" Συγκατοίκηση "

Καλησπερα και παλι, να πω λιγο κατι στους moderators πριν ξεκινησω. Εχω κανει ενα ακομα thread στο οποιο αναφερω στο τελος κατι για την συγκατοικηση, αλα επειδη δεν θα διαβαστει θεωρησα σωστα να κανω ενα καινουργιο thread που να αφορα αυτο το θεμα, μιας και που εψαξα στα λιγο ποιο παλια και δεν βρηκα κατι σχετικο,και πιστευω οτι ειναι ενα θεμα που αφορα πολλους. Σε περιπτωση παραβιασης τον κανονισμων του forum εννοειτε πως θα σβηστει!

Τωρα οσον αφορα το θεμα της Συγκατοικησης..

Υπαρχει οντως καταληλη περιοδος για συγκατοικηση (στους 2, 4 , 8 ,10 μηνες?) ?

Ασ υποθεσουμε οτι υπαρχουν δουλειες και απο τους 2, και στον οικονομικο τομεα υπαρχει επικοινωνια και εμπιστοσυνη.

Στις δουλειες του σπιτιου υπαρχει αμοιβεα συνεργασια οπως και στην υγιεινη.

Ο ατομικος και ελευθερος χρονος τηρειται και απο τις 2 πλευρες.

Τι πραγματικα ομως παιζει με το συναισθηματικο και ψυχολογικο δεσιμο ? Πως ακριβως λενε οτι φθειρει τη σχεση ?

Πιοι ειναι οι βασιμοι εχθροι στη συγκατοικηση ?

Ποτε ειμαστε πραγματικα ετοιμη για ενα τετοιο βημα ?

Αναμενω για τις αποψεις σας!

Γεια σου Κωστα!!!

Κατα την γνωμη μου δεν υπαρχει καποιο χρονικο διαστημα, δηλαδη μπορει να ειναι και λιγοι μηνες και χρονια, αναλογως τα θελω του καθε συντροφου, και ολα αυτα που περιγραφεις κατω....(αν και εδω στην αρχη της σχεσης βλεπουμε τον αλλο τελειο, τον τοποθετουμε σε ενα βαθρο, παραβλεποντας τις ατελιες του... Αρα προσοχη!!)

Παντως, η συγκατοικηση με καποιο ατομα διαφερει αρκετα απο την σχεση που εχεις απλα με καποιο ατομο εξω, και το βραδυ γυρναει ο καθενας στο σπιτι του...
Εχει οντως πλακα να μενεις με καποιον, να κανετε δραστηριοτητες μαζι, αλλα δεν ειναι ακριβως οπως τα εργα που μαγειρευουν μαζι και αλλα τετοια ροντικα... Παντα κατι αλλο γινεται, δηλαδη πας να μεινεις με καποιον και ενω δεν ηξερες φυσικα πως θα ηταν η συμβιωση μαζι του και νομιζες πως ολα θα ηταν τελεια καταλαβαινεις πως ειναι ακαταστατος, βαρετος, ροχαλιζει, κτητικος, και στο τελος χωριζεις και αντε να τα μαζευεις μετα....

Τα υπερ που θα σου ελεγα ειναι, οτι με την συγκατοικηση καταλαβαινεις αν πραγματικα ταιριαζεται..... Περισσοτερος χρονος με το ετερον ημισυ.... Μοιραζεις τις δουλειες και γενικα τις υποχρεωσεις στο σπιτι, υπαρχει και η συντροφικοτητα...

Τα κατα ειναι οτι, οι περισσοτερες γυναικες βλεπει την συγκατοικηση ενα βημα πριν τον γαμο, ενω ο αντρας ενα βημα για να αποφυγει τον γαμο.... και κατι αλλο που ειχα διαβασει καπου ηταν οτι τα ζευγαρια, τα οποια συγκατοικουν, και μετα παντρευτουν, χωριζουν ευκολοτερα απο αυτα που δεν εχουν μεινει ποτε μαζι πριν τον γαμο, και αυτο γιατι οι πρωτοι, φτανουν κουρασμενοι στον γαμο, λογο καθημερινων προβληματων...

