Ντροπιασμενη απο... εμενα, την ιδια.

Θα ελεγα πως χρειαζεσαι υποστηριξη απο καποιο ειδικο,ετσι ωστε να σε βοηθησει να ξεκαθαρισεις τα πραγματα μεσα σου..Κατα τη γνωμη μου το προβλημα σου ισως ξεκινα απο την παιδικη σου ηλικια,διοτι παντα προσπαθουσες να εισαι το καλο παιδι,μελετηρο και καθως πρεπει,χωρις ισως να ακολουθεις τον τροπο ζωης των αστατων εφηβικων χρονων,με αποτελεσμα να συσσωρευτουν ολες αυτες οι χαμενες στιγμες σαν απωθημένο που δεν ελεγχεται πια και σου βγαινει αυθορμητα οταν πινεις.Οταν εισαι νηφαλια,εξακολουθει βεβαια να υπαρχει και να φαινεται,το καλο παιδι που κριβεις μεσα σου.Σε καμμια περιπτωση δεν εισαι διπροσωπη,απλα οι γονεις σου ή εσυ η ιδια,προκαλεσαν αυτου του ειδους τη στερηση στον εαυτο σου και τωρα σου βγαινει σε μορφη εκρηξης,ή υπερβολικης ντροπης..

Οσον αφορα το περιστατικο με τον τυπο που δεν πηρε τα καταλληλα μετρα αντισυλληψης,καλο θα ηταν να πας να κανεις εξετασεις,να δεις σε τι κατασταση βρισκεσαι,οσο πιο γρηγορα γινεται..Ακουγεται τραβηγμενο,αλλα αυτη ειναι η αληθεια.Σκεψου τον εαυτο σου και τον επομενο..Και μην στεναχωριεσαι,οτι εγινε,εγινε..

εμενα πιο πολυ με ανησυχει οτι εκανες σεξ με εναν αγνωστο χωρις προφυλαξεις..γιατι το κανεις αυτο στον εαυτο σου καλη μου?:S
μηπως θα πρεπε να το περιορισεις αφου εχει τετοιες συνεπειες στο μελλον?το αλκοολ εννοω
γι αυτονπου ερωτευτηκες..δεν εχεις λογο να τον ντρεπεσαι σε τιποτα...αυτος δεν επαθε ουτε θα παθει κατι οτι και να κανεις στον εαυτο σου..εσενα πρεπει να νοιαζεσαι πανω απο ολα και να προσεχεις...καταλαβαινω οτι τον βλεπεις καπως σαν θεο σου..
οταν ερωτευομαστε εχουμε την ταση να εξειδανικευουμε το αντικειμενο του ποθου μας στην πραγματικοτητα ομως κανεις δεν ειναι τελειος ολοι κοινοι θνητοι ειμαστε

το καλυτερο που εχεις να κανεις γενικα ειναι να εισαι ο εαυτος σου...δεν υπαρχει πιο ξενερωτικο απο το να το παιζεις καποια που δεν εισαι γιατι σιγουρα αργα η γρηγορα θα πεσουν οι μασκες.και τοτε..οχι μονο δεν θα κερδισεις αυτον που θες αλλα θα τον απομακρυνεις και πιο γρηγορα..
μην μπερδευεις τη σοβαροτητα με τη σοβαροφανεια..το να εισαι τρυφερη με τον ανθρωπο σου να χαιρεσαι μικρα πραγματα ..να αναστατωνεσαι ακομα και οταν τον βλεπεις. πχ .αυτο δε σε κανει παιδι..αλλου φαινεται η ωριμοτητα μας στη ζωη

οσο για το μελλον..κανεις δεν ειναι καταδικασμενος..κανεις δεν γνωριζει τι μελλει γενεσθαι...ολοι κανουμε λαθη..το θεμα ειναι να προχωραμε μπροστα και οχι να μας γινονται τροχοπεδη και εμμονη οι κακες στιγμες..

μια πλευρα σου γουσταρε λες το ωμο σεξ..ετσι οπως το γραφεις σαν να νιωθεις ενοχες....ανθρωπινα ξερεις ειναι αυτα..απο την στιγμη που το ηθελες και δεν εισαι δεσμευμενη με καποιον αλλο δεν το θεωρω εγκλημα αρκει να μην γινεσαι επικινδυνη για τον εαυτο σου πρωτα απ ολα..και να μην πληγωνεις αλλους γυρω σου..

Καλη μου Weird...

Διαβασα πολυ προσεκτικα το κειμενο...και εχω πολλα να σου πω...
Σε καταλαβαινω νομιζω απολυτα , γυναικα προς γυναικα.

Πραγματικα δεν ξερω απο που να αρχισω..
Κατ αρχας να ξερεις πως οι νεοι ανθρωποι κοντα στα 18- 25...η και νωριτερα, πιστευω πως περνανε απο πολλες και εντελως αυτοσυγκρουομενες σεξουαλικες καταστασεισ..

οπως οι ανδρες ετσι και οι γυναικες , νιωθουμε ειδικα ως νεοι την αναγκη να νιωσουμε και να ζησουμε καποιες εμπηρειες , οσο «βρωμικες, επιπολεες η λαθος» και αν μας φαινονται στον καθεναν αναλογα με τις πεποιθησεις του σχετικα με το θεμα, τον τροπο που μας εχουν μαθει καποια πραγματα αλλα και την εικονα που εχουμε για τους εαυτους μας......
η οποια συχνα και ειδικα οταν ημαστε νεοι... ανατρεπεται , αλλαζει μια και ανακαλυπτουμε καινουρια πραγματα για μας..

Γι αυτο δεν πρεπει να νιωθουμε τοοσο μεγαλη ντροπη για καποιες πιο ακρεες (κατα την γνωμη σου) εμπιρειες μας..
Σαφως και καποιες φορες θα νιωσουμε ντοπη...για καποια πραγματα...σε κανεναν δεν αρεσει να βλεπει τον εαυτο του καπου που δεν θα περιμενε ποτε να βρεθει...
Ομως,,,,Ομως...εδω μπενει ενα μεγαλο ομως...
Συχνα και ειδικα στον σεξουαλικο τομεα , μας αρεσουν πραγματα, που μας προσφερουν ηδονη και μας ευχαριστουν πραγματα που με την λογικη μας δεν αποδεχομαστε....
Εισαι 24.. σωστα? Ειμαι 24 κι εγω...θα γινω δηλαδη σε ενα μηνα...

Σιγουρα θα σου εχει πει καποιος ερωτικος σου συντροφος «πως οτι δεχονται στον ερωτα και οι 2 ειναι οκ» οσο και αν «κοινά» δεν ειναι αποδεκτο. Σεξουαλικα γενικα δεν ειναι σωστο να νιωθουμε ενοχες, το κορμι μας μας προσφερει ικανοποιηση και ειναι καλο να την απολαμβανουμε χωρις ενοχες.Να πειραματιζομαστε οσο θελουμε αρκει να αρεσει και στους 2.

Μιλαω για την εμπηρεια που ειχες με αυτον τον «ξενο». Οκ το εκανες, συνεβη.ηθελες εκεινη την ωρα να κανεις σεξ τοσο κακο ειναι??
, ησουν συναισθηματικα φορτισμενη , ενθουσιασμενη αλλα και εγκλοβισμενη στον εαυτο σου και τους φοβους ανησυχιες σου για τον αλλον ..και βγηκε ετσι... ερωτικα...Ελευθεροι ανθρωποι ησασταν , απολαυσατε ο ενας τον αλλον..οκ ησουν και μεθυσμενη, ομως το ηθελες αρα δεξου το ως μια εμπιρεια μιας βραδιας.Φινιτο.
Ειναι καλο πριν την πιο συνηδιτοποιημενη σχεση της ζωης μας «τον γαμο μας» να εχουμε καθε ειδους εμπιρεια..αν τυχει και εφ οσον το θελησουμε... και δεν θα μας κανει κακο.

Κακο θα ηταν αν ησουν σε σχεση 100% με τον αλλον και πανω στον ενθουσιασμο σου , ο ερωτισμος σου ξεχειλιζε προς αλλη μερια και εκανες ερωτα με τον ξενο...Αν δεν μπορουσες να συγκρατηθεις .

Αν νιωθεις χαλια που ενω θελεις τον εναν εκανες σεξ με τον αλλον , σαν να τον προδοσες ψυχικα μεσα σου, τοτε μαθε απο το συμβαν αυτο και δυναμωσε μεσα σου την αμυνα και τα συνορα του ερωτισμου σου

.... ειναι υπεροχο που εισαι τοοσο παθιασμενη...και φισιολογικο που μετα απο 1- 2-3 ποτα φλερταρεις τοσο πολυ....μην νιωθεις ασχημα , ειμαι σιγουρη πως οταν θα εισαι με τον ανθρωπο που θα νιωθεις πραγματα γι αυτον...ολη αυτη η σεξουαλικοτητα θα στραφει και θα εστιαστει σε εκεινον και μονο!

Τωρα σχετικα με τον «Χ» τον οποιο θελεις, κατ αρχας ποσο χρονον ειναι αυτος?
Πρεπει οποσδηποτε να του μιλησεις..τωρα που ακομη ειναι εδω...και πριν φυγει.. οχι επειδη δεν σε θελει αλλα επειδη ετσι οπως του φερεσαι θα νομισει πως εσυ δεν τον θελεις.

Καλεσε τον σπιτι σου η καπου που νιωθεις ομορφα και ανετα, φωρα κατι ομορφο και ανετο που δεν θα σου τραβαει την προσοχη....ζητα του μια αγκαλια..απλη , να χαλαρωσεις..πες του να μη σε παρεξηγισει μα πωσ ειναι τοσο συμαντικα αυτα που θελεις να του πεις που κομπλαρεις...
..πιασε του τα χερια και μιλα του.

