Η κυρια χαμηλη Αυτοεκτιμηση απο δω..

Εγω γενικα εχω χαμηλη αυτοεκτιμηση στ παντα μια ζωη με θυμαμαι. Ασχετα αν το ανακαλυψα προσφατως. Αν δεν ειμαι καλή με τις φιλες μ κ παω να αντιδρασω και να το κανω νιωθω σκατα. Φοβαμαι να πω τη γνωμη μου στη σχολη και σε ξενο κοσμο για να μην με απορριψουν. Φοβαμαι να παω κόντρα στους γονεις μου για να μην τους χαλασω τν εικονα του καλου παιδιου π εχουν στ μυαλο τους. Επηρεαζομαι απο τη γνωμη των αλλων και μου τη σπαει οταν μου λενε αρνητικα πραγματα κ ειδικα με υφος. Γινομαι γενικα θυμα αλκα κ οτν αντιδρω παλι κλανω μεντες. Μια ζωη νιωθω κατωτερη απ τους αλλους. Δεν ικανοποιουμαι ευκολα. Εχω κ ανασφαλεια φουλ . Δεν ηρεμω ποτε. Τα θελω ολα ξεκαθαρα μεχρι τελικης πτωσεως.ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ. Και να σου διαταραχη πανικου κ τ χαπια.Πως θ τα ξεπερασω τα ρημαδια ολα αυτα;; καθε μερα προσπαθω δεν λεω ν τα εκλογικευω .
Αι σιχτηρια πια. Η ζωη ειναι τοσο απλη κ ομορφη κ εγω τη κανω πανδυσκολη...

Πρεπει να λες την αποψη σου να γελας να διασκεδαζεις με τους γυρω σου.Να μην σε παιρνει απο κατω και να εχεις ολες αυτες τις επιπτωσεις που φερνουν οι αρνητικες σου σκεψεις.Σε καθε τι να μην επιρρεαζεσαι και να μην λαμβανεις υποψιν σου τη γνωμη ολων ωστε να τα βαζεις μεσα σου.Να εισαι μια προσωπικοτητα που να εκτιμας και να περνας καλα καθε στιγμη της καθημερινοτητας σου.

Νεράιδα, πολλές φορές το σκέφτομαι και΄γω αυτό... Έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση και δε μου αξίζει... Αυτό με πάει πίσω σε όλους τους τομείς... Έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση και παράλληα είμαι και ντροπαλή...Επηρεάζομαι πού από τη γνώμη των άλλων και θέλω να είμαι αρεστή όσο μπορώ..Κι αυτό ως γνωστών δε βοηθάει καθόλου, αντίθετα όταν ψευτοεπιβάλλομαι βλέπω ότι με σέβονται καλύτερα οι άλλοι... Έχω χάσει πολλά πράγματα από τη ζωή μου και εγω προσπαθώ να εκλογικεύσω τα πράγματα και... Μια ζωή την έχουμε... Πολλές φορές νιώθω και άχρηστη κάπως, άλλες φορές λέω είσαι 23 χρονών και δουλεύεις, κάνεις μεταπτυχιακό δεν είναι και λίγο. Άλλες φορές σκέφτομαι πράγματα που έχω μετανιώσει και θα έπρεπε να είχα δράσει αλλιώς και νομίζω ότι θα είχαν αποτέλεσμα. ΛΑΘΟΣΣΣ!!! Σε αυτό το πρόβλημα, η λύση είναι νομίζω να το αποδεχτούμε ως χαρακτηριστικό του χαραχτήρα μας, ο καθένας έχει την προσωπικότητά του, αλλα και να προσπαθήσουμε να εξελισσόμαστε βήμα βήμα!!! Να προσπαθείς να βλέπεις τα θετικά σου και να μην επικεντρώνεσαι στα "πρέπει' των άλλων...

αχ λουλουδακι ακριβως αυτα κι εγω... κ εχω υπάρξει κ χειροτερα ετσι..
προσπαθώ να δω τα πραγματα με ΄΄αλλο ματι αλλα οταν το κανω κ νιωθω καλα
πιστευω κτ θ το χαλάσει παλι
ή οτι μηπως με κοροιδευω για να νιωσω καλα και δεν το αξιζω...δεν ειναι ετσι...δεν ξερω αν με καταλαβαινετε.

