Επαφή με πραγματικότητα:θα μπορούσε και καλύτερη...

Δεν ήξερα που ακριβώς να εντάξω το θέμα αυτό.Σκέφτηκα,όμως, να το αναφέρω στο υποφόρουμ άγχος,αφού σίγουρα συνδέεται.

Το θέμα,λοιπόν, είναι ότι η επαφή με την πραγματικότητα δεν είναι η καλύτερη δυνατή.Είμαι σαν ζόμπι, ο,τι κάνω το κάνω τελείως μηχανικά (βέβαια,ελάχιστα πράγματα κάνω καθημερινά,οπότε και αυτό ίσως συνδέεται).Πλήξη στο φουλ, ανία και βαρεμάρα.Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με αποπροσωποποίηση το θέμα μου.Όμως, να χθες,για παράδειγμα,περπατούσα και σκέφτηκα "τι κάνω;έχω αντιληφθεί ότι είμαι έξω;". Είμαι σε μόνιμες σκέψεις και εσωτερικό μονόλογο.

Αυτό μου έχει συμβεί και στο παρελθόν,σκέφτηκα "τι κάνω;"

Καθόλου προβληματική περίπτωση...Πάντως,αφορά πολύ κόσμο.Είμαι σίγουρος ότι έχετε παρόμοιες εμπειρίες.Περιμένω να ακούσω σκέψεις..

έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με κατι που να σε ¨"γεμίζει" εγώ πριν με καταλάβει ολο αυτο το άγχος ετρεχα πολύ με φιλοζωϊκα και γενικα βοηθούσα και οπου μπορουσα σε δρασεις με τους προσφυγες. ετσι στο τελος της ημερας ενοιωθα οτι "κατι μικρο" εκανα και εγω... :) θελω να πω βρες τι σε ενδιαφερει και καντο ασχολησου.. εγω τωρα που ειμαι ετσι εχω "ακινητοποιηθει" και μου την σπαει..

Κλασικα συμπτωματα καταθλιψης , οσον αφορα ανια , πληξη . Εσωτερικο μονολογο εχω κι εγω . Το ' εχω αντιληφθει οτι ειμαι εξω ? ' δεν τοχω βιωσει . Αλλα κτθλψη εχω , οχι κατι αλλο .

Η αλήθεια είναι ότι κάποιο χόμπι δεν έχω,και για την ακρίβεια ούτε είχα και ποτέ μου,απλά καθυστέρησα να το συνειδητοποιήσω.Δεν έχω βρει κάτι να με γεμίζει,ώστε μετά να αισθάνομαι κάποια ικανοποίηση.Η μόνη στιγμή που μου αρέσει είναι όταν ετοιμάζω τον καφέ μου..Πηγαίνω αναγκαστικά γυμναστήριο, και σε προγράμματα ακόμα,αφού λέω ότι είναι μέχρι να πάει κανείς και όντως ισχύει,αλλά και πάλι βαριέμαι,σαν υποχρέωση το βλέπω δηλαδή.Κοινωνική ζωή δεν έχω,και μάλιστα τώρα τελευταία που το σκεφτόμουν μου φαινόταν τόσο παράξενο να βγω έξω (με ρώτησε ένας το σάββατο αν θα βγώ,στο γυμναστήριο).

Όταν διαβάζω στο Ιντερνετ τα συμπτώματα που πρέπει να έχει κανείς για κατάθλιψη,βλέπω ότι τα έχω σχεδόν όλα.Ο ψυχίατρος μου είχε πει παρόλα αυτά ότι δεν έχω κατάθλιψη.Ο άλλος βέβαια μου είχε μιλήσει για δυσθυμία..

Any ideas?

