Οταν ζηταω τρυφερότητα απο τον συντροφο μου,θυμωνει..πεταει πραγματα..

Printable View

14-09-2015, 18:40
Adzik

Οταν ζηταω τρυφερότητα απο τον συντροφο μου,θυμωνει..πεταει πραγματα..

Νομιζα πωσ ημασταν ενα ζευγαρι σαν ολα τα αλλα..ειμαστε ευτυχισμενοι αγαπιόμαστε, καθαρα απο επιλογη αμοιβαια μαζι.,.καλη ερωτικη ζωη,πολλα χαμογελα..κουβαλαμε τισ ιδιες ιδεεσ,,τα ιδια μυαλα...

και ομως καθε φωρα που ζηταω λιγη περισσοτερη τρυφεροτητα..θυμωνει.Δεν ειναι πολυ εκδηλωτικός ανθρωπος,,ποτε δεν του εκρυψα πως εγω και εκδηλωτικη ειμαι και η τρυφεροτητα ειναι πρωτεύουσα αναγκη μου,περναει φασεις που ειναι πολυ τρυφερος,και δεν μου λειπει τιποτα...δεν ζηταω τιποτα παραπανω..ισα ισα που του δηλωνω συχνα πικνα ποσο ευτυχιαμενη ειμαι,ποσο καλα ημαστε..ποσο υπεροχοσ ειναι ποσο περυφανη ειμαι για εκεινον..κι εκεινοσ αναλογα επισεις...

και υστερα ερχονται εκεινεσ οι φασεισ που κρατανε..1-2 εβδομαδεσ που κανει shut down ,καθετε διπλα μου..κοιμαται διπλα μου και δεν με αγγιζει, του φτανει. Εμενα ομωσ οχι και πληγωνομαι..και τοτε του ζηταω να με αγγιζει πιο συχνα ..κι εκεινοσ θυμωνει..φουντωνει μεσα του και ξεσπαει πανω μου λες και αυτο που ζηταω ειναι κατι τρομερο..

ξεσπαει πανω μου , μια φωρα με )έβρισε πολυ ασχημα..(δεν θυμόταν το πρωι τι ειχε πει),μια αλλη πηγε να με χτυπήσει.. (ουτε αυτο θυμόταν το αλλο πρωι) επειδη του ειπα πωσ δεν με καταλαβαινει...
μια αλλη κλειδωθηκε ενω εκλαιγα στο υπνοδωματιο μας και ροχαλιζε αφηνοντασ με παλι μονη να κλαιω ολο το βραδυ..

προχθες πεταξε πιατα στο πατωμα... εχθες το βραδυ πολυ ηρεμα τον ρωτησα γιατι πρεπει να του ζηταω τα αυτονοητα... να ειναι λιγο πιο τρυφεροσ χωρισ να χρειάζεται να το ζηταω...να μου εξηγησει γιατι δεν καταλαβαινω...η εστω να μου πει κατι γλυκο ..για να κοιμηθω ηρεμα.. μου ειπε αδιαφορα πως δεν εχει κατι να πει (το λεει αυτο οταν νυσταζει),,και να μιλησουμε το πρωι ...γιατι τωρα δεν μπορει...το πρωι λοιπον του μιλησα...(ενω ειχαμε κανει ερωτα...και παλι εγω εκανα την κινηση..εχω και συντομη μνήμη(επιλεκτικη πεσ την ) ..βασικα δεν κραταω θυμο για πολυ..δεν θελω...μονο η λύπη μου με στιγματιζει και ένιωσα πωσ ηθελα να ερθουμε πιο κοντα..και κακα τα ψέμματα και η σαρκικη επαφη παντα βοηθαει)

τον ρωτησα πωσ γινεται να λεει πως ειμαι η ζωη του πωσ με λατρευει και οταν του ζηταω να καθησηχασει το μυαλο μου..το μονο που βρισκει να μου πει ειναι πωσ δεν εχει απολυτωσ τιποτα να μου πει και μου γυριζει πλευρο... στην τελικη ακομη και αν τωρα του ζηταω τρυφερότητα δικαιολογουμαι

..ειμαι 5μηνων εγκυοσ..εκεινοσ το ηθελε το μωρακι παρα πολυ...και το θελει.... και δεν εχει καμια ευαισθησία στο οτι χρειαζομαι τρυφεροτητα...ισωσ και παραπανω...ισωσ και παραλογη τι να πω..

και παλί θυμωσε... φωναζε ,ειπε στα αρχιδια μου η τρυφεροτητα που χρειαζεσαι..χτυπαγε σαν τον αγρικο τισ γροθιεσ στο γυάλινο τραπεζι του σαλονιού μασ..πεταξε μια καρεκλα κατω με ολη του την δυναμη την εσπασε..

και ολη μερα φεροταν σαν μλκσ δεν μου μιλουσε θιγμένος...λεσ και εγω φταιω.. παντα ετσι κανει...σε 3 χρονια μεσα σχεδον δεν ηταν πολλεσ οι φορεσ...καπου 7-8.. αυτεσ ηταν ολεσ... αλλα ποναω πολυ,

ολο λεει θα το δουλεψει και θελει να ημαστε ευτυχισμενοι..και ξερει πωσ εχει μλοκαρισμα συναισθηματικο..οταν ομωσ φτανουμε εκει...η δραση και η αντίδραση μασ ειναι παντα η ιδια..

μονο που ειμαι εγκυος..και δεν εχει γυρισμο.Και εχω ηδη ενα διαζύγιό...κι ενα παιδακι που τον λατρευει και εκεινοσ λατρευει..

ειναι το μονο μασ προβλημα..κατα βαθως ξερω πωσ δεν θα αλλαξει δεν θελει...μετα απο 3 χρονια το βλεπω πια...δεν καταλαβαινω ακριβωσ τι γινεται μεσα του..προφανωσ νιωθει ανεπαρκής θυμώνει με τον εαυτο του που με στεναχωρει και μου επιτίθεται...

μονο που συνηδιτοποιισα πωσ μαλλον μεσα απο αυτη την σχεση..ξαναζω την σχεση μου με την μανα μου...μοτιβο -εγω ζηταω τρυφερεοτητα..κι εσυ μου προσφερεισ αποδοκιμασια, βια και αποριψη.. μονο που εδω και μια δεκαετια εχω τελειωσει με αυτα τα σκ...α

δεν ειμαι ουτε θυμα ουτε ατομο που συμβιβαζομαι...του το εχω πει..δεν κολωσα να φυγω μια φωρα απο το σπιτι μου..δεν θα ξανακολωσω ..αλλα δεν αποφάσισα να προχωρισω μαζι του για να χωρισω... δεν υπαρχει τετοια περιπτωση μου ελεγε παντα...

ειμαι πολυ συζητησημη...να βρουμε μια μεση λυση..ισωσ κι εγω παραλογιζομαι του λεω...δεν ξερω...δεν το αποκλειω..

αλλα δεν μπορει , η αδιαφοροσ η βιαιοσ ...δεν υπαρχει μεση λυση..οταν παθαίνει αυτη την απομάκρυνση απο τα συναισθήματα του..

ο πονοσ μου εντομεταξυ διαγραφεται στο προσωπο μου λες και με εχουν δειρει... θα κοιμηθω τισ επομενεσ μερεσ στο δωματιο του μικρου μου...

απλωσ παραπονιεμαι...πωσ οι ανθρωποι...οι ανδρεσ θα τολμησω να πω...λογο ακραιου εγωισμου σε μια στιγμη διαλυουν τα παντα... γιατι?

του λεω...οκ πεσ πωσ εγω σε πιεζω η σε ζωριζω να εισια τρυφεροσ...οκ λαθοσ μου..αλλα το να με τρομαζεισ να μου φωναζεισ να πετασ πραγματα...και με αυτον τον τροπο να μου δημιουργήσ φοβο ,ανασφαλιεσ για την σχεση μασ και την ακαιρεοτητα τον συναισθηματων σου... εχει την ιδια βαρύτητα?

