"Ο νέος είναι ωραίος, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς"
Είχα σχέση για 5 χρόνια, από τα 20 μου. Αγάπησα πολύ, έδωσα τα πάντα. Ήμουν ειλικρινής. Το άτομο με το οποίο ήμουνα πέρασε από διάφορες φάσεις. Αυτό που δεν άλλαξε ποτέ ήταν η ανασφάλεια με τον εαυτό του. Αυτή άλλωστε, και κατά δική του ομολογία, τον οδήγησε σε πολλά λάθη. Το βόλεμα που του προσέφερα εγώ επίσης ήταν ακόμα ένα λάθος στη σχέση μας. Το ότι εγώ θα έτρεχα για όλα μια ζωή, ενώ εκείνος θα «άραζε». Το ότι ήξερε επίσης να με κουμαντάρει με αποτέλεσμα να καταπιέζω συνέχεια τα δικά μου θέλω και να είμαι δυστυχισμένη. Αυτή η μόνιμη αναζήτηση προσοχής γύρω από το δικό του πρόσωπο, η εστίαση στις δικές του ανάγκες, κι ενώ όταν εγώ μίλαγα για τις δικές μου, ήταν πάντα δευτερευούσης σημασίας, με θύμωνε πολύ. Δεν είναι ότι είμαι παθητικό άτομο και κρύβω τα συναισθήματά μου. Μίλαγα. Μα όταν μίλαγα, όταν προσπαθούσα να τσακωθώ έστω, συνέχεια τσακωνόμουν «μόνη μου», όπως έλεγε. Ούτε αυτό δεν μπορούσαμε να κάνουμε. Του ζήτησα να χωρίσουμε 1,5 χρόνο πριν για όλους αυτούς τους λόγους. Με «έριξε» και έμεινα ένα χρόνο ακόμα περιμένοντας να δω κάποια αλλαγή, η οποία δεν ήρθε ποτέ προφανώς. Έτσι, μισό χρόνο πριν του ζήτησα να χωρίσουμε, κι έτσι κι έγινε. Τον έκανα χάλια όπως είπε, ήταν η χειρότερη στιγμή που θα μπορούσα να του το πω κλπ κλπ. Όμως δεν γύρισα. Μετά από λίγο διάστημα ξεκίνησα να βγαίνω με κάποιον άλλο. Βρήκα έναν άνθρωπο τελείως διαφορετικό, έναν άνθρωπο που σέβεται τα θέλω μου, που βρίσκει τρόπους να μου δείχνει ότι νοιάζεται για το πώς νιώθω και θέλει να με κάνει χαρούμενη. Έναν άνθρωπο που μοιραζόμαστε τα ίδια πάθη για τη ζωή. Παρότι πληγώθηκα στο παρελθόν, είμαι άνθρωπος που δίνει, οπότε προσπαθώ να ανταποδώσω κι εγώ όσο μπορώ. Είναι ακόμα πολύ φρέσκο όλο αυτό και δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί. Γυρνώντας πίσω Ελλάδα από σπουδές (το τελευταίο παιδί που γνώρισα είναι Άγγλος και μόνιμος κάτοικος εκεί), ο πρώην εμφανίστηκε αλλαγμένος, συνειδητοποιημένος, αποφασισμένος να κάνει μια νέα αρχή στη ζωή του γενικότερα και με την ελπίδα το ίδιο να συμβεί και στη σχέση μας. Μου αποκάλυψε επίσης πράγματα που είχε κάνει ενώ ήμασταν μαζί, που με πλήγωσαν πολύ. Ο σκοπός του ήταν ότι θέλει να χτίσει κάτι νέο, με απόλυτη ειλικρίνεια πλέον και όχι άλλα λάθη. Φυσικά του εξήγησα ότι δεν είμαι στην ίδια φάση και ότι έχω βρει κάτι άλλο. Μπορεί να είμαι πολύ θυμωμένη μαζί του για ένα σωρό λόγους αλλά δεν παύω να τον αγαπώ και να νοιάζομαι. Και με σκοτώνει που τώρα τον βλέπω να πληγώνεται. Μου ζήτησε να το σκεφτώ και είτε να τα ξαναβρούμε, είτε να τραβήξει ο καθένας το δρόμο του χωρίς καμία επαφή πλέον. Προφανώς οι 2 καταστάσεις (τα 2 αγόρια) δεν συγκρίνονται, ούτε θέλω να το κάνω. Παρόλα αυτά είμαι πολύ μπερδεμένη. Το νέο είναι αβέβαιο, αλλά μοιάζει πολύ καλό. Στο παλιό υπάρχει πολλή αγάπη, αλλά και η σκέψη: κι αν όντως τώρα έμαθε από τα λάθη του..; Μήπως είναι κρίμα να μη δώσω (κι άλλη) ευκαιρία;
Κάθε σκέψη ή συμβουλή καλοδεχούμενη. Σας ευχαριστώ πολύ :)
