Printable View
νιώθω απαίσια. νιώθω πως τίποτα πια δεν έχει νόημα. το μόνο που ζήτησα κ ζητάω από την ζωή μου είναι αγάπη κ ασφάλεια, αλλά φαίνεται ότι πιο εύκολα δίνει κάποιος λεφτά σήμερα πάρα αγάπη. δεν ξέρω τι άλλο να πω. είμαι ένας αποτυχιμένος άνθρωπος (σε όλους τους τομείς) κ σίγουρα κ να μην υπήρχα δεν θα έκανε ιδιαίτερη αίσθηση σε κανέναν. ευχαριστώ για τον χρόνο σας. απλά ήθελα να το πω κάπου..καλές γιορτές να έχετε...
Μπορείς να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένη; Το έχεις συζητήσει με κάποιον που θα περίμενες να σου δώσει αγάπη και τελικά απογοητεύτηκες; Γιατί λες πως δεν θα έκανε αίσθηση σε κανέναν; Ζεις μόνη σου έτσι; (Θυμάμαι ένα προηγούμενο θέμα σου που έλεγες ότι αντιμετώπιζες προβλήματα με την μητέρα σου). Τι σημασία όμως έχει αυτό; Είναι λόγος για να εγκαταλείψεις ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ; Σ' αυτή την ζωή ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι κυρίως με τον εαυτό μας και ο εαυτός μας είναι ο πρώτος που θα μας νοιαστεί. Έχεις ανεξαρτοποιηθεί και χαθεί από όλους λογικά, δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα γι' αυτό. Πολύυυυ δύσκολα δημιουργείς σήμερα ουσιαστικές σχέσεις και όλοι πρώτα θα σκέφτονται τον εαυτό τους (εκτός από γονείς φυσικά αλλά ας μην ξύνω πληγές στην δική σου περίπτωση) και αν θα προσπαθήσουν κάποιοι να δείξουν την αγάπη τους, πολλές φορές την δείχνουν με τον λάθος τρόπο. Επιπλέον η λέξη "αποτυχία" δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Άλλους στόχους και θέλω έχεις εσύ, άλλους ο δίπλα. Ακόμη κι' αν δεν καταφέρνεις κάποιο στόχο, μάθημα είναι και χρειάζεσαι επιπλέον προσπάθεια, υπομονή και επιμονή. Αποτυχία για μένα πλέον είναι να πέφτει κανείς χωρίς να έχει ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ να σηκωθεί επάνω και να ΖΗΣΕΙ. Με όποιο τρόπο θέλει εκείνος... Και εσύ δεν είσαι, συνεχίζεις να μπαίνεις εδώ και να μας γράφεις, επομένως βαθιά μέσα σου ελπίζεις ακόμα σε κάτι. Θες να επεκταθείς λίγο έστω για να ξεσπάσεις;
Δεν είσαι το μόνο άτομο που σκέφτεται το θάνατο......
δυστιχως ειναι πολυ δυσκολο να πει κανεις οτι ενα ανθρωπο τον αγαπα πραγματικα
ειναι ευκολο να μοιραζει κανεις σ αγαπω αλλα δυσκολο να το ενοει.
συχνα το πιο πιθανο πραγμα που μπορεις να αποχωριστεις ειναι οτι αγαπας..
ολοι οι ανθρωποι λιγο πολυ ζουν συμβιβασμενοι.
ομως κανενας ανθρωπος δε μπορει να πετυχει απο μονος του οσο ταλεντο κ αν μπορει να εχεις θα ερθει η στιγμη που θα χρειαστει καπιος να σε βοηθησει..
για να πετυχεις πρεπει να πονταρεις κ σε αλλους εκτος απο σενα.
