Printable View
Κοινωνικών στερεοτύπων, ταμπού, κλισέ, ονείρων, αρχετύπων, και προχωράμε.
Στο πίσω μέρος του μυαλού, όταν οι συναναστροφές μας το θυμίζουν ενίοτε, κι όμως βγαίνουν στιγμιαία σαν πορδές.
Δεν είναι κανείς απολύτως ελεύθερος, φτού!
Ολοι πίνουμε κατακάθια και λέμε κι ευχαριστώ.
Ποια ειναι η απολυτη ελευθερια?
πώς την ορίζεις?
Να ξαναγεννηθώ στο πλήθος. Να βάλω εγώ τα όριά μου. Να μη χρειάζεται να αναλώνομαι σε σκαψίματα δικά μου ή των άλλων. Να μη πληγώνω, να μη πληγώνομαι. Να φύγω απ όλα.
Γίνεται αυτό?
Οχι.
να μην πληγώνεις? να μην πληγώνεσαι?
να μην αισθάνεσαι? να μη ζεις? ζωή στείρα απο συναισθήματα? χωρίς μαύρο, υπάρχει άσπρο? υπάρχουν χρώματα τόσα επίσης...
πώς σου στερείται η ελευθερία σου με το να σκάβεις μέσα σου ή στον άλλο?
Να φύγω απ\' όλα και να μην επηρεάζομαι από τίποτα και κανέναν ήθελα κι εγώ μια μεγάλη περίοδο της ζωής μου. Νόμιζα οτι μπορούσα να το κάνω, απλά μου διέφευγε ο τρόπος.
Κάποια στιγμή αποστασιοποιήθηκα από αυτή μου την επιθυμία. Είδα τον εαυτό μου από μακριά, είδα τι ζητούσα από μένα...κι αισθάνθηκα οτι αυτό που μου ζητούσα εκτός του οτι ήταν υπεράνθρωπο, είχε και πάρα πολύ μοναξιά...
¨¨΄σκάβεις μέσα σου ή στον άλλο, όταν βλέπεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτό που θα βρείς, δεν είναι τίποτα άλλο από τον τρόπο που μεγάλωσες και όρια μέσα στα οποία υποχρεώθηκες να μπεις΅΅Quote:
Originally posted by Sofia
να μην πληγώνεις? να μην πληγώνεσαι?
\'\'\'πληγώνεις και πληγώνεσαι διότι εγείρονται συναισθήματα τα οποία βασίζονται πάνω σε στερεότυπα που μεγάλωσες και τίποτα άλλο΅΅
να μην αισθάνεσαι? να μη ζεις? ζωή στείρα απο συναισθήματα? χωρίς μαύρο, υπάρχει άσπρο? υπάρχουν χρώματα τόσα επίσης...
¨¨δεν είπα κάτι τέτοιο΅΅
πώς σου στερείται η ελευθερία σου με το να σκάβεις μέσα σου ή στον άλλο?
Έγώ, μέχρι τη στιγμή που μιλαμε, βρήκα οτι ο τρόπος που χρησιμοποιούσα για να παραμείνω ελεύθερη και αλώβητη από την πραγματικότητα και τους γύρω μου ήταν τα χειρότερα δεσμά. Και ήμουν εγώ μόνη μου που αλυσοδέθηκα...στο όνομα της ελευθερίας, όπως εγώ την καταλάβαινα.Quote:
Originally posted by liberchild
¨¨΄σκάβεις μέσα σου ή στον άλλο, όταν βλέπεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτό που θα βρείς, δεν είναι τίποτα άλλο από τον τρόπο που μεγάλωσες και όρια μέσα στα οποία υποχρεώθηκες να μπεις΅΅
εγω μεσα απο το σκαψιμο βρίσκω την ελευθερια, το φως. η αληθεια μου ειναι η ελευθερια μου.
Η αλήθεια του καθενός, για νάναι η ελευθερία του, πρέπει νάναι η απόλυτη μοναξιά του.
ο καθενας μονος του πορευεται έτσι κ αλλιως. η πορεια του ενος δεν αποκλειει ομως την πορεια των 2 μαζι. που κανει μια αλλη αληθεια. χωρις η μια να αναιρει την αλλη...
Μίλησα για προσωπική μοναξιά με την έννοια της μοναδικότητας. Αυτό δεν αποκλείει το συγχρωτισμό με άλλους.
οταν σκαβω μεσα μου ειναι για να με ερμηνευσω, να με μαθω...το ιδιο κ τον άλλο.
διαδικασια δίχως τελος...
Κι είναι τρείς τελικά οι αλήθειες, τουλάχιστον όπως εγώ το καταλαβαίνω. Μια του ενός, μια του άλλου, και μια η κοινή τους, το δημιουργημά τους, η σχέση τους.Quote:
Originally posted by Sofia
ο καθενας μονος του πορευεται έτσι κ αλλιως. η πορεια του ενος δεν αποκλειει ομως την πορεια των 2 μαζι. που κανει μια αλλη αληθεια. χωρις η μια να αναιρει την αλλη...
