Σεξουαλική παρενόχληση στα 8 μου.

Οταν ήμουν μικρή τα καλοκαιρια με κρατούσε η γιαγιά μου γιατι οι γονείς μου ειχαν δουλειά.
Έγω τοτε ήμουν 8 χρονών και πήγαμε με την ξαδέρφη μου και αλλά δύο ξαδέρφια της σε μια κοπελα να παίξουμε.
Αυτήν απο οτι μας είπε ο 17 χρόνος αδερφό της θα ερχόταν σε λίγο.
Μας προτιναι να μπούμε μέσα στο σπίτι να την περιμένουμε ηταν μόνος του μονο η γιαγιά του ηταν αλλά αυτή καθόταν εξω στο μπαλκόνι. Μόλις μπήκαμε μέσα αυτός κλείδωσε την εξώπορτα , στην συνέχεια μας είπε να πάμε στο δωμάτιο του να παίξουμε. Μόλις πήγαμε αυτός έβγαλε τα ρούχα του και εμειναι μονο με το μποξερακι .Μας είπε να παίξουμε μπουκάλα με φιλί στο στόμα. Εμείς όμως ντρεπομασταν και μετα αφού δεν θέλαμε μας έβαλε τα κορίτσια να ξαπλωσουμε κάτω στο πάτωμα είπε στο αγόρι της παρέας να παει με τήν ξαδέρφη μου και αυτός επέλεξε εμένα. Ήθελε να ξαπλώσουν απο πάνω μας ,εγώ να πω οτι δεν είχα ιδέα τι θα πει σεξ τοτε, η ξαδέρφη μου Τελεύτεα στιγμη έκανε πίσω, εγω δεν είχα κατάλαβει το παιχνίδι ακόμη.
Ήθελα να φύγω όμως δεν με άφηνε, άρχισα να φοβάμαι έτρεξα να ξεκλειδωσω την πόρτα με πρόλαβε κι άρχησε να κουνάει τους γοφούς του σαν να έκανε σεξ πως τα εμένα ίσα ίσα που δεν με ακουμπούσε εγώ ούρλιαζα μας άκουσε η γιαγιά του απο εξω δεν μπορούσε να ανοίξει την πόρτα με πήγε πάλι μέσα στο δωμάτια οι άλλοι εκαναν σαν να μην τρέχει τίποτα, είχα προσπαθήσει άλλες δυο φορές να φύγω αλλά έκανε το ίδιο.
Μετα απο τρεις ώρες φύγαμε απο το σπίτι αφού μας ανοιξε την πόρτα.
Τα αλλά παιδιά έκαναν σαν να μην έγινε τίποτα. Μου φαίνεται ακόμη παράξενο αυτό.
Μέχρι την τρίτη γυμνασίου με ΒΑΣΆΝΙΖΕ ψυχολογικά η ανάμνηση αυτής της εμπειρίας κατηγορούσα τον εαυτό μου που ακολούθησα την ξαδέρφη μου, που δεν βρήκα τρόπο να φύγω ένιωθα πως ΕΓΩ εφταιγα... Τώρα το σκέφτομαι και λυπάμαι τον εαυτό μου.
Αφού όταν βλέπω ενα κοριτσάκι που να μου μοιάζει στα χαρακτηριστικά που είχα μικρή το λυπάμαι και μου έρχεται να κλάψω.
Εννοείται πως δεν το είπα ποτέ σε κανένα!!!

Καταρχάς να τονίσω ότι είναι το τελευταίο θέμα που βλέπετε από εμένα.

Ο λόγος που σας το λέω είναι γιατί θέλω να το βγάλω από μέσα πρώτον.
Δεύτερον θα ήθελα να μου πείτε την γνώμη σας για τα συναισθηματα μου τώρα.
Όπως προαναφερα πριν κάτι χρόνια είχα ενοχές, λυπομουν ,κυρίως αυτό με εθλιβε.
Τώρα νιώθω ένα κενό.
Σαν να μην συνέβει ποτε.
Ούτε μίσος για αυτό το αγόρι.
Ούτε θλίψη στο ελάχιστο ,τίποτα απόλυτος.
Δεν ξέρω αν για αυτό θα πρέπει να χαρώ ή να ανησυχισω.
Για αυτό ζητάω την γνώμη σας.
Το κενό που νιώθω είναι λογικό κατά την γνώμη σας.