ναι ζω μόνη μου. πριν 1 χρόνο πίστευα πως τα είχα όλα. είχα ην οικογένεια μου (είχα αρχίσει να τα βρίσκω με την μάνα μου), τον άνθρωπο μου, ετοιμάζομουν να ξεκινήσω την κοινή μου ζωή μαζί του, είχα ους φίλους μου (λίγους βέβαια αλλά καλούς, έτσι νόμιζα) κ γενικά είχα αρχίζει να βάζω σε τάξη τη ζωή μου. με τη σχολή δεν τα παω καλά γιατί δεν μου αρέσει καθόλου κ κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες να την τελειώσω, δουλειά δεν έχω (με βοηθάει ο μπαμπάς μου ευτυχώς, αλλά μόνο αυτό κάνει) κ τώρα κατάλαβα ότι όλοι κοιτάνε μόνο την πάρτη τους. ο πατέρας μου (έχει μεν χίλια προβλήματα γενικά αλλά κ υγείας) αλλά το μόνο που κάνει είναι να είναι όλη μέρα στο καφενείο κ να παραπονιέται για τη ζωή του χωρίς να κάνει κάτι για τον εαυτό του (΄'οπως να κόψει το κάπνισμα κ για την υγεία του αλλά κ για την τσέπη του) ο άνθρωπος μου, το στηριγμά μου με πήρε μια μέρα τηλέφωνο από την άλλη άκρη του κόσμου κ μου ζήτησε να χωρίσουμε κ βέβαια μετά τα έμαθα όλα. 6 χρόνια ζούσα μέσα στο ψέμα. απιστείες, προδωσία, ψέματα. όσο για τους φίλους μου ; όταν χαμογελάω είμαι καλή κ με θέλουν όταν δεν απλά με αποφεύγουν ή μου την λένε ότι τους χαλάω την διάθεση ή με φωνές κ απειλες προσπαθούν να με κάνουν να "ξεχάσω" όπως λενε εκείνον κ δεν καταλαβαίνουν πως τον σκέφτομαι ακόμα μετά από όσα μου έχει κάνει (έχουμε χωρίσει 4 μήνες τώρα κ τα έμαθα όλα αυτά πριν απο 2). σήμερα είχα βγει με τους φίλους μου κ περάσαμε από ένα περίπτερο να πάρουμε κάτι κ έτυχε εκεί να είναι κάποιος που είχα μαζί του μια μικρή περιπέτεια πριν αρκετό καιρό. τέλος πάντων πήγα με τον ένα φίλο μου να ψωνίσουμε κ οι άλλοι μας περίμεναν πιο πάνω. μόλις φύγαμε κ βρήκαμε τους άλλους εκείνος έφυγε κ γύρισε πίσω για να πει κ καλά σε εκείνον ότι τον γουστάρω κ δεν ξέρω κ εγώ τι άλλο (κ όλο αυτό το λέει πλάκα).το αποτέλσμα ήταν να τον κυνηγάμε λες κ είμαστε 5 χρονών. μετά πήρα τον μπαμπά μου να τον ρωτήσω μήπως θα μπορούσε να έρθει να με πάρει από εκεί που ήμουν γιατί δεν ήξερα πως να γυρίσω ή να πάρω ταξί κ επειδή δεν του είπα εκείνη την ώρα τι έγινε κ θέλω να φύγω άρχισε να ουρλιάζει στο τηλέφωνο λέγοντας ότι θα τον πεθάνω κ άλλα τέτοια. αυτά με λίγα λόγια.
να σου πω οτι αγαπουσα ηταν ενα απο τα πρωτα πραγματα που αποχωριστηκα πολυ νορις..
εχεις σκεφτει ομως μηπως θα μπορουσε να υπαρχει κ καπιος που οταν δε χαμογελας δε θα σε αποπαιρνε αλλα επειδη βρισκεται πιο μακρυα δε μπορει να κανει κατι?
μηπως η προκαταληψη ειναι αυτη που σε κανει να μη βλεπεις νοημα πουθενα?
δε γινεται να τα πετυχεις ολα μονη σου οσο καλα κ αν προσπαθησεις να κανεις κατι η αποτυχια κ η μοναξια ειναι σχεδον το ιδιο πραγμα...