Μισώ όλους αυτούς που με έμαθαν με τι πρέπει να στενοχωριέμαι, να χαίρομαι, να λυπάμαι. Ακόμα κι αν τη ζωή μου την πήρα αλλιώς, τα γαμημένα κατακάθια υπάρχουν. Ομως είμαι καλή κυνηγός.
Θα φέρω ένα απλό παράδειγμα.
Πρίν μέρες είχα στενοχωρηθεί με το φίλο μου για μια του συμπεριφορά. Προσπάθησα να δώ από που προέρχεται αυτή η στενοχώρια. Θεώρησα υπεύθυνη την παρορμητική μου συμπεριφορά, το συναίσθημα του θυμού που προκάλεσε δυσάρεστες καταστάσεις, και σύμφωνα με τη λογική, δηλαδή, απ όσο τον γνωρίζω, δεν υπήρχε κανένας λόγος θυμού.
Ομως, το να τιθασεύσω όλα αυτά, τα οποία είναι χαρακτηριστικά του δικού μου εαυτού, δεν το θέλω. Αντιθέτως, θεωρώ, οτι ο κάθε άνθρωπος, έχει δικαίωμα και να χαίρεται και να θυμώνει ελεύθερα χωρίς να ντρέπεται η να νιώθει άρρωστος.
Βρήκα όλως τυχαίως και μετά από πολλή και βαθιά σκέψη οτι αλλού παίζει το πρόβλημα.
Το πρόβλημα είναι στο τι θεωρούμε άξιο θυμού. Καλή η θεωρία, καλά τα συμφωνητικά, καλή η προσπάθεια εξέλιξης, όμως.... η πράξη είναι τόσο δύσκολη όσο και τα όσα μας έχουν φυτρώσει στο κεφάλι από την παιδική ηλικία.
Δυστυχώς αυτά είναι τόσο ριζωμένα που όσο κι αν λέμε τα ξεπεράσαμε, βγαίνουν και γεμίζουν το χώρο με αγκάθια. Το πως πρέπει νάναι μια σχέση, το τι σημαίνει η αγάπη, το τι επισύρει λύπη η χαρά. Εμεινα έκπληκτη όταν διαπίστωσα οτι άνθρωποι κατά του γάμου, φαντάζονται το δικό τους σε μια δεδομένη στιγμή ενθουσιασμού, με νταούλια και βιολιά.
Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου όμως. Το παραμύθι συνεχίζεται και στην ενήλικη ζωή. Για να επιστρέψω στα πρότυπα και στις κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές, δηλώνω στο εξής, φανατικά αντίθετη με αυτές στο βαθμό που μου υπαγορεύουν συναισθήματα.
Πάω ν ακούσω αλμοδοβάρ τώρα.... την τέχνη δεν την περιορίζει κανένα στάτους.
:cool:
Ενδιαφερον ποστ,
ας προσθεσω και εγω τον οβολο μου.
Quote:
Originally posted by liberchild
Εμεινα έκπληκτη όταν διαπίστωσα οτι άνθρωποι κατά του γάμου, φαντάζονται το δικό τους σε μια δεδομένη στιγμή ενθουσιασμού, με νταούλια και βιολιά.
Προσωπικα ειμαι κατα του γαμου αυτο ειναι γνωστο τοις πασοις.
Και οχι μονο του γαμου, αλλα εναντια σε οποιονδηποτε πειθαναγκασμο που επιβαλει η κοινωνια.
Παρολα αυτα αν αποφασιζα να παντρευτω θα το εκανα ακριβως εναντια σε οσα προβλεπονται.
Θα πηγαινα με το παντελονι που φοραω τωρα, δεν θα εφτιαχνα ουτε προσκλητηρια ουτε μπομπονιερες ουτε τιποτα.
Βεβαιως θα εκανα γλεντι με \"νταουλια και βιολια\" η αλλιως ενα πολυ κλασικο κρητικο παραδοσιακο γαμο με μπαλωθιες, τσικουδια, ξεροτηγανα, γαμοπιλαφο με κλεμενο ζωο κλπ κλπ....
Ολα οσα δηλαδη η κοινωνια μας προσπαθει να κοψει (η να μας επιβαλλει) για να μας κανει γιδια κατω απο καλο τσοπανο.
Ο γαμος ειναι μια ποινικη ρητρα σχεσεων μεταξυ των ανθρωπων για αν τους υποχρεωνει να ζουν κατω απο συμβασεις.
Παρολα αυτα πιστευω οτι ειναι στο χερι του καθε ανθρωπου αν θελει να αφησει οι νομοι να νουθετουν τις σχεσεις του.
Ο γαμος ειναι μια καλη προφαση για να αλλυσοδεσει ενα ανθρωπος ενας αλλον.
Ξαφνικα γεννιουνται ενα πληθος υποχρεωσεων, απο το να μην κοιτας αλλες γυναικες, μεχρι του να υποχρεωσουσε να φας μαζι με τα πεθερικα σου που πιθανον να αντιπαθεις.
