Βοήθεια παιδιά

Καλησπέρα παιδιά. Θα ήθελα τις γνώμες σας και την βοήθεια σας. Έχω γράψει και άλλα θέματα σε αυτή την κατηγορία. Ας μπω στο θέμα.Εδω και έναν μήνα διαγνωστηκα με ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή κυρίως με ιδεοληψιες,γενικευμενο άγχος και λίγο κατάθλιψη. Όλα τα καλά. Κάνω ψυχοθεραπεια εδώ και 3 εβδομάδες με ψυχολόγο. Την τελευταία εβδομάδα έχω χάσει την μπάλα.. Γενικά είχα πολλές ιδεοληψιες αποπραγματοποιηση αποπροσωποποιηση κλπ.σωματικα συμπτώματα ελάχιστα. Κυρίως τρεμουλο αδυναμία και πονοκέφαλο. Εδώ και μια βδομάδα όμως έχω γίνει χάλια. Μου φαίνεται περίεργο το πως το μυαλό δίνει εντολή να μιλήσουμε η να κουνηθουμε. Το πως λειτουργεί η μνήμη η σκέψη. Τα συναισθήματα. Όλο αυτό όμως όχι απλά σαν σκέψη. Τα βιωνω ως περίεργα. Με αγχωνουν. Το πως κάνουμε εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό μας. Νιώθω μονίμως ένα κενό.Η μνήμη μου είναι χάλια μαύρα. Σαν να μην είναι δικό μου το σώμα μου. Δεν ξέρω τι μου γίνεται. Δεν με έλεγχο.Σαν να μην ζω απλά να λειτουργούν τα όργανά μου. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα ελπίζω να μπορεσατε να ψιλοκαταλαβετε. Το ερώτημα είναι όλα αυτά ρε παιδιά είναι συμπτώματα ιψδ άγχους και κατάθλιψης. Αποπροσωποποιησης και αποπραγματοποιησης. Μήπως είναι κάτι άλλο ?? Μήπως ξεφευγω ?θέλω γνώμες και βοήθεια ρε παιδιά. Σίγουρα δεν είστε γιατροί αλλά θα βοηθήσουν οι απόψεις σας. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Γατε, λαμβανεις αγωγη ? ή κανεις μονο ψυχοθεραπεια ?

Εχεις καποιον ψυχιατρο να κλεισεις ραντεβου αμεσα να του περιγραψεις ολα αυτα που σου συμβαινουν ? Αν δεν γινεται αμεσα οπως εγραψες το μηνυμα εδω γραψε τα σε χαρτι. Γραφε γραφε γραφε... μεχρι να νιωσεις μια ανακουφιση.

Αυτα τα συμπτωματα ειναι -Συμπτωματα Ψυχης που εχει κρασαρει, εχει κουραστει !! Οσο σε ρωτας - τι ειναι η ντουλαπα, υπαρχει η ντουλαπα ? υπηρχε χθες ? Εγω ποιος ειμαι ? Τι μου συμβαινει ? Πλησιαζω την τρελα ??? Ο ιδιος ο χρονος σαν αισθηση και μονο αλλαζει μεγεθος. Αρχιζεις και νιωθεις δυσφορια δηλαδη.

Ειναι ενα κλασσικο μαρτυριο σκεπτομενου εγκεφαλου που γινεται κουβαρι.

Και εγώ πιστεύω ότι πρέπει να μιλήσεις με ψυχίατρο...όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο......

Όχι δεν λαμβάνω αγωγή και δεν θέλω. Παλιότερα έπαιρνα ένα χρόνο zoloft αλλά κακό μου έκαναν καλό δεν μου εκαναν.ρε παιδιά είναι συμπτώματα άγχους κατάθλιψης και ιψδ αυτά. ? Αποπραγματοποιηση και αποπροσωποποιηση? Η κάτι άλλο ? Μου κολλάει στο μυαλό και με τρελαίνει. Μπορεί να μου σκάσει τι είναι η μνήμη και να αρχίσει να με ενοχλεί και να μου φαίνεται περίεργο που μου έρχεται η παραμικρή ανάμνηση στο μυαλό. Νιώθω στα χαμένα. Ζω μηχανικά. Δεν μπορώ άλλο...

Υποτιθεται πως η αγωγη καταστελει τετοια συμπτωματα ετσι ωστε να εχεις μια πιο λειτουργικη καθημερινοτητα και να αποδωσεις και με την δουλεια που κανεις στην ψυχοθεραπεια.
Δεν θελεις αγωγη. Μηπως να αυξησεις τις ωρες συνεδριας ? Ετσι ωστε να σου προτεινει περισσοτερους τροπους αντιμετωπισης ολων αυτων που περιγραφεις ?

Κάνω ήδη δύο φορές τη βδομάδα.. Αλλα είμαι ακόμη στην 6.ειναι σίγουρα απ αυτά που διαγνωστηκα ? Μήπως είναι κάτι άλλο ? Μήπως παίζει να πάθω κάτι χειρότερο ?

