Printable View
Rispelen και Escitalopram μου έδωσε. Παρατηρησα πως εχω μια θολη οραση απο την ωρα που τα πηρα, σαν βαρια και κάποιους σπασμούς σε οραση και μύες χεριων... Έσπασα ως και 1 πιατο.. Επίσης, έπαθα μια κρίση πανικού ξημερώνοντας από το φόβο μου. :( Οπότε μπήκα σε φάση άρνησης και αισθάνομαι πως μήπως να μην τα έπαιρνα. Θα με βοηθήσουν ή θα διαρκούν συνεχώς οι ανεπιθύμητες ενέργειες;
ο γιατρος που στα εγραψε τι σ ειπε?
Να συνεχισεις τα φαρμακα σου κανονικοτατα αν θες να βγεις απο ολο αυτο!!!Και κυριως μην απογοητευτεις στις αρχες,θελει χρονο για να γινεις καλα ακομα κι ολοκληρους μηνες η και χρονια.Επισης και εσεις ξαγρυπνησατε σημερα?:P
Εγώ κοιμήθηκα αλλά ξύπνησα με ταχυπαλμία. Οπότε ζήτησα από τους δικούς μου να μου κάνουν παρέα.
Η γιατρός μου είπε να παίρνω τα χάπια μου. Κακώς το άφησα από 8 χρονών, διότι 20 χρόνια τώρα έχει γίνει χαρακτήρας μου. Στη συνταγή έγραψε υποτροπιάζουσα κατάθλιψη, βαριά, με ψυχωσικα ή κάτι τέτοιο. Μου είπε πως δεν θα πάρω βάρος, πως δεν θα τρελαθώ αν την παίρνω και πως να κάνω υπομονή. Παλιά που μου είχε γράψει ξανά, δεν πήρα τα φάρμακα για να είμαι ειλικρινής ομως. Τώρα σκεφτόμουν να τα παίρνω, να θεραπευτώ, αλλά έχω φοβίες με αυτά.
Να ακουσεις την γιατρο σου κι μονο αυτη.Με το να παιρνεις τα φαρμακα μονο καλα μπορεις να γινεις.
Άγγελε σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Έχεις απόλυτο δίκιο. Χθες αυτό είπα, λέω, αν θες να γίνεις καλά, κάνε το βήμα. Αν θες να μείνεις για πάντα έτσι, μείνε έτσι! Προτιμάς να παίρνεις φάρμακα μια ζωή και να είσαι καλά ή να είσαι ελεύθερος και να είσαι σκατά; Διάλεξα το πρώτο, μα το πρωί με τον πανικό, σκεφτόμουν πως τις προάλλες το πέρασα μόνος και μου καρφωνόταν στο μυαλό να τα κόψω... Είναι απίστευτα τα παιχνίδια του μυαλού... Χθες, πριν πάω στην ψυχίατρο, συνήλθα από τα πάντα. Δεν είχα ιδεοληψίες, ούτε ένιωθα πως έπρεπε να ελέγξω πράγματα!!
Ναι γιατι ειχες κατι αλλο να σε αγχωνει δηλαδη την ψυχιατρο.Επισης δεν θα σαι μια ζωη με τα φαρμακα φιλε μου,ειναι πολυ πιθανο καποια στιγμη να γινεις καλα και να τα κοψεις και μην ξεχνας και τις αλματωδεις προοδους της ιατρικης που μπορει στο μελλον να προσφερει μονιμες λυσεις.Να θυμασαι οτι εισαι τυχερος που ζεις σε αυτην την περιοδο των επιστημονικων ανακαλυψεων και της σταδιακης εξαλλειψης του στιγματος του ασθενη.Σκεψου να χαμε γεννηθει σε κανεναν μεσαιωνα η ακομα και στις αρχες του προηγουμενου αιωνα,που το στιγμα σε ακολουθουσε παντου και οι μονες θεραπευτικες μεθοδοι που υπηρχαν ηταν οι ξυλοδαρμοι,οι λοβοτομες,τα ηλεκτροσοκ,οι αναγκαστικες κατακλισεις,η δημιουργια ασυλων κι αλλα τοσα καλα που σε εκαναν χειροτερα απο οτι εισαι.Γι αυτο σου λεω φιλε,αραξε,παρε τα φαρμακα σου,κανε υπομονη μεχρι να βρεθουν μονιμες και πιο αποτελεσματικες λυσεις και κοιτωντας τα παραδειγματα που σου ανεφερα πιο πανω γινε πιο αισιοδοξος και συνεχισε να πολεμας
