Printable View
Εδώ και δυο μήνες βγαίνω μόνο για να πάω στα μαθήματα που παρακολουθώ. Μετά την βγάζω στο κρεβάτι για την υπόλοιπη μέρα. Και για μια βδομάδα να μην βγω από το σπίτι δεν έχω κανένα θέμα. Αλλά ρε παιδιά αναρωτιέμαι τι μπορεί να έχω και να μην θέλω να βγω έξω. Δεν έχω όρεξη για να ασχοληθώ με τίποτα το παραγωγικό.
Ωραια ερωτηση... δεν εχω βρει απαντηση. Ευελπιστω πως ειναι μια μορφη αντιδρασης του εαυτου ... σαν ενα restart !!!
η διαθεση σου γενικα ειναι πεσμενη?εχεις κι αλλα συμπτωματα αποσυρσης ή μονο αυτο?πας σε καποιο γιατρο?παιρνεις καποια αγωγη? κι εγω εχω 20 μερες να βγω απο το σπιτι αλλα ξερω οτι ειμαι σε καταθλιπτικο επεισοδιο
Πιο παλιά ήσουν πολυ του έξω;
οπως καταλαβαινεις φιλαρακι , η πραγματική προκληση ειναι να βρουμε αν παιζει τιποτα αλλο εκτος απο καταθλιψη ...κατα 99,99999 εχεις και εσυ καραμπινατη καταθλιψαρα και θα σου πω κάτι που επρεπε να πω στον εαυτο μου οταν ήταν μολις 2 μηνων καταθλιπτικη ... τοσο νωρις... RUN FOREST!!!!!...αισθανομαι την κουραση σου και την ξενερα σου αλλα μην το αφηνεις να σε καταβάλλει...πατα γκαζια και πίεσε τον εαυτο σου να βγεις απο το σπίτι σου...για οπου θες ..εθελοντισμο, χομπυ, σπορ ...ψαξε μεχρι να το βρεις .
η καταθλιψη ειναι σαν τον βουρκο σε καταπίνει σιγα σιγα ..βρες κλαρι και τραβηξου γιατι κορίτσι μου τωρα που ειναι νωρις ακομα! και μην ξαναεπιτρεψεις στον εαυτο σου να ξαναπέσει.
Είχα καιρό να επισκεφθώ το forum...Για να είμαι ειλικρινής μπήκα μπας και γράφεις ακόμα κι αν ναι, να δω τι γράφεις. Ωραία τα λόγια σου :) Σοφά! :oQuote:
Originally Posted by rea
ΕΝΑ θα σασ πω νομιζω το λενε και οι γιατροι οσο καθεσαι και δεν κανεισ τιποτα τοσο δυσκολο ειναι να σηκωθεισ
δε θα το ξεπερασεισ ποτε αμα δεν κανεισ κατι να προχωραει η ζωη εστω και λιγο γιατι αλλιωσ ειναι πολυ δυσκολα τα πραγματα
Επισημως , πανω απο δυο βδομαδες τετοιου ειδους διαθεση , θεωρειται ατυπη καταθλιψουλα , επισημως παντα , το τονιζω . Αν εισαι σε μικρη ηλικια , πχ 18-19 , η διαθεση εχει σκαπανεβασματα . Μπορει να περνας και μια φαση .
Παντως μην το αφησεις να συνεχισει για πολυ ακομα .
Η ατελείωτη βαρεμάρα επέστρεψε, κάθομαι στον καναπέ ή στο κρεβατί και δεν κάνω τίποτα. Είμαι χάλια, και με έπιασαν τα υπαρξιακά μου λίγο. Γιατί να βαριέμαι τόσο την ζωή μου; Επισης ούτε τώρα βγαίνω παρά μόνο για το μάθημα και μετά πάλι σπίτι. Μήπως χρειάζομαι βοήθεια;
Μπορει να περνας μια φαση , μπορει νασαι ιδιορρυθμη , ποιος οριζει το φυσιολογικο ? η πλειοψηφια ? οχι βεβαια .......................παιζει και το ενδεχομενο καταθλιψης η δυσθυμιας ...............