ΥΓ:Ξέρω ότι είχα υποσχεθεί να μην ξανά δημοσιευσω. Απλά θέλω να το βγάλω από μέσα μου και σκέφτηκα αφού είπα τα άλλα να πω κι αυτό

γιατι δεν θες να ξαναδημοσιευσεις?
και εγω ειχα μια αναλογη εμπειρία περιπου σε αυτην την ηλικία...πάλι καλα και δοξα τον θεο που δεν μας εκαναν μεγαλύτερη ζημια να λές .
οι ενοχες ειναι το πως διαπραγματευεσαι το όλο θεμα σε συναρτηση με τα υπόλοιπα θεματα που ίσως εχεις.
το κενο υπάρχει σε όλους μας...σαν βαρελι διχως πάτο που προσπαθουμε να το γεμισουμε με καθε λογης σκουπίδια μπάς και σταματησουμε να το βλέπουμε.
τελικα νομιζω πως η γαλήνη είναι η σιμφιλίωση μας με το κενο αυτο...αν το καλοσκεφτεις.. περισσοτερο κακο μας κάνει η φασαρια να το κρυψουμε παρά να καταφερουμε να ζησουμε με αυτο.
να συνεχιζεις να δημοσιευεις και να βγαζεις πραγματα απο μεσα σου...γι αυτο ειμαστε εδω όλοι μας !

Quote:

---

Originally Posted by rea

γιατι δεν θες να ξαναδημοσιευσεις?
και εγω ειχα μια αναλογη εμπειρία περιπου σε αυτην την ηλικία...πάλι καλα και δοξα τον θεο που δεν μας εκαναν μεγαλύτερη ζημια να λές .
οι ενοχες ειναι το πως διαπραγματευεσαι το όλο θεμα σε συναρτηση με τα υπόλοιπα θεματα που ίσως εχεις.
το κενο υπάρχει σε όλους μας...σαν βαρελι διχως πάτο που προσπαθουμε να το γεμισουμε με καθε λογης σκουπίδια μπάς και σταματησουμε να το βλέπουμε.
τελικα νομιζω πως η γαλήνη είναι η σιμφιλίωση μας με το κενο αυτο...αν το καλοσκεφτεις.. περισσοτερο κακο μας κάνει η φασαρια να το κρυψουμε παρά να καταφερουμε να ζησουμε με αυτο.
να συνεχιζεις να δημοσιευεις και να βγαζεις πραγματα απο μεσα σου...γι αυτο ειμαστε εδω όλοι μας !

---

Απλά έκανα πολλές δημοσιεύσεις για διαφορετικά θέματα σε μικρό χρονικό διάστημα

Θα ήθελα να σε ρωτησω , εσύ πως το αντιμετωπισες το θέμα?
Και πως νιώθεις τώρα για αυτό?

Εγώ είμαι γενικώς πολύ ευαίσθητο άτομο , έχω πολλά παιδικά τραύματα.
Για όλα νιώθω πόνο εκτώς από αυτό που είναι και το πιο σοβαρό.
Δεν ξέρω πόσο νορμαλ είναι

ε και? τι πειραζει που εκανες πολλες δημοσιευσεις? εδω υπάρχει χωρος για όλους κοριτσι μου μην λογοκρίνεσαι και μην αφηνεις κανεναν να σε λογοκρίνει (καλα αυτο δεν ξερω αν το χει κανει κανεις το βαζω μεσα μηπως σου πέταξε κανεις καμια τετοια σαχλαμαρα)
όταν το σκεφτομαι ... που αυτο συμβαινει όταν προκυπτει καποια αναλογη εμπειρία όπως με εσενα σημερα... αισθανομαι σαν να γλυτωσα ξυστα απο κάτι χειρότερο και απο τον θάνατο. σκεφτομαι τα αλλα κορίτσια που δεν ειχαν την ιδια τυχη με εμας και τρελαινομαι για την τόση ανωμαλία που υπάρχει στον κόσμο μας
υπήρξε μια φαση που με ειχε προβληματισει λίγο πιο εντονα όπως εσενα τωρα..αλλα μου πέρασε...
ετσι συμβαινει ...μας σκανε κάτι φαντασματα απο τοπουθενα και μας στοιχειονουν που κ που... το συζητας μεσα σου ή με καποιον ειδικο αναλογα ο καθενας μας... γιατι αυτο και γιατι τωρα και όταν ερχεται η απαντηση ..τοτε ξεφορτωνομαστε τα φαντασματα ..
εσυ εχεις καμια απαντηση πάνω σε αυτο το ερωτημα?

Κι εγω κάπως έτσι σαν κι εσένα.
Αν διαβάσω ή ακούσω ιστορία για σεξουαλική παρενόχληση ή βιασμό το φέρνω στο μυαλό μου.Ή όταν δεν είμαι γενικώς καλά και περνάν όλα τα αρνητικά συμβάντα της ζωής μου από το μυαλό μου.
Τώρα ας πούμε το σκέφτηκα γιατί διάβασα την ιστορία μιας κοπέλας για βιασμό.Όταν διαβάζω ή ακούω τέτοιες ιστορίες βάζω τα κλάματα.
Αν πάθαινα κάτι παρόμοιο θα πέθαινα.