Εξηγισε του την συμπεριφορα σου... το γεγονος οτι σε ενδιαφερει τοοσο πολυ το να ειναι κοντα σου, σε κανει να τον διωχνεις και να μενεις μακρια απο αμυνα μη τυχον και τελειωσει....πως θελεις βοηθεια σε αυτο...απο εκεινον...

Θα σου πει, και στο λεω κι εγω...πως τιποτα δεν γινεται να τελειωσει πριν αρχισει, και πως η ζωη ειναι ρισκο, και πως και ο ερωτας ειναι ρισκο, ποτε δεν ξερουμε πως θα εξελιχθει και πως θα τελειωσει, αν ποτε τελειωσει, ζουμε μια εμπιρεια για την αισθηση που μας δινει,
Και ο ερωτας μας κανει ευτυχισμενους, ανισσοροπους, αμυντικους αλλα και ευτυχισμενους και πληρεις,
Απλα αξιζει , ...

Εξηγισε του πως εισαι ευαισθητη .. πως δενεσαι πολυ γι αυτο και αμυνεσαι, αν ειναι ο καταληλλος... θα σου προσφερει την ασφαλεια που εχεις αναγκη, την αγκαλια , και θα σε θελει οχι επειδη θα εισαι η «μοιραια γυναικα « που του παρουσιαζεις....αλλα ενας φισιολογικος ανθρωπος με πολυ γοητεια , σεξαπιλ ,ελλατωματα, θυλικοτητα αλλα και παιδικοτητα...
.. πρεπει να σε θελει γι αυτο που εισαι!!!!πραγματικα!

Μπορει να νομιζεις πως με το να εισαι και η μπεμπα ...και οχι μονο η μοιραια...»χανεις» την γοητεια και τον ελεγχο..θα παψει να ενδιαφερεται , δεν θα του αρεσεις τοσο πολυ...αν συμβει ετσι τοτε καλη μου weird ...παμε γι αλλα υπαρχουν και αλλου πορτοκαλιες.!!!!!!!Δεν ειναι καταληλλος για σενα!!

Πιστεψε με ειναι πολυ πιο γοητευτικο το να μπορει καποιος να ειναι διπλα σου και να θελει να ειναι διπλα σου, και να θελεις να ειναι διπλα σου ακομη και αν//οταν «τσαλακωνεται» η εικονα σου.. να ειναι διπλα σου στην καθημερινοτητα σου δηλ....
Παρα να φαινεται απλα τελεια υπεροχος και τιποτα αλλο.....

Οσο για το ξεσπασμα θυμου...αμα δεν συμβαινει συναιχια , νομιζω ειναι απολυτα φυσιολογικο...
Ειναι λογικο να φορτιζεσαι και να θυμωνεις οταν νιωθεις πως αδικεισαι...
Εγω να δεις καμια φωρα θυμωνω και θελω να βρισω τον περαστικο που θα περασει απο διπλα μου και θα με σκουντιξει δυνατα χωρις να πει συγγνωμη....που λογικα φανταζει χαζος λογος...

Και κατι αλλο πολυ σηματικο... ισως το σημαντικοτερο... Λες πως ντρεπεσε να του μιλησεις και ποσο μαλλον να μαθει το ψυχολογικο παρελθον σου...
Δεν το δεχομαι αυτο γλυκεια μου.... δεν θα επρεπε να το νιωθεις και να το δεχεσαι ουτε κι εσυ...

Βασικα μας λες πως Ντρεπεσαι ξαφνικα γι αυτο που ησουν.…..γι αυτα που σε συνατισαν , γι αυτα που μεχρι τωρα ειχες αποδεχτει ως κομματι σου..και τωρα τι? Τα θεωρεις πολυ ασχημα για εκεινον? Λιγα? Οχι αρκετα για εκεινον??????
2 πραγματακια θα σου πω...πρωτον.Και που ξερεις εκεινος τι ψυχολογικο παρελθον εχει... και 2ρον.Αυτα που ζουμε, το παρελθον μας , δεν ημαστε εμεις αλλα σιγουρα ειναι ενα κομματι του εαυτου μας....αμα νιωσει πως εσυ δεν δεχεσαι αυτα που περασες ως γεγονος, που οκ συνεβει αλλα εχεις συμφιληοθει με αυτα...εκεινος πως να νιωσει?

Στην τελικη ο συντροφος μας εχει δικαιωμα να γνωριζει την ψυχολογικη μας κατασταση, ωστε αν ειναι ο σωστος και ο καταλληλος... να εχει τη δινατοτητα να σου σταθει....να σου δειξει καποια στιγμη οταν και αν τον χρειαστεις...πως ειναι εκει για σενα...

Αν σε δεχτει, πρεπει να σε δεχτει γι αυτο που εισαι....πρεπει να του δειξεις την αληθεια, χωρις να τον τρομαξεις...σιγα σιγα..εννοειτε...αλλα πρεπει να του πεις τουλαχιστον γι αρχη...χεχε.αυτο που ελεγα εγω παντα στα 1τα ραντεβου...και ειδικα αν ηθελα κατι καλο με αυτα τα ατομα...

Τους ελεγα πως «ειμαι δυσκολος ανθρωπος, και μου αρεσει να ζω ολη την σχεση μου, την πραγματικοτητα της σχεσης μου, πως στεκομαι συντροφος στον αλλον»...ε...και πως εχω αναγκη απο τρυφεροτητα....
Για να μη πεσω σε κανεναν ψυχρο....
Σου μοιαζω σε αυτο πολυ.....

Αυτα προς το παρον......Ακου με...ειμαι Φιλη σου..¨)
Μακια!!

Καλα τα λενε και τα παιδια πανω...ακου μασ;)

weird διαβασα τα οσα ειπες εσυ
δυστυχως απο τα φαρμακα κι απο την διαταραχη μου αδυνατω να συγκεντρωθω σε κατι.
για να ολοκληρωσω το τι ηθελες να πεις διαβασα 2-3 φορες το θεμα κ φτου κι απο την αρχη οταν εχανα την ροη
δεν ξερω τι καταχωρησεις μου(εκτος απο το πενθος)εχεις διαβασει αλλα θα σου πω οτι μεχρι που εκανα τον πιτσιρικα ημουν ετσι ακριβως!!!
δουλευα κ σε μεγαλα μαγαζια κ το αλκοολ ειχε γινει τροφη μου κ νερο μου
εκανα κ βραχεια νοσηλια οπου εκει μου ειπαν οτι ειμαι αλκοολικη
δεν εχει σημασια πως ξεφυγα αλλα το εκανα
οι αντιδρασεις μου στα αρσενικα ηταν οπως περιγραφεις
κ κυριως μετα απο τη ζαλη-θολουρα του ποτου
θυμαμαι καπου στα 23 μου ειχα ξυπνησει σε ενα σπιτι στην καλαμαρια κ το εκανα λαμπογυαλο οταν διαπιστωσα οτι ημουν γυμνη..
γυρνουσα σπιτι κι εκανα μπανιο με σκληρο σφουγγαρι να φυγει η αμαρτια το κακο η βρωμια
τριβομουν να εξιλεωθω αλλα ξανα τα ιδια!
δεν πρεπει να ντρεπεσαι
ο λογος που προφανως αντιδρας ετσι εχει καπου τη βαση του
εγω πχ οταν με πηγαν στον ψυχιατρο απο το πενθος μεσα στην ψυχοθεραπεια τα ειπα ολα αυτα
κ ηρθε η διαγνωση:Οριακη διαταραχη προσωπικοτητας
αλλαξα 4 δρς γιατι δεν ηθελα ν ατο δεχτω μα κ οι 4 μου καναν την ιδια διαγνωση
δεν σου λεω οτι ισως να εχεις κ συ την ιδια διαταραχη αλλα σιγουρα η συμπεριφορα αυτη καπου εχει τις ριζες της.οταν εκανα τον πιτσιρικα προσπαθησα να αντισταθω σε ολο αυτο
εχω ξαναπει οτι ομως λογω των δυσκολιων με τον αντρα μου(επαιρνε χαπια με αλκοολ)εκανα μια εξωσυζιγικη σχεση την οποια ναι μεν χρειαζομουν δε ομως σιχαινομουν
εκανα 4 επανωτα τεστ hiv για να σιγουρευτω οτι η ασωτη ζωη μου δεν μου αφησε κατι τοσο ανωδυνο ο μικροβιολογος μου λεγε ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΡΧΕΣΑΙ ΞΑΝΑ Κ ΞΑΝΑ?????ηθελα να το ακουω οτι την εβγαλα καθαρη!
ψαξου..κ θα σε βρεις οπως οταν κι εγω εμαθα τη διαταραχη μου εκανα στροφη καταλαβα οτι δεν ημουν ουτε *******κι ουτε ευκολη γκομενα ουτε τπτ απο ολα αυτα απλα εχω μια διαταραχη ακρως αυτοκαταστροφικη
απο τοτε που εμαθα το λογο κι ειναι ο μικρος κ 5 κ εχασα κ τον αντρα μου
αλλα ειχα τις ενοχες γιατι εγω ενιωθα οτι ΕΓΩ βιαζα τον εαυτο μου κ ειχα ντροπη για το παρελθον μου μου εδειξα κατανοηση κ συμπονοια
ψαξου κ θα δεις οτι αξιζεις πολλα αλλα κατι πηγε στραβα
βρες το κ χτυπα το!
καλη τυχη!

