Οποιος εχει περασει το ιδια η παρομοια εμπειρια,σας παρακαλω ας βοηθησει!!!!

Καλησπερα σας
Ολα στη ζωη μου πηγαιναν αρκετα καλα εως τωρα(30 ειμαι) μεχρι τη στιγμη που ο πρωη αντρας μου μου ειπε να χωρισουμε.Πριν 2,5 χρονια αυτο.Εμεινα ολομοναχη με ενα παιδι 2,5 ετων τοτε και γεματη δυναμη κ αισιοδοξια αρχισα να προσπαθω να βαλω τη ζωη μου σε μια ταξη.Με πολλες δυσκολιες και στεναχωριες και αγχος εν μερει τα ειχα καταφερει.Να αναφερω οτι το τελευταιο χρονο ειχα τοποθετηθει σε θεση με μεγαλη ευθυνη και πααααρα πολυ ψυχολογικη και οικονομικη κουραση(στον τομεα των οικονομικων).
Ολα πηγαιναν σχεδον τελεια ωσπου καλοκαιρι του 2015 η μητερα εκανε αποπειρα αυτοκτονιας με τραγικο τροπο.Εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου.Νοσληλευτηκε για 2 μηνες σε ψυχιατρικη κλινικη,την επισκεφτομουν καθε μερα κ τη φροντιζα,την ενθαρυνα και της ελεγα ολα θα πανε καλα μαμα μου μην φοβασαι.Ημουν δυνατη και αισιοδοξη.Απο την ημερα που βγηκε απο τη κλινικη και μετα ειμαι εγω ενα ρακος.Συνεπεσε με κλεισιμο οικονομικου ετους Νοεμβριο-Δεκεμβριο,επισης συνεπεσε ο ανθρωπος που μεχρι εκεινη τη στιγμη ηταν πλαι μου κ με στηριζε λογω δικων του προβληματων να μην μπορει να ειναι κοντα μου,ουσιαστικα εμεινα μονη και πελαγωμενη.Παθαινω κριση αγχους πρωτη φορα αρχες δεκεμβρη.Οταν το επαθα φωναζα ετσι ξεκινησε κ η μανα μου ετσι ξεκινησε κ η μανα μου,μετα ργοτερα με τοσο σκασιμο που περασα αρχισε να μου κοβεται σταδιακα η ορεξη,μεσα μου η ιδια σκεψη,και η μαμα μου δεν ετρωγε.Και ηρθε σιγα σιγα και το οικειοποιηθηκα.Εβλεπα εφιαλτες με κομμενες φλεβες,μου περναγαν σκηνες που εγω εκανα το ιδιο και ουρλαιζα απο το φοβο,δεν επιανα ξυραφακι να ξυριστω γιατι φοβομουν μην σκεφτω παλι τετοια.Καθε φορα που ασυναισθητα μου περναγε μια τετοια κακη σκεψη απο το μυαλο εβαζα τα κλαματα και ετρεμα απο το φοβο μου?Χρηστε μου τι σκεψεις ειναι αυτες?Γιατι?Εγω αγαπω τη ζωη και θελω να μεγαλωσω το παιδακι μου με αγαπη κ ηρεμια.Καταντησα ζωντανη-νεκρη με ενα μονιμο βαρος μεσα μου,ενα μονιμο φοβο μεσα μου,ενα κενο μεσα μου πολλες φορες.Το Γεναρη που μας περασε πηρα την αποφαση να ζητησω την συμβουλη ενος ειδικου.Αμεσως με καθυσηχασε οτι ειναι φυσιολογικοτατο να βιωνεις ολα αυτα.Μετατραυματικο στρες δωσε χρονο στον εαυτο σου....Τ κατανοω και ειμαι ηδη παααααρα πολυ καλυτερα με ψυχοεθραπεια και μονο.ΑΠλα υπαρχουν μερες που ειμαι πολυ χαλια.Με πιανουν τρεμουλα,κλαιω συνεχως,φοβαμαι μην χαθει η λογικη μου καποια στιγμη κ οι σκεψεις μου γινουν πραξη.Φοβαμαι τις σκεψεις μου.Ειναι βασανιστικα ολα αυτα!!!Σας παρακαλω,οποιος-α εχει παρομοια εμπειρια ας με βοηθησει καπως.Κατι μπορει να ξερει παραπανω.Ευχαριστω

Το μετα τραυματικο στρες εχει ισχυρη συμπτωματολογια αλλα ευτυχως αν πας εγκαιρα σε ειδικο οπως και εκανες δεν παιρνει αλλες μορφες. Σου εμφανιστηκαν πολλα μαζεμενα. Δεν ειναι ενα και δυο. Ποσο μαλλον να βιωνεις μητερα με καταθλιψη ? ειχε ιστορικο ή ηταν ξαφνικο ?