δεν σου ζητω νυχτιάτικα να μου απαγγειλεισ σεξπιρ...μια τρυφερη κουβεντα θελω που θα με ηρεμησει...κι εσυ λεσ -δεν εχω τιποτα να πω.

ένταξή...σχιζοφρενία τι να πω....ελεοσ.

καρκίνος παιδι μου ζωδιο...τι περιμενα..

μονο που αλλο ειναι το να εχεισ ενα παιδακι 6 χρονων και να ζειτε μαζι να εχετε βρει τουσ ρυθμους σας ...μονοι και αλλο με 2 παιδια...μεσ την κριση με τισ ον οφ δουλειεσ...και τισ ον οφ ντανταδδεσ κλπ.

Αντρεσ εκει εξω..λιγη περισσοτερη ευαισθησια...με εχει πιασει τετοια λυπη που νιωθω πωσ δεν υπαρχουν τρυφεροι ανθρωποι πια εκει εξω...και με ποναει πολυ αυτο.Ο γιοκασ μου ειναι υπεροχα τρυφεροσ...αλλα με τουσ ενηλικεσ τι γινεται?τοσο τρομερο ειναι να μην θελει καποισ απλα επιφανιακη σχεση και να ακουει ο ενασ τισ αναγκεσ του αλλου?

....ολο λεει ...εγω θελω απλωσ την ησυχια μου... και τισ υπολυπεσ μερεσ επαναλαμβανει συχνα πικνα πωσ θα ηθελε 3 παιδια....ελοεσ...ανθρωποι αν θελετε οντως την ησυχία σασ μην κανετε οικογενειεσ...
14-09-2015, 18:46
elis

ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΟ ΠΩ ΑΛΛΑ ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΔΕ ΦΤΑΕΙ ΑΥΤΟΣ
ΓΤ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΩΣ
ΚΑΙ Τ ΑΦΗΣΑΝΕ ΚΟΥΣΟΥΡΙ ΛΕΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΛΛΑ ΛΕΩ
14-09-2015, 18:59
Adzik

ολοι εχουμε απωθημένα και κουσουρια απο την παιδικη ηλικια...εννοειτε πωσ εχει να κανει με τουσ γονεισ του που αντιδρουσανε με απολυτη αδιαφορια οταν τουσ ζηταγε τρυφεροτητα....και ειναι το μοτιβο τησ ζωησ του... αλλα ημαστε 32 χρονων ...ε αν δεν ειναι η ωρα να καταπολεμισει κανεισ τα υπολειματα απο προβληματικουσ γονεισ..τοτε ποτε?ειδικα τωρα που θα γινει γονιοσ...

εννοειτε πωσ αυτο πρωτα απ ολα που τον ελκει σε μενα ειναι η τρυφεροτητα μου...περα του οτι μοιαζουμε ταιριαζουμε..θελει ο ενα στον αλλον κλπ... αλλα ελεοσ..του λεω ειναι η ευκαιρια σου να μην γινεισ ιδιοσ με τουσ γονεισ σου... το ξερω μου λεει...και δεν θελω να φερομαι ετσι...

αλλα παλι ξανα μανα στα ιδια καταλήγουμε... ξαναλεω δεν συμβαίνει συχνα..κατα τα αλλα ειμαστε ενα ερωτευμενο αρμονικο ζευγαρι...αλλα οταν αυτα συμβενουν κλωνιζομαι... εχω κι εγω ενα παρελθον...

εννοειτε πωσ προσπαθω να τον δικαιολογω και να τον συγχωρω αλλα οχι και να μαθει ετσι και να το εχει δεδομενο...λιγο τακτ..λιγη ευαισθησια...
14-09-2015, 19:10
δελφίνι

Εγώ πιστεύω ότι έχετε θέμα! Γιατί πετάει πράγματα, γιατί γίνεται βίαιος,γιατί πάει να σε χτυπήσει;;;; Αυτά είναι πολύ σοβαρά πράγματα και πρέπει να τα ψάξεις καλά πριν προχωρήσεις σε οικογένεια μαζί του. Τώρα το ότι δεν δείχνει τρυφερότητα μπορεί να είναι ο τύπος τέτοιος. Πχ και το δικό μου το ροτβάιλερ ο σκύλος μας παρόλο που μας αγαπάει δεν είναι και τόσο τρυφερό το έχουνε στην ράτσα τους δλδ.
14-09-2015, 19:16
μπερδεμενη76

Ισως νιωθει πιεση με την ελευση του μωρου;η και; γενικοτερα με τα εργασιακα του και ξεαπαει επανω σου;γιατι τοσος θυμος ομως..παντως 7 8 φορες στα τρια χρονια δε το λες κ σπανια τι να σου πω κοπελα μου ..δεν θελω να βαλω φυτυλιες ..παντως τα ορια μας πρεπει να τα βαζουμε.δεν φταιμε εμεις για τα ψυχολογικα και τα υπαρξιακα του καθε αλλου ετσι δεν ειναι;
14-09-2015, 19:22
Deleted-member-15102015

Quote:

Originally Posted by elis

ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΟ ΠΩ ΑΛΛΑ ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΔΕ ΦΤΑΕΙ ΑΥΤΟΣ
ΓΤ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΩΣ
ΚΑΙ Τ ΑΦΗΣΑΝΕ ΚΟΥΣΟΥΡΙ ΛΕΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΛΛΑ ΛΕΩ

Quote:

Originally Posted by elis

ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΟ ΠΩ ΑΛΛΑ ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΔΕ ΦΤΑΕΙ ΑΥΤΟΣ
ΓΤ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΩΣ
ΚΑΙ Τ ΑΦΗΣΑΝΕ ΚΟΥΣΟΥΡΙ ΛΕΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΛΛΑ ΛΕΩ

Βρε elis...... σε αγαπάω- σε λατρεύω αλλά θολώνω όταν διαβάζω αυτά που γράφεις!
Από πότε έγιναν τα "δύσκολα παιδικά χρόνια"/ το διαζύγιο των γονιών/ η στέρηση/ η χυλόπιτα ή κέρατο από τον 1ο μεγάλο έρωτα ή το ο,τιδήποτε το συγχωροχάρτι για να γ@μ@ς τις ζωές των άλλων ανθρώπων.....? Ποιός είναι αυτός με την τέλεια παιδική ηλικία, τους τέλειους γονείς, την μεγάλη οικονομική επιφάνεια, τις τέλειες φιλίες κ ανθρώπινες σχέσεις, τα τέλεια παιδικά κ εφηβικά χρόνια, τα τέλεια πρώτα καρδιοχτύπια? Δεν ξέρω εγώ κανέναν, εάν ξέρεις εσύ να μας τον δείξεις, να του πάρουμε συνέντευξη ρε παιδάκι μου! Με αυτή τη λογική όποιος "πέρασε δύσκολα" μπορεί να γ@μήσει τον οποιονδήποτε άλλον, συμπεριλαμβανομένων κ αυτών που περάσανε δυσκολότερα από αυτόν (αλλά δεν ξεσπάνε τα απωθημένα κ τη μ@λ@κί@ τους στους άλλους), κ δεν τρέχει τίποτα. Εάν αυτό σου ακούγεται οκ, τότε παραιτούμαι!

Σαφώς δεν δικαιολογώ τη βίαιη κ ανεύθυνη συμπεριφορά του απέναντι στη μάνα του παιδιού του. Όμως sorry Adzik, εσύ κ μόνο εσύ φταις για όλο αυτό.

