Γεια σας ξανα εχετε σκεφτει πως θελετε ν πεθανετε? Δλδ αν κοποιος σας ελεγε διαλεξτε τον τροπο ποιο θα διαλεγατε?πποιοι απο σας φοβαστε το θάνατο ?
Εγω θα ηθελα να πεθανω κανοντας το αγπημενο αθλημα μου την ιππασια
Printable View
Γεια σας ξανα εχετε σκεφτει πως θελετε ν πεθανετε? Δλδ αν κοποιος σας ελεγε διαλεξτε τον τροπο ποιο θα διαλεγατε?πποιοι απο σας φοβαστε το θάνατο ?
Εγω θα ηθελα να πεθανω κανοντας το αγπημενο αθλημα μου την ιππασια
Ωχ παναγίαμ....
Οχι?( εγω παντως καφε δεν πινω :-P)
βαθια γεραματα ...γλυκά ..στον υπνο ..με ενα αχνο χαμογελο ευγνωμοσυνης για το υπέροχο ταξιδι της ζωης που μου προσφερθηκε!!... οκ συμπαν ??λαμβανεις??...
Εγώ θα ήθελα να με δοξάζουν και να κλαίνε σαν τρελοί όταν θα πεθαίνω. Δεν το έχω φανταστεί ακριβώς.... :P Αλλά σίγουρα θα ήθελα να είναι εντυπωσιακός για να με θυμούνται για πάντα. :P
Ακουει ρεα το συμπαν χαχαχα
Γατε μου αρεσει η σκεψη σου!!!!
ένα ειναι σιγουρο δεν θελω να πεθανω γερος μεσα στα κατουρα μου.. να φυγω ορθιος!
τωρα αν τον φοβάμαι... μπα.. μονο τα αγρια σκυλια φοβάμαι! ασε που τον ξεγελασα και κανα δυο φορες
Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι αλλά φοβάμαι πολύ τον τρόπο που θα πεθάνω, τον σωματικό πόνο της στιγμής δηλαδή. Γι' αυτό θα ήθελα να πεθάνω ανώδυνα στον ύπνο μου -ούτε κι' εγώ θέλω να γίνει στα βαθιά γεράματα εκτός κι' αν είμαι υγιής σωματικά και ψυχολογικά- και να μην πάρω χαμπάρι... Βασικά θα ήθελα να νιώθω από πριν πως "ήρθε η ώρα μου" αλλά να είμαι ήρεμη για να μπορώ να αποχαιρετήσω κατάλληλα τους ανθρώπους που αγαπάω. Εγώ πάντως δεν θα ήθελα κλάμματα στην κηδεία μου, θα ήθελα απλά, αν γινόταν, την στιγμή που θα πέθαινα να ήταν σαν να μην είχα ζήσει ποτέ για τους άλλους...
Εχω φτάσει στο σημείο απελπισίας..αλλα οχι να αυτοκτονησω..
Τον θάνατο τον φοβάμαι παντως πολυ..ναι =/
ακριβως ετσι. χωρίς ταλαιπωρία δική μου ή των προσωπων που με αγαπουν. κανοντας τον κύκλο μου εδω πανω σ'αυτή τη γη και ισως εχοντας βαλει και το λιθαρακι μου να βοηθήσω καποιους, ανθρωπους ή ζωα που έχουν ανάγκη..Quote:
Originally Posted by rea
θα επεφτες απ τ αλογο δηλαδη? σαν την λαιδη γκουινεβιρ?Quote:
Originally Posted by arntaben
δεν θα θελα να πεθανω ετσι κι αλλιως, οχι γιατι φοβαμαι τον θανατο (που τον φοβαμαι, δεν το κρυβω), αλλα γιατι αγαπω την ζωη.
Μ ΑΡΕΣΕΙ Η ΖΩΗ ρε παιδι μου, πως να στο πω?
δεν λεω οτι δεν εχει προβληματα και στεναχωριες, ειναι δεδομενο αυτο.
αλλα πως να στο πω? νοιωθω σαν να ξεγελασαμε καποιον και να μας εδωσε την ευκαιρια να ζησουμε με συνειδηση και να αναρωτιομαστε για την ζωη και το συμπαν, οταν ολα τα αλλα που υπαρχουν γυρω μας, ειναι μονο αστροσκονη.
