Printable View
Ακούω πολύ συχνά αυτό το κλασσικό οτι πρέπει να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να αλλάξουμε οποιοδήποτε πρόβλημα. Εγώ πάλι το θεωρώ τελείως λάθος και πιστεύω οτι το να αποδέχεσαι κάτι είναι και η αρχή του προβλήματος, ενώ αντίθετα νομίζω οτι πρέπει να πιεζόμαστε και να αλλάζουμε. Οτι πρέπει να σεβόμαστε τον εαυτό μας αλλά οχι να τον αποδεχόμαστε όπως είναι. Εσείς τι πιστεύετε πάνω σε αυτό?
Oταν λεμε ναποδεχομαστε τον εαυτο μας , με το οποιο ειμαι απολυτα συμφωνος , εννοουμε να τον αποδεχομαστε με τα ελατωμματα του , μονο ετσι θα μπορεσουμε να τα διορθωσουμε , και σε βασικα σημεια δεν μπορουμε να τον διορθωσουμε , οπως διαφορα κομπλεξ , σε ψιλοπραματα μονον , που παιρνουν επιδιορθωση , και οσο για τον σεβασμο , φυσικα πρεπει να σεβομαστε τον εαυτο μας , οπως και αυτους που αξιζουν τον σεβασμο μας , ο σεβασμος ειναι κατι που κερδιζεται , δεν απαιτειται ................................. αμα καποιος δεν αξιζει τον σεβασμο μας , ας τον κανουμε περα , αν δεν μπορουμε να τον αποφυγουμε , ας τον αγνοησουμε , αν δεν μπορουμε ουτε να τον αγνοησουμε , ας τον στειλουμε στο διαολο , να τελειωνουμε ...........και αν ειναι αντρας , καμμια σφαλιαρα , δεν εβλαψε ποτε κανεναν , ερκει να εισαι εις θεση να την δωσεις , και να μην στην δωσουν ............................ετσι λεω γω .............................
Ναι ειναι πολλοι αυτοι που υποστηριζουν πως για να αλλαξεις τον εαυτο σου πρεπει να το αποδεχτεις (κυριως ψυχολογοι και οχι μονο) ..το θεμα ειναι το εξης! να παρακολουθεις τον εαυτο σου πως φερεται και οτι δεν σου αρεσει να προσπαθεις να τον αλλαζεις. για παραδειγμα εγω εχω καποιο βαρος παραπανω, αν απλα το αποδεχτω αυτο σημαινει οτι παρεδεχομαι πως ειμαι υπερβαρος. αντιθετα αν αυτο που ειμαι δεν προσπαθησω να το αλλαξω θα παραμεινω ετσι για το υπολοιπο της ζωη μου. αρα εν τελη συμφωνω πως η αποδοχη δεν ειναι σημαντικοτερη απο την πεποιθεση του να ειμαι κατι αλλο και να προσπαθω να το αλλαξω αυτο
Macgyver σωστό σε βρίσκω σε αυτά που λες! Το θέμα μου είναι οτι διαφωνώ στο πρώτο οτι πρέπει να αποδεχόμαστε τα ελατώμματά μας ή τα κόμπλεξ που έχουμε, γιατί όταν αποδέχεσαι κάτι δεν είναι σαν να συμβιβάζεσαι με αυτό? Κάποιος για παράδειγμα που είναι αντικοινωνικός σε βαθμό που να του δημιουργεί πρόβλημα, αν απλώς το αποδεχτεί αλλά δεν προσπαθήσει να το αλλάξει θα είναι μια ζωή προβληματικός και δυστυχισμένος.