Έχεις απόλυτο δίκιο. Έχουμε φορτωθεί με τόση γνώση πλέον κι είναι πολύ κρίμα να αυτοτιμωρούμαστε αντί να χαιρόμαστε για αυτό. Απλά καταλαβαίνεις, αισθάνομαι μια μόνιμη αναπηρία, που στις ημέρες κρίσης και αλλαγών πανικοβάλλομαι και εμφανίζω ψυχοσωματικά. Για να με δικαιολογήσω όμως κιόλας, είναι η 1η μέρα του φαρμακου, φαντάζομαι πως όταν αισθανθώ καλύτερα θα ξεφοβηθώ ή κάτι τέτοιο. Παίρνεις κι εσύ αγωγή άγγελε;
εχουμε 2 εαυτους, ο ενας θελει να γινουμε καλα και ο αλλος θελει να μην αλλαξει τιποτα, και οι 2 ειναι το ιδιο εξυπνοι, αλλα ο κακος ειναι πιο πονηρος.. ξερουμε να στηνουμε υπέροχες παγιδες στους εαυτους μας!!!...εγω ευτυχως σιχαινομαι τοσο τα νοσοκομεια ..που οτι και να νιωσω το υπομενω, και πάντα μου περναει.. ειναι η μονη παγιδα μου που ποτε δεν πιανει. προτιμω να πεθανω επι τοπου χωρις υπερβολλες παρα να καταλήξω σε καποιο δημοσιο νοσοκομειο ...και καπως ετσι γλύτωσα και τις κρισεις πανικου και τα ψυχοσωματικα.εδω σε ιδιωτικο μαιευτηριο που πηγαινα οταν γεννουσαν οι φιλες μου, αισθανόμουν δυσφορια. ταχυπαλμιες και σπασμοι απο τα φαρμακα ολα κρατησαν μονο μια μερα. Ισως αν και εσυ αποφασισεις να δεις με ρεαλισμο μια κατασταση νοσοκομειακη, την βρωμα, τα διπλανα κρεβατια με αρρωστους, την οσμη, ισως ξεφυγεις απο αυτην την παγιδα... α! και τις κοινες τουαλετες βαλε...
χαχα ρέα. Να φανταστείς, πως έχω σπουδάσει αυτό το αντικείμενο εν τω μεταξύ. Κι ενώ ήμουν καλός, ποτέ δεν ασχολήθηκα με αυτό λόγω αρρωστοφοβίας. Κατά τα άλλα, εμένα συμβαίνει το αντίστροφο. Όταν το παθαίνω αυτό, νιώθω μια προσμονή, πως θα μπορούσα να πάω στον γιατρό και να με "σώσει"... :S Όταν χωνέψω πως δεν θα συμβεί αυτό (με τη λογική να πηγαίνω στον γιατρό για να σωθώ άμεσα), αναζητώ άμεσες λύσεις για να το λύσω μόνος. Καμιά ωρα μετά, μου περνά πάλι και όλα καλά για την υπόλοιπη μέρα.
Καλημέρα Γάτε, μην ανησυχείς, μάλλον αρχικές παρενέργειες της αγωγής σου είναι τα συμπτώματα που παρουσίασες. Να τα συζητάς με την ψυχίατρο, φαντάζομαι ότι και η ίδια θα σε ενημέρωσε. Για ψυχοθεραπεία σου μίλησε καθόλου ή όχι? Αν μπορέσεις και βρεις τρόπο να ξανακάνεις πάντως. Παράλληλα με τη φαρμακευτική αγωγή. Γνώμη μου, χωρίς να είμαι ειδικός. Υπομονή, εύχομαι όλα να πάνε καλά. Έχει δίκιο ο Άγγελος βρισκόμαστε σε πολύ καλύτερες εποχές για όλα αυτά τα προβλήματα σε σχέση με το παρελθόν και αισιοδοξώ ότι θα υπάρχουν στο μέλλον και ακόμα πιο ελπιδοφόρα μηνύματα και πρόοδος στον τομέα των θεραπειών και της καταπολέμησης του στίγματος.