1. Έφυγες από 1 μοντέλο σχέσης που σε πλήγωνε (της μάνας σου με εσένα), όπου προσέφερες αγάπη κ εισέπραττες περιφρόνηση κ απόρριψη, κ αντί να αναζητήσεις το σεβασμό κ την αμοιβαιότητα, επέλεξες την ίδια νοσηρή κατάσταση.
2. Έμπλεξες με κάποιον με την προοπτική κ την ελπίδα να τον αλλάξεις. Γενετικές μεταλλάξεις λόγω έρωτα μέχρι στιγμής στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν έχουν καταγραφεί. Τον άλλον ή τον δέχεσαι όπως είναι ή δεν τον δέχεσαι καθόλου. Δεν υπάρχει πιο ψυχοφθόρα διαδικασία (κ για τους 2), πιο μάταιη, μεγαλύτερη σπατάλη χρόνου κ ενέργειας από το να προσπαθήσεις να αλλάξεις κάποιον. Απλά δεν γίνεται.
3. Παρ'όλο που δεν έβλεπες να αλλάζει, έκανες την εγκληματική κίνηση να κάνεις αυτόν τον βίαιο κ αναίσθητο (όπως τον περιγράφεις) άνθρωπο πατέρα του παιδιού σου. Αν αυτός ο άνθρωπος δε σέβεται εσένα κ κάνει για απλά πράγματα το σπίτι λαμπόγυαλο, είναι απίθανο να σεβαστεί κ το παιδί σας. Κ είναι απαράδεκτο, γιατί έχεις ευθύνη για το ποιόν θα κάνεις πατέρα του παιδιού σου. Άλλο το σε ποιανού το κρεβάτι κοιμόμαστε, εκεί μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, άλλο ποιόν κάνουμε πατέρα του παιδιού μας (κ οι άντρες αντίστοιχα το ίδιο για το ποιά θα κάνουν μάνα των παιδιών τους). Εκεί πρέπει να συντρέχουν πολλές προϋποθέσεις, δε φτάνει να περνάς καλά σε ορισμένα πράγματα μόνο. Κ το παιδί είναι ευθύνη που κουβαλάς εφ' όρου ζωής.
4. Τί σημαίνει ζητάς (που αν κατάλαβα παρακαλάς μάλλον......) για χάδια κ τρυφερότητα.....? Αυτά ή του βγαίνουν του άλλου ή δεν του βγαίνουν, δε ζορίζονται, δεν πιέζονται. Δεν μπορείς να ζητάς από κάποιον πράγματα που δεν μπορεί ή δεν είναι σε θέση να σου δώσει. Εάν εσένα αυτά που σου έδινε δεν σε κάλυπταν, ας έπαιρνες τα κουβαδάκια σου κ σε άλλη παραλία. Ανεξαρτήτως το αλλοπρόσαλλο κ ανισόρροπο της συμπεριφοράς του, ως εκεί μπορεί, ως εκεί δίνει ( κ ως εκεί τα σπάει). Δεν μπορείς να "ζητιανεύεις" για παραπάνω.
5. Τώρα με το παιδί περιπλέκονται τα πράγματα. Ποτέ δεν είναι αργά να ξανασκεφτείς το εάν κ κατά πόσο η παρουσία 1 ανθρώπου στη ζωή σου σε ωφελεί ή σε βλάπτει. Αφού δεν μπορεί να ωριμάσει κ να εξελιχθεί αυτός σαν άνθρωπος, προσπάθησε να ωριμάσεις εσύ. Για το καλό το δικό σου κ των παιδιών. Δεν είναι αυτά υγιή πρότυπα γονέων να μεγαλώσουν 2 παιδιά, η μάνα να ζητιανεύει 1 αγκαλιά κ ο πατέρας να φέρεται σαν αγροίκος.
14-09-2015, 20:05
elis

ΕΝΤΑΞΕΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΕΥΘΕΩΣ ΤΟΤΕ ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΜΕΤΑΙΧΜΙΑΚΗ ΚΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ
ΓΤ ΟΝΤΩΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΤΗ ΜΙΑ ΝΑ ΣΕ ΓΟΥΤΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ
ΓΙ ΑΥΤΟ ΛΕΩ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΑ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΕ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΩΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΜΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΟΣΟ
ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ
14-09-2015, 20:19
Deleted-member-15102015

Quote:

Originally Posted by elis

ΕΝΤΑΞΕΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΕΥΘΕΩΣ ΤΟΤΕ ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΜΕΤΑΙΧΜΙΑΚΗ ΚΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ
ΓΤ ΟΝΤΩΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΤΗ ΜΙΑ ΝΑ ΣΕ ΓΟΥΤΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ
ΓΙ ΑΥΤΟ ΛΕΩ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΑ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΕ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΩΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΜΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΟΣΟ
ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ

Το θέμα δεν είναι τί έχει elis κ αν έχει. Το θέμα είναι ότι δεν μπορεί να διαλύει τις ζωές άλλων ανθρώπων, ανεξαρτήτως αιτίας. Τα "θεματάκια" του ας τα λύσει με τον εαυτό του κ μετά ας κάνει σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Οι άλλοι δεν του φταίνε σε κάτι να υποφέρουν.
14-09-2015, 20:25
Adzik

καλα τα λες...

2μιση χρονια δεν ηταν βίαιος...δεν πεταγε πραγματα..απλώς δεν μιλαγε...κλεινοταν..και οταν παθαινε το black .out απλωσ εδινε τρυφερότητα με το σταγονομετρο εκεινεσ τισ μερες...

εδω και 6 μηνεσ χαλαρωσε μαλλον..δεν ηταν ετσι,ειμαι πολυ υπευθυνη μαμα και σε καμια περιπτωση δεν θα διαλεγα κακο προτυπο για τον γιο μου η ενα αλλο παιδακι.. με τον γιο μου εινια υπεροχοσ..και ειναι πολυ πιΟ τρυφεροσ αυθορμητα..δεν πιστευα πωσ μπορει να γινει βιαιοσ...

ειμαστε ανθρωποι με επιπεδο και εννοειτε πωσ χυμα στο προσωπο του εχω δηλωσει πωσ καλα θα κανει να ξανασκεφτει την συμπεριφορα του γιατι θα γινει προτυπο θελει δεν θελει..και θελει ωριμοτητα προσπαθεια και υπομονη... και πωσ σε καμια περιπτωση δεν θα ανεχτω τετοιεσ συμπεριφορεσ μπροστα στα παιδια...εκει μαζεύεται για μερικα λεπτα και το ξανασκευτεται αλλα ο εγωισμοσ του τον θολωνει...

και ναι επανειλημμένα του ελεγα κοιτα....εγω δεν θελω να αλλαξω κανεναν εισαι αυτοσ που εισαι εγω ειμαι αυτη που ειμαι αλλεσ αναγκεσ αλλεσ δυνατότητες...ολα οκ,,συμβαινει...καποιεσ φωρεσ η αγαπη δεν φτανει θελει και αλλα πραγματα...

αλλα τισ περισσοτερεσ μερεσ μηνεσ ... πειθομαι πωσ ημαστε τοσο καλα και ευτυχισμενοι μαζι που δεν φευγω...εχω φυγει 2 φωρεσ..αλλα γυρισα.

φανηκε πραγμμτικα πολυ να θελει να το παλεψει..να το δουλεψει και για τον ιδιο πανω απ ολα ..εννοειτε πωσ τοπυ εχω πει πωσ μου περισσευουν τετοιεσ συμπεριφορες...και δεν τισ δεχομαι στο σπιτι μου.....υποσχεθηκε να παει σε ψυχολογο γιατι λεει δεν θελει να φερεται ετσι...εννοειτε του ειπα...αν το κανεισ για μενα δεν θα πετυχει...μονο αν θελεισ εσυ να το κανεισ.... ειπε πωσ ηθελε και θελει για τον εαυτο του...