Εσυ ενδιαφερεσαι συγκατοικησεις? Εγω θα σου ελεγα ναι, αν πρωρα αναρωτηθεις, και αναπντησεις καποιες ερωτησεις στο μυαλο σου.... Θα ειμαι μαι ωραια εμπειρια!!!

αν κ το εχω δοκιμασει για μια μερα εως τρεις συνεχεια για αρκετα μεγαλο διαστημα δε μπορω να πω οτι αλλαξα γνωμη σε κατι η καταλαβα κατι παραπανω
μαλον επειδη δεν συνηθιζω να αλαζω γνωμη ευκολα κ ειδικα για κατι που το εχω δει ως θετικο εξαρχης...
εγω θα ελεγα οτι μονο αν ειναι να κοιμηθεις σε μονο κρεβατι κ εχεις δουλεια ολη νυχτα θα αξιζε το κοπο να το κανεις αλλιως εμενα θα μου φαινοταν βαρετο
θα βαριομουν απιστευτα να κοιμηθω με καπια το βραδυ χωρις καπιο λογο αμα ειναι ετσι παει κ σπιτι της εγω τουλαχιστον αυτο πιστευω...

σε μια σχεση καλο ειναι τον πρωτο καιρο να αφηνουμε την μαγεια να μας ταξιδευει, αν την σπιτωσουμε και την χωσουμε στις μπουγαδες και στο σιδερο ...χανουμε πολυτιμα μερη του ενθουσιασμου και μετα πνιγομαστε....
περα απο την μαγεια... πρεπει να να σου δωθει η ευκαιρια να τον γνωρισεις πραγματικα τον αλλον... αν ξεκινησουμε με το νυκοκυριο και την δεη αφηνουμε πισω τις προσωπικοτητες και τις εμποδιζουμε να εξελιχθουν ομαλα..
λενε οτι μετα τον 4ο μηνα βγαζει ο αλλος τα ελαττωματα του... την βιδα του που λέμε αρα πριν τον 5ο δεν θα εχουμε το περιθωριο να καταλάβουμε αν οι βιδες μας ταιριαζουν... ενα καλο 6μηνο θα το αφηνα να σιγοβραζει ..να το απολαυσω και λιγο αυτο το πρωτο σταδιο γνωριμιας γιατι μετα... μπαινουμε σε αλλη φαση..να δωσουμε τα κλειδια του σπιτιου για λίγο και μετα να ερθει απο μονο του σιγα σιγα... ξερεις... πρωτα συρταρι μετα ντουλαπι ... κτλ κτλ ...

Λοιπον φιλε Κωστα...Ο πρωην φιλος μου με. Χωρισε μετα απο 10 χρονια..λιγο πριν την συγκατοικηση..κι αυτο εγινε και τραβηξε τοοσα χρονια γιατι παρολο που εκεινος ηταν αυτος που ηθελε εξαρχης την οικογενεια ,εγω τοτε δεν σκεφτομουν κατι τευοιο γιατι ημουν 18,αυτος ειναι που μετα την 6ετια αρχισε να βαζει εμποδια και να το τρεναρει..Ο λογος ηταν τα ψυχολογικα του..κι αυτος με θεματα αοο οικογενεια κια υρος να "δενει"τους γονεις αυτος να αναλαμβανει το βαρος..Οταν αρχισα λοιπον και γω να κουραζομαι απο τσακωμους αρχισα να γινομαι πιεζτικη...καμια συζητηση ομως κι οταν εκανα προσπαθεια εγω συζήτηση ς κατεληγε σε τσακωμο..Γιατι στα λεω;γιατι πρεπει να λυσεις το θεμα σου και μετα να συγκατοικησεις..δεν ειναι οι ανθρωποι ιδιοι αλλατα κοινα βιωματα απ οτι διαβασα και στο αλλο σου θεμα εχουν κοινες συμπεριφορες..οταν θα ρθουν τα πρωτα προβληματα στην σχεση και πιεστεις;;τι θα κανεις;εννοω οταν δεν θα μπορεις να απομονωθεις;