Ξαφνικα δεν εχεις χρονο για τον πιο παλιο σου φιλο, αλλα σου περισευει απλετος για τον κουμπαρο που τον γνωρισες περυσι.
Εν γενει δεν βλεπω κανενα λογο να παντρευτει καποιος, εκτος αν ειναι να κερδισει ενα σοβαρο επιδομα απο την πολιτεια.
Βαζωντας κατω τα πραγματα, αν παιζει να παρω ενα επιδομα 100 ευρω ++ το μηνα, δεν βλεπω το λογο να μην παντρευτω οταν τα παραβολα κοστιζουν 100 ευρω ολα και ολα....
εχω αμεσο κερδος 1000 ευρω τουλαχιστον ετησιως, ποιος ο λογος να τα χαρισω στο κρατος?? Μηπως δεν μου τα κραταει απο τις κρατησεις μου??
Επιπλεον αν δεν συντρεχει κανενας λογος τετοιος να παντρευτω, προτιμω να κανω ενα γλεντι και να πω παντρευομαι χωρις νομικες διαδικασιες και καλω τους φιλους μου να το γιορτασουμε.
Δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να συμπεριλαμβανεται και ποινικη ρητρα σε ολα αυτα.....
Σε καθε περιπτωση η γυναικα που θα σκεφτοταν να με παντρευτει και θα της περναγε η ιδεα να με βαλει σε καποια καλουπια, να προτιμησει να κατοικουμε σε ισογειο....
Μερικες φορες γινομαι και νευρικος.
:cool:
ΥΓ...... ευτυχως οσες ειχαν τετοιες βλεψεις την κανανε νωρις και εμεινα με γυναικα που δεν εχει τετοιες ιδεες, ολα καλα - ολα ανθηρα...... χιχιχιχιχι....
Και εγω ειμαι κατα του γαμου κυριως γιατι οπως σκεφτομαι τωρα δεν θελω να αποκτησω παιδι...και αν δεν θες να κανεις παιδια ποιος ο λογος να παντρευτεις και να μη ζεις απλως με τη συντροφο σου?
Αν παντρευτω καποτε δηλαδη αλλαξω μυαλα για τον α ή β λογο τοτε θα εκανα πολιτικο γαμο χωρις πολλα-πολλα...σιγα μην δωσω μια περιουσια και απο πανω για να παντρευτω σε μια τελετη διχως νοημα με το 90% των προσκεκλημενων να μην εχεις ανταλλαξει ουτε μια κουβεντα την τελευταια πενταετια.Προτιμω να τα φαω με το κοριτσι σε καποιο ταξιδι ισως.
Γιατι αμα θες παιδια ποιος ο λογος να παντρευτεις???Quote:
Originally posted by keep_walking
.και αν δεν θες να κανεις παιδια ποιος ο λογος να παντρευτεις και να μη ζεις απλως με τη συντροφο σου?
τα παιδια σου θα ζησουν μια χαρα και ετσι.
Για αν μην σου πω οτι θα ειναι και πιο περηφανα.
ΥΓ....
ηθελα να το βαλω υπογραφη αλλα προτιμησα να το γραψω εδω,
εκφραζω ειδικες αποψεις, χωρις αν ειμαι προσωπικος.
Συμφωνεις κηπ??
Eλπίζω το ποστ να μη ξωκοίλει στην περί γάμου και παιδιών χιλιοειπωμένη άποψη.
Εμ για διαφορους λογους
Α)Για να ευχαριστησεις τους γονεις
Β)Να μη μπεις στη διαδικασια να παλευεις με κουτσομποληδες...δυστυχως μπορει σε μερικες χωρες να ειναι συνηθισμενο αλλα στην Ελλαδα ειναι ασυνηθιστο ακομα οικογενεια διχως γαμο.
Γ)Τα επιδοματα...βασικα δεν ξερω και τι ισχυει για τα επιδοματα ανυπαντρου ζευγαριου.
Δ)Μπορει να θελει το ετερον ημισυ
Ε)Μαλλον εχει δικιο δεν υπαρχει καποιος ουσιαστικος λογος να παντρευτεις ακομα και οταν θες να τεκνοποιησεις...αλλα δεν ειναι και σπουδαια υποθεση να πας με την κοπελλα και καμμια 15αρια ατομα σε ενα δημαρχειο και να βαλετε μια τζιφρα...βεβαια δεν ξερω τι γινεται αν θες να χωρισεις μετα η διατροφη ειναι μεγαλυτερη οταν εισαι παντρεμενος απο οτι αν εισαι ανυπαντρος με παιδια?Αλλα καπου εχω ξεφυγει λεω να παψω να γραφω:P
Περι ελευθεριας...οχι δεν ειμαστε ελευθεροι...ελευθεροι θα ημασταν αν ημασταν κατι σαν θεοι.Quote:
Eλπίζω το ποστ να μη ξωκοίλει στην περί γάμου και παιδιών χιλιοειπωμένη άποψη.