Καλησπερα...γραφω εδω για να πω τον πονο μου και τις σκεψεις μου στις οποιες πρεπει να βρω λυσεις συντομαι. Περσι εδινα πανελληνιες, δεν περασα καπου και ετσι βρηκα κατι και ασχοληθηκα μεχρι τωρα. Αναγκαστηκα πηγα στην Αθηνα (ειμαι απ νησι) οποτε εγιναν καποια εξοδα. Τωρα καταλαβα πως δεν μαρεσε εξαρχης αυτο που εκανα και ειπα τελος. Ομως η μανα μου εχει νευρα οκ και με το δικιο της αλλα κ εγω δεν μπορω να κανω κατι που δεν θελω.. Τωρα θα γυρισω στο νησι αλλα και εκει τι να κανω? Δεν υπαρχει τιποτα. Οταν ειμαι στο νησι θελω να παω αθηνα και το αντιστροφο. Οσον αφορα το μελλον μου και τις σπουδες δεν ξερω τι θα κανω πραγματικα. Νιωθω χαμενη. Επισης νιωθω πως ζω χωρις σκοπο. Οι μερες περνανε και εγω δεν κανω απολυτως τιποτα για να δωσω νοημα. Μερικες φορες σκεφτομαι πως θελω να πεθανω.. Γιατι να νιωθω ετσι? Τι μου συμβαινει?
Ακου Μάρα, τιποτα απο οσα νιωθεις δεν ειναι παραλογο, εισαι σε μια εντελως μεταβατικη φαση στη ζωη σου χωρις πυξιδα και λογικο ειναι να σε τρομαζει, να σε κουραζει και να νιωθεις ασχημα. Δεν θες να πεθανεις απλα είσαι σε δύσκολη φαση και δεν ξέρεις τους λόγους για τους οποίους θέλεις να ζήσεις ακόμα. Βγάζει νόημα, έτσι δεν είναι; Μόλις μπούν κάποια πράγματα στη ζωή σου σε μια σειρά θα δεις πως δεν θα είσαι τόσο χάλια.Quote:
Originally Posted by Μάρα.
Τι να κάνεις τώρα για αρχή; Αυτο κανεις δεν μπορεί να σου το πεί...σε μεγάλο βαθμό σε νιώθω γιατι έχω βρεθεί στη θέση σου πολύ πρόσφατα και ακόμα δεν ξέρω αν κάποιες αποφάσεις που πήρα είναι οι σωστές. Το θέμα είναι να προχωράς και να δοκιμάζεις πράγματα.
Η λογική λέει πως σαφώς στην Αθήνα οι επιλογές σου θα ήταν περισσότερες, αλλά εφόσον αυτό που έκανες δεν σε γέμιζε και το θεωρείς λάθος και κουράστηκες άστο, χέστο και πάνε στο νησί να γεμίσεις τις μπαταρίες σου και άσε τη μανα σου να σκούζει. Το κάνει απο ανησυχία που θέλει να σε δεί να πατάς στα πόδια σου κάπως οχι οτι αμαν τζάμπα έξοδα (καλά σιγουρα είναι παράγοντας αλλα πιστεψε με δεν είναι ο πιο σημαντικός στα μάτια της και ας μη την ξέρω). Απλά δεν ξέρει πως αλλιώς να το εκφράσει. Μην σκας για αυτό.