Ευχαριστω παιδια για τις απαντησεις σας. Νομιζω γενικοτερα οτι ειναι στο χερι μας να κρατησουμε κατι ζωντανο, αμα αφεθουμε στη κατασταση θα μας παρει το ρεμα πιστευω! Αλα εχω να πω στο οπως λετε, ο καθενας ολη μερα εχει δουλειες, δεν βλεπομαστε. Θελει να φυγει απ το σπιτι. Και γω θελω να ξενοικιασω να παω σε αλο. Χρειαζομαστε και οι 2 μια αλλαγη .Σε μια απ τις μικρες συζητησεις ,συζητησαμε περι ατομικου χρονου, γενικα ο καθενας θαχει οποτε τον θελει, η συγκατοικιση δεν σημαινει οτι γαμος ουτε τπτ! Θελουμε να βοηθηθουμε απλα λιγο στα οικονομικα, λιγο στην ανεση. Και γενικοτερα να βελτιωσουμε τη σχεση., Ο καθενας εχει που να παει αμα θελησει. Δεν υπαρχει ελευθερος χρονος πλεον. Βασικα δεν υπαρχει καν χρονος,δεν υπαρχει τπτ. Ειναι περιπλοκη η κατασταση. Και οσον αφορα, νιωθω οτι αυτη με βελτιωνει τα ψυχολογικα μου . Οσο ειμαι μονος κλπ κατι παθαινω παλι . Δεν λεω οτι θαθελα ναμε ολη μερα μαζι της . Και οταν τοχα συζυτησει για αυτο το ολη μερα. συμφωνησαμε οτι δεν ειναι απαραιτητο. Δεν ειναι κοπελα ουτε του γαμου κλπ . Και αυτη θα θελει το χρονο της να βγει , τον ατομικο κλπ κλπ . Παιδια δν ξερω γιατι. Αλα μου μπηκε η ιδεα. και ειναι λιγακι δυσκολο να τη βγαλω. Βλεπω τη δικια μου καθημερονιτα και να με μονος μου, και ειναι για το .... κλαιν μαιν. Και δεν λεω οτι τα βλεπω ολα ροδινα κλπ κλπ. Απλα μεχρι στιγμης εχω αναπτυξει εγκεφαλικη και κυριως ψυχικη επικοινωνια. κατι που δεν εχω ξανακαταφερει ποτε. Και βλεπω κατι παραπερα. Η τουλαχιστον ετσι νιωθω, αλα δεν θελω να το παραδεχτω κλασσικα.

κ.Δημητρα οσον αφορα το αναπνευσεις. Τι ακριβως θελουμε να πουμε με αυτο ? Γυρναω μια μερα σπιτι μεσα στα νευρα και στεναχωρια, απλα θα καθομαι στο δωματιο μου, θα βγαινω στο μπαλκονι μου. Οτιδηποτε. Μπορει να παω στο πατρικο μου, μια βολτα με το αυτοκινητο. Λυσεις υπαρχουν . Τι ειναι αυτο που προσπαθησετε να μου εξηγησετε και δεν βλεπω ? Ναι συμφωνω σε αυτο που λετε που βιαζονται. Αλα στην προκειμενη περιπτωση ποια μαγεια? με αυτη τη καθημερινοτιτα? Και δλδ να αφησω ενα ατομο που νιωθω οτι με βοηθαει να φτιαξω σαν ανθρωπος ? Ποια μαγεια σε αυτο το κωλοχανειο που ζουμε ? δεν πιστευω πλεον στα ροζ συννεφακια και στις μαγειες. Πιστευω στην συνδεση μεταξυ 2 ανθρωπον. Μεταξυ 2 ψυχων. Πιστευω στην επικοινωνια. Πιστευω και στον ερωτα,αλα οχι οπως το αποκαλουν οι περισσοτεροι.

δεν υπαρχουν οδηγιες, κωστα.
μια συμβιωση την ξεκινας ΑΝ και οταν νοιωθετε και οι δυο την αναγκη για κοινη ζωη και κοινη καθημερινοτητα και υπαρχουν και οι τεχνικες προυποθεσεις φυσικα, που ηδη ανεφερες και οντως υπαρχουν σε σας.
οταν θελεις να ζεις μαζι με τον ανθρωπο σου και να κοιμασαι στην αγκαλια του, η μαγεια ειναι εκει.:rolleyes: διπλη και τριδιπλη. δεν ειναι στα ραντεβου της βδομαδας η μαγεια.