Δεν ειμαστε ελευθεροι ουτε καν κατα την γεννηση μας μιας και καθοριζομαστε απο το DNA μας.
Οχι δεν πιστευω οτι ο καθε ανθρωπος εχει δικαιωμα να θυμωνει ελευθερα και να χαιρεται ελευθερα εκτος αν ειναι ετοιμος να πληρωσει τις συνεπειες των πραξεων του που μπορει να ειναι σοβαρες...βλεπε μενω μονος και μοιραζομαι τους προβληματισμους μου και τις χαρες μου με τον τοιχο...ή και λιγοτερο σοβαρες...βλεπεις τον συντροφο σου στενοχωρημενο απο τον αδικαιολογητο θυμο...και στεναχωριεσαι και εσυ γιατι φερθηκες με αυτο τον τροπο.
Σιγουρα δεν πρεπει να καταπιεζουμε τον εαυτο μας σε μεγαλο βαθμο αλλα...τι να πω παλι το τετριμμενο μετρον αριστον?
Κοινωνικα αποδεκτες συμπεριφορες?
Θα σου πει ο αλλος στο δρομο πως παει...καλα?
Θα πρεπει να του απαντησεις καλα...εστω και αν δεν αισθανεσαι και τοσο καλα γιατι αν του πεις σκατα θα σε ρωτησει και αυτος γιατι τι εχεις?Και θα πρεπει εσυ να αρχισεις να λες ή μπορεις να το γραψεις στα... αλλα μην περιμενεις μετα να σου ξαναμιλησει.
Πιστευω το μεγαλυτερο μερος των αντιδρασεων μας κυριως με ψιλοαγνωστους ειναι κοινωνικα αποδεκτες συμπεριφορες.
Σε καποιο στενο σου προσωπο εισαι πιο ελευθερος αλλα ουτε και εκει απολυτα ελευθερος...και καλα κανεις και δεν εισαι.
Και εγω αισθανομαι παγιδευμενος θελω να απελευθερωθω κατα καποιο τροπο αλλα δεν ξερω πως...πως να πετυχω εναν καλο συνδυασμο ελευθεριας-->κοινωνικης αποδοχης...ειναι ορισμενες στιγμες στη ζωη μου που αισθανομαι πραγματικο ρομποτ κανοντας αυτο που πρεπει να κανω.
Quote:
Originally posted by keep_walking
Εμ για διαφορους λογους
Α)Για να ευχαριστησεις τους γονεις
αναρωτησου αν κανεις και τιποτα αλλο στη ζωη σου απο το να ευχαριστεις αλλους περαν του εαυτου σου.
Β)Να μη μπεις στη διαδικασια να παλευεις με κουτσομποληδες...δυστυχως μπορει σε μερικες χωρες να ειναι συνηθισμενο αλλα στην Ελλαδα ειναι ασυνηθιστο ακομα οικογενεια διχως γαμο.
Μια ζωη να μην μπαινεις σε καμια διαδικασια, αρκει να εισαι ιδιος με τον οχλο ετσι???
ακομα και αν δεν σου αρεσει αυτο που κανεις....
Γ)Τα επιδοματα...βασικα δεν ξερω και τι ισχυει για τα επιδοματα ανυπαντρου ζευγαριου.
ισχυει κατα πολυ μαλιστα.
Ο δημοσιουπαλληλικος κωδικας προβλεπει καλο κονδυλι.
Οι Ι.Υ. ειναι κατα κατι πιο κατω.
Δ)Μπορει να θελει το ετερον ημισυ
το ετερον ημυσι, στην συνεχεια θα θελησει και αλλα.
Ασχημο βιολι θα ανοιξεις.
Ε)Μαλλον εχει δικιο δεν υπαρχει καποιος ουσιαστικος λογος να παντρευτεις ακομα και οταν θες να τεκνοποιησεις...αλλα δεν ειναι και σπουδαια υποθεση να πας με την κοπελλα και καμμια 15αρια ατομα σε ενα δημαρχειο και να βαλετε μια τζιφρα...βεβαια δεν ξερω τι γινεται αν θες να χωρισεις μετα η διατροφη ειναι μεγαλυτερη οταν εισαι παντρεμενος απο οτι αν εισαι ανυπαντρος με παιδια?Αλλα καπου εχω ξεφυγει λεω να παψω να γραφω:P
τιποτα δεν ειναι σπουδαιο, αν νομιζεις οτι η μιζερη ζωη σου μπορει να ειναι ωραια και ετσι.
Στην κατηφορα ολα μοιαζουν σαν να ειναι ο ουρανος μια ζωγραφια και που λεει και ο Χατζης....
Α) Το να ευχαριστησω τους γονεις προσφερει και σε μενα ευχαριστηση
Β) Αγωνες δινω εγω και δεν θα αναγκασω να δινει αγωνες ομως η οικογενεια μου χωρις λογο.
Γ)Οκ με τα επιδοματα
δ)Το ετερον ημισυ αν αποφασισω να μεινω μαζι του για να κανω παιδια αξιζει αυτην την μικρη επιθυμια.