οι αλλοι δεν ειναι ποτε οπως ακριβως τους θελουμε αλλα αν δεν εχουμε καλυτερους τι να κανουμε (?)
έχω αρχίσει να τους φοβάμαι τους ανθρώπους. με έχουν πληγώσει πολύ. υπάρχει κ κάτι που λέγετε αξιοπρέπεια κ σεβασμός στον εαυτό σου. πως γίνεται λοιπόν να κάνεις παρέα με κάποιον που δεν σέβεται τα όρια σου κ την προσωπική σου ζωή; πως; πως να συγχωρέσεις κάποιον που τον λάτρευες κ πάτησε πάνω στην αδυναμία σου κ σε π΄ροδωσε κ σε ξεφτίλησε; πως;
Αυτό θα σου απαντούσα και χαίρομαι γιατί την απάντηση την ξέρεις μόνη σου... Απομακρύνσου από άτομα που δεν σε σέβονται, μόνο έτσι αφήνεις χώρο για καινούρια που θα σε εκτιμούν γι' αυτό που είσαι και ΝΑΙ υπάρχουν και αξιόλογα άτομα εκεί έξω. Όταν είσαι κλεισμένος στο καβούκι σου όμως και φοβάσαι τους πάντες, είναι λογικό να μην τους βρεις ποτέ ή να τους απομακρύνεις άθελά σου. Όσο για την συγχώρεση απάντησα σχετικά μ' αυτό στο άλλο θέμα αλλά οκ αν σου είναι δύσκολο (απίστευτα δύσκολο είναι και το καταλαβαίνω απόλυτα, είναι κάτι που παλεύεις καθημερινά γι' αυτό και περνάς από πολλά συναισθήματα) δεν το κάνεις αλλά ταυτόχρονα προσέχεις ώστε να μην κολλήσεις σε στερεότυπα του τύπου "όλοι είναι μαλάκες, όλοι θα μου φέρονται σκάρτα" ή ακόμη χειρότερα να πιστεύεις ότι σου αξίζει όπως έλεγες στο προηγούμενο θέμα και χαίρομαι πάρα πολύ που βλέπω πως τώρα το ξεπέρασες αυτό (και μακάρι να έβγαλα το σωστό συμπέρασμα διαβάζοντας το τελευταίο σου ποστ). Έκανες το σημαντικότερο βήμα, πραγματικά.Quote:
Originally Posted by αννα_παπ
Ναι θα υπάρχουν στιγμές που θα νιώθεις μοναξιά, που θα χρειάζεσαι ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ δίπλα σου αλλά αν αυτή την περίοδο δεν υπάρχουν στην ζωή σου τί κάνεις; Κλείνεσαι περισσότερο και θες να αποχωρήσεις; Κλαις, ξεσπάς, ΜΙΛΑΣ και σιγά σιγά θα βρεθούν αλλά πρώτα επικεντρώνεις στον εαυτό σου.
ενοεις οτι επειδη το παρελθον σου σε προδωσε τωρα δε θελεις να πλησιασεις τους ανθρωπους? αυτο να σου πω πιο πολυ εσυ με εκανες να το σκεφτω ετσι γιατι πριν δεν ειχα κατανοησει κ εντελως πως ενεργεις
απο οτι φαινεται ομως δε γινεται να πατησεις ενα κουμπι κ να εξαφανισεις καθε ανθρωπο απο διπλα σου αρα εφοσον καπια στιγμη καπου θα καταληξεις μηπως πρεπει να σταματησεις να το αποφευγεις? δε γινεται να μινεις μονη σου για παντα ακομα κ αν το θες απο ενστικτο καπιον θα πλησιασεις..
