ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ?

Καλησπέρα, θελω να μοιραστω και εγω την εμπειρία μου με εσάς.Είμαι 28 και εδω και ενα χρονο περιπου ξεκινησαν οι κρισεις πανικού. Τρόμαξα τόσο πολύ ,πηγα κατευθειαν στα επειγοντα, σε ολή τη διαδρομή χαιρετούσα τον πατέρα μου, του έλεγα πεθαίνω.. σε αγαπώ πολύ και να με θυμάστε και τετοια... μουδιασε το αριστερο μου χερι, πονουσα στην πλάτη, καιγόταν το στηθος μου και στεγνωσε το στομα μου. Ηθελα να κανω εμετο (δεν εκανα τιποτα ομως) και με επιασε και διάρροια. ΌΛΑ ΜΑΖΙ! (είναι αυτό που λέμε τα εκανα πανω μου)... Οι εξετασεις ολες καθαρες, καρδιογραφημα καθαρό. Πηγα στον οικογενειακό μας γιατρό όπου μου είπε για τις κρίσεις. Μου εγραψε ladose και xanax.. Εκανα την θεραπεια για 6 μηνες και μετα απο μόνη μου την σταμάτησα,γιατί ενιωθα καλύτερα. Τωρα όμως ηρθαν πάλι... Υποφέρω,φοβάμαι οτι θα πεθάνω , μου κοβεται η ανασα, ποναω στο στηθος, στο χερι μουδιαζω, ιδρωνουν τα χερια μου και τα ποδια μου... και φοβαμαι τοσο πολυ...Φοβαμαι οτι θα πεθανω,κλαίω με λυγμους τα βράδια ,δεν μπορώ να κοιμηθώ δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στην δουλεια, δεν μπορώ να είμαι γυναίκα στον σύντροφο μου. Πηρα τηλ ξανα τον γιατρό και αφού με έβρισε γιατί σταμάτησα τη θεραπεία, μου είπε να ξεκινησω πάλι με μεγαλύτερη δόση.. δεν ξερω αν μπορω να το αντεξω για όλη μου την ζωη...

Γεια σου κατερινακι. Οταν ξεκινησαν οι κρισεις πανικου μηπως ειχε προηγηθει καποιο δυσαρεστο ή στρεσογονο γεγονος?

γενικά είμαι δραστηριος ανθρωπος, ειχα το μεταπτυχιακό, είχα αγγλικά, είχα την δουλειά (λογίστρια) και ειμαι τελειομανης , αλλά γενικά θεωρώ πως είμαι πολύ δυνατός χαρακτήρας.. και δεν καταλάβαινα να αγχώνομαι,ελεγα ελα μωρε αμα περάσω πέρασα...η αληθεια ειναι πως ειχα μια μικρή πιεση απο το σπιτι,αλλα δεν ειναι η πρώτη φορά! δεν μπορώ να βλεπώ ετσι τον εαυτό μου... χθες που δεν αντεξα αλλο απο τους πονους , πηρα τον γιατρό και με ρωτησε παλι τα συμπτωματα μου. του ειπα μουδιασμα και πονος στο χερι το αριστερο, ποναλακια στη πλατη και κατω απο το στηθος.και μολις πηγα να του πω οτι εχω και ανακατοσουρα στο στομαχι μου λεει μην μου λες για το στομαχι σου απλα πες μου πως ηταν οι πονοι και ποσο διερκησαν. Κερασάκι, οι δυσφορία που είχα ηταν απο τις 11 το πρωι μεχρι τις 5 το απογευμα.Και μου ειπε πως δεν ειναι η καρδιά μου, ισως να ειναι αυχενικό... Δεν ξερω τι να πιστεψω.. μενω και επαρχια, δεν υπαρχουν νοσοκομεια κοντά, τι θα κανω;;;φοβαμαι πολυ...

Mηπως νιωθεις και δυσπνοια?