Λονλυ...
Σοβαρο και τραυματικο γεγονος ειναι. Καποια στιγμη στην ζωη σου θα μιλας περισσοτερο για αυτο αλλες στιγμες οχι.
Η ανησυχια σου ειναι λογικη. Αποτελει αναμνηση που σου προσθετει στρες. Μαζι με ολους τους αλλους προβληματισμους που εχεις, για το μελλον, τις σπουδες, τον εαυτο σου, την διαχειριση των συναισθηματων τσουπ αναδυεται και αυτο. Αυτη η παραβιαση φερνει θυμο. Θυμο που ή εκφραζεται εξω(σχεσεις κακοποιητικες) ή γυριζει εσω(τα βαζεις με εσενα).

Με το σκοταδι,καλυτερα ? Παρατηρησε αν θες, αν συνδεονται οι ψυχολογικες φορτισεις με τις φασεις του κυκλου σου. Σχεδον ολες οι γυναικες επηρεαζομαστε απο το ορμονικο.
Υπαρχουν βοτανα καταπραυντικα, χαμομηλι, τηλιο, λαδανια τα οποια ηρεμουν καπως το νευρικο κεντρικο συστημα. Εφοσον θες να αποφυγεις μια τυχον αγωγη δες το τελετουργικα το θεμα, διαβαζοντας κατι που σε ευχαριστει, βλεποντας ταινιες αναλαφρες, ακουγοντας μουσικη...

Οι συνθηκες δεν ευνοουν αλλά το παλευεις.

Θα το κοιτάξω με τον κύκλο μου.
Αν κι εγω συνέχεια έτσι είμαι αλλά ίσως όταν ειμαι στις μέρες μου να πεθαίνω πιό έντονα ότι παθαινω.
Σχετικά με την σκοταδοφοβια τώρα.
Δεν είναι ότι κάποτε κοιμομουν καλά και ξαφνικά άρχισα να έχω ψευδαίσθησης.
Αυτό το πρόβλημα το έχω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

όταν εχουμε καταθλιψη γενικα ανατρεχουμε στα στοκ των τραυμάτων μας για να ταισουμε το τερας... τι φαρμακα παιρνεις?

Δεν παίρνω φάρμακα...
Δεν έχω πάει σε γιατρό ακόμη.
Ούτε και μπορώ να πάω.
Δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη πλέων.
Θλιμμένη είμαι συνέχεια.
Και πολύ συχνά ή θλίψη γίνεται πόνος.
Πάρα πολύ συχνά όμως.
Δεν ξέρω τι να πω για τον εαυτό μου απλά είμαι υπέρ ευαίσθητη

Ρεα μου, δεν ακολουθει αγωγη η λονλυ απο οτι εγραψε, ειναι αρνητικοι οι γονεις σε ειδικους και δεν θελει και η ιδια να ξεκινησει τυχον φαρμακα απο τα 18 της.
Το παλευει μονη της πολυ και οπως καταλαβαινεις η μαχη ειναι χωρις καμια βοηθεια.

Λονλυ ο κυκλος ειναι ειδικη περιπτωση, αλλο στην ωορρηξια αλλο στην εμμηνορυσια αλλο οταν τελειωνει.
Μπραβο που προσπαθεις αλλα προσεχε μην εγκατασταθουν οι ψευδαισθησεις. Εχεις φυσιολογικες ανησυχιες γιατι εχεις ενδοσκοπικο χαρακτηρα και ψαχνεις βαθος σε ρηχα νερα.

Λονλυ σορρυ που απαντησα εκ μερους σου γραφαμε παραλληλα.
Υπαρχει και μια αλλη οπτικη
Δεν εισαι εσυ η ΥΠΕΡ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ οι γυρω ειναι στοκαδια

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Λονλυ σορρυ που απαντησα εκ μερους σου γραφαμε παραλληλα.
Υπαρχει και μια αλλη οπτικη
Δεν εισαι εσυ η ΥΠΕΡ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ οι γυρω ειναι στοκαδια

---

Δεν πειράζει...
Όσο για τους γονείς μου είναι αμαθείς.
Και λόγο αυτού έχουν κάνει πάρα πολά λαθη .
Κατά την άποψη τους ή ψυχική υγεία είναι δεδομένη και στο χέρι του καθενός.