εννοειτε πωσ φταιω κι εγω...γιατι αγαπαω..και δεν το παίρνω αποφαση να φυγω οταν φαινεται ο αλλος να θελει να το δουλεψει,κι εγω δεν ειμαι τελεια...τα δουλευω....και βλεπω προοπτικες..

με αφηνει να μιλαω...και μετα απο 5 ,λεπτα μονολογου του λεω..μιλα....δεν κανω μονολογο απαντησε μου..μην με αγνοεισ ...κι εκεινοσ με κοιταει σαν κουταβι και απανταει..σε ακουω...τι θελεισ να πω... και μετα ξαφνικα ξεσπαει...

ποσεσ και ποσεσ φωρεσ του εχω πει...πεσ μου χανουμε τον χρονο μασ μαζι?,,,αν δεν γουσταρεισ μην εισαι μαζι μου εξαλου αυτοσ ηταν ο οροσ μασ οσο θελουμε πραγματικα να ημαστε μαζι να ημαστε , ελευθεροι ανρθωποι ειμαστε.....και παντα μου λεει πωσ λεω χαζα και πωσ με λάτρευει πωσ ειμαστε η ζωη του πωσ δεν φανταζετ;αι την ζωη του χωρισ εμασ..κλπ....

εχω παρατηρησει πωσ οποτε του ζηταω πχ σημερα να ημαστε πολυ αγαπημενοι..γιατι το εχω αναγκη...η του εκφρασω πωσ ειμαι πολυ ευτυχισμενη μαζι του...τοτε γίνεται το κακο... ..του εχω πει δηλαδη τι θελεισ να φοβαμαι να σου εκφρασω τι νιωθω?δεν θα γινει..δεν θελω..του λεω..

δεν ξερω πια...θα κανω αμνιοπαρακεντιση σε 2 εβδομαδεσ και υπαρχει περιπτωση να αποβαλω...η φυση θα κρινει δεν ξερω πια... να τωρα πηγε 8.14 ...5 ωρα πηγε γιαμια δουλεια...και ηδη εχω ηρεμισει...(ο βλακασ)αν ερχοταν και φεροταν νορμαλ θα μπορουσα να τον πλησιασω ηδη και να του ζητησω τρυφερα να μην μαλωνουμε...αν το κανω ...εκεινοσ θα με αγκαλιασει και θα μου πει δεν θελω ποτε να μαλωνουμε το ξερεισ..... και φτου απο την αρχη...μια τρυπα στο νερο...

.ειναι μπερδεμενο και πιο περιπλοκο απ οτι φαινεται...υπαρχει αγαπη...αλλα...ΑΛΛΑ.
14-09-2015, 20:31
elis

ΑΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΕΓΩ ΠΑΩ ΠΑΣΟ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙ
https://www.youtube.com/watch?v=ZdKFpF0n1no
14-09-2015, 20:32
Adzik

και στην τελικη εγω εκει θελω να ειμαι ...να τον βοηθησω...ποοοοοοοοοοοσες φωρεσ του εχω πει δηλαδη αν παθω χτυπα ξυλο παλι καταθλιψη και κλαιω ολη μερα τι θα κανεισ?θα με δειρεις??>

...ελεοσ...αγαπη θελει το ολο θεμα και στην τελικη μπορει οντωσ να ειμαι υπερβολικη αλλα ειναι και οι ορμονεσ τωρα με την εγκυμοσυνη....τετοια αναισθησια?εχω πεσει απο τα συννεφα..

ξερω πωσ για εναν ανθρωπο που δεν εχει κανει ψυχοθεραπεια (εκανε μονο στον στρατο..γιατι υπηρχε η δυνατότητα αυτη...και δεν μιλησανε ποτε λεει για την αναισθησια των γονιων του..((μα τι λεγανε τοσο καιρο οεο??)) )))))

ειναι δυσκολο στα 32 να το θηξει μεσα του..και θα περασουμε ζωρια..αλλα κατα τα αλλα ειναι ο ανθρωποσ μου τον αγαπαω μου αρεσει και τον συμπαθω...δεν θελω να χωρισουμε επειδη ειναι δειλοσ να τα αγγιξει..βεβαια οτι ειναι να γινει θα γινει...σε αυτη την περιπτωση...του ευχοαμαι να μην φοβηθει..γιατι θα μετανιωνει..και θα χασουμε την οικογενεια μασ πριν ακομα την φτιαξουμε καλα καλα...σκατουλεσ..
14-09-2015, 20:48
Deleted-member-15102015

Γλυκιά μου κοπέλα πες με κακιά, πες με κυνική, πες με ό,τι θες.....
Μπορώ όμως να σε διαβεβαιώσω για 2 πράγματα:
1. Δεν μπορείς να βοηθήσεις κάποιον που δεν θέλει να βοηθηθεί (καλά, στα λόγια μπορεί να ισχυρίζεται ό,τι θέλει, τόσο καιρό εάν ήθελε να αλλάξει κάτι θα το είχε κάνει).
2. Η αγάπη δεν τα λύνει όλα. Πάρα πολύ άνθρωποι δεν ξέρουν κ δεν θέλουν να δώσουν κ να δεχτούν πραγματική αγάπη. Ενώνουν τις τύχες τους κ ισορροπούν βάσει άκρως νοσηρών χαρακτηριστικών κ σημείων επαφής κ αυτό το βαφτίζουν αγάπη. Άλλοι βαφτίζουν αγάπη την εξάρτηση, την εκμετάλλευση, την ταπείνωση, την ανασφάλεια. Κ οι σχέσεις μεταξύ σαδιστή- θύματος, εξαρτημένου- ανεξάρτητου, ανασφαλούς- εκμεταλλευτή, συμφεροντολόγου- αριβίστα, ατόμου χαμηλής αυτοεκτίμησης κ αυτοσεβασμού- ατόμου αλαζονείας κ εγωπάθειας βαφτίζονται κ αυτές "αγάπη". Δεν θα κρίνω τη σχέση σου. Απλά σου λέω να δεις τί υπάρχει, αντί αυτού που θα ήθελες εσύ να υπάρχει κ να συμβαίνει.
14-09-2015, 20:52
Deleted-member-250416b

Quote:

Originally Posted by Adzik

Νομιζα πωσ ημασταν ενα ζευγαρι σαν ολα τα αλλα..ειμαστε ευτυχισμενοι αγαπιόμαστε, καθαρα απο επιλογη αμοιβαια μαζι.,.καλη ερωτικη ζωη,πολλα χαμογελα..κουβαλαμε τισ ιδιες ιδεεσ,,τα ιδια μυαλα...

και ομως καθε φωρα που ζηταω λιγη περισσοτερη τρυφεροτητα..θυμωνει.Δεν ειναι πολυ εκδηλωτικός ανθρωπος,,ποτε δεν του εκρυψα πως εγω και εκδηλωτικη ειμαι και η τρυφεροτητα ειναι πρωτεύουσα αναγκη μου,περναει φασεις που ειναι πολυ τρυφερος,και δεν μου λειπει τιποτα...δεν ζηταω τιποτα παραπανω..ισα ισα που του δηλωνω συχνα πικνα ποσο ευτυχιαμενη ειμαι,ποσο καλα ημαστε..ποσο υπεροχοσ ειναι ποσο περυφανη ειμαι για εκεινον..κι εκεινοσ αναλογα επισεις...

και υστερα ερχονται εκεινεσ οι φασεισ που κρατανε..1-2 εβδομαδεσ που κανει shut down ,καθετε διπλα μου..κοιμαται διπλα μου και δεν με αγγιζει, του φτανει. Εμενα ομωσ οχι και πληγωνομαι..και τοτε του ζηταω να με αγγιζει πιο συχνα ..κι εκεινοσ θυμωνει..φουντωνει μεσα του και ξεσπαει πανω μου λες και αυτο που ζηταω ειναι κατι τρομερο..

