Printable View
Παω στο γιατρο σημερα κ τ λεω οτι δεν ειναι καλα τα φαρμακα μ λεει οχι ειναι αν δεν τα παιρνεσ δε θα κανεσ τιποτα τ λεω δε συγκρινομαι με το μηδεν να πω ειμαι στο ενα συγκρινομαι με το δεκα να δω ποσο μ λειπει ξεκιναω ειναι ασφαλεσ να δουλευω ειναι ωραια τοτε γτ ειναι τοσο δυσκολο μ λεει πριν τι εκανεσ τ λεω πριν σχολη δουλεια κ μπαλλα τωρα εχω μονο δουλεισ κ μπαλλσ δεκα χρονια αναρωνω τι θα γινει κ τ μ λεει δεν υπαρχει λυση απο εκει κ περα γραφτηκε στα μαυρα καταστιχα κι αυτοσ κ ολοι τουσ
Παμε να παιξουμε μπαλλα μια ωρα κ παρακαλαω να τελειωσει το παιχνιδι παω στη δουλεια τα ιδια τι θα γινει ειμαι βιωσιμοσ σαν υπαρξη οχι αρα ουαν χοουλ ιν δε γουοτερ που λενε κ στο χωριο μου περιμενω σχολια
Δεν πρεπει elisνα κοψεις τα φαρμακα του γιαυρου σου αν του εχεις εμπιστοσυνη
Δεν τα κοβω αλλα δεν ζω κι ολασ
Aναγκαστηκα παιρνουμε τα φαρμακα ελις, με ολες της γαμημενες παρενεργειες, αναγκαστηκα, γιατι αλλιως ουτε οι αλυσιδες δεν θα μας κρατουσαν.
Αυτο ειναι αληθεια που λεσ τελοσ παντων ασ το αφησουμε το θεμα ποναει
Καλά, σε καμία περίπτωση, δε συγκρίνονται οι περιπτώσεις μας, εσύ παίρνεις πιο πολλά χρόνια φάρμακα και έχεις βαριά κατάθλιψη, εγώ απλώς άγχος και εμμονές με τις αρρώστιες...! Ούτε καν δηλαδή! Μόλις δυο εβδομάδες πάντως που παίρνω το φάρμακο νιώθω λιγότερο αγχωμένη, αλλά τα φάρμακα απλώς καλμάρουν, δε σου ξεριζώνουν την ιδέα από το μυαλό, ούτε εξαφανίζουν την κατάθλιψη. Αν αισθάνεσαι ότι τα φάρμακα δεν λειτουργούν, συζήτησέ το με τον γιατρό που σε παρακολουθεί, αλλά μη σκεφτείς να τα κόψεις από μόνος σου εφόσον ο γιατρός σου έχει αντίθετη άποψη.
Τι ζωή ζούμε με τα φάρμακα...
Μίζερη μπορείς να την χαρακτηρίσεις...
Βέβαια εγώ χωρίς τα φάρμακα δεν είχα ζωή. Δεν έκανα τίποτα. Δεν έβγαινα από το σπίτι για μέρες...
(έντονη κατάθλιψη με έντονο άγχος)...
Όχι δε σου λύνουν το πρόβλημα στο 100% απλά ηρεμούν λίγο τα συμπτώματα είναι πια γνωστό αυτό και το παραδέχονται και οι γιατροί...
Δε λέω τώρα πχ πως θέλω κάθε φορά να βγω από το σπίτι αλλά ξέρω και μπορώ να βγω γιατι μου κάνει καλό...
Και εμένα δε μου αρέσει που με τα χάπια κοιμάμαι αρκετές ώρες και φυσικά ώρες ώρες νιώθω λίγο συναισθηματικά κενός και όλα τα συναφή αλλά τι να κάνουμε δεν μπορούμε να γκρινιάζουμε...
Είναι σαν να έχεις άσθμα, διαβήτη, ζάκχαρο, θυροειδή ή σκλύρηνση κατά πλάκας.
Ξέρεις ότι θα είσαι για πάντα σε μια αγωγή, θα έχεις κάποιες παρενέργειες, θα κάνεις κάποιες υποχωρήσεις στο lifestyle σου αλλά ΖΕΙΣ...
Υπαρχει ένα χάπι που σε κάνει να ζεις. Έστω και στο 60% (το ξέρω είναι ενοχλητικό) αλλά υπάρχει.
