βοηθεια...εξαρτημενος απ την ηρωινη.
καλησπερα.ημουν 3 χρονια με τον φιλο μου,συζουσαμε και μαλιστα το τελευταιο χρονο αρραβωνιαστηκαμε.γνωριζα απο την αρχη πως αρκετα χρονια πριν τον γνωρισω ηταν εθισμενος στην ηρωινη αλλα ειχε παει σε προγραμμα στην ισπανια και ηταν καθαρος για πολλα χρονια.εξακολουθουσε βεβαια να κανει χρηση μαριχουανας (πραγμα που με ενοχλουσε και σιγα σιγα πολεμουσαμε να το κοψει και αυτο).ουσιαστικα γνωρισα εναν αντρα υγιη,δυνατο με ορεξη για ζωη.ειχαμε στο προγραμμα να παντρευτουμε και να κανουμε συντομα παιδι.τους τελευταιους 2 μηνες αρχισε να εχει διαφορετικη συμπεριφορα.απομακρος,νευρ ικος,επιθετικος...αρχισα να παρατηρω οτι λειπουν χρηματα αλλα πιστευα πως εγω εκανα λαθος και τα χαλασα ασυναισθητα δε μπορουσα να διανοηθω οτι το εκανε αυτος.μετα ειχε ενα βλεμμα γλαρωμενο σαν μαστουρωμενος ολη μερα,τα βραδια ιδρωνε απιστευτα δεν κοιμοταν ειχε απιστευτη φαγουρα .αρχισε να λειπει ολη μερα χωρις να σηκωνει το τηλεφωνο και το ψεμα πηγαινε συννεφο.μετα απο συζητηση με την οικογενεια του διαπιστωσαμε πως μας κοροιδευε και επαιρνε χρηματα απ ολους.ηταν βεβαιο πως ειχε ξαναμπλεξει.βρηκα μες το σπιτι μας κρυμμενη μια συρριγα και ενα κουταλι.εκεινη τη μερα δε γυρισε το βραδυ.οταν τον ειδαμε την επομενη του μιλησαμε του ειπα πως ειναι δυσκολο αλλα αν αποφασιζε να το πολεμησει θα μουν διπλα του θα ταν ολα οπως πριν.στην αρχη συμφωνησε να μπει σε προγραμμα πηρε ο ιδιος τηλεφωνο και μας εκλεισαν ραντεβου μετα απο 3 μερες.δεν τα καταφερε μεχρι τοτε πηρε το αμαξι να φυγει,προσπαθησα να τον σταματησω ικετευοντας τον και παραλιγο να με πατησει στη προσπαθεια του να ξεφυγει.οι τελευταιες κουβεντες του ηταν ξεχαστε με ολοι θα πεθανω απο αυτο,για αυτο το πραγμα ζω θα το κανω και οσο αντεξω,αφηστε με ησυχο δε θα με ξαναδειτε ποτε.εχουν περασει 2 βδομαδες απο τοτε.πλεον ζει κατω στο κεντρο και δεν εχουμε κανενα νεο του παρα μονο οταν γυρνουσα σπιτι εβλεπα συσκευες να λειπουν οσπου γυρισα στο πατρικο μου.δεν μπορω να αποδεχτω πως θα τον αφησω να πεθανει.πως θα τον βοηθησω?πως θα τον πεισω να ξεκινησει θεραπεια?ειναι πολυ νεος και ειχε τοση ορεξη για ζωη και απλα χαθηκαν...θελω μονο να γινει καλα και ας μην ειμαστε μετα μαζι.δε μπορω να κοιμαμαι στο κρεβατι μου και να ξερω οτι ζει στην απολυτη εξαθλιωση στο δρομο και ας ειναι επιλογη του.δε σκεφτεται καθαρα τον εχει κυριευσει.και θεωρω χρεος μου να τον βοηθησω.εχω κατεβει στο κεντρο ποσες φορες και τον ψαχνω αλλα ματαια.αν καταφερω και τον βρω πως να του μιλησω?να τον πεισω να παει σε ενα προγραμμα?θα τον δεχοντουσαν?τον αγαπαω οσο τιποτα στο κοσμο