Μήπως φταίω εγω(;)

Γεια σας! Μετά από πολλή σκέψη αποφάσισα να μοιραστώ το "πρόβλημα" μου μαζί σας. Για να ξεκινήσουμε απο τα βασικά είμαι 19 και φοιτήτρια. Γενικότερα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου σαν παιδί ήμουν πάρα πολύ ντροπαλή και ιδιαίτερα εσωστρεφής. Είχα και έχω λίγες φίλες/φίλους. Ποτέ δεν πλησίαζα άνθρωπο να του μιλήσω αν δεν τον ήξερα, γι'αυτό και είχα σχέσεις μόνο με ανθρώπους που με πλησίαζαν οι ίδιοι πρώτα. Για να μην πολυλογώ, είχα μια παρέα όταν ήμουν έφηβη με την 1 απο αυτές ήμασταν κολλητές ..σχεδόν 7 χρόνια. Κόψαμε κάθε είδους σχέση, γιατί κάποια στιγμή, για έναν λόγο που ούτε εγω έμαθα ποτέ, δεν μου μιλούσε. Είχα ακόμη 2 φίλες. Με την μία απο αυτές είμαστε φίλες απο πολυ μικρή ηλικία. Τα 'λέγαμε όλα μεταξύ μας..αλλά στο τέλος κατάλαβα κάποια πράγματα και έχασα πάσα ιδέα. Μετά απο αυτά τα δύο έγινα πολύ καχύποπτη, απογοητεύτικα, και άρχισα να πιστεύω οτι δεν υπάρχει αληθινή φιλία. Πίεζα τον εαυτό μου να πιστέψει οτι θα πρέπει να έχω πολλές φίλες αλλά μόνο για να έχω παρέα και να μην μείνω μόνη μου. Επειδή όπως σας είπα και πριν ήμουν ντροπαλή, δεν μπορούσα πρακτικά να το κάνω όσο κι αν "ήθελα". Έχω ανάγκη απο αληθινή και ουσιαστική φιλία. Δεν μπορώ να κάνω παρέα με άτομα μόνο κι μόνο για μια βόλτα, έναν καφέ. Θέλω να μπορώ να ανοιχτώ, να μην νοιώθω αμήχανα και να μην φιλτράρω τις σκέψεις μου. Τα βάζω πολλές φορές με τον εαυτό μου. Σκέφτομαι «τι δεν κάνω σωστά, σίγουρα κάπου κάνω λάθος,πρέπει να γίνω πιο κοινωνική κτλ». Περίμενα οτι όταν θα γίνω φοιτήτρια, οτι θα ανοίξουν οι κύκλοι μου και ουσιαστικά θα κάνω και καινούριους φίλους. Διαπίστωσα όμως οτι όσο μεγαλώνεις είναι και πιο δύσκολο, να αποκτήσεις φίλους πόσο μάλλον για μένα. Και η απογοήτευση συνεχίζεται... Είμαι 2ο έτος και είμαι σχεδόν μόνη μου στη σχολή. Έχω σχέσεις με συμφοιτητές μου αλλά οι περισσότερες εντελώς τυπικές δηλαδή έχουμε ενα γεια. Βγήκα για καφέ ζήτημα 2-3 φορές με συμφοιτητές. Ίσως να μην ταίριαξα με κανέναν, σκέφτηκα. Ακόμη με τρώει το γεγονός και φίλες που έχω τώρα δεν με κάνουν να νιώθω ολοκληρωμένη, έχω θέματα εμπιστοσύνης. Ακόμη κι αν προσπάθησα να τα αντιμετωπίσω..στο τέλος επαληθεύομουν. Πάλι τα έβαζα με τον εαυτό μου, λες και έχω τον ανθρωποδιώχτη που λένε. Τώρα είμαι σε μια φάση ίδια. Μερικές φορές θέλω να 'μαι μόνη μου τελείως, με τις σκέψεις μου. Άλλες πάλι έχω ανάγκη από ανθρώπους να έχω να πώ 2 κουβέντες ουσιαστικές. Μήπως φτιάχνω εγω η ίδια το πρόβλημα χωρις να υπάρχει;

Αυτα σχεδόν. Ελπίζω να μην σας μπέρδεψα, κάθε ερώτηση ευπρόσδεκτη. Οι σκέψεις μου ήταν πολύ σκόρπιες, όπως πάντα :Ρ. Θα ήθελα πολύ να διαβάσω τις απόψεις σας.

Όταν ψάχνεις απεγνωσμένα φίλους -ες σ αυτές τις ηλικίες τρως πολλές φορές τα μούτρα σου , πιστεύω μέχρι να καταλήξεις σε κάποια άτομα που η οικειότητα η εμπιστοσύνη και η χαλαρή και οκ σχέση έρχεται αβίαστα και πάντα με την κάθε επιφύλαξη ... Όσο αφορά το ντροπαλή .. είναι μανίκι το ξέρω αλλά σιγά σιγά θα αναγκαστείς να το ξεπεράσεις υπο διάφορες δοκιμασίες ..