ειναι ανεκτιμητο αυτο, σαν να κερδισες το τζακ ποτ. απορω πως καποιοι δεν το βλεπουν ετσι.
δες κανενα ντοκυμαντερ του σωτηρη δανεζη στο γιουτιουμπ να καταλαβεις τι ειναι η ζωη και ο κοσμος, ισως την δεις αλλιως.
Eγω δεν φοβαμαι τον θανατο , δεν βιαζομαι βεβαια καθολου , δεν ξερω αν ειναι καλυτερα η χειροτερα πεθαμενος , λογικο , ε ? τωρα στα 54 , πολυ νεος ειμαι για θανατους παντως , κατσε να μεγαλωσω κι αλλο , κι αν δω οτι αρρωστησα , θα σκοτωνα πρωτα οσους περισσοτερους μπορουσα , πολιτικους παντα , αφου ερχομουν σεπαφη με τους καταλληλους ανθρωπους , που ειδικευονται σε αυτα . Μην παμε και τζαμπα .
Ρεμεντι δεν ειπα ναβαφησεις την ζωη ολοι ομως ξερουμε οτι ο θανατος καποια στιγμη θα ερθει ολα.πεθαινουν τα δεντρα τα ζωα εμεις ...σε καμια περιοτωση δεν ανεβαινω στο αλογο γι ν πεθανω λολ....εγω ενοουσα οταν θα ερθει η δικια μου ωρα να πεθανω θα ηθελα να πεθανω ετσι για θ πεθανω κανοντας κατι που μου αρεσειQuote:
Originally Posted by Remedy
χαχαχα...Quote:
Originally Posted by arntaben
Και να σου απαντήσω.Όταν έρθει αυτή η ώρα θα ήθελα να είμαι χαμογελαστός.Αυτό και μόνο.
Όσο για το αν φοβάμαι τον θάνατο,δεν μπορώ να σου απαντήσω.Δεν ξέρω τι θα συναντήσω οπότε ....
Στη ζωή μου πάντως έχω συμβιβαστεί με την ιδέα του θάνατου.Με την λογική ότι κανείς δεν θα μείνει για πάντα.Το μόνο που θέλω είναι όλοι κι όλα να κάνουν τον κύκλο τους όσο πρέπει.Να ζήσουν όλες τις μέρες τους....
Ntoubroutza, είσαι κατά της αυτοκτονίας δηλαδή;Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
Παρόλο που είναι κάπως άδικο να απαντήσω με ένα ναι ή με ένα όχι,θα σου πω πως ναι κι αν μου ζητήσεις το γιατί είμαι πρόθυμος να σου εξηγήσω....Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Γιατί;Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
(Ναι ήταν όντως γενική η ερώτηση και δεν υπάρχει μόνο μια απάντηση γιατί υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη, αλλά πραγματικά θέλω να μάθω τον λόγο που ίισως δεν τις έλαβες υπόψη και απάντησες ναι (???) )
Εγω νομκζω το θεμα αυτοκτονια- ευθανασια ειναι ενα πολυ λεπτο ζητημα σε αλλες περιπτωσεις ειμαι υπερ σε αλλες κατα υπερ της αυτοκτονια πχ ειμαι οταν καποιος ειναι φυλακισμενος ασ πουμε και δεν αντεχει αλλο ενω ειμαι κατα εαν κποιος αποφασισει να αυτοκτονισει για τ προβληματα του ...υπερ της ευθανασια ειμαι και στους ανθρωπους καθως νομιζω ειναι πολυ εγωιστικο να κραταμε το αγπημενο μας προσωπο στην ζωη εστω και κατακοιτο προκειμενο να μην στεναχωριθουμε εμεις απο την απωλεια του φθσικα το ιδιο και στα ζωα ...ειμαι ομως κατα τις ευθανασια εαν γινετε με την μη συμφωνη γνωμη του ατομου στο οποιο θ γινει ....
Επειδή μέσα στο θέμα υπήρχε και η ερώτηση για το αν κάποιος φοβάται τον θάνατο θα σου απαντήσω για την αυτοκτονία.Όλα όσα θα γράψω είναι καθαρά προσωπική άποψη.
Η αυτοκτονία ίσως δεν είναι θέμα αδυναμίας αλλά δύναμης.