Η ψυχίατρος μου είπε πως θα μπορούσαμε να κάνουμε καμιά ψυχοθεραπεία αργότερα. Με συμβούλεψε όμως, βασικά λάθος, με παρότρυνε να πάω σε ψυχολόγο, διότι μου είχε κάνει πολύ καλό η γνωσιακή και δεν έπρεπε να την αφήσω... Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς δηλαδή, διότι τέλειωσε το πρόγραμμα που παρακολουθούσα. Θα ακούσω τη συμβουλή σου και σήμερα θα κάνω άλλη μια προσπάθεια. Όπως είπα στο προηγούμενο τόπικ, έκανα μια προσπάθεια, αλλά oi ψυχολογοι με παρότρυναν να μην πάω εκεί και να πάω μόνο σε ψυχίατρο... :S
Tην εσιταλοπραμη την εχω παρει , δεν ειδα αποτελεσμα . Το αντιψυχωτικο θα σου ανοιξει την ορεξη κατα πασα πιθανοτητα . Παντως με κρισεις πανικου , μαλλον χρειζεσαι τουλαχιστον το αντιψυχωτικο , εγω εχω παρει αντιψυχωτικο , οχι το συγκεκριμενο , αλλα το εκοψα επειδη μου ανοιξε την ορεξη , και εκτοτε δεν ξαναπηρα κανενα . Αλλες παρενεργειες δεν εντοπισα .
Ξέρω ότι τα αντικαταθλιπτικά συστηνονται για φοβίες.
Συμφωνώ πως πρέπει ν ακούσεις το γιατρο σου. Όμως, όπως και σε κάθε αλλη ειδικότητα γιατρού, άμα ένας γιατρος δεν μας ικανοποιεί δοκιμάζουμε κι αλλού. Το άσχημο εδω ειναι που υπάρχουν γιατροί που το παρακάνουν με τα φαρμακα, δλδ σε φορτωνουν χάπια, ενώ ίσως αρκούσε και κάτι λιγότερο.
Όπως θα χαμε ξαναπει, στην ΙΨΔ και φοβίες, και στην καταθλιψη ακομα, πολύ σημαντική ειναι η ψυχοθεραπεια, ιδίως η γνωστική συμπεριφορική μέθοδος. Τα φαρμακα απλά θα σε καλμάρουν, θα σε ηρεμήσουν, θα σου εξασθενίσουν τα έντονα συναισθηματα, όμως δεν θα σου αλλάξουν τον τροπο σκέψης και συμπεριφοράς, γι αυτο θα πρεπει να δεις και ψυχολογο (αν και όλα αυτα που σου λεω εσυ τα ξέρεις καλύτερα από μενα). Αυτη την αλλαγη θα την αποκτησεις, ως μεθοδολογια σκέψης και δρασης, μέσω της ψυχοθεραπείας. Σ αυτο το κομμάτι αμφιβαλλω αν τα φαρμακα από μονα τους αρκούν. Απλά θα σου καταστησουν πιο ευκολη την εφαρμογη της μεθοδου. Και κουράγιο!!
Σας ευχαριστώ πολύ πρώτα από όλα. Το εκτιμώ ειλικρινά.
Macgyver, το διάβασα κι εγώ. Ως πρώην παχύσαρκος τρόμαξα για να είμαι ειλικρινής με αυτό, αλλά επειδή τα κιλά τα έχασα με διατροφή και άσκηση, ελπίζω να μην νιώσω αυτό το άνοιγμα της όρεξης. Κατά τα άλλα είναι η 1η φορά που παίρνω χάπια και για αυτό έχω πανικοβληθεί. Τα αισθάνομαι λίγο "ξένα".
Ιωάννη, έχω κάνει γνωσιακή. Με βοήθησε τρομακτικά στην επικοινωνία μου, με βοήθησε στο να καταλάβω πως λειτουργούν οι ψυχαναγκασμοί μου, νομίζω όμως πως δεν κάναμε συμπεριφορική. :( Τώρα την εφαρμόζω μόνος μου στον εαυτό μου από αυτά που έχω μάθει και προσπαθώ να βρω είτε ψυχοθεραπευτή είτε μια παρέα για να ξεχνιέμαι λιγάκι και να μην μένω στο pc όλη μέρα. Απλά αναρωτιέμαι, είναι δυνατό να διαγράψω συνήθειες, τελετουργικά, σκέψεις, πεποιθήσεις 20 χρόνων; Και ως ποιος θα προχωρήσω; Δηλαδή, τα πάντα κινούνται γύρω από τις ιδεοληψίες μου και τους ψυχαναγκασμούς μου, οπότε έχω μπερδευτεί με το τι μου αρέσει πραγματικά και τι κάνω καθαρά από καταναγκασμό.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα επίτευγμα μου αν είναι δυνατό. Σήμερα, πέταξα ένα κουτάκι με χαρτιά που μάζευα από το δρόμο. :) Απλώς τα έλεγξα μια φορά για να μην πετάξω κάτι δικό μου και στα σκουπίδια απευθείας, δίχως να ξανακάνω έλεγχο. Είμαι υπερήφανος και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας που με καταλαβαίνετε.
