Printable View
Καλησπέρα,
Πως επιλέγετε να διαχειριστείτε τις ψυχολογικές σας διαταραχές σε σχέση με την παρέα και το χώρο εργασίας ; Προσπαθείτε να καμουφλάρετε κατά κάποιον τρόπο τις όποιες διαταραχές ώστε να μην στιγματιστείτε ή μιλάτε ανοιχτά με φίλους και γνωστούς ;
Αναφέρομαι κυρίως σε ήπιες καταστάσεις κατάθλιψης, εμμονών, φοβιών κ.α. όπου θεωρητικά μπορούν ως ένα σημείο να καλυφθούν και να θεωρηθούν φυσιολογικό κομμάτι του χαρακτήρα.
Σε πολύ φίλους μόνο μιλαώ και αφού καταλάβω πως είναι έτοιμοι να ακούσουν...
Σε δουλειά το έκρυβα περίτεχνα κάτω απο αντικαταθλιπτικα και λεξοτανίλ...
εγω το κρυβω απο όλους..κανεις μα κανεις δεν ξερει...
Προσπαθεις να καμουφλαριστείς βγάζοντας προς τα έξω τον καλύτερο σου εαυτο και προσπαθώντας όσο εισαι σε τετοιους χώρους - δραστηριοποιούμενος στις ευκαιρίες που προσφερει ο χωρος αυτος - ώστε να κρατάς μακριά τις σκέψεις και αισθηματα που αφορουν σε φοβίες, καταθλιψη κλπ συναφή.
Βλεπεις επίσης τετοιους χώρους ως προκληση, ως υποβοηθητικούς για βελτίωση στα εν λόγω προβλήματα πχ επιδιωκοντας επικοινωνία με θετικά άτομα ή επιδιωκοντας να εισαι με ατομα όταν κανουν ευχαριστου περιεχομενου συζητησεις (για καταθλιψη), παίρνοντας πρωτοβουλίες, αναλαμβάνοντας πιο δυσκολα καθήκοντα ή λαμβάνοντας το λόγο σε μια επαγγελματική συζητηση (για φοβίες).
μονο σε κοντινα μου προσωπα το εχω πει. κατα τ αλλα δεν το συζαταω. Και γιατι αλλωστε να πω στην ταδε και ταδε φιλη μου "ασε σημερα βγηκα και αγχωθηκα". Δεν το θεωρω χρησιμο ουτε καν σκοπιμο. Αλλο να θες να ζητησεις βοηθεια σε ωρα κρισεις, αυτο θα το κανω χωρις πολυ σκεψη, και αλλο καθε τρεις και λιγο αχ το αγχος μου,το αγχος μου. Και γενικως πιστευω οσο συζητας το προβλημα, το εντεινεις και στα ματια των αλλων κατα καποιο τροπο. πιστευω το σωστο ειναι το προβλημα να το αποκαλυπτεις μονο σε ανθρωπους που ειναι απαραιτητο. Κατα τ' αλλα δεν χρειαζεται. Προσωπικα
Εγω εχω την κτθλψη μου , το λεω ευθεως , αλλα ειχα μια σκασιλα τι θα σκεφτουν και θα πουν οι αλλοι.( που σιγουρα λενε πισω απο την πλατη μου )................................αμα τους ενοχλει , δεν κανουν για παρεα μου .
Άψογος!!!!!Quote:
Originally Posted by Macgyver
εγω δεν πιστευω οτι αν γυρνουσα σε καποιον κι ελεγα εχω φοβια αγχος ή καταθλιψη οτι θα με κοιτουσαν παραξενα. πλεον ειναι τοσο συνηθισμενα φαινομενα που πανω κατω ή ολοι τα εχουν περασει ή ολο και καποιος γνωστους τους θα το εχει περασει.Quote:
Originally Posted by Macgyver
εγω θελω να αποφυγω τυχον οικτο και κυριως την ταμπελοποιηση. οσο περισσοτερο λες οτι εχω αγχος, αγχωνομαι, σβηνω και τετοια τοσο ο αλλος θα σε βλεπει ως Ο ταδε(ονομα)-ο αγχωδης, ο καταθλιπτικος,ο...ο εμενα αυτο δεν μου αρεσει. γιατι να αυτοπροσδιοριζομαι δηλαδη, για κατι που εντελει το διαχειριζομαι και μονη μου? ή γιατι να το αποκαλυψω σε μια οχι και τοσο κοντινη μου φιλη που ετσι και αλλιως ουτε θα ειναι η πρωτη που θα τρεξει ουτε κι εχω μοιραστει και πολλα μαζι της?