ξεσπαει πανω μου , μια φωρα με )έβρισε πολυ ασχημα..(δεν θυμόταν το πρωι τι ειχε πει),μια αλλη πηγε να με χτυπήσει.. (ουτε αυτο θυμόταν το αλλο πρωι) επειδη του ειπα πωσ δεν με καταλαβαινει...
μια αλλη κλειδωθηκε ενω εκλαιγα στο υπνοδωματιο μας και ροχαλιζε αφηνοντασ με παλι μονη να κλαιω ολο το βραδυ..

προχθες πεταξε πιατα στο πατωμα... εχθες το βραδυ πολυ ηρεμα τον ρωτησα γιατι πρεπει να του ζηταω τα αυτονοητα... να ειναι λιγο πιο τρυφεροσ χωρισ να χρειάζεται να το ζηταω...να μου εξηγησει γιατι δεν καταλαβαινω...η εστω να μου πει κατι γλυκο ..για να κοιμηθω ηρεμα.. μου ειπε αδιαφορα πως δεν εχει κατι να πει (το λεει αυτο οταν νυσταζει),,και να μιλησουμε το πρωι ...γιατι τωρα δεν μπορει...το πρωι λοιπον του μιλησα...(ενω ειχαμε κανει ερωτα...και παλι εγω εκανα την κινηση..εχω και συντομη μνήμη(επιλεκτικη πεσ την ) ..βασικα δεν κραταω θυμο για πολυ..δεν θελω...μονο η λύπη μου με στιγματιζει και ένιωσα πωσ ηθελα να ερθουμε πιο κοντα..και κακα τα ψέμματα και η σαρκικη επαφη παντα βοηθαει)

τον ρωτησα πωσ γινεται να λεει πως ειμαι η ζωη του πωσ με λατρευει και οταν του ζηταω να καθησηχασει το μυαλο μου..το μονο που βρισκει να μου πει ειναι πωσ δεν εχει απολυτωσ τιποτα να μου πει και μου γυριζει πλευρο... στην τελικη ακομη και αν τωρα του ζηταω τρυφερότητα δικαιολογουμαι

..ειμαι 5μηνων εγκυοσ..εκεινοσ το ηθελε το μωρακι παρα πολυ...και το θελει.... και δεν εχει καμια ευαισθησία στο οτι χρειαζομαι τρυφεροτητα...ισωσ και παραπανω...ισωσ και παραλογη τι να πω..

και παλί θυμωσε... φωναζε ,ειπε στα αρχιδια μου η τρυφεροτητα που χρειαζεσαι..χτυπαγε σαν τον αγρικο τισ γροθιεσ στο γυάλινο τραπεζι του σαλονιού μασ..πεταξε μια καρεκλα κατω με ολη του την δυναμη την εσπασε..

και ολη μερα φεροταν σαν μλκσ δεν μου μιλουσε θιγμένος...λεσ και εγω φταιω.. παντα ετσι κανει...σε 3 χρονια μεσα σχεδον δεν ηταν πολλεσ οι φορεσ...καπου 7-8.. αυτεσ ηταν ολεσ... αλλα ποναω πολυ,

ολο λεει θα το δουλεψει και θελει να ημαστε ευτυχισμενοι..και ξερει πωσ εχει μλοκαρισμα συναισθηματικο..οταν ομωσ φτανουμε εκει...η δραση και η αντίδραση μασ ειναι παντα η ιδια..

μονο που ειμαι εγκυος..και δεν εχει γυρισμο.Και εχω ηδη ενα διαζύγιό...κι ενα παιδακι που τον λατρευει και εκεινοσ λατρευει..

ειναι το μονο μασ προβλημα..κατα βαθως ξερω πωσ δεν θα αλλαξει δεν θελει...μετα απο 3 χρονια το βλεπω πια...δεν καταλαβαινω ακριβωσ τι γινεται μεσα του..προφανωσ νιωθει ανεπαρκής θυμώνει με τον εαυτο του που με στεναχωρει και μου επιτίθεται...

μονο που συνηδιτοποιισα πωσ μαλλον μεσα απο αυτη την σχεση..ξαναζω την σχεση μου με την μανα μου...μοτιβο -εγω ζηταω τρυφερεοτητα..κι εσυ μου προσφερεισ αποδοκιμασια, βια και αποριψη.. μονο που εδω και μια δεκαετια εχω τελειωσει με αυτα τα σκ...α

δεν ειμαι ουτε θυμα ουτε ατομο που συμβιβαζομαι...του το εχω πει..δεν κολωσα να φυγω μια φωρα απο το σπιτι μου..δεν θα ξανακολωσω ..αλλα δεν αποφάσισα να προχωρισω μαζι του για να χωρισω... δεν υπαρχει τετοια περιπτωση μου ελεγε παντα...

ειμαι πολυ συζητησημη...να βρουμε μια μεση λυση..ισωσ κι εγω παραλογιζομαι του λεω...δεν ξερω...δεν το αποκλειω..

αλλα δεν μπορει , η αδιαφοροσ η βιαιοσ ...δεν υπαρχει μεση λυση..οταν παθαίνει αυτη την απομάκρυνση απο τα συναισθήματα του..

ο πονοσ μου εντομεταξυ διαγραφεται στο προσωπο μου λες και με εχουν δειρει... θα κοιμηθω τισ επομενεσ μερεσ στο δωματιο του μικρου μου...

απλωσ παραπονιεμαι...πωσ οι ανθρωποι...οι ανδρεσ θα τολμησω να πω...λογο ακραιου εγωισμου σε μια στιγμη διαλυουν τα παντα... γιατι?

του λεω...οκ πεσ πωσ εγω σε πιεζω η σε ζωριζω να εισια τρυφεροσ...οκ λαθοσ μου..αλλα το να με τρομαζεισ να μου φωναζεισ να πετασ πραγματα...και με αυτον τον τροπο να μου δημιουργήσ φοβο ,ανασφαλιεσ για την σχεση μασ και την ακαιρεοτητα τον συναισθηματων σου... εχει την ιδια βαρύτητα?

δεν σου ζητω νυχτιάτικα να μου απαγγειλεισ σεξπιρ...μια τρυφερη κουβεντα θελω που θα με ηρεμησει...κι εσυ λεσ -δεν εχω τιποτα να πω.

ένταξή...σχιζοφρενία τι να πω....ελεοσ.

καρκίνος παιδι μου ζωδιο...τι περιμενα..

μονο που αλλο ειναι το να εχεισ ενα παιδακι 6 χρονων και να ζειτε μαζι να εχετε βρει τουσ ρυθμους σας ...μονοι και αλλο με 2 παιδια...μεσ την κριση με τισ ον οφ δουλειεσ...και τισ ον οφ ντανταδδεσ κλπ.

Αντρεσ εκει εξω..λιγη περισσοτερη ευαισθησια...με εχει πιασει τετοια λυπη που νιωθω πωσ δεν υπαρχουν τρυφεροι ανθρωποι πια εκει εξω...και με ποναει πολυ αυτο.Ο γιοκασ μου ειναι υπεροχα τρυφεροσ...αλλα με τουσ ενηλικεσ τι γινεται?τοσο τρομερο ειναι να μην θελει καποισ απλα επιφανιακη σχεση και να ακουει ο ενασ τισ αναγκεσ του αλλου?

....ολο λεει ...εγω θελω απλωσ την ησυχια μου... και τισ υπολυπεσ μερεσ επαναλαμβανει συχνα πικνα πωσ θα ηθελε 3 παιδια....ελοεσ...ανθρωποι αν θελετε οντως την ησυχία σασ μην κανετε οικογενειεσ...