ιντερ...ας αφησουμε τις διαγνωσεις για τους ειδικους καλυτερα τι λες?
ισως απλα απο την μεγαλη της ανασφαλεια τα κανει ολα αυτα ..

Quote:

---

Originally posted by konman
Οσον αφορα το περιστατικο με τον τυπο που δεν πηρε τα καταλληλα μετρα αντισυλληψης,καλο θα ηταν να πας να κανεις εξετασεις,να δεις σε τι κατασταση βρισκεσαι,οσο πιο γρηγορα γινεται..Ακουγεται τραβηγμενο,αλλα αυτη ειναι η αληθεια.Σκεψου τον εαυτο σου και τον επομενο..Και μην στεναχωριεσαι,οτι εγινε,εγινε..

---

Εννοειται οτι θα κανω εξετασεις!! Αν και με διαβεβαιαωσε χιλιαδες φορες, περιμενω με μια υπογεια αγωνια να περασει το τριμηνο... Θα δειξει. Ξερω να αναλαμβανω την ευθυνη της επιπολαιοτητας μου. Ειναι η πρωτη φορα που κανω κατι τετοιο παντως. Και ειμαι σιγουρη, η τελευταια.

Quote:

---

Originally posted by Helena
εμενα πιο πολυ με ανησυχει οτι εκανες σεξ με εναν αγνωστο χωρις προφυλαξεις..γιατι το κανεις αυτο στον εαυτο σου καλη μου?:S

Κι εγω αυτο αναρωτιεμαι.. Πως μπορεσα να αφησω ετσι εκθετω τον εαυτο μου? Γι αυτο σας γραφω οτι μεσα μου εχω μια σκοτεινη πλευρα που μαλλον θελει να με πληγωνει, να μου κανει κακο...
μηπως θα πρεπε να το περιορισεις αφου εχει τετοιες συνεπειες στο μελλον?το αλκοολ εννοω
Αυτο το συζητησαμε και με την θεραπευτρια. Στο αλκοολ πρεπει να μπει φρενο, αρκετα το χρησιμοποιησα για να νιωθω πιο ανετη. στην τελικα αν ειμαι αληθινη εν αμηχανια, οι αλλοι θα πρεπει να ερχονται σε επαφη και με αυτο!Ετσι δεν ειναι? Ακομα και με το οποιο τικ ισως με πιασει. Τι να κανουμε, ετσι ειμαι. Μακαρι να το κανω πραξη αυτο.
γι αυτονπου ερωτευτηκες..δεν εχεις λογο να τον ντρεπεσαι σε τιποτα...αυτος δεν επαθε ουτε θα παθει κατι οτι και να κανεις στον εαυτο σου..εσενα πρεπει να νοιαζεσαι πανω απο ολα και να προσεχεις...καταλαβαινω οτι τον βλεπεις καπως σαν θεο σου..
Η αληθεια ειναι πως καθως δεν τον ξερω, οτι φαντασιωνομαι γι αυτον ειναι κυριως δικες μου επιθυμιες και προβολες... Δεν θελω να εκλογικευσω το συναισθημα τουτο που ως επι το πλειστον ειναι ενθουσιασμος η και εξιδανικευση γιατι ισως το χασω.. και εχω καιρο να το ζησω, ειδικα μετα τις φοβιες δεν υπηρχε για μενα τετοια πιθανοτητα..
οταν ερωτευομαστε εχουμε την ταση να εξειδανικευουμε το αντικειμενο του ποθου μας στην πραγματικοτητα ομως κανεις δεν ειναι τελειος ολοι κοινοι θνητοι ειμαστε

το καλυτερο που εχεις να κανεις γενικα ειναι να εισαι ο εαυτος σου...δεν υπαρχει πιο ξενερωτικο απο το να το παιζεις καποια που δεν εισαι γιατι σιγουρα αργα η γρηγορα θα πεσουν οι μασκες.
Συμφωνω μαζι σου.. τι γινεται ομως οταν η πολλη εναλλαγη μπερδευει κι εμενα την ιδια? Γενικοτερα μου ειναι λιγο δυσκολο να εντοπισω τον πυρηνα του αληθινου εαυτου μου. Ξερεις πως το καταφερα? Αφενος με το να το βγαζω μεσα στην θεραπεια μου, αφετερου με το να χτιζω σχεσεις με ανθρωπους που νιωθω οτι μαζι τους δεν μπορω να ειμαι τιποτα αλλο περα απο εγω. Ειναι απιστετο, πως μερικοι ανθρωποι με φερνουν σε επαφη με τον αευτο μου. Οπως ειναι απιστετο το ποσο ευκολα χανω τον εαυτο μου μεσα στους πολλους γνωστους, στις πολλες συναναστροφες με ατομα που τελικα δε με εκφραζουν.Τον ειχα βρει τον ρυθμο μου στις σχεσεις και θελω να τον ξαναβρω για να μην χανομαι μεσα τους αλλα να τις ποτιζω και να παιρνω απο αυτες..

και τοτε..οχι μονο δεν θα κερδισεις αυτον που θες αλλα θα τον απομακρυνεις και πιο γρηγορα..
μην μπερδευεις τη σοβαροτητα με τη σοβαροφανεια..το να εισαι τρυφερη με τον ανθρωπο σου να χαιρεσαι μικρα πραγματα ..να αναστατωνεσαι ακομα και οταν τον βλεπεις. πχ .αυτο δε σε κανει παιδι..αλλου φαινεται η ωριμοτητα μας στη ζωη
Κι εγω θελω να κρατησω τον αυθορμητισμο μου. Ξερεις ποσες φορες πηγαν να μου τον κομματιασουν οι ανθρωποι? Αυτοι που με αγαπησαν το βρισκουν εξαισιο. Αλλοι το χλευαζουν, αλλοι απορρουν κι αλλοι μου λενε :τι παιδι εισαι εσυ! Σοβαρεψου.


οσο για το μελλον..κανεις δεν ειναι καταδικασμενος..κανεις δεν γνωριζει τι μελλει γενεσθαι...ολοι κανουμε λαθη..το θεμα ειναι να προχωραμε μπροστα και οχι να μας γινονται τροχοπεδη και εμμονη οι κακες στιγμες..

Απο τη μια δεν θελω να φερνω διαρκως στο μυαλο μου εκεινο το βραδυ, απο την αλλη δεν θελω να το θαψω, εθελοτυφλωντας, σαν να μην εγινε ποτε. Την μεσα λυση ψαχνω, πως δηλαδη να αξιοποιησω υπερ εμου την εμπειρια αυτη.

μια πλευρα σου γουσταρε λες το ωμο σεξ..ετσι οπως το γραφεις σαν να νιωθεις ενοχες....ανθρωπινα ξερεις ειναι αυτα..απο την στιγμη που το ηθελες και δεν εισαι δεσμευμενη με καποιον αλλο δεν το θεωρω εγκλημα αρκει να μην γινεσαι επικινδυνη για τον εαυτο σου πρωτα απ ολα..και να μην πληγωνεις αλλους γυρω σου..
Και το αισθημα οτι ειμαι προστυχη?Μαλλον εχω παγιωμενα πρεπει μεσα μου που με κανουν αφενος να εκφραζομαι ισως πιο εντονα απο οτι αν με αποδεχομουν χωρις ταμπου, απο την αλλη να νιωθω ενοχες μετα....
Σ ευχαριστω.

---

Quote:

---

Originally posted by Adzik
Καλη μου Weird...

Διαβασα πολυ προσεκτικα το κειμενο...και εχω πολλα να σου πω...
Σε καταλαβαινω νομιζω απολυτα , γυναικα προς γυναικα.

Πραγματικα δεν ξερω απο που να αρχισω..
Κατ αρχας να ξερεις πως οι νεοι ανθρωποι κοντα στα 18- 25...η και νωριτερα, πιστευω πως περνανε απο πολλες και εντελως αυτοσυγκρουομενες σεξουαλικες καταστασεισ..

Αυτό που λες με παρηγορει.. καπως.

οπως οι ανδρες ετσι και οι γυναικες , νιωθουμε ειδικα ως νεοι την αναγκη να νιωσουμε και να ζησουμε καποιες εμπηρειες , οσο «βρωμικες, επιπολεες η λαθος» και αν μας φαινονται στον καθεναν αναλογα με τις πεποιθησεις του σχετικα με το θεμα, τον τροπο που μας εχουν μαθει καποια πραγματα αλλα και την εικονα που εχουμε για τους εαυτους μας......

Συμφωνω! Την περιοδο αυτή, μετα την ευρεση της ανεξαρτησιας και την απελευθερωση από τις φοβιες, νιωθω την αναγκη να ξεφυγω από τα καθιερωμενα, να βρω τον εαυτο μου και τον τροπο που θελω να βιωσω τη ζωη μου μεσα κι από τα πιο επικινδυνα μονοπατια, κι από τις ακροτητες ανδεχομενως.. Ωστοσο το χωρις προφυλαξη είναι που μου χτυπα το καμπανακι του κινδυνου. Άλλο ρισκαρω, κι άλλο παιζω με τη φλογα, σωστα?

η οποια συχνα και ειδικα οταν ημαστε νεοι... ανατρεπεται , αλλαζει μια και ανακαλυπτουμε καινουρια πραγματα για μας..

Εγω να τα κανω όλα αυτά? Από ανατροπη σε ανατροπη παω, στο τελος, τι θα μεινει ορθιο?

Γι αυτο δεν πρεπει να νιωθουμε τοοσο μεγαλη ντροπη για καποιες πιο ακρεες (κατα την γνωμη σου) εμπιρειες μας..