ειναι πιστευω θεμα χαρακτηρα. αλλοι το λενε και στην παπαρα τους. εγω επειδη ειμαι γενικα εσωστρεφης και λιγουλακι καχυποπτη κραταω το στομα μου κλειστο. οχι μονο για το θεμα αγχος, αλλα και για πολλα. διαλεγω πολυ λιγα ατομα στα οποια ανοιγομαι και στους αλλους παραμενω συνηθως επιφυλακτικη.
ο καθενας οπως νιωθει!!
καποιος μπορει να σκασει αν δεν το πει και καποιος αλλος (λαικ μι) να σκασει επειδη το ειπε με αμφιβολιες του τυπου εκανα καλα αραγε?
οποτε αναλογως την προσωπικοτητα πραττουμε :)
Καλα βρε psy , κι εγω δεν ειμαι ' καλημερα σας , εχω καταθλιψη ' ! αλλα αν το φερει η κουβεντα το λεω ευθεως , και σε οποιον η οποιαν αρεσω .
Εγώ τη δικιά μου ασθένεια πρέπει να την κρύβω ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ στο εργασιακό μου περιβάλλον, γιατί εκτός από λίαν ανταγωνιστικό είναι κ πολύ κακεντρεχές....... Βήχεις κ μπορεί να κυκλοφορήσουν πως έχεις AIDS ή ελονοσία. Οπότε μόνο 2-3 συνάδελφοι ξέρουν για μένα που είναι "εξηγημένα" άτομα. Αλλά τα προβλήματα δε λείπουν...... επειδή πρέπει να παίρνω φάρμακα 31(!) φορές τη μέρα (9 φάρμακα συνολικά....) καταλήγω να κλειδώνομαι τουαλέτα για να τα πάρω, κ ο μπελάς είναι ότι τα περισσότερα τα διαλύεις σε νερό....... Αλλά κ πάλι, έχασα πολλά μαλλιά στην 1η φάση θεραπείας για το συκώτι, το προσέξανε. Κουρεύτηκα να το καμουφλάρω, πάλι το προσέξανε (ρε μπας κ να βάλω τρέσες.....? Ευτυχώς βγάζω πάλι καινούρια). Είμαι 1 μέρα καταβεβλημένη, πάλι το προσέχουνε. Πρήζομαι- ξεπρήζομαι, το κόβουν αμέσως. Παίρνω κανάτα με φίλτρο, γιατί πλέον απαγορεύεται δια ροπάλου το νερό βρύσης κ το εμφιαλωμένο, πέφτουν όλοι πάνω κ με ρωτάνε τί είναι αυτό (ναι, έφερα διαστημόπλοιο στο γραφείο). Από πού να φύγω δεν ξέρω......
Στο χώρο εργασίας μου γνωρίζουν ότι αγχώνομαι εύκολα αλλά και επίσης ότι όσο και να αγχωθώ η δουλειά που πρέπει να βγει απο μεριάς μου,θα βγει.Θυμάμαι πριν 17 χρόνια που ξεκίνησα,το παλικάρι που μου έμαθε τη δουλειά μόνο χαστούκια δε μου έριχνε για να με ηρεμήσει :p το σκέφτομαι και γελάω με τα χάλια μου.. Αλλά οκ με τον καιρό συνήθισα και απέδειξα ότι είμαι άξιος εμπιστοσύνης.Τώρα υπάρχει ένας συνάδελφος εδώ που με αντικαθιστά για κάποια πράγματα όταν λείπω εγώ και θέλω να του μάθω τα πάντα αλλά βλέπω εμένα όταν πρωτοήρθα εδώ.Προσπαθώ να τον πείσω να μην αγχώνεται αλλά δε τα καταφέρνω.
Επίσης αγχώνομαι και φαίνεται όταν μιλάω με κάποιον άνθρωπο που έχω εμπιστευτεί και γνωρίζει πάρα πολλά για μένα..