οταν με πιάνει αυτό , ναι νιωθω πως δεν μπορω να αναπνευσω σωστά, ή φοβαμαι πως αν πάρω βαθειά ανασα θα μείνω στον τόπο...

katerinaki360360 Μη φοβασαι! δεν προκειται να πεθανεις! το λαθος σου ηταν που εκοψες απο μονη σου τα φαρμακα.Να ξερεις οτι αυτου του ειδους τα φαρμακα οι γιατροι τα μειωνουν σταδιακα μεχρι να ερθει η ωρα που θα τα κοψεις.Δεν κοβονται αποτομα.Κανε οτι σου λεει ο γιατρος σου και να τον ακους.

ζητησα αδεια για να παω να κανω εξετασεις, την μία φοβαμαι για εμφραγμα, τωρα μου εχει κολλησει οτι εχω προβλημα με τα πνευμονια μου...δεν ξερω θα τρελαθω...υποφέρω και ο καθενας λεει τα δικά του. ο γιατρός μια μου λεει κρισεις,τωρα μου λεει αυχενικο, η μανα μου μου λεει επειδη παχυνα, οι φιλοι μου μου λενε να δω για ελκος...τα εχετε τραβηξει και εσεις;

Quote:

---

Originally Posted by katerinaki360360

ζητησα αδεια για να παω να κανω εξετασεις, την μία φοβαμαι για εμφραγμα, τωρα μου εχει κολλησει οτι εχω προβλημα με τα πνευμονια μου...δεν ξερω θα τρελαθω...υποφέρω και ο καθενας λεει τα δικά του. ο γιατρός μια μου λεει κρισεις,τωρα μου λεει αυχενικο, η μανα μου μου λεει επειδη παχυνα, οι φιλοι μου μου λενε να δω για ελκος...τα εχετε τραβηξει και εσεις;

---

Παρων! Εφοσον ολα βγηκαν καθαρα δεν εχεις κατι οργανικο. Κανε κσι οτι αλλες εξαιτασεις νομιζεις πως πρεπει να κανεις, φυσικα οσο μπορεις χωρις αγχος,

Μηπως καποιος φιλος ή συγγενης σου επαθε καποιο προβλημα υγειας και σε επηρεασε υποσυνειδητα?

Quote:

---

Originally Posted by katerinaki360360

Καλησπέρα, θελω να μοιραστω και εγω την εμπειρία μου με εσάς.Είμαι 28 και εδω και ενα χρονο περιπου ξεκινησαν οι κρισεις πανικού. Τρόμαξα τόσο πολύ ,πηγα κατευθειαν στα επειγοντα, σε ολή τη διαδρομή χαιρετούσα τον πατέρα μου, του έλεγα πεθαίνω.. σε αγαπώ πολύ και να με θυμάστε και τετοια... μουδιασε το αριστερο μου χερι, πονουσα στην πλάτη, καιγόταν το στηθος μου και στεγνωσε το στομα μου. Ηθελα να κανω εμετο (δεν εκανα τιποτα ομως) και με επιασε και διάρροια. ΌΛΑ ΜΑΖΙ! (είναι αυτό που λέμε τα εκανα πανω μου)... Οι εξετασεις ολες καθαρες, καρδιογραφημα καθαρό. Πηγα στον οικογενειακό μας γιατρό όπου μου είπε για τις κρίσεις. Μου εγραψε ladose και xanax.. Εκανα την θεραπεια για 6 μηνες και μετα απο μόνη μου την σταμάτησα,γιατί ενιωθα καλύτερα. Τωρα όμως ηρθαν πάλι... Υποφέρω,φοβάμαι οτι θα πεθάνω , μου κοβεται η ανασα, ποναω στο στηθος, στο χερι μουδιαζω, ιδρωνουν τα χερια μου και τα ποδια μου... και φοβαμαι τοσο πολυ...Φοβαμαι οτι θα πεθανω,κλαίω με λυγμους τα βράδια ,δεν μπορώ να κοιμηθώ δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στην δουλεια, δεν μπορώ να είμαι γυναίκα στον σύντροφο μου. Πηρα τηλ ξανα τον γιατρό και αφού με έβρισε γιατί σταμάτησα τη θεραπεία, μου είπε να ξεκινησω πάλι με μεγαλύτερη δόση.. δεν ξερω αν μπορω να το αντεξω για όλη μου την ζωη...

