Απόψεις για συμπεριφορά συζυγου

Θα προςπαθηςω να είμαι σύντομη. Είμαι παντρεμένη με ενα παιδάκι 2 και χρονων και έγκυος στο δεύτερο. Με την γεννηςη του παιδιου αλλαξαν ολα στη ζωη μας, πολυ κουραςη αλλα και στον τροπο ζωής μας μιας και δεν εχω βοηθεια οποτε κόπηκαν οι βόλτες, όπου πάω πάω με το παιδι, δεν δουλεύω πια κτλ κλειςτηκα στο σπιτι έγινα μια καλή νοικοκυρά δούλα και κυρα. Ο αντρας μου δουλεύει αρκετές ωρες και μέχρι προςφατα έκανε και δεύτερη δουλεια γυρνουςε αργά στο σπιτι ηταν μονίμως απών στα πάντα. Εγω εφταςα στα όρια μου οχι τοςο σωματικά αλλα ψυχολογικά γιατι όλη η ευθύνη για το παιδι επεςε πανω μου τα πάντα, τςακωνομαςταν συνεχεια γι αυτούς τους λόγους και για την μάνα του που κατα τη γνώμη μου βρηςκει χρονο και για να κανει θελήματα για τους δικούς του, δεν λεει ποτε οχι στην μανούλα. Γενικά πιςτευω οτι ειμαςτε ο τελευταίος τροχός της αμάξης στις προτεραιότητες του μετα απο δουλεια, μαμά και φίλους... Μένω έγκυος και του εξηγώ οτι δεν μπορω ν ανταπεξέλθω και οτι θελω να βαλουμε το παιδι παιδικό να βρω πάλι μια δουλεια γιατι δεν αντέχω άλλο αυτη τη ζωη να είμαι μονο μαμά και τίποτα άλλο. Κανονίζω να κανω εκτρωςη με το γιατρό μου και ο αντρας μου κανει τα πάντα για να το κρατηςουμε, μου δίνει δίκιο σε πολλα, υποςχεται οτι ολα θ αλλάξουν, με πείθει. Για λιγο καιρό πραγματικά αλλάζει και προσπαθώ κι εγω να μην είμαι συνεχεια στην γκρίνια και την κλάψα. Μετα απο λιγο καιρό αρχίζω και ανακαλύπτω οτι μου λεει ψέματα εννοώ...ψέμα οτι εχει δουλεια ενώ εχει παει στη μάνα του ή εχει παει για καφέ με φίλους του. Μικρά ψεματάκια για το που ειναι δηλαδή. Ταυτοχρονα έχουμε σταματήσει το σεξ γιατι δεν εχει όρεξη οπως λεει. Ουτε εγω εχω οποτε δεν με νοιαζει τοςο για το σεξ αλλα γενικά ειναι σαν να μην υπάρχω γι αυτόν πια. Εγω σταματηςα να μιλάω γιατι δεν εχει νόημα ετςι κι αλλιώς αφού μου λεει ψέματα. Γενικά δεν του εχω πια καμια εμπιςτοςυνη και σε λιγο καιρό γεννάω και βριςκομαι σε απογνωςη, εγκλωβιςμενη σε μια καταςταςη που δεν μπορω να ξεφύγω. Δυο ξένοι σ ενα σπιτι και δεν ξέρω τι να κανω...γιατι ενώ επέμενε τοςο για το δεύτερο παιδι δεν ειναι διατεθειμένος ν αλλάξει τη ζωη του έστω και λιγο την στιγμη που εγω εχω αλλάξει τα πάντα, απο επιλογή στο πρώτο παιδι δεν λεω και γιατι νομίζει οτι λέγοντας ψεματα ολα ειναι οκ. Γιατι δεν με υπολογίζει σε τίποτα και όλη η ευθύνη του παιδιου ειναι δίκη μου; Εχω αρχίσει και σκέφτομαι οτι μπορει και να εχει βρει αλλη...τι να κανω;( το παιδι τον λατρεύει και αυτός οταν εχει χρονο ειναι τέλειος μπαμπάς, τρυφερός, πρώτος στα παιχνίδια-η πεθερά μου ειναι αδιάφορη Γιαγια εχει ξεκαθαρίσει απο την αρχή οτι δεν μπορει να κρατάει ουτε λιγο το παιδι λογο ηλικίας-υγείας αλλα καταπιεστική μάνα κάθε μέρα τηλ στον αντρα μου, απαιτήσεις, θελήματα να περνάει απο εκει συνεχεια να τον βλέπει κτλ-οι δικοί μου γονείς μακρυά) πια δεν μιλάμε στο σπιτι και γι αυτό φταίω κι εγω κοιμάμαι νωρίς με το παιδι δεν τον ρωτάω τίποτα, δεν ζητάω τίποτα, δεν υπάρχω...αφού αυτό θελει αυτό κανω.

Sass, γεια σου, πριν την εγκυμοσυνη ηταν στοργικος,τρυφερος μαζι σου, ειχατε κοινες δραστηριοτητες ?