Quote:
Originally Posted by Aggressive1
Δεν ειναι απαραιτητα κακο , να αποδεχεσαι τα ελατωμματα σου , ολοι εχουμε , εσυ γιατι να διαφερεις ? οπως καοι τα κομπλεξ , εκει μπορεις να τα βελτιωσεις , ας αφησουμε την λεξη ' κομπλεξ ' ειναι βαρια λεξη , καθι να την αντικαταστησουμε με την λεξη 'ανασφαλειες ' , δεν εχεις η δεν εχω ανασφαλειες ? αμφοτεροι εχουμε , καλυτερα ναχουμε επιγνωση αυτων , ωστε να 1) μπορεσουμε να τα βελτιωσουμε , οχι να τα εξελειψουμε , και 2) μην ριχνουμε το φταιξιμο αδικως στους αλλους , λογω των δικων μας ανασφαλειων ............................δεν ειναι καλυτερα να ξερεις γιατι κανεις οτι κανεις ? εγω θελω να ξερω , αμα ξερω πχ οτι ειμαι μεγαλομανης , στην επομενη επαγγελματικη μου κινηση , θα τοχω υο οψη , καιι δεν θα πεσω στην παγιδα , ξερω πολλους ανθρωπους , που καταστραφηκαν οικονομικα λογω μεγαλομανιας , αν ειχαν εοιγνωση του ελατωματος τους , θα τοχαν αποφυγει ..............................δεν ειναι καλο να κρυβεσαι απο τον ιδιο σου τον εαυτο , ουτε να του λες ψεμματα ..............................αν αδυνατεις πληρως ναλλαξεις ενα ελατωμμα σου ,,το καλυτερο πουχεις να κανεις , ειναι να το αποδεχτεις , σου ξαναλεω , ολοι εχουμε ελατωμματα , λιγοι τα παραδεχονται , οποτε ειναι πριος τιμην σου , να αποδεχεσαι τον εαυτο σου , οπως ειναι , και να μην κρυβεσαι , η να εισσαι ' δηθεν ' , γρηγορα οι κοντινοι σου ανθρωποι θα αντιληφθουν το ελατωμμα σου , και εσυ θα νομιζεις οτι σεχουν περι πολλου , οπως ειπε και ο Ντε Ροτσιλντ , ' η θα κοροιδεψεις λιγους για πολυ , η πολλους για λιγο , αλλα οχι ολους για παντα , ' οποτε ας εισαι ο πρωτος που θια αποδεχθεις τα μειονεκτηματα σου ...............................εγω εχω ενα σωρο ελατωμματα , αυτο δεν μεμποδιζει νε εκτιμω απεριοριστα τον εαυτο μου , και ναχω αυτοπεποιθηση , δεν διαφερω απο αλλους ανθρωπους , ανθρωπινα ειναι τα ελατωμματα ....................................αν εισαι αντικοινωνικος , ειναι ετσι ο επι 37 κολλητος μου , και στο μονο που τον εμποδισε αυτο το μειονεκτημα , ειναι στις περιορισμενες επιλογες του σε ανθρωπους , και δη γυναικες , αλλα ειναι ενας πολυ πιστος φιλος , και τον εχω σε τεραστια εκτιμηση , κακο γιαυτον το αντικοινωνικος , οχι για μενα , δεν ειναι δα και το τελος του κοσμου νασαι αντικοινωνικος , υπαρχουν πολυ χειροτερα ελατωμματα ..........
Εγώ προσωπικά,δεν μπορώ να με αποδεχθώ.......
Κι εγώ ακριβώς έτσι νιώθω... Macgyver επίσης, αν κάποιος καταφέρει και αποδεχτεί τον εαυτό του, όμως με τους άλλους τι γίνεται? Θα τον αποδεχτούν όπως είναι? Νομίζω οτι όλα τα κομπλεξ και οι ανασφάλειες απο εκεί προέρχονται, όχι οτι εσύ δεν μπορείς να αποδεχτείς τα ελαττώματά σου, αλλά φοβάσαι την αντίδραση των άλλων, την απόρριψη και όλα τα σχετικά.Quote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?
μεγαλο θεμα προς συζητηση ειναι αυτο....
ναι πρεπει να αποδεχτουμε τον εαυτο μας και τις ατελειες μας για να αισθανομαστε εμεις καλα με το πετσι μας αλλα και για να βλετιωθουμε ως ατομα
εγω για παραδειγμα ειχα κιλα παραπανω και δεν μου αρεσα καταλαβα ομως οτι εγω φταιω αν εχω κιλα αμα τρωω θα παχυνω εφτιαξα το σωμα μου και παλι κατι μου εφταιγε και αρχισα να ψαχνομαι τι μου φταει και τι κανω λαθος
ο φοβος οτι θα μεινω μονη μου ειμαι απο συντροφο ειτε απο φιλους με επηραζει αμεσα οποτε προσπαθω να πιεσω τον εαυτο μου να κανει γνωριμιες να νεες παρεες και γενικα να προσπαθω
Δεν θα πω με "αποδεχομαι".