Γατε εγω επαιρνα ολανζαπινη και παιρνω zolotrin στα 125 mg και ισως το αυξησουμε με τον γιατρο.Την ολανζαπινη την εκοψα γιατι το φαρμακο ηταν πανακριβο(60 $).Ακομα θυμαμαι την πρωτη μερα στον γιατρο οταν μου δωσε την ολανζαπινη σαν αγχολυτικο και μου πε να μην το ψαξω.Φυσικα το ψαξα κι οταν ειδα οτι ηταν αντιψυχωτικο πηγα να βαλω τα κλαματα.Μετα εμαθα πως τα αντιψυχωτικα συνηθιζονται σε καταθλιψεις ιδεοψυχαναγκαστικες και φοβιες σε χαμηλες δοσεις γιατι δεν προκαλουν εξαρτησεις οπως τα αγχολυτικα.Παντως σου προτεινω να πας κι σε εναν αλλο γιατρο να σου πει κι αυτος την γνωμη του κι αν συμφωνει με την εως τωρα διαγνωση σου.Βεβαια μην το παρακανεις κι γυρισεις οτι γιατρο υπαρχει γιατι ειναι κλασσικο των ιδεοψυχαναγκαστικων αυτο.Εγω ας πουμε πηγα σε τρεις διαφορετικους γιατρους κι μια ψυχολογο.Α επισης να προσεξεις τους κομπογιαννητες και αν δεν εμπιστευεσαι τον γιατρο σου απολυτα μην εμπιστευεσαι ουτε την διαγνωση του.Για να καταλαβεις οταν ημουν ακομα πολυ χαλια πηγα σε εναν μεγαλογιατρο στην Κηφισια και επειδη του ειπα πως δεν μεγαλωσα οπως επρεπε,διεγνωσε οριακη διαταραχη προσωπικοτητας(που δεν γινεται απο το πρωτο ραντεβου).Η επομενη μερα,η οποια ηταν μακραν η χειροτερη της ζωης μου,με βρηκε στην ντουζιερα μου,ξαπλωμενο κατω,με το νερο να τρεχει κι εγω να εχω πλανταξει στο κλαμα γιατι ο χειροτερος μου φοβος,δηλαδη να τρελαθω,ειχε γινει πραγματικοτητα.Εζησα ωραιες στιγμες δεν παραπονιεμαι...
Τελικά εμείς με ΙΨΔ είμαστε σαν δίδυμοι. :p Από προχθές διαβάζω συνέχεια κριτικές για τα φάρμακα, προσπαθώ όμως να διαβάζω τις θετικές κριτικές, ώστε τουλάχιστον, να κάνει καλό στην ψυχολογία μου η ίδια η ΙΨΔ. Την ίδια αντίδραση είχα επίσης με το αντιψυχωτικό!! Μόλις το διάβασα έπαθα σοκ. Πάντως, σε αυτό που λες για τους κομπογιαννίτες έχεις δίκιο. Σκεφτόμουν, πως επειδή ούτως ή άλλως τα φάρμακα που μου έδωσε είναι για την ΙΨΔ και τις κρίσεις πανικού, να την εμπιστευθώ (ας μην την εμπιστεύομαι ακόμα - καταλαβαίνεις, μου έρχεται να κόψω τα φάρμακα ώρες ώρες και να πάω σε άλλον γιατρό να με "σώσει"). Χωρίς να είμαι ψυχίατρος όμως, επειδή τυγχάνει να έχω σπουδάσει κάτι που σχετίζεται με το αντικείμενο, διαφωνώ με τη διάγνωση που διάβασα στη συνταγή (Υποτροπιάζουσα καταθλιπτική διαταραχή με σοβαρό πρόσφατο επεισόδιο, με ψυχωσική συμπτωματολογία). Από την άλλη σκέπτομαι να μην δώσω σημασία στην "ταμπέλα", διότι στην ουσία έχει μικρό νόημα αυτήν τη στιγμή. Έχεις καταφέρει να το ξεπεράσεις όλο αυτό με την ΙΨΔ; Εμένα μου μοιάζει βουνό.