Θεωρώ (και λογικά κάπου το διάβασα) ότι η αυτοκτονία έχει δύο στάδια.Το πρώτο είναι αυτό της απόφασης και το δεύτερο της πράξης.Το ότι είμαι στο πρώτο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα πάω και στο δεύτερο.Ο φόβος δηλαδή της στιγμής αυτής είναι μεγαλύτερος αλλά μπορεί και ίδιος με τον φόβο του θανάτου,οπότε δεν οδηγούμαστε σε αυτό.
Γιατί λέω πως είμαι κατά.Είμαι κατά γιατί νομίζω πως οι λόγοι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους που οδηγούν κάποιον στην αυτοκτονία,δεν έχουν να κάνουν με τον ίδιο αλλά με εξωτερικούς παράγοντες που του δημιούργησαν κάποιο πρόβλημα.Για παράδειγμα κάποιιος δεν μπορεί να διαχειριστεί τα χρέη του.Κάποιος άλλος κάτι άλλο.Οπότε εκεί κάτι άλλο σε σπρώχνει σε αυτό και κάτι άλλο σε οδήγησε να σκεφτείς σαν μόνη λύση την αυτοκτονία.Προβλήματα που δεν μπορείς να τα διαχειριστείς ενώ η υγεία σου είναι μια χαρά.
Όσον αφορά το κομμάτι των ψυχικών διαταραχών,επίσης είμαι κατά γιατί υπάρχει λύση και αντιμετώπιση.Χρειάζεται όμως προσπάθεια κι από εμάς τους ίδιους αλλά κι από την κοινωνία.
Στο κομμάτι που σκέφτομαι με μια επιφύλαξη κάτι,αλλά όχι την αυτοκτονία είναι αυτό με κάποιες σοβαρές ασθένειες που σε κάνουν ''φυτό'' για όλη σου τη ζωή.
Να σου το εξηγήσω καλύτερα γιατί το θέμα αυτό είναι αρκετά λεπτό και δεν θέλω κάποιος να παρερμηνεύσει κάτι.
Κάποιοι μιλούσαν για οικειοθελή ευθανασία σε καταστάσης δύσκολες(κι έχουν γίνει).Δεν αναφέρω ασθένειες για προφανείς λόγους.Ας μείνουμε στο καταστάσεις που κάποιος δεν μπορεί ούτε να μιλήσει,ούτε να περπατήσει και τα σχετικά.Τα μόνο επιχειρήματα που άκουγα ήταν για τον θεό κι ότι μόνο ο θεός αποφασίζει για το πότε θα πάρει κάποιον κοντά του κι ότι ο θεός έστειλε αυτό για να δει τις αντοχές του ώστε να τον πάρει στον παράδεισο και κάτι τέτοια.Με λίγα λόγια ότι μόνο ο θεός έχει δικαίωμα να πάρει κάποιον.Εμένα αυτά δεν με κάλυπταν γιατί πραγματικά υπάρχουν άνθρωποι που βασανίζονται και ξέρουν ότι θα φύγουν από αυτή τη ζωή έτσι.Χωρίς να αλλάξει κάτι.Δεν είχαν να ελπίζουν σε κάτι.Οπότε έλεγα.Ναι γιατί όχι?
Μιλώντας ένας γιατρός μου άλλαξε τελείως τον τρόπο που έβλεπα το θέμα.Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε μονόπλευρα ενα θέμα.Μιλώντας λοιπόν έλεγε ότι κάτι τέτοιο χρειάζεται πολύ δουλειά για να γίνει, αν γίνει,για τον απλό λόγο ότι θα γινόταν κατάχρηση και θα ήταν άλλοθι ώστε να μην γίνει σωστά μια δουλειά.Πχ μια εγχείρηση.Θα έλειπε δηλαδή η προσπάθεια.Αυτό με κάλυψε και σε συνδιασμό με την εξέλιξη της τεχνολογίας είπα κι εκεί όχι.
Με κάλυψες, ευχαριστώ για την απάντηση, είναι απόλυτα σεβαστή. Απλά θα ήθελα, αν δεν σε πειράζει, να σχολιάσω κάποια πράγματα που είπες.