δεν παει καλα , οταν στην πραγματικοτητα δεν ταιριαζεις με τον αλλον και με την σποραδικοτητα των συναντησεων δεν εχει τεσταριστει αυτο το πραγμα.

για μενα στην συμβιωση τεσταρεται πραγματικα η δυναμη (και η αδυναμια) μιας σχεσης.
αν ειναι ταιριαστη δυναμωνει κι αν δεν ειναι, διαλυεται.

Quote:

---

Originally Posted by kostas2727

Τι πραγματικα ομως παιζει με το συναισθηματικο και ψυχολογικο δεσιμο ? Πως ακριβως λενε οτι φθειρει τη σχεση ?

Πιοι ειναι οι βασιμοι εχθροι στη συγκατοικηση ?

Ποτε ειμαστε πραγματικα ετοιμη για ενα τετοιο βημα ?

---

Υποκειμενικα μιλωντας, απαξ και νιωθεις ο εαυτος σου ( ειλικρινης με τις αναγκες σου, ειλικρινης με την ιδεολογια σου, ειλικρινης με το τι θες απο τον αλλον ) δεν βρισκω αρνητικο λογο να μην συζησεις.
Δεν ειναι θεμα "σωστου" χρονου, δεν ισχυει ο ιδιος χρονος για ολους.
Δεν φθειρει την σχεση η συμβιωση, η σχεση φθειρεται οταν ενας απο τους δυο παυει να ναι αυθεντικος με το τι του συμβαινει.

Ειναι υπεροχη εμπειρια οταν συμβαινει συνειδητα, καθε ημερα υπογραφεις αορατη συμφωνια με τον ανθρωπο που μοιραζεσαι την αληθεια σου. :):):)

Quote:

---

Originally Posted by kostas2727

κ.Δημητρα οσον αφορα το αναπνευσεις. Τι ακριβως θελουμε να πουμε με αυτο ? Γυρναω μια μερα σπιτι μεσα στα νευρα και στεναχωρια, απλα θα καθομαι στο δωματιο μου, θα βγαινω στο μπαλκονι μου. Οτιδηποτε. Μπορει να παω στο πατρικο μου, μια βολτα με το αυτοκινητο. Λυσεις υπαρχουν . Τι ειναι αυτο που προσπαθησετε να μου εξηγησετε και δεν βλεπω ? Ναι συμφωνω σε αυτο που λετε που βιαζονται. Αλα στην προκειμενη περιπτωση ποια μαγεια? με αυτη τη καθημερινοτιτα? Και δλδ να αφησω ενα ατομο που νιωθω οτι με βοηθαει να φτιαξω σαν ανθρωπος ? Ποια μαγεια σε αυτο το κωλοχανειο που ζουμε ? δεν πιστευω πλεον στα ροζ συννεφακια και στις μαγειες. Πιστευω στην συνδεση μεταξυ 2 ανθρωπον. Μεταξυ 2 ψυχων. Πιστευω στην επικοινωνια. Πιστευω και στον ερωτα,αλα οχι οπως το αποκαλουν οι περισσοτεροι.

---

Κώστα όπως βλέπεις πήρες πολλές απαντήσεις, εγώ είμαι μια γυναίκα παντρεμένη κι έχω δυο παιδάκια. Δεν συμβίωσα σε μικρή ηλικία,παντρεύτηκα στα 36 μου. Στις προηγούμενες σχέσεις μου έμενε ο καθένας σπίτι του. Πηγαίναμε όμως και εκδρομές, βρισκόμασταν αρκετά συχνά. Αν εσείς δεν μπορείτε να βρεθείτε τότε μπορείτε να δοκιμάσετε και τη συμβίωση. Η ένσταση μου είναι κυρίως όταν συμβιώνουμε σε μικρές ηλικίες, όπως επίσης και όταν ξεκινάμε συμβίωση χωρίς να έχει προηγηθεί ένα ασφαλές διάστημα γνωριμίας. Επίσης γενικότερη άποψη μου είναι ότι ο έρωτας κρατά για λίγο και μετά έρχεται η αγάπη. Ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης. Αφήνοντας τη σχέση να αναπνεύσει παρατείνεις τη διάρκεια του έρωτα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

δεν υπαρχουν οδηγιες, κωστα.
μια συμβιωση την ξεκινας ΑΝ και οταν νοιωθετε και οι δυο την αναγκη για κοινη ζωη και κοινη καθημερινοτητα και υπαρχουν και οι τεχνικες προυποθεσεις φυσικα, που ηδη ανεφερες και οντως υπαρχουν σε σας.
οταν θελεις να ζεις μαζι με τον ανθρωπο σου και να κοιμασαι στην αγκαλια του, η μαγεια ειναι εκει.:rolleyes: διπλη και τριδιπλη. δεν ειναι στα ραντεβου της βδομαδας η μαγεια.