Προσωπικα θα πω " με συγχωρω για εκεινες τις στιγμες που φερθηκα ακαταλληλα επειδη δεν ειχα την δυνατοητα εκεινη την στιγμη να το χειριστω αλλιως". Και αυτο για εμενα ειναι το ημισυ του παντος.
Ως προς την αλλαγη τωρα... αν υπαρχει ισχυρη θεληση, δεσμευση και αδιακοπη προσπαθεια δημιουργειται ενας καλυτερος ελεγχος πλευρων - αν θες πες το ελλατωματων- .
Υπαρχει η ειδοποιος διαφορα - Ελλατωματα που μου στερουν εμενα την εξελιξη
- Ελλατωματα που κατα τον "αλλο" ειναι ενοχλητικα.
Μια λεξη ειναι το αποδεχομαι. Σημασια εχει να βιωθει αλλά να δημιουργεις και κανουργιους δρομους ... ωστε να μπορεσεις να δεις την πορεια σου.
Ξαναέρχομαι στο παράδειγμα ενός αντικοινωνικού ανθρώπου όμως. Σε αυτή την περίπτωση είτε το αποδεχτεί οτι είναι έτσι, είτε όχι δεν έχει και τόσο σημασία. Περισσότερο μετράει να πιεστεί και να αλλάξει γιατί αλλιώς κακό στον εαυτό του θα κάνει. Αλλά δεν είναι εύκολο να αλλάξει κανείς.. κάποιοι λένε οτι ο άνθρωπος δεν αλλάζει και ποτέ...Quote:
Originally Posted by algofren
νομιζω οτι εαν φτασει κανεις στο σημειο να καταλαβει οτι πρεπει να αλλαξει για το δικο του καλο εχει κανει καποια πρωτα βηματα
εγω προσπαθω να πιεζω τον εαυτο μου σε καποια πραγματα να αλλαξει για το δικο μου καλο αλλες φορες τα καταφερνω και αλλες παλι οχι ο καθενας εχει ενα μηχανισμο αντιμετωπισης που πολλες φορες δεν ειναι και σωστος
τουλαχιστον να προσπαθησουμε και αν δε τα καταφερουμε τουλαχιστον προσπαθησαμε
εσυ τι φοβους εχεις? υπαρξιακους δλδ φοβασαι το μελλον σου? ή απλα δεν σου αρεσουν πραγματα με στον εαυτο σου ?
Όχι δεν φοβάμαι κάτι, αλλά ναι υπάρχουν κάποια πράγματα που με ενοχλούν στον εαυτό μου και με ενοχλούν γιατί μου δημιουργούν προβλήματα και επίσης δεν είμαι και το πιο κοινωνικό άτομο του κόσμου. Δηλαδή μπορεί να μιλάω με πολλούς, μπορεί να είμαι μαζί με πολύ κόσμο και να περνάω καλά, αλλά προσωπικά την βρίσκω περισσότερο να έχω 3,4 καλούς φίλους και να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί παρά να έχω μεγάλες παρέες.
Αποδεχεσαι τον εαυτο σου οχι για να αλλαξεις το οποιοσηποτε προβλημα αλλα ωστε να μπορεσεις να το αντιμετωπισεις , οχι μονο το προβλημα αλλα γενικοτερα την ζωη σου , τον εαυτο σου. Για ποιο λογο να πιεστεις να γινεις κατι που δεν εισαι?Quote:
Originally Posted by Aggressive1
Να βελτιωνομαστε σαν ανθρωποι ναι..αυτο ειναι κατι αλλο.
Για μια στιγμή,νόμιζα ότι έγραψα εγώ το μήνυμα.:ΡQuote:
Originally Posted by Aggressive1
Πλάκα κάνεις τώρα
Γιατί δεσποινίς μου?Quote:
Originally Posted by Aggressive1
Και εγώ κοινωνικός είμαι όσο μπορώ,αλλά άνετα παθαίνω αυτό που έγραψες.