Δεν ειμαι γιατρος. Αλλά πιστευω πως ολα αυτα που νιωθεις ειναι λογω του μη ελεγχου πανω σε ολους τομεις της ζωης σου. Εναλλακτικα αν εχεις ιστορικο εθισμου σε καποια ουσια και την εχεις σταματησει και αυτη φερνει υπερδιεργεση ΚΝΣ. Εαν εισαι περιστατικο βαρυ λογικα θα σου ελεγε η ψυχοθερ. να απευθυνθεις σε ψυχιατρο.
Εμενα προσωπικα, με βοηθουσε σε τετοιες φασεις, η γραφη, η αθληση και κατι ξεκαρφωτο... να αρχειοθετω. Να κανω κατι μηχανικα μεχρι να φυγει ο ιδεασμος οτι θα τρελλαθω.
Δεν τρελλαθηκα. Αλλά ηξερα οτι χρειαζομαι και βοηθεια γιατρου.

Μακάρι να ναι μόνο αυτά. Ιστορικό εθισμού δεν έχω.. Όντως έχω κρασαρει. Και ένα μήνα τώρα που με έπιασε αυτό έχω κλειστει στο σπίτι. Βγαίνω ελάχιστα. Αυτό προσπαθώ να αλλάξω σιγά σιγά.. Υπάρχει περίπτωση να ξεφυγεις απ όλο αυτό??. Ο ψυχολόγος μου πε ούτε 1 στο 1000000.αλλα δεν ξέρω

Ο ψυχολογος σου ειπε - πως δεν προκειται να ξεφυγεις ???

Και ο ψυχολόγος και μια ψυχίατρος που είχα μιλήσει στην αρχή. Μου είπαν ότι η ψυχωσεις είναι άλλο πράγμα και εγώ έτσι όπως μιλήσαμε και σύμφωνα με το ιστορικό μου κλπ δεν πρόκειται να πάθω κάτι τέτοιο.

Γατε... δεν ξερω τι να σου πω. Ευχομαι να το παλεψεις δυναμικα με τον ψυχολογο και να βγεις απο το τριπακι.
Το ευχομαι πραγματικα !!!

Το μυαλο στηνει πολλες μαχες για να εκφρασει ενδομυχους φοβους. Αν πιστευεις οτι θα παθεις ψυχωση σε αυθυποβαλεις να κινεισαι προς τα εκει.
Βρες τροπους να εκτονωνεις την κριση αγχους σου. Μην επιτρεπεις στην εμμονη σου να σε παρασερνει σε τριπακια χωρις απαντησεις. Ειναι τοσο βασανιστικο.
Θα μου πεις, δεν ξερω πως να το σταματησω !!!!

Εγω κανοντας δραστηριοτητες... αλλαζα κατευθυνση συγκεντρωσης και επιανε. Μετα αισθανομουν ενα κουρελι, ενα τελειωμενο ον. ενα βλαμμενο διποδο ... Ανοιγα την πορτα στην καταθλιψη δηλαδη με χαμογελο.

Περα απο αγωγη και τις παραπανω προτασεις δεν εχω δυστυχως αλλη προταση.

Σε ευχαριστώ πολύ.. Μακάρι γιατί δεν παλεύεται άλλο

γατε μου καλησπέρα... εχεις αρχισει με την ψυχοθεραπεια το "σκαψιμο" ...βγαινουν πολλες σαπιλες στην επιφανεια και πολλα απο αυτα χωρις να τα καταλαβαινεις ακριβως..ειναι στον αυτόματο πιλοτο η εσωτερικη δουλεια που γινετε τωρα. αργότερα θα δεις ότι θα αρχίσεις να επικοινωνείς με το μέσα σου και δεν θα τρομάζεις με αυτό που σου συμβαίνει. Ησυνειδητοποίση τώρα κάποιων θεμάτων σου βγαίνει σε χαστούκια και αισθάνεσαι οτι χάνεις την μπάλλα.. στην πραγματικότητα συμβαινει το αντίθετο..άστο να δουλέψει και μην κωλόνεις ...για το όποιο θέμα να επικοινωνείς με τον γιατρό σου...μίλα του ανοιχτά!!... όλα πάνε καλά.