---

το ιδιο πριν 1 χρονο και κατι επαθα και εγω μαζι με τρεμουλο και στεγνωσε το στομα μου εκανα ολες τις εξετασεις προληπτικα και φυσικα τιποτε ...ολα οκ δεν εκανα καμια θεραπεια με φαρμακα αν και για τους πρωτους μηνες ενοιωθα να με πιανουν ριγοι στο κρεβατι το βραδυ σπασμοι και το αφηνα να συμβει ετσι κιαλλιως να κοιμηθω δεν μπορουσα μετα απο 20 με 30 λεπτα αρχησα να εχω μια ζεστη σε ολο το σωμα σα πυρετο και εξαντλημενος κοιμομουνα .....αυτο κρατησε περιπου 4 μηνες σχεδον μερα παρα μερα και ολη την ημερα ενοιωθα σα αδυναμια κυριως στα ποδια γιατι δεν ειχα απο ολο αυτο καλο υπνο ....επειδη παλιοτερα το βοιωσα σε ελεγμενο χωρο σε ψυχοθεραπευτη ενω με πιεζε να πω διαφορα δυνατα αρχισα να γελαω και με παροτρεινε να φωναξω ποιο πολυ και ξεσπασα σε γελεια(εκεινο το διαστημα και γενικοτερα χρεισημοποιουσα οπως καταλαβα ενα χαχανητο σαν αμυνα) να μην το κρατω και εκει χωρις να το καταλαβω πως εβαλα τα κλαματα ενα κλαμα με ανοικτο στομα που δεν μπορουσα να κλεισω μια πολυ περιεργη κατασταση και οσο τα χερια του ηταν πανω στους ωμους μου περισσοτερο εκλαιγα .....μετα απο ολο αυτο ειχα για 30 λεπτα σπασμους ετρεμα και μου εβαλε κουβερτα στο σωμα γιατι ειχα γεινει κατακρυος....... σταματησα μετα απο λιγο καιρο λογω οικονομικων ολο αυτο αν και ο συγκεκριμενος ψυχοθερ...με παροτρηνε να μην το αφησω τωρα γιατι θα ερθει παλι .......και να που χεστηκα οπως εσυ καπου τωρα το κοιμησα παλι ...αν θες να σου δωσω τα στοιχεια του δε ξερω και που μενεις ....παντως ξερω ποσο πανικο σε γεμιζει μια κριση σαν και αυτη καλημερα ...

Quote:

---

Originally Posted by primal71

το ιδιο πριν 1 χρονο και κατι επαθα και εγω μαζι με τρεμουλο και στεγνωσε το στομα μου εκανα ολες τις εξετασεις προληπτικα και φυσικα τιποτε ...ολα οκ δεν εκανα καμια θεραπεια με φαρμακα αν και για τους πρωτους μηνες ενοιωθα να με πιανουν ριγοι στο κρεβατι το βραδυ σπασμοι και το αφηνα να συμβει ετσι κιαλλιως να κοιμηθω δεν μπορουσα μετα απο 20 με 30 λεπτα αρχησα να εχω μια ζεστη σε ολο το σωμα σα πυρετο και εξαντλημενος κοιμομουνα .....αυτο κρατησε περιπου 4 μηνες σχεδον μερα παρα μερα και ολη την ημερα ενοιωθα σα αδυναμια κυριως στα ποδια γιατι δεν ειχα απο ολο αυτο καλο υπνο ....επειδη παλιοτερα το βοιωσα σε ελεγμενο χωρο σε ψυχοθεραπευτη ενω με πιεζε να πω διαφορα δυνατα αρχισα να γελαω και με παροτρεινε να φωναξω ποιο πολυ και ξεσπασα σε γελεια(εκεινο το διαστημα και γενικοτερα χρεισημοποιουσα οπως καταλαβα ενα χαχανητο σαν αμυνα) να μην το κρατω και εκει χωρις να το καταλαβω πως εβαλα τα κλαματα ενα κλαμα με ανοικτο στομα που δεν μπορουσα να κλεισω μια πολυ περιεργη κατασταση και οσο τα χερια του ηταν πανω στους ωμους μου περισσοτερο εκλαιγα .....μετα απο ολο αυτο ειχα για 30 λεπτα σπασμους ετρεμα και μου εβαλε κουβερτα στο σωμα γιατι ειχα γεινει κατακρυος....... σταματησα μετα απο λιγο καιρο λογω οικονομικων ολο αυτο αν και ο συγκεκριμενος ψυχοθερ...με παροτρηνε να μην το αφησω τωρα γιατι θα ερθει παλι .......και να που χεστηκα οπως εσυ καπου τωρα το κοιμησα παλι ...αν θες να σου δωσω τα στοιχεια του δε ξερω και που μενεις ....παντως ξερω ποσο πανικο σε γεμιζει μια κριση σαν και αυτη καλημερα ...