Σαφως και καποιες φορες θα νιωσουμε ντοπη...για καποια πραγματα...σε κανεναν δεν αρεσει να βλεπει τον εαυτο του καπου που δεν θα περιμενε ποτε να βρεθει...
Ομως,,,,Ομως...εδω μπενει ενα μεγαλο ομως...
Συχνα και ειδικα στον σεξουαλικο τομεα , μας αρεσουν πραγματα, που μας προσφερουν ηδονη και μας ευχαριστουν πραγματα που με την λογικη μας δεν αποδεχομαστε....

Με ευχαριστουν ακομα και πραγματα που θα μπορουσαν να χαρακτηριστουν διαστροφικα.. όπως το να νιωθω ότι ο άλλος μου επιβληθηκε, παρα τη θεληση μου. Και διερωτωμαι, μηπως οι πολλες πορνοταινιες που εβλεπα σε πρωιμη παιδικη ηλικια με τις δυο κολλητες μου εχουν τον λογο τους σε αυτό?Μηπως απο την αλλη ειναι ενα παιχνιδι του μυαλου μου για να μην με αφησει να νιωθω βιασμενη και πανικοβληθω? Μπερδεμα..

Εισαι 24.. σωστα? Ειμαι 24 κι εγω...θα γινω δηλαδη σε ενα μηνα...

Σιγουρα θα σου εχει πει καποιος ερωτικος σου συντροφος «πως οτι δεχονται στον ερωτα και οι 2 ειναι οκ» οσο και αν «κοινά» δεν ειναι αποδεκτο. Σεξουαλικα γενικα δεν ειναι σωστο να νιωθουμε ενοχες, το κορμι μας μας προσφερει ικανοποιηση και ειναι καλο να την απολαμβανουμε χωρις ενοχες.Να πειραματιζομαστε οσο θελουμε αρκει να αρεσει και στους 2.

Με έναν ανθρωπο μονο νιωθω ανετα στο κρεβατι και μπορω να βγαλω ότι εχω μεσα μου, με τη δευτερη σχεση μου. Αυτή η απελευθερωση λογω της οικειοτητας και της αγαπης που νιωθω να μου εχει, είναι πολύ δυσκολη να βγει με καποιον που ερωτευτηκα, καθως οι συνθηκες αυτές θα απουσιαζουν. Τρωω τρελο αγχος για το πώς θα ειμαι στο κρεβατι-αν καταφερω να φτασουμε μεχρι εκει- με τον ανθρωπο που ειμαι τωρα ενθουσιαμενη.

Μιλαω για την εμπηρεια που ειχες με αυτον τον «ξενο». Οκ το εκανες, συνεβη.ηθελες εκεινη την ωρα να κανεις σεξ τοσο κακο ειναι??

Αποφασισα να μιλησω ανοιχτα, μπορει να χασεις και να χασετε κάθε ιδεα, αλλα θα το κανω. Εκεινη την ωρα ημουν μπερδεμενη και ζαλισμενη! Η ανασα του ενω μου μιλαγε στο αυτή με ανατριχιαζε πολύ, ωστοσο δεν ενιωθα να θελω να προχωρησω μαζι του. Φλερταρα εντονα βεβαια αλλα θα εκανα το κλασσικο που κανω με τους αντρες. Μονο φαση. Κατι σαν παιχνιδι… Όταν πηγαιναμε προς το δωματιο, και μου εδωσε χρονο να φυγω, μπερδευτηκα. Τωρα θα πω κατι που με κανει πραγματικα να ντρεπομαι. Εχω προσεξει ότι μεσα μου γινονται καποιες σκεψεις που θα τις ονομαζα «αυτοματες» Τρεχουν με την ταχυτητα του φωτος, είναι αθορυβες και συνηθως δυσκολα τις παρατηρει η συνειδηση. Εγω εκεινη τη στιγμη σκεφτηκα:Ε, αφου του αρεσω, γιατι όχι?Εξαλλου με κερασε τοσα ποτα! Θα είναι αγενεια να τον αφησω ετσι τον καημενο! Τον φλερταρα κιολας, δε λεει να φυγω ετσι….
Κι εδώ η ψυχολογος μου μου ειπε:γιατι παραβλεπεις τοσο συχνα τη δυνατοτητα που εχεις πολύ απλα να φυγεις?

, ησουν συναισθηματικα φορτισμενη , ενθουσιασμενη αλλα και εγκλοβισμενη στον εαυτο σου και τους φοβους ανησυχιες σου για τον αλλον ..και βγηκε ετσι... ερωτικα...Ελευθεροι ανθρωποι ησασταν , απολαυσατε ο ενας τον αλλον..οκ ησουν και μεθυσμενη, ομως το ηθελες αρα δεξου το ως μια εμπιρεια μιας βραδιας.Φινιτο.

Δεν είναι τοσο απλο...

Ειναι καλο πριν την πιο συνηδιτοποιημενη σχεση της ζωης μας «τον γαμο μας» να εχουμε καθε ειδους εμπιρεια..αν τυχει και εφ οσον το θελησουμε... και δεν θα μας κανει κακο.

Κακο θα ηταν αν ησουν σε σχεση 100% με τον αλλον και πανω στον ενθουσιασμο σου , ο ερωτισμος σου ξεχειλιζε προς αλλη μερια και εκανες ερωτα με τον ξενο...Αν δεν μπορουσες να συγκρατηθεις .

Εχουμε φιληθει αλλα σχεση δεν εχουμε όχι..Εγω πιστευω ότι με το να φλερταρω με τον τριτο, ηταν σαν να εκανα προβα, ποσο ανετη θα μαι μαζι του.. Η σαν να ηθελα επιβεβαιωση για το ποση περαση εχω.. Αν και εχω φλερταρει αρκετα κι αυτή η επιβεβαιωση θα πρεπε να μου είναι πλεον περιττη..

Αν νιωθεις χαλια που ενω θελεις τον εναν εκανες σεξ με τον αλλον , σαν να τον προδοσες ψυχικα μεσα σου, τοτε μαθε απο το συμβαν αυτο και δυναμωσε μεσα σου την αμυνα και τα συνορα του ερωτισμου σου

Θελω να το κανω αυτό, πραγματικα.Νιωθω σαν να εχω πολλες δυναμεις μεσα μου που πρεπει να χαλιναγωγησω.

.... ειναι υπεροχο που εισαι τοοσο παθιασμενη...και φισιολογικο που μετα απο 1- 2-3 ποτα φλερταρεις τοσο πολυ....μην νιωθεις ασχημα , ειμαι σιγουρη πως οταν θα εισαι με τον ανθρωπο που θα νιωθεις πραγματα γι αυτον...ολη αυτη η σεξουαλικοτητα θα στραφει και θα εστιαστει σε εκεινον και μονο!

Αυτό είναι αληθεια καλη μου, όταν ειμαι μαζι του δεν εχω
ματια παρα γι αυτόν. Τον φλερταρω αγρια και γλυκα συναμα, με δοσεις

Τωρα σχετικα με τον «Χ» τον οποιο θελεις, κατ αρχας ποσο χρονον ειναι αυτος?
Πρεπει οποσδηποτε να του μιλησεις..τωρα που ακομη ειναι εδω...και πριν φυγει.. οχι επειδη δεν σε θελει αλλα επειδη ετσι οπως του φερεσαι θα νομισει πως εσυ δεν τον θελεις.

Είναι μεγαλος, πανω από 40…πραγμα το οποιο με κανει πιο αμυντικη και προσεχτικη...

Καλεσε τον σπιτι σου η καπου που νιωθεις ομορφα και ανετα, φωρα κατι ομορφο και ανετο που δεν θα σου τραβαει την προσοχη....ζητα του μια αγκαλια..απλη , να χαλαρωσεις..πες του να μη σε παρεξηγισει μα πωσ ειναι τοσο συμαντικα αυτα που θελεις να του πεις που κομπλαρεις...
..πιασε του τα χερια και μιλα του.


Εξηγισε του την συμπεριφορα σου... το γεγονος οτι σε ενδιαφερει τοοσο πολυ το να ειναι κοντα σου, σε κανει να τον διωχνεις και να μενεις μακρια απο αμυνα μη τυχον και τελειωσει....πως θελεις βοηθεια σε αυτο...απο εκεινον...

Να ανοιχτω τοσο πολύ? Εγω στον δευτερο τριχρονο δεσμο μου δεν ανοιχτηκα τοσο, κι από τοτε, οι αντρες δεν με εφτυσαν ουτε μια φορα… Δεν ξερω, τετοιο δοσιμο το φοβαμαι. Εξαλλου δεν θελω να γινω ένα με τον αλλον. Να κραταμε κι οι δυο για τον εαυτο μας..

Θα σου πει, και στο λεω κι εγω...πως τιποτα δεν γινεται να τελειωσει πριν αρχισει, και πως η ζωη ειναι ρισκο, και πως και ο ερωτας ειναι ρισκο, ποτε δεν ξερουμε πως θα εξελιχθει και πως θα τελειωσει, αν ποτε τελειωσει, ζουμε μια εμπιρεια για την αισθηση που μας δινει,
Και ο ερωτας μας κανει ευτυχισμενους, ανισσοροπους, αμυντικους αλλα και ευτυχισμενους και πληρεις,
Απλα αξιζει , ...

Εξηγισε του πως εισαι ευαισθητη .. πως δενεσαι πολυ γι αυτο και αμυνεσαι, αν ειναι ο καταληλλος... θα σου προσφερει την ασφαλεια που εχεις αναγκη, την αγκαλια , και θα σε θελει οχι επειδη θα εισαι η «μοιραια γυναικα « που του παρουσιαζεις....αλλα ενας φισιολογικος ανθρωπος με πολυ γοητεια , σεξαπιλ ,ελλατωματα, θυλικοτητα αλλα και παιδικοτητα...
.. πρεπει να σε θελει γι αυτο που εισαι!!!!πραγματικα!