γατε καλησπερα..Υποφερω απο διαταραχη αγχους με κρισεις πανικου και αποπροσωποποιηση,δεν εχω τρελαθει ομως πολλες φορες νιωθω ετσι.νιωθω διαφορετικη απο τους υπολοιπους,αναρωτιεμαι για τα παντα ακομα και για την ιδια μου την υπαρξηη οποια μου φαινεται τοσο ξενη.Ολα βασικα μου φαινονται ξενα,γονεις φιλοι το περιβαλλον γενικα.Να ξερεις οτι ειναι κατι που εμεις προκαλουμε στον εαυτο μας με το αγχος και την στεναχωρια.Επειδη γενικα ειμαι κατα των φαρμακων(πιστευω οτι σκεπαζουν το προβλημα) αποφασισα να ξεκινησω γνωσιακη θεραπεια η οποια νομιζω σιγα σιγα θα δωσει αποτελεσματα.ο ψυχοθεραπευτης μου μου λεει συνεχως οτι ειναι ενας λαθος μηχανισμος αμυνας του εγκεφαλου θα κανει τον κυκλο του και θα φυγει.Απλα αυτη τη στιγμη εχεις ενα πολυ κουρασμενο μυαλο το οποιο φωναζει για μια ξεκουραση..Δωσε λοιπον λιγο χρονο στο σωμα σου και θα θεραπευτεις..Η απαντηση ειναι μεσα μας απλα θελει υπομονη.Μην κλεινεσε μεσα στο σπιτι λες και εισαι αρρωστος.Δεν συμβαινει τιποτα κακο με σενα και ουτε θα τρελαθεις,προσπαθησε να βαλεις ενα προγραμμα,να απασχολεις το μυαλο σου με κατι.Θα φυγει να εισαι σιγουρος.Ξερω ποσο αδυναμος μπορει να αισθανεσαι τωρα περναω κ εγω αυτες τις φασεις αυτη την περιοδο αλλα ξερω τι ακριβως το προκαλεσε.Ειμαι συνεχως στον κοσμο μου και αναρωτιεμαι για τα παντα,γιατι μιλαω γτ κουναω τα χερια μου και τετοια ακυρα.Επισης οταν ανατρεχω στις αναμνησεις μου νιωθω οτι δεν ειμαι εγω αυτη που τα εζησε,νιωθω σαν καποιος αλλος να τα εκανε.Ξεχναω παρα πολυ κ γενικως ειμαι παρα πολυ χαμενη.Μην ανησυχεις λοιπον για τιποτα,προσπαθησε να επικεντρωθεις στην καθημερινοτητα σου και ολα θα γινουν οπως πριν. ;)

Quote:

---

Originally Posted by arabella

γατε καλησπερα..Υποφερω απο διαταραχη αγχους με κρισεις πανικου και αποπροσωποποιηση,δεν εχω τρελαθει ομως πολλες φορες νιωθω ετσι.νιωθω διαφορετικη απο τους υπολοιπους,αναρωτιεμαι για τα παντα ακομα και για την ιδια μου την υπαρξηη οποια μου φαινεται τοσο ξενη.Ολα βασικα μου φαινονται ξενα,γονεις φιλοι το περιβαλλον γενικα.Να ξερεις οτι ειναι κατι που εμεις προκαλουμε στον εαυτο μας με το αγχος και την στεναχωρια.Επειδη γενικα ειμαι κατα των φαρμακων(πιστευω οτι σκεπαζουν το προβλημα) αποφασισα να ξεκινησω γνωσιακη θεραπεια η οποια νομιζω σιγα σιγα θα δωσει αποτελεσματα.ο ψυχοθεραπευτης μου μου λεει συνεχως οτι ειναι ενας λαθος μηχανισμος αμυνας του εγκεφαλου θα κανει τον κυκλο του και θα φυγει.Απλα αυτη τη στιγμη εχεις ενα πολυ κουρασμενο μυαλο το οποιο φωναζει για μια ξεκουραση..Δωσε λοιπον λιγο χρονο στο σωμα σου και θα θεραπευτεις..Η απαντηση ειναι μεσα μας απλα θελει υπομονη.Μην κλεινεσε μεσα στο σπιτι λες και εισαι αρρωστος.Δεν συμβαινει τιποτα κακο με σενα και ουτε θα τρελαθεις,προσπαθησε να βαλεις ενα προγραμμα,να απασχολεις το μυαλο σου με κατι.Θα φυγει να εισαι σιγουρος.Ξερω ποσο αδυναμος μπορει να αισθανεσαι τωρα περναω κ εγω αυτες τις φασεις αυτη την περιοδο αλλα ξερω τι ακριβως το προκαλεσε.Ειμαι συνεχως στον κοσμο μου και αναρωτιεμαι για τα παντα,γιατι μιλαω γτ κουναω τα χερια μου και τετοια ακυρα.Επισης οταν ανατρεχω στις αναμνησεις μου νιωθω οτι δεν ειμαι εγω αυτη που τα εζησε,νιωθω σαν καποιος αλλος να τα εκανε.Ξεχναω παρα πολυ κ γενικως ειμαι παρα πολυ χαμενη.Μην ανησυχεις λοιπον για τιποτα,προσπαθησε να επικεντρωθεις στην καθημερινοτητα σου και ολα θα γινουν οπως πριν. ;)

---

Arabella σε ευχαριστώ πολύ για το κουράγιο. Στο παρελθόν είχα περάσει κρισεις πανικου με αγοραφοβια κλπ. Μεγάλη πίκρα. Ήμουν μόλις 18 και για τρία χρόνια υπεφερα. Έκανα ένα χρόνο θεραπεία με ζολοφτ και με έκαναν χειρότερα επειδή απλά σκεφτόμουν ότι παίρνω χάπια. Οσπου τα έκοψα και μπήκα φαντάρος υπηρετησα κανονικότατα ι1 ενοπλο και από κει και πέρα για 3 χρόνια γύρισα την μισή Ελλάδα και δεν είχα το παραμικρό πρόβλημα.Ειχα βοηθήσει κι έναν φίλο μου να το ξεπεράσει κι έλεγα στον εαυτό μου ότι χαίρομαι που το πέρασα όλο αυτό γιατί βγήκα πιο δυνατός.. Αυτό όμως τώρα είναι διαφορετικό. Τότε αγχωνομουν μην πάθω καρδιά καρκίνο και όλα τα κλασικά αλλά ήξερα ποιος είμαι τι μου γίνεται. Τώρα είναι άλλη φάση. Παρόλα αυτά προσπαθώ με όσες δυνάμεων να το παλεψω με ψυχολόγο μόνο και με τις δικές μου δυνάμεις. Σε ευχαριστώ πολύ για το κουράγιο που μου δίνεις. Μακάρι κι εσύ να βγεις απ όλο αυτό το συντομότερο πολύ πιο δυνατή..

