η οικογενεια μου δεν μου επιτρεπει να τον βοηθησω

καλησπερα.ειχα κανει αλλο ενα θεμα με λιγα λογια ημουν μαζι με ενα παιδι κοντα 3 χρονια και τελευταια αρραβωνιαστηκαμε.ειχε παρελθον με ηρωινη χρονια πριν τον γνωρισω και εκανε μια υποτροπη και ξαναεμπλεξε για ενα διμηνο.τωρα γυρισε ειναι καθαρος και μπηκε σε προγραμμα.εγω εχω γυρισει στο πατρικο μου.τον ειχαμε μες το σπιτι και οι γονεις μου σαν παιδι τους.με ολα αυτα που εγιναν που μας ειπε ψεματα,μας εκλεψε χρηματα και αντικειμενα αξιας οι γονεις μου αρνουνται καθε σχεση με αυτον και την οικογενεια του.εγω τον εχω συγχωρεσει και θελω να τον βοηθησω.εχουμε βρεθει καποιες φορες πριν το προγραμμα.και τωρα οι γονεις μου με απειλουν με διαφορους τροπους για να μην τον ξαναδω.οτι ειναι μεγαλοι και θα παθουν κατι,να με διωξουν απ το σπιτι,οτι θα χωρισουν εξαιτιας της διχονοιας που εβαλα στην οικογενεια και αλλα...καλουν την οικογενεια του και τους λενε να μην μου λενε νεα του και να μου λενε ψεματα.ειμαι σε τρομερα δυσκολη θεση.τους αγαπω και εχουν τα δικια τους,ειναι προδωμενοι,φοβισμενοι,οργι σμενοι...αλλα αυτον τον ανθρωπο τον αγαπαω και δε μπορω να μη τον ξαναδω.και γω εχω τους φοβους και τις αμφιβολιες μου αλλα εχω μαθει να συγχωρω και να παλευω.ανθρωποι σαν και αυτον θελουν αγαπη και στηριξη και οχι να τους πεταμε στο περιθωριο.φοβαμαι αυτα που μου λενε,μηπως οντως απ τη στεναχωρια τους παθουν κατι μετα σκεφτομαι οτι απλα με εκβιαζουν με καθε πιθανο τροπο.τι με συμβουλευεται να κανω?ειναι τοσο λαθος η επιλογη μου?καταλαβαινω την ανησυχια τους αλλα αφορα τη ζωη μου η αποφαση πρεπει να ειναι δικη μου ακομα και αν θελω να φαω το κεφαλι μου.ο ρολος του γονιου πιστευω ειναι να σε συμβουλευει και απο κει και περα ο καθενας χαραζει το δρομο του. νιωθω θυμωμενη που με εκβιαζουν ετσι ψυχολογικα.

ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΘΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΑΥΤΟ

θα μπορουσες να μου εξηγησεις λιγο καλυτερα το γινεται?και οχι επιθετικο υφος παρακαλω πολυ(για οποιοδηποτε απαντησει)απλα θα ηθελα συμβουλες για να καταλαβω καλυτερα αν ειναι σωστο αυτο που κανω και σκεφτομαι.και εφοσων εχει μπει σε προγραμμα εχει τη θεληση γενικα για τη στιγμη δεν υπαρχει καποια αλλη μεγαλυτερη εγγυηση αν γινεται κατι.δυσκολος δρομος,δυσκολη προσπαθεια ουτε εγω ουτε κανεις μπορει να εγγυηθει τα αποτελεσματα απλα θελω να εχω πιστη

Όλια, εσυ έχεις Πίστη και έχεις επενδύσει συναισθηματικά στον ανθρωπο σου. Οι γονείς σου, θέλουν να σε προστατέψουν απο φόβο μην τυχόν σου συμβεί κατι κακό και πληγωθείς. Εφοσον καλεισαι να διαλεξεις αναμεσα σε Συντροφο και γονεις, η θεση σου ειναι δυσκολη. Μπορεις να προσπαθήσεις να τους καθησυχασεις και να νιωσουν οτι αν δεν νιωθεις καλα μαζι του θα σε προστατεψεις η ιδια. Επειδη και για εκεινους η εμπειρια ειναι τραυματικη τωρα θα μιλαει μονο η αρνηση.

Θελει το χρονο του.