αυτο δεν ειναι κακο καμια φορα ειναι καλυτερο να εχεις λιγους και καλους παρα πολλους απο εκει και περα πρεπει να το φερεις σε μια ισοροπια θα βγεις με τη μεγαλη παρεα να κανεις νεες γνωριμιες οσο γινεται αλλα θα επιλεγεις τους πιο κοντινους σου για να βγαινεις πιο συχνα π.χ 1 φορα βολτα με την μεγαλη παρεα και 2 φορες με τους πιο κοντινους
εγω τουλαχιστον αυτο προσπαθω να κανω λιγο απο ολα και προ παντος μην κλεινεσαι στον εαυτο σου
Ναι απλά δεν έχω φτιάξει τον κύκλο μου, και ξέρεις δεν καταλαβαίνουν και όλοι, ούτε είναι όλοι τόσο επιεικείς.Quote:
Originally Posted by algofren
Quote:
Originally Posted by Aggressive1
Οπωσδηποτε , αν δεν αποδεχεσαι τον εαυτο σου , αποκλειεται να σε αποδεχτουν οι αλλοι , αυτο ειναι αξιωμα , απο την αλλη , αν αποδεχτεις τον εαυτο σου , δεν ειναι απαραιτητο να σε αποδεχτουν οι αλλοι , δεν ειναι υποχρεωμενοι να αποδεχθουν εναν πχ. παρτακια η αγενη , δεν ειναι δυνατον να αρεσουμε σε ολους , και αυτο ειναι αξιωμα ..........τα κομπλεξ προερχονται απο τις ανασσφαλειες ομως , αμα πχ . αισθανεσαι ' λιγος ' απεναντι σε μια η πολλες γυναικες , μπορει να βγαλεις ζηλεια , αμα αισθανεσαι οτι δεν εχεις αρκετα χρηματα , μπορει να βγαλεις κομπλεξ απεναντι σε αυτους που εχουν , εν κατακλειδι , αποδεχεσαι τον εαυτο σου , και προσπαθεις να διορθωσεις τα σημεια που μπορεις , και αποδεχεσαι τα σημεια που δεν μπορεις , εχεις αλλη επιλογη ? δεν εχεις ...........................το να εχεις σημεια που ξερεις οτι υστερεις , δεν σημαινει οτι θα στερεισαι αυτοπεποιθησης , η αυτοπεποιθηση βασιζεται στην πιστη στον εαυτο σου , το λεει και η ετυμολογια της λεξης , πιστευεις οτι εισαι ικανος , εξυπνος , ελκυστικος κ.ο.κ. τωρα ευλογως θα με ρωτησεις , και αν εγω πιστευω ολα αυτα για τον εαυτο μου , και δεν ισχυουν ? η απαντηση ειναι οτι η ιδια η ζωη , ειτε θα σε επιβεβαιωσει , ειτε θα σε διαψευσει , η αντιδραση των αλλων , ειναι ο υπερτατος κριτης , για αυτα που πιστευεις για τον εαυτο σου , και δεν αναφερομαι σε μερικα ατομα , αλλα στην πλειοψηφια αυτων , αφου κρινεις οτι αυτοι που σε κρινουν ειναι καλοπροαιρετοι , δεν εχουν δλδ ιδιοτελη λογο να σε απορριψουν .....................................παντως οποιαδηποτε κριτικη γινεται εις βαρος σου , απο καλοπροαιρετα ατομα , και εχει κοινα στοιχεια , θα πρεπει να σε βαζει σε σκεψεις .....................αν ολοι σου λενε πχ οτι ' ωραιες οι αποψεις σου , αλλα εισαι πολυ απολυτος ' , ε , αυτο πρεπει να σε βαλει σε σκεψεις , μηπως εισαι οντως απολυτος , πιστευω οτι εγινα κατανοητος ............
νομιζω οι ανθρωποι αποδεχονται τους εαυτους τους οταν τους εχουν αποδεχτει αλλοι οσο ειναι μικροι και κυριως οι γονεις τους.οι ανθρωποι απο μονοι τους δεν ειναι ελευθεροι να αποφασισουν ουτε για την λογικη ος ουτε για τα συναισθηματα τους οχι μονο γα τους εαυτους τους αλλα για τα παντα.
