Printable View
καλημερα σε ολους...σας εχει τυχει ποτε να κανατε ενα λαθος κ να δυσκολευεστε να συγχωρεσετε τον εαυτο σας?
δηλαδη να νιωθετε ενοχες κλπ...λαθος που αφορα την ηθικη σας κ τις αξιες σας?να εχετε παθει σοκ..με τον εαυτο σας κ να μην καταφερνετε να σας συγχωρεσετε?
Πολλές φορές...
Ειδικά πριν ξεκινήσω τα αντικαταθληπτικά ήμουν ενοχικός για τα πάντα...
νιωθω πως με πλακωνουν οι τυψεις κ οι ενοχες....νιωθω απελπισια...θελω να νιωσω καλα..νιωθω κουρελι..βοηθεια..
Ναι, σαφως... σαφεστατα... ενα αδυσωπητο παιχνιδι αυτο λυπησης και αυτομομφης.
Εν τελει μεγαλο λαθος, η αγωγη με βοηθησε να ξελαμπικαρω.
δνε θελω να το καλυψω με την αγωγη..για να τα παιρνω πιο ελαφρια..θελω να το επεξεργαστω για να απαλλαγω μια κ καλη..νταξ πιαρνω αγχολυτικο κ με βοηθαει για λιγες μερες + θα παω στην ψυχολογο μου..τελικα ο εαυτος μας ειναι ο χειροτερος εχθρος μας..προσπαθω να φτασω στο σημειο του να μαθω ν συγχωρω τον εαυτο μου κ να με πεισω οτι δεν ειμαι τελεια κ κανω κ γω λαθη..ειμαι απισετυτα εγωιστρια τελικα..που θεωρω οτι εγω ειμαι η miss τελεια..κ οτι δεν πρεπει να κανω λαθη.
BOOM, δεν καλυπτεται με χαπια απλα αμβλυνεται, η ψυχοθεραπεια συνδεει τα κενα που οδηγουν σε αυτην την ακραια αυτο ενοχοποιηση.
Δεν ξερω αν ειναι εγωισμος ή υπερμετρη σκληροτητα και ανασφαλεια. Σε καθε περιπτωση η ειδικος σου θα σε βοηθησει πολυ αρκει να δεσμευτεις στην θεραπεια.
Εαν ενας ψυχισμος κουβαλαει το μικροβιο της αυτο ενοχοποιησης πχ για 10 χρονια, σε αμεση φαση η αγωγη καταστελει την απελπισια που φερνει, μετα θελει καθημερινη πιστη εναλλαγη προσπαθεια και αφαιρεση λανθασμενων τροπων σκεψεων. Το ζητημα ειναι και ποσο χρονο μας δινουμε.
Για παραδειγμα εγω ταλανιζομαι χρονια, διαγνωση ελαβα προ 6 ετιας αλλά και παλι δεν υπηρχε χρονος/χρημα για ουσιαστικη θεραπεια.
Συμπερασμα... Χ Ρ Ο Ν Ο Σ - εμπειριες - διεργασια - προσπαθεια - και αγωνας.
Εκει κατεληξα.
εχεις απολυτο δικιο κ συμφωνω..απλα επαιρνα αγωγη 1μιση χρονο κ πηγε πολυ καλα, μεχρι που κατι εγινε τωρα παλι κ νιωθω ενοχες..εγω..
πριν ενα μηνα εκοψα το Ladose..οποτε μου δινω λιγο χρονο ακομα γιατι πραγματικα ημουν οκ πριν το γεγονος που συνεβει κ με εριξε τοσο..
παιρνω αγχολυτικο καθε μερα εδω κ 4 μερες γιατι ειχα πολλη τσιτα, κλαμα κ απελπισια..κ φυσικα θα κανω τον αγωνα μου να απελευθερωθω απο ολες της ενοχες..βασικα αυτο που θελω να κανω ειναι να μαθω να με συγχωρω..οπως το κανω με μεγαλη επιτυχια στους αλλους..νομιζω του το οφειλω..εκανα ενα λαθος κ αυτομαστιγωνομαι τωρα..ειμαι πολυ σκληρη με μενα..θα συνελθω..
Μια απο τα ιδια, προσπαθω να παψω να τα παιρνω βαρια κτλ κτλ κτλ. Δυσκολο ειναι ΡΟΛΟΣ ΚΟΝΤΡΑ ΦΥΣΗ.
ΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ το προβλημα μου..οτι τα παιρνω τρομερα βαρια...κ γιομαι drama queen..
Τουλαχιστον η ψυχολογος σου νιωθεις πως κανει δουλεια ?
απο τα 19 μου μεχρι περσι οταν ηθελα να τιμωρησω τον εαυτο μου καποιες φορες για καποιο λαθος κοβομουν.νομιζω ειμαι πολυ αυστηρη με τον εαυτο μου ισως και πολυ εγωιστρια.νομιζω απλα πρεπει να δεχομαστε οτι τα λαθη ειναι για ολους, ακομα και για εμας.θελει πολυ δουλεια να σταματησεις να αυτοτιμορεισαι και να μην παιρνεις τοσο βαρια τα πραγματα.