Σε ρωταω επειδη εξ οσων γνωριζω και εχω διαβασει, οι αντρες βιωνουν μια υπαρξιακη κριση οταν γινονται γονεις, συνηθως μετατοπιζουν την συζυγο απο ερωμενη σε μητερα του παιδιου τους και εμφανιζουν μια συμπεριφορα αδιαφορη.

Το συνηθες σεναριο ειναι η συζυγος να κανει υπομονη μεχρι να του περασει.
Διαφορετικα μονο με συζητηση μαζι του σοβαρη ή συμβουλευτικη συνεδρια θα βρεθει ενας νεος τροπος αντιληψης και επικοινωνιας.

Αυτη ειναι η δικη μου ταπεινη γνωμη.

η δική μου γνώμη είναι όσο και αν φοβασαι που θα καταληξει αυτή η κουβέντα είναι να μιλήσετε μια μερα καθαρα ειλικρινα. αφου αποφασισες (εσυ γιατι κακα τα ψεμματα η μανα ειναι η οικογενεια μας και το λεω απο προσωπικη πειρα) να κρατησεις και το δευτερο μωρο, αφου γεννησεις βαλτον κατω και μιλήστε ειλικρινα γιατι νομιζω οτι κρυβεστε και οι δυο πισω απο το δαχτυλο σας αυτον τον καιρο. Μπορει να μην εχει βρει αλλη αλλα να εχει βαρεθει την "γκρινια" (γνωστο αλλωστε οτι οι αντρες δεν εχουν ανοχες για κουβεντες ειδικα οταν επαναλαμβανονται) και γιαυτο να θελει λιγο να ξεσκασει. γιαυτο και τα ψεμματα. το οτι η πεθερα ειναι απουσα δεν θα με χαλαγε. ετσι κι αλλιως απο την στιγμη που λες οτι θα κανεις παιδια δεν υπολογιζεις σε γιαγιαδες και παπουδες.
μετα τη γεννα ηρεμησε, σκεψου πραγματικα τι θελεις και σε τι περιβαλλον θελεις να ζησεις και εσυ και τα παιδια σου γιατι κακα τα ψεμματα αν δυο γονεις ειναι αποξενωμενοι τα παιδια το αντιλαμβανονται. να σκεφτεσαι οτι βασικα θα εχεις 3 παιδια. αυτο να μην το βγαλεις απο το μυαλο σου, σου το λεω γιατι πιστευω οτι ειμαι μεγαλυτερη σου και τα εχω ζησει αυτά (χωρις παιδια βεβαια) αλλά οι αντρες με την πιεση και τις δυσκολιες σπανια τα πανε καλα. αν εχει συνδυασει τον γυρισμο στο σπιτι με μουτρα και δυσαρεστα πραγματα φτιαξε λιγο το περιβαλλον θα σου κανει και εσενα καλο. και επισης βρες πραγματα να κανετε μαζι σπιτι που τον ενδιαφερουν και αυτον...για να μενει περισσότερο μαζί σου...η γνωμη μου ειναι αυτή για αρχη και βλεποντας..

πρωτα εχω να σου πω, οτι και αυτος πιεζετε παρα πολυ στην δουλεια του και οχι μονο εσυ στο σπιτι, απλα εσυ δεν αντεξες και κλαταρες...οτι εχεις συζυγο που κανει 2 δουλειες, ειναι πολυ σπουδαιο σημερα, δειχνει οτι τουλαχιστον δεν ειναι τεμπελης και εχει αισθημα ευθυνης για την οικογενεια του.
οσο για την σχεση σου μαζι του εχω να σου πω να μην εισαι ζηλιαρα και μυξα, γιατι για καθε αντρα ειναι αντιερωτικη μια τετοια γυναικα.να σου πει ψεμμα οτι ειναι δουλεια ενω αυτος ειναι με φιλους του ειναι ενα θεμα. πρεπει να το κανει γιατι βαριεται να σε ακουει να γκρινιαζεις... αν ομως βγαινει με ανυπαντρους φιλους του και αφου δεν εχετε σεξ επαφες συχνα αυτο ειναι προβλημα. πολλοι αντρες προσπαθουν να τονοσουν την αυτοπεπιθιση τους με διαφορες ξεπετες. προσπαθησε να τον κερδισεις και να βγαινεται βολτες ολοι μαζι σαν οικογενεια αλλα και με οικογενειες φιλων του και δικων σου. σχετικα με το σεξ κανονισε πρεις εσυ τη πρωτοβουλια,μην εισαι παθητικη περιμενοντας ποτε θα το αποφασισεις αυτος ντυσου βαψου, γινε σεξουαλικη βουτα τον και ρουφα τον δεν υπαρχει συζυγος που θ αρνηθει κατι τετοιο,.

