Mείωση δόσης!!!

Πρόσφατα μου έγινε μείωση δόσης και στην διάρκεια των τριών χρόνων μου έγινε μείωση των φαρμάκων σε ποσοστό λίγο παραπάνω από 50%.
Ξεκίνησα με υψηλές δόσεις γιατί είχα υποτροπή και δεν την πρόλαβα και έπρεπε να με πιάσουν τα φάρμακα.Έπαιρνα 12 mg invega και 800 mg solian.
Tώρα είμαι στα 6mg invega και 300 mg solian.Επειδή δεν υπάρχει χάπι των 300 mg μου έγραψε γενόσιμο isofredil oral δηλ σε υγρή μορφή.Αυτό λίγο με χαλάει γιατί δεν το βρίσκω πολύ εύχρηστο αν θες να το κουβαλάς μαζί σου πχ.Δεν είναι ότι πιο διακριτικό σε σχέση με ένα χαπάκι.

Γενικά τα πηγαίνω καλά από άποψη συμπτωμάτων και από ότι μου λέει δεν θα μου αφήσει κουσούρι.Δεν ξέρω,νομίζω ότι όλα αυτά κάτι αφήνουν αλλά ο χρόνος θα δείξει.
Δεν έχω θετικά εδώ και καιρό και τα αρνητικά συμπτώματα είναι σε μικρό βαθμό.Το μυαλό καθάρισε νομίζω σχεδόν 100% από την θολούρα αλλά στην λειτουργία του δεν είμαι ικανοποιημένος.Έχω πρόβλημα να σχηματίσω μια άποψη με επιχειρήματα και είναι λες και δεν έχω άποψη για τίποτα στην ζωή.Είναι λίγο νεκρό από άποψη δημιουργίας σκέψεων,κριτικής ικανότητας,έμπνευσης.Επίση ς ένα άλλο πρόβλημα που είναι συχνό έχει να κάνει με την αίσθηση του εαυτού και την ταυτότητα του.Φυσικά δεν έχουμε να κάνουμε με διχασμένη προσωπικότητα αλλά επηρεάζεται η εικόνα για αυτόν.Έτσι και γω πλέον δεν γνωρίζω τις δεξιότητες μου και δεν έχω σαφή εικόνα για μένα κάτι που είναι δύσκολο και καταθλιπτικό.

Θέλω να πιστεύω πως και αυτά τα προβλήματα κάποια στιγμή θα επιλυθούν.

Σειριε, η μειωση δειχνει φυσικα οτι προοδευεσες και αποθεραπευεσαι σε ενα καλο επιπεδο.
Ευχομαι συντομα να ξανα νιωσεις δημιουργικη σκεψη ή κατι να σου τραβηξει το ενδιαφερον ετσι ωστε να μπει σε λειτουργια η ακολουθια σκεψεων και κρισεων !!!

Σου ευχομαι ολα προς το καλυτερο :)

@C.C Ευχαριστώ για τις ευχές σου!!Πηγαίνει καλά το πράγμα αν και νιώθω μερικές φορές πεσμένος και στραγγισμένος από δυνάμεις :p Eίναι κουραστική διαδικασία μέχρι να δεις φως.
Προσπαθώ να εξασκώ το μυαλό μου με παιχνίδια και διάβασμα.Κάνω ότι μπορώ.Θέλω να πιστεύω πως κάποια στιγμή θα επανέλθει σε καλό σημείο.

Ενα μεγαλο μπραβο serios!Σου ευχομαι να πας παντα καλα και σε λιγο καιρο να πεσεις στη δοση συντηρησης!

Εσύ έχεις ελπίδα αν κατάλαβες ότι χάθηκαν οι δεξιότητες το επόμενο βήμα είναι να βρεις τρόπο να δημιουργήσεις νέες είτε να θυμηθείς τις παλιές κ εξηγώ αναλυτικά αν δουλεύεις πρέπει κάθε μέρα να προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος είτε επικοινωνιακά είτε ότι χρειάζεται η δουλειά εγώ όταν ξεκίνησα δε μπορούσα να κάνω διαδρομή με τα αυτοκίνητο πάνω από δέκα λεπτά είχα κι εξωπυραμίδΙΚΑ γενικά όλοι περίμεναν να πεθάνω σε κάποια φάση τους την έκανα πέντε έξι φορές κ τώρα παίζω παράταση αλλά εσύ το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να χτίσεις δεξιότητες πάνω στον κατεστραμμένο από ψύχωση εγκέφαλο γίνεται εγώ το κάνα αλλά θέλει αγώνα κάθε μέρα

@mihali ευχαριστώ,ελπίζω και εσύ να τα πηγαίνεις καλά και να καταφέρνεις ότι βάζεις στόχο.