Καταρχήν τώρα είναι και καλοκαιράκι, το να γυρίσεις στο νησί σου καλό θα σου κάνει...θα πάρεις τον ήλιο σου θα κάνεις τα μπανάκια σου, θα ηρεμήσεις λίγο...και απο εκεί και πέρα προσπάθησε απλά να μη βαλτώνεις. Όταν θα είσαι εκει σήκω βγες, εστω μόνη αν δεν έχεις παρέα. Ψάξε δουλεια έστω προσωρινή και του ποδαριού στα τουριστικά, τι σκατα νησί είναι...κάνε μια γύρα και άσε 50-100 βιογραφικά ε του πούστη, απο ενα δεν θα κάτσει κάτι; Να σηκώνεσαι κάθε πρωι και να λες θέλεις δεν θέλεις οτι σήμερα θα κάνω αυτό. Ο,τι να ναι, δεν έχει σημασια αν σου βγάζει νόημα εξαρχης. Οτι σήμερα ξερω γω...θα φυτέψω με τη μανα μου λουλούδια. Θα φτιάξω ενα γλυκό. Θα πάω βόλτα με το ποδήλατο. Θα παω να πιω τη κοκτειλάρα μου και θα κοιτώ το ηλιοβασίλεμα. Θα δοκιμάσω καμια γυρα για δουλειά. Θα δοκιμάσω να χωθώ σε κάνα εθελοντικό σύλλογο. Θα δοκιμάσω να κολυμπήσω τόσο. Η θα δοκιμάσω κάνα άθλημα η χόμπι που παντα ήθελα να δοκιμάσω και δεν τολμούσα. Η θα δοκιμάσω να φτιάξω οριγκάμι με τουτοριαλ στο ίντερνετ. Θα δοκιμάσω να μάθω μια ξένη γλώσσα. Θα δοκιμάσω να πουλήσω τρέλλα στη γειτόνισσα η σε κανα ωραιο γειτονόπουλο χαχα. Ξερω γω. Κάνε πράγματα, οσο ανούσια και αν σου φάινονται και πιστεύω πως τότε θα έρθει η στιγμή που θα τη φας τη φλασιά σου για το τι πρέπει να κάνεις μετέπειτα...είτε θα ανακαλύψεις κατι καινουριο που σου αρεσει, είτε θα γνωρίσεις κάποιον άνθρωπο η ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν να δείς τα πράγματα απο μια σκοπιά που μέχρι πρότινος δεν μπορούσες να σκεφτείς, είτε θα ανακαλύψεις πως είσαι καλή σε κατι που δεν φανταζόσουν μεχρι τωρα, είτε θα αρχίσει να ωριμάζει μέσα σου σιγά σιγά μια ιδέα για το θες να κάνεις απο εδω και πέρα...εγω σου λεω αν τα κάνεις αυτα στη χειρότερη και να μη βρεις αμέσως τι θες να κάνεις τουλάχιστον θα ηρεμήσεις λιγο και θα αισθανθείς καλύτερα με αποτέλεσμα να μπορείς μετα να ζυγίσεις ξανα τα πράγματα πιο ψύχραιμα.
Α όσο για τις σπουδες αστο τζάμπα στενοχώρια το έχεις...ξέρω άτομα που τελείωσαν χρηματοοικονομική και λογιστικη που δουλευουν σερβιτόροι και σε τουριστικα call center. Εγω, καθηγήτρια. Αυτη τη στιγμή έχω μαύρισμα του αγρότη (σε αυχενα και χέρια) επειδή μοίραζα φυλλάδια μες στο λιοπύρι λολ. Και ξέρω και ντουγάνια του κερατά που πρόλαβαν να βολευτούν με το τίποτα, είτε λόγω εποχών είτε λόγω κονέ. Και ξέρω και πτυχιούχους που τα καταφέραν χωρις κονε. Και ξέρω και παιδία που απλά μάθαν μια τέχνη (ψυκτικοι ξερω γω...η κοπέλες που ασχολούνται με ονυχοπλαστικη ξερω γω) και τα καταφέρνουν μια χαρά και μπράβο τους. Και ξέρω παιδία που γουστάρουν και συνεχίζουν και σπουδάζουν και κάνουν τα μεταπτυχιακά τους και τα πάντα τους επειδή το γουστάρουν, πάλι μπράβο τους.
ΟΟΟΟ,τι θέλεις κάνεις Μάρα μου...άλλο οι επιτυχία στις πανελλαδικές, άλλο στη δουλεια, άλλο στη ζωη.
Εχεις σκεφτει να ξαναδωσεις πανελληνιες?Ξερω ατομα που με την δευτερη ή και με την τριτη ακομα,περασαν σε σχολες που τελικα ηθελαν.
Σιγουρα δεν ειναι ευκολο αλλα ειναι προτιμοτερο απο το να μην σπουδασεις ή να σπουδασεις κατι επειδη απλα επιασες τα μορια,απλως και μονο επειδη στα 17-18 δεν ειχες ορεξη και την ωριμοτητα να διαβασεις (πραγμα τελειως φυσιολογικο).
