Δε μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι συμπεριφέρονται έτσι
Έχει να κάνει με έναν τέως φίλο μου, τον Β., φίλος για πάνω απο 9 χρόνια. Πολλές φορές που κανονίζαμε να βγούμε, μου το ακύρωνε τελευταία στιγμή με την πρόφαση οτι κάτι τού'τυχε. Εννοείται οτι βγαίναμε και πολλές φορές, δεν είναι οτι δε βγήκαμε και ποτέ, δηλαδή να έψαχνε δικαιολογία να με ξεκόψει. Αυτά τα άκυρα τελευταίας στιγμής τα έκανε σε κατα συρροή βαθμό. Επειδή είναι καλό παιδί και πολύ παρεξηγεσιάρης, δεν τού'λεγα τίποτα μήπως και κάποια στιγμή τα κόψει αυτά. Έλα όμως που δεν τά'κοβε και τα συνέχιζε ακόμα. Να σημειώσω οτι δε βγαίναμε και τόσο συχνά. Μετά απο χρόνια αρχίζω και τσαντίζομαι πραγματικά και όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο (μέρες μετά το ακύρωμα) του κάνω την πρώτη παρατήρηση πάνω σ'αυτό το θέμα και φυσικά παρεξηγήθηκε. Μου έλεγε πράγματα τύπου "Τι, άρχισες να μου τη λες κι εσύ;". Εγώ δεν είμαι τέτοιος γενικά και ούτε κάνω τον νταή. Τα ψιλοσταμάτησε κάπως (όχι ακριβώς) και μετά άρχισε πάλι να τα ξανακάνει. Εγώ δεν έχω πρόβλημα αμα δε μπορεί ή δε θέλει να βγει κάποια μέρα μαζί μου. Δεν τον πίεσα ποτέ φυσικά. Προτιμώ να μου πει εξαρχής "Δεν μπορώ" και τέλος. Δε θέλω τίποτα άλλο. Άλλα αυτός αντί να λέει οτι δεν μπορεί (είναι πιο κλειστός και απο μένα), κάνει το αντίθετο, δηλαδή κανονίζει και ακυρώνει! Αυτός, εκεί, το βιολί του. Εντελώς έλλειψη σεβασμού προς εμένα. Του ξανακάνω παρατήρηση απ'το τηλέφωνο άλλες 2-3 φορές.
Κάποια στιγμή, κανονίζουμε πάλι και μου το ακυρώνει ξανά, με τη διαφορά οτι αυτή τη φορά ήταν 20 λεπτά πριν την ώρα συνάντησής μας στην πλατεία της γειτονιάς μου. Του λέω όχι, τώρα έρχομαι και κοντεύω, κλπ. Μετά απ'αυτή την επαναλαμβανόμενη ακύρωση, με ανάγκασε και του το είπα κοφτά και απο κοντά όταν συναντηθήκαμε. Παρεξηγήθηκε τόσο πολύ, σε σημείο που μόνο τα κλάματα δεν έβαλε. Να μου λέει, "Ντάξει, μπορούμε να σταματήσουμε να τσακωνόμαστε" με το κεφάλι κάτω. Μετά, "Ε εντάξει βρίσε με τώρα!" Φυσικά και ΔΕΝ το έκανα. ΠΡΟΣΟΧΗ, για την ακρίβεια, ΔΕΝ τον έβρισα, δεν τον προσέβαλα, δεν τον ειρωνεύτικα, δεν τον υποτίμησα, δεν τον απείλησα, ούτε τον χαρακτήρισα, και ούτε του φώναξα εκείνη τη στιγμή. Ήμουν κοφτός μεν, άλλα ταυτόχρονα και ψύχραιμος. Το χειρότερο που του είπα είναι "Αυτό που έκανες δεν ήταν σωστό." Αν αυτό ήταν κακό ή προσβολή, τι να πω! Πάρτε μου το κεφάλι! Επειδή παρεξηγήθηκε τόσο πολύ, ένιωθε μόνιμη αμηχανία και αραιώσαμε πολύ ύστερα απ'αυτό. Εγώ δεν είχα πρόβλημα να κάνω παρέα μαζί του, άλλα αυτός κρυβότανε. Μερικούς μήνες αργότερα, κανονίσαμε κάτι, και θα ήταν η πρώτη φορά μετά την κατσάδα που θα ξαναβγαίναμε. Ήταν τέλος πάντων πολύ σοβαρό event το συγκεκριμένο που κανονίσαμε γιατί θα ερχόντουσαν κι άλλοι και όχι μόνο, κλπ. Τέλος πάντων, για να μην τα πολυλογώ, με παίρνει τηλέφωνο 1 μέρα πριν και μου ξαναείπε ψέματα (λέει πάρα πολλά ψέμματα γενικά αυτός) πάνω σ'αυτό και ακυρόνωντάς το ξανά. Εγώ του είπα οτι μου κρύβει κάτι, νευριάζει και γυρίζει και μου κάνει το μάγκα απ'το τηλέφωνο (απο κοντά δεν τον έπαιρνε) και ξεκινάει τις προσβολές προς το μέρος μου, τσαντίζομαι εγώ με τη σειρά και τσακωθήκαμε άγρια (είναι άκρως ισχυρογνώμων άτομο, το τονίζω αυτό) και τώρα δε μιλιόμαστε. Ούτε παραδέχτηκε ποτέ το λάθος του.
Όποιος δεν κατάλαβε κάτι, ή έχει αμφιβολίες γενικά, ή οτιδήποτε άλλο που δεν έχει διευκρινιστεί, παρακαλώ να το ρωτήσει ώστε να αποφευχθούν παρεξηγήσεις.