δεν παει καλα , οταν στην πραγματικοτητα δεν ταιριαζεις με τον αλλον και με την σποραδικοτητα των συναντησεων δεν εχει τεσταριστει αυτο το πραγμα.

για μενα στην συμβιωση τεσταρεται πραγματικα η δυναμη (και η αδυναμια) μιας σχεσης.
αν ειναι ταιριαστη δυναμωνει κι αν δεν ειναι, διαλυεται.

---

μαλιστα...

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Υποκειμενικα μιλωντας, απαξ και νιωθεις ο εαυτος σου ( ειλικρινης με τις αναγκες σου, ειλικρινης με την ιδεολογια σου, ειλικρινης με το τι θες απο τον αλλον ) δεν βρισκω αρνητικο λογο να μην συζησεις.
Δεν ειναι θεμα "σωστου" χρονου, δεν ισχυει ο ιδιος χρονος για ολους.
Δεν φθειρει την σχεση η συμβιωση, η σχεση φθειρεται οταν ενας απο τους δυο παυει να ναι αυθεντικος με το τι του συμβαινει.

Ειναι υπεροχη εμπειρια οταν συμβαινει συνειδητα, καθε ημερα υπογραφεις αορατη συμφωνια με τον ανθρωπο που μοιραζεσαι την αληθεια σου. :):):)

---

Αδερφε εισαι αρκετα εγκεφαλικος και μαρεσει.. Εχω χτισει τη σχεση πανω στη συνειδηση, θελω να πω δεν υπηρχαν μπολικοι ενθουσιασμοι κλπ, στινω τη σχεση κομματι κομματι..

Quote:

---

Originally Posted by PAPA

Κώστα όπως βλέπεις πήρες πολλές απαντήσεις, εγώ είμαι μια γυναίκα παντρεμένη κι έχω δυο παιδάκια. Δεν συμβίωσα σε μικρή ηλικία,παντρεύτηκα στα 36 μου. Στις προηγούμενες σχέσεις μου έμενε ο καθένας σπίτι του. Πηγαίναμε όμως και εκδρομές, βρισκόμασταν αρκετά συχνά. Αν εσείς δεν μπορείτε να βρεθείτε τότε μπορείτε να δοκιμάσετε και τη συμβίωση. Η ένσταση μου είναι κυρίως όταν συμβιώνουμε σε μικρές ηλικίες, όπως επίσης και όταν ξεκινάμε συμβίωση χωρίς να έχει προηγηθεί ένα ασφαλές διάστημα γνωριμίας. Επίσης γενικότερη άποψη μου είναι ότι ο έρωτας κρατά για λίγο και μετά έρχεται η αγάπη. Ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης. Αφήνοντας τη σχέση να αναπνεύσει παρατείνεις τη διάρκεια του έρωτα.

---

Εχετε ενα δικιο με τις εκδορες κλπ, ουτε για αυτα χρονο με τις δουλειες και υπωχρεωσεις του καθενος. Θα μπορουσαν, αλα οταν ειναι να γινουν δεν εχω τη ψυχολογικη δυναμη να κλεισω το μαγαζι μου για 1 μερα και να φυγω. ειναι μπερδεμενη η κατασταση .Και οσον αφορα αυτο με τον ερωτα. Οπως σας ειπα,δεν ειμαι αλο στο λυκειο. Δεν εχω την ιδια ορεξη με τοτε. Δεν μπορω να κανω τα ιδια με τοτε. Θελω αλο επιπεδο αυτη τη φορα. και θα ειναι και το τελευτεο. το εχω δηλωσει.θα κανω οτι περναει απ το χερι μου για να σωθει. αν δν τα καταφερω. οι σχεσεις μου τελειωνουν εδω. μετα ακολουθω αλα σχεδια. οσον αφορα τη συγκατοικηση , πολυ σωστο που ειπατε να υπαρχει ενα ασφαλες διαστημα γνωριμιας, και εκει θα επικεντρωθω. αλα θα δω πως θα το φερουν οι συγκιριες. αλα οπως και ναχει αργα η γρηγορα θα το παρω το ρισκο. εμπειριες ειναι. αν δν παθω δν θα μαθω. δν γινετε να μενω για πολυ στη σκεψη αποτι εχω κτλβει. απο τα ποιο δυσκολα πραματα ειναι το να σκοτωσεις μια "ιδεα" . ..