---

Πραγματικά αυτές οι κρίσεις είναι πολύ τρομακτικές... και το θέμα μου ειναι οτι δεν το παθαινω μόνο μία φορα στο τόσο... μπορεί να μου τυχει και μέρα παρα μέρα..μιλαμε υποφέρω!χθες το μεσημερι ουτε το νερο δεν αντεχε το στομαχι μου, ρευτηκα λιγάκι και μου βγηκε το νερο απο την μυτη και μετα κλασσικα πανικός! εγω ειμαι στην επαρχία, αυτός που λες εσύ ο ψυχοθεραπευτης που βρίσκεται; και καθε ποτε εκανες ?

Quote:

---

Originally Posted by katerinaki360360

Πραγματικά αυτές οι κρίσεις είναι πολύ τρομακτικές... και το θέμα μου ειναι οτι δεν το παθαινω μόνο μία φορα στο τόσο... μπορεί να μου τυχει και μέρα παρα μέρα..μιλαμε υποφέρω!χθες το μεσημερι ουτε το νερο δεν αντεχε το στομαχι μου, ρευτηκα λιγάκι και μου βγηκε το νερο απο την μυτη και μετα κλασσικα πανικός! εγω ειμαι στην επαρχία, αυτός που λες εσύ ο ψυχοθεραπευτης που βρίσκεται; και καθε ποτε εκανες ?

---

ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ... αυτο το κανονιζεται μαζι αναλογα πολλα πραγματα ...... αν νομιζεις οτι θες να εχεις τα στοιχεια του να μιλησετε σου τα δεινω

Εγώ πάντως αν μαθαινα ότι θα πεθάνω θα ημουν περιχαρής και ουτε στρες θα ειχα ουτε τιποτα, απορω γιατι εχεις τετοιον πανικο:p
Anyway, πιστευω ότι θα σου περασει με τα ψυχοφαρμακα...Το στρες και το αγχος σκοτωνουν...Έτσι είναι αυτή η κωλοκοινωνία! Σου μαθαινουν ότι πρέπει να ξοδέψεις τα παιδικα σου χρονια σε σχολεια και φροντηστηρια και ιδιαιτερα και ξενες γλωσσες, μετα οτι πρεπει να σπουδασεις πολλα χρονια και να κανεις και μεταπτυχιακο για γερες σπουδές, μετα οτι πρεπει να συμμετεχεις εθελοντικα σε προγραμματα, σεμιναρια κλπ για να αποχτησεις την εμπειρια, να εργαστεις για χρονια ολακερα σε μια καλη δουλεια που δεν σου αρεσει αλλα σου δινει χρημα και καλο βιογραφικό, να αποταμιεύεις συνεχεια χρηματα σε τραπεζες αλλιως θα πτωχευσεις και θα πεινασεις κλπ...και στο τέλος σου λενε ότι δεν πρέπει να αγχωνεσαι γιατι το αγχος καταστρεφει την υγεία...Βρε αει στο διάολο μαλακες ανθρωποι!:confused:

Quote:

---

Originally Posted by περαστικός

Εγώ πάντως αν μαθαινα ότι θα πεθάνω θα ημουν περιχαρής και ουτε στρες θα ειχα ουτε τιποτα, απορω γιατι εχεις τετοιον πανικο:p
Anyway, πιστευω ότι θα σου περασει με τα ψυχοφαρμακα...Το στρες και το αγχος σκοτωνουν...Έτσι είναι αυτή η κωλοκοινωνία! Σου μαθαινουν ότι πρέπει να ξοδέψεις τα παιδικα σου χρονια σε σχολεια και φροντηστηρια και ιδιαιτερα και ξενες γλωσσες, μετα οτι πρεπει να σπουδασεις πολλα χρονια και να κανεις και μεταπτυχιακο για γερες σπουδές, μετα οτι πρεπει να συμμετεχεις εθελοντικα σε προγραμματα, σεμιναρια κλπ για να αποχτησεις την εμπειρια, να εργαστεις για χρονια ολακερα σε μια καλη δουλεια που δεν σου αρεσει αλλα σου δινει χρημα και καλο βιογραφικό, να αποταμιεύεις συνεχεια χρηματα σε τραπεζες αλλιως θα πτωχευσεις και θα πεινασεις κλπ...και στο τέλος σου λενε ότι δεν πρέπει να αγχωνεσαι γιατι το αγχος καταστρεφει την υγεία...Βρε αει στο διάολο μαλακες ανθρωποι!:confused:

---

ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ ΕΤΣΙ ΤΟ ΑΝΧΟΣ ΕΛΕΟΣ ΔΗΛΑΔΗ ΤΙ ΚΑΚΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ Η ΝΑ ΜΟΡΦΩΘΕΙΣ ......δεν μεγαλωνουν ολοι οι ανθρωποι ετσι και δεν λειτουργει ετσι η κοινωνια ...το προβλημα ειναι να εχουν ολοι προσβαση στην μορφωση και να επιλεγουν οτι νομιζουν εκεινοι καλητερο για αυτους ...το ανχος εχει να κανει περισσοτερο με επιγγενετικες προγενετικες εμπειριες και κυριως με τραυματα στα πρωτα χρονια της ζωης που ενισχυονται αργοτερα απο γονεις που και οι ιδιοι ηταν το ιδιο θυματα των παραπανω ..βαλε εδω και την αμορφωσια .....

Επιλογη μου ηταν να κατσω να μαθω ξενες γλωσσες και μεταπτυχιακό. Ευτυχώς δεν είμαι απο εκείνους που κοιτάνε καθαρά και μόνο την τσεπη τους και ποσα να βγάλουν οσο πιο γρηγορα και ευκολα γινεται!Και γιαυτο αποφασισα να φυγω απο Αθηνα τα τελευταια 4 χρόνια (παρολο που ολοι μου οι ανθρωποι ειναι εκει) και να παω επαρχία.. Αν με ενοιαζε μονο το περτικαλί ,θα εμενα Αθηνα! Εγω απλά ηθελα να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας! Οσον αφορά το οικογενειακό ιστορικό ,εχεις δικιο, η μανα μου ειναι πααααρα πολυ αγχωδης, ειδικά οσον αφορά το μέλλον ... και τι θα γινει;και κοιτα να βρεις μια καλυτερη δουλεια..και το ενα και το αλλο..εγω ποτε δεν ημουν ετσι..τι επαθα τωρα δεν μπορω να καταλαβω...

Βρε μην σας πω καμια κουβεντα, εγω μιλούσα γενικά και αόριστα για την κοινωνια οπως ειναι σημερα που το αγχος και το στρες εχουν γινει οι συχνοτερες παθησεις και οι αυτοκτονιες απλη καθημερινοτητα, κυριως σε αυτο αναφεροταν το post, τώρα απο εκει και περα δεν ειμαι ο Χουντινι για να ξερω την ζωή της εν λόγω κοπελας γι να εχω και άποψη...

η υποτροπη ειναι συνηθες φαινομενο στις ψυχ. διαταραχες και ποσο μαλλον αν σταματησεις τα χαπια μπαμ και κατω!!

χρειαζεται σταδιακη μειωση και περα απο αυτο ενδοσκοπηση και αλλαγες!!

τα χαπια ηταν λαθος που τα σταματησες ετσι αποτομα, αλλα και παλι τα χαπια δεν θα σε θεραπευσουν!!