κ εγω παλιοτερα ειχα αυτη την αρρωστοφοβια ας πουμε νομιζα συνεχεια πως ειμαι αρρωστη ετρεχα συνεχεια σε γιατρους και ηταν πολυ βασανιστικο ολο αυτο.Τωρα λοιπον αυτο που γινεται ειναι οτι το σωμα σου σου λεει οπα φτανει! Δεν αντεχω αλλο. Γι αυτο παθαινεις αποπροσωποιηση απο την συνεχη ανησυχια και το σκαναρισμα του εαυτου σου.Θα τα καταφερεις με τις δικες σου δυναμεις κ μονο.κ εμενα ο γιατρος μου προτεινς αγχολυτικα αλλα δεν θελω να παρω..Ας βασανιστω λιγο παραπανω ξερω οτι 8α το ξεπερασω,γιατι γνωριζω ατομα που τα καταφεραν μονοι τους.Αρα μπορουμε κ εμεις..Θελει λιγο παραπανω υπομονη αλλα θα τα καταφερουμε..Κοιτα μονο μπροστα και προσπαθησε να μην ασχολησε με αυτα..Οσα τα σκεφτεσαι αυτα μεγαλωνουν.Κανε οτι εκανες πριν βγαλτο απ το μυαλο σου..Μην δινεις σημασια σε τιποτα. :)

Αφού αυτά εντάθηκαν κατόπιν εορτής, ξεκίνημα θεραπείας, τότε μάλλον είσαι σε καλό δρόμο. έτσι δεν είναι; γιατί τώρα ασχολείσαι με ο,τι σε απασχολεί πραγματικά. Βέβαια ,αν χάνεις και επαφή με την πραγματικότητα, ίσως να χρειαζόταν ψυχίατρος. Τα έχεις πει αυτά στον ψυχολόγο;

Εγώ άλλο θέλω να ρωτήσω, 1) με το ζολόφτ είχες τελείως χάλια εμπειρία; και εγώ ήταν να το πάρω ,αλλά δεν, τώρα όμως , μάλλον με βλέπω προς τα εκεί και 2)στρατό Ι1 όπλο κανονικά πώς την πάλεψες; εγώ και μόνο που σκέφτομαι την ιδέα, το αποφεύγω, αλλά ως πότε;

Γάτε στα χω ξαναπεί.. Δεν τρελαίνεσαι.. όπως δεν πέθανες με τις κρίσεις πανικού έτσι κι τώρα δεν θα τρελαθείς απ τις ιδεοληψίες.. είναι Φοβίες.. πες ΣΤΟΠ κι σταμάτα την σκέψη σου πριν γίνει σενάριο.. μην καταστρέφεις τον εαυτό σου.. Δεν είσαι τρελός.. Είσαι αγχώδης και φοβικός.. Μην κλείνεσαι στο σπίτι.. όλοι έχουν προβλήματα.. βγες έξω στον ήλιο στη ζωή κι μην κάθεσαι να κοιτάς το ταβάνι όπως έκανα εγώ.. πήγαινε κάπου μόνος σου σε ένα πάρκο κι κάτσε σε ένα παγκάκι.. σπίτι βάλε μουσική.. πήγαινε σε φαρμακείο και πάρε βαλεριάνες φυτικές που θα σε ηρεμήσουν.. μίλα με φίλους σου.. επίσης ελπίζω να κάνεις γνωστική συμπεριφορική θεραπεία κι όχι απλή ψυχοθεραπεία.. οι γονείς σου σε βοηθούν? Αυτό που λες για το σώμα σου είναι αποπροσωποίηση.. κι εγώ έβλεπα τα χέρια κι τα πόδια μου σαν να μην είναι δικά μου και δεν ήθελα να κοιτάζομαι στον καθρέφτη.. ψάξε στο ιντερνρτ και θα δεις οτι αυτο έχεις.. σε παρακαλώ μην τα παρατάς.. το μυαλό σου σου επιτίθεται αλλά κατάλαβε ότι εσύ έχεις τον έλεγχο.. υπομονή κι ελπίζω όταν μου απαντήσεις να είσαι καλύτερα..!