Εγώ έχω πάψει να εργάζομαι σε χώρους μe αλλους και μέσω της αποφυγής, δεν μπαίνω ούτε καν στη διαδικασία να σκεφτώ τι να κάνω. :P
Εγώ προσπαθώ όσο μπορώ να το καμουφλάρω και να παριστάνω τον "φυσιολογικό". Και κανένα χορό μπορεί να ρίξω σε εκδήλωση και καμιά ψευτοπρωτοβουλία για πράγματα που απεχθάνομαι μπορεί να πάρω. Όσο μπορώ προσπαθώ να κινούμαι πλασματικά σε "φυσιολογικές συμπεριφορές".
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να βοηθήσει μια τέτοια προσέγγιση αλλά νιώθω πως είναι καλύτερα να βγάλω εκτός του παιχνιδιού γνωστούς και φίλους ώστε να μπορώ κατά κάποιο τρόπο να ζω χωρίς οποιουδήποτε είδους στίγμα και τις συνέπειες του (από λύπηση ως καζούρα).
Εγώ πάντως όλο και περισσότερο σταματάω να έχω ταμπού με αυτό. Εφόσον είναι νευρολογική διαταραχή όπως πχ η επιληψία και θεραπεύσιμη με φάρμακα όπως πχ να είχες διαβήτη, άσθμα, αλλεργίες κτλ δεν ντρέπομαι για αυτό...
Άλλωστε δε θέλω να ντρέπομαι για κάτι ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΠΙΛΕΞΕΙ...
Και συμφωνώ με τον Μακ, αν κάποιος έχει τόσα ταμπου και κόμπλεξ δεν αξίζει να είναι στην παρέα μου...
χαχαχααQuote:
Originally Posted by Macgyver
γεια σου μαγκ με λενε ... και εχω αγοροφοβια χαρηκα.
δεν με θες; στα τσακιδια να πας !
χαχαχαχα δεν ξερω καηκα.
οχι παιδια δεν πιστευω οτι καποιος θα ελεγε πωω τι ειναι αυτος, αν γυρνουσες και του ελεγες εχω αγχος, ή κρισης ή κλπ κλπ κλπ.
δεν ξερω υπαρχουν τετοια τερατα? τουλαχιστον οχι στον περιβαλλον μου.
εγω αυτο που θελω να πω ειναι πως προσωπικα δεν μ αρεσει να αυτοπροσδιοριζομαι για κατι που εντελει δεν αφορα αμεσα τους αλλους.
τι την νοιαζει την ταδε τι παθαινω εγω απο την στιγμη που δεν ειναι και τοοσο σοβαρο και ουτε την βοηθαει της χρειαζομαι?
ειναι σαν να πηγαινω και να λεω α ναι εχω και 4 βαθμους μυωπιας. ε ποιος χεστηκε. ετσι το βλεπω εγω.
τωρα οταν οντως εχει της αναγκη καποιου σε ασχημη κατασταση ή αλλαζεις την συμπεριφορα σου απεναντι του λογω του προβληματος -ας πουμε εγω που μπορει να ριχνω ακυρα για εξω λογο αγοροφοβιας- εκει ναι γιατι οχι να ενημερωσεις! :)
εξαλλου οποιος νομιζει πως οι ψυχικες διαταραχες εκεινον δεν τον αγγιζουν, ειναι βαθια γελασμενος. σε χτυπαει στο πι και φι και δεν ξερεις απο που σου ηρθε (αυτο ως προς τους τυχον γελοιους-αμυαλους-ρατστες που λεγατε)
Αγαπητη psy , οι ' διαταραχες διαθεσης ' η οι ' ψυχικες διαταραχες ' γινονται συχνα αντικειμενο κουτσομπολιου , δεν ειναι ακριβως σαν την μυωπια . Αν με ρωταει καποιος , πως και δεν βγαινω , κατι πρεπει ναπαντησω , και προτιμω την αληθεια , και οταν την λεω , σαν να λεω το φυσιολογικοτερο πραμα του κοσμου , και ο αλλος αισθανεται ανετα , και σου ανοιγεται και αυτος ( οχι παντα ) . Αλλωστε η εμφανιση μου , δεν μαρτυραει οτι κατι εχω , δεν ειμαι ' μουρτζουφλης ' δλδ . Τωρα οτι γινεται σουσουρο απο πισω μου , δεν μενδιαφερει διολου , αισθανομαι καλα με τον εαυτο μου .