Πιστευω πως καλο θα ηταν να τσεκαριστεις κι σε εναν αλλο γιατρο.Η ιδεοψυχαναγκαστικη ειναι δυσκολο να ανιχνευτει τοσο γιατι ειναι σχετικα σπανια παθηση οσο και γιατι οι ιδεοληψιες μπορει να ειναι τοσο πειστικες κι εντονες,που μπορει απο τον τροπο που τις περιγραφεις στον γιατρο,να τον κανεις να πιστεψει πως προκειται για ιδεες ψυχωσης.Εγω ας πουμε ειχα την ιδεοληψια πως με κυνηγανε κι μου στηνουν πλεκτανες κι ηταν τοσο εντονη που δεν με αφηνε στιγμη σε ησυχια.Αντε τωρα να διακρινει ο γιατρος απο το πρωτο ραντεβου,αν πιστευω οντως αυτες τις ιδεες η αμφιβαλω για αυτες και τις απορριπτω(γεγονος που διαχωριζει ψυχωση απο ιδεοψυχαναγκαστικη).Σκεψου οτι με την ψυχολογο κι τον γιατρο καναμε 4 μηνες για να βρουμε τι ακριβως συμβαινει κι να καταληξουμε σε μια διαγνωση.Οσο για το αν εχω καταφερει να το ξεπερασω θα σου απαντησω πως μαλλον οχι κι η αληθεια ειναι πως μαλλον δεν προκειται και ποτε.Ειναι κατι που κληρονομησα απο τον πατερα μου κι μου ξεκινησε στα 11-12,αργησα δηλαδη περιπου 10 χρονια μεχρι να αναζητησω θεραπεια.Σιγα σιγα παντως χαρη στα φαρμακα κι την ψυχοθεραπεια γινομαι ολο και καλυτερα κι αρχιζω να παιρνω πισω την παλια μου ζωη.Καποια στιγμη θα γινει τοσο μικρο αυτο το τερατακι που αν κι παντα θα υπαρχει απλα δεν θα επηρεαζεσαι πια απο αυτο.Ναι η παθηση ειναι βουνο,αλλα το μονο που χρειαζεσαι για να το ανεβεις ειναι υπομονη και τακτικη,την οποια θα στην μαθει η γνωσιακη ψυχολογος που πρεπει να επισκεφτεις αμεσααααα!!!Οσο για την ταμπελα διαφωνω,εμενα με βοηθησε πολυ που ηξερα το τι ακριβως εχω,γιατι ηξερα τους τροπους που θα μου κανει επιθεση οπως και τους τροπους αντιμετωπισης του.Για να νικησεις τον εχθρο σου,πρεπει να ξερεις τον εχθρο σου.
τι να σου πω δε ξερω αν εχει συνομοτισει το συμπαν για να μου συμβαινουν ολα τα πρωτοφανη πραγματα παντως εμενα με τη χαπακοθεραπεια με πιανουν παρενεργειες με το παραμικροQuote:
Originally Posted by Macgyver
Μπορεί να το διατύπωσε έτσι για να δικαιολογήσει τη χορήγηση του συγκεκριμένου φαρμάκου, τα κάνουν αυτά οι γιατροί στις συνταγές, οπότε μη δίνεις και πολύ σημασία, ούτε και σε ταμπέλες κλπQuote:
Originally Posted by Γάτος
Ωραίο αυτό, συμφωνώ! Βασικά εγώ έχω καταλήξει ότι χρειάζεται να "δουλεύουμε" την ΙΔΨ για να μη μας δουλεύει αυτή! Σιγά-σιγά διαπιστώνεις ότι δεν είναι τόσο τρομερός εχθρός!Quote:
Originally Posted by aggelos11
Μην παιρνετε αντιψυχωσικα!!!!!για ιψδ!! Δεν κανει!!!ΜΗ!μονο κακοθα σας κανουν..επισης απο εμπειρια μιας φιλης ,υπαρχουν πολλοι γιατροι-ψυχιατροι που δεν ξερουν τι σου δινουν!!εκεινη ειχε αλλαξει πολλους ψυχιατρους και ψυχολογουςκαι την εκαναν χειροτερα με λαθος διαγνωσεις κ οταν τηςεδωσαν αντιψυχωσικα εγινε χειροτερα μεχρι που πηγετωρα σε εναν πολυ καλο καθηγητη και παει καλα!!!!και εκεινος της εκανε διαφορετικη διαγνωση απ οτι οι αλλοι!και προφανως ειχε δικιο αφου παει καλα με τη φαρμακοθεραπεια!επισης ειναι και εμπειρος καθως ειναι !εγαλος..σε ηλικεια!να κοιτατε λιγο μηνεμπιστευεστε σωνει κ ντε εναν γτ δυστυχως και αυτοι δεν ξερουν που τους παν τα τεσσερα.Quote:
Originally Posted by Γάτος
Θέλω να σας ευχαριστήσω έναν έναν προσωπικά για τις απόψεις σας. Είναι ιδιαιτέρως βοηθητικές και εκτιμώ πολύ που με βοηθάτε σε αυτήν τη δύσκολη φάση που περνάω.