ε)Ουδεν σχολιο...αλλα θα κανω ενα σχολιο...νομιζω τα τραγικοποιεις και θελεις να φανεις οτι ξεφευγεις καπου απο τους \"κοινους\" θνητους λεγοντας οτι δεν θα μπεις στον κοπο να κανεις μια τυπικη διαδικασια οχι για αλλον λογο απλως για να ξεφυγεις λιγο απο το υπολοιπο λαουτζικο...τι να πω για αυτο.
δυο σχολια μονο κηπ,
1. Εχεις σκεφτει να ευχαριστησεις μονο τον εαυτο σου, η στην ευχαριστηση των αλλων παραμεριζεις την δικη σου????
2. Δεν φαινομαι να ξεφευγω, κανω ακριβως αυτο που θελω.
Το να ψαχνεις να βρεις αιτια και αιτιατο γιατι καποιος δεν θελει να κανει κατι, αρχιζεις να μπαινεις στη σφαιρα της φαντασιας...
Γιατι απλα δεν σκεφτηκες οτι αμα καποιος δεν θελει να κανει κατι, παρολο που το κοστος ειναι ακριβο το κανει μονο και μονο γιατι αυτο θελει να κανει???
Γιατι επιλεγεις να το κανεις δυσκολο ενω στην ουσια ειναι τοσο απλο???
Είμαστε όλοι μια χαρά. Το μόνο που χρειάζεται για να μην υπάρχουν ποστς στο πσυκο, είναι μια συνοπτική ανακατάταξη προτύπων που θα λειτουργεί πλέον μέσα μας προς όφελός μας και όχι προς όφελος των άλλων.
Λίμπερ πώς διαχωρίζεις ποιό πρότυπο, ποια συμπεριφορά είναι αμιγώς δική σου και ποιά σου έχει εμβολιαστεί από τους άλλους?Quote:
Originally posted by liberchild
Είμαστε όλοι μια χαρά. Το μόνο που χρειάζεται για να μην υπάρχουν ποστς στο πσυκο, είναι μια συνοπτική ανακατάταξη προτύπων που θα λειτουργεί πλέον μέσα μας προς όφελός μας και όχι προς όφελος των άλλων.
Υγ. Εγω πάντως και απόλυτα καλά να είμαι δεν βρίσκω το λόγο να σταματήσω να στέλνω ποστς στο πσυκο. Απλά θα είναι διαφορετικού περιεχομένου!!!:D
Quote:
Originally posted by Φοίβη
Λίμπερ πώς διαχωρίζεις ποιό πρότυπο, ποια συμπεριφορά είναι αμιγώς δική σου και ποιά σου έχει εμβολιαστεί από τους άλλους?Quote:
Originally posted by liberchild
Είμαστε όλοι μια χαρά. Το μόνο που χρειάζεται για να μην υπάρχουν ποστς στο πσυκο, είναι μια συνοπτική ανακατάταξη προτύπων που θα λειτουργεί πλέον μέσα μας προς όφελός μας και όχι προς όφελος των άλλων.
Υγ. Εγω πάντως και απόλυτα καλά να είμαι δεν βρίσκω το λόγο να σταματήσω να στέλνω ποστς στο πσυκο. Απλά θα είναι διαφορετικού περιεχομένου!!!:D
Φοίβη είναι ένας άλλος μηχανισμός αυτός του διαχωρισμού. Οταν αρχίσεις να απενοχοποιήσαι θα το δείς.Ετσι έλυσα εγώ τις κρίσεις πανικού που με βασάνιζαν καιρό και μάλιστα χωρίς παρέμβαση ψυχολόγου η χαπιών. Ομως δεν είναι μόνο αυτά. Δικά σου πράγματα είναι αυτά τα οποία σου προκαλούν ευχαρίστηση και μόνο και που τα γουστάρεις όταν τα κάνεις.Οταν μπαίνει σφήνα όμως η στενοχώρια, ο θυμός η το άγχος και εν γένει αρνητικό συναίσθημα που σε ταλαιπωρεί και έχει διάρκεια, είναι κάτι ξένο που σου το προκαλεί δηλαδή επίκτητο. Τότε πρέπει να δεις, όχι το ίδιο το συναίσθημα και πως θα το χαλιναγωγήσεις, αλλά το γεγονός που σου το προκάλεσε και πως θα το ακυρώσεις η μετατρέψεις σε κάτι άλλο. Π.χ, θα σου πω οτι μεγάλωσα με την εξής λογική από το σπίτι μου: οι άντρες κερατώνουν. Αυτό το είχα νόμο και στη ζωή μου χωρίς να το αναλύσω. Παντρεύτηκα έναν άντρα τέτοιο που αυτό δεν θα μου το έκανε ποτέ, και έμεινα 20 χρόνια μαζί του χαντακώνοντας τα πάντα.