Σου απαντησα οχι επειδη εχω μανα με καταθλιψη ή χωρισα απο γαμο. Εχω ιστορικο ψυχικης ταλαιπωριας και διαταραχων.

Ευχαριστω για την απαντηση σου.Δεν ειχε κανενα ιστορικο η μαμα μου.Ειχε περασει πολλα στη ζωης της βεβαια αλλα παντα ηταν η δυνατη γυναικα,χαμογελαστη που περναμε δυναμη ολοι απο εκεινη.Ξεκινησε με κρισεις πανικου περυσι το Μαιο και εως τον Αυγουστο που εκανε την αποπειρα αυτοκτονιας ειχε ραγδιαια επιδεινωση.Νοσηλευτηκε οπως ειπα 2 μηνες.
Τωρα το θεμα ειναι εγω πως θα ξεπερασω ολο αυτο το κυκεωνα.Ειμαι γενικα αισιοδοξο ατομο με ορεξη για ζωη και εχω ονειρα να πραγματοποιησω.Εχω παει ηδη 5 φορες σε ψυχοθεραπευτη κ δεν εχω καμια σχεση με το ατομο που ημουν οταν πρωτοπηγε.Ολα πηγαιναν καλα απλα σημερα επαθα κριση με πολυ εντονα συμπτωματα.Τρεμουλο,να κλαιω,νευρικοτητα,μουδιασμ α σε ολο το κορμι και ολο να μου ερχεται η σκεψη στο μυαλο να κανω κι εγω κακο στον εαυτο μου.Σε αυτη τη σκεψη παραλυω.Δεν ειμαι εγω εκεινη την ωρα.Οπως προειπα παραπανω σκεφτομαι θετικα και αγαπω τη ζωη και το μικρο μου αγγελουδι.Εως τωρα ηταν η πρωτη φορα αφοτου πηγα στον ειδικο που με επιασε τοσο εντονα.Ισως φταιει ο καιρος που ειναι ηδη λιγο μελαγχολικος?Ισως που περιμενω να αδιαθετησω και εμεις οι γυναικες πεφτουμε λιγο λιγες μερες πριν??Παντως τη στιγμη αυτη που σας γραφω νιωθω μια χαρα κ ηρεμη.Απλα πηρα την αποφαση να γραψω μπας κ βρω κι αλλους ανθρωπους με το ιδιο θεμα να μιλησω μαζι τους κ να ανταλλαξω αποψεις.Ευχαριστωωω!!

ολα καλα θαπανε ηρεμησε!αυτα ειναι κλασσικες σκεψεις κ επδ ειναι πρωτηφορα κ ισως δν διασκεδαζειςαρκετα δεν ξεχνιεσαι λογικο να εμμενεις σε αυτες!ειναι κατι που σε ολους εχει περασει απο τ μυαλο ,αλλα εκεινη τη στιγμη κατι αλλο εχουμε να χαρουμε κ ξεχνιομαστε μετα παει εφυγε.αλλα εσυ λογω του κοντινου κ αγαπημενου σου προσωπου που επαθε κατι τετοιο προσπαθεις κεσυ να τ παθειςγ να μην νιωθεις τυψεις οταν εισαι χαρουμενη..προχωρα τη ζωη σου μπροστα!η μαμα σου θα ειναι καλυτερα, το παιδι σου ομως σε χρειαζεται.η ζωη ειναι μικρη για ανοητες σκεψεις.ξεφυγε απο ολο αυτο κ μην το σκεφτεσαι με την μητερα σ!η παρτην κ πηγαινετε μαζι καπου να περασετε ομορφα η προσφερε της κατι να νιωσει κ εκεινη χαρα .κ θα τελειωνει ολο αυτο!ειναι απολυτως φυσιολογικο αυτο π σ συμβαινει ,δν υπαρχει λογος ανησυχιας!!

Quote:

---

Originally Posted by joanna22

ολα καλα θαπανε ηρεμησε!αυτα ειναι κλασσικες σκεψεις κ επδ ειναι πρωτηφορα κ ισως δν διασκεδαζειςαρκετα δεν ξεχνιεσαι λογικο να εμμενεις σε αυτες!ειναι κατι που σε ολους εχει περασει απο τ μυαλο ,αλλα εκεινη τη στιγμη κατι αλλο εχουμε να χαρουμε κ ξεχνιομαστε μετα παει εφυγε.αλλα εσυ λογω του κοντινου κ αγαπημενου σου προσωπου που επαθε κατι τετοιο προσπαθεις κεσυ να τ παθειςγ να μην νιωθεις τυψεις οταν εισαι χαρουμενη..προχωρα τη ζωη σου μπροστα!η μαμα σου θα ειναι καλυτερα, το παιδι σου ομως σε χρειαζεται.η ζωη ειναι μικρη για ανοητες σκεψεις.ξεφυγε απο ολο αυτο κ μην το σκεφτεσαι με την μητερα σ!η παρτην κ πηγαινετε μαζι καπου να περασετε ομορφα η προσφερε της κατι να νιωσει κ εκεινη χαρα .κ θα τελειωνει ολο αυτο!ειναι απολυτως φυσιολογικο αυτο π σ συμβαινει ,δν υπαρχει λογος ανησυχιας!!