Δεν εισαι η πρωτη που ανοιγεις τετοιο θρεντ , ειναι συνηθες θεμα , και καλα σου λεει η Λουλουδακι , επικεντρωσου στα θετικα σου , που σιγουρα διαθετεις , και βημα βημα θα εξελισσεσαι . Παντως ευκολο , δεν ειναι , αν ξεκινας εκ του μηδενος .

καλα δεν ειμαι σιγουρη και για τα θετικά μου...
αλλα με τα αρνητικά τι κάνουμε???τα χωνεύουμε κ παμε παρακατω?
αυτα που δεν μπορω φυσικα και με τιποτα...

καθε φορα που καπιον τον καταλαβαινω ετσι κ ετσι αλλα φαινεται να ειμαι σε θεση να του μιλησω λογο οτι μου φαινεται γνωστος σαν χαρακτηρας θα ειναι παντα το πιο ευκολο πραγμα για να μηλισουμε.

Tωρα αυτο σε τι απαντάει ακριβώς? :P

οτι αυτα που λες τα μισογνωριζω γιατι φαινεται να μου ειναι γνωστα αλλα οχι κ πολυ.

Quote:

---

Originally Posted by Νεραιδα

Εγω γενικα εχω χαμηλη αυτοεκτιμηση στ παντα μια ζωη με θυμαμαι. Ασχετα αν το ανακαλυψα προσφατως. Αν δεν ειμαι καλή με τις φιλες μ κ παω να αντιδρασω και να το κανω νιωθω σκατα. Φοβαμαι να πω τη γνωμη μου στη σχολη και σε ξενο κοσμο για να μην με απορριψουν. Φοβαμαι να παω κόντρα στους γονεις μου για να μην τους χαλασω τν εικονα του καλου παιδιου π εχουν στ μυαλο τους. Επηρεαζομαι απο τη γνωμη των αλλων και μου τη σπαει οταν μου λενε αρνητικα πραγματα κ ειδικα με υφος. Γινομαι γενικα θυμα αλκα κ οτν αντιδρω παλι κλανω μεντες. Μια ζωη νιωθω κατωτερη απ τους αλλους. Δεν ικανοποιουμαι ευκολα. Εχω κ ανασφαλεια φουλ . Δεν ηρεμω ποτε. Τα θελω ολα ξεκαθαρα μεχρι τελικης πτωσεως.ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ. Και να σου διαταραχη πανικου κ τ χαπια.Πως θ τα ξεπερασω τα ρημαδια ολα αυτα;; καθε μερα προσπαθω δεν λεω ν τα εκλογικευω .
Αι σιχτηρια πια. Η ζωη ειναι τοσο απλη κ ομορφη κ εγω τη κανω πανδυσκολη...

---

γεια σου νεραιδα.ποσο χρονων εισαι?εχεις κανει ποτε σχεση και εαν ναι πως ησουνα μεσα στην σχεση σου?σε ρωταω για να σου πω και εγω την εμπειρια μου με μια τετοια γυναικα που ειχα σχεση για 2 χρονια.αλλα και την γνωμη μου πανω στο θεμα ανασφαλεια και αυτοεκτιμηση.

Quote:

---

Originally Posted by Νεραιδα

αλλα με τα αρνητικά τι κάνουμε???τα χωνεύουμε κ παμε παρακατω?
αυτα που δεν μπορω φυσικα και με τιποτα...

---

Προσπαθεις να τα ελαχιστοποιησεις , να εκμηδενισεις , δυσκολο .