Παρόλο που ο προλαλήσας τα λέει αρκετά χύμα.. εν μέρει θα με βρει σύμφωνη. Κατ'αρχήν θέλω να σου πω οτι σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μπορεί για 1002 λόγους να έχουν γίνει τα πράγματα ως έχουν. Το θέμα είναι τι θα κάνεις για να σώσεις τον γάμο σου. Μην πας κόντρα στην πεθερά, θα χάσεις. Εσένα σε νοιάζει ο άντρας σου και τα παιδιά σου.. Σταμάτα όποια γκρίνια και παράπονα για λίγο και χαλάρωσε. Γέννησε με το καλό και το δεύτερο παιδάκι σου, να περάσει ένα διάστημα να συνέλθεις από τα ξενύχτια του μωρού και μετά λάβε δράση. Το ότι έγινες μάνα δεν σημαίνει οτι δεν θα είσαι πια ερωτική και ενδιαφέρουσα. Φρόντισε τον εαυτό σου και ο άντρας σου δεν θα ψάξει αλλού την επιβεβαίωση.. Επίσης, μπορείς να πας το μεγαλύτερο παιδάκι σου σε έναν παιδικό για λίγες ώρες και ας μην εργάζεσαι για να μπορείς να ξεκουράζεσαι λίγο όταν θα κοιμάται και το μωράκι σου που θα γεννηθεί τώρα. Έτσι όταν θα έρχεται το βράδυ ο άντρας σου θα μπορείς να είσαι ξύπνια για λίγη ώρα να πείτε 2 κουβέντες, να συζητήσετε την μέρα σας. Σιγά σιγά μπορείς να την φτιάξεις την κατάσταση. Μην περιμένεις από εκείνον μόνο.Είμαι σίγουρη ότι θα βρεις ανταπόκριση στην προσπάθειά σου (όχι αμέσως, να έχεις υπομονή). Αυτός από την δική του πλευρά πιθανόν βλέπει ένα απροσπέλαστο τείχος ανάμεσα σας, δεν είναι μέσα στο κεφάλι σου και δεν ξέρει πως να χειριστεί την κατάσταση. Και το ότι επέμεινε να κρατήσετε το παιδί για 'μένα λέει αρκετά.

Διάβασα όλες τις απαντήσεις προσεκτικά και ευχαριστώ πραγματικά. Να πω οτι δεν το παίζω θύμα αλλα ναι εγω κλάταρα. Και είχα τουλαχιστον την ωριμότητα να το παραδεχτώ και γι αυτό δεν ηθελα δεύτερο παιδι. Και ναι κατα την άποψη του γκρινιάζω πολυ. Εγω δεν το βλεπω σαν γκρίνια αλλα οτι απλά έλεγα στον άνθρωπο μου τα προβλήματα και τα παράπονα μου. Οταν έμεινα έγκυος δεύτερη φορα αυτός ηταν που πήρε τηλ τον γιατρό και ακύρωσε την επέμβαση. Μου είπε οτι θα το μετανιώσαμε μια μέρα και οτι αφού κάποια στιγμη θα κάναμε κι άλλο παιδι ας γινει τωρα. Υποσχέθηκε οτι θ αλλάξει και θα ασχολείται πιο πολυ μ εμάς. Η κατάληξη ειναι να είμαι πάλι μονη μου στα πάντα. Πχ μονη μου τρέχω στους γιατρούς για την εγκυμοσύνη για το παιδι. Όπου πάω εχω μαζι και το παιδι ακομα και για μια βόλτα και δεν χαλαρώνεις ποτε γιατι έχεις να κυνηγάς, να σκουπίζεις μυξες κάθε λεπτό, να ακούς επίσης κάθε λεπτό θελω το να θελω το άλλο. Τα παιδια έχουν απαιτήσεις και τωρα που γράφω έρχεται κάθε λιγο και θελει αγκαλιά ή νερό ή να δω κατι ή ή ή...απο το άγχος μου τις προάλλες τράκαρα το αμάξι σ ενα τοίχο γιατι το παιδι πίσω εκλεγε που του πέσε το παιχνίδι του. Αυτη ειναι η ζωη μου... Αν τωρα περιμένει να εχω όρεξη το βράδυ να είμαι και γυναίκα θα περιμένει πολυ. Και όσο οτι είπατε οτι οι άντρες ειναι σαν παιδια εγω δεν θελω ενα ακόμη παιδι αλλα έναν αντρα να μπορω να στηριχτώ καμια φορα. Και είμαι θυμωμένη μαζι του γιατι με κοροϊδεύει. Αν μου ελεγε οτι θελει να ξεφύγει να παει για εναν καφέ είμαι η πρωτη που θα τον καταλάβαινα ξέρω πως ειναι. Οταν ομως τον περιμένω σπιτι και κατα τύχη μαθαίνω οτι ηταν για καφέ νιώθω ηλίθια. Όσο για να μιλήσουμε πως να τα πω ολα αυτά χωρις να γκρινιαξω οπως λέτε; Αγάπη μου γλυκιά σε παρακαλώ μπορείς να μην μου λες ψεματα για το που εισαι; Αυτά δεν γίνονται οταν εισαι θυμωμένος. Και εγω είμαι πολυ θυμωμένη μαζι του. Ουφ! Ξαλαφρώσα λιγο ευχαριστώ.