---

Ευχαριστω Ιωαννα μου.Το ξερω,το κατανοω και το πιστευω πια ολο αυτο ειναι φυσιολογικο.Η αληθεια ειναι οτι απο τον Αυγουστο εως κ τωρα πιεστηκα πααααααρα πολυ σε αρκετους τομεις(δουλεια φουλ αγχος,μια σχεση που ειχα τελειωσε,δεν ειχα διεξοδους κ στεναχωριομουν για πολλα συν αγχος τεραστιο απο δουλεια συν η μανα καθε μερα κλινικη,ε τι να σου κανει?οργανισμος ειναι,κλαταρε)
Μαθαινω να το διαχειριζομαι,προσπαθω.Επε ιδη ειναι η αρχη δεν το πετυχαινω παντα,τουλαχιστον δεν τα παραταω...

Καλησπέρα κορίτσι μου...λογικό είναι σου πέσανε όλα μαζί..αλλά μπράβο σου..στηρίστηκες στα πόδια σου μόνη σου και μεγαλώνεις και ένα ζουζούνι...να σου ζήσει κιόλας..και όλο αυτό με τη μαμά σου..προσπάθα να σκέφτεσαι ότι όλα θα πάνε καλά, έχεις μεγάλη δύναμη μέσα σου το απέδειξες και με τη μαμά σου και το παιδί σου...και ότι χρειαστείς είμαστε εδώ :)

Eίναι απόλυτα φυσιολογικό όλο αυτό που μας περιγράφεις διότι πιέστηκες πολύ με το χωρισμό και με την μητέρα σου, έκανες ότι καλύτερο μπορούσες εκείνη την περίοδο, και προφανώς όταν ηρέμησες από όλα αυτά σου βγήκε όλη αυτή η πίεση κι όλο αυτό το άγχος με αυτές τις σκέψεις και φοβίες. Σκέψου ότι έζησες τις κρίσεις πανικού της μητέρας σου και μετά την απόπειρά της, οπότε όταν σε έπιασε η 1η κρίση πανικού σκέφτηκες πως θα πάθεις κι εσύ τα ίδια και τρομοκρατήθηκες και μετά ήρθαν οι ιδεοληψίες περί αυτοκτονίας. Σου προτείνω να ξυρίζεσαι, για να το διακομωδήσουμε, δεν πρόκειται να κάνεις πράξη κάτι τέτοιο. Ειδικά τώρα που κάνεις ψυχοθεραπεία και πας καλύτερα κι είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις! Μπράβο σου που ζήτησες βοήθεια νωρίς κι όλα θα πάνε καλά! Όσον αφορά, αυτό που λες για την περίοδο ισχύει. Εμείς οι γυναίκες, πέφτουμε ψυχολογικά όταν περιμένουμε περίοδο, πόσο μάλλον όταν έχουμε και ψυχοσωματικά και καταθλιπτική διάθεση ήδη. Είναι θέμα ορμονών που επιβαρύνει την κατάσταση. Αφού είσαι αισιόδοξο άτομο, θα γίνεις τελείως καλά σύντομα και θα συνεχίσεις κανονικά τη ζωή σου με το παιδάκι σου, και μπράβο που το μεγαλώνεις μόνη σου! :)

Quote:

---

Originally Posted by Black_and_White

Eίναι απόλυτα φυσιολογικό όλο αυτό που μας περιγράφεις διότι πιέστηκες πολύ με το χωρισμό και με την μητέρα σου, έκανες ότι καλύτερο μπορούσες εκείνη την περίοδο, και προφανώς όταν ηρέμησες από όλα αυτά σου βγήκε όλη αυτή η πίεση κι όλο αυτό το άγχος με αυτές τις σκέψεις και φοβίες. Σκέψου ότι έζησες τις κρίσεις πανικού της μητέρας σου και μετά την απόπειρά της, οπότε όταν σε έπιασε η 1η κρίση πανικού σκέφτηκες πως θα πάθεις κι εσύ τα ίδια και τρομοκρατήθηκες και μετά ήρθαν οι ιδεοληψίες περί αυτοκτονίας. Σου προτείνω να ξυρίζεσαι, για να το διακομωδήσουμε, δεν πρόκειται να κάνεις πράξη κάτι τέτοιο. Ειδικά τώρα που κάνεις ψυχοθεραπεία και πας καλύτερα κι είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις! Μπράβο σου που ζήτησες βοήθεια νωρίς κι όλα θα πάνε καλά! Όσον αφορά, αυτό που λες για την περίοδο ισχύει. Εμείς οι γυναίκες, πέφτουμε ψυχολογικά όταν περιμένουμε περίοδο, πόσο μάλλον όταν έχουμε και ψυχοσωματικά και καταθλιπτική διάθεση ήδη. Είναι θέμα ορμονών που επιβαρύνει την κατάσταση. Αφού είσαι αισιόδοξο άτομο, θα γίνεις τελείως καλά σύντομα και θα συνεχίσεις κανονικά τη ζωή σου με το παιδάκι σου, και μπράβο που το μεγαλώνεις μόνη σου! :)

---

Ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας.
Υπαρχουν μερες που δεν περνουν με τιποτα γαμωτο!Νιωθω μια απεραντη μελαγχολια,θελω να κλαιω συνεχεια,δεν με ευχαριστει τιποτα και δεν εχω καθολου ορεξη αλλα με μικρες στιγμες αισιοδοξιας μεσα στην ημερα.Οταν ερχονται τετοιες μερες απογοητευομαι και απελπιζομαι και τοτε ολα αυτα που νιωθω γινοντα μεγαλυτερα.Ειμαι δραστηρια στις υποχρεωσεις μου και βγαινω συνεχως δεν το βαζω κατω,αλλα θελω πολυ να ειμαι χαρουμενη και να χαιρομαι καθε στιγμη της ζωης μου.Μου κανει πολυ καλο που μπαινετε κ γραφετε τη γνωμη σας.Ελαχιστοι ανθρωποι μπορουν να κατανοησουν πληρως ολα αυτα κ εγω δε μπορω να τα μοιραστω με κανεναν γτ πολυ απλα δεν καταλαβαινουν.Αν μπορειτε να μπαινετε πιο συχνα βρε να τα λεμε....Να ειστε παντα καλα ευχομαι.

Ξέρω πώς είναι να μην περνάει το κάθε λεπτό και να αισθάνεσαι καλά μόνο όταν κλαις..Δεν μπορεί να σε καταλάβει κανένας αν δεν έχει περάσει τα ίδια. Ακόμα και ψυχολόγο πρέπει να βρεις κάποιον/α που να σε καταλαβαίνει. Να συνεχίσεις να σαι δραστήρια και θα περάσει η μεγάλη θλίψη.. Ότι θελήσεις γράψε, αν δεν το δω να σου απαντήσω εγώ, θα σου απαντήσει σίγουρα κάποιος άλλος!

Πως νιωθεις jule ?

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Πως νιωθεις jule ?

---

Καλησπερα κ ευχαριστω που με ρωτας.
Μια ετσι μια αλλιως.Υπαρχουν στιγμες που πλυμμυριζω απο αισιοδοξια και ορεξη για ζωη και υπαρχουν αλλες στιγμες που ξαφνικα και χωρις λογο πεφτω ψυχολογικα,μελαγχολω και τοτε το μυαλο μου πλυμμυριζει απο σκεψεις τι τι θες τετοια ζωη?δωσε ενα τελος επιτελους και αλλα τετοια δυσαρεστα.Υπαρχουν στιγμες που δεν με συγκινει απολυτως τιποτα.Ουτε το μικρο μου παιδακι που το κοιταζω και θελω να κλαψω που νιωθω ετσι.Αυριο εχω ραντεβου με γιατρο(6η επισκεψη).
Σκεφτομαι πολυ σοβαρα να του ζητησω να ξεκινησω φαρμακευτικη αγωγη για να εξισοροπησω τη διαθεση μου.Δεν μπορω να λειτουργησω ετσι.
Χτες το πρωι πηγα με το παιδι Allou fun park χωρις καθολου ορεξη,δεν ενιωθα τιποτα.Πηγα μονο κ μονο για το παιδι.Γυρισα σπιτι εβαλα τα κλαμματα σκεφτομενη ετσι θα ζησω απο εδω και περα?Δεν θελω να εχω αυτοκτονικες σκεψεις,δεν θελω να μελαγχολω.Αγαπω τη ζωη και το παιδι μου κ ας μην εχω ορεξη μερικες φορες.Θελω να φυγει ολο αυτο.Καθισα λοιπον κ εγραψα σε ενα προσωπικο μου τετραδιο τι σκεφτομαι και τι νιωθω.Θετικες διαβεβαιωσεις και υποσχεσεις στον εαυτο μου.Ευθυς αμεσως ενιωσα αισιοδοξια και ημουν πολυ καλη.Σημερα παι τα ιδια.Το ξερω θελει προσπαθεια απλα φοβαμαι την αντιδραση του εαυτου μου.Μπας κ καποια στιγμη απογοητευτει τοσο που κανει καμια χαζομαρα.Αυτα απο εμενα!