Quote:

---

Originally Posted by Black_and_White

Γάτε στα χω ξαναπεί.. Δεν τρελαίνεσαι.. όπως δεν πέθανες με τις κρίσεις πανικού έτσι κι τώρα δεν θα τρελαθείς απ τις ιδεοληψίες.. είναι Φοβίες.. πες ΣΤΟΠ κι σταμάτα την σκέψη σου πριν γίνει σενάριο.. μην καταστρέφεις τον εαυτό σου.. Δεν είσαι τρελός.. Είσαι αγχώδης και φοβικός.. Μην κλείνεσαι στο σπίτι.. όλοι έχουν προβλήματα.. βγες έξω στον ήλιο στη ζωή κι μην κάθεσαι να κοιτάς το ταβάνι όπως έκανα εγώ.. πήγαινε κάπου μόνος σου σε ένα πάρκο κι κάτσε σε ένα παγκάκι.. σπίτι βάλε μουσική.. πήγαινε σε φαρμακείο και πάρε βαλεριάνες φυτικές που θα σε ηρεμήσουν.. μίλα με φίλους σου.. επίσης ελπίζω να κάνεις γνωστική συμπεριφορική θεραπεία κι όχι απλή ψυχοθεραπεία.. οι γονείς σου σε βοηθούν? Αυτό που λες για το σώμα σου είναι αποπροσωποίηση.. κι εγώ έβλεπα τα χέρια κι τα πόδια μου σαν να μην είναι δικά μου και δεν ήθελα να κοιτάζομαι στον καθρέφτη.. ψάξε στο ιντερνρτ και θα δεις οτι αυτο έχεις.. σε παρακαλώ μην τα παρατάς.. το μυαλό σου σου επιτίθεται αλλά κατάλαβε ότι εσύ έχεις τον έλεγχο.. υπομονή κι ελπίζω όταν μου απαντήσεις να είσαι καλύτερα..!

---

Black_and_white πραγματικά σε ευχαριστώ. Κάθε φορά μου δίνεις πολύ κουράγιο.. Ναι γνωστική συμπεριφορική κάνω. Και όσο μπορώ το παλεύω με το να βγαίνω.. Οι γονείς μου είναι χωρισμενοι. Εγώ τώρα γύρισα και μένω με τον πατέρα μου ο οποίος έχει πολλά στο κεφάλι του και δεν θέλω να τον επιβαρυνω κι άλλο. Ξέρει την κατάσταση χαλιεται κι αυτός αλλά δεν θέλω να τον πριζω. Ρε συ σίγουρα έχω αποπροσωποποιηση και αποπραγματοποιηση. Απλά πέρα απ αυτό. Με έχει πιάσει μια έντονη ιδεοληψια ότι δεν θα μπορώ να κουνηθω. Ότι το μυαλό μου δεν θα δίνει εντολή στο σωμα μου να κουνηθει.. Και φοβάμαι μην με αυθυποβαλω σε αυτό και το πάθω. Υπάρχει τέτοια περίπτωση ???Θα μου πεις μην το σκέφτεσαι αλλά ξέρεις ότι δεν είναι εύκολο..το αντίθετο μάλιστα.

Quote:

---

Originally Posted by psy me

Αφού αυτά εντάθηκαν κατόπιν εορτής, ξεκίνημα θεραπείας, τότε μάλλον είσαι σε καλό δρόμο. έτσι δεν είναι; γιατί τώρα ασχολείσαι με ο,τι σε απασχολεί πραγματικά. Βέβαια ,αν χάνεις και επαφή με την πραγματικότητα, ίσως να χρειαζόταν ψυχίατρος. Τα έχεις πει αυτά στον ψυχολόγο;

Εγώ άλλο θέλω να ρωτήσω, 1) με το ζολόφτ είχες τελείως χάλια εμπειρία; και εγώ ήταν να το πάρω ,αλλά δεν, τώρα όμως , μάλλον με βλέπω προς τα εκεί και 2)στρατό Ι1 όπλο κανονικά πώς την πάλεψες; εγώ και μόνο που σκέφτομαι την ιδέα, το αποφεύγω, αλλά ως πότε;

---

Αδερφέ δεν ξέρω αν είμαι σε καλό η κακό δρόμο πάντως νιώθω κομμάτια. Το ζολοφτ δεν ξέρω αν κάνει καλό η κακό κλπ απλά εγώ δεν γούσταρα καθόλου που το έπαιρνα κι έτσι δεν είδα αποτέλεσμα.επαιρνα και την μικρότερη δόση. Για τον στρατό μην φοβάσαι. Εγώ μπήκα και είπα στον εαυτό μου μπήκες. Πισωγυρισματα δεν έχει. Δεν δηλωσα καν ότι είχα κρισεις πανικου. Και μια φορά που θέλανε να με αλλάξουν σε ι3 λόγω ενός προβλήματος στον αυχένα έκανα ολόκληρο θέμα και δεν μου το άλλαξαν... Και σε πληροφορώ ότι πέρασα πολύ ωραία στο στρατό. Γνώρισα και κάτι παλικάρια πολύ γα...τα που κολλησαμε και έκανα ζωαρα..