@elis σε θαυμάζω που ανταπεξέρχεσαι μέσα από τόσες δυσκολίες και βρίσκεις τρόπους να το αντιμετωπίζεις.Νομίζω πέρασες πολλά και αγωνίστηκες όσο λίγοι.Έχεις δίκιο για τις δεξιότητες.Είναι ένας μαραθώνιος όπου πρέπει να μάθουμε την ζωή και τον εαυτό μας από την αρχή.

Και να τα καταφέρεις θα χεισ τον κοινωνικό ρατσισμό να αντιμετωπίσεις δηλαδή εγώ είμαι σχιζοφρενής με επιχείρηση καταλαβαίνεις να είμαι εγώ κι άλλοι δέκα που δεν το λένε το τι κοινωνικό ρατσισμό έχω συναντήσει άλλο πράγμα αλλά όσο ζήσουμε φίλε το καθήκον μας είναι αυτό να ζούμε καλά όχι με λεφτά καλά κι όπου βγει εγώ τουλάχιστο έχω άλλη μια επταετία άμα τη βγάλω καλά θα ναι άμα δεν τη βγάλω χέστηκα τι να το κάνω να ζήσω μέχρι τα εξήντα κουτσός θα τρέξω κι ας χτυπήσω

Και μη θαυμάζεις ανθρώπους δεν προχωράς έτσι εσύ να κοιτάς τον εαυτό σου πάντα

η ελλειψη δημιουργικοτητας, εμπνευσης κλπ. δεν ειναι απο την αρρωστεια αλλα απο τα χαπια που μας ζομποποιουν.

αναγκαστικα πληρωνεις αυτο το τιμημα...

τουλαχιστον ειμαστε κουλ...

Δυστυχώς ακόμα δεν γνωρίζουν πως λειτουργούν στον εγκέφαλο τα αντιψυχωσικά.
Δεν γνωρίζω αν κάνει ένα καλό και δημιουργεί άλλα αρνητικά.Δεν το αποκλείω.
Πάντως στη φάση της ψύχωσης που ήμουν με το να έχω σταματήσει τα φάρμακα το μυαλό μου δεν το έλεγες δημιουργικό. Ήταν λες και είχε σταματήσει από την αϋπνία και υπολειτουργούσε γνωστικά κάτι που ήταν φυσικό επακόλουθο της αϋπνίας και της φάσης της ψύχωσης.
Σίγουρα σε μεγάλες δόσεις τα φάρμακα εντείνουν τα αρνητικά και φέρνουν θολούρα και μαγκώματα.Από κει και πέρα νομίζω είναι και θέμα εξάσκησης όταν φτάσεις σε δόση συντήρησης καθώς και τύχης.Δεν είναι όλοι στην ίδια μοίρα.Ας μη ξεχνάμε ότι ένα 10% δεν βελτιώνεται και ένα 15% αυτοκτονεί.

μια και μιλάτε για μείωση δόσης..θα μιλήσω πάλι για μένα..δεν ξέρω αν θα κάνει καλό που θα το πω όμως..
εγώ πήρα από μόνη μου την πρωτοβουλία να μειώσω τη δόση γιατί δεν αντέχω την απάθειά μου και αυτό που είμαι..όπως είπατε χωρίς κριτική σκέψη,χωρίς δημιουργικότητα,χωρίς φαντασία κλπ..
Θέλω κάθε μέρα να πεθάνω..
Παίρνω κανονικά 10mg abilify..έχω διαβάσει κάπου ότι αν θέλουμε να μειώσουμε τα ψυχοφάρμακα καλό είναι για όσους τα παίρνουν πάνω από 1 ή 2 χρόνια δε θυμάμαι,μπορούν σε διάστημα 2 ετών να τα κόψουνε ελαττώνοντας κάθε φορά τη δόση κατά 10%..
Έτσι όπως το υπολόγισα μου βγαίνει να ελαττώνω κατά 10% κάθε 3 μήνες..
Έτσι παίρνω το χάπι και το ξύνω λίγο στην άκρη με ένα μαχαίρι για να αφαιρέσω το 10%..
Κάθε φορά όμως δεν παίρνω την ίδια ακριβώς δόση..δεν μπορώ να υπολογίσω πόσο θα ξύσω ακριβώς..
Μέχρι στιγμής δεν έχω πάθει τίποτα..
Ελπίζω σε 2 χρόνια να τα έχω κόψει..

