Μπήκα στον 5ο μηνα που σταματησα τα φαρμακα..και να μαι πάλι στην αρχη απο οπου ξεκινησα να παιρνω τα φαρμακα. δεν μπορω να σηκωθω απο το κρεβατι!!..σερνομαι για να βγαλω τον σκύλο και επιστρεφω και ξαναπεφτω.οι υποχρεωσεις τρεχουν κ εγω δεν μπορω ουτε καν να ασχολειθω...ναι απο αυτο το σημειο συρθηκα πριν 2 χρονια και πήγα να π΄ρω τα χαπια για να μπορεσω να σταθω στα ποδια μου. ειμαι σε αυτην την κατασταση απο πριν την πρωτοχρονια και δεν μπορω να συνέλθω με τιποτα... παρελυσα..20 ωρες στο κρεβατι καθημερινα.
δεν ξερω που θα με βγαλει αυτη η κατασταση... θελω να βγω απο αυτο και δεν μπορω..καθε φορα γινετε ολο και πιο δυσκολο το καθε μου βημα ολο και πιο βαρυ.οτι και να κανω για να ξεφυγω πάλι εδω καταλήγω...και κανεις δεν νοιαζεται!..με παιρνουν τηλεφωνο οι δικοι μου απλα για να δουν αν ζω πως ειμαι ..φοβουντε να πλησιασουν. μολις πήρα την μητερα μου τηλέφωνο, να ερθει απο εδω ..δεν το εχω ξανακανει αυτο...δεν ξερω σε τι θα με ωφελησει αυτο..και να θα με ωφελήσει ή θα με κανει χειροτερα, αλλα δεν ξερω τι αλλο να κανω . λενε πως το πρωτο βημα ειναι να ζητησεις βοηθεια..και το κανα.ειμαι στον πάτο πλεον.
αυτη ειναι η καταθλιψη...η παραλυση
η θεραπεια? δεν ξερω πια..