Μυϊκοί σπασμοί και φόβος.
Καλησπέρα παιδιά!Θέλω να σας πω και εγώ τι βιώνω εδώ και 2 χρόνια και νομίζω πως θα τα νιώθω αυτά τα πράγματα στο σώμα μου για πολλά χρόνια άκομα, ελπίζοντας πως δεν έχω κάτι..Πρίν απο 2 χρόνια μια όμορφη και ήσυχη μέρα του καλοκαιριού, μου δείχνει ο πατέρας μου στο γονατό του ένα νεύρο που τρεμόπαιζε και μου λέει "Κοίτα,πάει τρελάθηκαν τα νεύρα μου χαριτολογώντας." Όπως ήταν λογικό, γελάσαμε και δεν δώσαμε σημασία μιας και συμβαίνει αυτό στο σώμα μας. Μετά από 1 μήνα περίπου ένιωθε μια αδυναμία στα κάτω άκρα με αποτέλεσμα κάποια μέρα εκεί που περπατούσε να πέσει και να δυσκολευτεί πολύ να σηκωθεί μόνος του.Εκεί άρχισε η ζωή μας να αλλάζει δραματικά μέρα με την μέρα.Και κυριώς για εκείνον.Πηγαίναμε σε γιατρούς κάθε μέρα κάναμε ένα σωρό εξετάσεις χωρίς κάποιος να μπορεί να μας πει το παραμικρό το τι του συνεβαίνε!Σε διάστημα 2 μηνών η κατάσταση του είχε επιδεινωθεί αρκετά με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περπατήσει χωρίς βοήθεια ή κάποιο μπαστούνι.Όταν έφτασε η στιγμή που βρέθηκε ένας γιατρός να πει τι συμβαίνει τότε χάσαμε την γή κάτω από τα πόδια μας κυριολεκτικά! Νοσούσε την χειρότερη αρρώστια που θα μπορούσε να τύχει σε άνθρωπο. Η νόσος του κινητικού νευρώνα ή αλλιώς ΑLS.Θα έχετε δει αρκετοί στο Youtube το 'ice bucket challenge' που γεμίζουν έναν κουβά με νερό και παγάκια και το ρίχνουν στο κεφάλι τους.Είναι μια φρηκτή αρρώστια που δεν υπάρχει θεραπεία μέχρι σήμερα από το 1869 (Lou Gehrig).Το αποτέλεσμα της νόσου αυτής είναι να παραλύει 100% το σώμα και να μένει ανέπαφο το μυαλό η ακοή και τα μάτια.Καθώς βιώναμε όλα τα στάδια της νόσου καταλαβαίνετε πόσο τρομακτικό είναι να βλέπεις τον αγαπημένο σου άνθρωπο ανήμπορο να κουνηθεί και να μιλήσει παρά μόνο να σε κοιτάει γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει έλπιδα και πως γρήγορα θα επέλθει ο θάνατος.Σε μια προσπάθεια μου να κατανοήσω τι βίωνε ο αγαπημένος μου πατέρας κάθισα στο κρεβάτι μου ακίνητος για 12 λεπτά(τόσο άντεξα) έχωντας αφήσει ανοιχτά τα παράθυρα για να μπούν μέσα κουνούπια.Με τσιμπούσαν και με έπιανε φαγούρα αλλά έμεινα ακίνητος όπως εκείνος.Ένιωθα πιασμένος και ήθελα επειγόντως να κουνηθώ αλλά έμεινα ακίνητος.Μετά από 12 λεπτά τιναχτηκά απότομα από το κρεβάτι μου πανικόβλητος και μέσα στο κλάμα.12 λεπτά ήταν αρκετά για να μπορώ να μπω στην θέση του και κόντεψα να τρελαθώ!!Μην τα πολυλογώ, μας άφησε σε διάστημα 9 μηνών απο την στιγμή που έπεσε για πρώτη φορά.Στο διάστημα που βιώναμε όλα αυτά άρχισα να έχω τα ίδια συμπτώματα με τον πατέρα μου.Αδυναμία και πόνο στα πόδια,κράμπες,μυικούς σπασμούς σε οποιοδήποτε σημειό του σωματός μου και την απέραντη φοβεία-τρόμος ότι έχω το ίδιο πράγμα και σιγά σιγά εξελίσσεται..Άρχισα να κάνω όποια εξέταση υπήρχε για 1 χρόνο κοντά και όλες ήταν καλές.Έκανα 3 φορές ηλεκτρομυογράφημα γιατί δυσκολευόμουν στο περπάτημα και κουραζόμουν με το παραμικρό.Σε διάστημα 1 χρόνου έπαθα 3 λοιμώξεις, οξεία πνευμονία(2 μήνες στο νοσοκομείο),οξεία ωτιτίδα,τενοντίτιδα,μυοσκε λετικοι πόνοι που σφιγγόταν το κορμί μου και γινόταν βράχος.Επίσης μέχρι τότε δεν είχα αρρωστήσει σχεδόν ποτέ εκτός από τα απλά κρυολογήματα. Σήμερα αυτά που μου έχουν μείνει είναι οι σπασμοί στις γάμπες, τα πέλματα ,τα μπούτια και λίγο στα χέρια.'Ομως δεν με έχουν αφήσει ούτε λεπτό.Πλέον δεν αγχώνομαι τόσο και δεν το σκέφτομαι.Προσπαθώ να περναώ καλά και να σκέφτομαι λίγο..Όλοι οι γιατροί μου λένε πως σωματοποίω το άγχος και γι'αυτό αισθάνομαι όλα αυτά.Μου είναι δύσκολο να το κατανοήσω μιας και δεν είχα ποτέ κάποιο σιμάδι στο σώμα μου όσα άγχοι και αν έιχα.Ελπίζω όλα αυτά να είναι στο μυαλό μου και να είμαι υγιής..Οποιαδήποτε γνώμη ή συμβουλή είναι καλοδεχούμενη.. Υγειά να έχουμε όλοι μας και χαμογόγελα!Μια ζωή την έχουμε ρε γαμώτο...