Quote:

---

Originally Posted by jule

.Θελω να φυγει ολο αυτο.Καθισα λοιπον κ εγραψα σε ενα προσωπικο μου τετραδιο τι σκεφτομαι και τι νιωθω.Θετικες διαβεβαιωσεις και υποσχεσεις στον εαυτο μου.Ευθυς αμεσως ενιωσα αισιοδοξια και ημουν πολυ καλη.Σημερα παι τα ιδια.Το ξερω θελει προσπαθεια απλα φοβαμαι την αντιδραση του εαυτου μου.Μπας κ καποια στιγμη απογοητευτει τοσο που κανει καμια χαζομαρα.Αυτα απο εμενα!

---

Δεν ξερω τι δυναμεις εχει ο καθε ανθρωπος ξεχωριστα και προσωπικα. Εαν η φυση του τον βοηθα να ξεπερνα τοσο δυσκολα γεγονοτα χωρις κανενα υποστηριστικο βοηθημα. Αλλά σκεπτομενη ανθρωπους που αρνηθηκαν βοηθεια και ξεσπουσαν παρα την καλη τους φυση σε λαθος ανθρωπους, θα ελεγα χιλλιες φορες καλυτερα μια επισκεψη σε εναν ειδικο και αποδοχη μιας αγωγης παρα στην τυχη του το θεμα.
Εγω πλεον καταλαβα οτι κατα κυριο λογο το θεμα μου ειναι η διαταραχη συναισθηματικης διαθεσης. Απο αυτα τα πανω κατω ξαφνικα ουδετερα απαθεια που μου εγραψες ετσι το καταλαβαινω.
Αν και ανεκαθεν εγραφα τι νιωθω αυτο μαλακωνε προσωρινα τα συμπτωματα, παντα γραφω, εκτος απο την εντονη φαση καταθλιψης.

Λογικα αν ξεκινησεις για ηπια καταθλιψη αγωγη, σε χαμηλες δοσεις, θα δεις διαφορα πολυ συντομα. Φυσικα ενας σωστος ειδικος θα κρινει.
Αλλος ανθρωπος θα χε εγκαταλειψει ολα τα οπλα και θα ελεγε σωθειτε μονοι σας ή σωστε εμενα. Εσυ κανεις επι 300% προσπαθεια και ειναι φυσιολογικο να μην μπορεις να εισαι στα καλυτερα σου.
Εχεις επιγνωση,συνειδηση αλλά ναι... ειναι εκεινα τα καταραμμενα αδειασματα που λες - μα τι εγινε ? καλα δεν ημουν ?

Με συγχωρεις αν το εθεσα ημι μπερδεμενο, ισως φταιει οτι ετσι το εχω ζησει και εγω.

Τωρα πχ αυτην την ωρα που σου γραφω ειμαι κομπλε.Ηρθε και περασε.Τι να πω δε ξερω?Παω ηδη σε ειδικο οπως ειπα παραπανω.Ημουν πολυ χειροτερα οταν πρωτοπηγα.Τουλαχιστον τωρα με πιανει στις 2 βδομαδες 3 φορες καπου εκει,τις υπολοιπες μερες απλα θα ειμαι λιγο νταουν.
Οχι δεν εγκαταλειπω,θελω να ειμαι καλα και να ζησω χαρουμενη κ χαμογελαστη.
Αυριο που θα παω θα τον ρωτησω:αυτα τα σκαμπανεβασματα ειναι φυσιολογικα ρε παιδι μου?Αυτπς δεν θα μου εδινε καποιο βοηθημα φαρμακευτικο εννοω αν διεκρινε σοβαρο θεμα?Μηπως το γιγαντωνω κι εγω στη προσπαθεια μου να το διαχειριστω?Ξερω κι εγω μωρε?Πρωτογνωρα πραγματα.Αυριο θα του πω να μου δωσει αγωγη κ σε συνδυασμο με τη ψυχοθεραπεια να εχω τα μεγιστα αποτελεσματα.
Μερικες φορες νιωθω ανασφαλεια ρε παιδι μου γτ δε ξερω επ ακρθβως πως να το διαχειριστω,ειναι πρωτογνωρο ολο αυτο οπως εγραψα παραπανω.
Με βοηθανε πολυ αυτα που γραφετε παντως ευχαριστωωωωωω

