Γειά σας,
Πώς τα πάτε με την σωματική επαφή?
Πώς νιώθετε όταν σας αγγίζουν?
Παίρνετε πρωτοβουλίες που περιλαμβάνουν τα παραπάνω?
Printable View
Γειά σας,
Πώς τα πάτε με την σωματική επαφή?
Πώς νιώθετε όταν σας αγγίζουν?
Παίρνετε πρωτοβουλίες που περιλαμβάνουν τα παραπάνω?
Μου αρέσει και να με αγγίζουν και να αγγίζω. Το άγγιγμα είναι ζεστασιά για εμένα. Τελευταία όμως, με την κοινωνική φοβία που έχω, με στρεσάρει. Παρατήρησα πως μετά από συναντήσεις που είχαν αγγίγματα, η στεναχώρια και το άγχος μου επιδεινώθηκε και ένιωθα πολύ άσχημα, σαν να είχα κάνει κάτι κακό. :)
Σε καταστάσεις που εισαι χαλαρός και που δεν αποτελούν αυτό που λενε φοβογόνο-στρεσογόνο κατάσταση,Quote:
Originally Posted by Γάτος
πόσο απελευθερωτικά συναισθήματα νιώθεις κατα την σωματική επαφή? Νιώθεις ίχνος δέσμευσης ή αφήνεσαι πλήρως?
Ρωτάω γενικά γιατί αυτή η ιστορία ίσως και να συσχετίζεται με την έκφραση και οτι συνεπάγεται. Σ ευχαριστώ που απαντάς.
Μην το λες, μου αρέσουν τα θέματα που ανοίγεις.
Νομίζω πως θα ήθελα να αγγίζω και να με αγγίζουν περισσότερο. Παρατήρησα πως φοβάμαι να αγγίξω, για να μην είμαι ιδιαίτερα διαχυτικός και παρεξηγηθώ, και μπαίνω σε φάση άμυνας, αν με αγγίζουν.
Πως το εννοείς αυτό με τη συσχέτιση όμως;
Κοίτα αυτό με τους ιδεοψυχ./κους και την δυσκολία στην έκφραση, παίζει γενικά πολύ. Δε ξέρω για όλους αλλά παίζει στους περισότερους, σίγουρα.Quote:
Originally Posted by Γάτος
Όπως λοιπόν κάποιος μπορεί να εκφραστεί λεκτικά, έτσι μπορεί και σωματικά. Κατ επέκταση και αντίστοιχα, όση δυσκολία μπορεί να έχει κατα το πρώτο κάποιος,
άλλη τόση μπορεί να έχει και κατά το δεύτερο. Λογικό, έτσι? Οχι ισόποσα... αλλά ποιος χέστηκε να τα μετρήσει?. καταλαβαίνεις τι εννοώ..
Η δυσκολία στην έκφραση όμως, ειναι απλά ενα χαρακτηριστικό και τίποτα παραπάνω. Το ερώτημα ειναι το, γιατί?
Λες εσύ, άμυνα. Παίζω άμυνα για να μην παρεξηγηθώ. Μετά, πρέπει να πάει κανείς στις αιτίες της άμυνας, έτσι δεν ειναι?
Το να μην παρεξηγηθω, δεν θα ήταν ούτε αυτό αιτία.
Αιτίες θα μπορούσε να ήταν
1) το να μην χάσεις τον έλεγχο,
2)Το να μη δείξεις κατώτερος των περιστάσεων (του αγγίγματος) Το κλασσικό και εικονογραφημένο "δεν θα τα καταφέρω".
Ειδικά αν έχεις εξιδανικεύσει τη στιγμή της (τέλεια) επαφής
3)φόβος του αγνώστου. Τι ακολουθεί μετά την επαφή? Τι πρέπει να ακολουθήσει?
4)Μη βγούμε και εκτός ορίων με τα αγγίγματα!! Διαχυτικός! Ωραία λέξη και ιδανική Γάτε!
Μην το παρακάνουμε. Εδω ειναι η δέσμευση. Κάτι να σε καθηλώνει πίσω να μην...
5)επ'ουδενί μη φανει οτι είμαστε κάτι που δεν είμαστε ή δεν έχουμε ορίσει εμείς για τον εαυτό μας....