οχι κοριτσι μου δεν ειναι ετσι οι αντρες ... και ουτε φταιει το ζωδιο!!!!!!!!!!!!!!!!!!
σε τι κοσμο φερνεις εσυ το παιδια σου... αυτο ειναι δικη σου ευθυνη. ειναι ευθυνη της ΜΑΝΑΣ
με το καλο να γεννησεις να κανεις ενα υγειες μωρακι ...και σταματα να ζητας τρυφεροτητα απο τον ΚΥΡΙΟ σκληρομαγκα (μη χεσω!!!) και φας καμια αδεσποτη και πάθει τιποτα το παιδακι σου.
και οταν με το καλο γεννησεις τα ξαναλέμε ...
14-09-2015, 20:54
Adzik

well said

απλωσ δεν πιστευω τοσο καιρο πωσ ηταν νοσηρη σχεση...πραγματικα ειπα κοιτα να δεισ που επιτελουσ επεσα σε μια νορμαλ ευτυχισμενη σχεση...
14-09-2015, 21:00
Deleted-member-250416b

Quote:

Originally Posted by elis

ΕΝΤΑΞΕΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΕΥΘΕΩΣ ΤΟΤΕ ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΜΕΤΑΙΧΜΙΑΚΗ ΚΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ
ΓΤ ΟΝΤΩΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΤΗ ΜΙΑ ΝΑ ΣΕ ΓΟΥΤΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ
ΓΙ ΑΥΤΟ ΛΕΩ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΑ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΕ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΩΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΜΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΟΣΟ
ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ

χαχαχα... μπραβο το βρηκες!! και εγω αυτο πιστευω ...εχουν και οι δυο μεταιχμιακη και μπερδευουν τις πραγματηκοτητες... και οι δυο τους νομιζουν οτι αυτος, ειναι α ν τ ρ α ς !!!!
14-09-2015, 21:13
Deleted-member-250416b

Quote:

Originally Posted by Adzik

well said

απλωσ δεν πιστευω τοσο καιρο πωσ ηταν νοσηρη σχεση...πραγματικα ειπα κοιτα να δεισ που επιτελουσ επεσα σε μια νορμαλ ευτυχισμενη σχεση...

αυτο σημαινει πως εχεις νοσηρη σχεση με τον εαυτο σου!..κατι που διορθωνεται... μεινε ηρεμη φροντισε τα παιδακια σου και μετα βλέπουμε πως θα αντιμετωπίσουμε τον λεβεντη σου!... εχεις ανθρωπους να σε στηριξουν , γονεις φιλους συγγενεις?
14-09-2015, 21:17
Deleted-member-250416b

Quote:

Originally Posted by elis

ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΟ ΠΩ ΑΛΛΑ ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΔΕ ΦΤΑΕΙ ΑΥΤΟΣ
ΓΤ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΩΣ
ΚΑΙ Τ ΑΦΗΣΑΝΕ ΚΟΥΣΟΥΡΙ ΛΕΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΛΛΑ ΛΕΩ

...ρε σε αγαπάωωωω!!!
https://www.youtube.com/watch?v=u5BuMd9zNZE
14-09-2015, 22:45
Adzik

οχι δυστυχωσ δεν εχω κανενα, οι πιο κοντινοι μου ανθρωποι ειναι δυο καλοι μου φιλοι αλλα τυχαινει να ζουν με τουσ γονεισ τουσ ακομη..ειναι σε αλλη φαση και δεν μπορουν απολυτα να με καταλαβουν..και δεν περιμενω και κατι τετοιο..πρακτικα σιγουρα δεν μπορουν να βοηθησουν..

και αυτο ισωσ ειναι που με ποναει περισσοτερο το οτι ο συντορφοσ μου ξερει καλα πωσ δεν εχω κανενα δικο μου ανθρωπο..και πωσ ειδικα σε μια τοσο ευαισθητη περιοδο..ισωσ που και που με πιανει μια εντονη πικρα που δεν εχω κανενα συγγενη και αν και σπανια με πιανει το συνδρομο τησ καλαμιασ στον καμπο..

ηρθε πριν λιγο εκανα μπανιο τον βρηκα να καθετε στο σαλονι και να γραφει ενα γραμμα..δεν ειμαι θυμωμενη απλωσ πολυ πικροχολη και πικραμενη εσκυψα και τον φίλησα απαλα αγγιζοντασ τον..με κοιταξε και μου ειπε..μπορεισ να με αφησεισ λιγο μονο μου σε παρακαλω...του ειπα..-τι χωρισαμε? χαμογελασα.. και ναι να μου ελεγε δεν θα με πειραζε.και μου απαντησε.
.-οχι θελω να μεινω λιγο μονοσ μου σεβασου το αυτο
-εγω να δεισ ποσο μονη μου θελω να μεινω του ειπα απαλα,τον αγγιζα ακομα και συναιχισα, εσυ μου εκανεσ κακο οχι εγω σε εσενα..τι?πιστευεισ πωσ εγω σου εκανα κακο?
γυρισε το κεφαλι του και μου ειπε -θελω να μεινω λιγο μονοσ μου δεν θελω να μιλησω για τιποτα σεβασου το αυτο...σε αγαπω πολυ.

μια σκια θυμου με διαπερασε..εκεινοσ δεν σεβεται...

πηγα στο δωματιο του παιδιου ..ηρθε φιλησε τον μικρο..μου ειπε-θα ερθεισ μεσα?καπωσ αδιαφορα..ουτε ξερω τι εννοουσε
του απαντησα -μην σε ενοχλησω..εκλεισε την πορτα και πηγε στο υπνοδωματιο
14-09-2015, 23:07
agnostix

Quote:

Originally Posted by Adzik

οχι δυστυχωσ δεν εχω κανενα, οι πιο κοντινοι μου ανθρωποι ειναι δυο καλοι μου φιλοι αλλα τυχαινει να ζουν με τουσ γονεισ τουσ ακομη..ειναι σε αλλη φαση και δεν μπορουν απολυτα να με καταλαβουν..και δεν περιμενω και κατι τετοιο..πρακτικα σιγουρα δεν μπορουν να βοηθησουν..

και αυτο ισωσ ειναι που με ποναει περισσοτερο το οτι ο συντορφοσ μου ξερει καλα πωσ δεν εχω κανενα δικο μου ανθρωπο..και πωσ ειδικα σε μια τοσο ευαισθητη περιοδο..ισωσ που και που με πιανει μια εντονη πικρα που δεν εχω κανενα συγγενη και αν και σπανια με πιανει το συνδρομο τησ καλαμιασ στον καμπο..

ηρθε πριν λιγο εκανα μπανιο τον βρηκα να καθετε στο σαλονι και να γραφει ενα γραμμα..δεν ειμαι θυμωμενη απλωσ πολυ πικροχολη και πικραμενη εσκυψα και τον φίλησα απαλα αγγιζοντασ τον..με κοιταξε και μου ειπε..μπορεισ να με αφησεισ λιγο μονο μου σε παρακαλω...του ειπα..-τι χωρισαμε? χαμογελασα.. και ναι να μου ελεγε δεν θα με πειραζε.και μου απαντησε.
.-οχι θελω να μεινω λιγο μονοσ μου σεβασου το αυτο
-εγω να δεισ ποσο μονη μου θελω να μεινω του ειπα απαλα,τον αγγιζα ακομα και συναιχισα, εσυ μου εκανεσ κακο οχι εγω σε εσενα..τι?πιστευεισ πωσ εγω σου εκανα κακο?
γυρισε το κεφαλι του και μου ειπε -θελω να μεινω λιγο μονοσ μου δεν θελω να μιλησω για τιποτα σεβασου το αυτο...σε αγαπω πολυ.

μια σκια θυμου με διαπερασε..εκεινοσ δεν σεβεται...