Τελικα η συζητηση σα συμπερασμα που οδηγηθηκε να ξερουμε κι εμεισ πωσ περνανε σε αυτο το αλλο επιπεδο
Καλη επιτυχια στο να βρεισ αυτο που ψαχνεισ εγω σ ευχομαι

Quote:

---

Originally Posted by iliaxtida

Λοιπον φιλε Κωστα...Οταν αρχισα λοιπον και γω να κουραζομαι απο τσακωμους αρχισα να γινομαι πιεζτικη...καμια συζητηση ομως κι οταν εκανα προσπαθεια εγω συζήτηση ς κατεληγε σε τσακωμο..Γιατι στα λεω;γιατι πρεπει να λυσεις το θεμα σου και μετα να συγκατοικησεις..δεν ειναι οι ανθρωποι ιδιοι αλλατα κοινα βιωματα απ οτι διαβασα και στο αλλο σου θεμα εχουν κοινες συμπεριφορες..οταν θα ρθουν τα πρωτα προβληματα στην σχεση και πιεστεις;;τι θα κανεις;εννοω οταν δεν θα μπορεις να απομονωθεις;

---

μηπως αυτο που εφταιγε δεν ηταν οτι εισουν πιεστικη αλλα οτι δε σκεφτηκες με πονηρια?
οταν βλεπεις οτι ο αλλος δε καταλαβενει οσο του μιλας αν σε ενδιαφερει να γινει κατι πρεπει να παρατησεις το θεμα για λιγο μεχρι να αρχισει να αναρωτιεται που πηγες..
αν συγκατοικησεις με καπιον το πιο πιθανο ειναι να σε δει ως δεδομενο κ να σε γραψει του.. σαν εναλαγη θα ηταν προτημοτερο να συγκατοικισεις 2 η 3 μερες αυτο θα του αρεσει καλυτερα

Κωστα ειμαι γυναικα. Το αρκετα εγκεφαλικη πρεπει να ισορροπησει και με το συναισθημα.
2 πολοι - δυο ακρα - δυο ημισφαιρια.
Αυτη η διπολικοτητα σε ολα ειναι κουραστικη.

Προχωρα και ζήσε... στη τελική αν δεν βγει το ονειρο σιγουρα θα εχεις την εμπειρια.
Που ξερεις, μπορει και να βρεις παρα πολλα θετικα.

ενοεις οτι εισαι αρκετα λογικη κ αυτο πρεπει να ισσοροποισει με το συναισθημα.
ομως γιατι το παλευεις αναρωτιεμαι εμενα να σου πω η πολυ ισσοροπια μου φαινεται κουραστικη :)

Ωραιο παραδειγμα Αλεξανδρε :)

Αμα υπαρχει χρημα , και χωρο για τον καθενα , η συγκατοικηση δεν ειναι προβλημα , αντιθετως επιβαλλεται , εγω εχω συγκατοικησει , μονο καλοκαιρια , με δυο πρωην , με την μια συστηματικα , μια και ηταν 8 χρονια δεσμος , εδινε ο εις στον αλλον τον χωρο του , απλετο , δεν υπηρχαν ζηλειες , και μετανοιωνω που δεν την παντρευτηκα , ημουν καπως νεος !! η αλλη , ειχε προσκολληθει τροπον τινα , πανω μου , και δεν προχωρησε το πραμα , θεωρω την ανεξαρτησια μου , ως υπερτατο αγαθο , μια και οικονομικα ειμαι καλα ................