Niko 2 , αν εννοεις τα θεμελια του αυτοσεβασμου και της αυτοπεποιθησης , αυτα μπαινουν απο την γεννηση εως τα 8-9 χρονια , ισως και λιγοτερο , πως σε εχουν αντιμετωπισει οι γονεις σου , ποση αγαπη και αποδοχη εχεις δεχθει απ αυτους , το ποιον του οικογενεικου περιβαλλοντος σου , μετα δεν αλλαζουν και πολλα ...............
Συμφωνώ απόλυτα!Quote:
Originally Posted by Macgyver
Εγω θεωρω πως ισχυει το οτι πρεπει να αποδεχτουμε τον εαυτο μας αν θελουμε να αλλαξουμε. Τα προτερηματα ειναι ευκολο να τα δεις κ να τα δεχτεις, με τις λαθος συμπεριφορες ειναι καπως πιο δυσκολο. Δεν ειναι απλως να πεις, ειμαι χοντρος χρειαζομαι διαιτα. Η αποδοχη της λαθος συμπεριφορας, ειναι πολλες φορες δυσκολο πραγμα, γιατι οταν δε μπορουμε να αποδεχτουμε την πραγματικοτητα, "πειθουμε" τον εαυτο μας οτι ειμαστε αυτο που θα θελαμε να ειμαστε κι οχι αυτο που ειμαστε. Πχ, επειδη καποτε εγκαταλειφθηκα απο γονεα, πιστευω πως οποιος λεει πως με αγαπα θα με εγκαταλειψει κ για να επιβεβαιωθω προκαλω την εγκαταλειψη η εγκαταλειπω. Το να αποδεχτω οτι "βλεπω" λαθος τη συμπεριφορα ειναι ο μισος δρομος για να την αλλαξω. Θεωρω πως μπερδευετε λιγο την αποδοχη με το βολεμα.
Θελω να πω δλδ οτι το να αποδεχτεις τον εαυτο σου, για μενα σημαινει το να παραδεχτεις παθογενεις συμπεριφορες σου χωρις να σου χρυσωνεις το χαπι, να τολμισεις να πεις την αληθεια στον εαυτο σου οσο πονο κι αν σου προκαλεσει
Quote:
Originally Posted by kutchunie
Παρα πολυ ευστοχη παρατηρηση , Σταυρουλα , πραγματικα ..............
Αυτήν την αποδοχή του εαυτού μου,δεν ξέρω πως να την κάνω πραγματικότητα.
Ιδέες?
το να δεχεσαι τον εαυτο σου ειναι απαραιτητο για να εισαι καλα αλλα ακομα κ αν δε τον δεχεσαι πρεπει να τον υποστηριζεις ως ελαχιστο τιμημα.
Πολύ γενικό........Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
που πολοι το ξεχνανε συμπληρωσε...Quote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?
Μα δεν ανέφερες κάτι πιο συγκεκριμένο.......Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Ναι η αλήθεια είναι οτι για μένα αποδοχή σημαίνει αρκετά συμβιβασμός και βόλεμα, και δεν μου αρέσει να το κάνω αυτό.Quote:
Originally Posted by kutchunie
Ολη η ζωη ειναι ενας συμβιβασμος , agressive , απο που ναρχισω και που να τελειωσω , ουτε εμενα μαρεσουν οι συμβιβασμοι , αλλα εχω οικονομικη ανεση , δεν εχω αναγκη εργασιας , δεν λογοδοτω σε καποιον ....................... αν και 54 , δεν εχω παντρευτει ποτε , δεν μπορω να συμβιβαστω , ουτε διαθεση για παιδια εχω , πολυ βαβουρα .. .......................... ειμαι πολυ αντιδραστικος/ανεξαρτητος , θεωρω συμβιβασμο ακομα και το οτι πρεπει να μην υπερβαινω τα 150 χλμ /ωρα με ταυτοκινητο μου , θελω να πηγαινω με 250 , γινεται ? γινεται , αλλα αν τοκανω , οπως εκανα πριν το 2002 , που δεν ειχε μπατσους , θα πρεπει να πω μπαι μπαι στο διπλωμα μου ............... οποτε συμβιβαζομαι ..... ενα παραδειγμα εφερα ........ για σκεψου σε ποσα σημεια συμβιβαζομαστε εμεις οι ανθρωποι ..........
Πόσο σωστή είσαι......Quote:
Originally Posted by Aggressive1