η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν ακόμα στιγμές που μου περνάει από το μυαλό ότι κάτι πολύ κακό έχω κάνει κ ότι είμαι ένας απαίσιος άνθρωπος που του αξίζει να μείνει μόνος αλλά μου φεύγει. νιώθω τελείως μόνη μου. τόση μοναξιά δεν έχω ξανανιώσει κ τρέμω πως θα είναι η ζωή μου μετά. όχι ακόμα δεν το έχω πιστέψει πως όλοι είναι μ@..ς αλλά φοβάμαι πως δεν θα τον βρω ποτέ αυτόν που θα είναι για μένα. πλησιάζουν γιορτές κ εγώ θα είμαι μόνη, αγκαλιά με τους καινούριους μου "φίλους" (τις ταινίες κ τις σειρές). φοβάμαι πως τίποτα δεν θα αλλάξει (προς το καλύτερο). φοβάμαι κ νιώθω απελπισία.....
εγώ είπα ότι τους φοβάμαι όχι ότι δεν τους πλησιάζω. απλά εχω αρχίσει να πιστεύω αυτό που λένε ότι "από τότε που γνώρισα τους ανθρώπους αγάπησα τα ζώα"...Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
πρεπει να εχει συμβει παρα πολες φορες στη ζωη σου αυτο το σεναριο της προδοσιας κ ισως εχεις ακομα αισθηματα εκδηκισης προς ολες τις κατευθυνσεις για αυτο λες κατι πολυ κακο εχω κανει
οι αλλοι ομως δε φτανει να σε συγχωρουν πρεπει κ συ καπια στιγμη να καταλαγιασει αυτη η καταιγιδα που συμβαινει μεσα σου...
γιατι οσο τα παιρνεις με τους αλλους κ θυμωνεις πιο πολυ εσενα ταλαιπωρεις ετσι....
δεν είπα ότι έχω κάνει κάτι τόσο κακό αλλά ότι αναρωτιέμαι κ κάποιες φορές το πιστεύω κ όλας ότι ίσως κάτι έκανα κ ή δεν τον καταάλαβα ή το έκανα σε κάποια άλλη ζωή κ το πληρώνω τώρα. δεν θέλω να εκδικηθώ κανέναν. ποτέ δεν το θέλησα. ότι είμαι πληγωμένη, ότι νιώθω προδωμένη ναι αλλά με την εκδίκηση δεν θα σταματήσω να νιώθω έτσι. ποναω κ ποναω πολύ γιατί για μένα αυτό που ζω είναι κόλαση...
Πφφφ same shit here . Ψυχραιμία. Μα πού είστε όλοι εσείς που μοιάζουνε να παρθουμε μια μεγάλη αγκαλιά! !!!????
αυτό ακριβώς αναρωτιέμαι κ εγώ.....Quote:
Originally Posted by Cicada
οσο μονος κ να θελει να μεινει καπιος ενστικτοδως καπιον θα αφησει να ερθει πιο κοντα του αλλα αυτο δε φτανει γιατι μετα μπορει να μην υπαρξει παραπανω συνενοηση..
πιστευω οτι εχεις πολα να πεις..
το ενστικτο βρισκει λυσεις ακομα κ αν εμεις τις φρεναρουμε.
Μην πεθάνεις πάντως είναι μαλακια! Και στο λέω γτ ήθελα να πεθάνω τρελά και τώρα που είμαι κάπως καλύτερα λέω πάλι καλά που δεν έκανα καμία μαλακια να αυτοκτονήσω! Αν μένεις Αθήνα μπορούμε να κάνουμε παρέα και να κλάψουμε παρέα επίσης ! Δεν είμαστε και τόσο μόνοι. ...