Ότι είμαι υπερευαίσθητη είμαι σίγουρη.
Το ερώτημα όμως είναι.
Εφόσων ή ευπερευαισθησια είναι κληρονομική μπορεί να φύγει ή μόνο να αντιμετωπιστει ως έναν βαθμό;

Λονλυ μου, και εμενα ετσι με αποκαλουν "υπερ ευαισθητη" ... καποτε αυτο ως ταμπελα με εκανε να βλεπω οτι αυτο ειναι η αιτια του κακου και δεν εχει λυση.
Δεν ειναι ετσι ομως, κανω ψυχοθεραπεια και βλεπω βελτιωσεις ως προς την αντιμετωπιση αγχους, καταθλιψης, κενου κτλ.

cc μου τι κάνεις? ... δεν σε καλημερισα η κακουργα!... και γω απο προσωπικη πείρα ξερω ότι η υπερευαισθησία είναι ενας τιτλος που σου βαζουν οι υπεραναισθητοι οπότε δεν με χαλασε ποτε...το λαμβανα ως παρασημο!!

Ρεα μουυυυ, 1 με τη φορα συνεχιζω στη προσπαθεια, ρε συ διαβασα το διαλογο φλερ σταυρος συ και εχεις πολυυυυυ χιουμορ, πως πανε οι συνεδριες σου??

χαχαχα ειμαι χιουμουριστα!!! ... να μην διαβαζεις μόνο μάμη ..να συμμετεχεις γιατι ξερω κ συ τι μουρλοκομειο είσαι!!!... να το γελάσουμε ολιγον τι το θεμα μπας και βγει η φακιν ντει

μωρε λεω - ας μη φανω οτι χωνομαι- στην παρεο κουβεντα ...

Πως πας με τους στολισμους ? εγω στολιζω με μπινελικια το τελευταιο καιρο και μου κανει πολυυυ καλο, χεχεχε

αντε βρε χαζουλα! ολοι μια παρεα ειμαστε και όλοι στο ιδιο καζανι βραζουμε ..να χωθεις πλιιιιιιιιιζζζ

θα μπορουσαμε να μιλαγαμε για πολες ωρες πανω σε αυτο το θεμα αν σε ηξερα καλυτερα αλλα τωρα ετσι οπως το διαβασα αποσπασματικα δε ξερω κ πολυ τι να πω..
μαλον πρεπει να συνεχισεις τις συζητισεις...

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

θα μπορουσαμε να μιλαγαμε για πολες ωρες πανω σε αυτο το θεμα αν σε ηξερα καλυτερα αλλα τωρα ετσι οπως το διαβασα αποσπασματικα δε ξερω κ πολυ τι να πω..
μαλον πρεπει να συνεχισεις τις συζητισεις...

---

Σε ποιό από τα δύο θέματα που αναπτύχθηκαν αναφερεσαι;
Στο αρχικό σχετικά με την σεξουαλική παρενόχληση ή στην ευαισθησία του χαρακτήρα μου που προέκυψε αργότερα;

Σε ότι αφορά το πρώτο θεμα , ο προβληματισμος μου σχετίζεται με το κενό που νιώθω σχετικά με το συμβάν... Ούτε ανακούφιση που δεν έπαθα τίποτα χειρότερο , ούτε λύπη , ούτε θυμό τίποτα.
Σαν να μην συνέβει σε εμένα. Σαν να το είχα δει σε όνειρο και στην συνεχεία ξύπνησα και είπα "δεν ειναι τίποτα, ένα όνειρο ήταν"

Τώρα σε ότι αφορά το δεύτερο θέμα απλά έτσι λειτουργώ...Πληγώνομαι από τα πάντα...Με την παρά μικρή βλακεία που θα μου συμβεί.Ακόμη κι αν δεν συμβεί κάτι, εγώ κάτι θα βρω να στεναχωρηθω
μπορεί ας πούμε να τα βάλω με τον εαυτό μου. Ή να φέρω στο μυαλό μου ένα άσχημο συμβάν.

εγω πιστευω οτι η ευαισθησια του χαρακτηρα θα προεκυπτε ετσι κ αλλιως απλα αυτο μπορει να την εκανε εντονοτερη απο πριν
αυτη τη φραση με το κενο την εχω ξανακουσει σε αλλο θεμα οπως κ αυτη η ταση να χανεσε στο δικο σου κοσμο η να ονειροπωλεις..

Κι εγω είχα ακουστα από άλλους για αυτό το κενό, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω πως γινόταν να μην νιώθεις τίποτα.
Μέχρι πριν λίγο καιρό.
Αυτό με τις ονειροπολησεις ή maladaptive daydreaming, είναι πάρα πολύ συνηθισμένο πλέων πιστεύω οι περισσότεροι το κάνουν...
Σχεδόν όλοι.
Άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο.
Ανάλογα με την ανάγκη που το έχει ο καθένας