Γειά. Γράφω για εμένα, αν και δεν το συνηθίζω δημόσια. Δυστυχώς η αγοραφοβία μου μεγάλωσε τους τελευταίους μήνες. Νομίζω ότι χρειάζομαι κάποιον/α με παρόμοια δυσκολία να κουβεντιάσουμε. Υπάρχει κανείς που να θέλει το ίδιο?
Printable View
Γειά. Γράφω για εμένα, αν και δεν το συνηθίζω δημόσια. Δυστυχώς η αγοραφοβία μου μεγάλωσε τους τελευταίους μήνες. Νομίζω ότι χρειάζομαι κάποιον/α με παρόμοια δυσκολία να κουβεντιάσουμε. Υπάρχει κανείς που να θέλει το ίδιο?
Ναι το εχω...μαλλον το εχω δημιουργησει.καπου το διαβασα κ την επομενη μερα συμπεριφερομουν σαν να το χω..άσχετα π την προηγουμενη ημουν σε συναυλία με 500 ατομα κ τα σπαγα..βασικα παντα ειναι ετσι .θα σ πω κτ.χαπια δεν πηρα ποτε.αν χρειαστω θα παρω αλλα εχασα τοσα απο αυτη τη μαλάκια μεσα σ ενα 3μηνο π δεν εχω πλεον να φοβαμαι κατι.θα στο πω μια φορα κ αν θες αποδεξου το Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΨΕΜΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ.
John11 σε τι βαθμο εχει φτασει η αγοραφοβια σου? για περιεγραψε το λιγο
Νομίζω ότι θα ήταν και δική μου πρώτη ερώτηση. Μάλλιστα σκέφτηκα τι απαντήσεις θα πάρω αρχικά, και ήταν η πρώτη. Θα σου απαντήσω ότι αρχικά δεν έχει τόση σημασία, το ίδιο είναι. Ή είναι πολύ ή είναι λίγο. Ή σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Άλλος δυσκολεύεται να μιλήσει με κόσμο, άλλος δυσκολεύτεται να πάει στην τράπεζα, άλλος να μπει στο μετρό, και κάποιοι να μην μπορούνε κάποια ενώ να μπορούνε άλλα.Quote:
Originally Posted by boo
Αυτό που θέλω να διευκρινήσω είναι ότι θέλω να μιλήσω με άτομα που έχνουν παρόμοια δυσκολία. Έχεις κάποια παρόμοια δυσκολία?
Τελικά τι ισχύει έχεις παρόμοια δυσκολία ή όχι?Quote:
Originally Posted by Μερμηγκας
Αυτό που θα ήθελα είναι κάποιον/ους που να μου πούνε ναι έχω παρόμοια αυτό και θέλω να το κουβεντιάσω. Ίσως και ιδιωτική κουβέντα.
Επίσης θα ήθελα μια κουβέντα με ειλικρίνεια χωρίς υπεκφυγές. Ακολουθώντας το στίχο "Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά" του Ρίτσου.
Κ βεβαια εχω...δεν το εχω ξεπερασει..δε φοβαμαι ομως να προσπαθω καθε μερα... Εγω δεν εχω κατι συγκεκριμενο πχ.δεν μπαινω μετρο..εγω οταν βγαινω απ το σπιτι μετα απο λιγη η ωρα η καποια συγκεκριμενη αποσταση αρχιζω κ ζαλιζομσι τοσο πολυ π νιωθω πως αν δεν γυρισω σπιτι θα πεσω κατω..δεν υπαρχει αλλο θεμα.ουτε με τον κοσμο εχω θεμα ουτε με τα μαγαζια.αλλα αναγκαστικα πλεον καθομαι κ λεω ας πεσω ρε φιλε.καλυτερα να πεσω παρα να ειμαι μεσα..και εννοειται με το που μ επιασε ξεκινησα ψυχοθεραπεια...ειναι απαραιτητη
ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ ΕΣΥ ΒΓΑΖΕΙΣ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ
John η αγοραφοβια νομιζω ειναι μεγαλη πληγη και πολυσυνθετη. Προσπαθησ πολυ μονη μου να καταλαβω ποιο ειναι το αιτιο που την πυροδοτει. Κατεληξα σε καποια συμπερασματα αν δεν ειμαι σιγουρη αν ευσταθουν. Το ενα ειναι η ελλειψη αυθεντικου κινητρου για να εκτεθεις. Το αλλο ειναι η τυχον υπερφορτωση εαυτου απο απυθμενες σκεψεις και συναισθηματα με αποτελεσμα να μην υπαρχει χωρος για κανεναν αλλον. Αν μπορω να σε βοηθησω και να μιλησουμε ιδιωτικα με μεγαλη μου ευχαριστηση αλλα εχω καταλαβει πως πρεπει να φτασω εναν αριθμο ποστ για να υπαρξη συνομιλια με προσωπικα μηνυματα.
Γειά. Ειδικά το όνομα με το οποίο έχεις εγγραφεί μ' αρέσει πολύ. Η πραγματική περιέργεια, η αναγνώριση των καταστάσεων είναι μου μας οδηγούν σε λύσεις. Είναι αδύνατο κάποιος να λύσει κάτι που δεν γνωρίζει.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Θα ήθελα πολύ να μιλήσουμε. Γι' αυτό σου δίνω το email μου *** .
ΤΖΟΝ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΤΟ ΠΑΠΑΚΙ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΙΑ ΔΕ ΞΕΡΩ ΑΝ ΣΤΟ ΧΟΥΝΕ ΠΕΙ
Quote:
Originally Posted by Constantly curious
αυτο ειναι παρα πολυ σωστο! το παρατηρω στον εαυτο μου.