Επισης αν μου δωσει φαρμακευτικη αγωγη το πρωτο διαστημα θα εχει καποιες παρενεργειες στη καθημερινοτητα?Πρεπει να σκεφτω κ αυτο:Γιατι μεγαλωνω μονη μου ενα παιδακι.Ξερεις αγαπη μου ποσο δυσκολο ειναι αυτο?Να εχεις ενα αγγελουδι υπ ευθυνης σου,να πρεπει να εισαι 24ωρες το 24ωρο καλα κ να πρεπεις να προσπαθησεις κ γι αυτο?Καλα ολα τα αλλα που προσπαθουμε καθε μερα να φερουμε εις περας,αλλα κι αυτο???Ειναι μονοδρομος ομως,ο θεος σου εμπιστευτηκε το μεγαλωμα μιας ψυχης(το παιδακι μου εννοω) κοψε το λαιμο σου εγω,εσυ,οποιος.Ας ειχαμε φροντισει νωριτερα να μην φταναμε σ αυτο το σημειο!Γιατι αφησα πραγματα μεσα μου απο χρονια και με το καλοκαιρινο της μανας μου,εσκασε η φουσκα!Αυτα ηταν τα λογια του ειδικου σε εμενα

Ο ψυχολογος δεν προτρεπει σε αγωγη ουτε μπορει να συνταγογραφησει. Εαν πας σε ψυχιατρο και ζητησεις την πιο μικρη δοση που υπαρχει λογω του οτι μεγαλωνεις μονη το παιδακι σου δεν θα γινεις ζομπι.
Εσυ θα κρινεις κατοπιν συνεννοησης με ψυχιατρο τι μπορειτε να κανετε. Μπορει να μην σου συστησει καν αγωγη και να διακρινει πως μονο με την ψυχοθεραπεια εισαι ακρως λειτουργικη. Δεν μπορω να ξερω.
Γνωριζω ομως οτι δεν ειναι ολες οι αγωγες ιδιες οπως γνωρισα κοσμο που εκανε ληψη μονο για 3 ή 6 μηνες και πραγματι δεν ξανα ελαβε.

Σωστος ειδικος με εμπειρια και καλη διαθεση για τον ανθρωπο. Νομιζω ειναι το Ν.1

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Ο ψυχολογος δεν προτρεπει σε αγωγη ουτε μπορει να συνταγογραφησει. Εαν πας σε ψυχιατρο και ζητησεις την πιο μικρη δοση που υπαρχει λογω του οτι μεγαλωνεις μονη το παιδακι σου δεν θα γινεις ζομπι.
Εσυ θα κρινεις κατοπιν συνεννοησης με ψυχιατρο τι μπορειτε να κανετε. Μπορει να μην σου συστησει καν αγωγη και να διακρινει πως μονο με την ψυχοθεραπεια εισαι ακρως λειτουργικη. Δεν μπορω να ξερω.
Γνωριζω ομως οτι δεν ειναι ολες οι αγωγες ιδιες οπως γνωρισα κοσμο που εκανε ληψη μονο για 3 ή 6 μηνες και πραγματι δεν ξανα ελαβε.

Σωστος ειδικος με εμπειρια και καλη διαθεση για τον ανθρωπο. Νομιζω ειναι το Ν.1

---

Σε ψυχιατρο πηγαινω και εως τωρα κανω ψυχοθεραπεια.Εχω παει 5 φορες και του ειπα οταν πρωτοπηγα αν κρινει οτι χρειαζεται φαρμακευτικη αγωγη να μου το πει.Μου ειπε δεν θεωρω οτι χρειαζεσαι.Μου ειπε ειναι φυσιολογικα αυτα που βιωνω,μου ειπε να δωσω χρονο στον εαυτο μου να ξεπερασει το σοκ που υπεστη το καλοκαιρι,μου ειπε θα εχω σκαμπανεβασματα στη διαθεση,τι αλλο?Μου ειπε να κανω υπομονη,μου ειπε να βαθμολογω τα επεισοδια.Αν συμβαινουν συχνα,την ενταση τους κτλ.
Οντως δεν ειμαι οπως ημουν πριν παω.Πλεον λειτουργω στη δουλεια μου,στο σπιτι, σε ολα σχεδον οπως πριν.
Απλα υπαρχουν στιγμες που νιωθω εντονη ανησυχια,δυσφορια,καμια ευχαριστηση για τιποτα.Ευσυγκινητη και ευερεθιστη.Οταν νιωθω ολα αυτα περνανε ασυναισθητα κ οι σκεψεις οι κακες.Δεν ξερω τι να πω....Αυριο που θα παω θα τα ξανα πιασω απ την αρχη.Μηπως δεν του τα εχω δωσει να τα καταλαβει καλα.