Mαγκ οσες φορες ετυχε η συζητηση να παει σε τετοια θεματα με διαφορα ατομα που ετυχε να συζηταω κι οχι για μενα, ποτε κανεις δεν "κουτσουμπολευε".Quote:
Originally Posted by Macgyver
δεν εχει τυχει ποτε να ακουσω με υφος κουτσομπουλιου απο τα κοντινα μου ατομα να συζητανε ποτε για τετοια θεματα.
αντιθετα, ή το υφος σοβαρευε ή το ελεγαν σαν κατι απλο και το συζητουσαν για λιγο, γιατι συνηθως κανεις δεν ηθελε να επακταθει σαν απο αμηχανια, η σεβασμο, δεν ξερω πιο απο τα δυο.
τωρα διαφοροι τριτοι δεν ξερω τι κανουν και χεστηκα κιολας.
εξαλλου τα ατομα που αρεσκονται στο κουτσομπολιο ειναι παντοτε τα πιο ανασφαλη της υποθεσης, απλως χρησιμοποιουν τα προβληματα των αλλων σαν αμυνα για τα δικα τους. αυτοι ειναι χαμενοι της υποθεσης και γενικως τετοια ατομα δεν αξιζουν καν να ασχοληθεις. στα τσακιδια :)
εγω προσωπικα το εχω δει να γινετε σουρσουρο και κουτσομπολιο,οχι για μενα για αλλα προσωπα ακομα και οταν το παιζουν ανετοι πάντα υπάρχει καπου εκει κρυμμενη η προκαταληψη, σιγουρα οχι στον βαθμο που ηταν στον παρελθον...αλλα το νιωθεις ακομα...δεν ξερω ...ισως ειναι ιδεα μου.... τα περισσοτερα ατομα που ξερω ειναι ανασφαλη και δεν αξιζουν να ασχοληθεις... λιγους ανθρωπους εχω συναντησει που αξιζει να ασχοληθω..Quote:
Originally Posted by 66psy
Χαιρετε, για εμενα η ασθενεια αποτελεσε καλη αφορμη για να δω ποιοι ειναι πραγματικα κοντα μου. Οχι για να με λυπηθουν και να μου κανουν τα χατηρια κτλ. Ειδα πως ενω εξηγησα σε μια φιλη την δυσκολη ψυχικη κατασταση ισα ισα που μου εκανε και ψυχολογικο πολεμο οταν της δωθηκε η αφορμη. Οσον αφορα τις νεες σχεσεις εξηγω οταν νιωθω πως μπορω να ανοιχτω οτι ειμαι ανθρωπος με ιδιαιτεροτητες. Εχω επισημανει οτι ολοι μου λενε -χαλαρα, μην αγχωνεσαι και τα λοιπα αλλά δεν το βλεπω ως κριτικη αλλα ως διαθεση να με καλμαρουν. Δεν λεω ανοιχτα πως ειμαι σε αγωγη οπου να ναι. Εν μερει με εχει κανει ακομη πιο επιλεκτικοτερη απο οσο ημουν και πριν την διαγνωση. Απο την αλλη ομως συναναστρεφομαι με πιο ευαισθητοποιημενα ατομα στη διαφορετικοτητα. Οταν αφορα καθαρα επαγγελματικο περιγυρο απλα θα πω δεν κοιμηθηκα καλα ή εχω ενοχλησεις. Αυτο δεν τρομαζει τους ανθρωπους...περα απο οτι σου κολλανε τη ταμπελα του παραπονιαρη... ! Τωρα τελευταια διακρινω πιο συχνα κοπελες με τα ιδια συμπτωματα αγχους οποτε καταλαβαινω πως πολλοι βασανιζονται αλλα και αυτοι προσπαθουν πολυυυ να το κρυψουν.
Quote:
Originally Posted by 66psy
Psy , δεν θα μαθεις ποτε το τι λεγεται η απλως σκεφτονται οι αλλοι για σενα . Εδω οι ιδιοι οι γονεις μου δεν δειχνουν κατανοηση . Ουτε η αδελφη μου .