Ναταλια σε ευχαριστω για την απαντηση. Τα διαβασα αρκετες φορες και τα σκεφτηκα για καμποση ωρα, κατεληξα πως εχεις δικιο. Οι μαναδες παντα θελουν τα καλυτερα για τα παιδια τους ναι. Μερικες φορες φταινε και τα παιδια λιγο που δεν μπορουν να το καταλαβουν αυτο ομως:rolleyes: μου εδωσες αρκετες ιδεες για το τι θα μπορουσα να κανω και σε ευχαριστω, βεβαια ολα αυτα τα ξερω κ απ μονη μου αλλά θελω μαλλον να χω καποιον και να μου τα λεει, να με βγαλει απο το ληθαργο στον οποιο ειμαι... Ηδη ξεκινησα ιταλικα απ το ιντερνετ, τα βασικα. Το να μοιραζεις φυλλαδια μες στον ηλιο παιζει να χει πολυ κουραστικο τουλαχιστον ομως πληρωνεσαι, παιρνεις ενα ποσο εστω οσο και αν ειναι αυτο. Καλα στη χωρα που ζουμε τα κονε δινουν και παιρνουν, οσοι δεν εχουν δλδ να πανε να πεσουν απο κανενα γκρεμο μπας και τους λυπηθει κανεις και τους δωσει δουλεια, μεγαλη συζητηση ειναι αυτη. Τελος παντων. Ελπιζω μεσα στο καλοκαιρι να βρω τι ειναι αυτο που θα ξυπνουσα καθε μερα απ τις 8 για να παω να δουλεψω.
Αλαφροίσκιωτε, ναι σκεφτομαι να ξανα δωσω, βεβαια μεσα σε μια βδομαδα θα χω αλλαξει γυρω στις 5 φορες γνωμη. Παρολα αυτα ειναι μια απ τις επιλογες που χω βαλει στο μυαλο μου, και γω πιστευω πως την 2η φορα εισαι πιο συνηδειτοποιημενος και αποφασισμενος οποτε κατι καλυτερα θα καταφερεις.. Μερικες φορες σκεφτομαι πως θα γραψω αρκετα καλα αλλα ειναι κ αλλες φορες που σκεφτομαι πως θα γραψω πολυ χαλια και ολο αυτο θα γινει τζαμπα. Δεν εχω καθολου εμπιστοσυνη στον εαυτο μου και παντα σχεδον θα σκεφτομαι αρνητικα το οτιδηποτε.
Ειμαι σε παρόμοια κατάσταση με εσενα. Δεν εχω όρεξη για τίποτα πηγαίνω με το ζόρι για δουλειά χωρις καμια όρεξη, πολλές φορες μάλιστα νομιζω πως διάλεξα λάθος επάγγελμα και οτι δεν μου αρεσει αυτο που κανω. Με σχέση με εσενα ομως μου λείπουν παρα πολυ οι γονεις μου, καθε φορα που σκέφτομαι για αυτούς αρχιζω να κλαίω και να λεω γιατι ειναι φτιαγμένη ετσι η ζωή πως ολοι πρεπει να δουλεύουμε και στην τελική όλες οι σκέψεις μου με οδηγούν πως δεν μπορω αλλο και θελω να πεθάνω.Quote:
Originally Posted by Μάρα.
Αλλοι θα παρακαλαγαν για μια δουλειά πρεπει να το δεις αλλιως οπως και εγω, πρεπει να ξυπνησουμε και να αρχισουμε να ζουμε. Αν δεν σαρεσει το επαγγελμα που κανεις τοτε σκεψου πως θα ηθελες να σαι σε καμια δεκαρια χρονια απο τωρα, και αν βρεος πως θες να κανεις κατι αλλπ τοτε καντο γιατι μετα θα ειναι πολυ αργα. Οσον αφορα τους γονεις εγω παντα ηθελα να φυγω απο το σπιτι και να μενω μονη δεν ειναι πως τους μισω ή τιποτα τετοιο απλα μερικες φορες υπαρχουν εντασεις σε λογικα πλαισια ομως. Εσυ δεν σκεφτοσουν ποτε πως θες να μενεις μονος και να εχεις την ησυχια σου? Αν δεν δουλευεις δεν θα χεις και λεφτα, που δυτυχως χρειαζεσαι για να επιβιωσεις. Χωρις λεφτα δυσκολα μονο η αγαπη δεν φτανει. Μηπως εχουν "φυγει" απο κοντα σου αγαπημενα προσωπα? Γιατι εμενα συνεβη περσι και πριν ενα μηνα και απ τοτε σκεφτομαι ολο και πιο συχνα το θανατο. Αφου ο κυκλος του ανθρωπου ειναι να πεθανει τοτε ποιο το νοημα να γεννηθει?