Να του δίνεις σαφείς οδηγίες για το τι περιμένεις από αυτόν. Π.χ. 'θα πάω στο γιατρό το απόγευμα, να είσαι εδώ για να κρατήσεις το παιδί' ή 'είμαι κουρασμένη και θέλω να βγω για καφέ με τις φίλες μου για δυο ώρες, να πας το παιδί στον παιδότοπο'. Κάπως έτσι.

Ή 'πάμε μαζί στον παιδότοπο, να παίξει το παιδάκι μας και μεις να πιούμε καφέ και να τα πούμε'.

Δώσε του ευθύνες. Κανόνισε να αναλάβει αυτός κάποιες καθημερινές δραστηριότητες του παιδιού π.χ. βραδινό τάισμα, βόλτα, ή να πηγαίνουν παρέα στο σουπερ μάρκετ και να ψωνίζουν κιόλας.

Επίσης, για να αποφορτιστείς λιγάκι, γράψε το σε παιδικό σταθμό, έστω για λίγες ώρες. Όταν γεννήσεις το σπίτι θα είναι τρελοκομείο, καλό είναι να λείπει για λίγες ώρες το μεγάλο.

Όσο για το σεξ, γλυκιά μου, φυσικά δεν έχεις όρεξη με τόση κούραση, άγχος και την κοιλιά στο στόμα. μπορείτε όμως να δείτε μια ταινία μαζί ή να την πέσετε στο κρεβάτι/ καναπέ/ οπουδήποτε και να συζητήσετε οτιδήποτε σας ενδιαφέρει, π.χ. επικαιρότητα, πολιτική, κουτσομπολιά της δουλειάς, επιτεύγματα του παιδιού κ.α. Κι αυτά επαφή είναι.

Αυτά στα λέω εκ πείρας.. Έχω 2 παιδιά στην εφηβεία, το χω δει το έργο με τον πολυάσχολο μπαμπά ;)

Αχ Θεέ μου, τι διαβάζω εδώ μέσα, θα καραφλιάσω!!!!!!!!!!! Κοπέλα μου λυπάμαι που παντρεύτηκες αυτόν και σε καταλαβαίνω όσο δεν πάει!!!!!!!!!!!! Γάμη...... την κοινωνία όλοι μαλ....... είναι και κοίταξε τι θα κάνεις για να κοιτάξεις τον εαυτό σου και τα παιδιά, στην καλύτερη πήγαινε και ζήσε με τους γονείς σου! Άντε με τις αηδίες που ακούω εδώ μέσα γράφει κάθε καρυδιάς καρύδι το μακρύ του και το κοντό του για να ξεσπάσουν τα νεύρα τους και επειδή βρίσκουν τις γυναίκες το εύκολο θύμα! Πρόσεχε τον εαυτόν σου κοπέλα μου οι περισσότεροι είναι φίδια. Λυπάμαι πολύ για την κοινωνία που ζούμε.......

Κοίτα από ότι κατάλαβα μπορεί να είναι και καλός άνθρωπος αλλά τον κάνει ότι θέλει η μάνα του. Εσύ μην το σκέφτεσαι καν για το αν θα στείλεις το παιδί ή όχι παιδικό, στείλ' το και βρες μια δουλειά να σταθείς στα πόδια σου και μη ρωτάς κανέναν. Κάνε μια συζήτηση μαζί του πάνω σε αυτό, εξήγησέ του ότι εσένα πρέπει να εμπιστεύεται γιατί τον αγαπάς και θα έχεις σε λίγο καιρό δύο παιδιά μαζί του και ότι έχεις κουραστεί και κλατάρει και να αλλάξετε πόλη αν μπορείς να βρεις αλλού δουλειά ώστε να είστε μακρυά από τους γονείς του ή τη μάνα του τελοσπάντων. Άμα δεν δεχτεί δοκίμασε να τον χωρίσεις για λίγο καιρό να δεις αν σε αγαπάει αληθινά. Αν γυρίσει τον κρατάς με όρο να αλλάξετε πόλη, αν δεν γυρίσει στο καλό να πάει θα βρεις καλύτερον ή κάτι άλλο καλύτερο, τη μοναξιά με 2 υπέροχα παιδάκια που θα μοιάσουν στη μανούλα τους, αυτά από μένα.

Πραγματικά διαβάζω κάποια σχόλια που με κάνουν να νιώθω άσχημα.Δε νευριάζω άλλοστε εγώ έχω τη δική μου κοσμοθεωρία και δύσκολα θα νευριάσω.Οπότε ας μείνουμε στο άσχημα :).

Στο θέμα μας.Παιδιά είστε σίγουροι ότι ξέρετε τι είναι ο έρωτας και η αγάπη?Είστε σίγουροι ότι ξέρετε τι είναι το πάθος?Νομίζω πως δεν έχετε ιδέα γι αυτό θα σας εξηγήσω εγώ τι είναι στην συγκεκριμένη περίπτωση κι όχι γενικά.

