Πως τα πάτε με την ανάρρωση σας;;
Μπήκα πριν 2 μήνες στον 4ο χρόνο θεραπείας έπειτα από υποτροπή που έφερε ένα ψυχωσικό επεισόδιο.
Τα πράγματα είναι αισιόδοξα.Ο γιατρός μου είπε πως πιστεύει πως θα είμαι στο 20% αυτών που δεν θα παρουσιάσουν κάποιας μορφής αναπηρία.Αυτό με χαροποίησε αλλά κ με γέμισε ευθύνη για να εντοπίσω τα λάθη μου και να κάνω σωστές επιλογές και προσπάθειες για να φτάσω στο καλύτερο δυνατό σημείο.
Γενικά τα πάω καλά αλλά δεν είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από τις προσπάθειες μου.Υπάρχουν πισωγυρίσματα και ups and downs.Αλλά που θα πάει θα βρω την άκρη.
Αυτό που με βοήθησε μέχρι στιγμής ήταν:
Τα σωστά φάρμακα που έχουν τις λιγότερες δυνατές παρενέργειες.
Καλή συνεργασία με τον γιατρό μου.
Στήριξη από την οικογένεια και τους φίλους μου.
Καθημερινές δραστηριότητες όπως διάβασμα,βοήθεια στο μαγαζί,δουλειές σπιτιού,προσωπική υγιεινή.
Κοινωνικοποίηση.
Αυτή την στιγμή το μυαλό μου το αισθάνομαι ακόμα τραυματισμένο αλλά όσο περνάει ο χρόνος τόσο επουλώνεται η πληγή.Το νιώθω λες και λειτουργεί σε μονόδρομο και δεν έχει τις διόδους να είναι πολύπλευρο.Δυσκολεύομαι να πω μια άποψη με επιχειρήματα πχ.Επίσης η εικόνα για τον εαυτό μου δεν είναι και η καλύτερη και η αίσθηση του εαυτού,αλλά σιγά σιγά βελτιώνεται.
Πως τα πάτε γενικά;;Πόσο το παλεύετε;;Ποια είναι τα σημεία που σας βοήθησαν στην ανάρρωση σας;;