Δεν θελω να του δειξω την ευαισθησια μου, σχεδον πουθενα δεν τη δειχνω, ολοι με θεωρουν πολύ πολύ δυναμικη!!Δεν θα αντεχα τετοια εκθεση, θα με επιαναν όλα τα φοβικα.

Μπορει να νομιζεις πως με το να εισαι και η μπεμπα ...και οχι μονο η μοιραια...»χανεις» την γοητεια και τον ελεγχο..θα παψει να ενδιαφερεται , δεν θα του αρεσεις τοσο πολυ...αν συμβει ετσι τοτε καλη μου weird ...παμε γι αλλα υπαρχουν και αλλου πορτοκαλιες.!!!!!!!Δεν ειναι καταληλλος για σενα!!

Συμφωνω σε αυτό που λες. Το θεμα είναι πως αισθανομαι ότι το να ειμαι μπεμπα καμια φορα, πνιγει κι εμενα την ιδια, όταν εμποδιζει άλλες μου πλευρες να εκδηλωθουν…
Γι αυτό θελω να αφησω στην ακρη τις ευαισθησιες μου και να βγαλω μαζι του τα πιο δυναμικα μου στοιχεια… αν γινεται χωρις να τεμαχισω την αληθινοτητα μου, πραγμα για το οποιο δεν ειμαι βεβαιη ακομα.

Πιστεψε με ειναι πολυ πιο γοητευτικο το να μπορει καποιος να ειναι διπλα σου και να θελει να ειναι διπλα σου, και να θελεις να ειναι διπλα σου ακομη και αν//οταν «τσαλακωνεται» η εικονα σου.. να ειναι διπλα σου στην καθημερινοτητα σου δηλ....
Όλα αυτά, το να είναι διπλα μου, να με δεχεται όπως ειμαι, μου τα εχει δωσει η προηγουμενη τριχρονη σχεση μου…
Παρα να φαινεται απλα τελεια υπεροχος και τιποτα αλλο.....

Οσο για το ξεσπασμα θυμου...αμα δεν συμβαινει συναιχια , νομιζω ειναι απολυτα φυσιολογικο...
Ειναι λογικο να φορτιζεσαι και να θυμωνεις οταν νιωθεις πως αδικεισαι...
Εγω να δεις καμια φωρα θυμωνω και θελω να βρισω τον περαστικο που θα περασει απο διπλα μου και θα με σκουντιξει δυνατα χωρις να πει συγγνωμη....που λογικα φανταζει χαζος λογος...

Και κατι αλλο πολυ σηματικο... ισως το σημαντικοτερο... Λες πως ντρεπεσε να του μιλησεις και ποσο μαλλον να μαθει το ψυχολογικο παρελθον σου...
Δεν το δεχομαι αυτο γλυκεια μου.... δεν θα επρεπε να το νιωθεις και να το δεχεσαι ουτε κι εσυ...

Βασικα μας λες πως Ντρεπεσαι ξαφνικα γι αυτο που ησουν.…..γι αυτα που σε συνατισαν , γι αυτα που μεχρι τωρα ειχες αποδεχτει ως κομματι σου..και τωρα τι? Τα θεωρεις πολυ ασχημα για εκεινον? Λιγα? Οχι αρκετα για εκεινον??????
2 πραγματακια θα σου πω...πρωτον.Και που ξερεις εκεινος τι ψυχολογικο παρελθον εχει... και 2ρον.Αυτα που ζουμε, το παρελθον μας , δεν ημαστε εμεις αλλα σιγουρα ειναι ενα κομματι του εαυτου μας....αμα νιωσει πως εσυ δεν δεχεσαι αυτα που περασες ως γεγονος, που οκ συνεβει αλλα εχεις συμφιληοθει με αυτα...εκεινος πως να νιωσει?

Εχεις απολυτο δικιο σ αυτό. Θα αγκαλιασω και θα υπερασπιστω την μεχρι τωρα πορεια μου. Αυτό που θελω να αποφυγω είναι ένα ακαιρο ανοιγμα- εκθεση που θα πηγαζει από την ανασφαλεια μου πως θα αντιδρασει αφου τα μαθει.

Στην τελικη ο συντροφος μας εχει δικαιωμα να γνωριζει την ψυχολογικη μας κατασταση, ωστε αν ειναι ο σωστος και ο καταλληλος... να εχει τη δινατοτητα να σου σταθει....να σου δειξει καποια στιγμη οταν και αν τον χρειαστεις...πως ειναι εκει για σενα...

Αν σε δεχτει, πρεπει να σε δεχτει γι αυτο που εισαι....πρεπει να του δειξεις την αληθεια, χωρις να τον τρομαξεις...σιγα σιγα..εννοειτε...αλλα πρεπει να του πεις τουλαχιστον γι αρχη...χεχε.αυτο που ελεγα εγω παντα στα 1τα ραντεβου...και ειδικα αν ηθελα κατι καλο με αυτα τα ατομα...

Τους ελεγα πως «ειμαι δυσκολος ανθρωπος, και μου αρεσει να ζω ολη την σχεση μου, την πραγματικοτητα της σχεσης μου, πως στεκομαι συντροφος στον αλλον»...ε...και πως εχω αναγκη απο τρυφεροτητα....
Για να μη πεσω σε κανεναν ψυχρο....
Σου μοιαζω σε αυτο πολυ.....

Το ότι ειμαι δυσκολος ανθρωπος το εχουν διαπιστωσει ολοι οσοι σχετιζονται μαζι μου. Κι ενώ εχω μια τοσο τρυφερη πλευρα, γιατι δεν το θελω το τοσο «κοντα» που περιγραφεις στη σχεση που ενδεχομενως κανω μαζι του? Όλα αυτά μου βγαζουν αγαπη, και την εχω ζησει… τωρα θελω τον ερωτα! Τον ερωτα!!


Αυτα προς το παρον......Ακου με...ειμαι Φιλη σου..¨)
Μακια!!

Σ ευχαριστω πολύ πολύ για τον χρονο που μου αφιερωσες.Και για τη βοηθεια σου.
Φιλακια.

---

Quote:

---

Originally posted by interappted
weird διαβασα τα οσα ειπες εσυ
δυστυχως απο τα φαρμακα κι απο την διαταραχη μου αδυνατω να συγκεντρωθω σε κατι.
για να ολοκληρωσω το τι ηθελες να πεις διαβασα 2-3 φορες το θεμα κ φτου κι απο την αρχη οταν εχανα την ροη
δεν ξερω τι καταχωρησεις μου(εκτος απο το πενθος)εχεις διαβασει αλλα θα σου πω οτι μεχρι που εκανα τον πιτσιρικα ημουν ετσι ακριβως!!!
δουλευα κ σε μεγαλα μαγαζια κ το αλκοολ ειχε γινει τροφη μου κ νερο μου
εκανα κ βραχεια νοσηλια οπου εκει μου ειπαν οτι ειμαι αλκοολικη
εγω ποτε δεν στερηθηκα τις εξοδους και το αλκοολ αλλα ηξερα παντα καλα μεχρι που με παιρνει. Στη σχολη τελειωσα με επιτυχια, με καλο βαθμο, τωρα κανω μεταπτυχιακο, εχω τη δουλεια μου, οκ θα ξεφυγω, θα κανω και καμια κοπανα, αλλα ποτε δεν εχασα της ζωης μου τον μπουσουλα.. Κι ελπιζω και πιστευω σε μενα οτι δεν θα το κανω. Αν και νιωθω κατι τοσο εντονο γι αυτον τον ανθρωπο που ολα τα αλλα στην παρουσα φαση εχουνε παει πισω..
δεν εχει σημασια πως ξεφυγα αλλα το εκανα
οι αντιδρασεις μου στα αρσενικα ηταν οπως περιγραφεις
κ κυριως μετα απο τη ζαλη-θολουρα του ποτου
θυμαμαι καπου στα 23 μου ειχα ξυπνησει σε ενα σπιτι στην καλαμαρια κ το εκανα λαμπογυαλο οταν διαπιστωσα οτι ημουν γυμνη..
γυρνουσα σπιτι κι εκανα μπανιο με σκληρο σφουγγαρι να φυγει η αμαρτια το κακο η βρωμια μπορω να καταλαβω ποσο δυσκολα ηταν!!
τριβομουν να εξιλεωθω αλλα ξανα τα ιδια!
δεν πρεπει να ντρεπεσαι
ο λογος που προφανως αντιδρας ετσι εχει καπου τη βαση του
εγω πχ οταν με πηγαν στον ψυχιατρο απο το πενθος μεσα στην ψυχοθεραπεια τα ειπα ολα αυτα
κ ηρθε η διαγνωση:Οριακη διαταραχη προσωπικοτητας
αλλαξα 4 δρς γιατι δεν ηθελα ν ατο δεχτω μα κ οι 4 μου καναν την ιδια διαγνωση
κι εγω τη βαση θελω να βρω, το γεγονος οτι οι κεντρικοι αξονες της ζωης μου λειτουργουν ομαλα και μεσα σε παρενθεσεις ξεφευγω μου δειχνει οτι ισως εχω ταση προς μια παθολογικοτητα αλλα με πολλη προσπαθεια μπορω να αναλαβω την ευθυνη του εαυτου μου και το τιμονι της ζωης μου
δεν σου λεω οτι ισως να εχεις κ συ την ιδια διαταραχη αλλα σιγουρα η συμπεριφορα αυτη καπου εχει τις ριζες της.οταν εκανα τον πιτσιρικα προσπαθησα να αντισταθω σε ολο αυτο
εχω ξαναπει οτι ομως λογω των δυσκολιων με τον αντρα μου(επαιρνε χαπια με αλκοολ)εκανα μια εξωσυζιγικη σχεση την οποια ναι μεν χρειαζομουν δε ομως σιχαινομουν
εκανα 4 επανωτα τεστ hiv για να σιγουρευτω οτι η ασωτη ζωη μου δεν μου αφησε κατι τοσο ανωδυνο ο μικροβιολογος μου λεγε ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΡΧΕΣΑΙ ΞΑΝΑ Κ ΞΑΝΑ?????ηθελα να το ακουω οτι την εβγαλα καθαρη!
ψαξου..κ θα σε βρεις οπως οταν κι εγω εμαθα τη διαταραχη μου εκανα στροφη καταλαβα οτι δεν ημουν ουτε *******κι ουτε ευκολη γκομενα ουτε τπτ απο ολα αυτα απλα εχω μια διαταραχη ακρως αυτοκαταστροφικη
σου ειπα εγω και η αυτοκαταστροφη ειμαστε φιλες. Αλλα οταν απλωνεται πολυ προς το μερος μου, θελω να τις δειχνω οτι ειμαστε κατι ξεχωριστω, να παιρνω αποσταση, να την κανω περα κι οχι να την αφηνω να κολλαει πανω μου. Να δουμε, αυτην την φορα, θα τα καταφερω?
απο τοτε που εμαθα το λογο κι ειναι ο μικρος κ 5 κ εχασα κ τον αντρα μου
αλλα ειχα τις ενοχες γιατι εγω ενιωθα οτι ΕΓΩ βιαζα τον εαυτο μου κ ειχα ντροπη για το παρελθον μου μου εδειξα κατανοηση κ συμπονοια
ψαξου κ θα δεις οτι αξιζεις πολλα αλλα κατι πηγε στραβα
βρες το κ χτυπα το!
καλη τυχη!
η αισθηση του αυτο βιασμου μου ειναι γνωριμη.. σ ευχαριστω πολυ ιντερ μου! Συνηθως δινω βοηθεια και δε δεχομαι να παρω, η νιωθω πολυ ασχημα μετα, ομως εδω μεσα, το κανω με ευχαριστηση! φιλακια..