Τι κακό έκανες ακριβώς για να σου αξίζει αυτό; Σκότωσες άνθρωπο ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ; Σκέφτεσαι συνεχώς το κακό των άλλων χωρίς καμιά διάθεση μετάνοιας; Τι έκανες για να θεωρείς τον εαυτό σου απαίσιο; Αν ερχόταν ένας δολοφόνος γονατισμένος και κλαμένος και σου έδειχνε πως έχει μετανιώσει φρικτά για ό,τι έκανε θα τον απομόνωνες; Θα πίστευες ΑΚΟΜΑ πως του αξίζει να είναι μόνος του; Θα του άξιζε αν συνέχιζε να σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο παρά τα όσα κακά έπραξε. Θέλω να πω πως ό,τι κι' αν έκανες (που αμφιβάλλω αν ήταν τόσο σοβαρά, ο εαυτός μας είναι ο αυστηρότερος κριτής) δεν δικαιολογεί σκέψεις του τύπου "Α εντάξει έκανα λάθος, είμαι κακός άνθρωπος και άρα μου αξίζει να είμαι μόνη". Όχι, σε κανέναν άνθρωπο που σκέφτεται έτσι δεν αξίζει αυτό. Και να σου πω και κάτι ακόμα. Για να φτάνει κάποιος στο σημείο να κατηγορεί μ' αυτό τον τρόπο τον εαυτό του και να υποφέρει, σημαίνει πρώτα απ' όλα πως είναι καλός άνθρωπος και πως είναι διατεθειμένος να δει τα όποια λάθη του και να διορθωθεί... Απλά εσύ το παρακάνεις και σε καταλαβαίνω αλλά κάπου πρέπει να βρεις τις ισορροπίες για να μην σε επηρεάζουν αυτές οι σκέψεις...
Συμφωνώ με Άλεξ στο τελευταίο ποστ. Επίσης, εσύ κι' εγώ δεν είμαστε άνθρωποι; Γιατί καταλήγεις και πάλι σε στερεότυπες αντιλήψεις; Ναι υπάρχουν πολλοί σκάρτοι αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που θα κάτσουν να σε ακούσουν και θα νοιαστούν πραγματικά, αλλά εξαρτάται και από το τί περιμένεις ακριβώς. Αν περιμένεις να είναι ο άλλος ΠΑΝΤΑ εκεί για σένα, θα απογοητεύεσαι συνέχεια γιατί όπως είπα ο καθένας έχει την ζωή του και νοιάζεται πρώτα για τον εαυτό του, αυτό πρέπει να κάνεις κι' εσύ. Είναι δύσκολη περίοδος, ειδικά τώρα λόγω εποχής και Χριστουγέννων που επιδεινώνει το αίσθημα της μοναξιάς. Καλύτερη παρέα είναι οι ταινίες παρά ανθρώποι που όταν είσαι μαζί τους απλά σου επιβεβαιώνουν τα στερεότυπα... Τα πάντα αλλάζουν όσο αλλάζουμε κι' εμείς. Αν μένουμε εμείς στάσιμοι προόδο δεν βλέπουμε -και δεν μπορούμε να δούμε- σε τίποτα και πουθενά... Απλά όταν είσαι στις μαύρες σου ένα από τα "συμπτώματα" είναι δυστυχώς και η ματαίωση...
(Και τώρα έχω δει το ποστ #13 και με το τελευταίο ποστ του Άλεξ εννοούσα το #12).