@favvel Δεν είμαι σύμφωνος με αυτό που κάνεις αλλά δεν θα σε προτρέψω για κάτι γιατί νομίζω είσαι μεγάλος άνθρωπος και πλέον κάνεις τις επιλογές σου.
Δεν συμφωνώ για τους εξής λόγους:
1)Πολλά συμπτώματα είναι της πάθησης και όχι αποτέλεσμα των φαρμάκων.Έτσι μη περιμένεις να σου έρθουν όλα αυτά με το να κόψεις τα φάρμακα.Πιο πιθανόν είναι να παρουσιάσεις υποτροπή μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και φτου και πάλι από την αρχή.
2)Η μείωση της δόσης γίνεται μόνο με παρακολούθηση γιατρού.Αυτή που παίρνεις τώρα δεν νομίζω πως θεωρείται κ πολύ μεγάλη δόση αλλά δεν έχω πάρει abilify για να ξέρω σίγουρα.

Εγώ έπαιρνα διακοπτόμενα τα φάρμακα και μέσα σε ένα εξάμηνο άρχισαν τα σημάδια της υποτροπής.Αρχικά νόμιζα ότι ήταν άγχος.Δεν είχα πολύ καλή σχέση με τον ψυχίατρο μου και δεν τον πήρα να τον ενημερώσω...αποτέλεσμα ήταν οξύ ψυχωτικό επεισόδιο σε διάστημα 2 μηνών από τα πρώτα ήπια σημάδια.Θα μπορούσα να το είχα προλάβει κ να μη βασανίζομαι τόσο αν εμπιστευόμουν τον γιατρό μου.
Πλέον λέω τα πάντα στον καινούριο μου γιατρό και τον εμπιστεύομαι γιατί έδειξε πως έχει διάθεση να με πάει γρήγορα,όχι απότομα όμως σε δόση συντήρησης.

σίγουρα αυτό που κάνω δεν είναι το καλύτερο και το ξέρω..απλά είμαι απελπισμένη..δεν μπορώ να ξέρω ότι θα τα παίρνω για πάντα και ότι θα είμαι για πάντα έτσι όπως είμαι τώρα με 10 κιλά παραπάνω και απαθής..
μου είχε πει μια φορά μια κυρία ότι αν τα κόψω πολύ σιγά θα επανέλθη το συναίσθημά μου ξανά πιο έντονο..όχι ότι τώρα δεν έχω συναίσθημα απλά η ζωή μου δεν είναι ούτε κρύο ούτε ζέστη..
να ρωτήσω κάτι άλλο?
για να βγουν τα ψυχοφάρμακα στην αγορά σε ποιον γίνονται πειράματα?
δυστυχώς ο υπολογιστής μου έχει ένα πρόβλημα και δεν μπορώ να γράψω περισσότερα..

Εγώ αυτό που κάνω είναι να ζυγίζω τα θετικά και τα αρνητικά.
Στα θετικά των φαρμάκων είναι πως αναρρώνεις πιο γρήγορα (όχι όλοι) και μπορεί να σου προσφέρουν την ευκαιρία για μια φυσιολογική ζωή και να σε προφυλάξουν από υποτροπές κάτι που χωρίς αυτά δεν θα είχες την δυνατότητα να έχεις.
Τα αρνητικά είναι οι πολλές παρενέργειες που όμως με υπομονή μπορεί να ελαττωθούν όταν πηγαίνει κάποιος σε δόση συντήρησης.