---

Δεν το πιστευω οτι μου απαντησατε τοσο γρηγορα! Οτι δειξατε τοσο ενδιαφερον! Σας ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου. Φευγω με το συναισθημα οτι δεν ειμαι μονη.... οτι και να γινει.
Φιλια πολλα σε ολους!

Μπερδέματα, μπερδέματα. Φυσιολογικά πράγματα στο δρόμο προς την ωρίμανσή μας. Ψάχνουμε ποιοι είμαστε, δοκιμάζουμε τα όριά μας, προσπαθούμε να βγάλουμε από πάνω μας παγιωμένες αντιλήψεις, νομίζουμε ότι ένας δρόμος είναι σωστός, τον παίρνουμε, μετά βλέπουμε ότι δε μας ταιριάζει, αλλάζουμε συμπεριφορές κλπ.
Ειδικά αν έχουμε πολύ ανάγκη να μας ανακαλύψουμε, σκεφτόμαστε σε υπερβολικό βαθμό τι μας συμβαίνει, μας αναλύουμε, μας απορρίπτουμε συχνά γιατί θέλουμε την τελειότητα, βάζουμε πρέπει, το κάνει όλο αυτό πιο δύσκολο.
Τι να σου πω; Να μην είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου; Εννοείται και το ξέρεις. Το να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και πως είναι τα πράγματα, σε άλλους είναι πιο εύκολο σε άλλους παίρνει περισσότερο χρόνο.
Το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι θα βρεις το δρόμο, θα δεις, όσο μεγαλώνουμε μαζεύονται όλα μέσα μας και ξεδιαλύνουν σιγά σιγά. Γινόμαστε αυτό που περίπου θέλουμε, αυτό που μας ταιριάζει.
Και η ιδέες σου περί σεξ θα αλλάξουν, το πως το αντιμετωπίζεις και η αυτοπεποίθησή σου θα τονωθεί και να λες όχι θα είναι πιο εύκολο γιατί θα έχεις συναίσθηση του εαυτού σου αλλά και όταν λες ναι θα αποδέχεσαι την απόφασή σου.

Quote:

---

Originally posted by Aphelia
Μπερδέματα, μπερδέματα. Φυσιολογικά πράγματα στο δρόμο προς την ωρίμανσή μας. Ψάχνουμε ποιοι είμαστε, δοκιμάζουμε τα όριά μας, προσπαθούμε να βγάλουμε από πάνω μας παγιωμένες αντιλήψεις, νομίζουμε ότι ένας δρόμος είναι σωστός, τον παίρνουμε, μετά βλέπουμε ότι δε μας ταιριάζει, αλλάζουμε συμπεριφορές κλπ.
Ειδικά αν έχουμε πολύ ανάγκη να μας ανακαλύψουμε, σκεφτόμαστε σε υπερβολικό βαθμό τι μας συμβαίνει, μας αναλύουμε, μας απορρίπτουμε συχνά γιατί θέλουμε την τελειότητα, βάζουμε πρέπει, το κάνει όλο αυτό πιο δύσκολο.
Τι να σου πω; Να μην είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου; Εννοείται και το ξέρεις. Το να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και πως είναι τα πράγματα, σε άλλους είναι πιο εύκολο σε άλλους παίρνει περισσότερο χρόνο.
Το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι θα βρεις το δρόμο, θα δεις, όσο μεγαλώνουμε μαζεύονται όλα μέσα μας και ξεδιαλύνουν σιγά σιγά. Γινόμαστε αυτό που περίπου θέλουμε, αυτό που μας ταιριάζει.
Και η ιδέες σου περί σεξ θα αλλάξουν, το πως το αντιμετωπίζεις και η αυτοπεποίθησή σου θα τονωθεί και να λες όχι θα είναι πιο εύκολο γιατί θα έχεις συναίσθηση του εαυτού σου αλλά και όταν λες ναι θα αποδέχεσαι την απόφασή σου.

---

Μα καλα, τα οσα λες με ανακουφιζουν βαθυτατα!! Φαινεται σαν να ηρθε καποιος και να καταλαβε απολυτα το τι περναω!!
Δεν μπορω να στο εξηγησω, ειναι σαν να με επιασες, σαν να καταλαβες που ειμαι, σαν να ξερεις, να εχεις πια βρεθει στην αντιπερα οχθη! Τι να πω,
για την αυστηροτητα με τον εαυτο? τη δυσκολια αποδοχης?Την αυτοαναλυση? Τα πρεπει ? Για την δυσκολια να πω οχι? Λες και καθε αντρας ειναι ενα μονοπατι κι εχει καπου να με βγαλει... Για την επιθυμια μου νε μπορω να πω ναι εχοντας πληρη ενσυναισθηση αυτου που παω να κανω? Γνωριζοντας εμενα?
Σ ευχαριστω, πραγματικα. Ειναι ομορφο να ενωνεται η πειρα με την απειρια, η σοφια με την αγνοια. Και η ελπιδα να μ αγκαλιαζει!

και όταν λες ναι θα αποδέχεσαι την απόφασή σου.
Ειδικα αυτο μου εμεινε! Ποτε δεν μπορω να αποδεχτω, ουτε τα ναι, ουτε τα οχι μου, λες και η αμφισβητηση εχει γινει συστατικο της καθε μου αποφασης. Επιθυμια για τελειοτητα? Μη αποδοχη των πραγματικων δεδομενων της επιλογης? Απλη ανασφαλεια?
Ισως λιγο απο ολα...

Quote:

---

Originally posted by Helena
ιντερ...ας αφησουμε τις διαγνωσεις για τους ειδικους καλυτερα τι λες?
ισως απλα απο την μεγαλη της ανασφαλεια τα κανει ολα αυτα ..

---

αν διαβασες καλα δεν της εκανα διαγνωση της ειπα τι εφταιγε σε εμενα αλλα κ οι ανασφαλειες παλι για καποιο λογο υπαρχουν

ειμαι σιγουρη οτι θα βρεις το δρομο σου!εχω γινει κι εγω μαρτυρας της δυναμικης σου