Μπορούμε να το ψάξουμε κι άλλο γατε..
ρίξε ιδέες
Κατάλαβα ακριβώς τι λες. Εννοείς μια ανάλυση σε ένα δεύτερο και σε ένα τρίτο επίπεδο.
Λοιπόν, εγώ φοβάμαι και αμύνομαι. Γιατί; Γιατί αν εκφραστώ, θα αποκαλύψω τα τρωτά μου σημεία και άρα μετά, θα είναι ευκολότερο να με απορρίψει κάποιος. Φοβάμαι την απόρριψη επομένως. Μπορείς να το πεις και να μην χάσω τον έλεγχο της κατάστασης, όπου η επιλογή θα είναι στα χέρια του άλλου ή και φόβος μην φανώ κατώτερος σε δεύτερο επίπεδο και απορριφθώ σε ένα τρίτο επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε πως εμείς που έχουμε ψυχαναγκασμούς, ασκούμε κριτική στον εαυτό μας, οπότε είμαστε υπερευαίσθητοι σε αυτήν από τους άλλους.
Σίγουρα. Τα πάντα γίνονται για μην μείνουμε μόνοι. Απο κει ξεκινάνε όλα. Το να μην επιβεβαιώνεται κάποιος ειναι μεγάλο πρόβλημα. Για άλλους δεν ειναι τοοοοσο,Quote:
Originally Posted by Γάτος
αλλα ειναι και για αυτούς. Το θέμα με μας ειναι και η κριτική οπως λες.
Θέλω να σε ρωτήσω κάτι άλλο εδω. Το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Πόσο το έχεις αποδεχτεί εσύ ο ίδιος πρώτα πρώτα?
για όλους τους ανθρωπους υπάρχει ενας δισταγμος στην αρχικη επαφη...μετά απο αυτό ξέρεις..ξερεις !..πιστευω πολυ στην χημεια και στο ταιμινγκ της υπόθεσης... το εχω δει και συμβαινει.. πως υπάρχουν ανθρωποι που μας κανουν να ξεσκαλωνουμε απο τα προβλήματα μας και θελουμε να δινόμαστε σε αυτο που συμβαινει. Ειδικά για εμας τους πιο ευαισθητους της παρέας, αν και όταν βρουμε αυτον-η που αγγιζει την ψυχη μας ...αυτο ειναι το σημειο που μπορουμε να γινουμε μικροι θεοι!!
εγω τουσ αγγιζω ολους, και πολυ... ειναι και η δουλεια μου τετοια...βασιζεται στο αγγιγμα..λατρευω τις αγκαλιες..ποτε δεν αρνουμαι καμια αγκαλια αν καποιος μου την ζητησει...οσο θυμωμενη και να ειμαι..
στην τελευταια συνεδρια...συνηδιτοποιησα πωσ θα ηθελα νε με αγγιζουν περισσοτερο..πωσ τελικα νιωθω πωσ οι αλλοι δεν θελουν να με αγγιζουν..και πωσ με αγγιζει μονο ο συντροφοσ μου μα ακομη και εκεινος θελω και εχω αναγκη να με αγγιζει περισσοτερο..παρατήρησα επισεισ πως επι το πλιστων δεν αγγιζω γυναικεσ..που ξερω...τισ γυναικεσ που δεν ειναι πολυ κοντινοι μου ανθρωποι μπορω να τισ αγγιζω χωρισ δισταγμο ομως
Αγγίζω (το φιλικό άγγιγμα εννοείται) αυτούς με τους οποίους νιώθω οικειότητα, προσιτότητα, μια αυθορμητη φιλία. Επίσης, μια κοπέλα όταν νιωθω κάτι γι αυτήν, ως κομμάτι του φλερτ.
Οι ανοικτοί χαρακτήρες αγγίζουν πιο εύκολα.
Αν κομπλάρεις δοκίμασε, σ αυτους που νιωθεις πως θα θελες να τους αγγίξεις. Δεν θα σε παρεξηγήσουν. Το σίγουρο θα ναι πως έκανες ένα βημα για να ξεπερασεις αυτη τη φοβια, αυτο το κόμπλεξ, εξοικειώνεσαι δηλαδή.