μπορει να αγχωθω να παω 5 βηματα μεχρι το περιπτερο, αλλα να κατσει μια καλη εξοδος στο κεντρο (που ειναι μιση ωρα απο το σπιτι μου) και να μην αισθανθω τιποτα ή εστω πολυ λιγο αγχος.
οταν εχεις μεγαλο κινητρο να βγεις εξω η φοβια μοιαζει να υποχωρει.
ενω αν απλως εχεις μια βαρετη υποχρεωση την σκεφτεσαι ολη την ωρα!
Ζηλευω ολους αυτους που κανουν με χαρα ολα αυτα που θεωρουνται νορμαλ. Εχω αρχισει να νιωθω εξωγηινη:p Αντε μικροτερη ειχε και πλακα πλεον ειναι σαν στιγμα... εκεινη που δεν βγαινει που δεν αυτο εκεινο το αλλο το παρα αλλο. Παλι καλα που αλληλο υποστηριζομαστε στο φορουμ μας.
John προσπαθησα να στειλω αλλα δεν μπορω,οποτε θελεις στειλε μου [email protected] και 66psy.
Υπάρχουν μηχανες αναζήτησης συλλογής διευθύνσεων email για spam. Καλό είναι να μην γράφουμε κανονικά τα email (αν και πιστεύω ότι θα τα έχουν προγραμματίσει και για τα ΑΤ, DOT).Quote:
Originally Posted by elis
Με την ευκαιρία θέλω να πω ότι συνεχίζει να ισχύει η ανάγκη για να το κουβεντιάσω. Δέχτηκα και κάποια άσχετα μηνύματα από άτομα που δεν απάντησαν εδώ. Αυτό που θέλω είναι πραγματική προσωπική κουβέντα αρχικά μέσω μηνυμάτων και αν ταιριάξει και τηλεφωνικά.
ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΜΗΧΑΝΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΜΠΟΤ ΚΛΩΝΟΥΣ ΚΛΠ ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΕΤΣΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΙΟ
ΠΟΛΥ ΤΡΕΛΕΝΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΑΥΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΑΜΑ ΠΕΙΣ ΣΕ ΨΥΧΩΤΙΚΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΣΕΙΣ ΤΑ ΠΑΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΦΕΡΝΕΤΕ
ΑΥΤΑ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΚΑΚΟ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ
Καλησπερα!!
Και εμενα με εχει πιασει αγοραφοβια το θεμα ειναι ομως οτι βγαινω εξω και λεω οτι αμα στο τελος πεσω κατω επεσα..(και βεβαια ποτε δεν εχω πεσει κατω ΠΟΤΕ!! ).
Κοιτα να δεις αυτο που φοβομαστε ειναι οτι αμα πεσουμε κατω ειναι οτι θα γινουμε ρεζιλι και οτι θα μας νοιαξει τι θα πουν οι αλλοι για εμας αυτο λοιπον ειναι
το μεγαλυτερο προβλημα με ατομα σαν εμας που εχουμε αγοραφοβια..να εχεις στο μυαλο σου κατι.οτι ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν επαθε κατι απο κρισεις πανικου..
και οι πιθανοτητες να λιποθυμησεις ειανι ελαχιστες..οποτε αμα εχεις αυτο στο μυαλο σου να ξερεις οτι θα αισθανεσε καλυτερα..και οτι να μενεις σπιτι κλεισμενος
δεν κανεις καλο στον εαυτο σου παρα μονο κανεις την αγοραφοβια σου χειροτερη..
https://www.youtube.com/watch?v=O4WFg8Ms39w
https://www.youtube.com/watch?v=_DG8WkdIzSk
αμα μπορεσεις να τα ανοιξεις αυτα τα βιντεακια θα σε βοηθησουν πολυ!!
κι εγω πλεον δεν το σκεφτομαι αυτο. τι θα γινει Αν παθω το ενα το αλλο.. πλεον απλως βγαινω και ο,τι ειναι να γινει εγινε!Quote:
Originally Posted by andreas7
και ειναι πολυ καλυτερα ετσι!
κι οντως τελικα ΠΟΤΕ δεν εχει συμβει τιποτα.
;)
Ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλα το θεμα ειναι να προσπαθεις..εγω σημερα νοιωθω ολη μερα υπερενταση και βουιζουν τα αυτια μου..αλλα και εξω βγηκα και βολτα θα παω μεταQuote:
Originally Posted by 66psy
στο κατω κατω αμα γινει κατι εγινε..να λες στον εαυτο σου οτι δεν θα σε νικησει αυτο εσυ θα το νικησεις..
Κάποιος είπε: Η ειλικρίνεια είναι ομορφιά. Και η ομορφιά δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.Quote:
Originally Posted by elis
Πάντως βλέπω και σε εσένα το ίδιο. Αν και δεν διαβάζω τα πάντα το έχω διαπιστώσει σε εσένα. Νομίζω ότι όταν είσαι ειλικρινής συμβαίνει αυτό.
Δυστυχώς ζούμε σε μια τέτοια κοινωνία που η ειλικρίνεια είναι κατά κάποιο τρόπο απαγορευμένη. Δεν τολμάμε να είμαστε ειλικρινείς. Και από την άλλη το να εκφράζουμε άμεσα αυτό που σκεφτόμαστε δεν είναι πάντα αλήθεια. Αλήθεια είναι όταν μπορέσουμε να γνωρίζουμε όλη τη γκάμα των συναισθημάτων μας, κλπ, κλπ. Να πούμε για παράδειγμα, είμαι εκδικητικός, πάει και τέλειωσε το έχω καταλάβει, το γνωρίζω, το καταλαβαίνω, το αποδέχομαι. Αυτό βάζει ένα τέλος στη σύγκρουση μέσα μας. Αντίθετα όμως, οι περισσότεροι απλά αναλωνόμαστε στο να καταφέρουμε να μην είμαστε εκδικητικοί.