Αυτή τη στιγμή θα σου πω οτι είμαι με έναν άντρα που κάθε άλλο παρά πιστός είναι και είμαι πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Εννοείται οτι κι εγώ κάνω το ίδιο. Αυτό λοιπόν το παράδειγμα στο έφερα για να δεις οτι τα στερεότυπα μας στενοχωρούν, μας πιέζουν τη ζωή μας, μας δημιουργούν άγχη, θυμό κ.λ.π και μας στερούν την ελευθερία μας.
Ετσι λοιπόν, σε ό,τι μας προκαλεί αρνητισμό, οφείλουμε να είμαστε με τα μάτια ορθάνοιχτα. Να βρίσκουμε το γιατί, και να παίρνουμε αμέσως γομολάστιχα.
Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου στο οτι δικά μου είναι μόνο τα ευχάριστα. Δικά μου είναι και τα δυσάρεστα. Έχω δικαίωμα και στα θετικά και στα αρνητικά μου συναισθήματα. Απο κει και πέρα το τι τα προκαλεί είναι μια άλλη υπόθεση αλλά τα συναισθήματα, αυτά καθεαυτά είναι δικά μου.Quote:
Originally posted by liberchild
Δικά σου πράγματα είναι αυτά τα οποία σου προκαλούν ευχαρίστηση και μόνο και που τα γουστάρεις όταν τα κάνεις.Οταν μπαίνει σφήνα όμως η στενοχώρια, ο θυμός η το άγχος και εν γένει αρνητικό συναίσθημα που σε ταλαιπωρεί και έχει διάρκεια, είναι κάτι ξένο που σου το προκαλεί δηλαδή επίκτητο. Τότε πρέπει να δεις, όχι το ίδιο το συναίσθημα και πως θα το χαλιναγωγήσεις, αλλά το γεγονός που σου το προκάλεσε και πως θα το ακυρώσεις η μετατρέψεις σε κάτι άλλο.
Σχετικά με το παράδειγμά σου, λες οτι κάποια στιγμή στη ζωή σου πήρες τη συνειδητή απόφαση να αναγνωρίσεις οτι ο τρόπος που είχες μεγαλώσει και το στερεότυπο οτι οι άντρες κερατώνουν σου έκανε κακό. Κατάφερες να δεις πόσο τα συναισθήματα και η συμπεριφορά σου επηρεαζόταν από αυτό το στερεότυπο, κατάλαβες οτι δεν ήταν δικό σου, και το έβγαλες από τη ζωή σου συνειδητά. Η τωρινή σου σχέση μάλιστα δείχνει πόσο πολύ έχεις προχωρήσει.Quote:
Originally posted by liberchild
Π.χ, θα σου πω οτι μεγάλωσα με την εξής λογική από το σπίτι μου: οι άντρες κερατώνουν. Αυτό το είχα νόμο και στη ζωή μου χωρίς να το αναλύσω. Παντρεύτηκα έναν άντρα τέτοιο που αυτό δεν θα μου το έκανε ποτέ, και έμεινα 20 χρόνια μαζί του χαντακώνοντας τα πάντα.
Αυτή τη στιγμή θα σου πω οτι είμαι με έναν άντρα που κάθε άλλο παρά πιστός είναι και είμαι πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Εννοείται οτι κι εγώ κάνω το ίδιο. Αυτό λοιπόν το παράδειγμα στο έφερα για να δεις οτι τα στερεότυπα μας στενοχωρούν, μας πιέζουν τη ζωή μας, μας δημιουργούν άγχη, θυμό κ.λ.π και μας στερούν την ελευθερία μας.
Ετσι λοιπόν, σε ό,τι μας προκαλεί αρνητισμό, οφείλουμε να είμαστε με τα μάτια ορθάνοιχτα. Να βρίσκουμε το γιατί, και να παίρνουμε αμέσως γομολάστιχα.
Αυτό για μένα είναι ελευθερία: οτι άκουσες τον εαυτό σου, που δεν ήθελε πια να πορεύεται με αυτό το στερεότυπο. Αν αυτό ήταν δικό σου ή ήταν άλλων λίγο με απασχολεί. Αυτό που μου αρέσει είναι οτι το έδιωξες γιατί δεν σε αντιπροσώπευε.
[quote]Originally posted by liberchild
αρνητικό συναίσθημα που σε ταλαιπωρεί και έχει διάρκεια
Καλή μου Φοίβη γι αυτό μίλησα για διάρκεια. Σαφώς και υπάρχουν και τα θετικά και τα αρνητικά και είναι δικά μας. Ομως τα αρνητικά που μας προκαλούνται από μη δικά μας πράγματα, συνήθως έχουν διάρκεια και εμμένουν μέχρι να αποκατασταθεί η ξένη αυτή πραγματικότητα.
Τα δικά μας πράγματα , γίνονται δικά μας μετά απο δοκιμή ........ που σημαίνει , αν δεν βιώσεις , δεν ξέρεις .......