Έρωτας,αγάπη και πάθος για την γυναίκα σου είναι να περιμένεις πως και πως θα τελειώσεις τις 10 δουλειές σου,τις 30 δουλειές σου,τις 200 δουλειές σου για να πας στο σπίτι,να την φιλήσεις ,να της χαιδέψεις την κοιλιά,να την κάνεις να νιώσει ασφάλεια και να νιώσεις κι εσύ χαρά γι αυτό που έρχεται.Για το παιδί που αποφασίσατε και οι 2 και για την οικογένεια που αποφασίσατε να δημιουργήσετε.Και γιατί γράφω αποφασίσατε?Γιατί το ζευγάρι πρέπει να καταλάβει αν μπορεί ή όχι να κάνει μαζί οικογένεια πολύ πριν.Δεν γνωριστήκαμε χθες και σήμερα είπαμε να κάνουμε ένα παιδί.Έχουμε κάποια χρόνια.Έχουμε περάσει κάποιες καταστάσεις κι εύκολες και δύσκολες.Έχουμε δει ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κάθε δυσκολία.

Έρωτας,πάθος κι αγάπη για την γυναίκα σου,είναι επίσης ότι αν θέλω/θέλει να κάνουμε έρωτα,δεν χρειάζεται ούτε να βαφτεί,ούτε να ντυθεί πρόστυχα.Νομίζω αρκεί που έχει το παιδι ΜΑΣ στην κοιλιά της.Όλα τα άλλα για επιβεβαιώσεις και κουραφέξαλα είναι να χαμε να λέγαμε.Σαν ζευγάρι έχουμε περάσει πολλά στην ερωτική μας ζωή,δεν έγινε και κάτι αν περιμένουμε λίγο καιρό και δεν κάνουμε αυτά που κάναμε όσο είμασταν ελεύθεροι ή νεότεροι.Υπάρχει λόγος που περιμένουμε και υπάρχουν καταστάσεις που τις ζήσαμε.

Επίσης διαβάζω για την γκρίνια της γυναίκας.
Άστην να γκρινιάζει.Εϊναι σε μια περίοδο της ζωής της που νιώθει άσχημα με τον ευατό της,νιώθει ανασφάλεια,οι ορμόνες της χορεύουν,την έχουν πιάσει όλες οι γνωστές ανασφάλειες και όλα τα σχετικά.Οπότε τι κάνεις?Θέλεις επιβεβαίωση?Νομίζω πως είναι λάθος.Αυτό που πρέπει να κάνεις,είναι να την αφήσεις να γκρινιάζει και να προσπαθείς ήρεμα κι ωραία να της δώσεις να καταλάβει ότι όλα όσα νιώθει και σκέφτεται είναι λάθος.Και γιατί το λέω αυτό?Γιατί ξέρεις ότι ο άνθρωπός σου δεν είναι γκρινιάρης,δεν είναι αυτό,δεν είναι το άλλο.Απλά περνάει την φάση του.Οπότε οφείλεις να κάνεις υπομονή και να είσαι δίπλα του.

Βλέπεται μιλάω για τον άντρα.Ο λόγος που το κάνω,είναι πρώτον γιατί είμαι άντρας και δεύτερον γιατί ότι και να λέμε για την περίοδο εγκυμοσύνης μιας γυναίκας είναι απλά ότι ακούμε.Δεν μπορώ να ξέρω πως νιώθει μια γυναίκα σε αυτή τη φάση της ζωής της.Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι εγώ πρέπει να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση με υπομονή και ψυχραιμία.Ξέρω τον άνθρωπό μου και ξέρω ότι περνάει μια δύσκολη/διαφορετική φάση στη ζωή του.Οφείλω να είμαι δίπλα του...

Quote:

---

Originally Posted by Ntoubroutza

Πραγματικά διαβάζω κάποια σχόλια που με κάνουν να νιώθω άσχημα.Δε νευριάζω άλλοστε εγώ έχω τη δική μου κοσμοθεωρία και δύσκολα θα νευριάσω.Οπότε ας μείνουμε στο άσχημα :).

Στο θέμα μας.Παιδιά είστε σίγουροι ότι ξέρετε τι είναι ο έρωτας και η αγάπη?Είστε σίγουροι ότι ξέρετε τι είναι το πάθος?Νομίζω πως δεν έχετε ιδέα γι αυτό θα σας εξηγήσω εγώ τι είναι στην συγκεκριμένη περίπτωση κι όχι γενικά.

Έρωτας,αγάπη και πάθος για την γυναίκα σου είναι να περιμένεις πως και πως θα τελειώσεις τις 10 δουλειές σου,τις 30 δουλειές σου,τις 200 δουλειές σου για να πας στο σπίτι,να την φιλήσεις ,να της χαιδέψεις την κοιλιά,να την κάνεις να νιώσει ασφάλεια και να νιώσεις κι εσύ χαρά γι αυτό που έρχεται.Για το παιδί που αποφασίσατε και οι 2 και για την οικογένεια που αποφασίσατε να δημιουργήσετε.Και γιατί γράφω αποφασίσατε?Γιατί το ζευγάρι πρέπει να καταλάβει αν μπορεί ή όχι να κάνει μαζί οικογένεια πολύ πριν.Δεν γνωριστήκαμε χθες και σήμερα είπαμε να κάνουμε ένα παιδί.Έχουμε κάποια χρόνια.Έχουμε περάσει κάποιες καταστάσεις κι εύκολες και δύσκολες.Έχουμε δει ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κάθε δυσκολία.