ειμαι και εκδικητική και καταθλιπτικη και μαλλον αγοραφοβικη. ο χαλιλ γκιμπραν, ελεγε το σπίτι σου πρέπει να ειναι το λιμάνι σου, να γυρνας μετα απο τα ταξίδια σου και οχι η αγκυρα σου ... και ομως σε εμενα ειναι πλέον η αγκυρά μου!.. φοβαμαι την βλακεια του κόσμου και την κακια του κόσμου!
σαν ανθρωπος γινομαι συμπαθης πολυ συχνα αλλα και αντιπαθης επίσης και το βιώνω ταυτόχρονα...βιώνω απο αλλα ατομα την φιλία και απο αλλα την εχθρικότητα και την ζήλια. ακομα και εδω!... λόγω του κακοποιητικου παρελθόντος μου,η εχθρικη συμπεριφορα με γονατιζει και με κλείνει προς την απομόνωση.
ξερω όλες τις λύσεις για το πρόβλημα μου, αλλα δεν με ενδιαφέρει καν να τις προσπαθήσω.
φοβαμαι την κοινωνικότητα και την προδωτική συμπεριφορα της.
αγαπάω ευκολα τους ανθρωπους και με απογοητευουν συνεχεια.
εχω να βγω για καφε με φιλο πάνω απο ενα χρόνο. και δεν μου λειπει πια καθόλου.
πριν λίγους μηνες τουλάχιστον εβγαινα με αγνωστους που γνωριζα στο ιντερνετ σε ραντεβουδακια, τωρα ουτε αυτο με κινητοποιει και αποφασισα οτι το μαγαζακι του σεξ πρέπει να το κλείσω για λίγο γιατι δεν βοηθαει ουτε αυτο.
για να αντιμετωπίσω καποιες κοινωνικες εκδηλώσεις σπανιώς ειμαι νηφαλια και όταν γυρναω σπίτι αισθανομαι απιστευτη εξαντληση!
παιρνω αντικαταθλιπτικα μονο και μονο για να καταφερω να βγαινω απο το σπίτι μου.
και ο μονος λόγος που εχω καταφερει να μην εχω κρισεις πανικου ή διαφορα ψυχοσωματικα θεματα, ωφείλονται στην βαθια μου αηδία για τα νοσοκομεια.
μην περιμενεις μειλ ή τηλέφωνο.. αλλα αν θες το συζηταμε εδω το θεμα σου για την αγοραφοβια
> ξερω όλες τις λύσεις για το πρόβλημα μου, αλλα δεν με ενδιαφέρει καν να τις προσπαθήσω.
Θα ήθελα να ξέρω τις λύσεις που ξέρεις. Δεν χρειάζεται να τις αναφέρεις αναλυτικά, απλά ένα τίτλο (ακόμα και έξω-έξω) και θα καταλάβω αρχικά. Αυτό θα με ενδιέφερε να μου πεις. Γιατί, πολλές φορές νομίζουμε ότι ξέρουμε τη λύση, αλλά δεν την ξέρουμε πραγματικά.
> μην περιμενεις μειλ ή τηλέφωνο.. αλλα αν θες το συζηταμε εδω το θεμα σου για την αγοραφοβια
Για ποιό λόγο λες όχι email? Τι διαφέρει το email και από το forum εδώ? Κείμενο το ένα, κείμενο και το άλλο. Η μόνη διαφορά είναι πως διαβάζουν καθώς και μπορούν να απαντήσουν και άλλοι. Αλλά διαφορά δεν υπάρχει. Μήπως η σκέψη σου αυτή προκύπτει από προκατάληψη ή από κάποια άλλη δεύτερη σκέψη? Γιατί αν πάλι, το email σε φοβίζει για την πιθανότητα να προκύψει τηλέφωνο, και αυτό μπορούμε να το συζητήσουμε. Γιατί έχω παρατηρήσει ότι ο κόσμος -κυρίως εδώ- φοβάται το τηλέφωνο σαν τον διάολο το λιβάνι. Και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Εμένα αυτό μου ακούγεται σαν προκατάληψη, αλλά θα ήθελα να ακούσω κάποια άποψη, ίσως κάνω και λάθος.
καλημερα τζον... οι λύση ειναι να προσπαθήσω περισσότερο, να σηκώσω τα μανίκια και να μπω δυναμικά στην επανα-κοινωνικοποίηση μου, με διάφορους τρόπους απο εθελοντισμό μεχρι ομαδικα χόμπυ - σπορ κτλ, να μην κάθομαι τόσες ωρες στο σπίτι και να βγαινω με ότι ναναι...αρκει να βγαινω...Quote:
Originally Posted by John11
ο μόνος τροπος για να αντιμετωπίσεις εναν φόβο είναι να του χιμήξεις ... υπάρχουν και πιο "πολιτισμένοι" τρόποι ...αλλα αυτος ειναι ο μόνος που πιάνει σ μενα.
για το μειλ και το τηλ, υπάρχουν και 2ες και 3ες σκέψεις και 4ες και 5ες σκέψεις, αλλα καμια δεν αφορα εσενα προσωπικα φυσικα, αφού δεν σε γνωρίζω...