mamra1983 ρωτάς τη νεράιδα αλλά θα σου απαντήσω και'γω μιας και αντιμετωπίζω και΄γω αυτό το θέμα να μας τη γνώμη σου... Εγώ είμαι 23 και είχα 2,5 χρόνια σχέση την οποία έληξα πρν λίγο καιρό εγώ γιαρί βαρέθηκα και ένιωσα ότι δεν έπαιρνα κάτι από αυτή τη σχέση και ότι αξίζω κάτι παραπάνω. Το άτο που ήμουν ήταν πολύ καλό μαζί μου, αλλά δε μου άρεσε πλέον, επίσης ήταν η πρώτη μου σχέση και ένιωθα ότι θέλω να ζήσω κι άλλα πράγματα. Και αυτός ήταν ευάλωτος γενικά, μεσ τήριζε πολύ αλλά είχα μπουχτήσει, πλέον το θέμα ήταν μόνο συντοφιάς και δεν ήθελα να το κάνω αυτό...Τον κρατούσα από ανασφάλεια και μόνο και μη μείνω μόνη μου. Έχω πολύ λίγες παρέες και τώρα που χώρισα είναι κάτι που με φοβίζει... Και ο πρώην μου έλεγε ότι είμαι πολύ ανασφαλής και μου λείπουν φίλες....Νιώθω ότι δε μου λείπει απολύτως τίποτα και πολλές φορές είμαι μια ήρεμη δύναμη, αλλά χάνω από πολλή ανασφάλεια και υπερανάλυση των πάντων. Δεν περνάω καλά, είμαι συνέχεια σε υπερένταση με ενοχικές τάσεις πάντα... Και δε μπορώ να εκδηλώσω τα συναισθήματά μου πολλές φορές, ντρέπομαι ενώ δε μου αξίζει... Βλέπω γενικά ότι έχω πέραση αλλά κολλάω, πώς το λένε... Επίσης, μετά από το χωρισμό, έτυχε και γνώρισα κάποιον ο οποίος μάλλον θέλει μόνο σεξ, αλλά δε μου το ΄χει πει ξεκάθαρα... Βλέπω ένα ενδιαφέρον αλλά δε μπορώ αν τον ψυχολογήσω. Και νευριάζω με τον εαυτό μου που δνε είμαι ξεκάθαρη, αλλά πηγαίνω σύμφωνα με το τι θέλει αυτός, δνε επιβάλλομαι δηλαδή, είμαι επιρρεπής! Το θέμα είναι ότι δεν έχω τη δύναμη να επιβληθώ και με το που μου λεει να βγούμε αυτός εγώ τρέχω.. Στην ουσία, σίγουρα τώρα που χώρισα σκέφτομαι με τη λογική ότι δε χάνω τίποτα να γνωρίσω κι άλλα άτομα και δεν ξέρεις πού θα βγει, να κοινωνικοποιηθώ και να περάσω καλά, αλλά από την άλλη βλέπω ότι είμαισ υναισθηματική και αυτά τα δεν ξέρω τι έχουμε κ.