Τι θα μπορούσε να πει ένας άνθρωπος με κανονική αναπηρία σωματική; Που ούτε τα φάρμακα του κάνουν κάτι;
Σε ένα τυφλό ας πούμε τι θα πεις;
Σωστο αυτο που λεσ οι τυφλοι ειναι χειροτερα απο εμασ αλλα θα σ πω παλι τα ιδια εχω δει τυφλο να τρεχει διπλα μου με συνοδο
Στη γειτονια μου εχω τυφλουσ που πανε σχολειο εχω ποιοι καφε με σχολειο αυτιστικων κ περασαμε καλα τι να πουν τα καρναβαλια οι γιατροι
Τι να μου πουν τα καρναβαλια πλεον τουσ βλεπω ειναι καρναβαλια γυρναω δεκαπεντε χρονια την αγορα κ κανω χαβαλε εχω σχιζο δεκα χρονια
Κι αντι να εχω ενα γιατρο πανω απο το κεφαλι μου να με ρωταει αν ειμαι καλα τουσ εγραψα στα αρχιδια μου κ ηρεμησα
δεν ξερω τι λετε εσεις... μπορει στην αρχη να μου κακοφανηκε το ολο θεμα με τα χαπια και η αλλαγη στον τροπο ζωης... αλλα τωρα την εχω καταβρει...
αναπηρικη συνταξουλα.. εκδρομουλες... αραλικι... καφεδάκια... και να πα να γ.... όλα
Quote:
Originally Posted by elis
Προσφέρω την άποψη μου και μόνο, χωρίς να θεωρώ ότι είναι σωστή ή λάθος σε αυτό το θέμα. Τα φάρμακα - και συγκεκριμένα τα ψυχοφάρμακα - είναι μόνο για να "διευκολύνουν" πρόσκαιρα την ζωή του θεραπευόμενου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άνθρωποι που θα τα χρειάζονται εφ' όρου ζωής. Εάν όμως ο θεραπευόμενος θέλει κάποια στιγμή να ζει χωρίς φάρμακα, είναι η ψυχοθεραπεία η οποία θα τον βοηθήσει να αλλάξει και συνεπώς - μελλοντικά - να χρειάζεται μικρότερες δόσεις ή και καθόλου φάρμακα ή και ακόμα καθόλου ψυχοθεραπεία (το οποίο για μένα ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι ο στόχος κάθε ψυχολογικής / ψυχιατρικής θεραπείας). Το πρόβλημα στην Ελλάδα, βρίσκεται σε όσα θίγω στις αναρτήσεις μου ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ, ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ / ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ και ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ 2. Δυστηχώς το κομμάτι της ψυχοθεραπείας ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ - λόγω οικονομικών συμφερόντων και χειραγώγησης!
Έχοντας πει τα παραπάνω, πιστεύω ότι πρέπει να μπει φραγμός στην ασυδωσία των ψυχολόγων / ψυχοθεραπευτών και ότι ο κάθε θεραπευόμενος πρέπει "να τα δίνει όλα" σε κάθε συνεδρία την οποία έχει με σκοπό να απαγκιστρωθεί τελικά απο την εξάρτηση των φαρμάκων και ψυχολόγων /ψυχοθεραπευτών. Για την Ελληνική πραγματικότητα, δυστηχώς αυτό είναι εώς και αδύνατο με την τρέχουσα κατάσταση για λόγους τους οποίους εξηγώ κυρίως στις αναρτήσεις ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ και ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ 2. Τέλος, θα ήθελα να αφιερώσω μερικούς στίχους σε όλα τα μέλη χωρίς εξαίρεση με την ελπίδα ότι θα σας αρέσουν:
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω
και πως ο κόσμος είν’ ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.
Μα εγώ μ’ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι
και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ’ ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.
Μα εγώ μ’ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Γιάννης Αγγελάκας
Εμενα οι φιλοι μου ειναι μαυρα πουλια να το βρειτε να τα ακουσετε κ αμα καταλαβεισ κανεισ τι λεει να το σχολιασει εδω μεσα
Ζωη Υποφερτη. Στοχος μια Ζωη με Νοημα.
Μη σας πιάνει μοιρολατρία. Τα φάρμακα βοηθούν, στόχος όμως είναι να τα κόψουμε κάποτε (εκτός αν μιλάμε για βαριές ψυχώσεις). Από εμάς εξαρτάται να φτάσουμε στο σημείο αυτό αργά ή γρήγορα.
.....α ώστε και άλλοι έχουν θέμα με τον ύπνο λόγω θεραπείας ..
Μπραβο M87υπεροχο ποιημα και μαλιστα με ριμες η αδυναμια μου
Τα συγχαρητήρια στον Γιάννη Αγγελάκα Pavlina (σε ευχαριστώ όμως). Εκείνος είναι ο στιχουργός. Το τραγούδι λέγετε "Σιγά Μην Κλάψω" και θα το βρείς στο youtube.Quote:
Originally Posted by pavlina