Originally Posted by
Constantly curious
Την ώρα που εσύ γελούσες και πίστευες πως το παιδί σου είναι καλά, εγώ δε μπορούσα να ανασάνω και ένιωθα το τοίχο να πάει να με πλακώσει, η αϋπνία με οδήγησε σε οπτική ψευδαίσθηση.
Την ώρα που εσύ γελούσες και επικεντρωνόσουν στην εικόνα που έχουν οι άλλοι για εσένα, εγώ κλεινόμουν μέσα στην ντουλάπα προσπαθώντας να με πνίξω με το μαξιλάρι.
Την ώρα που εσύ έκανες σχέδια για ταξίδια εγώ κατέβαζα με μανία τα χάπια για να δώσω τέλος στη ζωή μου.
Την ώρα που εσύ χόρευες γλεντούσες έπινες εγώ ζούσα με 8 βαθμούς μέσα σε ένα άδειο από έπιπλα διαμέρισμα για να μην σε επιβαρύνω οικονομικά.
Τις στιγμές εκείνες που μου έλεγες ότι δεν κάνω το καλύτερο δυνατόν με έριχνες ψυχολογικά ακόμα περισσότερο επίτηδες.
Την στιγμή που με γέννησες δεν με ήθελες και το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν παραδέχτηκες ποτέ στην ζωή σου πως πέρα από τον εαυτό σου δεν μπορούσε να γίνει προτεραιότητα άλλος κανείς.
Μια μανά δεν κάνει το μωρό της να νιώθει υπαίτιο για τις πληγές της, δεν το πλακώνει στα χαστούκια γιατί έτσι απλά της βγαίνει , δεν το παραμελεί ολοκληρωτικά κατηγορώντας το – Έκλαιγες πολύ σαν μωρό δεν σε άντεχα-
Δεν το αποκαλεί μίασμα, θλιβερό, ανίκανο, άχρηστο πλάσμα σε σχέση με άλλες ανώτερες συνομήλικες του. Δεν του λέει τα ενήλικα προβλήματα του γιατί πολύ απλά δεν έχει το θάρρος να χωρίσει. Δεν το εξαναγκάζει να γίνει γονέας ενώ ο ρόλος του είναι άλλος.
Δεν το υποβιβάζει μέσα στον οίκο και έξω το παρουσιάζει ως μπιμπελό.
Εφόσον κατάφερα να μην αυτοκτονήσω και να βρίσκω το κουράγιο έστω να κάνω το πιο απλό, ήρθε ο καιρός να σε απορρίψω. Δεν είμαι ότι μου έμαθες πως πρέπει να είμαι και ευτυχώς δεν σου μοιάζω.
Στο τώρα λοιπον έχεις τίποτα να μου προσθέσεις αφού μου αφαίρεσες τα σημαντικότερα εφόδια ?
Από ότι φαίνεται το παιδί που ισοπέδωσες μόνο του συνεχίζει να παλεύει, ως ενήλικη μόνη στάθηκα, πλην της αρρώστιας της κατάθλιψης που έμμεσα με άφησες να πέσω μέσα της.
Το ποστ έχει εξομολογητικο χαρακτηρα.
Σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που τους δίδαξαν το ΜΗΔΕΝ Θελω να πω πως Το σημαντικότερο Ταξίδι ειναι να ξεμάθεις οτι σε πότισαν και να παλέψεις να βελτιωθεις.