Δεν τρέφω αυταπάτες.Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να έχεις αυτή την πάθηση για την οποία δεν υπάρχει θεραπεία και είναι η 3η πιο αναπηρική νόσος στην ενεργό φάση της και σιγά σιγά αποδέχομαι και αναγνωρίζω τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσω.
Κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να έχω κ πάλι την ζωή μου πίσω και τα φάρμακα μου δίνουν αυτή την ευκαιρία.Ναι θα τα παίρνω μια ζωή και όπου με βγάλει.Δεν τα θεωρώ όμως εχθρό μου αλλά σύμμαχο.

Πόσο καιρό είσαι σε θεραπεία χωρίς υποτροπή,δηλ ξαναγύρισμα από το μηδέν;;Εγώ μπήκα Νοέμβριο στον 4ο χρόνο.
Ίσως έχεις καταθλιπτική διάθεση και νιώθεις αυτό το ουδέτερο συναίσθημα γιατί δεν σε γεμίζει η ζωή σου.Ίσως πρέπει να της δώσεις μια κατεύθυνση βάζοντας μικρούς και επιτεύξιμους στόχους.
Από ένα σημείο και μετά δεν είναι μόνο η πάθηση αλλά και δικές μας επιλογές.Δεν σταματάει η ζωή έχοντας αυτή την πάθηση.Καλούμαστε να συνεχίσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τις επιλογές μας για να φτάσουμε σε έναν προορισμό.

Πάντως το καλύτερο θα ήταν να τα συζητάς με τον γιατρό σου και με κάποιον που σε ακούει και να μη πειραματίζεσαι.

Ρε συ φαΒΕλ αυτά άμα τα πεις στο γιατρό σου θα σ βρει μια λύση δηλαδή για το συναίσθημα είναι το σολΊαν εγώ από ότι ξέρω μην περιμένεις θαύματα αλλά κάτι θα κάνει ύστερα κι η μορφή του φαρμάκου παίζει ρόλο στο πώς σε πιάνει για να είσαι καλά

Quote:

---

Originally Posted by serios

Εγώ αυτό που κάνω είναι να ζυγίζω τα θετικά και τα αρνητικά.
Στα θετικά των φαρμάκων είναι πως αναρρώνεις πιο γρήγορα (όχι όλοι) και μπορεί να σου προσφέρουν την ευκαιρία για μια φυσιολογική ζωή και να σε προφυλάξουν από υποτροπές κάτι που χωρίς αυτά δεν θα είχες την δυνατότητα να έχεις.
Τα αρνητικά είναι οι πολλές παρενέργειες που όμως με υπομονή μπορεί να ελαττωθούν όταν πηγαίνει κάποιος σε δόση συντήρησης.

Δεν τρέφω αυταπάτες.Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να έχεις αυτή την πάθηση για την οποία δεν υπάρχει θεραπεία και είναι η 3η πιο αναπηρική νόσος στην ενεργό φάση της και σιγά σιγά αποδέχομαι και αναγνωρίζω τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσω.
Κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να έχω κ πάλι την ζωή μου πίσω και τα φάρμακα μου δίνουν αυτή την ευκαιρία.Ναι θα τα παίρνω μια ζωή και όπου με βγάλει.Δεν τα θεωρώ όμως εχθρό μου αλλά σύμμαχο.

Πόσο καιρό είσαι σε θεραπεία χωρίς υποτροπή,δηλ ξαναγύρισμα από το μηδέν;;Εγώ μπήκα Νοέμβριο στον 4ο χρόνο.
Ίσως έχεις καταθλιπτική διάθεση και νιώθεις αυτό το ουδέτερο συναίσθημα γιατί δεν σε γεμίζει η ζωή σου.Ίσως πρέπει να της δώσεις μια κατεύθυνση βάζοντας μικρούς και επιτεύξιμους στόχους.
Από ένα σημείο και μετά δεν είναι μόνο η πάθηση αλλά και δικές μας επιλογές.Δεν σταματάει η ζωή έχοντας αυτή την πάθηση.Καλούμαστε να συνεχίσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τις επιλογές μας για να φτάσουμε σε έναν προορισμό.