Όλοι αυτοί οι λόγοι ισχύουν και κατα τη δικη μου γνωμη. Ειναι οι λόγοι οι οποίοι απωθούν ενα ατομο με ΙΨΔ από του να εκφραστεί άνετα, να πει αυτο που νιωθει. Δηλαδή πρώτα έρχεται η θετική σκέψη - συναίσθημα που λέει πες αυτο που μόλις σκέφτηκες (πχ ενα ωραιο επιχειρημα, μια σωστη απάντηση, ενας καλο λόγος) πες το, εκφρασου. Πριν προλάβει να στεριωσει η σκεψη αυτή, εμφανίζονται όλες αυτες οι αιτίες - λογοι που περιγραφεις που σε απωθουν απο το να εκφραστεις, σε αποτρεπουν. Ετσι όλα τελειωνουν εκει. Τελικα στη συζητηση ήσουν ενας αμίλητος ή λιγομίλητος θεατής ενω ειχες τοσα να πεις. Κατα τον ίδιο τροπο αποτρέπεσαι από το να αγγίξεις τον αλλο, να του δειξεις δλδ οικειοτητα, αποδοχή, φιλία. Ειναι οι αρνητικες εμπειριες - τραυματα της ζωης οι οποίες μετατραπηκαν σε αποτρεπτικές αρνητικες σκεψεις οι οποιες μας κρατανε δέσμιους, που αποτελουν κομμάτι των πολλών αρνητικών που υπαρχουν μέσα μας τα οποια μας αποτρεπουν απο το να κανουμε πραξεις προς τα μπρος στη ζωη μας.Quote:
Originally Posted by 1984muzzy
Για μενα, ενας που δυσκολευεται σ αυτα τα λιγα που περιεγραψες ειναι αποδειξη πως δυσκολευεται γενικα στον τομεα διαπροσωπικές σχεσεις, επικοινωνία, στο να παιρνει πρωτοβουλίες, στο να εξελίσσεται επαγγελματικά. Ειναι αυτο που λεμε απο τα μικρα βγαινουν συμπερασματα για τα μεγαλα.
Λυση ειναι το γρηγορο περασμα απο τη σκεψη στην πραξη. Δλδ μολις ήρθε αυτη η θετικη σκεψη για την οποια μολις σου μιλησα κανε την αμέσως πράξη, αμέσως μιλα ή άγγιξε. Η συχνη επαναληψη θα σου προσφερει την εξοικειωση μ αυτο που σε κομπλάρει που ειναι η λύση στο θεμα. Τα λαθη στην πορεια αυτη δεν πρεπει να σε φοβιζουν καθολου επειδη αποτελουν μερος του προγράμματος.
Καλημέρα muz. Το θέμα της ομοφυλοφιλίας, το έχω δουλέψει αρκετά, οπότε το έχω αποδεχτεί σε ένα σημαντικό κομμάτι. Δεν το έχω αποδεχτεί πλήρως όμως. Απλά έχω φτάσει στο σημείο να μπορώ να κυκλοφορήσω άνετα με τη σχέση μου έξω, δίχως να νιώθω κόμπλεξ, μα όχι στο σημείο, να συζητώ άνετα για τις σχέσεις μου με τους δικούς μου.
αυτο δεν νομιζω οτι εχει να κανει με δικό σου κομπλεξ γατε μου.. ειναι μαλλον λάθος των γονιων μας και δεν εχει να κανει με την ομοφυλοφιλία ..ειναι πως σε παροτρυνει-αποτρεπει ο ιδιος ο γονιος ...πιστευω...Quote:
Originally Posted by Γάτος
Έχεις δίκιο ρέα. Αυτό με απασχόλησε το πρωί, σκεπτόμενος κάτι άλλο ταυτόχρονα. Ας πούμε πως εγώ κυκλοφορώ ελεύθερα με τη σχέση μου. Μπορώ να πάω στην εκκλησία μαζί ή να αναφέρω την ομοφυλοφιλία μου σε έναν παπά με την ίδια άνεση; Προφανώς όχι. Αυτό δεν αφορά κάτι που έχει σχέση με τα κόμπλεξ μου, μα με το γεγονός, πως γνωρίζω πως στην εκκλησία κάτι τέτοιο είναι απαγορευμένο.