Σε ευχαριστω που μου διευκρινισες κλαδο. Νομιζω πως ηδη ξερεις παρα πολυ καλα να το χειριζεσαι. Πραγματι εαν τα επεισοδια ανεβαινουν και επιμενουν για καιρο ισως ξεκινησεις κατι.
Αλλα αυτο δειχνει ποσο υγεια εχεις μεσα σου. Να ξερεις και κανεις οτι καλυτερο μπορεις για το παιδι σου.
Δεν ξερω τι αλλο να σου πω !!!
Το μπραβο ειναι μηδαμινο.

Ευχαριστω για ολα.Κανω υπομονη και σκεφτομαι θετικα,κανω θετικες δηλωσεις στον εαυτο μου,γραφω το τι αισθανομαι κ τι σκεφτομαι.
Ξερω πως ο εαυτος μου χρειαζεται θαλπωρη,αγαπη κ αγκαλιασμα γτ τοοοοοσο καιρο δεν ακουγα τις αναγκες του.
Ειναι πλ ασχημο να μην νιωθεις χαρα κ να μη σε συγκινει τιποτα.Απ την αλλη ομως υπαρχουν κ αρκετες στιγμες που νιωθω ομορφα και αισιοδοξα.
Χρειαζομαι χρονο και υπομονη.Το καλο ειναι οτι οι κακες σκεψεις μου ερχονται μονο οταν ειμαι πεσμενη.Το πρωτο καιρο συνεχεια το μυαλο μου πηγαινε στο κακο.

Quote:

---

Originally Posted by jule

Ευχαριστω για ολα.Κανω υπομονη και σκεφτομαι θετικα,κανω θετικες δηλωσεις στον εαυτο μου,γραφω το τι αισθανομαι κ τι σκεφτομαι.
Ξερω πως ο εαυτος μου χρειαζεται θαλπωρη,αγαπη κ αγκαλιασμα γτ τοοοοοσο καιρο δεν ακουγα τις αναγκες του.
Ειναι πλ ασχημο να μην νιωθεις χαρα κ να μη σε συγκινει τιποτα.Απ την αλλη ομως υπαρχουν κ αρκετες στιγμες που νιωθω ομορφα και αισιοδοξα.
Χρειαζομαι χρονο και υπομονη.Το καλο ειναι οτι οι κακες σκεψεις μου ερχονται μονο οταν ειμαι πεσμενη.Το πρωτο καιρο συνεχεια το μυαλο μου πηγαινε στο κακο.

---

Ξερεις και με ποιο τροπο να σου δωσεις τα παραπανω ? εγω ρε γμτ δεν ηξερα και ακομα το ψαχνω.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Ξερεις και με ποιο τροπο να σου δωσεις τα παραπανω ? εγω ρε γμτ δεν ηξερα και ακομα το ψαχνω.

---

Καλησπερα και ελπιζω να εισαι καλα.Κι εγω το ψαχνω ακομη δεν ειμαι σιγουρη για το τροπο.Απλα υποθετω πως οταν εχεις ενα μικρο παιδακι κ χρειαζεται τι?Φροντιδα σε ολες του τις αναγκες,σωστη διατροφη και αθληση για ενα δυνατο κ υγιη οργανισμο,αμα του βαζεις-βαζουμε σαβουρα μεσα τι περιμενεις??Ξεκινας απο τα απλα.αυτα που προανεφερα ειναι τα απλα και μποορυμε ευκολα να τα κανουμε,να αφουγκραζομαστε το τι νιωθει κ το πως αισθανεται.Το Μεσα μας δε κανει ποτε λαθος για το τι ειναι σωστο για το καθεναν μας.
Θετικη σκεψη,χαλαρωση,μπορουμε καλλιστα να ξεκινησουμε διαλογισμο σε ενα Κεντρο,υπαρχουν πολλα πλεον.
Να μην καταπιεζουμε συναισθηματα-αναγκες για να ειναι καλα οι αλλοι,πρωτα και κυρια εμεις!

Καλησπερα σας...Χτες ειχα επισκεψη στο Σταθη.Ηταν μια πολυ δυσκολη συνεδρια καθως εγω ημουν αρκετα down τη βδομαδα που μας περασε.Του ζητησα μια υποστηριξη με φαρμακο. Μου ειπε εγω δεν θα σου εδινα αλλα επειδη εχεις υπο την ευθυνη μου το μεγαλωμα ενος παιδιου και μονο γι αυτομου προτεινε την ελαχιστη ημερησια δοση που μπορει να παρει ενηλικας.μου εδωσε το Cipralex 10 mg.Ενα την ημερα καθε πρωι και να το ξεκινησω σταδιακα.Θελω γνωμες αν ξερει καποιος για το συγκεκριμενο σκευασμα.Σημερα ειμαι ηδη αρκετα καλα.
Δε μπορω να πω οτι εχω ανησυχια η αγχος η πεσιμο.Ειμαι σχετικα καλα.Ισως με βοηθησε η χθεσινη συνεδρια,ισως δε ξερω τι..

