Originally Posted by
imagine
Γω σε καταλαβαίνω, το χω νοιώσει αυτό όταν ήμουν πιο μικρή.. όχι από έλλειψη παρέας αλλά επειδή περνούσα φάση που δε γούσταρα να βγω με κανέναν απ τους φίλους μου.
Αν περνάς καλά με τον εαυτό σου, π.χ. χαζεύεις τους άλλους, φτιάχνεις ιστορίες, σκέφτεσαι και αναλύεις τα δικά σου θέματα μόνη σου κ.τ.λ., γιατί όχι?
Κι αν στην πέσει και κάποιος.. ε. δεν είναι κακό, θα 'χεις να ασχολείσαι, θα πεις και δυό κουβέντες, θα εισπράξεις κομπλιμέντα.. ευχάριστα πράγματα δλδ (αν δεν είναι επίμονος πέφτουλας)
Δοκίμασέ το. Στο φινάλε, το πολύ-πολύ να ξενερώσεις και να μην ξαναπάς. Δεν έχεις να χάσεις τπτ.