Gate στα λέω γιατί τα έχω περάσει και σε καταλαβαίνω.. Ιδεοληψία ότι δεν θα μπορώ να κουνηθώ δεν είχα.. ωστόσο εννοείται πως δεν είχα ενέργεια και περπατούσα αργά, "πεσμένα" κλπ.. Αλλά αυτό είναι σύμπτωμα και της κατάθλιψης.. Να νιώθεις αυτή την κούραση λες και δούλευες όλη μέρα και να επιβραδύνονται οι κινήσεις σου.. Στην ψυχολόγο σου το έχεις πει αυτό για την κίνηση; Τι σε συμβουλεύει; Ότι απορίες έχεις (εκτός από εδώ) να ρωτάς την ψυχολόγο σου για να στις λύνει ως ειδικός.. Ξεκίνησα κι εγώ ΓΣΘ και με βοηθάει να μου λύνονται οι απορίες μου.. Αθήνα μένεις;

Quote:

---

Originally Posted by Black_and_White

Gate στα λέω γιατί τα έχω περάσει και σε καταλαβαίνω.. Ιδεοληψία ότι δεν θα μπορώ να κουνηθώ δεν είχα.. ωστόσο εννοείται πως δεν είχα ενέργεια και περπατούσα αργά, "πεσμένα" κλπ.. Αλλά αυτό είναι σύμπτωμα και της κατάθλιψης.. Να νιώθεις αυτή την κούραση λες και δούλευες όλη μέρα και να επιβραδύνονται οι κινήσεις σου.. Στην ψυχολόγο σου το έχεις πει αυτό για την κίνηση; Τι σε συμβουλεύει; Ότι απορίες έχεις (εκτός από εδώ) να ρωτάς την ψυχολόγο σου για να στις λύνει ως ειδικός.. Ξεκίνησα κι εγώ ΓΣΘ και με βοηθάει να μου λύνονται οι απορίες μου.. Αθήνα μένεις;

---

Όχι έχω γυρίσει επαρχία... Του τα λέω όλα όπως ακριβώς τα σκέφτομαι. Ρε συ πριν που είπες για την σκέψη πριν γίνει σενάριο τι εννοείς ?

Εννοώ ότι όταν σου ρχεται μια αγχογόνα ή δυσάρεστη σκέψη σταμάτα την και μην κάθεσαι να σκέφτεσαι το χειρότερο σενάριο.. ή να λες γιατί το σκέφτηκα και να αναρωτιέσαι.. όταν σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να κουνηθείς σήκω πάνω και κουνήσου.. για να σταματήσουν όλα αυτά, εκτός από ψυχοθεραπεία πρέπει να κάνεις δραστηριότητες.. επίσης υπάρχουν βιβλία αυτοθεραπείας, όπως το "Φοβίες, μανίες και έμμονες ιδέες" και το "κατανοώντας την ιψδ".

Κατά την γνώμη μου, η αποπραγματοποίηση θα φύγει όταν ηρεμήσει το μυαλό σου.. επίσης προσπάθησε να ξεκινήσεις να κάνεις τα πράγματα που έκανες πριν.. βήμα βήμα αλλά ξεκίνα.. έτσι θα "ξανασυνδεθείς" με το περιβάλλον σου κι η αποπροσωποποίηση θα φύγει όταν συνειδητοποιήσεις κι αποδεχτείς την κατάσταση κι νιώσεις όπως παλιά.. όπως ήσουν παλιά με θετικές σκέψεις..

καλησπερα black and white,το βιβλιο που λες φοβιες μανιες κ εμμονες ιδεες ειναι καλο?? το εχεις διαβασει?

Γεια! Ναι, το χω διαβάσει..προσωπικά με βοήθησε, έχει και παραδείγματα θεραπευόμενων μέσα.. εκδόσεις Πατάκη είναι νομίζω.. Ωστόσο, έχω ακούσει ότι το "κατανοώντας την ιψδ" είναι καλύτερο, αλλά δεν το έχω διαβάσει, οπότε δεν έχω προσωπική άποψη..

Quote:

---

Originally Posted by Black_and_White

Κατά την γνώμη μου, η αποπραγματοποίηση θα φύγει όταν ηρεμήσει το μυαλό σου.. επίσης προσπάθησε να ξεκινήσεις να κάνεις τα πράγματα που έκανες πριν.. βήμα βήμα αλλά ξεκίνα.. έτσι θα "ξανασυνδεθείς" με το περιβάλλον σου κι η αποπροσωποποίηση θα φύγει όταν συνειδητοποιήσεις κι αποδεχτείς την κατάσταση κι νιώσεις όπως παλιά.. όπως ήσουν παλιά με θετικές σκέψεις..

---

Σε ευχαριστώ πολύ.. Θα τα βρω τα βιβλία... Επειδή όμως μόνο εγώ κλαιγομαι εδώ... Εσύ πως είσαι ?? Την παλεύεις; Έχεις γυρίσει στην καθημερινοτητα σου ???

γεια σας! Εγω δεν εχω ιδψ,εχω αποπροσωποποιηση και γενικοτερα πολλες μα πολλες φοβιες.Εψαχνα λιγο για το βιβλιο φαινετε καλο και ειναι κ οικονομικο.Σε ευχαριστω πολυ..
Γατουλη,μια συμβουλη οσο προσπαθεις να ξεφυγεις και να κλαιγεσαι οπως λες θα βρισκεσαι συνεχεια στον ιδιο κυκλο του αγχους.Προσπαθησε να το αγνοεις,ξερω οτι ειναι δυσκολο κ ειδικα το κομματι της αποπροσωποποιησης πουε χω εγω.Τα βλεπω ολα σαν να ειμαι σε ταινια..Τιποτα δε μοιαζει πραγματικο,ειναι τρομερο μαρτυριο.απλα προσπαθω να συνεχιζω την ζωη μου κανονικα κ ας νιωθω ετσι παραξενα.Σκεψου οτι δεν ειναι αρρωστια αλλα παλευουν με σοβαρες αρρωστιες και συνεχιζουν κανονικα!

