Όπως σας προαναφερα είχα περάσει από βαριά καταθλιπτική περίοδο κατά την οποία είχα φτάσει μέχρι και στο σημείο να θέλω να δώσω τέλος στην ζωή μου!
Το συναίσθημα αυτό μέχρι τώρα είχε κατευνάσει. Δεν ένιωθα πόνο, μόνο λίπη και μελαγχολία.
Το γεγονός όμως ότι είμαι μέσα στο σπίτι όλη μέρα
χωρίς παρέα, σε ένα μικρό χωριό πάνω σε βουνό ,χωρίς ούτε ένα μέρος να μπορώ να πάω, επιδρά αρνητικά στην ήδη άσχημη ψυχολογία μου.
Και το κακό είναι ότι είμαι αναγκασμένη να ζω έτσι για πάνω από έναν χρόνο και δεν ξέρω αν το αντεξω.Αλλά μπορεί να διαρκέσει και πολύ περισσότερο εάν δεν περάσω στις εξετάσεις.
Κάτι το οποίο βρίσκω κάπως χλομό καθώς ακόμη βιβλίο δεν άνοιξα γιατί όταν είμαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση δεν μπορώ να συγκεντρωθω ούτε στο ελάχιστο.
Και το κακό είναι οτι χειροτερευω.
Όμως ακόμη κι αν βγω έξω κάτι το οποίο έκανα χθες δεν μπορώ να περάσω καλα.
Νιώθω άβολα μέσα στο πλήθος από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Εκτώς αυτού είμαι και εσωστρεφής χαρακτήρας με αποτέλεσμα μέσα σε μια παρέα να μελανχολω και να λέω ελάχιστα.
Με αποτέλεσμα αντί να περναω καλά, να επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο ή ψυχολογία μου και πάλι.
Δεν ξέρω εάν θα αντεξω μέχρι του χρόνου εάν είναι μονο μέχρι του χρόνου δηλαδή!!!
Ότι κι αν κάνω το ίδιο αποτέλεσμα έχει