ειμαι λίγο καιρο περισσοτερο εδω γύρω και ξερω 99% τι σημαινει αυτο... τωρα αν εισαι το 1% ... καλή τυχη!...εγω μειλ και τηλέφωνα δίνω σε καποιον που εχω γνωρίσει, εχω καταλάβει τις προθέσεις του και βλέπω πως λειτουργει, τον-την εχω συμπαθησει και εκτιμήσει απο εδω και για αυτον τον λόγο θελω να υπάρχει περαιτερω επικοινωνία.
στον 1 μηνα και κάτι που ειμαι εδω, επεσα εξω για πολλους και πολλες...γιατι και εδω μια κοινωνία ειμαστε με ολα τα σκατα της. αλλα υπάρχουν και ανθρωποι που εκτιμησα και θαυμασα... γιατι ειδα στην ΠΡΑΞΗ οτι αξίζουν... και ευχαρίστως θα τους εδινα την προσωπικη μου καλημερα, αν μου την ζητησουν γιατι φυσικα αυτο πρεπει να ειναι αμοιβαιο ουτε και εγω ειμαι αρεστη σε όλους... σε πολυ λίγους ...σε διαβεβαιω!!!
το να δωσεις το τηλέφωνο ..ανοιγεις μια πόρτα και δημιουργεις μια "σχεση" στην καθημερινοτητα σου. η καλημερα σου, γινεται καθημερινοτητα μου...και η απουσία της μπορει να με κανει να νιωσω ασχημα...λόγω μοναξιας αυτη η σχεση μπορει να με "πληγωσει"..και ειμαι ηδη στα μαυρα ταρταρα και προσπαθω με τα νυχια μου να σκαρφαλωσω εκει εξω... δεν εχεις ιδεα ποσο ευκολα μπορει μια λεξη σου να με στειλει στο διαολο πάλι!...πως να το ρισκαρω αυτο?... εδω που ειμαι και όλοι εισαστε μια οθόνη απλα και μου εχουν κανει ηθελημενα κακο και δημόσια...και το επετρεψαν και το χλευασαν οι υπόλοιποι όταν ζητησα την συμπαρασταση τους και μαλιστα ανθρωποι που εκτιμουσα
είμαι αγοραφοβικη, σημαινει ΦΟΒΑΜΑΙ τον κόσμο, στο δικο μου μυαλο, ολοι ειναι εν δυναμει τερατα και πολλοι το εχουν αποδειξει κιολας.
αν θες να κανεις φιλους περιμενε, γνωρισε με, δειξε μου σεβασμο και με τον καιρο θα εξελιχθει, με ΣΟΒΑΡΑ επιχειρήματα , η καλημερα σου θα εχει αξια για μενα και η απουσία της δεν θα σημαινει απορριψη.
αλήθεια εσυ γτ βιαζεσαι τόσο? και γιατι απο όλους όσους σου απάντησαν, μονο στις γυναικες προτεινες μειλ και τηλ?
αν θες λες φυσικα ... απλα μιας και ρωτησες και εσυ πήρα το θαρρος...
Παναγιά μου βόηθα, μακρυά αυτές οι σκέψεις για μένα. Που μπορεί να το είδες αυτό? Εδώ δημόσια, μόνο ένα άτομο εκδήλωσε το ενδιαφέρον να μιλήσουμε. Ήθελα να απαντήσω σε αυτό, γιατί πολλοί επηρεάζονται από κάτι που ακούνε χωρίς να το ψάξουν.Quote:
Originally Posted by rea
Για τα άλλα μπορώ να σου απαντήσω, αλλά όχι αυτή τη στιγμή, ίσως αύριο.
οχι οκ μην ταραζεσαι, μια απλη ερωτηση εκανα με αφορμη τις δικες σου ερωτησεις...δικαιωμα σου να το κανεις για οποιο λόγο γουσταρεις...σιγα δεν εκανες και κανενα εγκλημα!.. μαλλον φταει ο τροπος μου..ειλικρινα συγνωμη δεν ηθελα να σε κανω να νιωσεις αβολαQuote:
Originally Posted by John11
Ενδιαφέρουσα η συνομιλία Ρέας και Ιωάννη!
Θέλω να δω την κατάληξη!
Εχω και εγω κοινωνικη φοβια εδω και 5 χρονια περιπου. Οποιος δεν το εχει ζησει απλα δεν μπορει να καταλαβει τι περναει ο ανθρωπος με κοινωνικη φοβια. Πραγματα που για καποιον χωρις κοινωνικη φοβια, ειναι καθημερινα και αυτονοητα που εχουν σχεση με κοινωνικη συναναστροφη, για εναν κοινωνιοφοβικο ακομη και η εξοδος ως το σουπερ μαρκετ πχ ειναι ενας πραγματικος γολγοθας!!! Νομιζεις πως βγαινοντας απο το σπιτι ολοι οι ανθρωποι θα αρχισουν να τον κοροϊδευουν, να παρατηρουν τις κινησεις του κτλ... ετσι ολοι οι κοινωνιοφοβικοι κανουν αυτο που τους κανει να αισθανονται ασφαλεις μακρια απο τον κοινωνικο περιγυρο. Ηρεμουν στην ασφαλεια που τους παρεχει το σπιτι, μακρια απο καθε κοινωνικη συναναστροφη. Θα μπορουσα να γραψω σελιδες ολοκληρες για την κοινωνικη φοβια αλλα νομιζω δεν εχει νοημα, ολοι ξερουμε περι τινος προκειται.