βρες την ριζα ή μαλλον τις ριζες του προβληματος (τις περισσοτερες φορες υπαρχει αλληλεπιδραση παραγοντων γι αυτο και χρησιμοποιω πληθυντικο) και δουλεψες τες!

Τα ίδια βιώνω και γω μερικές μέρες τώρα με αποκορύφωμα χτες που έλειπε ο άντρας μου και το παιδί μου και έβλεπα μια ταινία. Με έπιασε ανακατοσούρα, σφίξιμο στην καρδιά, μούδιασμα, ιδρώτας και η καρδιά μου σαν να πέφτει στο κενό. Πίστεψα πως θα πεθάνω και σκεφτόμουν που θα με έβρισκε έτσι το παιδί μου. Σήμερα πριν από λίγο πάλι τα ίδια.....έχω κάνει ελεγχο καρδιάς, τεστ κοπώσεως, γαστροσκόπηση, αιματολογικές, ακτινογραφίες...τι άλλες εξετάσεις να κάνω πια....ξυπνάω και σκέφτομαι το πόσο άσχημα νοιώθω, καμια χαρά στη ζωή .....

Μην αγχώνεσαι ... Είμαι 22 χρονών και έχω προβλήματα άγχους απ όταν ήμουν γυμνάσιο! Είχαν ανακαλύψει στην καρδιά μου αρρυθμίες και είχα τρομάξει τόσο που κάθε μέρα μετρούσα τους παλμούς μου. Μου κόλλησε ότι κάτι έχω και θα πεθάνω. Κάθε μέρα των εφηβικών μου χρονών ήταν και χειρότερη. ... έχασα όλα μου τα προηγούμενα χρόνια μέσα στο άγχος κλεισμένη στον εαυτό μου παθαινοντας κρίσεις πανικού με τα ίδια συμπτώματα! Σύχναζα στα έκτακτα .... σε ψυχολόγους. ... Είχα πάρει και κάποιο σαν ηρεμιστικό - δυναμωτικο το οποίο μου προκάλεσε χειρότερη ταχυπαλμία. ... τεσπα η ουσία είναι μια ότι εγώ έχω όλα αυτά τόσα χρόνια και δεν έπαθα κάτι. Απλώς θα πρέπει να μάθεις να διαχειριζεσαι το άγχος σου γιατί μπορεί να σου καταστρέψει την υγεία. Μπορεί πχ να έχεις πρόβλημα με τι στομάχι σου με τον καιρό κτλ

Το κακό είναι πως μια μέρα είμαι καλά και την επόμενη πάλι τα ίδια συμπτώματα....δεν παλεύεται έχω πλέον παραιτηθεί και σκέφτομαι ότι είναι ας γίνει.

Το ξέρω ότι είναι δύσκολο γιατί κι εγώ δεν το έχω αποβάλει ακόμα και πάνε χρόνια από τότε που ξεκίνησε! Σιγά σιγά μέρα με τη μέρα . Βρες κάποιο χόμπι κάποια ασχολία θα να μην τι σκέφτεσαι γιατί πολύ πιθανό όλα ξεκινούν όταν έχουμε το μυαλό μας σε αυτά. Παράδειγμα φοβάμαι ότι σήμερα θ έχω ταχυπαλμία ε και επειδή αγχώνομαι γι αυτό στο τέλος με πιάνει όντως ταχυπαλμία. Ένας φίλος με είχε βοηθήσει πάρα πολύ .... μου είχε πει τρεις τέσσερις καταστάσεις από το σόι του που είχαν σοβαρά προβλήματα υγείας και ακούγοντας τι περνάνε οι άλλοι κατάλαβα ότι είμαι καλά και δεν έχω πρόβλημα σε σχέση με τους άλλους και ηρέμησα κάπως

Σήμερα ξύπνησα πολύ καλά γιατι με βοήθησε η κουβέντα που είχα χτες με τη μητέρα μου, και ενώ ήμουν καλά μέχρι το μεσημέρι επισκέφθηκα ένα διαγνωστικό κέντρο για δουλειά (όχι για εξετάσεις) και εκτοτε έχω αρρωστήσει. Πονάω στην πλάτη, έχω τάση προς εμετό είμαι γενικώς χάλια...δε το πιστεύω πόσο αδύναμο μυαλό έχω. Ντρέπομαι που δεν είμαι δυνατή, γιατί ενώ έχω κάνει ένα σωρό εξετάσεις υπάρχουν ένα σωρό άλλες που θα μπορούσα να κάνω και αρχίζω και σκέφτομαι και αν έχω αυτό και αν έχω εκείνο....εσύ είσαι νέο άτομο εγώ όμως 38 δεν επιτρέπεται....