Οποτε , συμφωνω , δεν δινεις πενταρα για το τι λεγεται , και σκεφτοναι οι αλλοι για σενα .
Εννοειται παντα υπαρχουν εξαιρεσεις , απλως για να επιβεβαιωνουν τον κανονα . Δεν ειπα να μην κανεις παρεα με ανθρωπους της εμπιστοσυνης σου .
πως φτανεις στο επιπεδο να μην σε νοιάζει η άποψη καθόλου; Με το να το λες και να μην σε νοιάζει ήδη; Ρωτάω, διότι είναι διαφορετικό να είσαι από τη φύση σου έτσι και διαφορετικό να θες να γίνεις έτσι Macgyver
παρατηρεις τα κινητρα... την συμπεριφορα γενικα. η κριτικη λέει ο θειος οσκαρ ειναι μια μορφη αυτοβιογραφίας. παρατηρεις και ακους...πραγματικα ακους...μετα φιλτραρεις τι απο αυτα αφορουν εσενα και τι τους ιδιους που προβαλλουν σε εσενα. συνηθως πολυ λιγοτερα απο οσα θα περιμενε κανεις σε αφορουν.Quote:
Originally Posted by Γάτος
και ετσι σιγα σιγα αυτο γινεται και πιο γρηγορα...σε εμενα σχεδον αυτοματα πλέον. ντιλιτ! οι καταθλιπτικοι ειμαστε λίγο εγωιστες..μπορει να εχουμε του κοσμου τα θεματα μεσα στο κεφαλι μας, αλλα οταν καποιος προσπαθησει να μας πληγωσει ή να μας βλαψει ... τρωει ντιλιτ και απλα δεν υπάρχει. .. δεν υπάρχει χωρος για αλλα. θα το ξεχασω .
η σημασια που εδινα παλιοτερα εχει εξαφανιστει... το μονο που εχει σημασια πια ειμαι εγω και το τερας μου
ΕΓΩ ΕΦΤΑΣΑ ΠΑΝΤΩΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΦΟΥ ΜΟΥ ΧΟΥΝ ΠΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΠΟΤΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΦΑΣΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΚΙ ΕΤΣΙ ΗΡΕΜΗΣΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ
νομιζω πως ειναι και θεμα αυτοεκτιμησης.Quote:
Originally Posted by Γάτος
ατομα με ισχυρη αυτοεκτιμηση δεν νοιαζονται και πολυ για το τι θα πουν οι αλλοι, γιατι τα εχουν απο μονοι τους καλα με τον εαυτο τους.
σε κανενα δεν αρεσει να ακουει αρνητικα λογια για την παρτη του. ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!
απλως μερικοι δεν δινουν μεγαλη σημασια, ενω αλλοι μπορει να κατσουν να σκασουν για ενα σχολια που ειπα η ταδε καργια ή ο ταδε παπαρας.
για μενα αυτο ειναι ασκοπο και ποτε δεν εκατσα να σχοληθω με ατομα που με εκριναν αρνητικα για τον αλφα ή βητα λογο . δεν ταιριαζουμε ολοι με ολους και δεν γινεται να σε συμπαθουν οι παντες. γιατι λοιπον να καθεσαι να σκας?
δινεις την δεουσα σημασια στα ατομα που σε νοιαζουν και σε νοιαζονται και ολοι τριτοι ας πανε να πνιγουν! ποιος χεστηκε?
εξαλλου ατομα που ειναι με το σχολιο στο στομα συχνα ειναι και πολυ ανασφαλη, κενα. Ασχολουνται με τις ζωες των αλλων γιατι η δικη τους μαλλον δεν εχεις ενδιαφερον.
ΙΔΨ λέει η διάγνωση.
1 μήνα πριν ολοκληρώσω τις συνεδρίες στην ψυχοθεραπεύτρια πάω και αγοράζω αυτή την μπλούζα, τώρα για το καλοκαιράκι.
http://www.ebay.com/itm/Spearfishing...item43c914b279
Ερχεται η μπλούζα, σκάω στο γραφείο της.