Γιαυτο και αρχικά επιρρεαζόμαστε απο ξενόφερτα πρότυπα, γιατι δεν ξέρουμε ......... κάποια μας αρέσουν και τα κρατάμε και κάποια δεν μας αρέσουν και τα απορρίπτουμε ........
Quote:
Originally posted by Kleiw
Τα δικά μας πράγματα , γίνονται δικά μας μετά απο δοκιμή ........ που σημαίνει , αν δεν βιώσεις , δεν ξέρεις .......
Συμφωνώ μαζί σου. Αλλά η επιλογή του τι και πώς θα το βιώσεις, δηλαδή η εμπειρία, άνήκει κι αυτή σε προκαθορισμένα πρότυπα τα οποία δύσκολα προδίδεις για κάτι το άγνωστο.
Απλα με μπερδεύει πολύ αυτός ο διαχωρισμός που κάνεις σε δικά μας και μη δικά μας πράγματα. Αυτό δεν μπορώ να καταλάβω.
Για να χρησιμοποιήσω το προηγούμενο παράδειγμά σου : Όταν ήμουν μικρή δεν πίστευα οτι: \"Οι άντρες κερατώνουν\". Στην πορεία μπολιάστηκα μ\'αυτή τη συνθήκη. Δεν ήταν εξαρχής δικιά μου, αλλά έγινε δικιά μου, στην πορεία. Βάσει αυτής της συνθήκης, στεναχωριέμαι και πονώ. Κάποια στιγμή, την εξετάζω και βλέπω οτι για μένα αυτή τη στιγμή, δεν ισχύει πια αυτή η συνθήκη. Αφού δεν ισχύει, είναι έξω από΄μένα πια και άρα παύει να με επηρεάζει, παύει να με στεναχωρεί.
Έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ. Εσύ πως τα αντιλαμβάνεσαι?
[quote]Originally posted by Φοίβη
Απλα με μπερδεύει πολύ αυτός ο διαχωρισμός που κάνεις σε δικά μας και μη δικά μας πράγματα. Αυτό δεν μπορώ να καταλάβω.
Για να χρησιμοποιήσω το προηγούμενο παράδειγμά σου : Όταν ήμουν μικρή δεν πίστευα οτι: \"Οι άντρες κερατώνουν\". Στην πορεία μπολιάστηκα μ\'αυτή τη συνθήκη. Δεν ήταν εξαρχής δικιά μου, αλλά έγινε δικιά μου, στην πορεία. Βάσει αυτής της συνθήκης, στεναχωριέμαι και πονώ. Κάποια στιγμή, την εξετάζω και βλέπω οτι για μένα αυτή τη στιγμή, δεν ισχύει πια αυτή η συνθήκη. Αφού δεν ισχύει, είναι έξω από΄μένα πια και άρα παύει να με επηρεάζει, παύει να με στεναχωρεί.
Το συγκεκριμμένο στερεότυπο δόθηκε σε μένα από τη γέννησή μου καθ ό,τι στην οικογένειά μου η μητέρα μου, μου μετέδωσε αυτό της τον πόνο, λόγω της συμπεριφοράς του πατέρα μου. Ετσι νόμιζα οτι αυτό ήταν και το σωστό. Παρά το γεγονός οτι από πιτσιρίκα δεν ήμουν μονογαμική, παρ όλο που αυτό ήταν δικό μου στοιχείο, δεν το σκέφτηκα να το ακολουθήσω, να το δεχτώ, να το εφαρμόσω απο πιο νωρίς.
Εχασα πολύτιμο χρόνο και χαρές που θάπρεπε να τις είχα ζήσει.
Φαντάσου λοιπόν, πόσα άλλα δεν είναι δικά μας. Ποιούς αμέτρητους κανόνες σκέψης ακολουθούμε στα τυφλά, τους υπερασπιζόμαστε μάλιστα αλλά δεν σκεφτόμαστε κάτι απλό :
εδώ, που είμαι ΕΓΩ ?
Ήταν της μαμάς σου κι ήταν τελείως αντίθετο με το δικό σου χαρακτήρα αλλά προσπαθούσες να χωρέσεις μέσα σ\' αυτό το στερεότυπο, να γίνεις \"σωστή\". Με λίγα λόγια απαρνιόσουν κάτι δικό σου για να ταιριάξεις με το \"σωστό\" της μαμάς σου. Τώρα καταλαβαίνω τι λες και τι εννοείς με το ξένο.
Και συμφωνώ με αυτό που λες οτι δεν ξέρουμε ποιά είναι δικά μας και ποιά είναι ξένα. Αυτό εννοούσα παραπάνω. Οτι τα ξένα, μέχρι να τα ανακαλύψουμε ως τέτοια, είναι σαν δικά μας. Δεν καταλαβαίνουμε εύκολα τη διαφορά.
Οταν δεν γνωρίζεις το δικό σου , η επιλογή της πεπατημένης φαντάζει πιο ασφαλής .........Quote:
Originally posted by liberchild
Quote:
Originally posted by Kleiw
Τα δικά μας πράγματα , γίνονται δικά μας μετά απο δοκιμή ........ που σημαίνει , αν δεν βιώσεις , δεν ξέρεις .......