πηγα στο δωματιο του παιδιου ..ηρθε φιλησε τον μικρο..μου ειπε-θα ερθεισ μεσα?καπωσ αδιαφορα..ουτε ξερω τι εννοουσε
του απαντησα -μην σε ενοχλησω..εκλεισε την πορτα και πηγε στο υπνοδωματιο

Η σκεψη να επισκεφτεις εναν συμβουλο η καποιον ειδικο σου εχει περασει?
Για δες το λιγο αφου νιωθεις πως δεν εχεις υποστηριξη απο καπου δεν χρειαζεται να αναλωνεσαι σε ασχημες σκεψεις μονη σου,ειδικα τωρα που οι ορμονες σου χοροπηδανε κ υπαρχει σιγουρα μια υπερευαισθησια.
Προστατεψε τον εαυτο σου πριν αρχισουν να μαζευονται κ αλλα κ δεν κανει καλο κ στο μωρακι σου :)
14-09-2015, 23:11
Adzik

την τεταρτη ξεκιναμε εκανα ειδη 6μηνεσ ατομικη και τωρα κανω ομαδικη ψυχοθεραπεια..εννοειτε δεν το εχω αφησει ετσι.
14-09-2015, 23:17
agnostix

Quote:

Originally Posted by Adzik

την τεταρτη ξεκιναμε εκανα ειδη 6μηνεσ ατομικη και τωρα κανω ομαδικη ψυχοθεραπεια..εννοειτε δεν το εχω αφησει ετσι.

Tελεια!!!! Ολα να σου πανε κατ'ευχην λοιπον κ εμεις εδω ειμαστε :D
15-09-2015, 00:59
Loading...

Καλησπέρα.
Ολόκληρο το αρχικό σου μήνυμα θα μπορούσε άνετα να είναι μια συζήτηση μεταξύ μιας μικρής παρέας.
Θέλω να πω, οτι φαίνεται να το αναλύεις πολύ καλά στο μυαλό σου και οτι προσπαθείς να το σκεφτείς πολύπλευρα.

Είναι μάλιστα πολύ πιθανό να έχεις καταλάβει περισσότερα πράγματα για εκείνον, απ'οτι ο ίδιος.

Quote:

Originally Posted by Adzik

προφανωσ νιωθει ανεπαρκής θυμώνει με τον εαυτο του που με στεναχωρει και μου επιτίθεται...

Υπάρχει όντως μεγάλη πιθανότητα να συμβαίνει αυτό.

Επιγραμματικά θα σου πω δυο-τρία πράγματα που ίσως κάποια γνωρίζεις να τα απαντήσεις μέσα σου, και να τα σκεφτείς παραπάνω.
Τα 3 χρόνια της σχέσης σας είναι πολύς χρόνος ποσοτικά αλλά, εκείνος είχε το κατάλληλο συναισθηματικό υπόβαθρο να μπεί σε μια τόσο σοβαρή σχέση; Είχε ξαναπεράσει συγκατοίκηση, μακροχρόνια σχέση, κτλ; Είναι μήπως όλες οι εμπειρίες που περνάει μαζί σου, καινούργιες; Μπορεί να αρχίζει να "φοβάται" για το μέλλον σας και ίσως να χρειάζεται να σε δει πιο δυναμική και λιγότερο συναισθηματική;

Παρότι πραγματικά απαράδεκτες οι αντιδράσεις του με τα πράγματα που βγάζουν φτερά, ελπίζω να την βρει την άκρη του, θα χρειαστεί απ' ό,τι φαίνεται και την δική σου βοήθεια. Να είστε δίπλα ο ένας στον άλλον! Και όχι απέναντι, σε στυλ μόνιμης αψιμαχίας!
Συμβούλη μου είναι να αποφεύγεις τα μεγάλα λόγια του στυλ "Τι, χωρίσαμε;". Δεν είναι αστεία κι ας τα συνοδεύεις με χαμόγελο.

Μακάρι να πάνε όλα καλά με την εγκυμοσύνη σου...
15-09-2015, 09:38
keep_walking

Ενα γεια Adzik απο μενα , χρονια και ζαμανια:)
15-09-2015, 09:45
keep_walking

Οσον αφορα την σχεση , ελπιζω να βελτιωθει.

Τρια τινα συμβαινουν , ειτε φταιει αυτος ειτε φταις εσυ .... ειτε δεν μπορειτε απλως να εναρμονιστειτε. Αυτο που θα ηθελα λιγο να προσεξεις ειναι οτι δεν εισαι η συνηθισμενη Adzik. Εννοω εισαι εγγυος και στις εγγυες γυναικες γινονται αλλαγες σωματικες που πολλες φορες δημιουργουν καταθλιψη. Κατι που ισως δεν ξερει και ο συζυγος πως να το χειριστει.
http://www.imommy.gr/egkimosini/psyc...i-katathlipsh/

Φυσικα , ομως μπορει να φταιει και το ετερον ημισυ. Καλο ειναι να ζητησεις ή να ζητησετε βοηθεια ενος ειδικου .... συμβουλου σχεσων , ψυχολογο ... ή δεν ξερω τι που να ειναι αντικειμενικος παρατηρητης και να μπορεσει να σας βοηθησει. Ελπιζω να πανε ολα καλα.
15-09-2015, 10:02
keep_walking

Quote:

Originally Posted by Adzik

την τεταρτη ξεκιναμε εκανα ειδη 6μηνεσ ατομικη και τωρα κανω ομαδικη ψυχοθεραπεια..εννοειτε δεν το εχω αφησει ετσι.

Α τωρα το διαβασα αυτο .... πολυ χαιρομαι:)

Αντε να πανε ολα καλα.
15-09-2015, 10:26
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Εγω καταλαβαίνω πως αυτός ο άνθρωπος έχει σμπαραλιασμένο νευρικό σύστημα από κακή παιδική ηλικία. Θα ήταν καλό, για μένα να κάνει ψυχανάλυση γιατί μπορεί αυτό κάποια στιγμή να γυρίσει σε βαριά κατάθλιψη. Κι απ ότι κατάλαβα δεν του αρέσει να του υποδεικνύεις πώς θα σου εκφράζει την τρυφερότητα και τα συναισθήματά του, αυτό τον βγάζει "εκτός εαυτού" και δεν μπορεί να ελέγξει τις αντιδράσεις του.
Η δική μου γνώμη είναι να έχεις θετική και όχι επιθετική προσέγιση. Να του δείχνεις την τρυφερότητά σου χωρίς να του παραπονιέσαι και να του ζητάς. Δεν είναι οτι δεν σε αγαπάει, ξέρεις. Απλά, ασυνείδητα τείνει να αναπαράγει το πρότυπο της γονεικής του οικογένειας, της αδιαφορίας, της ψυχρότητας, ή ό,τι άλλο. Αν τον ρωτήσεις για τα παιδικά του χρόνια, τί κλίμα επικρατούσε σπίτι του, τότε θα καταλάβεις τί πάει ασυνείδητα να δημιουργήσει.
Για μένα λοιπόν μία λύση είναι να δεχθείς τον τρόπο της αγάπης του και με τον δικό σου τρόπο και χωρίς υποδείξεις, να δει το σωστό και να το κάνει μόνος του. Αλλά θέλει υπομονή, ίσως να χρειαστούν και κάποια χρόνια.
15-09-2015, 16:55
μπερδεμενη76

Δε μπορεις να σωσεις κανενα αλλο πλην του εαυτου σου να το θυμασαι αυτο οσο και να τον αγαπας δεν ειναι στο χερι σου δυστυχως,ποτε δεν ειναι ,να προσεχεις τον εαυτο σου ειδικα τωρα που θα γινεις μανουλα κ παλι .ολα να σου πανε κατ ευχην ☺
15-09-2015, 18:04
Adzik

Quote:

Originally Posted by Loading...