---

serios..συμφωνώ..δε σταματάει η ζωή στην πάθηση..αν κι εγώ έτσι αισθάνομαι πολλές φορές..δλδ λέω από μέσα μου πολλές φορές ότι φταίει η πάθηση που είμαι αργή,που δεν έχω μνήμη δυνατή,που αγχώνομαι,που δεν καταλαβαίνω τι μου λένε..κι έτσι δικαιολογώ κάπως την κατάστασή μου..δλδ ναι μεν θεωρητικά όπως μου λέει και ο γιατρός μου μπορώ να κάνω τα πάντα,ό,τι θελήσω,αλλά στην πράξη όταν πάω να κάνω κάτι μόνη μου πελαγώνω,χάνομαι,απελπίζομ αι..αισθάνομαι ότι είμαι ανίκανη και μου'ρχεται να τα παρατήσω..
Ξεκίνησα το 2014 ένα ιεκ..και το τελειώνω τώρα τον Ιούνιο..δλδ έβαλα ένα στόχο..απλά κάθε μέρα απογοητεύομαι και έχω τάσεις φυγής και παραίτησης..Είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσω έτσι..
Τώρα το Μάρτιο εγώ κλείνω 4 χρόνια θεραπείας χωρίς υποτροπή..
Αλλά όταν έχουμε εργαστήρια όπου μπαίνω σε μια διαδικασία υποτυπώδους ενέργειας και πρωτοβουλίας,εκεί αγχώνομαι..και στα διαλείμματα όπου καλούμαστε να κινηθούμε πιο ελεύθερα σαν άτομα,να επιλέξουμε κάποιον να μιλήσουμε ή να κάνουμε αστεία εκεί πάλι αγχώνομαι..δλδ είναι σαν να έχω χάσει σαν άτομο την προσωπικότητά μου..έτσι αισθάνομαι..αλλά λάθος τα λέω..μάλλον δεν την είχα ποτέ γιατί και στο σχολείο το ίδιο αμήχανη ήμουνα..
Τελικά φταίει η πάθηση ή ο χαρακτήρας μου?μάλλον ο τρόπος σκέψης μου?μήπως ο τρόπος σκέψης μου γέννησε την πάθηση και αν συνεχίσω να αγχώνομαι θα ξανααρρωστήσω?

Απλά πώς να στο πω..αισθάνομαι έξω απ'τα νερά μου..αλλά ποια νερά θα μου πεις..εδώ αλλάζουμε με τα χρόνια..δε μένουμε ίδιοι..
Ίσως δεν μπορώ να αποδεχτώ αυτό το απαθές ον που έχω γίνει..Καταλαβαίνω ότι η ιστορία με την αρρώστια με πήγε πίσω νοητικά και αυτό δυσκολεύομαι να το χωνέψω..
Κλείστηκα πολύ στον εαυτό μου όλα αυτά χρόνια και θεωρώ πως αυτό που μας εξελίσσει σαν όντα δεν είναι η ποσότητα των γνώσεων αλλά η ικανότητα στην επικοινωνία με άλλους ανθρώπους..
Είμαι λίγο κουρασμένη..ελπίζω να κατάλαβες..

έλις εγώ καλά είμαι..τα φάρμακα μου έκαναν το συναίσθημα φυσιολογικό..νοητικά θεωρώ ότι υστερώ όμως..και η απάθεια που λέω ότι έχω δεν εννοώ ότι είμαι ψυχρή και δεν αισθάνομαι αλλά είμαι τόσο αργή στη σκέψη που μέχρι να καταλάβω τι μου λέει κάποιος και να αντιδράσω έχει περάσει σε άλλο θέμα η κουβέντα..με αποτέλεσμα να μη συμμετέχω..
επίσης απάθεια έχω προς τη ζωή γιατί έτσι όπως είμαι ελλειματική δεν μπορώ να χαρώ τη ζωή κι έτσι μένω απ'έξω και χάνω το ενδιαφέρον μου..και μετά έρχονται αναπόφευκτα οι σκέψεις θανάτου..
σα να είμαι ξένη στον τόπο μου..σα να είμαι παράταιρη..έτσι αισθάνομαι..
ελπίζω να μη σε μπέρδεψα κι εσένα..

έλις παρατήρησα ότι έχει βελτιωθεί ο λόγος σου!!