rea αυτο που λες για την αντιμετωπιση της κοινωνικης φοβιας εν μερει ειναι σωστο. Δηλαδη να το παρεις αποφαση και να αρχισεις να εκτιθεσαι σε κοσμο κτλ, αλλα υπαρχει κατι το οποιο ειναι πολυ βασικο. Το θεμα ειναι σε τι βαθμο κοινωνικης φοβιας βρισκεται ο καθενας. Αν καποιος ειναι στην αρχη, ισως μπορεσει και το παλεψει ετσι οπως λες. Αλλα αν σε καποιον εχει προχωρησει η φοβια, ειναι πολυ δυσκολο, εως απιθανο να το παρει αποφαση μονος του και να αρχισει να εκτιθεται. Εκτος αυτου πιστευω πως ακομη και να αρχισει να εκτιθεται καποιος απο μονος του, ισως καταλαβει μερικα πραγματα για την φοβια την οποια αντιμετωπιζει αλλα οι σκεψεις και ολα τα υπολοιπα που συντηρουν την κοινωνικη φοβια θα υπαρχουν ακομη μεσα στο μυαλο του ανθρωπου. Γι' αυτο πιστευω πως χρειαζεται καποιον να τον βοηθησει μεσα απο τη συνομιλια να επαναφερει τις σωστες σκεψεις που θα πρεπει να υπαρχουν στην επαφη του με αλλα ατομα. Εκει πιστευω πως χρειαζεται η βοηθεια ειδικου...
Μέχρι μια ηλικία, ζούσα όπως ο περισσότερος κόσμος. Πίστευα αυτά που λέει ο περισσότερος κόσμος, πίστευα αυτά που λένε οι άλλοι, χωρίς να βλέπω εγώ ο ίδιος με τα δικά μου μάτια. Μέχρι τότε είμουνα απλά ηλίθιος. Το κατάλαβα αργότερα που άρχισα να σκέφτομαι με το δικό μου μυαλό, ανακαλύπτοντας όλες τις προκαταλήψεις.Quote:
Originally Posted by olpr
Τώρα χρειάζομαι κάποιον άνθρωπο που να είναι ειλικρινής και να αντιμετωπίζει με απόλυτη ειλικρίνεια την κάθε κατάσταση. Δυστυχώς, από τα άτομα που είναι γύρω μου -όσοι υπάρχουν και όσο υπάρχουν- δεν υπάρχει κανένα τέτοιο άτομο.
Υπάρχει κανείς διατεθειμένος να γίνει απόλυτα ειλικρινής? Εσύ?
Πάντως από αυτά που γράφεις βλέπω ότι είσαι στο ενδιάμεσο. Από τη μια ειλικρινής και από την άλλη ακολουθώντας αυτά που "λέγονται". Είσαι διατεθειμένος/η για σοβαρή κουβέντα? Συγνώμη που σε ρωτάω, άλλωστε δεν απευθύνθηκες σε εμένα, απάντησες στη rea.
εχεις απολυτο δίκιο ολπρ, ο καθε ενας μας εχει τον δικό του γολγοθα και αυτο που για μενα ισως ειναι λύση για κάποιον αλλον μπορει να είναι καταδίκη.Quote:
Originally Posted by olpr
ο ειδικος σαν μπουσουλας να ξεμπερδεύει τις σκέψεις σίγουρα βοηθάει. αλλα πολλοι απλα τον χρησιμοποιούν για να απαλύνουν τον πόνο τους και να συνεχίσουν να υπάρχουν στην ίδια κατάσταση.
το παν είναι η θέληση της υπόθεσης... οταν πραγματικα θελουμε να "γίνουμε καλα" τότε κάνουμε αυτο που χρειαζεται ο καθένας προσωπικα και απλά το κανει.
μέχρι να καταλάβω τι ακριβως σημαινει αυτο το να "γινω καλά" δεν εχω αυτην την θεληση.
Σε αυτό το πελώριο πραγμα που λέγεται ζωη, όλοι ή μαλλον οι περισσοτεροι επιλέγουν την ίδια πεπατημένη ... μια διαδρομη που σε παγιδευει και σε εγκλωβίζει σε ενα μαρτυριο ρουτίνας που δεν ξέρεις καν γιατι τελικα το επέλεξες.
θυμάμαι τον συγχωρεμενο τον μπάρμπα μου, έκανε την ζωή του όπως οι περισσοτεροι άνθρωποι. πάλεψε και δούλεψε σκληρα, εκανε την οικογένεια του μεγάλωσε τα παιδιά του και έμαθε σε αυτη την κωλοζωούλα να βρίσκει τρόπους να κρατάει το μυστικό του να μπορείς να γελάς αληθινά.
ειχαμε ενα καλαμπουρι οι 2 μας, λιγο χαζο αλλα μας άκανε πάντα να γελάμε...
καθαριζε πρωτα τον λαιμό του όπως κανουν για να δηλώσουν την έναρξη καποιας σημαντικής ανακοινωσης, και μετα έλεγε
-"Ρέα" μου... μελωδικά και δηθεν σοβαρα και με ρωταγε κατι χαζο και γλυκο και εγω απαντουσα πάλι με ίδιο σοβαρο υφος κατι εξισου χαζο και γελουσαμε..
-"Ρέα μου...
-θειούλη μου...?
ολα τα καλαμπουρια μας έτσι ξεκινουσαν και ποτε, 30 χρόνια, δεν ανταλλαξαμε ποτε σοβαρη κουβέντα μεταξυ μας. μεσα απο τα αστεια μας συμφωνουσαμε οτι τιποτα αλλο δεν εχει αξια απο το να γελας
πάνω που βγήκε στην σύνταξη του και μπορούσε πια να ξεκουραστεί επιτέλους, τον χτύπησε ο καρκίνος.