γεια σου! ηθελα να σου πω οτι και εγώ πριν δυο μέρες έγραψα πρωτη φορά στο φόρουμ για το ποσο μόνη είμαι . Ευτυχώς για σένα είσαι ακόμα στη σχολή. Εγω θα σου έλεγα ότι η εμπιστοσύνη και η πραγματική φιλία είναι κάτι που θέλει πολυ χρόνο. θα σου έλεγα να συνεχίσεις να συναναστρέφεσαι με αυτούς τους ανθρώπους και να μην τους απορρίψεις ακόμα και αν δεν σε εμπνέουν ιδιαίτερα. Μέσω αυτών μπορείς να γνωρίσεις στην πορεια άλλες κοπέλες που θα σου ταιριάζουν καλύτερα!

Μπορεί!! Διάβασα και το δικό σου ποστ.. μπορώ να πω με άνεση οτι η μόνη διαφορά που έχουμε είναι η ηλικία!!!! Σε νιώθω απόλυτα.

Εχω την εξής απορία.. Σε κάποια φάση λες ότι έχεις τυπική σχέση με καποιες συμφοιτήτριές σου και μετά λες ότι τώρα έχεις φίλες αλλά δεν σε γεμίζουν?

Ναι..φίλες εκτός της σχολής μου..

ε ωραία! γιατί δεν πλησιάζεις και αυτές τις συμφοιτήτριές σου? Δυσκολεύεσαι επειδή είσαι ντροπαλή ή δεν σου γεμίζουν το μάτι?

Λοιπόν η μία από αυτές είναι σε παράταξη..και δεν θέλω να μπλέξω σε καμία περίπτωση. Μετά είναι δυο κορίτσια οι οποίες είναι φίλες από άλλη πόλη. Και νομίζω οτι διστάζω να τις πω να πάμε για καφέ κλπ. και γενικότερα δεν παίρνω τέτοιες πρωτοβουλίες .. επειδή ντρέπομαι. Όμως είναι δύσκολο και πάλι γιατί σε κάθε εργαστήριο είμαι με διαφορετικά άτομα και είμαστε μεγάλη σχολή.

Και που είναι το κακό που είναι σε παράταξη? Δεν γουστάρεις την ιδεολογία της παράταξης ? Τις βλέπεις συχνά τις άλλες δυο? Σε κάνα κυλικείο? Είναι μαζί στο έτος σου? Πάντως δεν ξέρω αν είμαι το κατάλληλο άτομο να σε βοηθήσει... Και εγώ συναναστράφηκα στη σχολή με άτομα του γούστου μου αλλά φοβόμουνα να τους πλησιάσω ! Πρώτα πρέπει να ξεκινήσεις να λες καμια κουβεντα παραπάνω για τα μαθήματα κλπ... από το απλό γεια να αρχίσει να γίνεται κουβέντα...

Δεν μου αρέσουν οι προθέσεις της. Δεν με πειράζει που έχει την ιδιεολογία που έχει. Το θέμα είναι οτι την ενδιαφέρει το συμφέρον της από οτι έχω καταλάβει. Ναι είμαστε στο ίδιο. Ντάξει έχει γίνει.. απλά αυτό μένει όσο είμαστε στη σχολή..

Τι εννοείς ότι κλασσικά θέλει να σε βάλει στην παράταξη ? δεν το βρίσκω περίεργο... η σαν άνθρωπος δεν σου κάνει αίσθηση?

Και τα δύο θα έλεγα..αν και αυτή είναι απο μεγαλύτερο έτος και δεν τν βλέπω συχνά. οπότε δεν έχει και μεγάλη σημασία.

κοίτα πολλοί άνθρωποι είναι έτσι.. αμα κοιτάζει μόνο την πάρτη της αστην.. Μάλλον πως πρέπει να επικεντρωθείς σε αυτές τις κοπέλες. Εχεις το τηλ ή το φεις των κοριτσιών... Εγώ θα σου έλεγα να αυξήσεις το χρόνο που περνάτε μαζί στην αρχή εντός της σχολής , σε κάνα κυλικείο, μες στα αμφιθέατρα , στην βιβλιοθήκη κλπ και κάποια στιγμή θα προκύψει και κανας καφές. Αλλά να είσαι ανοιχτή γενικά για γνωριμίες... Μέσω των φίλων που έχεις ήδη η άλλα άτομα από τη σχολή.

Έχεις δίκιο. Το προσπαθώ..!! Ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια σου :)

Όλοι στις συμβουλές είμαστε καλοί τελικά αλλά στη δική μας ζωή ζωή τα κάνουμε χάλια. Πρέπει να ξεπεράσεις την εσωστρέφεια σου (οπως προσπαθώ κι εγω) και από τους 10 ανθρώπους που θα γνωρίσεις να μείνουν στη ζωή σου οι 5. Πρέπει να τους γνωρίσεις όμως και ευτυχώς που ψάχνεσαι όσο είναι καιρός.