Χαίρομαι που εξέλαβες έτσι το μήνυμά μου. Αυτό ήθελα να σου δώσω, την ελπίδα. Τα πέρασα κι εγώ, τα περνάνε και άλλοι και όσο περνάει ο χρόνος τόσο ξεδιαλύνουμε το κουβάρι. Στη διαδρομή κάνουμε συνέχεια ανακατατάξεις μέσα στο μυαλό μας, αυτή είμαι, αυτή δεν είμαι, έτσι είναι οι σχέσεις, δεν είναι κλπ.
Η ωρίμανση είναι μια πολύ ωραία διαδικασία αν αφεθείς και απολαύσεις τη διαδρομή, αν χαίρεσαι κάθε φορά που επιτυγχάνεις κάτι, όσο νιώθεις πιο σίγουρη για τον εαυτό σου.
Κι εσύ έχεις πετύχει τόσα πολλά, μη το αρνείσαι. Αν κάτσεις να σκεφτείς πόσα σε ταλανίζανε πριν 10,5 και 2 χρόνια θα δεις πόσα ερωτήματα έχεις απαντήσει. Και έπεται συνέχεια.
Αυτό που θα πετύχεις είναι η αποδοχή. Η αποδοχή δε σε κάνει στάσιμη, θα συνειδητοποιήσεις ότι όλα αλλάζουν ανάλογα με τις συνθήκες, τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου, τη διάθεσή σου ανάλογα με την εποχή. Δεν είμαστε ίδιοι με όλους τους ανθρώπους, άλλα μας βγάζει ο καθένας.
Κι άλλος μας βγάζει άγριο σεξ, άλλος τρυφερότητα. Αν ταιριάζει με τη διάθεσή σου τη συγκεκριμένη εποχή είναι μια χαρά, αν δεν ταιριάζει επιλέγεις να μην το έχεις εκείνη τη στιγμή.
Δεν είμαστε μονοδιάστατοι, δεν επιτυγχάνουμε την τελειότητα γιατί έτσι κι αλλιώς η ιδέα μας για την τελειότητα αλλάζει ανά χρονικά διαστήματα. Κάτι που είναι σωστό για μας τώρα δε θα είναι σε 1 χρόνο και ούτω καθ\' εξής.
Μην τρελαίνεσαι. Έχεις την τύχη ή την ατυχία να ζορίζεις λίγο περισσότερο το μυαλό σου από άλλους (κι άλλοι φυσικά να το κάνουν περισσότερο από εσένα). Άλλοι αποδέχονται τους ρόλους που τους έχουν θέσει και προσαρμόζουν τη διάθεσή τους προς αυτούς, άλλοι αμφισβητούν τα πάντα προς μια συνεχή αναζήτηση (φυσικά δεν είναι τόσο μονοδιάστατα όπως τα λέω, απλά είναι μια εξαπλουστευμένη οπτική)
Απόλαυσε τη διαδρομή.

Το πιο πιθανό ειναι πως φοβοι και ανασφαλειες κρυβονται πισω απο την σπασμωδικη συμπεριφορα μου. Μα επιτελους, ποσο πιο σπασμωδικη να γινει?
Ειμαι ασχημα ψυχολογικα.
Σκεφτομαι οσα εγιναν με τον ασχετο.
Σκεφτομαι το παιχνιδι κυριαρχιας που παιζεται με αυτον που με ενδιαφερει...
Φαινομαι πολυ μαγκας κι αδιστακτη και δυναμικη... Οχι οτι δεν εχω και τετοιες πλευρες, ουτε οτι πρεπει να του σερβιρω στο πιατο ολες μου τις ευαισθησιες, αλλα κατι δεν μου παει καλα σε ολο αυτο.
Πως να το πω?
Θελω να βαδισω πανω στη λεπτη γραμμη του να μην του δειξω ολοτελα ποσο φοβο και ευαλωτοτητα νιωθω, ποσο με εχει αποσυντονισει αλλα ουτε και να βλεπει μια πολυ πολυ δυναμικη κοπελα, που ξερει να τον χειριζεται.
Γιατι παντα πιανω τα ακρα?
Το μεσο θελω, που ειναι και πιο κοντα στην αληθεια μου...
Καμια ιδεα για το πως να \"ακροβατησω\"?

Ειναι ωρα που σκεφτομαι τι να πρωτογραψω,τι να πρωτοπω.Σε καποιο βαθμο μπορω να καταλαβω,καπου τα χανω,καπου βλεπω τον εαυτο μου μεσα απο καποιες καταστασεις.Ειναι δυσκολο να εκφρασω τα συναισθημα τα μου,γιατι νιωθω οτι οι λεξεις δεν επαρκουν.Ομως οι λεξεις ειναι χρυσες και εχουν αξια,φτανει να ξερεις να τις προφερεις!..
Θα επικεντρωθω σε ενα σημειο που το νιωθω και εγω,την ντροπη.Δεν ξερω αν ειναι ντροπη η κατι αλλο αυτο που νιωθω και εγω.Δεν μπορω να κοιταξω τον εαυτο μου,δεν μπορω να δω τον εαυτο μου μεσα στον κοσμο,σκυβω τα ματια μου γιατι δεν μπορω να τους δω καταματα.Απο ντροπη για μενα η απο ντροπη γιαυτους;Τι να πω..Αρχιζεις και σκεφτεσαι,αναρωτιεσαι.Αραγ ε ακολουθω σωστη πορεια;αραγε αυτο ειναι που πρεπει να κανω;Υστερα ερχονται οι φοβιες και οι ανασφαλειες.Αραγε με αγαπα;αραγε με δεχεται;Πολλα...
Μεσα απο ενα μεγαλο αγωνα ανακαλυπτουμε οτι στο τελος το μοναδικο πραγμα που εχει σημασια ειναι να εισαι καλα με τον εαυτο σου.Με το μεγαλο σου ταξιδι προς αναζητηση,αφου ειδες και αποειδες απο πραγματα, προσγειωθηκες και ανακαλυψες πως ισως να μην πηγες και πουθενα.Ταξιδεψες στην σοφια,στην ηρεμια,ανοιξες το πνευμα σου και για μια απειροελαχιστη στιγμη ενιωσες πως τελικα πουθενα δεν πηγες.Γιατι;
Γιατι ηρθε εκεινη η στιγμη;Απο ποιο σημειο και μετα εχασες τον δρομο;Ντροπη για τις πραξεις σου;Γιατι;
Στην ουσια δεν εχει αν νιωθουμε ετσι αλλα γιατι νιωθουμε.Ποιος ειναι αυτος που μας κανει να ντρεπομαστε για κατι;
Θελω να το δω αλλιως και να πω..κανω κατι που μου αρεσει και δε φοβαμαι γιαυτο.Ισως για καποιους να ειναι ντροπη ομως εμενα μου αρεσει,με γεμιζει.Αρα;Μπορεις να πεις οτι η ντροπη οριζεται;οριζετε το σωστο και το λαθος;
Οταν περναμε αρκετες μερες και ωρες με τον εαυτο μας,το απολαμβανουμε και νιωθουμε ελευθεροι.Αν μπει καποιος στον κοσμο μας τα χανουμε.Αν ερωτευτουμε χανουμε οτν κοσμο κατω απο τα ποδια μας γιατι ο εαυτος μας αρχιζει να δινεται.Πλεον δεν τον εχουμε μονο εμεις,αλλα και καποιος αλλος.Το πιο σημαντικο ειναι ακομη και στον ερωτα ο εαυτος μας ειναι μαζι μας,απλα θελει να μοιραστει,εχει αναγκη να δοθει.Αφου ηρθε κατι τοσο απροσδοκητα σημαινει επρεπε να ερθει..οι ωρες της μοναξιας ισως να πρεπει τωρα πια να γινουν ωρες συντροφικοτητας.Κανεις δεν ζει μονος..εχουμε αναγκη απο καποιον..ασε αυτο το ταξιδι να σε παρασυρει.Μην αντιστεκεσαι γιατι ειναι δυσκολο.Και που ξερεις ισως μεσα απο αυτο μπορεσεις και παλι να δεις οτι οσα καταφερες να αποκτησεις ειναι εκει,ετοιμα να τα δωσεις και καπου αλλου.Ισως πια να εισαι ετοιμη να τα μοιραστεις σε καποιον που τα εχει αναγκη.
Ακομη κι αν εδωσες το κορμι σου σε καποιον που ηταν ξενος,ακομη κι αν το κακομεταχειριστηκε μην σκυβεις το κεφαλι απο ντροπη,τουλαχιστο δεν μπορεσε να παρει το πνευμα σου.Το πνευμα σου διψα να δοθει,η καρδια σου διψα για φροντιδα και αγαπη και εσυ διψας για το νερο της ευτυχιας που αν αφησεις τον εαυτο σου θα σε παρει απο μονος του να το βρεις.Ολα θα κυλησουν οπως πρεπει,δεν θα μπορεσεις να τα σταματησεις.Η μανια του εαυτου σου να δοθει ισως πεσει σε παγιδες αλλα θα βρεις το δρομο να βγεις απο εκει γιατι ετσι εμαθες!Πλεον εμαθες που βρωμαει καπνο και δεν πεφτεις ευκολα στην φωτια!!..Δειξε εμπιστοσυνη στον αγωνα που εδωσες καποτε!
Με πιστη ακολουθα την καρδια σου..κατι εχει να σου πει!Ακουσε την...
Μπορεις να μου γραψεις τις φοβιες σου;τις ανασφαλειες σου;ισως να βρουμε καποια λυση..ισως καποιοι να εχουν αναγκη απο διαλογο!
Να σαι καλα!