"Προβλήματα που δεν μπορείς να τα διαχειριστείς ενώ η υγεία σου είναι μια χαρά."
Προφανώς. Γιατί κατά όμως; Τα προβλήματα είτε ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να τα διαχειριστείς γιατί δεν έχεις την δύναμη να τα αντιμετωπίσεις -και λόγω χαρακτήρα πολλές φορές, άρα παίζει κι' αυτό βασικό ρόλο, δεν είναι μόνο τα προβλήματα δηλαδή που οδηγούν στην αυτοκτονία αλλά και το ότι κάποιος δεν αντέχει τον ίδιο του τον εαυτό/χαρακτήρα-, είτε ακόμη και αντικειμενικά να το δεις κάποιες καταστάσεις/άνθρωποι δεν λύνονται/αλλάζουν, οπότε το άτομο απελπίζεται και δεν αντέχει πια την καθημερινότητά του. Ακόμη και ήρεμα αν κάτσει να το σκεφτεί δηλαδή, η απόφαση θα είναι συνειδητή και η ίδια. Και δυστυχώς πολλές φορές όταν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τα προβλήματά σου, για οποιονδήποτε λόγο, καταλήγει να σου χαλάει την ίδια σου την υγεία... Είναι κρίμα δηλαδή να το υποτιμούμε (δεν αναφέρομαι σε σένα), γιατί πάντα τα διαχωρίζουμε από τις ασθένειες... Και εκτός από το "δεν μπορώ", υπάρχει και το "δεν θέλω" που είναι ακόμη ισχυρότερο. Τι γίνεται λοιπόν όταν κάποιος ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να το προσπαθήσει; Δεν θέλει την ίδια του την ζωή ρε παιδί μου, δεν γουστάρει... Οπότε, γιατί να μην έχει το δικαίωμα να επιλέξει την αφαίρεση της ζωής του; Δική του είναι στο κάτω κάτω και δεν αντέχει, δεν θέλει να την ζει...
Στην τελευταία παράγραφο, συμφωνώ με όλα!
ενα θα σασ πω αμα ειχαμε καλεσ φυλακεσ και συνθηκεσ εκει δε θα αυτοκτονουσε κανεισ
για τιποτα αλλα ειναι μαλακεσ οι πολιτικοι και μαλακιζονται γιατι αυτοσ που αυτοκτονει για χρεη
αυτοκτονει για την φυλακη που θα παει και πωσ θα ειναι αμα ηταν ευκολη η ζωη τησ φυλακησ ολα θα ηταν πολυ καλυτερα πιστεψτε με
βλακεσ παντα θα υπαρχουν και βλακειεσ παντα θα γινονται αλλα μαλακιζονται κι ολασ
Τι να με πειράζει?Σε φόρουμ είμαστε κι ο καθένας λέει απλά την άποψή του η οποία πάντα είναι σεβαστή :)Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Όταν γράφω για την υγεία,το γράφω για τον λόγο ότι δεν ευθύνεσαι εσύ γι αυτό που σου συμβαίνει (Στις περισσότερες περιπτώσεις).Με απλά λόγια,δεν έχεις να πληρώσεις ένα δάνειο που πήρες και η τράπεζα ζητάει το σπίτι σου.Από τη δουλειά σου σε απέλυσαν,δεν έφυγες μόνος.Άρα στην ουσία σου λέω ότι κάτι άλλο σου δημιούργησε το πρόβλημα.Βάζουμε στην άκρη κάποια πολύ σημαντικά πράγματα και δημιουργούμε σιγά σιγά προβλήματα που θα μπορούσαν να λυθούν,μέχρι που φτάνουμε στο σημείο τα προβλήματα πραγματικά να είναι ασήκωτα.Δεν σηκώνεσαι ένα πρωί για παράδειγμα με βαριας μορφή κατάθλιψη και κλείνεσαι μέσα στο σπίτι για 10 μήνες.Κάτι προηγήθηκε και σιγά σιγά γιγαντώθηκε.....
Οσο για το ότι δεν γουστάρει που λες.Κι αυτό βγάζει μια κακή ψυχολογική κατάσταση.Οπότε κάτι έγινε που του πήρε την όρεξη για ζωή που λέμε.Γιατί να μην δεν αλλάξει αυτό?Δεν είδα κάποιον να σκέφτεται να το κάνει χαρούμενος.Είναι λίγο περίεργα αυτά που γράφουμε τώρα είναι η αλήθεια απλά προσπαθώ να γίνω όσο πιο κατανοητός μπορώ.