πήγαμε μια μερα να τον δούμε. ήταν στο κρεβάτι του και όλοι άρχισαν να με πειράζουν για την ζωή μου και τις επιλογές μου και να διασκεδάζουν με αυτο...πάντα αντιδρούσα με καλαμπούρι και τον έκανα να γελάει... πριν προλάβω να πω καποια "εξυπνάδα" ..τον ακουσα να λέει με την λιγοστη φωνουλα που του χε απομεινει,
- Αφήστε τη "Ρέα" 'ήσυχη... ξέρει τι κάνει!
και βουλιαξαμε στη σιωπή...
πριν φύγει...ζητησε συγνωμη απο τη γυναικα του και τα παιδια του, ευχαρίστησε την αδερφη του... και με την τελευταια του ανασα κρατησε ενα μισο καλαμπούρι για μενα... - Ρέα μου...
χωρις φωνη πια με μια ανασα απο αυτες τις αδυναμες που του ειχαν απομεινει
...εφυγε απο αυτη τη ζωη με μισο καλαμπούρι δεν ξαναμίλησε ποτε
αφησε το αλλο μισο για τα εγκοσμια..για να το συνεχισω εγω - εσυ - εμεις
δεν ξερω πως μου ήρθε αυτη η ιστορία τωρα και στην λέω, δεν εχω πια ανθρωπους να μιλησω και με πιανει μια φλυαρία
Ισχύει ακόμα η ανάγκη για κουβέντα/επικοινωνία. Αλλά ουσιαστική κουβέντα με ειλικρίνεια.
Και εξηγώ. Όσο κάποιος γίνεται περισσότερο ειλικρινής, τόσο περισσότερα πράγματα καταλαβαίνει. Αν και επώδυνο, το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό.
Υπάρχει κάποιος που να θέλει το ίδιο? Που να καταλαβαίνει ότι δεν έχει άλλη λύση εκτός από αυτό?
Εγω υπεφερα απο αγοραφοβια , πολυ εντονη για 1 χρονο της ζωης μου , δεν μπορουσα να ξεμυτησω απο το σπιτι μου , ηταν μερες που πατουσα το ποδι μου εξω απο την πορτα του σπιτιου και πυροδοτουταν η κριση πανικου . Καποιες φορες οταν αναγκαστικα επρεπε να παω καπου , επερνα ταξι που με περιμενε κατω απο το σπιτι μου γιατι ηταν αδυνατον να περπατησω εως την πιατσα εκει κοντα , πηγαινα στον προορισμο μου και αμεσως μετα με τον ιδιο τροπο γυρνουσα . Το σπιτι δεν το ενοιωθα καταφυγιο , απλα αισθανομουνα καλυτερα εκει μεσα , αμα τολμουσαν οι γονεις μου ναμε αφησουνε μονη τρελαινομουνα . Ξαπλωνα και παρακαλουσα να μην με πιασει κριση πανικου. Το ξεπερασα σιγα σιγα με τη βοηθεια του αντρα μου και του ψυχολογου που επισκεπτομουνα και αμα θελετε το κινητρο που ειχα να βγαινω ε3ω , τα παιδια μου . Αλλα θεωρω οτι ειναι κατι που δεν περναει ποτε , κοιμαται , ζαλιζεται αλλα περιμενει , καραδωκει ποτε θα του δωθει η ευκαιρια να ξαναβγει στην επιφανεια .
Σε αυτό το θέμα είναι που θέλω την ουσιαστική κουβέντα. Να προχωρήσουμε σε βάθος και να καταλάβουμε εντελώς τι συμβαίνει. Το έχω κάνει ως ένα βαθμό. Γι' αυτό ξέρω ότι γίνεται.
Μόνο αν κάποιος κατανοήσει ότι η απόλυτη ειλικρίνεια μας κάνει να καταλαβαίνουμε, και το έχει διαπιστώσει από "πρώτο χέρι" ξέρει τι λέω και αυτός θα είναι εκείνος που θα ήθελε να κουβεντιάσει μαζί μου. Όχι αποκλειστικά για αγοραφοβία. Υπάρχει λοιπόν κανείς? Φυσικά δεν θα είναι κάποιος που θα πει: "α! εντάξει ας δοκιμάσω". Όχι, θα είναι αυτός που θα πει: "ναι το καταλαβαίνω αυτό θέλω κι εγώ".
Βίκυ, από αυτή την τελευταία πρόταση που γράφεις καταλαβαίνω ότι δεν έχεις καταλάβει την αιτία της αγοραφοβίας. Γιατί να μην προχωρήσεις στο να το καταλάβεις επίσης? Πολλοί άνθρωποι το αποφεύγουμε, γιατί πράγματι είναι κάπως δύσκολο για εμάς που δεν το έχουμε συνεχίσει από την παιδική ηλικία (το να καταλαβαίνουμε).Quote:
Originally Posted by viki38
Μου θυμίζεις την περίπτωση της αδελφής μου. Πριν αρκετά χρόνια επισκεπτόταν ψυχολόγο. Δεν ξέρω ακριβώς τα θέματα που είχε. Εγώ καταλάβαινα σε κάποιο βαθμό ότι τα προβλήματά της οφείλονταν κυρίως στον άνδρα της. Όμως, αφού ο άνδρας της ήταν αυτός που πλήρωνε τον ψυχολόγο, σταμάτησε να συμπεριφέρται λάθος για να μην πληρώνει ψυχολόγο. Και έτσι η αδελφή μου σταμάτησε να έχει τα θέματα που είχε. Φαίνεται να τα έλυσε, αλλά στην ουσία δεν τα έλυσε, απλά σταμάτησαν για άσχετους λόγους.
