δεν ξέρω από που να αρχίσω...είναι πολλά αυτά που με βασανίζουν...έχω πέσει σε ένα τέλμα!αντιμετωπίζω κρίσεις πανικού και κατάθλιψη εδώ και πολλά χρόνια.οι συνθήκες όμως δεν με βοηθούν να βγω από αυτό το τέλμα.οι γονείς μου δεν με καταλαβαίνουν.το καλοκαίρι πχ κόπηκα σε κάποια μαθήματα και αντί να με παρηγορήσουν μου μίλησαν απαίσια και απαξιοτικότατα με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί ο πανικός και η θλίψη μου!
το μόνο που τους νοιάζει είναι να πάρω το κολόχαρτο(πτυχίο)κι ας μου λένε οτι τους νοιάζει η ευτυχία μου.αν τους ένοιαζε δεν θα με καταπίεζαν με την σχολή τόσο πολύ.
γενικότερα στο σπίτι η κατάσταση είναι σκατά για διάφορους λόγους που θα σας πω κάποια άλλη στιγμή...
αλλά και εκτός σπιτιού η κατάσταση δεν είναι ρόδινη...ευτυχώς έχω δυο πολύ καλες φίλες.από δεσμό όμως τπτ εδώ και πολλά χρόνια.ίσως αν είχα ένα δεσμό,ίσως αν με καταλάβαιναν οι γονέις μου,ΙΣΩΣ ΑΝ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ....τα πράγματα να ταν καλύτερα.δεν είναι όμως....είμαι δυστυχισμένη και απελπισμένη....ΥΠΟΦΕΡΩ!