Κανένα σχόλιο για 10 λεπτά. Την ρωτάω. Την μπλούζα την είδες?
Την είδα. Πώς πάει το τέστ? πως αισθάνεσαι?
Καλά της λέω. Εϊναι βέβαια λίγο παράξενα γιατι η στάμπα (το μήνυμα μου αναγράφεται) ειναι και μπροστά οπότε μπορώ να τσεκάρω ύφος των ανθρώπων.
Δεν ειμαι εντελώς κουλ αλλά θέλω να το παλέψω να δω πως θα βγεί.
Καλά μου λέει, σε κάθε περίπτωση κλαιν μαιν, δύσκολο να ξέρουν τι ειναι αυτό το μήνυμα έτσι κι αλλιώς.
Επίσης μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε (ακόμα και να ξέρει κανείς τι σημαίνει). Επίσης υπάρχει και το 'spearfishing' κάπου εκει μέσα και κάνει τα
πράγματα πιο περίπλοκα ή πιο.... απλά.
Το θέμα ειναι πως αισθάνεσαι...
Κάτι τέτοιο συμβαίνει νομίζω και γενικότερα πέρα απο μπλούζες, μηνύματα, αποκαλύψεις και απομυθοποιήσεις.
Συνδέοντας το λοιπόν με τον τίτλο του thread, θα έλεγα πως ανάλογα με το πώς νιώθει κανείς ας μιλήσει ή ας μη μιλήσει αρκεί σε κάθε περίπτωση να μην καταπιεστεί.
Ειναι αλήθεια πως λίγοι έως ελάχιστοι άνθρωποι καταλαβαίνουν. Κάπου καλό ειναι να γίνονται και επιλογές το σε ποιούς να μιλάμε.
Τώρα πριν λίγες μέρες φοράω ξανά τη μπλούζα και πάω σε νυχτερινό μπαρ.
Σε κάποια φάση μέσα στη δυνατή μουσική και το ποτό ανα χείρας, με ρωτάει μια κοπέλα που γνώριζα εκείνες τις μέρες.
Τι ειναι αυτό που γράφει η μπλούζα σου (ημουν βέβαιος οτι ήξερε καλά αγγλικα αλλά οχι και τόσο για ψυχο-όρους).
Παίρνω ενα παράξενο χαμογελαστό ύφος σαν να επιδίωκα να καρφωθώ αλλά με χιουμοριστικό στοιχείο μέσα
και της λέω, ''γράφει οτι έχω εμμονές με το ψάρεμα''. Και εκεί βάζει δυνατά τα γέλια. Με έκανε να νιώσω πολύ καλά και έβαλα και γω τα γέλια.
μετα με ρώτησε, και τι ψαρεύεις? και της απάντησα, οτι βλέπεις στη μπλούζα.
Anyway το σκηνικό έκλεισε.
Η αλήθεια μου ειναι οτι τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα.
Γούσταρα που έγινε αυτός ο διάλογος με τα χαβαλέ, αλλά ένιωσα και κάτι που δε μου άρεσε.
Μια σκοτεινή σκέψη και ενας ενδοιασμός του ΙΣΩΣ και να ξενέρωσε.
.....
Εν κατακλείδι... δεν ξέρω αν θα τη φορέσω ξανά, αλλά αν το κάνω, πιο πρίν θα ήθελα να σιγουρευτώ οτι η φόδρα της που με συνεπήρε
ή τα φανταχτερά της χρώματα ήταν ο λόγος που τη φόρεσα και οχι το να αποδείξω κάτι.
Αυτο , psy , ισυει για την υπαρξη αυτοεκτιμημης . Αλλα αν το αρνητικο σχολιο εχει καποια βαση , και δεν ειναι καθαρη κακια η αγνοια , γιατι να μην το ακουσω ? θα με βοηθησει να βελτιωσω καποιο μελανο σημειο του εαυτου μου . Ο γιατρος μου , εχει μονιμη εντολη να μου λεει τα στραβα μου . Τα επεξεργαζομαι αργοτερα , και εξεταζω την ορθοτητα των αποψεων του , και αναλογως τα λαμβανω υποψη η τα αγνοω , δεν θα παω να τσακωθω με τον γιατρο !!!Quote:
Originally Posted by 66psy