Γιατί οι άνθρωποι να μην ψάξουμε να βρούμε γιατί αισθανόμαστε αυτά που αισθανόμαστε? Γιατί να μην βρούμε το σωστό σε πολλά θέματα? Γιατί να ζούμε -ας το πω έτσι- κάπως ανέθυνυνα?
Καλημέρα κι από εμένα.Αυτά ακριβώς θα έγραφα στην Ρέα με όλο τον σεβασμό χωρίς να θεωρώ λάθος την άποψή της.Το θέμα εκεί είναι πολύ λεπτό και μια ενδεχόμενη απότομη έκθεση στους φόβους,να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.Είναι αυτό ακριβώς όπως το έγραψες.Ο βαθμός κοινωνικής φοβίας.Quote:
Originally Posted by olpr
Συνήθως η κοινωνική φοβία ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία αλλά τα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από καιρό κι αν δεν υπάρξει σωστή αντιμετώπιση τότε φτάνουμε στο σημείο να κλειστούμε στον ευατό μας και στο σπίτι μας.Αυτό εγώ το έμαθα χρόνια μετά.
Προσωπική εμπειρία,επειδή τα έχω περάσει κι έζησα μέρες σε απόλυτο σκοτάδι,είναι ότι πρέπει να κάνεις ένα βήμα τη φορά.Εμένα το πρώτο μου βήμα ήταν να ανοίξω τα παράθυρα και να δω λίγο φως.Μου ήταν δύσκολο (σε κάποιους ίσως ακουστεί και τρελό) αλλά σιγά σιγά ένιωσα εντάξει.Για να μην κουράζω θα σας γράψω πως εξηγώ την κοινωνική φοβία με ένα μπακαλίστικο τρόπο για να καταλαβαίνουν κι αυτοί που δεν το έχουν περάσει.
Στην αρχή είσαι ένας άνθρωπος που έχει έναν κύκλο,μια εμβέλεια ολόκληρη την πόλη(πχ για την δουλειά του ή τον καφέ με φίλους/ες).Σιγά σιγά βλέπει ότι δυσκολεύεται κι εφόσον δεν ξέρει τι γίνεται,αρχίζει και κλείνει τον κύκλο του.Δεν μπαίνει πλέον πχ σε αστικό κι αποφασίζει (ίσως χωρίς να το θέλει ή χωρίς να το καταλαβαίνει) ότι θα πηγαίνει σε αποστάσεις με τα πόδια γιατί έτσι νιώθει περισσότερη ασφάλεια.Οπότε κλείνει ο κύκλος.Στη συνέχεια βλέπει ότι κι αυτό είναι επίσης δύσκολο κι ο κύκλος πιάνει 2 τετράγωνα στο σπίτι του μέχρι που ο κύκλος γίνεται κουκίδα κι αυτή η κουκίδα είναι οι 4 τοίχοι του σπιτιού του.
Με αυτό το μπακαλίστικο παράδειγμα,θέλω να καταλάβει κάποιος ότι δεν σηκώνεσαι ένα πρωί κι εκεί που τα έκανες όλα ξαφνικά δεν κάνεις τίποτα.Υπήρχε αρκετός καιρός με ζόρια κι ανασφάλειες,καιρός που δεν υπήρξε βοήθεια στο άτομο (είτε προσωπική,είτε από άλλους) και πλέον η κοινωνική φοβία έχει εξελιχθεί πολύ και χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση.Σε αυτό το σημείο μια απότομη έκθεση μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.Είναι το σημείο που ίσως εμφανιστούν οι κρίσεις πανικού,οι οποίες μπορεί να έχουν εμφανιστεί καιρό και γι αυτό έκλεισε ο κύκλος που λέω εγώ.Σημασία έχει να γίνει η αρχή.Βήμα βήμα μέρα μέρα και βοήθεια ειδικού ή ανθρώπων που τα έχουν περάσει.Είναι πολύ σημαντικό.
Κουβέντα κάνουμε εδώ.Σου μιλάνε άτομα που τα έχουν περάσει.Τι ακριβώς σε απασχολει?Quote:
Originally Posted by John11
Περιέγραψες με πολύ καλό τρόπο, εξηγώντας σωστά, το τι συμβαίνει στην αγοραφοβία. Αν το παρατηρήσει κανείς συμβαίνει το ίδιο με όλα, όπως π.χ. με την κατάθλιψη.Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
Δεν ακούω όμως τίποτα για την αιτία?
Η ουσιαστική κουβέντα είναι πολύ δύσκολο να γίνει γράφοντας, 50 φορές δυσκολότερα απ' ότι μιλώντας. Αντιγράφω αυτό που έγραψα σε προηγούμενο post.
Σε αυτό το θέμα είναι που θέλω την ουσιαστική κουβέντα. Να προχωρήσουμε σε βάθος και να καταλάβουμε εντελώς τι συμβαίνει. Το έχω κάνει ως ένα βαθμό. Γι' αυτό ξέρω ότι γίνεται. Μόνο αν κάποιος κατανοήσει ότι η απόλυτη ειλικρίνεια μας κάνει να καταλαβαίνουμε, και το έχει διαπιστώσει από "πρώτο χέρι" ξέρει τι λέω και αυτός θα είναι εκείνος που θα ήθελε να κουβεντιάσει μαζί μου.