Συμφωνώ, συμφωνώ!!Quote:
Originally Posted by ioannis2
Και να συμπληρώσω (αν και το θεωρώ δεδομένο μετά απο ολα αυτά) βγάζοντας ενα συμπερασμα ας πούμε,
πως η ΙΔΨ τελικά ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει με ιδεοληψίες και καταναγκασμούς και ΜΟΝΟ... Δυστυχώς!
Ειναι ενα πακέτο απο ισχυρές άμυνες που θα προβάλλουμε σε αυτές (τις υπογραμμισμένες που επισημαίνεις καταστάσεις)
τις καταστάσεις, αλλά εμείς το πιθανότερο θα τις περάσουμε στο "ντουκου" χωρίς να τις παρατηρήσουμε καλά. Για την πλειονότητα μιλάω.
Λογικό βέβαια καθώς δεν ειμαστε ειδικοί. Γι αυτό καλό ειναι κάποιος με ΙΔΨ, να την "ψάξει" τουλάχιστον απο νωρίς
ΕΣΤΩ και για λίγες επαφές με ειδικό, να του εξηγηθούν ορισμένα πολύ σημαντικά πράγματα.
Και αν θεωρήσει οτι ειναι ΟΚ για μια περίοδο της ζωής του και αρχίσει στην πορεία να αντιλαμβάνεται ξανά
παράξενες συμπεριφορές και άμυνες ας ξαναπάει. Δεν ειναι αφύσικο καθόλου άλλωστε που καμιά φορά ξεχνάμε.
Αφύσικο μάλλον θα ήταν να μην ξεχνάγαμε ποτέ αυτά που έχουμε ήδη μάθει.
Απλώς μια μιικρή επισήμανση Γιάννη. Ούτε καν λάθη στην πορεία αυτή. "Λάθη - λάθος" ειναι βαριά λέξη και δεν την έχουμε ανάγκη εμείς οι ιδεοψυχαναγκαστικοί.
Ας την διώξουμε γιατι ειναι σημαντικό! "Κακοτοπιές" ίσως ή "Κι αν δεν μας ήρθαν όπως τα περιμέναμε" αντι του λάθους.
Χμ, Σε ρώτησα γιατί δε ξέρω αν μπορώ να φανταστώ το εκρηκτικό μείγμα [ομοφυλοφιλια - ΙΔΨ (ενοχές, τιμωρίες και ΟΤΙ συνεπάγεται) - Γονείς (που δεν το δέχονται) - Κοινωνία με τα κόμπλεξ της] εύκολα ή μάλλον δεν θα ήθελα να το φανταστώ. Εις διπλούν θα έχεις να αντιπαλέψεις εσύ φίλε με όλο αυτό.Quote:
Originally Posted by Γάτος
Σε πιστεύω πάντως οτι το πας καλά. Και για να λές οτι μπορείς να κυκλοφορήσεις ανετα έξω με τη σχέση σου, μια χαρά, Keep up!
Καλα το να φτάσεις να το συζητάς με τους γονείς σου (απο τις περιγραφές), δεν ειναι και δε χρειάζεται να ειναι και στόχος. Ποιός στόχος δηλαδή?
επιθυμία, προσδοκία! Θα ήθελα πιο ανετα να...
Θα καταλάβαιναν ποτέ άλλωστε? Αναρωτιέμαι.