οντως..εγω οταν κανω ενα λαθος..μιλαμε για οχι απλο λαθακι..απλα για κατι που με ξεπερναει νιωθω τρομερο στρες, λυπη, θλιψη. δεν τρωω δεν μπορω να κοιμηθω κ αποσυρρομαι..γενικα..
πρεπει να δεχτω το οτι ειμαι ανθρωπος κ κανω κ γω λαθη..εφοσον εμαθα απο αυτο το λαθος κ δεν το επαναλαμβανω..ε?
μακαρι να ημουν σκληρη σαν κατι αλλους που βλεπω ποσο ευκολα τα περνουν τα πραγματα..ειμαι τρομερα ευαισθητη...τοσο που δνε θα πρεπε μαλλον να κανω τιποτα..
επιπλεον οταν κανει καποιος λαθος..εις βαρος μου ας πουμε...πληγωνομαι πολυ..ομως μετα τον αγκαλιαζω κ τον συγχωρω λεγοντας του ποσο ανθρωπος ειναι..κ οτι συμβαινουν αυτα...σε μενα δεν εχω κανει ποτε κατι τετοιο...
σε νιωθω απολυτα.σαν να μιλαω εγω ειναι..πρεπει να αλλαξουμε ομως αυτη τη σταση.οπως συγχωρουμε τους αλλους ετσι πρεπει να κανουμε και με εμας.ακομα κι οταν ξανακουμε το ιδιο λαθος δε πειραζει.σιγα σιγα μαθαινουμε.ειναι αδικο να ειμαστε τοσο σκληροι με εμας
Quote:
Originally Posted by BOOM
Quote:
Originally Posted by BOOM
εξαρταται απο το "λαθος".Quote:
Originally Posted by BOOM
λαθος ειναι κι ενας φονος, λαθος ειναι και να αγριοκοιταξεις ενα παιδακι.
αν θες, πες αληθινο παραδειγμα.
δηλαδη, χρειαζεται διακριση...
αν σκοτωσες ανθρωπο, καλα κανεις και δεν συγχωρεις τον εαυτο σου, αλιμονο αν το καναμε. θα πρεπει να το παρεις αποφαση οτι εκανες κατι ασυγχωρητο και να βρεις τροπους να ζησεις μαζι του.. δηλαδη να διαχειριστεις το βαρος αυτο και οχι να το εξαλειψεις , γιατι, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν γινεται και δεν πρεπει..
αν ομως περνας το στρεςς που περιγραφεις για μικρα λαθη, η και πολυ μικρα, οχι, δεν ειναι φυσιολογικο να σε ακινητοποιουν και να σε προβληματιζουν ετσι.
ψαξε να βρεις τι φταιει, ειτε μονη , ειτε με βοηθεια και βαλε τα "λαθη" στην σωστη τους διασταση.
φταιει οτι δεν συγχωρεις τον εαυτο σου που ειναι τελειος, οπως ειπες?
φταιει οτι θελεις να τρωγεσαι με τα ρουχα σου κι ολα αυτα ειναι μονο αφορμες??
φταιει που δεν νοιωθεις καθολου τελεια και ψαχνεις αφορμες για να επιβεβαιωνεσαι και αυτοεικτιρεσαι?
πρεπει να το βρεις για να το μειωσεις.
προσωπικα μιλωντας, δεν εχει τυχει προς το παρον να κανω ΤΟΣΟ μεγαλο ηθικο/αξιακο λαθος που να μην μπορεσω να το συγχωρεσω στον εαυτο μου, η να το κατανοησω και να προχωρησω.
εχω κανει πολλα μοιραια λαθη που οφειλονται αποκλειστικα σε λαθη/παραλειψεις , βολεμα στις ευκολιες μου και στην ευκολη ζωη γενικοτερα . αφορουν ομως κυριως επαγγελματικα θεματα-επιλογες και σε καμια περιπτωση, ηθικα.