θα σου πω πωσ λυνεται το προβλημα με τα χρεη στο αψε σβησε
αμα ειχαμε φυλακεσ ξενοδοχεια θα καναμε μια μαλακια και θα μπαιναμε ολοι μεσα για ψυλου πηδημα
κι ετσι θα ζουσαμε σε αρμονια οι φλωροι θα ηταν μονιμωσ εξω κι αλλοι θα μπαινοβγαιναμε
στα ξενοδοχεια και δε θα αυτοκτονουσε κανεισ για αυτη τη μαλακια τουλαχιστον
Κατάλαβα τι εννοείς... Απλά... Δεν ξέρω πως να εξηγήσω ακριβώς αυτό που έχω στο μυαλό μου, και ελπίζω να μην σε κουράζω -επιδιώκω συζήτηση/ανάλυση επειδή έχω διαβάσει διάφορα ποστς σου και εκτιμώ πολλά απ' όσα γράφεις- αλλά θα προσπαθήσω...Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
Ναι πολλές φορές τα προβλήματα καταλήγουν να είναι ασήκωτα και λόγω ΠΟΛΥ άσχημης ψυχολογικής κατάστασης δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις. Και ναι, κάτι ή κάποιος μπορεί να σου πήρε και την όρεξη για ζωή. Τι συμβαίνει όμως στις περιπτώσεις που απλά το άτομο ως χαρακτήρας δεν είναι ποτέ ευτυχισμένος; Ακόμα κι' όταν δεν έχει γίνει κάτι ουσιαστικό/σημαντικό. Πες ότι καταφέρνει σιγά σιγά να ξεπερνάει τα προβλήματα, ή έστω, να τα αντιμετωπίζει λίγο διαφορετικά για να μην τον επηρρεάζουν τόσο. Τι γίνεται όταν δεν τον γεμίζει πια η ζωή του; Αν νιώθει πως απλά υπάρχει; Aν ο ίδιος του ο χαρακτήρας ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΕΙ να χαρεί είτε επειδή δεν θέλει να χαρεί, είτε επειδή νιώθει πως δεν μπορεί να χαρεί τίποτα; Αχ, μακάρι να μπορούσα να σε κάνω να καταλάβεις πώς σκέφτομαι για να μπορείς να απαντήσεις, γιατί παραδέχομαι πως τα λέω λίγο περίεργα... Η ουσία σ' αυτά που λέω είναι πως για οποιονδήποτε λόγο/καταστάσεις κάποιος μπορεί να θέλει όντως να φύγει από την ζωή και είναι καθαρά ΔΙΚΗ ΤΟΥ απόφαση/επιλογή και κανείς στην απέξω δεν μπορεί να τον κρίνει γι' αυτό (δεν λέω πως εσύ το κάνεις, μιλάω γενικά γιατί οι περισσότεροι που είναι έξω απ' τον χορό δεν καταλαβαίνουν). Το έκανε επειδή δεν άντεχε τον πόνο της στιγμής; Επειδή δεν άντεχε τον πόνο ολόκληρων χρόνων; Επειδή δεν τον άφηνε ο χαρακτήρας του; Επειδή δεν είχε θέληση; Γιατί λοιπόν να "μπλέκουμε" τα πράγματα με το να λέμε εμείς στην απέξω απλά την γνώμη μας; Κάπως έτσι το σκέφτομαι γι' αυτό ποτέ δεν θα κρίνω κάποιον που ο ίδιος έχει αποφασίσει να δώσει τέρμα στην ζωή του.
(Στα κεφαλαία δεν φωνάζω, είναι τα σημεία που θέλω να τονίσω).