Συμφωνώ μαζί σου. Αλλά η επιλογή του τι και πώς θα το βιώσεις, δηλαδή η εμπειρία, άνήκει κι αυτή σε προκαθορισμένα πρότυπα τα οποία δύσκολα προδίδεις για κάτι το άγνωστο.
Το θέμα είναι τι κάνεις απο την στιγμή που ανακαλύπτεις οτι η επιλογή αυτή δεν σου ταιριάζει ........
Το πρόβλημα υπάρχει οταν συνεχίζεις να την υπερασπίζεσαι , ενω δεν σου κάνει .............
Μπορεί και μια επιλογή που έκανες απο μόνη σου χωρίς να επιρρεαστείς απο κανέναν , να ανακαλύψεις στην πορεία οτι ήταν λάθος , οτι δεν σου κάνει ...........
... κι αυτό σε σώζει ... ευτυχώς !Quote:
Originally posted by liberchild
Μισώ όλους αυτούς που με έμαθαν με τι πρέπει να στενοχωριέμαι, να χαίρομαι, να λυπάμαι. Ακόμα κι αν τη ζωή μου την πήρα αλλιώς, τα γαμημένα κατακάθια υπάρχουν. Όμως είμαι καλή κυνηγός.
(... καμιά ιδέα για τη φόρμουλα της ... \"αποθυματοποίησης\" ??? ή να απελπιστώ πως είναι πια από κεινα που λένε ... : \"αργά το σκέφτηκες ...\" ?)
... Ναι αγαπητή μου , ΕΔΩ είναι τελικά το \'κλειδί\'Quote:
Originally posted by liberchild
...Για να επιστρέψω στα πρότυπα και στις κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές, δηλώνω στο εξής, φανατικά αντίθετη με αυτές στο βαθμό που μου υπαγορεύουν συναισθήματα.
τα ... \"ΔΟΤΑ\" συναισθήματα ... το επίπλαστο της \'ανθρωπιάς\' , της -τάχα- \'καλοσύνης’, του κατευθυνόμενου και ελεγχόμενου συναισθηματισμού , τα πρέπει , τα δήθεν ....
Όλο αυτό το περιττό βάρος που σου ‘θολώνει\' τη ματιά και κρύβει την -όποια- αλήθεια σου , που .. καλή ή κακή είναι αυτή ο δικός σου καθρέφτης ..
η αντανάκλαση του \'εντός\' σου προς τα \'έξω΄,
η προβολή του \'έξω΄... \'εντός΄ σου !
... Εδώ είναι ..\"κολύμπι-στα-βαθειά\' και ... \"σταυρόλεξο-για-δυνατούς-λύτες\" !Quote:
Originally posted by Kleiw
Οταν δεν γνωρίζεις το δικό σου , η επιλογή της πεπατημένης φαντάζει πιο ασφαλής .........Quote:
Originally posted by liberchild
Quote:
Originally posted by Kleiw
Τα δικά μας πράγματα , γίνονται δικά μας μετά απο δοκιμή ........ που σημαίνει , αν δεν βιώσεις , δεν ξέρεις .......
Συμφωνώ μαζί σου. Αλλά η επιλογή του τι και πώς θα το βιώσεις, δηλαδή η εμπειρία, άνήκει κι αυτή σε προκαθορισμένα πρότυπα τα οποία δύσκολα προδίδεις για κάτι το άγνωστο.
Το θέμα είναι τι κάνεις απο την στιγμή που ανακαλύπτεις οτι η επιλογή αυτή δεν σου ταιριάζει ........
Το πρόβλημα υπάρχει οταν συνεχίζεις να την υπερασπίζεσαι , ενω δεν σου κάνει .............
Μπορεί και μια επιλογή που έκανες απο μόνη σου χωρίς να επιρρεαστείς απο κανέναν , να ανακαλύψεις στην πορεία οτι ήταν λάθος , οτι δεν σου κάνει ...........
Αν φτάσεις στο σημείο και συνειδητοποιήσεις το λάθος επιλογών (δικό σου ή δοτό - άσχετο) η δυνατότητα να αναθεωρήσεις , να κάνεις υπερβάσεις και ανατροπές για να αναπροσδιοριστείς να βρεις τις ΔΙΚΕΣ σου αξίες και σταθερές, είναι ευθέως ανάλογη με το βαθμό που αντέχεις τον ... \"πόνο\" της αποκοπής από τους ομφάλιους λώρους και τις ... όποιες συναισθηματικές εξαρτήσεις έχουν στηριχτεί πάνω σ΄ αυτούς ...
Είναι βέβαια και το θέμα της ... ΜΟΝΑΞΙΑΣ χωρίς τον ... κόσμο που σε περιείχε και που λειτουργούσες μέσα σ\' αυτόν με βάση όλους αυτούς τους μηχανισμούς και τις εξαρτήσεις απ΄ τις οποίες θ αποφασίσεις ν΄ αποκοπείς .....