Ολα ωραια τα λες Μαρα μου εκτος απο εκει που σε πιανουν τα υπαρξιακα σου...εχω δεν εχω βιωσει απωλεια κοντινου προσωπου οποτε ισως ειναι λογικο να τα σκεφτεσαι αλλα δεν νομιζω πως τα μεγαλα υπαρξιακα ερωτηματα ωφελουν σε κατι...αυτα τα απανταει ο καθενας με τον τροπο του. Σκεψου αυτα τα συγκεκριμενα ατομα πως εζησαν, τι αποκομισαν απο τη ζωη και τι αντικτυπο ειχε το περασμα τους στους αλλους. Ειμαι βεβαιη πως θα βρεις πολλα νοηματα για τις ζωες που εζησαν (ασχετα αν απο τη δικια τους οπτικη μπορει να ηταν διαφορετικη).Quote:
Originally Posted by Μάρα.
Κατα τ'αλλα με τη λογικη αν ειναι να πεθανει ο ανθρωπος γιατι να γεννηθει ξερω γω γιατι να ανατειλει ο ηλιος το πρωι αφου θα δυσει ουτως η αλλως το βραδυ; Απλα γινεται :)
Και καλα κανει.
Καλως ή κακως τα υπαρξιακα μου με πιανουν αρκετα συχνα θα μου περασει ομως καποια στιγμη δεν μπορει να τα σκεφτομαι συνεχεια. :p
Ακομα δεν εχω ορεξη να βγω. Και μενοντας σπιτι βλεπω πως παιρνω και κιλα και αυτο δεν μαρεσει καθολου γιατι ειμαι ηδη αρκετα γεματουλα. Γιατι δεν μπορω να βγω εξω σαν ολους τους αλλους; Εστω να πηγαινω μια μισαωρη βολτα, για ενα μπανιο. Αν μεινω και αλλο μεσα για καιρο θα καταληξω να γινω 300 κιλα. Δεν θελει και πολυ προσπαθεια για να φτασει κανεις τοσα πολλα.
Kιεγω καθομαι μεσα , αλλα δεν το ριχνω στο φαι .........εχω να παω για μπανιο απο το 04 , αφου σκεπτομαι να ξανακανω μαθηματα κολυμβησης , μπορει ναχω ξεχασει πως κολυμπας , ξερωγω ? να καταβαλλεις προσπαθεα εστω με το ζορι να βγεις , τωρα πουναι αρχη , αμα παγιωθει κατασταση , αστα να πανε .....................η αδρανεια , φερνει αδρανεια ................, μολις ξυπνησω , δεν καθομαι ουτε στιγμη στο κρεββατι , θα εφευρω καποια δουλεια , ωστε να καταπιαστω με αυτην , θελει πολυ προσπαθεια , μην αρχιζεις και βουλιαζεις στην αδρανεια ........Quote:
Originally Posted by Μάρα.
Χρειάζεσαι κινητρο και καποιον να σε παρακινησει να βγεις. Καποια φιλη σου ισως. Θέλει προσπαθεια, ομως η αρχη ειναι το παν...Οσο το αφηνεις γινεται πιο δυσκολο..ειναι σαν φαυλος κυκλος: δεν εισαι καλά και δεν βγαινεις, δεν βγαινεις επειδη δεν εισαι καλά...Δημιουργησε εστω καποιες εικονικες δουλιτσες, για να αναγκαστεις να ξεκολλησεις απο το σπιτι...ετσι κανω κι εγω...