χα!... ανοιξες μεγαλο θεμα οσον αφορά την εκκλησία και την θρησκεία ... τι υποκρισία πραγματικά!!!..θελω να πιστευω πως εκτος από τους φαρισαίους υπάρχουν όμως και πραγματικά πνευματικοί άνθρωποι που δεχονται την ομοφυλοφιλία ... αλήθεια τελικά ειναι ακομα εναντίον των προγαμιαίων σχέσεων..καπου νομιζω οτι ειχα ακουσει οτι αυτό θα άλλαζε..ξέρει κανεις?Quote:
Originally Posted by Γάτος
ευτυχώς βγηκε το συμβολαιο συμβίωσης και κατοχυρώνει νομικά τα ομόφυλλα ζευγαρια και αυτα που δεν θελουν να βαλουν ντε και καλα "στεφανι". το φανταζεσαι πως πριν λίγα χρόνια θα μπορουσες να ζεις μια ζωη με το ταιρι σου και μετα θάνατον δεν θα δικαιώσουν τπτ απο τα περιουσιακα στχ.. θα πήγαιναν οι κοποι μιας ζωής σε άσχετους
σε άλλες χωρες με καλυτερη παιδεία αυτα τα θέματα δεν υπάρχουν καν... με τον καιρό πιστευω πως και εδω θα αλλαξουν τα πραγματα...ήδη γινονται αλλαγες, σε σχεση με προηγουμενες 10ετίες.Quote:
Originally Posted by 1984muzzy
Ρέα συμφωνώ σε αυτά που λες, απλά για εναν ιδεοψυχαναγκαστικό (για πολλούς τουλάχιστον) ΌΛΑ αυτά, σε σχέση με κάποιον χωρις ΙΔΨ,Quote:
Originally Posted by rea
ενέχουν μια εις διπλούν ή τριπλούν δυσκολία για κάποιο λόγο. Κάποιοι απο τους λόγους αναφέρονται παραπάνω.
Και ειδικά κάποιοι συγκεκριμένοι. Υποθέτω όπως και πως όπως και να χει, ναι η πρώτη επαφή ειναι τα ζόρια (όποια ζόρια τελοσπαντων),
μετά οι πόρτες αρχίζουν και ξεκλειδώνουν και τα συναισθήματα αρχίζουν και απελευθερώνονται πολύ περισότερο.
δηλαδη ..για να καταλάβω... οι ΙΔΨ.. αν γνωρισουν εναν ανθρωπο υπέροχο..δεν τα ξεχνανε όλα.. εστω και για λίγο.. δεν το ζουν ? δεν το απολαμβάνουν?
Αναφορικά με τους γονείς υπάρχει μια προσδοκία. Όχι να συζητώ τα προβλήματα μου άνετα. Η προσδοκία είναι πως όπως ο γαμπρός μου με την αδερφή μου εμφανίζονται μαζί, έτσι να αποδεχτούν πως εγώ θα εμφανίζομαι με άντρα και όχι με κοπέλα. Να μπορώ να εκφράζομαι εν ολίγοις. Μέχρι στιγμής, μιλάω ανετότερα για αυτό στην μάνα μου, όχι επειδή είναι πιο δεκτική, διότι ποτέ της δεν το αποδέχτηκε βασικά, αλλά επειδή το έχω δουλέψει περισσότερο μαζί της (συνεννοούμαστε καλύτερα). Προχθές πάντως που μου είπε πως θα ήθελε να μένω στην ίδια πολυκατοικία, της είπα πως κι εγώ θα το ήθελα, αν θα άντεχε να βλέπει πως στο σπίτι μου θα μπαίνει άντρας και όχι κοπέλα. Αναθεώρησε λοιπόν και μου είπε πως δεν θα άντεχε (μάλλον).
Ο συνδυασμός πράγματι είναι εκρηκτικός και επειδή οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι σκέφτονται μόνο το σεξ και τίποτα άλλο, γίνεται ακόμα πιο σύνθετο δυστυχώς. Εξού και περνώ τεράστιες περιόδους μοναξιάς ακόμα και όταν είμαι καλά.
Αυτό που λέει ο muz ρέα. Δεν ξεχνάμε τίποτα, δεν αφηνόμαστε με τίποτα.