Ένα ποστ σε φόρουμ έκανες και εμφανίστηκαν ήδη άτομα που σε νιώθουν και έχουν διάθεση για παρέα... Το βλέπεις; :)
ίσως είμαι πολύ δειλή για να πεθάνω αλλιώς δεν θα το έλεγα καν, θα το είχα κάνει. πάλι λένε πως υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που το ανακοινώνουν πριν το κάνουν. δεν ξέρω. σίγουρα είναι μια στιγμή που θα χάσεις τον έλεγχο. ναι Αθήνα μένω. δεν ξέρω μπορεί να έχεις κ δίκιο κ να μην είμαστε τόσο μόνοι αλλά εγώ νιώθω τραγικά μόνη μου κ πραγματικά ούτε ο παράδεισος δεν αντέχεται όταν είσαι μόνος...Quote:
Originally Posted by Cicada
είμαι από τους ανθρώπους που ακόμα πιστεύω πως ότι κ αν έχεις κάνει αξίζεις μια δεύτερη ευκαιρία κ είμαι η πρώτη που δίνω αυτή την ευκαιρία. απλά ίσως εγώ το έχω παρακάνει με τις ευκαιρίες γιατί όποτε έχω δώσει ο άλλος απλά τελειοποίησε αυτό που έκανε πριν. ποτέ κανένας δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία αλλά εκμεταλλεύτηκε εμένα. προς εμένα πάλι τα πράγματα είναι πιο σκληρά. σε εμένα δεν μου αξίζει δεύτερη ευκαιρία κ το έχω δει. όταν κάνω κάτι με αντιμετωπίζουν σαν να έχω κάνει φόνο ακόμα κ αν απλά είμαι θυμωμένη κ δεν μιλάω. πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να το αντέξει αυτό; πόσο; κ αν τελικά καταφέρει κ βγει από αυτή κ μετατραπεί σε έναν άνθρωπο από πέτρα; πόσο μπορεί να ζει χωρίς συναισθήματα;
Όλοι κάνουμε αυτές τις σκέψεις λίγο πολύ όμως πρέπει να βρούμε και την θετική πλευρά σε οτι κι αν κάνουμε και να είμαστε θετικοί πως τα πράγματα θα φτιάξουν κάποια στιγμή δε θα είναι όλα μαύρα!!!
Καταλαβαινω οτι ολα αυτα που περνας τωρα σου φαινονται ανυποφορα και σε πιανει απελπισια και ακομα και σκεψεις ασχημες και αρνητικες..αλλα ολοι μας εχουμε πληγωθει, ολοι μας εχουμε πονεσεις...ναι αλλοι περισσοτερο, αλλοι λιγοτερο...ωστοσο δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι κακοι και δεν ειναι σε καμια περιπτωση ολοι προδοτες και ανικανοι να αγαπησουν.....ΝΑΙ υπαρχει αγαπη εκει εξω...ΝΑΙ υπαρχει αληθινη φιλια, φιλια του "θα πηδηξω και μπροστα απο ενα λεωφορειο για σενα"...ΝΑΙ υπαρχουν καλοι ανθρωποι, ανθρωποι που αξιζει να εχεις στη ζωη σου και που δε θα σε πληγωσουν...αλλα μην ξεχνας οτι πανω απ ολα ειναι και ειμαστε ολοι ανθρωποι, ολοι εχουμε τα κουσουρια μας, και κανουμε τα λαθη μας...πολλες φορες παιρνει η μπαλα και τριτους και πληγωνουμε αλλους χωρις να το θελουμε, χωρις να το επιδιωκουμε....Εσυ ομως εισαι νεα κοπελα! Εχεις οοοολη σου τη ζωη μπροστα σου, μπορεις να κανεις ο,τι θελεις! Προλαβαινεις να κανεις φιλιες που ποτε δεν περιμενες οτι θα κανες...προλαβαινεις να γνωρισεις τον ερωτα της ζωης σου! Που θα περνατε ομορφα και θα γελατε και θα σε θελει και θα σε αγαπαει και θα κανει τα παντα για σενα...ναι εχεις ολη σου τη ζωη μπροστα σου, οι πιθανοτητες ειναι ανεξαντλητες! Υπαρχει πονος στον κοσμο υπαρχει ομως και ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ και ο καθενας μας την αξιζει και την εχει στη ζωη του....Quote:
Originally Posted by αννα_παπ
ο καθενας μας μπορει να νιωσει ετσι κατα περιοδους ή εστω μια φορα στη ζωη του...ναι εχω νιωσει ετσι, ναι εχω κλαψει ναι εχω πληγωθει, εχω πιστεψει οτι ολοι οι αντρες ειναι μαλακες, οτι ειναι καλυτερα να σαι μονος σου, ναι εχω κλαψει για τη μοναξια μου, για τον ανθρωπο που νομιζα οτι ειχα διπλα μου, για τους "φιλους" που νομιζα οτι ειχα....ναι ναι ναι...αλλα ΠΙΣΤΕΨΤΕ με ερχονται καλυτερες μερες...καλυτεροι ανθρωποι, γνησιοι αυθεντικοι και αληθινοι ανθρωποι που δε θα σου επιτρεψουν ποτεεε ξανα να νιωσεις ετσιQuote:
Originally Posted by Cicada
ειναι πολυ ωραια αυτα που λες. το θεμα ειναι οτι σε εμενα μαλλον ισχυει το αντιθετο. κουραστηκα να ζω. καθε μερα ξυπναω με τον ιδιο φοβο "τι αλλο θα χασω". εχτες μου εστειλε ενα μηνυμα η μανα μου κ μου ελεγε πως πριν μερικα χρονια της ειπα πως τωρα θυμηθηκε να το παιξει μανα κ τωρα επειδη κουραστηκε με την συμπεριφορα μου οταν πεθανει ο πατερας μου κ μεινω τελειως μονη μου να μην θυμηθω να το παιξω εγω κορη γιατι δεν θα ειναι εκει. ειχα δημιουργησει μια περιπου σχεση με εναν ανθρωπο που τον εβλεπα χωρις να το ξερει κανενας κ γενικα ξεχνιομουν μαζι του αλλα σημερα τα εκανα κ εκει θαλασσα. ενα παω να φτιαξω 10 γκρεμιζονται. κουραστηκα. κουραστηκα πολυ. κουραστηκα να ζω. κουραστηκα!!!!!!!!!
εχω την εντυπωση οτι η μανα σου δε φαινεται να ειναι σε θεση να ανταποκριθει σε οτι θα ηθελες να ανταποκριθει κ αυτο εχει επειρεασει κ σενα...
δεν μπορεις να τα παρατας ομως...αναποδιες τυγχαινουν και τυγχαινουν και σε ολους πρεπει να φανεις δυνατη και να κανεις υπομονη για τις καλυτερες μερες που θα ερθουν, γιατι πιστεψε με θα ερθουν πολυ πολυ καλυτερες μερες...μπορει τωρα να μη σου φαινεται ετσι...αλλα πρεπει να κανεις υπομονη...και θα σου ξαναπω, θα βρεις κ εσυ καποιον ανθρωπο καλο και ευγενικο και ειλικρινη που θα ειναι γνησιος μαζι σου και θα ειναι εκει για σενα και θα ειναι ο ανθρωπος σου...γιατι δεν ειναι ολοι ιδιοι, το ο,τι επεσες σ εναν μαλακα δεν σημαινει για κανεναν αλλο λογο οτι ειναι ετσι κ οι υπολοιποι που θα ρθουν στη ζωη σουQuote:
Originally Posted by αννα_παπ
Γεια σου Αννα! και εγω εχω οικογενειακα προβληματα οπως σχεδον ολοι μας.Εχω καταθλιψη και ΓΑΔ και αυτο κανει τα πραγματα ακομα χειροτερα βεβαια παιρνω φαρμακα αλλα της ασχημες σκεψεις απο το μυαλο μου δεν της βγαζουν.Αννα ολοι εχουμε παραπονα δεν σημαινει ομως οτι πρεπει να αυτοκτονησεις.Δεν λεω αυτο που σου εκανε ο δεσμος σου ητανε πολυ ασχημο και σκληρο ομως εσυ δεν φταις σε τιποτα! τωρα οσο για τους γονεις σου προσπαθησες να τους μηλησεις? να τους πεις πως αισθανεσαι? αν δεν βγαινει ακρη θα σου ελεγα να διατηρησεις μια τυπικη σταση απεναντι τους.Το καλο ειναι οτι δεν μενεις μαζι τους.Σου ευχομαι συντομα να αισθανθεις καλυτερα και μην στεναχωριεσαι για τον δεσμο που χαλασε (Το καταλαβαινω οτι ηταν 6 χρονια ομως δεν ηταν σωστος απεναντι σου) κανε κουραγιο και υπομονη και ολα θα πανε καλα.