ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΧΑΝΩ ΤΑ ΛΟΓΙΚΑ ΜΟΥ
Γεια σας γραφω ξανα δεν βρησκω αλλο τροπο ανακουφισης η νυχτα με τρελαινει ειμαι ακομα κατω απο σοκ το μυαλο εχει κολησει δεν εχω βρει κατι που θα μαλακωσει την ψυχη μου και θα την ηρεμησει οι μερες παιρνουν εφιαλτικα κανω διαφορες σκεψεις ολες αρνητικες σαν να βρεθηκα ξαφνικα σε αλλο συμπαν εχασα το στηρηγμα μου τον αντρα που αγαπουσα πιο πολυ απο τη ζωη μου απ τη μια το πενθος απ την αλλη ολες οι υποχρεωσεις που ξαφνικα επεσαν πανω μου εχω μπλοκαρει αισθανομαι τοσο αδυναμη δε μπορω να δω αισιοδοξα τιποτα φιλοι και γνωστοι με παρηγορουν και συναμα με κουραζουν δεν τα πιστευω αυτα που μου λενε σημερα μαλωσα με την αδερφη μου που δεν ειχαμε αλλαξει ποτε ουτε κουβεντα οτι και να γινοταν η μια αγαπα την αλλη ανιδιοτελως και τιποτα δε μας χωρισε ποτε σημερα ομως μαλλον την εφερα στα ορια ειναι μικροτερη μου και φυση αισιοδοξο ατομο εγω το αντιθετο παντα εβλεπα μισοαδειο το ποτηρι θελει να πω οτι ειμαι λιγο καλυτερα και οτι ολα θα παρουν το δρομο τους κατι που εγω δεν μπορω να πω με τιποτα αυτη τη στιγμη εχουν σταματησει ολες οι λειτουργιες και σωματος και μυαλου πως να το χειριστω ?απεκτησα πολλα οικονομικα προβληματα ξαφνικα και αναπαντεχα θα παρουν πολυ χρονο να τακτοποιηθουν μεσα σ αυτη τη κριση που ολοι βιωνουμε .Το μεγαλο γιατι με στοιχειωνει πως ειναι δυνατον να στρωνεις το μεσημεριανο τραπεζι να βαζεις το πιατο μπροστα στον ανθρωπο σου και αυτος με ενα δεν αισθανομαι καλα να φυγει ετσι σε δευτερολεπτα αυτο δε θα το ξεπερασω ποτε απο που λοιπον θα βρω τη δυναμη ας μου πει καποιος γιατι εγω δεν το βλεπω.