λπ. με πληγώνουν και με αποπροσανατολίζουν... Τον σκέφτομαι συνέχεια και δνε ξέρω γιατί τον σκέφτομαι, επειδή μου αρέσει, επειδή με ιντριγκάρει γιατι;; Αλλα δνε έχω κότσια να του μιλήσω... Στην αρχή είχαμε βγει 3 ραντεβού έξω και τώρα τις τελευταίες φορές είχαμε πάει μόνο σπίτι του, άρα ο τύπος ξέρει τι θέλει, το θέμα είναι ότι εγώ δε του μιλάω, κολλάω... Το παίζω και καλά χαλαρή μπροστά του και μέσα μου βράζω... Έχω ανασφάλεια τι θα νομίζει για μένα, θέλω να αποδείξω τι στον εαυτό μου; Και γιατί μονίμως πρέπει εγώ να ντρέπομαι;; Αφού εν τέλει ξέρω ότι δένομαι με τους ανθρώπους και ξέρω ότι θα πληγωθώ... Από την άλλη ο άλλος ο χριστιανός πού να το έχει καταλάβει τι περνάω;; Μάντης είναι; Μου φαίνεται τύπος πολύ προσκολλημένος στους φίλους του και να μην έχει τριβή με τις γυναίκες, όχι στο σεξουαλικό κομμάτι αλλά αυτό της επικοινωνίας...Άρα, βασανίζομαι και χάνω φαιά ουσία, σπαταλώντας χρόνο από τη ζωή μου και τις δουλειές μου χωρίς λόγο... Άρα βλέπω μόνο μη θίξω τον άλλον, μην νομίσιε κάτι ο άλλος, μη του κακοφανεί κ.λπ... Αλλά σε μένα; Και μένα δε μου κακοφαίνονται πράγματα; Αυτός μια χαρά πήγε ταξιδάκι με τους φίλους του και κοιτάει το πρόγραμμά του και'γω κάθομαι και σκάω ή κάνω πώς δεν καταλαβαίνω...Και την επόμενη ακριβώς μέρα με πήρε να βρεθούμε για τους λόγους του και μετά τίποτα. Αυτός είναι 29 και στην αρχή θεώρησα ότι κάπως θα ξέρει τις γυναίκες... Δεν πρέπει να γίνει μια κουβέντα; Αφου με τρώει γιατό το αφήνω;;; Αφου εν τέλει ξέρω ότι θέλω ένα άτομο όπως ο πρώην μου περνούσαμε πολλές ώρες μαζί και κάναμε πράγματα και είχαμ ουσιαστική σχέση, τι θέλω και πειρμαατίζομαι; Με αυτόν μιλάμε μόνο με μηνύματα και όχι κάθε μέρα και λίγα πράγματα, πώς ήταν η μέρα σου κ.λπ. Μια φίλη μου μου λέει ότι εία συνηθίσει τον πρώην που ήταν τόο γλυκός και από πανω μου που έχω ξεσυνηθίσει τι άλλο υπάρχει γυ΄ρω μου...Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι να μείνω μόνη μου και μου λείπει κοινωνικός κύκλος...Και πρσκολλάμαι σε ένα άτομο, δλδ σε αυτόν...Με όλα αυτά με πιάνει τ κεφάλι μου και με πάει πίσω και στη δουλειά μου, στο διάβασμά μου και δε μπορώ να συγκεντρωθώ και να είμαι αποδοτική... Να σας πω ότι έχω έρθει πρόσφατα σε νέα πόλη και δεν έχω προλάβει να πρσαρμοστώ, να γνωρίσω νέα άτομα κ.λπ. Σόρρυ, που σας κούρασα, αλλά τα έβγαλα από μέσα μου...