Εγώ τα βαριέμαι όλα χωρίς να έχω κατάθλιψη και δε με γεμίζει τίποτα, σκέψου μήπως είσαι κιεσύ μια τέτοια περίπτωση

Aχ αυτο που βγαζουμε διαγνωσεις ετσι. Οπως λεει κ στους ορους εδω απαγορευεται.
Θα συμφωνησω επισης με το eagle guy. Μπορει να είναι μια φάση, άγχος χιλια δυο αυτο.
Καλα ο γιατρος που πας δεν σου εχει πει τι εχεις?:confused:

Φάρμακα παίρνεις? Και αν ναι τι ποιο λόγο? Μήπως αυτο το αίσθημα αποξενωσης στο δημιούργησαν τα φάρμακα όπως σεμενα γιαυτο ρωταω

βγες εξω οσο πιο πολυ μπορεις.με το ζορι ισως στην αρχη.εχεις φιλαρακια?

Eagle guy: είναι βέβαιο ότι δεν έχεις-ουμε τίποτα;Τι να πω; είναι λίγο αγχωτικό να σκέφτομαι ότι απλά αυτός είμαι.Το έχω σκεφτεί πάντως.Αλλά δεν μπορεί.Κάποιο λάκκο έχει η φάβα.

Νεράϊδα , για φάση δεν πρόκειται,γιατί είμαι πάρα πολύ καιρό έτσι.Σίγουρα,βέβαια,τα τελευταία χρόνια έχει επιδεινωθεί,αλλά και πριν δεν είναι ότι ήμουν καλά.Ο πρώτος μού είπε για Ιψδ ,ο δεύτερος είπε ότι δεν του φαίνεται κάτι τέτοιο αλλά δυσθυμία πιο πολύ.Μετά όμως που προχώρησαν οι συνεδρίες δεν μου είπε και τελικά τι έχω.Μετά σταμάτησα,αισθανόμουν ότι δεν προχωρούσε.

Marouliw: Φάρμακα μου είχα γράψει ο πρώτος ψυχίατρος αλλά δεν τα πήρα για λόγους που δεν έχει νόημα να αναφέρω σε αυτό το πόστ.

Ξέχασα να πω σχετικά με τον εσωτερικό μονόλογο ότι πολλές φορές είναι τόσο έντονος που ...εξωτερικεύεται,δεν ακούγομαι μεν αλλά φαίνεται ότι μιλάω μόνος μου.Έχω δει αντιδράσεις ατόμων στο μετρό που με είδαν..χα χα.

Βοο όχι δεν έχω κοινωνική ζωή καθόλου εδώ και αρκετά χρόνια,αλλά και πριν όταν σπάνια έβγαινα,δεν μπορώ να πω ότι ήταν καλά.Τότε που έβγαινα είχα μεν παρέα-γνωστούς αλλά δεν ήταν ειλικρινής η σχέση,ώσπου ξέκοψα.Κατόπιν, απέφευγα τις ουσιαστικές συναναστροφές και επεδίωκα να έχω μόνο τα τυπικά.Δεν ξέρω,βαριόμουν.Να , και τις προάλλες που με ρώτησε ο άλλος αν έχει έξοδο,απάντησα και μετά σκεφτόμουν πόσο ξένο,μακριά από εμένα μου φαίνεται το να βγώ.Ειλικρινά,μου φαίνεται τελείως παράξενο να ντυθώ,να κανονίσω κλπ.Καλά το να ξενυχτήσω σε κανένα ορθάδικο τελείως ξένο.Οπότε,φιλαράκια δεν παίζουν,και για την ακρίβεια δεν είχα και ποτέ μου από όσο μπορώ να σκεφτώ.Ναι μεν εσωστρεφής και εγώ,κάτι που δε βοηθάει,αλλά δε νομίζω ότι πείραξα κανέναν.Τώρα, δε γουστάρω παρέες και άλλα τέτοια .Μου φαίνονται ψεύτικες.

psy me ... ειναι πολυ σημαντικό να έχεις κοινωνικές συναναστροφες σαν άνθρωπος. Σίγουρα αυτό σου επιδεινώνει την κατάσταση υποσυνείδητα. Αποφεύγεις τα συναισθηματικα δεσίματα με άλλους για να μην πληγωθείς προφανώς. Αυτό φαίνεται απο το γεγονός οτι γενικεύεις. Αν εισαι ανοιχτος και ψαχτείς θα βρεις ανθρωπους που αξίζουν. Προσπάθησε. Εστω και με το ζόρι στην αρχη όπως λεει το μελος Boo. Θα δεις σιγα σιγα οτι θα παρεις λιγο τα πάνω σου. Εχεις συνηθίσει σε αυτη τη κατασταση και δεν το επιδιωκεις. Μην περιμενεις ετσι βελτιωση...Δεν σου λέω οτι ειναι το παν. Αλλά διαμορφώνει την πληρότητα σου .

Ξέρεις τι γίνεται, αισθάνομαι ότι δεν έχει νόημα.Όντως έχω σκεφτεί να βγαίνω με το ζόρι,όπως κάνω και γυμναστική,και κατόπιν αποκτάς και ρυθμό,όμως απογοητεύομαι και δυστυχώς κατ επανάληψη επιβεβαιώνω αυτά που πιστεύω για τις διαπροσωπικές σχέσεις που μπορώ εγώ να αναπτύξω έτσι.Θυμάμαι μια από τις τελευταίες φορές που είχα βγεί πριν πολύ πολύ καιρό (έχω βγει και μετά σχεδόν υποχρεωτικά) πόσο αποκρουστικά μου φαίνονταν κάποια άτομα και απογοητευτικά,ήταν συνάντηση γνωριμίας

Απ τη στιγμη που λες δεν εχει νοημα, εισαι προκατειλημμενος εξ αρχής ακριβως.... Θες ψάξιμο θεωρώ. Εχω περάσει δυσκολα κ εχω φαει τ μουτρα μ σε φιλιες
κ ειχα απελπιστει επειδη κυριως ημουν κλειστη
οταν ανοιχτηκα σιγα σιγα και γνωρισα κοσμο τα πραγματα άλλαξαν..και γνωρισα κ εξαιρετικα ατομα σ πληροφορω. Εκει που ημουν στα σκατα.

ισως πρέπει να προσπαθήσω.Πάντως,θέλω να πω ότι υπήρχαν περιπτώσεις ατόμων που όταν συναντιόμασταν τυχαία,έλεγαν "να πάμε για καφέ κλπ".Ε,όταν έστελνα στην καλύτερη έβρισκαν δικαιολογίες,στη χειρότερη ούτε καν απαντούσαν.Θυμάμαι μία που ούτε είχε απαντήσει και όταν ξανασυναντηθήκαμε με κοιτούσε....δε ξέρω μήπως περίμενε να απολογηθώ εγώ που δεν πήρα απάντηση (!). Ελπίζω τουλάχιστον να μη γίνονται και σκόπιμα τέτοιες συμπεριφορές ,γιατί έχω δει και τέτοια νοσηρότητα.Και να μην πολυλογώ,όταν ακούω "να πάμε για καφε" ,"θα πάρω τηλ" ξινίζω και σκέφτομαι "τι νούμερα υπάρχουν"

ε παλι θεωρώ γενικεύεις...ειναι πολλοί αυτοι γνωστο νταξ..δεν ξερω βεβαια κατω απ τι προυποθεσεις τους γνωρισες
και ποσο εχεις επιμεινει κ εσυ με την σταση που κρατας..
αλλα και ψάξου και να εισαι γενικα ανοιχτος..

δεν τους ήμουν άγνωστος.Θύμαμαι τελευταία τέτοια περίπτωση ήταν με άτομα που τα ήξερα από το σχολείο.Τώρα, να επιμείνω δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα γιατί,αν δε σε πολυξέρουν,θα σε πουν σίγουρα πέφτουλα,αν σε ξέρουν,θα υποθέσουν ότι κάτι θέλεις.Εδώ στην πολυκατοικία που μένεις να χαιρετήσεις τον απέναντι θα σε κοιτάξει με βλέμμα τύπου "πώς τολμάς και μου μιλάς;"

Και για να είσαι ανοιχτός νομίζω χρειάζονται προυποθέσεις, χρήματα ,εμφάνιση,καλή διάθεση, ενδιαφέροντα, να συζητάς επι παντός επιστητού.Αν δεν έχεις αυτά,νομίζω πιο πολύ γραφικό θα σε χαρακτηρίζουν και οι σχέσεις δε θα προχωράνε.

Πάντως,ναι με κάποιο τρόπο πρέπει κανείς να είναι ανοιχτός και να επιδιώκει σχέσεις.Αλλά και πάλι θα πω ότι είναι και τι αποπνέει ο καθένας,εγώ αν βγώ έξω ουσιαστικά θα είμαι ένα ζόμπι που είναι έξω.

Πως το εννοεις το ζομπι;
Μηπως θεωρεις τον εαυτό σου αντικοινωνικό;

Ότι δε δένω ρε παιδί μου,είμαι σαν ξένο σώμα,σαν κουφάρι. Θεωρώ ότι είμαι αντικοινωνικός,γιατί και στο προηγούμενο ποστ σκόπευα να πω ότι όταν ξέκοψα,ήταν καλύτερα.Βέβαια,ήταν και η απομάκρυνση απο τοξικές σχέσεις,αλλά με προτιμούσα μόνο,κάνοντας αυτά που με ωφελούν,να το θέσω έτσι πίστεψα ότι η εσωτερική μοναξιά συνάντησε την εξωτερική.Αφού δε μοιραζόμουν τίποτα,τι να τους κάνω; (δεν είναι εγωιστικο,πάντα άκουγα,πρότεινα,αυτοί ποτέ,παρτάκιδες τέρμα).Μπορεί βέβαια να έμπλεξα και με λάθος άτομα,όμως δυστυχώς επιβεβαιώνομαι σε κάθε νέα περίπτωαη

Τα λες κι απο μόνος σου. Αλλα τα βλέπεις με την άλλη σκοπιά κ μάλλον νοσηρή. Ήρθε η ωρα να αλλαξεις οπτικη γωνία..μην ξεχνάς η αρχή είναι το ήμισυ του παντός..!!
Δεν εχω κατι αλλο να προσθεσω..να μην επαναλαμβάνομαι.

Κάτι τελευταίο,τι εννοείς ότι τα βλέπω με νοσηρή σκοπιά;; Γενικά πάντως,έχεις δίκιο

Νομίζω ότι το βλέπεις με λάθος οπτική το θέμα φιλία και κοινωνικός περιγυρος, επειδή μαλλον την εχεις πατησει αρκετες φορες..βεβαια αυτό μπορει να εχει και βαθύτερα αιτια δεν ειμαι και ψυχολόγος χαχα αλλα ετσι μου φαινεσαι..

Δε θέλω να κουράσω άλλο.Πάντως,όντως την έχω πατήσει που λες.Όμως,θα πω ότι στην αξιολόγηση που κάνω τόσο σε ανθρώπους όσο και σε καταστάσεις προσέχω ,ώστε να μην κάνω εσφαλμένες αυθαίρετες σκέψεις που απορρέουν από πικρία πχ ή άλλα αρνητικά συναισθήματα.Αξιολογώ αυτό που βλέπω,αυτό που φτάνει σε εμένα,και δυστυχώς επιβεβαιώνομαι

Παλιότερα,είχα σκεφτεί μήπως είμαι ο ευαίσθητος,εύθικτος της υποθεσης.Πολύ πιθανό να σχετίζεται,όμως δεν έχω εγώ το πρόβλημα αν οι άλλοι είναι ζώα.

ΧΑΧΑ προφανώς και δεν εχεις βρει άτομα να ταιριάξεις γι αυτο συμβαίνει αυτο. Αν μοιάζαμε όλοι μεταξυ μας, φαντασου πως θα ημαστν..κ ποσο ευκολο να δενομαστε. Όμως η φύση μας θέλει διαφορετικούς..τον καθένα για ενα διαφορετικό σκοπό μας έχει σε αυτό το κοσμο.... αυτή ειναι και η μαγεία της ζωής...:)

μια ακόμα ερώτηση,που να τα βρω τα άτομα να ταιριάξω; Εσύ τις φίλες σου πχ που πως τις έχεις;

Οσες θες! Χαρά μου, αν μπορώ να βοηθήσω!
Εγω τις βρηκα στη σχολη. Την μια ειχα και την τυχη απο την αρχή να ειμαστε μαζι και την αλλη τους τελευταιους μήνες.
Τα υπόλοιπα ειναι αγόρια που κανω εξισου καλη παρέα ανάμεσα τους 2 κολλητους. Ο ενας απ την αρχη κι ο αλλος κι αυτος τους τελευταιους μηνες.

Ωχ ,λάθος! χα χα. Μόνο το "πως" ήθελα να γράψω,και βλέποντας την απάντησή σου παραξενεύτηκα και διάβασα τι έγραψα... χα χα χα. Το "που" το έγραψα στην αρχή θέλοντας να γράψω "που τις βρήκες" αλλά δεν ακουγόταν ωραία. Σε καλό βγήκε το ότι ξέχασα να το σβήσω;)

Ωραια. Μάλλον αναφέρεσαι στο τρόπο... η πρωτη ήταν απ τις πρωτες κοπελες που κατσαμε μαζι στην αιθουσα της σχολης κ ψιλομιλησαμε κ κανονισαμε γ καφε
εξαλου αγνωστοι μεταξυ αγνωστων ειμασταν ακομα ολοι...κ σιγα σιγα μου εβγαλε εναν γλυκο κ δυναμικό χαρακτηρα απ τις πρωτες φορες σε συζητησεις μας
κ το ενα εφερε το αλλο κ εδεσε τ γλυκο!
Με την αλλη τη φιλη μου , γνωριστηκα μεσω της πρωτης μ φιλης γ τν ακριβεια
αλλα ταιριαξαμε ως εναν βαθμο κ μ αυτην μπηκε στην παρέα μας και κανουμε κ μαζι παρεα.
Τα αγόρια το ιδιο..κυρίως τον πρώτο μας ένωσε η ίδια αισθηση του χιουμορ για παραδειγμα κ μετα ηρθε κ η εχεμυθεια κλπ. :)

psy me μυριζει αποπροσωποποιηση, οταν λες ο,τι κάνω το κάνω τελείως μηχανικά το νιωθεις σε ολο σου το σωμα? πχ. οταν βγαινεις εξω νιωθεις οτι περπατας?
Macgyver η αποπροσωποποιηση εχει πολλα στοιχεια μεσα, μεχρι και ιδψ. 4 μηνες ζω την αποπροσωποποιηση και εχω περασει συμπτωμα ιδψ. οποτε psy me βρες γρηγορα ψυχολογο

Γειά σου Φάτοξ, Δεν ξέρω πότε μπορώ να πω ότι νιώθω πως περπατώ,γιατί κάπως έτσι είμαι,δεν είναι ο,τι ξαφνικά άλλαξε.Πάντως, και παλιότερα σκέφτηκα πχ ,θυμάμαι,πότε ήμουν στο σπίτι και πότε ήρθα εδώ....κοκτέιλ ανίας,άγχους,βαρεμάρας πιστεύω.Δεν ξέρω πότε ακριβώς συντρέχει αποπροσωποποίηση,γιατί και στο ιντερνετ αναφέρονται οι ατόφιες περιπτώσεις ,πχ να βλέπεις τον εαυτό σου από άλλη οπτική γωνία που είναι νεξτ λέβελ

μη το αφηνεις πανε σε ψυχολογο