Ναι παίρνω βελτιωτικα απλά έτσι με πιάνει για να καταλάβεις δες παλιότερα μνήματα μία είναι καλά ειπωμένα και μια λέω βλακείες εδώ και δεκαπέντε χρόνια έτσι είμαι πάνω κάτω συνέχεια αφού κι εγώ τα ανοίγω και πλέον μπορώ να πω από την πιο μεγάλη μπαρούφα μέχρι το πιο έξυπνο έτσι συζητάω εδώ και πολλά χρόνια αλλά γράφω για να κρατιέμαι νοητικά σε φόρμα να μην πέσουν οι λειτουργίες τελείως

@favvel έτσι είμαι και εγώ.Δεν με μπέρδεψες με αυτά που είπες ίσα ίσα τα αισθάνομαι πολύ οικεία.
Και εγώ αισθάνομαι ότι δεν έχω προσωπικότητα,ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσω τις αξίες μου και τις αρχές μου.Ακόμα νιώθω δυσκολία να κάνω καινούριες φιλίες και να συνδεθώ.Είμαι με τους παλιούς φίλους και ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί.
Από μυαλό άσε,νιώθω να έχω χάσει 20 μονάδες σε IQ παρόλο που με βγάζει στα τεστ ακόμα κ στην ενεργή φάση της ψύχωσης 115-120 μονάδες.
Γενικά δημιουργεί ανασφάλεια αυτή η κατάσταση αλλά και εγώ ήμουν πάντα ανασφαλής χωρίς δυνατή προσωπικότητα.
Προσπαθώ να την ξαναχτίσω.Θέλω να δω την πορεία μου σαν ταξίδι να γίνω κάτι σαν Οδυσσέας μόνο που μου είναι δύσκολο να είμαι πολυμήχανος.
Που θα πάει όμως αν συνεχίζουμε να προσπαθούμε και να κοιτάμε μπροστά θα την βρούμε την Ιθάκη μας.
Δεν είναι αργά για να βελτιώνεσαι και άλλο.4 χρόνια ή 3 χρόνια όπως εγώ είναι νωρίς για την σχιζοφρένεια.Η ανάρρωση είναι ένα ταξίδι ζωής.

Σου εύχομαι καλή δύναμη και να μη δίνεις σημασία στην ανασφάλεια σου.Κάποια στιγμή θα γίνεις δυνατότερη αρκεί να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες με σθένος.

Αυτή την φορά θα σε προτρέψω να συζητήσεις με τον ψυχιατρο σου το θέμα των φαρμάκων και να ξανασκεφτείς το πως παίρνεις τα φάρμακα.Εγώ έβαλα ακόμα κ ξυπνητήρι.Δεν θέλω να την ξαναπατήσω.Είναι κόλαση αυτό το πράγμα.
Ξανασκέψου το!!!

@favvel αν γνωρίζεις αγγλικά καλή είναι και η σελίδα http://forum.schizophrenia.com/ .Εγώ εκεί ανακάλυψα πως πολλά από αυτά που σκέφτομαι και αισθάνομαι είναι αποτέλεσμα της πάθησης και τα αντιμετωπίζουν και άλλα άτομα.Έτσι δεν αισθάνομαι τόσο εξωγήινος με αποτέλεσμα να τα ρίχνω στον εαυτό μου όλα.
Πιστεύω βοηθάει σε κάποια πράγματα γιατί κάποια άτομα είναι αρκετά ενημερωμένα με καλές συμβουλές.

Φαβελ αυτά τα είχα κι εγώ τα πρώτα χρόνια ακριβώς όπως τα περιγράφεις συνέχισα την προσπάθεια κι έγινα εντελώς εξωγήινος δηλαδή έχτισα δυνατότητες πάνω στην ψύχωση μετά άλλαξα φάρμακα πήγα κάτι πρωινά το βράδυ τώρα παίρνω ίνβεγκα το πρωί και σαικρεστ το βράδυ σήμερα έκανα εξετάσεις υγιέστατοσ οπτικά δε φαίνεται τίποτα πλέον αλλά κάνω γυμναστική σχετικά συχνά έτσι όχι με επιδόσεις δηλαδή παίρνω μια μπάλα και παίζω μπάσκετ δεν παίζω αγώνες απλά κάνω μια προπόνηση κι όπως βγει με τα φάρμακα δεν έχω απαιτήσεις από μένα αρκεί να νιώθω καλά