louloudaki1 καλησπερα.θα σου πω για την δικια μου περιπτωση και μετα την γνωμη μου.εγω εκανα σχεση στα 25 μου με μια πανεμορφη οπου εκεινη ητανε 23.ειχε τρομερη ανασφαλεια για την προσωπικοτητα της και χαμηλη αυτοεκτιμηση.το μεγαλο της λαθος ητανε οτι μεσα απο εμενα περιμενε να λυσει τα θεματα της οπου αυτο δεν γινεται.εγω προσωπικα δεν μπορω να κανω τον ψυχοθεραπευτη σε κανενα ατομο.με ζηλευε αφανταστα οπου πηγαζε απο την ανασφαλεια της ητανε και η πρωτη μου σχεση γενικα δεν ειμαι γυναικας με τις πολλες περιπετειες της μιας βραδιας κτλ.ενδομυχα δημιουργουσε καταστασεις για να υποβιβασει τον εαυτο της και να νιωσει καλα και εβγαζε μια αχαροσυνη θα την πω δηλαδη ητανε αχαρη.ητανε εξαρτημενη απο εμενα και το δικο μου αντρικο εγω το λατρευε αυτο οπου και εγω την χωριζα συνεχεια και μετα τα βρισκαμε στα 2 χρονια εγινε πανω απο 10 φορες αυτο οσπου με χωρισε αυτη οριστικα.ηθελε συνεχεια να της δειχνω τα συναισθηματα μου.πραγμα που το εκανα στην αρχη αλλα μετα με κουρασε.θυμαμαι ημασταν διακοπες και με χτυπησε καταλαθος με το χερι της στο ματι μου και την λεω σιγα ρε βοδι θα με σκοτωσεις.και εβαλε τα κλαματα για το βοδι γιατι ειχε και ανασφαλεια για το σωμα της εν τω μεταξυ ειναι η πιο ομορφη γυναικα που εχω παει μεχρι τωρα που ειμαι 33.πλεον δεν ξανακανω σχεση με γυναικα που εχει ανασφαλεια για την προσωπικοτητα της να εχει ανασφαλεια για την ζωη το καταλαβαινω εχω και εγω δεν ξερω τι θα μου συμβει αυριο σημερα μεθαυριο κτλ οπου ειναι και λογικο.χαμηλη αυτοεκτιμηση σημαινει δεν σεβομαι τον εαυτο δεν αξιζω κατι καλο.ενα τετοιο ατομο δεν προκεται να σεβαστει εμενα την σχεση την συντροφικοτητα τιποτα.η γυναικεια ανασφαλεια ειναι οπως η ανεργια στην ελλαδα.ηδη ειμαι 5 χρονια μονος εαν ειναι να λυσω τα υπαρξιακα της καθε μιας δεν το θελω.θελω απο μια σχεση να εξιψωθω πνευματικα διανοητικα και συναισθηματικα και φυσικα να υπαρχει κοινος τροπος ζωης δεν γινεται να γυμναζομαι να μην βγαινω σε μπαρ.και αυτη καθε σαββατοκυριακο να πινει 5 και 6 ποτα και ταβερνες και σαβουροφαγητα 2 πακετα τσιγαρα την ημερα.καπου στο ιντερνετ ειχα διαβασει οτι η χαμηλη αυτοεκτιμηση ειναι η απωλεια των οριων του εγω και η ψυχοθεραπεια βοηθαει στο να μπουνε τα ορια.δοκιμασε το δεν χανεις τιποτα εκτος απο χρηματα αλλα ισως να βρεις και δωρεαν σε κεντρα ψυχικης υγειας.για το καινουργιο σου ειδυλλιο την κοινωνικοτητα σου κτλ δεν μπορω να σε απαντησω.αυτο που θα σου ελεγα ειναι να κοιταξεις μεσα σου πως θες να γινεις και να μπεις σε μια διαδικασια εσωτερικης αναζητησης και οραματισμου να κλεινεις τα ματια το βραδυ και να σκεφτεσαι πως θα ηθελες να γινεις.