Είμαι νέο άτομο όμως το παθαίνω εδώ και χρόνια και πραγματικά νιώθω σαν να έχω γεράσει πολλές φορές από αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by περαστικός

Εγώ πάντως αν μαθαινα ότι θα πεθάνω θα ημουν περιχαρής και ουτε στρες θα ειχα ουτε τιποτα, απορω γιατι εχεις τετοιον πανικο:p
Anyway, πιστευω ότι θα σου περασει με τα ψυχοφαρμακα...Το στρες και το αγχος σκοτωνουν...Έτσι είναι αυτή η κωλοκοινωνία! Σου μαθαινουν ότι πρέπει να ξοδέψεις τα παιδικα σου χρονια σε σχολεια και φροντηστηρια και ιδιαιτερα και ξενες γλωσσες, μετα οτι πρεπει να σπουδασεις πολλα χρονια και να κανεις και μεταπτυχιακο για γερες σπουδές, μετα οτι πρεπει να συμμετεχεις εθελοντικα σε προγραμματα, σεμιναρια κλπ για να αποχτησεις την εμπειρια, να εργαστεις για χρονια ολακερα σε μια καλη δουλεια που δεν σου αρεσει αλλα σου δινει χρημα και καλο βιογραφικό, να αποταμιεύεις συνεχεια χρηματα σε τραπεζες αλλιως θα πτωχευσεις και θα πεινασεις κλπ...και στο τέλος σου λενε ότι δεν πρέπει να αγχωνεσαι γιατι το αγχος καταστρεφει την υγεία...Βρε αει στο διάολο μαλακες ανθρωποι!:confused:

---

Περαστικέ από το anyway και μετά θα συμφωνήσω μαζί σου! Πολύ πίεση βρε παιδί μου να είσαι καλός μαθητής να σπουδάσεις κλπ κλπ Εγώ είχα μεγάλη πίεση από το οικογενειακό μου περιβάλλον ειδικά από τη μητέρα μου που ήθελε να είμαι τέλεια εγώ γιατί εκείνη δεν είχε τις ευκαιρίες. Όλα τα απωθημένα της πάνω μου! Χαράμισα τόσα χρόνια στη μελέτη ενώ θα μπορούσα να γίνω κάτι άλλο, μια ηθοποιός ίσως .... ή και τίποτε βρε αδερφέ! Είναι ανάγκη όλοι να σπουδάσουν???????

Quote:

---

Originally Posted by primal71

ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ ΕΤΣΙ ΤΟ ΑΝΧΟΣ ΕΛΕΟΣ ΔΗΛΑΔΗ ΤΙ ΚΑΚΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ Η ΝΑ ΜΟΡΦΩΘΕΙΣ ......δεν μεγαλωνουν ολοι οι ανθρωποι ετσι και δεν λειτουργει ετσι η κοινωνια ...το προβλημα ειναι να εχουν ολοι προσβαση στην μορφωση και να επιλεγουν οτι νομιζουν εκεινοι καλητερο για αυτους ...το ανχος εχει να κανει περισσοτερο με επιγγενετικες προγενετικες εμπειριες και κυριως με τραυματα στα πρωτα χρονια της ζωης που ενισχυονται αργοτερα απο γονεις που και οι ιδιοι ηταν το ιδιο θυματα των παραπανω ..βαλε εδω και την αμορφωσια .....

---

Primal δημιουργείτε. δημιουργείτε!! Όταν το παιδί πιέζετε από μικρό από την οικογένεια να είναι άριστος μαθητής τότε μπορεί να προκαλέσει ψυχολογικά προβλήματα!