Καλημερα...οσο μουντη κι αν ειναι!
Περασε καιρος για να καταλαβω πως με πιανει πανικος και διαφορες κακες σκεψεις και ανασφαλειες οταν δεν εχω τον ελεγχο σε καποια κατασταση.Αντιληφθηκα οτι οταν τον εχω κρατιεμαι καλα,ισορροπω και ειμαι ετοιμος να αντιμετωπισω αρκετες καταστασεις.Οταν ομως τον χανω,χανεται κυριολεκτικα η γη κατω απο τα ποδια μου.Νιωθω μειονεξια,νιωθω οτι χανομαι σε μια παραξενη πορεια που δεν αναγνωριζω..Ειναι αρκετα σημαντικο να κρατας τον ελεγχο του εαυτου σου,ομως πως γινεται να τον χανεις μερικες μερες;Και ειδικοτερα οταν περνας μια φαση στην ζωη σου που εισαι εντελως χαλια,ο ελεγχος δεν ερχεται με τιποτα!Λες να εχουμε τον ελεγχο οταν ειμαστε ενταξει με τον εαυτο μας;οταν κανουμε κατι γνωριμο;
Ησουν παντα του μετρου,παω ως εκει και δεν πινω το νερο..δεν αφηνες τον εαυτο σου να παει παραπερα απο οτι εβαζες εσυ στοχο.Ηθελες να διαβασεις,διαβαζες,ηθελες να αλλαξεις την εμφανιση σου το εκανες...Ισως πια ο εαυτος σου να μην αντεχει τα μετρα και τα σταθμα!Ισως πια να θελει να παρασυρθει.Να ταξιδεψει καπου που δεν εχεις ξαναπαει.Εξαλλου ποιος οριζει ως που θα παμε;
Η ντροπη που νιωθεις στην καθημερινοτητα σου ειναι απο ενοχες που ισως νιωθεις εσυ η ιδια με τον εαυτο σου.Ο εαυτος σου θελει να κρυφτει απο καποιες καταστασεις και νιωθεις πως ολος ο κοσμος γνωριζει τι εγινε και σε βλεπουν υποτιμιτικα.Δεν ισχυει κατι τετοιο ομως..ειναι αδυνατο να γνωριζει ο κοσμος.Αυτο που πραγματικα συμβαινει ειναι οτι εσυ νιωθεις ενοχη και ντροπη μπροστα στον εαυτο σου,ισως τα ματια του κοσμου να ειναι τα ματια σου εαυτου σου...ισως να εδινες παντα προσοχη να μην προκαλεις τον κοσμο για να μην σε κατακρινει ποτε.Ισως να ησουν παντα το καλο παιδι,των επαινων..
Γιατι ομως νιωθεις τοση μεγαλη ντροπη για τον εαυτο σου;Πως μπορεις να κανεις κατι τετοιο του εαυτου σου;να τον καταδικαζεις;να τον μειωνεις στα ματια σου;αυτο αξιζει;μετα απο τοσο μεγαλο κοπο αναζητησης αυτο του αξιζει;και δεν εννοω για τις πραξεις σου αλλα για τον τροπο που του συμπεριφερεσαι μετα απο τις πραξεις σου..
Ο κοσμος ειναι αδικος και σκληρος.Απονος και απληστος..Μπροστα σαυτους εισαι μια αγνη ψυχη που αναζητα την λυτρωση.Αυτοι και κανενας δεν εχουν δικαιωμα να σε μειωσουν(αν και το κανουν)..κανεις δεν εχει δικαιωμα να σου στερησει την ελευθερια σου,την διψα για αγαπη...μην δινεις το δικαιωμα να στο κανουν,ακομη και εμμεσε.Κοιταξε τους στα ματια,δεν ειναι καλυτερα απο εσενα...καποιος απο αυτους ισως ειναι δολοφονος,βιαστης,παιδερασ της,ας μην υπερβαλλω...αδικος,απονος,α� �ιλοτιμος...και ολα τα συναφη!
Κανεις δεν ειναι καλυτερος απο εσενα...
Καλη ημερα!

\"Ωστοσο παρατηρω οτι \"ντρεπομαι\" πολυ περισσοτερο στις καθημερινες συναλλαγες μου με τον κοσμο. Σκυβω κεφαλι, αποστρεφω το βλεμμα... Λες και ολοι μπορουν να δουν οτι πηγα με καποιον, εχοντας χασει τον ελεγχο... \"
Κανένας δεν έχει δικαίωμα να κρίνει τον άλλο, εκτός κι αν του ζητηθεί από τον ίδιο.

Καλή μου weird ούτε εσύ ξέρεις τι κάνει στην προσωπική του ζωή κάθε άνθρωπος από τις καθημερινές σου συναλλαγές. Άγιοι σπανίζουν. Αλλά ακόμα κι αν ήξερες το τι κάνει κάποιος από αυτούς στη ζωή του, δε σε αφορά, και το πιθανότερο θα ήταν να μην τους άγγιζε η γνώμη σου για εκείνους αφού δεν είναι οι δικοί σου άνθρωποι. Έτσι πρέπει να είναι και με σένα. Ότι έγινε δεν αφορά τους άλλους τομείς της ζωής σου πχ τα επαγγελματικά και δε σε μειώνει ως άνθρωπο γλυκιά μου σε κανένα τομέα. Δεν είσαι κατώτερη από κανέναν.

\"Δεν ξερω ποτε και πως θα με συγχωρεσω, μαλλον μονο αφου δω πως πηρα ενα γερο μαθημα κι αλλη φορα θα προσεχω καλυτερα με ποιον παιζω, γιατι παιζω, που το παω κι αν βρισκομαι σε επαφη με το μεσα μου...\"
Πολύ σωστά μιλάς. Το σημαντικότερο είναι να μάθεις από αυτή την εμπειρία και να βγεις ακόμα πιο δυνατή μέσα από αυτή. Δυνατός δεν είναι αυτός που δεν έχει ζήσει δύσκολα αλλά αυτός που έχει βγει από τα δύσκολα. Αγκάλιασε τον εαυτό σου με αγάπη και θα σου το ανταποδώσει. Μην τον τιμωρείς αλλά ρώτα τα γιατί και προσπάθησε σιγά σιγά να βρεις απαντήσεις.
Και ξέρεις ότι δε μιλάω γενικά γιατί ξέρω τι άνθρωπος είσαι.

Σας ευχαριστω πολυ παιδια!
Η υποστηριξη που πηρα απο ολους σας ειναι τεραστιας σημασιας! Ομολογω πως ενιωθα παρα πολυ εκτεθειμενη, μεχρι που ηθελα να τα σβησω οσα εγραψα! Σκεφτομουν οτι ποτε δεν ανοιξα δικο μου θεμα και μολις το εκανα, \"γδυθηκα\" κανονικα...
Αν και ειμαι ανοιχτομυαλος ανθρωπος, τελικα στην σχεση με τον ιδιο μου τον εαυτο εχω πολλα πολλα ταμπου, ειδικα στο θεμα του σεξ!
Το επεξεργαστηκα αρκετα το ζητημα. Δεν ειναι δικαιο να νιωθω φτηνη. Ναι, με κατηγορω που δεν με προστατεψα, που δεν ηξερα τον ακριβη λογο που πηγα με καποιον, αλλα μεχρι εκει! Το θεμα ειναι οτι λογικα καλα τα λεω, ιμως το πως νιωθω ειναι λιγο πιο αυτονομο απο τη δυναμη της λογικης μου.
Αναρωτιεμαι, γιατι οταν χανω τον ελεγχο σε ενα κομματι της ζωης μου, παιρνω το φτυαρι και με θαβω? Αυτοματα χανω την αυτοπεποιθηση μου στα παντα! Λες κι αφηνω το μαυραδι να εξαπλωνεται, να επισκιαζει τα παντα...
Παντως πλεον οταν βγαινω το βραδυ, μου εχει κοπει η διαθεση για φλερτ. Ξερω οτι και να παω με καποιον, δε θα με γεμισει εν τελει, σαν να εχω βαλει ενα νεο οριο στον εαυτο μου.Μπορει να γουσταρω τρελα, μονο τοτε, οχι επειδη απλα με γουσταρουν!(τι περιεργο, νιωθω λες και με δεσμευει η θεληση του αλλου!Λες κι εχω καποια υποχρεωση, εφοσον κατι θελει απο μενα...οχι παντα, οταν βρισκομαι σε φαση ανασφαλειας)Κι εφοσον ειναι ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΦΑΣΗ να παω με καποιον, συγουρα θα κοιτω να προφυλασσομαι για το δικο μου το καλο και το καλο του άλλου και όλων εκεινων των γυναικων που θα τυχει να πανε μαζι του απροφυλακτα...

Κι επειδη εφαγα μεγαλη κρυολουσια με το συμβαν, κι επειδη περιμενω να περασει το τριμηνο να παω να κανω εξετασεις, πιστευω οτι το παθημα θα γινει μαθημα και θα τηρησω τα παραπανω...

Οσον αφορα το θεμα του ερωτα μου! Εκανα ενα βημα και σε αυτο με εμπνευσατε και ολοι εσεις. Η αποδοχη και η στηριξη σας... Αφησα κατα μερος τα παιχνιδια, τα κρυψιματα και του εδειξα ολοκαθαρα, οτι μου αρεσει!!! Πλεον βγαινουμε μαζι και η χαρα μου δεν περιγραφεται!
Χτες μολις ηταν που εγραφα\"Ο ερωτας ειναι το πιο βαθυ ποτεμι, απο τα χρωματα το πιο φανταχτερο... κτλ\"

Τον σκεφτομαι νυχθημερον!!!! Βεβαια προσπαθω να επικεντρωνομαι και σε αλλα θεματα που εχουν να κανουν με την δικη μου καθαρα \"υποσταση\" γιατι ουτε εμενα θα μου αρεσε να κολλουσε καποιος πανω μου, να εβρισκε μεσα απο μενα νοημα υπαρξης...

Εδω ολες οι ανησυχιες που ειχα πανω στο θεμα πως θα του φανω εχουν εξατμιστει!!!Ειμαι τοσο αυθορμητα ελευθερη μαζι του, που ολα βγαινουν απο μονα τους! Δεν προλαβαινω να σκεφτομαι οταν του μιλω, απλα το πραγμα κυλαει...
Αχ, το στομαχακι μου εχει πιαστει να σφιγγεται!
Σας ευχαριστω παρα πολυ. Χαιρομαι που σε μια σημαντικη σελιδα της ζωης μου ησασταν εκει.
ΠΟλλα πολλα φιλια;)
Η αισθηση οτι οι αλλοι ξερουν ειναι μια ωραιοτατη προβολη οπως πολυ ομορφα το εθεσες κι εσυ Αλτερ:)
προσπαθω να το δουλευω αυτο και ηδη ειμαι αρκετα ανετη στη δουλεια στο γραφειο και στις παρεες.