Στην ουσία αυτό εννοούσα όταν έγραψα ''δεν είδα κάποιον να φεύγει χαμογελαστός''.Εϊδες ότι κι εσύ μιλάς για πόνο?Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Μ'αυτά που γράφεις καταλαβαίνω ότι μιλάς για επιβίωση κι όχι για ζωή.Αυτό είναι ένα πρόβλημα.ΕΠίσης έχω να πω ότι κανείς δεν γεννήθηκε και είπε ότι δεν θέλω τη ζωή μου.Πάλι γυρνάμε στον πόνο σε κάποια φάση της ζωής του.Αυτό που προσπαθώ να καταλάβω είναι γιατί δεν υπάρχουν χαρές σε ένα τέτοιο άτομο.Δεν υπάρχει χαρά στη ζωή?Δεν υπάρχουν άλλα συναισθήματα?Δεν υπάρχει κάτι που τον ενδιαφέρει?Δεν υπήρξε ποτέ ευτυχισμένος?
Στην άλλη περίπτωση,σεβαστή η τάση φυγής του από αυτή τη ζωή.ΤΙ είναι όμως αυτό που του λέει να το κάνει?Τι εικόνες έχει γι αυτό που θα συναντήσει?Μήπως ξέρει τι γίνεται μετά?ΑΝ δεν βρήκε την χαρά σ'αυτή τη ζωή γιατί είναι σίγουρος ότι κάπου αλλού υπάρχει κάτι άλλο και μάλιστα καλύτερο?Γιατί βιάζεται?
Μπαίνουμε δηλαδή σε μια διαδικασία ...πως να το πω.... υπεργενίκευσης?Μάλλον ναι.Δηλαδή ''Δεν έχω χαρά σε αυτή τη ζωή,οπότε δεν ανήκω εδώ''.Ειλικρινά δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε να βρούμε κάτι που να καθορίζει όλοι μας τη ζωή.Ίσως όταν βρεθεί η θεωρία των πάντων,μας λυθούν κάποιες απορίες :)
{p.S}Φυσικά και είναι δική του απόφαση
Εγω θα ήθελα να πεθάνω σαν ήρωας, δηλαδη να σωσω πχ αν όχι το κόσμο, εκατομμύρια ανθρώπους απο κάτι πολυ κακό δινοντας την ζωή μου.
Λιγακι παράξενο το ξερω αλλα ετσι θα ήθελα να φύγω από αυτόν το κόσμο...
Το μόνο που θέλω είναι να ζήσω καλά όσο ζήσω .....!!!!!
Γιατί να είναι πρόβλημα η απλή επιβίωση; Γιατί να πρέπει όλοι οι άνθρωποι να είναι χαρούμενοι δηλαδή και να έχουν κάποιο νόημα/σκοπό/στόχο/κίνητρο στην ζωή τους; Μπορεί να ακούγονται χαζές οι ερωτήσεις μου αλλά ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα διαβάζοντας την απάντησή σου... Επίσης, κάποιες φορές όταν επιβιώνεις απλά, το συνηθίζεις και απλά δεν βιώνεις πια πόνο και συναισθήματα. Είσαι τόσο κενός που απλά υπάρχεις και αποφασίζεις τότε ότι δεν υπάρχει νόημα και θες "να φύγεις". Γι' αυτόν που το βιώνει, δεν το βλέπει ως ένα "μη διαχειρίσιμο πρόβλημα" αλλά ως κάτι που δεν έχει καν σημασία γι' αυτόν, που δεν τον πονάει και που δεν περιμένει/ελπίζει τίποτα (αφού δεν έχει κίνητρα και σκοπό και δεν θέλει να έχει ούτε μπορεί να νιώσει κάτι)... Απλά αν ζούσαν όλοι έτσι δεν θα φαινόταν τόσο έντονα, δεν θα το έβλεπαν ως "πρόβλημα" εννοώ... Τώρα έχουμε μάθει ότι υπάρχει η χαρά και ο πόνος και το "κενό" το θεωρούμε πρόβλημα. Θα μπορούσε να συνεχίζει να ζει έτσι αλλά εφόσον δεν τον κάλυπτε και δεν το ήθελε είναι αναπόφευκτο να οδηγηθεί στην αυτοκτονία. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ αν και είναι πολύ μακάβρια αυτά που γράφω και ίσως τα έχω και λίγο μπερδεμένα στο μυαλό μου, δεν ξέρω, απλά εγώ έτσι τα αντιλαμβάνομαι.Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
Στην ερώτηση "γιατί δεν υπάρχουν χαρές σε ένα τέτοιο άτομο" απάντησα πως απλά μπορεί να μην θέλει να βιώνει -ΠΙΑ- την χαρά και οι λόγοι μπορεί να είναι πάρα πολλοί και ξεχωριστοί για κάθε άνθρωπο... Ένα απλό παράδειγμα "Μόνο ο πόνος μου αξίζει, δεν αξίζω την χαρά", ή "Δεν με αγγίζει πια η χαρά, προτιμώ τον πόνο ή ακόμη καλύτερα το κενό και την απλή επιβίωση, άρα και το να πεθάνω".