Jule, δεν το ξερω απο προσωπικη εμπειρια για το συγκεκριμενο med αλλά σου ευχομαι μονον να δεις θετικες εξελιξεις. Πολλα μελη εχουν λαβει σιπραλεξ και εχουν γραψει καλα σχολια νομιζω.
Καλη δυναμη, θετικη σκεψη οσο ειναι δυνατον, εστιαση σε λιγα θεματα και σημαντικα και απλα ομορφες στιγμες με το αγγελουδι σου. Οσο ειναι εφικτο.
Ευχομαι σε 8 μερες απο τωρα να νιωθεις πολυ πολυ πολυ καλα !!!

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Jule, δεν το ξερω απο προσωπικη εμπειρια για το συγκεκριμενο med αλλά σου ευχομαι μονον να δεις θετικες εξελιξεις. Πολλα μελη εχουν λαβει σιπραλεξ και εχουν γραψει καλα σχολια νομιζω.
Καλη δυναμη, θετικη σκεψη οσο ειναι δυνατον, εστιαση σε λιγα θεματα και σημαντικα και απλα ομορφες στιγμες με το αγγελουδι σου. Οσο ειναι εφικτο.
Ευχομαι σε 8 μερες απο τωρα να νιωθεις πολυ πολυ πολυ καλα !!!

---

Δευτερη μερα που περνω το med 1/4 για 2 μερες.Ολα καλα εως τωρα πηγαν.Μου ειπε αν με πιανει ανησυχια απο το σιπραλεξ να περνω ζαναξ των 0,25.Παντως νιωθω αρκετα καλυτερα δε ξερω αν συντελει το med αλλα νιωθω λιγο καλυτερα.Ισως κανει δραση αφου ειμαι παρθενος οργανισμος κ δεν ξανα εχω παρει τιποτα......Ολα θα πανε καλα το ξερω.Ειμαι αισιοδοξη....Ευχαριστω για τις απαντησεις σας!

Αυτα ειναι - εισαι μαχιμη :) :) :)

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.

Γεια σου Τζουλι..η αληθεια ειναι πως αυτο που σου συνεβη με την μαμα σου ειναι κατι ασχημο και σιγουρα θα χρειαστεις χρονο να το ξεπερασεις. Εσυ ομως αυτο που οφειλεις στον εαυτο σου αν σκεφτεσαι ειναι πως εχεις οπως ειπες ενα παιδακι το οποιο ειναι καλο να βλεπει τη μαμα του δυνατη, να ειναι δηλαδη σε θεση να το στηριξει οσο μπορει. Εκτος ομως απο το παιδι, εισαι πανω απο ολα εσυ .Η μαμα σου οπως και πολλοι ανθρωποι δυστυχως καποια στιγμη λογω καποιων προσωπικων τους θεματων μπορει να οδηγηθουν σε τετοιες πραξεις. Μην μπερδευεις ομως τη δικη της ψυχολογια με τη δικη σου. Τον πρωτο καιρο δηλαδη το κατανοω να μην θες να πιασεις ξυραφακι που ειπες διοτι ειχες συνδυασει στο μυαλο σου το αντικειμενο με τον ανθρωπο και οτι εαν εσυ το χρησιμοποιησεις θα οδηγηθεις κι εσυ σε αυτο ομως εφοσον εχεις παει σε ψυχολογο θα δεις οτι με τον καιρο θα το ξεπερασεις..ειναι λογικο να υπαρχει στρες και κανεις δεν μπορει να σου πει οτι θα το ξεπερασεις ευκολα. Ομως να θυμασαι παντα οτι η ζωη προχωραει και εσυ εχεις τη δικη σου ζωη την οποια εισαι δυνατη και μπορεις να την διαμορφωσεις οπως εσυ επιθυμεις..!στηριξε τη μαμα σου οσο μπορεις αλλα προσπαθησε να σκεφτεσαι οτι αφου καταφερες να βρεις τη δυναμη να πας σε ψυχολογο και να μιλησεις για αυτο εισαι ικανη για ολα..Προσπαθησε επισης να κανεις θετικες σκεψεις οπως ποσο ευτυχισμενη εισαι που εχεις ενα παιδι το οποιο το βλεπεις καθε μερα να μεγαλωνει ,δηλαδη η ζωη συνεχιζεται.Η αυτοκτονια μπορει να οδηγησει σε θανατο ομως εσυ δεν εχεις χασει κανεναν ανθρωπο. Τους εχεις ολους εκει και καθε μερα παλευεις για να κανεις καλυτερη τη ζωη σου.