Καλησπέρα.
Ολόκληρο το αρχικό σου μήνυμα θα μπορούσε άνετα να είναι μια συζήτηση μεταξύ μιας μικρής παρέας.
Θέλω να πω, οτι φαίνεται να το αναλύεις πολύ καλά στο μυαλό σου και οτι προσπαθείς να το σκεφτείς πολύπλευρα.

Σε ευχαριστω πολυ..ηταν πολυ γλυκο σχολιο..μου αρεσε πολυ...πραγματικα προσπαθω να ειμαι οσο πιο σφαιρικη και δικαιη γινεται...οταν αγαπας καπωσ ετσι σκευτεσαι νομιζω..

Είναι μάλιστα πολύ πιθανό να έχεις καταλάβει περισσότερα πράγματα για εκείνον, απ'οτι ο ίδιος. Υπάρχει όντως μεγάλη πιθανότητα να συμβαίνει αυτό.
ναι το πιστευω αυτο...εχει ζησει επι το πλιστων μια ασ πουμε ''κανονικη ζωη'' οποτε δεν εμβαθυνε ιδιαιτερα πολυ στον εσωτερικο του κοσμο..εχει καποια επαφη..αλλα..που και που..ειναι ομωσ αρκετα ανοιχτομυαλοσ οχι κολλημενοσ..αλλωστε αν δεν ηταν δεν θα μπορουσαμε να ημασταν μαζι-να ηταν μαζι μου.

Επιγραμματικά θα σου πω δυο-τρία πράγματα που ίσως κάποια γνωρίζεις να τα απαντήσεις μέσα σου, και να τα σκεφτείς παραπάνω.
Τα 3 χρόνια της σχέσης σας είναι πολύς χρόνος ποσοτικά αλλά, εκείνος είχε το κατάλληλο συναισθηματικό υπόβαθρο να μπεί σε μια τόσο σοβαρή σχέση; Είχε ξαναπεράσει συγκατοίκηση, μακροχρόνια σχέση, κτλ; Είναι μήπως όλες οι εμπειρίες που περνάει μαζί σου, καινούργιες; Μπορεί να αρχίζει να "φοβάται" για το μέλλον σας και ίσως να χρειάζεται να σε δει πιο δυναμική και λιγότερο συναισθηματική;

πλεον σε αυτο καταληγω κι εγω.θα ειμαι εκει γι αυτον...και τον καταλαβαινω εχθεσ στο γραμμα του (τελικα ηταν για μενα)μου ειπε ξεκαθαρα πωσ ανησυχει αν θα τα βγαλουμε περα (και οικονομικα..αλλα ημαστε δουλευταραδεσ και οι δυο..εινια φοβοσ στιγμησ)
...μια και οι δικοι του μασ εχουν γυρισει την πλατη..(επειδη δεν ειμαι πλουσια γιατροσ και εχω παιδι απο προηγουμενο γαμο...χειροτερη δεν γινόταν να βρεις???..)

και ..ειναι η πρωτη φωρα που πεφτει τοσο στα βαθια..θα γινει μπαμπασ..γινεται ενηλικασ για τα καλα και αν και ποτε δεν ηταν ιδιαιτερα υποστηρικτικοι...ηταν εκει...και τωρα ενα τετοιο βημα..ζωης μονοσ..μονοι μασ..τον φοβιζει... (αλλα δεν μου το ειπε ουτε εδειξε ποτε......!!!!!!!!!!!!)

ειπε επισεισ πωσ εχει και αλλα και δεν θελει να με φορτωνει..για αλλη μια φωρα του ειπα πωσ δεν ξερω πια τι αλλο να κανω για να του αποδειξω πωσ ειμαι εκει για να ειμαστε μαζι..στην ζωη μασ..σε οτι και αν μασ ερχεται...εμεισ,ενα..παντα βρισκω καποια λυση...παντα ειμαι αισιοδοξη,,,και υποστηρικτικη..ποτε δεν ημουν εγω κι αυτοσ αλλα εμεισ.. και πωσ μονο με την επικοινωνια ..μονο αν ξερουμε τι σκεφτεται ο καθενασ μασ και τι νιωθει θα ημαστε και ..μαζι και δυνατοι...και πωσ αυτο θα μας ενωσει ακομη περισσοτερο..και δεν θα μασ αποξενωσει..(με εχει κατηγορήσει για τον αυθορμητισμό μου...πωσ μασ αποξενωνει λεει...)

Παρότι πραγματικά απαράδεκτες οι αντιδράσεις του με τα πράγματα που βγάζουν φτερά, ελπίζω να την βρει την άκρη του, θα χρειαστεί απ' ό,τι φαίνεται και την δική σου βοήθεια. Να είστε δίπλα ο ένας στον άλλον! Και όχι απέναντι, σε στυλ μόνιμης αψιμαχίας!

τα λογια μου λεσ....κι αυτο το εχω πει αρκετεσ φωρεσ...πωσ ειμαι συμμαχοσ του ...και οχι αντιπαλοσ.. βγαζω το συμπερασμα δυστυχωσ πωσ οι ανθρωποι εκει εξω δεν ξερουν να τσακωνονται (ναι θεωρω πωσ μπορουμε ολοι να εκπεδευτουμε να επιλεγουμε τισ αντιδρασεισ μασ ωσ εναν βαθμο..) να ερχονται με αγαπη σε αντιπαραθεση..ολοι αμεσωσ γινονται αντιπαλοι... τι να πω... κριμα..μαλλον πολυ 7th heaven εβλεπα..και τα εχω εξιδανικευσει τα πραγματα σχετικα με την επικοινωνια...

Συμβούλη μου είναι να αποφεύγεις τα μεγάλα λόγια του στυλ "Τι, χωρίσαμε;". Δεν είναι αστεία κι ας τα συνοδεύεις με χαμόγελο.

εχεισ δiκιο ...εχω κι εγω φοβουσ...γι αυτο και αυτα τα χαζα χαμογελακια..ειναι ξερεισ το χαμογελακι πριν το κλαμμα χαχααχα
Μακάρι να πάνε όλα καλά με την εγκυμοσύνη σου...

μακαρι και σε ευχαριστω... εχθεσ παλι σκεφτηκα πανω στην ενταση πωσ δεν το θελω το μωρακι αυτο...οχι ετσι.... και μετα ειχα τυψεισ...γιατι δεν θελω να του το περασω σε καμια περιπτωση δεν φταιει σε τιποτα....
15-09-2015, 22:24
Adzik

Quote:

Originally Posted by keep_walking

Α τωρα το διαβασα αυτο .... πολυ χαιρομαι:)

Αντε να πανε ολα καλα.

Κιπακο μου χρονια και ζαμανια...ολα καλα οτι και να γινει για καλο θα ειναι...σε ευχαριστω εσυ πωσ εισαι?
15-09-2015, 22:26
Adzik

ευχαριστω πολυ για τις ευχεσ σασ...με βοηθησατε πολυ εχθες...και παλι ευχαριστω..
16-09-2015, 13:42
Αλαφροίσκιωτος

Εκανες παιδι με αυτον τον τρελο?Σε βλεπω για 2ο διαζυγιο.Απορω τι σκεφτοσουν.
16-09-2015, 14:29
Remedy

Quote:

Originally Posted by Adzik

...
ξεσπαει πανω μου , μια φωρα με )έβρισε πολυ ασχημα..(δεν θυμόταν το πρωι τι ειχε πει),μια αλλη πηγε να με χτυπήσει.. (ουτε αυτο θυμόταν το αλλο πρωι) επειδη του ειπα πωσ δεν με καταλαβαινει...
μια αλλη κλειδωθηκε ενω εκλαιγα στο υπνοδωματιο μας και ροχαλιζε αφηνοντασ με παλι μονη να κλαιω ολο το βραδυ..
..

πως γινεται να σε βριζει τοσο ασχημα η να γινεται βιαιος, να παει να σε χτυπησει και την αλλη μερα να μην το θυμαται?
μηπως πινει?