Gate : Χμ... Έλα να κλαυτούμε όλοι μαζί λοιπόν.. χαχα! Γενικώς, είμαι καλά, ωστόσο υπάρχουν και μέρες που πέφτω ψυχολογικά και λογικό μετά από όλα αυτά.. Το να μην την παλεύω καθόλου δεν υπάρχει πλέον.. Και δεν αφήνω εγώ τον εαυτό μου να συμβεί.. Κοίτα, το καλοκαίρι που πέρασε (και να μην ξανάρθει) ήμουν στη δική σου φάση.. πλήρης αδράνεια, απελπισία κι απογοήτευση...Απ'τον Σεπτέμβρη και μετά προσπάθησα βήμα βήμα να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα :p . Και μπορώ να πω πως τους τελευταίους 4 μήνες έχω γυρίσει στην καθημερινότητά μου.. Με πολύ κόπο κάθε μέρα, αλλά έχω καταφέρει αρκετά πράγματα μόνη μου. Προκαλώ τον εαυτό μου συνεχώς να κάνω πράγματα, τα οποία πιστεύω ότι δεν μπορώ, και καταφέρνοντάς τα νίωθω μετά αυτή τη χαρά της ικανοποίησης και παίρνω θάρρος.. Δεν είναι όλες οι μέρες καλές προφανώς, μπορεί να σκεφτώ κάτι μια μέρα και να με χαλάσει πολύ, αλλά πλέον έχω ΠΕΙΣΜΑ και ΘΕΛΗΣΗ, και δεν αφήνω στις ιδεοληψίες ή στα ψυχοσωματικά να μου καταστρέψουν κι άλλο τη ζωή μου.. Αυτό πρέπει να κάνεις κι εσύ, να πεισμώσεις.. Ενώ το καλοκαίρι είχα ένα είδος "αυτοτιμωρίας", τύπου δεν μου αξίζει να είμαι καλά κλπ. Πρέπει να αλλάξεις τρόπο σκέψης κι αντίληψης για τα πράγματα.. Και να μην κοιτάς πίσω παρά μόνο μπροστά.. Στα λέω για να τα ακούω κι εγώ, μην νομίζεις...χαχα! Και το κυριότερο είναι να απασχολείς το μυαλό σου με άλλα πράγματα.. Εγώ δεν μπορούσα να διαβάσω ένα βιβλίο, δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τηλεόραση, να βγω έξω ήρεμη κλπ.. Τρένο, μετρό, λεωφορεία--> μεγάλη φρίκη.. Πλέον, παίρνω τα μέσα μεταφοράς σε καθημερινή βάση και έδωσα εξεταστική και πέρασα και μαθήματα.. Θέλει προσπάθεια.. Όσο και να σε βοηθήσει μια ψυχολόγος, εκέινη σε βοηθάει λεκτικά, τις πράξεις πρέπει να τις κάνεις εσύ..! Οι ιδεοληψίες πάντα υπάρχουν, απλά εξασθενημένες γιατί δεν με αγχώνουν πλέον, με τόσα που έχω διαβάσει κι έχω καταλάβει για αυτήν την διαταραχή.. Δεν ξέρω, να σου πω την αλήθεια, αν φεύγουν τελείως ποτέ.. Ελπίζω πως ναι! Αλλά πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό.. Όπως είπε κι η arabella άλλοι αντιμετωπίζουν χειρότερα προβλήματα, είτε παθολογικά είτε ψυχολογικά.. Φρόντιζε τον εαυτό σου και κάνε υπομονή.. Κι από τη στιγμή που δεν αντιμετωπίζεις απ' όσο θυμάμαι κρίσεις πανικού, είναι πιο εύκολο κατά τη γνώμη μου να αντιμετωπίσεις τις σκέψεις σου..Πριν πάθεις όλα αυτά με τί ασχολιόσουν? Σπουδές, δουλειά?
arabella : Από τη στιγμή που δεν έχεις ιψδ μήπως δεν σε βοηθήσουν τα παραπάνω βιβλία.. Δεν ξέρω τι φοβίες έχεις, αλλά πιστεύω ότι είσαι τυχερή που δεν είσαι ιδεοψυχαναγκαστική.. Όσο για αποπροσωποποίηση - αποπραγματοποίηση, είναι μαρτύριο όντως, ευτυχώς μου έχει φύγει..προς το παρόν τουλάχιστον.. Καλή δύναμη κι σε σένα! :)

καλησπερα,black and white,..Κοιτα τυχερη δε με λες βασικαα :P γιατι ειναι πολυ ασχημο να μην νιωθεις τον εαυτο σου,να μην ξερεις ποια εισαι και να μην νιωθεις ανετα ουτε κ στο σπιτι σου.Φοβαμαι πολυ μην αρρωστησω,φοβαμαι πολυ τον θανατο τον δικο μου και των οικειων μου.Αλλα σκεψου πως αυτες οι σκεψεις ειναι στο μυαλο μου συνεχεια με αποτελεσμα να εχω συνεχεια κρισεις πανικου.Στις αρχεσ δεν εβγαινα εξω μαλιστα γτ φοβομουν μην λυποθημισω βεβαια με την βοηθεια του ψυχολογου το ξεπερναω αλλα ομως ακομα ζαλιζομαι οταν βγω εξω.Εμενα αυτο που με τρομαζει ειναι η αποπροσωποποιηση-αποπραγματοποιηση.Εσυ πως την ξεπερασες??