Έρωτας,πάθος κι αγάπη για την γυναίκα σου,είναι επίσης ότι αν θέλω/θέλει να κάνουμε έρωτα,δεν χρειάζεται ούτε να βαφτεί,ούτε να ντυθεί πρόστυχα.Νομίζω αρκεί που έχει το παιδι ΜΑΣ στην κοιλιά της.Όλα τα άλλα για επιβεβαιώσεις και κουραφέξαλα είναι να χαμε να λέγαμε.Σαν ζευγάρι έχουμε περάσει πολλά στην ερωτική μας ζωή,δεν έγινε και κάτι αν περιμένουμε λίγο καιρό και δεν κάνουμε αυτά που κάναμε όσο είμασταν ελεύθεροι ή νεότεροι.Υπάρχει λόγος που περιμένουμε και υπάρχουν καταστάσεις που τις ζήσαμε.

Επίσης διαβάζω για την γκρίνια της γυναίκας.
Άστην να γκρινιάζει.Εϊναι σε μια περίοδο της ζωής της που νιώθει άσχημα με τον ευατό της,νιώθει ανασφάλεια,οι ορμόνες της χορεύουν,την έχουν πιάσει όλες οι γνωστές ανασφάλειες και όλα τα σχετικά.Οπότε τι κάνεις?Θέλεις επιβεβαίωση?Νομίζω πως είναι λάθος.Αυτό που πρέπει να κάνεις,είναι να την αφήσεις να γκρινιάζει και να προσπαθείς ήρεμα κι ωραία να της δώσεις να καταλάβει ότι όλα όσα νιώθει και σκέφτεται είναι λάθος.Και γιατί το λέω αυτό?Γιατί ξέρεις ότι ο άνθρωπός σου δεν είναι γκρινιάρης,δεν είναι αυτό,δεν είναι το άλλο.Απλά περνάει την φάση του.Οπότε οφείλεις να κάνεις υπομονή και να είσαι δίπλα του.

Βλέπεται μιλάω για τον άντρα.Ο λόγος που το κάνω,είναι πρώτον γιατί είμαι άντρας και δεύτερον γιατί ότι και να λέμε για την περίοδο εγκυμοσύνης μιας γυναίκας είναι απλά ότι ακούμε.Δεν μπορώ να ξέρω πως νιώθει μια γυναίκα σε αυτή τη φάση της ζωής της.Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι εγώ πρέπει να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση με υπομονή και ψυχραιμία.Ξέρω τον άνθρωπό μου και ξέρω ότι περνάει μια δύσκολη/διαφορετική φάση στη ζωή του.Οφείλω να είμαι δίπλα του...

---

Πόσο δίκαιο έχεις...

Κοίταξε, Ντουβρουτζά, συμφωνώ σε όλα περί πάθους και τέτοια αν και δεν ξέρω αν τα εφαρμόζεις στη γυναίκα σου αν έχεις, πάντως δεν συμφωνώ στη γκρίνια ότι φταίει η γυναίκα, "μάλλον" ο άντρας φταίει που φόρτωσε όλα τα δύσκολα στη γυναίκα, ακούει τη μάνα του, τη βάζει ανάμεσά τους και άλλα τέτοια. Για να καταλάβουμε κάποιον πρώτον πρέπει να έχουμε ζήσει κάτι αντίστοιχο και το δεύτερο που μπορούμε να κάνουμε αν όχι το πρώτο, να το φανταστούμε. Ρωτάω λοιπόν, βλέπουμε πως η γυναίκα αυτή υποφέρει και δεν ξέρει τι να κάνει, είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση, και εμείς πρέπει να την επιβαρύνουμε κι άλλο με τις χαζοαπόψεις μας και με τη χαζοσυμπεριφορά μας;;;;

Quote:

---

Originally Posted by pillow

Κοίταξε, Ντουβρουτζά, συμφωνώ σε όλα περί πάθους και τέτοια αν και δεν ξέρω αν τα εφαρμόζεις στη γυναίκα σου αν έχεις, πάντως δεν συμφωνώ στη γκρίνια ότι φταίει η γυναίκα, "μάλλον" ο άντρας φταίει που φόρτωσε όλα τα δύσκολα στη γυναίκα, ακούει τη μάνα του, τη βάζει ανάμεσά τους και άλλα τέτοια. Για να καταλάβουμε κάποιον πρώτον πρέπει να έχουμε ζήσει κάτι αντίστοιχο και το δεύτερο που μπορούμε να κάνουμε αν όχι το πρώτο, να το φανταστούμε. Ρωτάω λοιπόν, βλέπουμε πως η γυναίκα αυτή υποφέρει και δεν ξέρει τι να κάνει, είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση, και εμείς πρέπει να την επιβαρύνουμε κι άλλο με τις χαζοαπόψεις μας και με τη χαζοσυμπεριφορά μας;;;;