Ναι όντως! Και ενώ ξέρουμε πολύ καλά τι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε κάθε είδους "προβλημα" δυστυχώς το αναβάλλουμε.

Μην περιμένεις να σου προτείνουν οι άλλοι τον καφέ.. Μπορεί να μην το κάνουν και ποτε. Εσύ πρεπει να κινητοποιηθείς...Και αν άλλος αξίζει μένεις...

Moνο πρωτοτυπο δεν ειναι αυτο που περιγραφεις κοπελα μου! Να σε ρωτησω εγω κατι αλλο, στο πεδιο των σχεσεων πως τα βλεπεις; δυσκολευεσαι και εκει ή οχι τοσο;

Εφοσον παντως θελεις να κανεις παρεα με ατομα πραγματικα, να μην κουμπωνεσαι, να λες ο,τι σκεφτεσαι, να σε στηριζουν κλπ ειναι πολυ δυσκολο. Δηλ αν θελεις να εχεις μονο αληθινους φιλους θα εχεις 1-2 ατομα.

Και εκει μια από τα ίδια.

Αντιμετωπίζω πάνω κάτω το ίδιο πρόβλημα... δεν μπορώ να πω κάτι ως συμβουλή μιας και βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση, απλά κρίνοντας και από τον εαυτό μου θα σου πρότεινα να είσαι ανοιχτή και μην απορρίπτεις κανένα άτομο ακόμα κι αν νομίζεις ότι δεν ταιριάζεις με κάποιο από αυτά. Αναλογιζόμενη τα λάθη που έκανα όσο ήμουν στο σχολείο, έμαθα ότι δεν έπρεπε να έχω διώξει ή αδιαφορήσει για άτομα που υπήρχαν γύρω μου γιατί τώρα είμαι πιο μόνη και από μόνη. Νόμιζα ότι δεν ταιριάζω με κάποια άτομα, όμως παρεούλα θα μπορούσαμε να κάνουμε και μέσω αυτών των παιδιών να διευρύνω τον κοινωνικό μου κύκλο και να γνωρίσω πολύ περισσότερα άτομα (συνεπώς θα είχα και περισσότερες πιθανότητες να γνωρίσω άτομα που να ταιριάζουμε). Πολλοί μου λένε ότι όσο επιδιώκουμε να βρούμε τα "τέλεια" άτομα, με αυτά που να ταιριάζουμε και να μπορούμε να φτιάξουμε μια δυνατή φιλία δεν έρχονται όσο τα επιδιώκουμε αλλά απρόοπτα και απρόσμενα, με τρόπο που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Εύχομαι να ισχύει. :-)

έχω περάσει κι εγώ παρόμοια φάση αλλά κατάλαβα πώς δε πρέπει να απορρίπτω εύκολα ανθρώπους. Μπορεί να μην είναι όπως δείχνει, μπορεί μεσα από αυτόν τον άνθρωπο ν γνωρίσεις κ αλλους ανθρώπους κτλ.. επίσης πολλοί περιμένουν κ από σένα να κάνεις την πρώτη κίνηση . Άμα πάρεις θάρρος κ αρχισεις να στελνεις μνμ σε ανθρώπους για καφε, θα δεις θα αναπτερωθεί το ηθικό σου, απλά είναι να κάνεις την αρχή. Πολλοί άνθρωποι όταν βλέπουν τον άλλο ντροπαλό και διστακτικό, διστάζουν κ οι ίδιοι. Κ επιπλέον να ξέρεις ότι αυτή η ανασφάλεια και η συστολή που έχεις βγαίνει προς τα έξω και δεν λειτουργει θετικά για να σε πλησιάσει κάποιος, από μόνη σου δλδ μπορεί να μην αφήνεις κάποιους ανθρώπους να σε πλησιάσουν,οπότε κάνε απλά εσύ το πρώτο βήμα και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους κ αν κάτι δεν παει καλά με την πρώτη, μην απογοητευθείς, ξαναπροσπάθησε!
Μια προσωπική εμπειρία, για να δεις ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι όπως φαίνονται, δισταζα να πλησιάσω μια κοπέλα γτ πίστευα ότι δεν ταιριάζουμε γτ μου φαινόταν εντελώς επιφανειακή , τα θέματα που συζητούσε ήταν ανούσια για μένα παρόλα αυτά αποφάσισα να μην την απορρίψω και με την πάροδο του χρόνου κατάλαβα ότι δεν ήταν έτσι, είχε επηρεαστεί απλά από μια παρέα κ ήθελε κ αυτή να γίνει αποδεκτή. Αλλα κατέληξε από τις πιο καλές μου φίλες και κάανουμε πολύ ωραίες συζητήσεις που δεν το περίμενα.