οι σχεσεις δε σε εξιψωνουν αλλα μαλον πιο πιθανο ειναι να σε ξεφτυλισουν.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

οι σχεσεις δε σε εξιψωνουν αλλα μαλον πιο πιθανο ειναι να σε ξεφτυλισουν.

---

αυτο μπορει να ισχυει σε εσενα.εγω εχω κανει σχεση οπου με ανεπτυξε συναισθηματικα πνευματικα και διανοητικα.εχω κανει και σχεση οπου ξεφτιτιστικα σαν προσωπικοτητα.τιποτα δεν ειναι σιγουρο και δεδομενο στην ζωη.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

οι σχεσεις δε σε εξιψωνουν αλλα μαλον πιο πιθανο ειναι να σε ξεφτυλισουν.

---

Εναν ανθρωπο με αξιοπρεπεια , αυτοσεβασμο , δεν μπορει να τον ξεφτιλισει μια σχεση . Μονο ο ιδιος σου ο ευτος μπορει να σε οδηγησει στην αυτοξεφτιλιση .

Ναι, σίγουρα η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή! Εμένα με αυτόν που χώρισα συνέβαινε το αντίθετο.. Δηλαδή, ήταν πολύ κολλημένος πάνω μου και εγώ στην αρχή, αλλά όταν είδα ότι έχω "πέραση" κάπως, τον είχα περισσότερο για συντροφικότητα στο τέλος και από συνήθεια. Ναι, μου έλυνε τις ανασφάλειές μου και με συμβούλευε πολύ, αλλα και εγώ τον είχα στηρίξει πολλές σε στιγμές.. Εν τέλει, ακόμα νομίζω ότι αν το συνέχιζα θα τον κορόιδευα γιατί δε μου άρεσε και βαριόμουν... Η ομορφιά δε σημαίνει ότι δνε έχεις ανασφάλεια, ίσα ίσα το αντίθετο και στα λόγια όλοι καλοί είναι, το να εκτιμήσεις τον εαυτό σου είναι αρκετά δύσκολο κάποιες φορές όμως... Εχώ έχω θέμα με την εξωτερικεύση συναισθημάτων και το τι θα πει ο άλλος, πώς θα είμαι αρεστή δηλαδή, από ανασφάλεια, δεν παατάω στα πόδια μου, δε θα πω αυτό θέλω και θα προσπαθήσω να το πάρω, είμαι αδύναμη σαν προσωπικότητα... Πρόσφατα, ξεκίνησα και ψυχοθεραπεία αραιά η οποία με συμβουλεύει και μου λέει μην προσπαθείς να είσαι κάτι που δε μπορείς να είσαι, μην ντρέπεσαι γι΄αυτό που είσαι και για τα θέλω σου... Ν προσπαθείς και θα βρεις αυτό που θες...Και ναι συμβιβάζομαι εύκολα, φοβάμαι τη μοναξιά κ.λπ. και νομίζω ότ αν είμαι ανεκτική θα γίνω και πιο αποδεκτή.. ΛΑΘΟΣ!!! Επίσης, μου λέει για παράδειγμα, προσπαθείς να ξεκινήσεις κάτι με κάποιον με τον οποίον βλέπεις ότι δεν είναι καλά...Και με ρωτάει αντικειμενικά πιστεύεις ότι ταιριάζεις με αυτόν τον άνθρωπο που εχει ξεκινησει κατι; Και η απάντηση είναι όχι, οπότε αν από τώρα σε στνεοχωρεί κ.λπ φαντάσου στο μέλλον... Και έχει δίκιο, προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι θέλω να περάσω καλά αφου χωρισα τωρα και και δνε εχω να χασω τιποτα, αλλά από την άλλη δένομαι με του ανθρώπους και δεν προσεγγίζω άτομα που πραγματικά με κάνουν χαρούμενη.. Σαν αυτοτιμωρία! Εμένα στον εαυτό μου με νευριάζει που δεν εξωτερικεύω τα θέλω μου, γενικά είτε σε μια φιλία είτε στα προσωπικά, είμαι κάτι σα να κάθομαι στη γωνίτσα...

νεραιδούλα μου αν το καλοσκεφτεις όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, ακομα και αν καποιος σου πει οτι σημερα εισαι όμορφη ή αν σου πει οτι αξιζεις μια προαγωγη στη δουλεια σου... θα θεωρηθει επαρση να συμφωνήσεις και θα γινεις αντιπαθητικη. ο αυτοσαρκασμος ειναι το ιδανικο χιουμορ για να σε εκτιμησει η παρεα σου. προσπαθουμε να ειμαστε προσγειωμενοι και να μην φανουμε ψωνια και ετσι χανουμε και τις πιο ελαχιστες θετικες αληθειες που μας σκανε στο μυαλο. χάνουμε την πραγματικότητα για να ειμαστε συμπαθεις στον κόσμο και σιγα σιγα πιστευουμε στην αρνητίλα...αν ομως πεις οτι πιο απλο...ναι ισχυει σημερα και εγω αισθανομαι πολυ όμορφη ή σαφως και αξιζα την προαγωγη σαν σκυλί δουλευα ενα χρόνο τωρα...αμεσως αμεσως γινομαστε αντιπαθητικοι...με λίγα λόγια χαμηλωνουμε την αυτοεκτιμηση μας συνειδητα για να ειμαστε αρεστοι και ετσι καταλήγουμε σε όλο αυτο το τρυπάκι της μοιζεριας...αυτη ειναι η κουλτουρα του ανθρωπου σε κάθε γωνια της γης.
δεν φταις εσυ ουτε και εγω ούτε κανεις μας...και μην νομιζεις οτι εισαι η χειροτερη περιπτωση...σε αυτα που τολμας εσυ ...κολωνω εγω και αντιστροφα... και φυσικα ουτε λύση υπάρχει...αλλα μιας και ολοι βραζουμε στο ίδιο καζάνι...μηπως τελικα να μην στεναχωριομαστε και να το αποδεχτουμε καποια στιγμη τελικα?...

Ναι καταλαβα τι λες ρεα μου...εμενα αυτό με φτάνει σε σημεία να νιώθω μονίμως ανεπαρκής και να βγαζω κ ανασφαλειες
συμφωνα με τον γιατρο μου κ πιθανον συμβάλλουν πολυ στην καταπίεση μου που μου εμφανίζουν την διαταραχή...για αυτό και το ψάχνω και προσπαθω να το δουλέψω..