Στην άλλη περίπτωση: Η λύτρωσή του του λέει να το κάνει... Για πολλούς ο θάνατος είναι λύτρωση, τουλάχιστον από το ΕΔΩ. Όταν κάποιος είναι αποφασισμένος να φύγει, το τελευταίο πράγμα που τον απασχολεί είναι το τι θα ακολουθήσει μετά, μιας και έτσι κι' αλλιώς κανείς δεν το γνωρίζει. Αυτό που ξέρει είναι πως την ζωή ΕΔΩ δεν την θέλει και δεν θέλει να την παλέψει, ούτε για να μπορέσει να την χαρεί, ούτε επειδή φοβάται ότι αν πάει "αλλού" θα είναι χειρότερα. Για να αποφασίζει να πεθάνει, είναι ήδη πολύ άσχημα ΕΔΩ και βιάζεται ακριβώς για να σταματήσει αυτό το μαρτύριο...
Δεν μπορώ να σου απαντήσω.Εϊναι πολύ γενικό για μένα και πραγματικά μπορώ να κάνω 300 ερωτήσεις αλλά εσύ θα μου απαντήσεις ''γιατί απλά θέλει''.Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Η επιβίωση είναι πρόβλημα.Από την ετυμηγορία της και τις εκφράσεις που την χρησιμοποιούμε καταλαβαίνεις ότι μιλάει για εμπόδια,για πρόβλήμα,για πόνο,για δυσκολίες.
Τέλος πάντων.Αν μου έλεγες ''μου έτυχε αυτό όταν...και θέλω να φύγω'' ίσως μπορούσα να απαντήσω.Σε τόσο γενικό όμως,νομίζω πως δεν μπορώ. :)
εγω θα θελα να πεθανω χωρις αισθημα ασφυξιας η αγωνιας.Quote:
Originally Posted by arntaben
στον υπνο μου και μαλιστα χωρις να ξυπνησω ουτε την τελευταια στιγμη, βλεποντας ενα ωραιο ονειρο που μακαρι να συνεχιστει και μετα (αλλα δεν το πιστευω).
Μα γτ να υπαρξη καταχρηση της ευθανασιας? Ναι και η γιαγια μου εκανα ευθανασια και θεωρω πως καλα εκανε απο την στιγμη που δεν μπορουσε ουτε να φαει φυσικα ο γονιος μου το θεωρησε αδυναμια ενω εγω οχι θεωρω πτι καποιος πρεπει ν ξερει ποτε μενει κακ ποτε φευγει οσο για τον θεο δεν πιστευω με την ενοια που τον ξερουμε ολοι ισως να υπαρχει ισως οχι ναι μερικες φορες χρειαζομαστε αυτη την ανωτερη δυναμη αλλα πιστευω οτι ολοι πρεπει ν βασιζομαστε στον εαυτο μας
Εγω νομιζω οτι ο θανατος ειναι κατι σαν τον χρονο πριν γεννηθουμε . Αισθανομασταν κατι πριν γεννηθουμε ? κατι ασχημο /ωραιο ? τιποτα απολυτως , ουτε βαριομασταν , ουτε φρικαρισμενοι ημασταν , απλα δεν υπηρχαμε , δυσκολο να το συλλαβει ανθρωπινος νους .
Και που ξερουμε ποια ειναι η πραματικοτητα ? οταν κοιμομαστε , η οταν ειμαστε ξυπνιοι ? η οταν εχουμε αυτες τις μεταθανατιες εμπειριες , που συνανταμε διαφορους και διαφορα ? αντε βρες ακρη !!!
Έχεις δίκαιο... (και όντως έτσι θα απαντούσα). Ευχαριστώ όπως και να' χει για την καλή σου πρόθεση να μου εξηγήσεις :)Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza