Κατάθλιψη και αυτοκτονικές τάσεις
Θέλω να "φύγω" στον ύπνο μου.
Έχω αποπειραθεί να πεθάνω αλλά πονεσα τόσο πολύ που δεν μπορω να το ξανά ζήσω... Γιατί είμαι σίγουρη ότι δεν θα μπορέσω να αντεξω τον πόνο μέχρι τέλους.
Έχω πει για τα συμπώματα αλλά δεν έχω αναφέρει τα αίτια...
Εχω πει μόνο τα παρεμφερή.
Λοιπόν η αιτία είναι ή προδοσία μιας φίλης μου που είχε τρομερές συνέπειες στην ζωή μου, όσες δεν μπορείτε να φανταστείτε. Δεν θέλω να το αναλυσω άλλο.Αυτό το γεγονός κ η απόρριψη που συνέπεσαν μαζί με έφτασαν στην απόπειρα. Από τότε πέρασαν 3,5 χρόνια όμως οι συνέπειες της προδοσίας με ακολουθούν ακόμη κάνοντας με να νιώθω όπως και τότε.Πάντα θα υπάρχουν ή άνθρωποι ή καταστάσεις που θα φροντίσουν να μου τα θυμήσουν.Είμαι ούτως ή άλλως υπερευαίσθητη.
Δεν μπορώ να ξεχάσω αλλά ούτε και να το πω πουθενά ούτε σε ειδικό ,αν μπορούσα να πάω.
Αλλά πλέον δεν είναι το μόνο γεγονός που με κάνει δυστυχισμενη φοβάμαι για το μέλλον, ναι είμαι δειλή. Κυρίως φοβάμαι να χάσω τους γονείς μου ,αυτό είναι που με κρατάει ακόμη στην ζωή ,ξέρω πως θα πονεσουν .
Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα τους χάσω και θα γίνει σχετικά νωρίς γιατί είναιμεγάλοι,ξέρω επίσης ότι θα είμαι μόνη σε αυτό γιατί δεν έχω αδέρφια.
Είναι κάτι που το ζουν όλοι.
Όμως με βασανίζει σαν ιδέα ,αν συμβεί αυτό τότε δεν θα γίνω ποτέ καλά. Θα πεθάνω κι εγω.
Οπότε καταλήγω στο συμπέρασμα ότι και κλ να γίνω θα ξανά καταρευσω μια και καλή μετά.
Απλά μερικοί άνθρωποι έχουν γεννηθεί για να είναι δυστυχισμενοι κι εγω είμαι από αυτούς. Δεν έχω νιώσει χαρά ποτέ μέχρι τώρα και δεν το θεωρώ νορμαλ.
