Εμμ γεια σας.Βρικα αυτό το φορουμ και ειπα να πω το προβλιμα μου καπου γιατι κανεις δεν με καταλαβαινει.ειμαι 12 χρονων και δεν αντεχω άλλο.πηρα βαθμούς,τα πηγα χαλια και οι γονεις μου φοναζουν.οι φιλες μου και οι φιλοι μου δεν ενδιαφεροντε καθολου.τοσες μερες ουτε ένα μηνημα να δουν τι κανω.εχουν βγει εξω τοσες φορες και εμενα δεν μου εχουν πει τιποτα.δεν νιαζοντε καθολου.παρατισα μια τοσο καλη φιλη για αυτους.πιστευα ότι με αυτους θα ημουν καλιτερα.αλλα εκανα λαθος.στο σχολειο νιώθω ότι μου μιλανε με το ζορι,χορις να θελουν.νιωθω μονη μου.οι γονεις μου ολο φοναζουν και δεν με ακουν καθολου.απο τοτε που πηγα γυμνασιο είμαι χαλια.κλαιω συνεχεια.δεν εχω κανενα διπλα μου.τι θα κανω?εχω χασει το ενδιαφερον μου για όλα.δεν εχω ορεξη να βγω εξω,να μιλισω σε κανεναν.οι γονεις μου συνεχος φοναζουν για τους βαθμούς.πολλα παιδια με κοροϊδεύουν και δεν ξερω τι να κανω.υπαρχουν φορες που ευχομε να μην ξαναξυπνήσω.δεν αντεχω άλλο.εχω μετανιωσει που παρατισα την φιλη μου.εχω μετανιωσει που δεν διαβαζα καθολου,εχω μετανιωσει για όλα.αλλα δεν αλλαζει τιποτα.τι θα κανω???