Φυσικά και το ζουν, και μοιράζονται και δίνουν και παίρνουν και το απολαμβάνουν. Αλλά μπορεί να νιώθουν και άβολα ταυτόχρονα. Τωρα θα μου πείς πως γίνεται να "Το ζεις Κάτι" αλλά παράλληλα να εισαι και άβολα? Ε δεν έχω απάντηση. Γι αυτο λεμε οτι ειναι πακετο. Ειδικά κατα την πρώτη επαφη (σε βαθμό που να ΜΗΝ κάνουν καν κίνηση). Τόσο ισχυρές ειναι οι άμυνες εκείνες τις στιγμές.Quote:
Originally Posted by rea
Απο κει και πέρα, αν δέσει που λεμε το πράγμα, υποθέτω ναι θα υπάρξει και ο αυθορμητισμός. Αυτό που γραφω και παραπάνω δηλαδη
ναι καταλαβα..η ταση IΔΨ, υπάρχει σε όλους μας, οπότε μπορώ να φανταστω ποσο εφιαλτικό μπορει να γινει αυτο ...βρίσκετε κατανόηση σε αυτο? πως το αντιμετωπίζουν οι εκαστοτε ερωτικοι συντροφοι σας?
Εγώ δεν βρίσκω κατανόηση. Δεν έχω αποκαλύψει πως πάσχω από ΙΨΔ ποτέ. Πλάγια μόνο. Συνήθως ακούω ατάκες "όλα είναι στο μυαλό", "συνήθεια είναι", "δεν χρειάζεται να το σκέφτεσαι" κ.ο.κ.. Άλλωστε, αν κάνεις μια γύρα στα sites για γνωριμίες, οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι θα δεις πως γράφουν: "Όχι άτομα με ψυχολογικά", "Δεν είμαι γιατρός", "για άτομα χωρίς προβλήματα" και άλλα τέτοια παράξενα.
ελεος!!!..ποσο μ@Λ@Κ@ς μπορει να ειναι καποιος που λέει κατι τετοιο!!!αν και λογικα εννοουν τα ατομα που κρύβουν την σεξουαλικη τους κατευθυνση ..και οχι για την δική σου περίπτωση που κατα την γνωμη μου ειναι δειγμα εφυήας..με οσα ατομα εχω συνομιλήσει απο εδω βρισκω οτι τα ατομα που εχουν ΙΔΨ είναι σκεπτόμενοι ανθρωποι. ελπίζω στον επόμενο σύντροφο να είσαι πιο ανοιχτος για την κατασταση σου, ετσι ωστε να καταφέρετε να το χειριστητε σωστα :)Quote:
Originally Posted by Γάτος
Δεν εννοούν αυτό που λες ρέα. Εννοούν πως δεν θέλουν προβλήματα, πως θέλουν να διασκεδάζουν και να μην έχουν έγνοιες για τίποτα. Λες και υπάρχει άνθρωπος χωρίς προβλήματα. :p Εν ολίγοις, ψάχνουν κάποιον για να τον απορρίψουν ως "προβληματικό" χαρακτήρα, ακριβώς επειδή δεν έχουν αποδεχθεί την ομοφυλοφιλία τους. Εγώ που την έχω αποδεχτεί σε ένα βαθμό, θεωρώ απόλυτα λογικό να έχει προβλήματα στη ζωή του ο άλλος και ειδικά, αυτήν την εποχή.
Και για να το διασκεδάσω και λίγο, συνήθως αυτοί που ψάχνουν κάποιον που δεν θέλει γιατρό, είναι οι πρώτοι που χρειάζονται επειγόντως γιατρό. :p
Κοίτα, δεν ξέρω αν υπάρχει η τάση ΙΔΨ όπως λές σε όλους μας. Δεν το νομίζω. Εγώ βλέπω τους περισότερους ανθρώπους γύρω μου που ούτε μοιάζουν, ούτε είναι αγκιστρωμένοι απο κάπου (απο τον ίδιο τους τον εαυτό στην προκειμένη) οταν νιώθουν κάτι. Στο τέλος θα εκφραστούν, με τον ενα ή τον άλλο τρόπο.Quote:
Originally Posted by rea
Στην δική μου περίπτωση, μετά απο τις πρώτες 1-2 επαφές, θα εκφραστώ πιο ελεύθερα. Όχι πλήρως όμως. Ακόμα οχι στο βαθμό του να μην βάζει διάφορα με το μυαλό της αυτή που έχω απέναντι μου. Αρκεί βέβαια και αυτή να ειναι σε θέση να κατανοήσει ή να πιάσει περίεργα vibes στην ατμόσφαιρα. Προσπαθώ να το δουλεύω κ αυτό το κομμάτι....