---

Δεν νομίζω να έριξα κάποια ευθύνη στη γυναίκα κι ούτε είπα ότι κάποιος φταίει.Απλά διάβασα για γκρίνια κι είπα ότι είναι μια διαφορετική κατάσταση από αυτή που έχει συνηθίσει να ζει το ζευγάρι.Το χαζοαπόψεις και συμπεριφορά δεν το σχολιάζω γιατί δεν αναφέρθηκα στο θέμα.Σε φόρουμ είμαστε άλλοστε ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει.Εϊμαι ο τελευταίος που πει την άποψή του για καταστάσεις που δεν έχει ζήσει.Αν θεωρείς ότι κάπου επιβάρυνα την κατάσταση ζητώ συγγνώμη και δεν το συνεχίζω :)

Όσον αφορά την κοπέλα μου νομίζω πως δεν πρέπει να σε αφορά αν τα εφαρμόζω ή όχι.Αυτό είναι δικό μου κομμάτι.... :)

θα συμφωνησω με τον ντουβρουτζα.
ο δικος σου δινει την εντυπωση οτι ηθελε το παιδι και οχι την σχεση σας.
οταν σου λεει ψεματα και εσυ απλα γκρινιαζεις μεχρι να σου ξαναπει και να ξαναγκρινιαξεις, φυσικα και δεν θα αλλαξει κατι. ειναι μικρο το κοστος για εκεινον.
αν δεν σου αρεσουν τα ψεματα, δειξε οτι δεν προκειται να τα ανεχθεις και μην γκρινιαζεις...
βαλε τα ορια σου, παρε αποφασεις για καθε απαραδεκτη συμπεριφορα που επαναλαμβανεται.
οσο για την μανα του, σορι κιολας, αλλα αυτος εχει το προβλημα, οχι η μανα του.
κατ αρχας πολυ καλα κανει και δεν αναλαμβανει να μεγαλωσει εγγονια. δικαιωμα της να ζησει την ζωη της, ειδικα αφου δεν εργαζεσαι. θα μεγαλωνει αυτη τα εγγονια για να εχει ελευθερο χρονο η νυφη?
καλα εκανε ομως που το ξεκαθαρισε εξαρχης και δεν σας αφησε να κανετε σχεδια για την βοηθεια αυτην.
για το οτι απαιτει απο τον γυιο της να τρεχει εκει ,επισης δεν φταιει εκεινη. εκεινη μπορει να ζηταει οτι θελει. ο γυιος της ευθυνεται που αναταποκρινεται. δεν ειναι ανηλικος να ζητας τις ευθυνες στην μαμακα του.

Το ζητούμενο νομίζω είναι να μπορέσει να ξαναβρεί το ζευγάρι την επαφή και τη σχέση η οποία έχει κλονιστεί από την τεράστια αλλαγή στη ζωή τους, όχι να καταλογίζουμε ευθύνες.
Αποφάσεις δεν παίρνονται στο παρά 1 της γέννας.

Ενννοείται πως η γυναίκα δεν έχει καμμιά διάθεση και φυσικά καμμιά υποχρέωση να μεταμορφώνεται σε σεξ σύμπολ με την κοιλιά στο στόμα και το δίχρονο απ το χέρι.

Quote:

---

Originally Posted by imagine

Το ζητούμενο νομίζω είναι να μπορέσει να ξαναβρεί το ζευγάρι την επαφή και τη σχέση η οποία έχει κλονιστεί από την τεράστια αλλαγή στη ζωή τους, όχι να καταλογίζουμε ευθύνες.
Αποφάσεις δεν παίρνονται στο παρά 1 της γέννας.

Ενννοείται πως η γυναίκα δεν έχει καμμιά διάθεση και φυσικά καμμιά υποχρέωση να μεταμορφώνεται σε σεξ σύμπολ με την κοιλιά στο στόμα και το δίχρονο απ το χέρι.

---

για μενα ειναι πολυ σημαντικο να ξεκαθαριστουν (μεσα τους) οι ευθυνες, για να αναλαβει ο καθενας αυτες που του αναλογουν.
ουτε η φιλη να νοιωθει οτι η συμπεριφορα της οδηγησε σε αυτο το αδιεξοδο, ουτε ομως και να γινει ο μαλακας της υποθεσης..

θεωρω οτι παγιδευτηκε να κανει αυτο το δευτερο παιδι , χωρις να υπαρχει διαθεση απο τον ανδρα της να αναλαβει το ρολο του και το μεριδιο της ευθυνης του, αλλα ουτε και την στηριξη της εγγυου γυναικας του.