Quote:

---

Originally Posted by Black_and_White

Gate : Χμ... Έλα να κλαυτούμε όλοι μαζί λοιπόν.. χαχα! Γενικώς, είμαι καλά, ωστόσο υπάρχουν και μέρες που πέφτω ψυχολογικά και λογικό μετά από όλα αυτά.. Το να μην την παλεύω καθόλου δεν υπάρχει πλέον.. Και δεν αφήνω εγώ τον εαυτό μου να συμβεί.. Κοίτα, το καλοκαίρι που πέρασε (και να μην ξανάρθει) ήμουν στη δική σου φάση.. πλήρης αδράνεια, απελπισία κι απογοήτευση...Απ'τον Σεπτέμβρη και μετά προσπάθησα βήμα βήμα να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα :p . Και μπορώ να πω πως τους τελευταίους 4 μήνες έχω γυρίσει στην καθημερινότητά μου.. Με πολύ κόπο κάθε μέρα, αλλά έχω καταφέρει αρκετά πράγματα μόνη μου. Προκαλώ τον εαυτό μου συνεχώς να κάνω πράγματα, τα οποία πιστεύω ότι δεν μπορώ, και καταφέρνοντάς τα νίωθω μετά αυτή τη χαρά της ικανοποίησης και παίρνω θάρρος.. Δεν είναι όλες οι μέρες καλές προφανώς, μπορεί να σκεφτώ κάτι μια μέρα και να με χαλάσει πολύ, αλλά πλέον έχω ΠΕΙΣΜΑ και ΘΕΛΗΣΗ, και δεν αφήνω στις ιδεοληψίες ή στα ψυχοσωματικά να μου καταστρέψουν κι άλλο τη ζωή μου.. Αυτό πρέπει να κάνεις κι εσύ, να πεισμώσεις.. Ενώ το καλοκαίρι είχα ένα είδος "αυτοτιμωρίας", τύπου δεν μου αξίζει να είμαι καλά κλπ. Πρέπει να αλλάξεις τρόπο σκέψης κι αντίληψης για τα πράγματα.. Και να μην κοιτάς πίσω παρά μόνο μπροστά.. Στα λέω για να τα ακούω κι εγώ, μην νομίζεις...χαχα! Και το κυριότερο είναι να απασχολείς το μυαλό σου με άλλα πράγματα.. Εγώ δεν μπορούσα να διαβάσω ένα βιβλίο, δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τηλεόραση, να βγω έξω ήρεμη κλπ.. Τρένο, μετρό, λεωφορεία--> μεγάλη φρίκη.. Πλέον, παίρνω τα μέσα μεταφοράς σε καθημερινή βάση και έδωσα εξεταστική και πέρασα και μαθήματα.. Θέλει προσπάθεια.. Όσο και να σε βοηθήσει μια ψυχολόγος, εκέινη σε βοηθάει λεκτικά, τις πράξεις πρέπει να τις κάνεις εσύ..! Οι ιδεοληψίες πάντα υπάρχουν, απλά εξασθενημένες γιατί δεν με αγχώνουν πλέον, με τόσα που έχω διαβάσει κι έχω καταλάβει για αυτήν την διαταραχή.. Δεν ξέρω, να σου πω την αλήθεια, αν φεύγουν τελείως ποτέ.. Ελπίζω πως ναι! Αλλά πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό.. Όπως είπε κι η arabella άλλοι αντιμετωπίζουν χειρότερα προβλήματα, είτε παθολογικά είτε ψυχολογικά.. Φρόντιζε τον εαυτό σου και κάνε υπομονή.. Κι από τη στιγμή που δεν αντιμετωπίζεις απ' όσο θυμάμαι κρίσεις πανικού, είναι πιο εύκολο κατά τη γνώμη μου να αντιμετωπίσεις τις σκέψεις σου..Πριν πάθεις όλα αυτά με τί ασχολιόσουν? Σπουδές, δουλειά?
arabella : Από τη στιγμή που δεν έχεις ιψδ μήπως δεν σε βοηθήσουν τα παραπάνω βιβλία.. Δεν ξέρω τι φοβίες έχεις, αλλά πιστεύω ότι είσαι τυχερή που δεν είσαι ιδεοψυχαναγκαστική.. Όσο για αποπροσωποποίηση - αποπραγματοποίηση, είναι μαρτύριο όντως, ευτυχώς μου έχει φύγει..προς το παρόν τουλάχιστον.. Καλή δύναμη κι σε σένα! :)

---

Μπράβο σου κούκλα μου. Πραγματικά χαίρομαι για σένα γιατί φαινεσαι πολύ ωραίο άτομο..

Σε ευχαριστώ πολύ! Κι εγώ σε συμπάθησα, μου θύμισες τον εαυτό μου.. Ελπίζω να είσαι καλύτερα!!