Μην αδικώ όμως και τον εαυτό μου. Έχει να κάνει και με την άλλη. Αν πραγματικά με κάνει νιώθω υπέροχα θα τα δώσω και γώ όλα. Η διάθεση άλλωστε ειναι και σε συνάρτηση με την έκφραση, ε?
Για να μην χαωνόμαστε μιλάω για τις καταστάσεις και τις συζητήσεις που έχουν ως περιεχόμενο αυτό τον διάλογο.
- Συμβαίνει κάτι?
- Οχι, είπε κανεις οτι συμβαίνει κάτι?
- Όχι απλα νιώθω οτι εισαι κάπως αλλά δε μιλάς.
- Ιδέα σου ειναι.
και τότε ενοχοποιείς τον εαυτό σου οχι γιατι εισαι δειλός και για αυτο δε μιλας. Αλλα γιατι δε μπορείς να μιλήσεις.
Δεν υπάρχει η δειλια ΔΕΙΛΙΑ σ αυτη την ιστορία. Τουλάχιστον σε μένα. Ισα ισα η ντομπροσύνη σ αρεσει απλά δε μπορείς ούτε αυτή να δείξεις.
Για αυτό το λόγο ειναι και πολύ ακατανόητη όλη αυτή η ιστορία και δύσκολα την καταλαβαίνουν οι γύρω.
Σε σχέση με πως μπορεί να το πάρει ο απέναντί μας...
Όπως και να χει πάντως, ρεαλιστικά να το πάρεις, εδώ δεν είμαστε σε θέση να εξηγήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, θα εξηγήσουμε τον διπλανό μας?
Εστώ και αν "τον γεννήσαμε" που λέμε πολλές φορές.
Τις περισσότερες φορές οταν φτάνουμε να εξηγήσουμε (νομιζουμε δηλαδή) τον διπλανό μας, μάλλον σε πλάνη είμαστε
και ο άλλος δεν ειναι τίποτα παραπάνω απο αυτό που μας εξυπηρετεί.
Κλείνοντας...
Αυτά το ξαναλέω, δεν ισχύουν για όλους τους ιδεοψυχαναγκαστικούς. Εγω πιστεύω οτι συμβαίνει στην πλειονότητα αλλα δεν έχει σημασία.
Ακόμα και σε όσους υπάρχουν ζητήματα επαφής λεκτικής και σωματικής, ΌΛΑ μα όλα αυτά δρομολογούνται και πάνε και πολύ καλά, αρκεί κανείς να έχει μια σχετική αυτογνωσία,
να κανει μια αυτοκριτική και ενίοτε αν έκανε και μια ποσοτική έρευνα με τον εαυτό του προκειμένου να τα δει και να πάει να τα κοιτάξει, δεν θα ηταν κακή ιδέα.
σε καταλαβαινω απόλυτα, ειδικα οταν νιωθεις οτι κατι δεν πάει καλα ... σε τρωει και αν ο αλλος δεν σου λεει... αντε να βγαλεις ακρη!... λες να ναι και η ελιζαμπεθ ετσι? ;ρρρQuote:
Originally Posted by 1984muzzy
η ελιζαμπεθ ειναι μουυυ...τσατσος ειπαμε και να μην την πιάνεις στο στόμα σου, ή μάλλον να μην την πληκτρολογείς! :)Quote:
Originally Posted by rea
χαχαχαχαχα... φφφφφ...θα την πάρω τηλ να της πω οτι δεν εισαι ετοιμος για σωματικη επαφη...!!!!!χαχαχαχαQuote:
Originally Posted by 1984muzzy
Ενταξει με κατεστρεψες. Αυτο κι αν ειναι αδικία! χαχαχαQuote:
Originally Posted by rea
χαχαχαχαχαχα..δηλαδη σκεφτεσαι να της δωσεις μια ευκαιρία? θα κανεις την αυτοθυσία να ενδωσεις σωματικα??Quote:
Originally Posted by 1984muzzy
Ποιά αυτοθυσία? Ανετα! Παρε εσυ τηλ και αστα τα υπολοιπα. ;)Quote:
Originally Posted by rea