συμφωνω απολύτως...υπάρχει ο κίνδυνος,η πίεση να κάνει χειρότερα τα πράγματα, όπως στη δική μου περίπτωση.. αποφάσισα να το πάω βήμα βήμα αλλα ακόμα ειμαι πολύ μακρυα..και δεν μπορω με τιποτα να χωνέψω αυτην την αδυναμία μου, μου δίνεις ελπίδες Ντουβρουτζα μου και σε ευχαριστω :)Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
μπορει να μην το καταλαβαινεις αλλα με τον τρόπο σου ακυρώνεις καταθέσεις ψυχης, θα μπορουσες να θεσεις την αρχη αυτου που ζητας...ισως πρόκειται για μια κατευθυνση που δεν γνωρίζουμε, ειμαι πολύ περίεργη να καταλάβω τι εννοεις. ξεκίνησε πρώτος λοιπον εφόσον εχεις ήδη σκεφτει καποια πράγματα και εμεις θα καταλάβουμε τι εννοεις...γιατι μεχρι στιγμης, δεν βρίσκω τπτ το ανουσιο ή το ανειλικρινες σε αυτα που σου εχουμε στειλειQuote:
Originally Posted by John11
Μη βάζεις λόγια στο στόμα μου που δεν έχω πει. Για την ακρίβεια, όχι λόγια. Αλλά εγώ έχω πει θέλω "αυτό". Γιατί αισθάνεσαι "ακυρωμένη"? Εσύ έχεις μέσο όρο 23,79 post τη μέρα, εγώ 0,34. Ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες και το δικό του τρόπο, που μπορεί να διαφέρει από του άλλου.Quote:
Originally Posted by rea
Αντι να τα βάζεις μαζί μου για τα αυτονόητα, προσπαθησε να απαντησεις σε αυτο που σου ζητησα, εθεσες ενα θεμα και όλοι σχολιασαμε με την αληθεια μας και εσυ επιμενεις οτι θελεις περισσοτερη "ειλικρίνεια και ουσια"... ε λοιπον..? περιμενω να δω την ειλικρίνεια σου και την ουσία σου!
Ηρεμία παιδιά...!!! :)
Θα σου πω κάτι για την αιτία που λες γιατί δεν μπορείς να έχεις μία αιτία για ψυχικά θέματα.Δεν είναι γρίπη.Quote:
Originally Posted by John11
Εκεί που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα όσα έχουν συμβεί στη ζωή μας,εκεί που νομίζουμε ότι έχουμε αναλύσει τα πάντα,εκεί είναι που έρχεται μια άποψη/συμβουλή/πρόταση από ένα ''ουδέτερο'' με το πρόβλημά μας πρόσωπο (φίλος,συγγενής,ειδικός) και καταλαβαίνουμε ότι πολλά πράγματα δεν τα είχαμε σκεφτεί,είτε γιατί τα θεωρούσαμε ασήμαντα,είτε γιατί δεν τα σκεφτήκαμε,είτε γιατί με την τόση σκέψη μπερδέψαμε τα πάντα.Ξαναλέω ένας άνθρωπος μέσα σε ένα πρόβλημα ΔΕΝ μπορεί να βρει την λύση μόνος του,παρόλο τις λογικές σκέψεις που κάνει.Κάποιος είπε (νομίζω ο Αινστάιν) ''Δεν μπορείς να λύσεις τα προβλήματα (σου) αν σκέφτεσαι με τον τρόπο που τα δημιούργησες''.Με την τελευταία πρόταση σου απαντώ στο πόσο λάθος είναι ένα άτομο να ψάχνει μόνο του την αιτία!
Ένα μεγάλο βήμα θα είναι να καταλάβεις ότι δεν είναι αδυναμία σου!!!Quote:
Originally Posted by rea
Επίσης το βήμα βήμα έχει αυτή την ουσία.Να σκεφτείς ότι βήμα βήμα όλα είναι κοντά κι αν νομίζω πως είναι μακρυά, ΒΗΜΑ ΒΗΜΑ θα φτάσω!Θα χαρώ με την κάθε επιτυχία μου και θα νιώθω περήφανος για τον ευατό μου με τους καθημερινούς μικρούς μου στόχους.Δεν σκέφτομαι το ''μακρυά'' αλλά τον αυριανό μου στόχο.
Το να σκέφτομαι μακρυά το μόνο που καταφέρνω είναι να μην χαίρομαι την σημερινή μου επιτυχία.Την εκπλήρωση του σημερινού μου στόχου :)
αν δεν ειναι αδυναμια...τοτε τι ειναι? πως να το δω?Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
χαχαχα...ναι μην αγχωνεσαι, δεν προκειται να τσακωθω!... εχω τσακωθει για 12 ζωες...μπαστα!!:)
Αιτίες και λόγοι υπάρχουν. Και λέω υπάρχουν γιατί σε εμένα είναι εμφανείς.Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
> Εκεί που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα όσα έχουν συμβεί στη ζωή μας,εκεί που νομίζουμε ότι
> έχουμε αναλύσει τα πάντα,εκεί είναι που έρχεται μια άποψη/συμβουλή/πρόταση από ένα
> ''ουδέτερο'' με το πρόβλημά μας πρόσωπο (φίλος,συγγενής,ειδικός) και καταλαβαίνουμε ότι
> πολλά πράγματα δεν τα είχαμε σκεφτεί,είτε γιατί τα θεωρούσαμε ασήμαντα,είτε γιατί δεν τα
> σκεφτήκαμε,είτε γιατί με την τόση σκέψη μπερδέψαμε τα πάντα.
Μα αυτό είναι στην ουσία το πρόβλημα.
> Κάποιος είπε (νομίζω ο Αινστάιν) ''Δεν μπορείς να λύσεις τα προβλήματα (σου) αν σκέφτεσαι
> με τον τρόπο που τα δημιούργησες''.
Τότε να αλλάξουμε τρόπο σκέψης.