Γεια σας παιδια εχω πολυ καιρο να γραψω ο λογος οτι με πηρε τελειως απο κατω.Δεν αντεχω αλλο δεν βρησκω νοημα στη ζωη μου ειναι σαν να πεθανα και γω.Δεν με παρηγορει τιποτα κανενας λογος κανενας γιατρος.Αν μου το ελεγαν παλια δεν θα πιστευα οτι ανθρωπος μπορει να φτασει σε τετοιο σημειο.Εχασα οτι κουραγιο μπορει να ειχα και νοιωθω αδυναμη φοβισμενη με τα παντα.Δεν γυριζει το μυαλο δεν μπορει να παει παρακατω.Η μοναξια και το κενο ειναι αφορητα.Εχω κρισεις πανικου συνεχως και δεν υπαρχει λεπτο ηρεμιας 5 μηνες τωρα.Ας μου πει καποιος που εχασε συντροφο πως γυρναει ολο αυτο.Δεν υπαρχουν συνταγες το ξερω αλλα εγω δεν μπορω με τιποτα να το παλεψω και μου εχει γινει εμμονη οτι θα ειναι ετσι για οσο ζω.Δε μπορω να βρεθω στο δρομο δεν μπορω το σπιτι δεν μπορω να εναρμονιστω με το περιβαλλον και ωρες ωρες νομιζω οτι χανω τα λογικα μου.Υποφερω παιδια παρα πολυ.Τα λογια των φιλων ειναι λογια ειναι ξενος πονος μονο καποιος καποια που το εχει βιωσει μπορει να με καταλαβει.