Quote:

---

Originally Posted by elis

ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΘΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΑΥΤΟ

---

ΚΑΙ ΟΥΣΙΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΙΡΝΕ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ
ΕΤΣΙ ΜΙΛΑΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΗ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ

αυτο δε θελω να μπω στη θεση να διαλεξω τους αγαπω ολους εννοειται με διαφορετικο τροπο το καθενα αλλα εξισου δυνατα.προσπαθω να κανω τα παντα να τους ηρεμησω και να τους δειξω οτι πλεον μπορω να προστατεψω τον εαυτο μου αν εβλεπα ξανα μια ασχημη κατασταση.αλλα τωρα οπως ειπες υπαρχει μονο αρνηση.και το γεγονος οτι ειμαι στη μεση με εχει κανει χαλια ψυχολογικα.elis πριν αρχισει τη χρηση οι γονεις μου τον ειχαν παραπανω απο παιδι τους ημασταν καθε μερα σπιτι τους,μας βοηθουσαν οικονομικα και ψυχικα μας στηριζαν σε ολες μας τις αποφασεις.και ηταν χαρουμενοι και περιμεναν πως θα παντρευτουμε στο μελλον.μετα εγινε αυτο και αλλαξαν εντελως.νιωθουν τοσο προδωμενοι που εδωσαν τοσα και φερθηκε ετσι.

Καλησπέρα, Όλια. Ο δρόμος είναι ανηφορικός κι έχεις μπει σε δύσκολα μονοπάτια. Ο άνθρωπος αυτός έχει διάθεση να σώσει τον εαυτό του;

καλησπερα,ναι εχει μετανιωσει και δειχνει πως καταλαβε πως πεταξε οτι ομορφο ειχε χτισει στη ζωη του.ακολουθει το προγραμμα και προσπαθει.δε θελει να γινει οπως ηταν πριν αλλα καλυτερος,διατεθημενος να αλλαξει το κυκλο του,τον τροπο ζωης που ειχε εως τωρα τα παντα.

Quote:

---

Originally Posted by féerie

Καλησπέρα, Όλια. Ο δρόμος είναι ανηφορικός κι έχεις μπει σε δύσκολα μονοπάτια. Ο άνθρωπος αυτός έχει διάθεση να σώσει τον εαυτό του;

---

Και συμπληρώνω: Κανείς δεν είναι ο σωτήρας κανενός. "Για να βοηθήσεις κάποιον, θα πρέπει και ο ίδιος να έχει αποδείξει εμπράκτως ότι θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του". Έχε στο μυαλό σου αυτό και πράξε αναλόγως.

Θα κανεις υπομονη, θα κανεις την κουφη και πρωτα ο Θεος... αν επανελθει ο ανθρωπος σου δυναμικα -καποια στιγμη ολα θα μπουν στη θεση τους. ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ... και εχεις συνειδηση ολων απλα θα αγωνιστεις. Ηδη το κανεις. Συνεχισε :)

Quote:

---

Originally Posted by elis

ΚΑΙ ΟΥΣΙΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΙΡΝΕ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ
ΕΤΣΙ ΜΙΛΑΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΗ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ

---

καλα..αυτο ειναι το θεμα?αν δεν τον θελουν οι δικοι της??μη τρελαθουμε..ελεος.το θεμα ειναι αν θες εσυ εναν ανθρωπο ο οποιος εκμεταλευεται τα παντα και εσενα και τους γονεις σου και ολους..ειναι δυνατον να κλεβει??και απο το σπιτι σου?τι θα πει εχει προβλημα?να κατσει να το λυσει.απαραδεκτο πραγματικα δεν εχω λογια.τα ξερω αυτα τα ατομα πολυ καλα.ολο στη γκρινια και στην ευκολη λυση ,στην πουστια .στο να παρουν απ τον αλλον..με δικαιολογιες ενα σωρο -ουσιες-...μακρια...οχι δεν δικαιολογω κατι τετοιο εγω.αν εσυ την παλευεις μαυτο το "πραγμα" δικαιωμα σου..αλλα σε αυτο καθετα ΟΧΙ..το χω ζησει προσπαθησα να βοηθησω αλλα δεν..γινεται

Φιλικά πάντα, πρόσεξε μην φύγεις από τους χειριστές γονείς και καταλήξεις σε μια χειριστική ερωτική σχέση. :(

καλα πως εμπλεξες με εναν ανθρωπο ο οποιος το μονο ενδιαφερον στη ζωη του ειναι η δωση του?οχι πως εμπλεξες μαλλον πως μπορεις να κανεις ενα βημα μαζι του και αρραβωνιαστηκες με συγχωρεις αλλα αν ημουν πατερας σου θα σας πεταγα εξω με τις κλωτσιες χαραμοφαηδες δεν προκειται να θρεψω

και αν νοιωθεις θυμωμενη βρες μια δουλιτσα και πηγαινε να τον ζησεις το προβλημα σου δεν ειναι προβλημα των γονιων σου πραγματικα εισαι ανευθυνη και το μονο που σκεφτεσαι ειναι η παρτυ σου τους γονεις σου τους σκεφτεσαι καθολου?απομακυνσου το ταχυτερο δυνατον απο αυτον τον ανθρωπο αλλιως βρες τροπο να τον βοηθησεις

εγω δεν καταλαβαινω... γιατι μενατε με τους δικου σου? ειστε ανεργοι? εργαζοταν καποιος απο εσας??