Συμφωνω σε πολλα και έχετε δίκιο απλά να πω οτι με την πεθερά το ανέφερα οχι επειδή περιμένω απο εκείνη βοηθεια απλά νευριάζω που ο αντρας μου βρίσκει χρονο για θελήματα πχ έλα να στρώσεις το χαλί, έλα να κρεμάσεις τις κουρτίνες, έλα να πας τον πατέρα σου στον γιατρό κτλ (που αλήθεια ειναι μεγάλοι σε ηλικία και έχουν ανάγκες) αλλα δεν βοηθάει σε τίποτα εμένα. Ναι αυτός εχει το πρόβλημα οχι η μάνα του. Μια φορα επέμενε να βγούμε για ενα ποτό και της αφηςαμε το παιδι ενώ η πεθερά μου δεν ήθελε.Κάποια στιγμη τον πήρε τηλ και έφυγε πήγε στη μάνα του άλλαξε το παιδι που είχε χεςτει γιατι αυτη δεν μπορουςε και μετα γυριςε στο μαγαζι...Για το σεξ επίσης το ανέφερα γιατι ειναι μια μεγάλη αλλαγή στην συμπεριφορά του. Μέχρι πριν μείνω έγκυος αλλα και στην πρωτη εγκυμοσύνη είχε όρεξη συχνά πυκνά. Τωρα δεν κανει καμια κίνηση και οταν είχα κανει εγω κάποιες προ καιρού μου είπε κάποιες φορές οτι δεν εχει όρεξη. Γι αυτό σκέφτομαι μην παίζει και τίποτα με αλλη...Στη δουλεια πιέζεται πολυ ειναι αλήθεια. Κατι που μου έμεινε που διάβασα ειναι οτι μπορει να ήθελε παιδι αλλα οχι τη σχέση μας. Μα γινεται αυτό; Οπως και να χεί εχω εγκλωβιστεί σ αυτη τη κατάσταση τωρα και δυστυχώς η νεκροψία θα δείξει. Για τον παιδικό το είχα συζητήσει με γνωστή μου που ειναι στο χώρο και μου είπε να παει το μικρό τουλαχιςτον 3 μηνων και μετα λόγω ιωςεων...ειναι και το οικονομικό. Όσο για το οτι πρεπει να του αναθετω αργά, απλά και καθαρά ευθύνες και πραγματα να κανει μου το χουν πει και άλλες παντρεμένες με χρονια πείρα. Μια μου ελεγε οτι άφηνε στον αντρα της σημειώματα πχ μάζεψε τα ρούχα απο έξω-κανε μπάνιο-φάε αυτό αυτό κι αυτό. Δεν ηθελα να το πιστέψω οτι οι άντρες ειναι τοςο άβουλα πλάσματα αλλα πραγματικά πιάνει. Ειναι ομως και κουραστικό να πρεπει να ζητάς τα αυτονοητα.
Αααα και τωρα που είπα για μπάνιο ο μόνος λόγος που σκεφτομαι οτι δεν εχει αλλη ειναι οτι βαριεται να κανει μπάνιο. Πρεπει να του τα πριξω. Αν είχε βρει αλλη μάλλον θα ηταν πιο πρόθυμος. Αυτά...καληνυχτα και ευχαριστώ για τα μηνύματα και τις συμβουλές. Αποψεις ηθελα ν ακουςω και τις άκουσα.

Στην σχέση ενός ζευγαριού δεν μπορούμε να ξέρουμε τι έφταιξε και έχει κλονιστεί οπότε δεν μπορούμε να κρίνουμε.Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να κάτσετε να κάνετε μία σοβαρή συζήτηση για ότι σας απασχολεί/προβληματίζει και έχετε φτάσει στο σημείο να είστε 2 ξένοι στο ίδιο σπίτι.Όσο για το άλλο που παρατήρησα πιο πάνω και θεώρησα βλακεία που γράφτηκε, η κοπέλα δεν ανέφερε κάπου ότι θέλει να της μεγαλώσουν τα παιδιά οι παππουδογιαγιάδες..αν είναι δυνατόν δηλαδή στο τέλος θα βγει η κακιά αυτή.Το κάθε παιδί όμως έχει ανάγκη να ξεφεύγει λίγο από τους γονείς του αλλά και οι ίδιοι από αυτό,δεν είπαμε να της το μεγαλώσουν κιόλας.Αν δεν θέλει η γιαγιά δεκτό...αλλά αφού είναι έτσι όχι να τρέχει ο άλλος για τα θελήματα της και να παρατάει την γυναίκα του,στο κάτω κάτω αυτός οφείλει τα παιδιά και την γυναίκα του να φροντίζει πρώτα από όλα. Τέλος πάντων για να μην ξεφεύγουμε από το αρχικό μας θέμα, όταν κάτι δεν λύνεται εγκαίρως το πρόβλημα μεγαλώνει γι'αυτό μιλήστε ανοιχτά...αντρόγυνο είστε περιμένετε και 2ο παιδί μάλιστα..κρίμα είναι να το αφήνετε να περνάει έτσι κ απλά να είστε αποξενωμένοι.Μία κουβέντα πιστεύω θα σας βοηθήσει,μεγάλοι άνθρωποι αλίμονο και δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε. Απ'την στιγμή που υπάρχει υγεία αν έχετε την θέληση όλα τα υπόλοιπα θα πάρουν τν δρόμο τους.με το καλό και το μωρό σας!!!