εχω και εγω πολλες τυψεις και ενοχες για τα παντα. νομιζω οτι ειμαι ενας μαζοχιστης. αυτο εχω καταλαβει ψαχνοντας στο ιντερνετ αλλα βεβαια αφου δεν εχω παει σε γιατρο δεν ειμαι και πολυ σιγουρος
σιγουρα δεν σκοτωσα κανεναν...!!!! αν ειχα σκοτωσει καποιον εγω προσωπικα ηδη θα ειχα κρεμαστει !!!Quote:
Originally Posted by Remedy
οταν θα ηρεμησω θα δω το δικο μου λαθος στην πραγματικη του διασταση..παντως δεν εβλαψα καποιον..παρα μονο εμενα.δεν θα πω τι συγκεκριμενο λαθος εκανα.σορρυ.δεν θελω
Ημουν ενοχικη απο μικρή και ελεγα συνεχεια ότι εκανα τρομερα λαθη ακομη και για ασημαντα. Σχετιζεται και με αυστηρους γονεις και παρατηρησεις για λεπτομερειες, κριτικη και αυστηροτητα απο το περιβαλλον. Βεβαια οι γονεις μπορει να το κανουν αυτο σε πολλα παιδια που μη το αναπτυσσουν αυτο ως χαρακτηριστικο αργοτερα ως εφηβοι και ενηλικες. Ισως ειναι και γονιδιακο, τι να πω, καποιοι ανθρωποι φαινονται απο μικροι πιο υποχωρητικοι, να λενε συγγνωμη με το παραμικρο και να βουρκωνουν ευκολα. Εχουμε δυσκολο αγωνα εμεις οι ενοχικοι. Τωρα ομως εχω αλλαξει αρκετα προς το καλυτερο. Δεν ειναι οτι εγινα χοντροπετση αλλα λαθος μου που ειναι ζητημα ηθικης και προσωπικης επιλογης ειναι λαθος μου και οχι εγκλημα που σκοτωσε ή σημαδεψε κανεναν. Η σφαλιαρα για να ξυπνησω ειναι οταν συνηδειτοποιησα ή ανακαλυψα οτι ατομα που επι χρονια με κατεκριναν ή μου μιλουσαν για υψηλες ηθικες αξιες και παρουσιαζαν τον εαυτο τους σαν μις ή μιστερ τελειο είχαν κανει δις και τρις χειροτερα. Βεβαια δεν ειναι μονο τα επικριτικα ατομα αλλα και η δικια μας εσωτερικη φωνη που ειναι ιδιαιτερα αυστηρη οταν ακομη και αλλοι που μας ακουν μας λενε να χαλαρωσουμε και να μην ειμαστε τοσο αυστηροι με τον εαυτο μας. Το αναμασημα των λαθων μας και η εστιαση σε αυτα φυσικα και δειχνει χαμηλη αυτο εκτιμηση. Χρειαζεται δουλεια η αυτοεκτιμηση και να καταλαβουμε οτι δεν ειμαστε πλασμενοι για να ειμαστε τελειοι αν υπαρχει αυτο. Τα λαθη μας ειναι μαθηματα που εμπεδωνουμε και προχωραμε παρακατω. Σημασια εχει να συγχωρουμε τον εαυτο μας.
σε ευχαριστω που μου μιλησες ετσι..με βοηθησες πολυ! η αληθεια ειναι οτι το λαθος μου εχει να κανει με ηθικη..εχω παθει σοκ με μενα κ τον εαυτο μου..απλα με μπερδεψε κ εχασα τον δρομο μου..κ γω οταν χανω τον δρομο μου κλαιω κ τρεμω..χανω τις ισορροπιες μου..αυτη τη στιγμη νιωθω πληρως αποσυντονισμενη..ειμαι σε ενα δασος που απλα δεν βρικσω το μονοπατι κ εχω χαθει.κ εχω κατσει σε μια πετρα κ κλαιω..ομως ξερω τι πρεπει να κανω για να με βρω ξανα.κ ξεκινω..σημερα εχω ραντεβου με ψυχολογο..καθε μερα θα κανω κατι ωστε να με βρω..
με σημαδεψε πολυ αυτο που εγινε..κ εγινα κ γω ενα μπερδεμα ολακερο..ειμαι στο τσακ να ξεκινησω παλι αντικαταθλιπτικο..το ειχα κοψει γιατι το παιρνα σχεδον 2 χρονια κ ημουν μια χαρα κ ενιωσα ετοιμη. μερικες φορες χρειαζεται να κανουμε λαθος για να μαθαινουμε τις αντοχες μας κ τα ορια μας..
εγω τωρα νιωθω οτι τα ξεπερασα τα ορια μου..σαν ανθρωπος σαν υποσταση..οτι ξεπερασα τις αξιες μου..ειναι οποτε λογικο να νιωθω ετσι..εχω δουλεια παλι να κανω με μενα για να με βρω επιτελους..ευχομα να με βοηθησει η ψυχολογος πολυ..παντως σημερα το πρωι ξυπνησα παλι κ ετρεμα, αυτη η τρεμουλα η εχωτερικη που δε σαφηνει να ξεκουραστεις πουθενα..πηρα ενα λαξοτανιλ κ κοιμηθηκα ξανα κ τωρα ηρθα στη δουλεια...κ προσπαθω να μαζεψω τα κομματια μου..δεν μεγαλωσα σε αυστηρο σπιτι..μεγαλωσα σε σπιτι το οποιο με κακοποιουσε συνεχομενα κ απειρα χρονια..η γονεις μου δνε ηταν αυστηρη..μου συγχωρουσαν τα λαθη μου..ομως εγω ενιωθα ενοχες γιατι πολυ απλα ζουσα κ κ επιβαρυνα τον πατερα μου οικονομικα κ το δεινχε καθημερινα φωναζοντας μου κ την μπουκια που τρωω..λογικο να αναπτυχθουν τετοιοι μηχανισμοι..μηχανισμοι φοβου κ ενοχων που με ακολουθουν κ στην ενηλικη ζωη...τι κριμα..