1ον δεν μεναμε με τους γονεις μου αυτο που εννοουσα με το οτι μας ειχαν μες το σπιτι εννοω οτι ηταν ανοιχτο για μας ολη την ωρα και καναμε συνεχεια επισκεψεις και τρωγαμε ολοι μαζι :) εργαζομαι γυρισα γιατι δεν ηταν αναγκαιο πλεον να πληρωνω ενοικιο αφου εφυγε απο το σπιτι.και δουλευαμε και οι 2 οικονομικα μας στηριζαν σαν ξεκινημα σαν νεο ζευγαρι δεν ζουσαμε απο αυτους :) ευχαριστω.ολες οι γνωμες δεκτες.

και εκανα το βημα με αυτον τον ανθρωπο γιατι παροτι γνωριζα το παρελθον του ειχαν περασει πολλα χρονια που ηταν καθαρος και εγω γνωριζα εναν ανθρωπο δυνατο,υγιη γεματο αγαπη και ορεξη για ζωη.ισως και να κανα λαθος αλλα δεν μου αρεσει να βαζω ταμπελες σε ανθρωπους για λαθη του παρελθοντος.ισως και να πληρωνω αυτο τι να πω... :)

τωρα δηλαδη αυτος ο ανθρωπος ειναι ενταξει?ειναι ολα καλα μεταξυ σας?εχει ξεμπλεξει η συνεχιζει να κλεβει?

οχι εχει σταματησει τα παντα.εχει ξεκινησει προγραμμα.ειναι καθαρος.και γι αυτο τον στηριζω δηλαδη,γνωριζει ο ιδιος πως αν εκανε το λαθος και αρχιζε τα ιδια δεν καθομουν να του αλλαξω παλι γνωμη και θα σταματουσα να ασχολουμαι.αλλα οταν ενας ανθρωπος,ο ανθρωπος μου ζηταει βοηθεια και συγχωρεση θα του τη δωσω.δυσκολο αλλα ανθρωπινο.ξερω πως οι αποψεις για θεματα ειδικα τοσο σοβαρα διαφερουν.και ουτε θεωρω πως η δικια μου ειναι απαραιτητα η σωστη.και θα παρακαλουσα αν δημιουργηθουν και αλλα σχολια να μην ειναι επιθετικα και ας ειναι αντιθετα απο τα πιστευω μου.δεν γνωριζω κανεναν,δεν εχω τιποτα με κανεναν και σεβομαι την αποψη ολων.ευχαριστω που αφιερωσατε χρονο να απαντησετε :)

ΕΓΩ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ ΔΥΝΑΤΗ. Απλα θα ελοχευει παντα στο νου σου οτι -μηπως ξανα κυλισει.

Η λογικη μπορει να επιτασει να φυγεις και να αφησεις εναν "χαμενο στα παθη του" ανθρωπο... αλλά σχεδον ολοι εχουμε σε ενα τομεα χασιμο.

Ειναι στην δικη σου βουληση αν θα συντροφευσεις και θα υποστεις ο,τι χρειαζεται για να εισαι μαζι του.

με τον καιρο τα πραγματα θα ηρεμήσουν.. θελουν τον χρόνο τους για να τον ξαναδεχτουν..και αν εκεινος πραγματικα θελει να αλλαξει, θα αλλαξει και στην πραξη θα δουν οτι δεν εχουν λόγο να ανησυχουν πια. μεχρι τοτε υπομονη...οπως το βλέπω το πραγμα οι γονεις σου ειναι το τελευταιο προβλημα αναμεσα σας

Η θέληση για ζωή είναι το μονο πράγμα που μπορεί να τον σώσει.Αν θέλει να ζήσει,θα ζητήσει μόνος του να την κόψει.Εκεί θα χρειαστεί ότι βοήθεια μπορεί κάποιος να του δώσει αλλα την μάχη πρέπει να την δώσει μόνος του και να την νικήσει.
Εχω δεί εγω παιδιά που κόψανε και πλέον έχουν οικογένειες ,δουλεύουν σκληρά και είναι υγιέστατοι.