Κάθε μέρα..

Κάθε βραδυ που πεφτω να κοιμηθω λεω στον εαυτο μου οτι αυριο θα ειναι ολα διαφορετικα.θα προσπαθησω να αλλαξω.να γινω οπως ημουν.καθε νυχτα που κοιμαμαι ξυπναω 2-3 φορες απ τους εφιαλτες που βλεπω.καθε πρωι δεν μπορω να αλλαξω αυτο που ειμαι-που εχω γινει- τελικα.απ τη στιγμη που θα ανοιξω τα ματια μου συνειδητοποιω οτι ηδη κουναω το ποδι μου νευρικα.κι αυτο ειναι.φοβος για τα παντα και ταραχη.και περνανε οι μερες..πανε χαμενες.περναει η ζωη μου..μεχρι πριν 5 μερες εκλαιγα ασταματητα..τωρα δεν μπορω να κανω ουτε αυτο.ανεκφραστη.πριν απο λιγο μ επιασε ενα πλακωμα.συνηθως οταν κλαιω μου περναει..δεν μπορω πια.φοβαμαι τα παντα.δε νιωθω πουθενα ασφαλης και με κανεναν.καποτε μπορει.τωρα η κατασταση εχει ξεφυγει πια.εχω τοση ενταση/ταραχη λες κι ειμαι ετοιμη να τρεξω.ναι αλλα για που;αφου φοβαμαι..τα παντα.
πριν απο λιγο διαβασα εδω μεσα οτι η αγαπη θεραπευει τα παντα..πανω που ειχα αρχισει να συνειδητοποιω ποσο μου λειπει..απο παντου..
γραφω γιατι ισως νιωθω καλυτερα..δε μπορεσα να παω σε ψυχολογο καθως απευθυνθηκα καπου και με αγνοησαν..μετα απ αυτο δεν θελω να προσπαθησω παλι..ειμαι επαρχια.εστειλα μνμ(mail) με ον/μο και δεν πηρα καμια απαντηση..καταλαβαινετε πως ενιωσα..θα ηθελα παρα πολυ να παω να βαλω ενα ποτακι να πιω και να κανω ενα τσιγαρο αλλα μαντεψτε..φοβαμαι..
α κι οταν λεω φοβαμαι εννοω μην πεθανω..μη παθω τιποτα και μεινω..( μαλλον επρεπε να το βαλω σε αλλη ενοτητα..)

Κουραγιο! Ολα ξεπερνιουνται αρκει να εχεις θεληση και υπομονη! Τι αντιμετωπιζεις ;;

Quote:

---

Originally Posted by katerinakilg

Κάθε βραδυ που πεφτω να κοιμηθω λεω στον εαυτο μου οτι αυριο θα ειναι ολα διαφορετικα.θα προσπαθησω να αλλαξω.να γινω οπως ημουν.καθε νυχτα που κοιμαμαι ξυπναω 2-3 φορες απ τους εφιαλτες που βλεπω.καθε πρωι δεν μπορω να αλλαξω αυτο που ειμαι-που εχω γινει- τελικα.απ τη στιγμη που θα ανοιξω τα ματια μου συνειδητοποιω οτι ηδη κουναω το ποδι μου νευρικα.κι αυτο ειναι.φοβος για τα παντα και ταραχη.και περνανε οι μερες..πανε χαμενες.περναει η ζωη μου..μεχρι πριν 5 μερες εκλαιγα ασταματητα..τωρα δεν μπορω να κανω ουτε αυτο.ανεκφραστη.πριν απο λιγο μ επιασε ενα πλακωμα.συνηθως οταν κλαιω μου περναει..δεν μπορω πια.φοβαμαι τα παντα.δε νιωθω πουθενα ασφαλης και με κανεναν.καποτε μπορει.τωρα η κατασταση εχει ξεφυγει πια.εχω τοση ενταση/ταραχη λες κι ειμαι ετοιμη να τρεξω.ναι αλλα για που;αφου φοβαμαι..τα παντα.
πριν απο λιγο διαβασα εδω μεσα οτι η αγαπη θεραπευει τα παντα..πανω που ειχα αρχισει να συνειδητοποιω ποσο μου λειπει..απο παντου..
γραφω γιατι ισως νιωθω καλυτερα..δε μπορεσα να παω σε ψυχολογο καθως απευθυνθηκα καπου και με αγνοησαν..μετα απ αυτο δεν θελω να προσπαθησω παλι..ειμαι επαρχια.εστειλα μνμ(mail) με ον/μο και δεν πηρα καμια απαντηση..καταλαβαινετε πως ενιωσα..θα ηθελα παρα πολυ να παω να βαλω ενα ποτακι να πιω και να κανω ενα τσιγαρο αλλα μαντεψτε..φοβαμαι..
α κι οταν λεω φοβαμαι εννοω μην πεθανω..μη παθω τιποτα και μεινω..( μαλλον επρεπε να το βαλω σε αλλη ενοτητα..)

---

Κατερινακι καλημερα, απο το αλλο σου thread καταλαβα, πως η μοναξια και η κακοποιηση απο την μητερα σε εχει πεισει οτι δεν σου αξιζει η αγαπη, ο σεβασμος, η ισοτιμη σχεση. Λογικο επακολουθο να επιλεξεις εναν αντρα με στοιχεια κακοποιητικα.
Το μονο που μπορει να αλλαξει σε ενα ποσοστο με κοπο και αγωνα εισαι εσυ. Ουτε η μητερα ουτε ο συντροφος ουτε η αδελφη.

Μονη σου ειναι αρκετα δυσκολο να ανεβεις ολο αυτον τον γολγοθα. Αυτο που σου συμβαινει ειναι οτι συναισθηματικα εχεις τοξικωθει, μπουκωσες μοναξια, μαυριλα, φοβο, ανασφαλεια, μιζερια.
Αρα το σωμα λειτουργει σε κατασταση φυγης, ναι, φυγης... γιατι απειλεισαι.

Μια αρχη ειναι να βρεις ψυχιατρο, να ξεκινησεις αγωγη, παραλληλα λογω αγωγης αρα σχετικου συντονισμου νευρικου συστηματος να αποκτησεις μια οικονομικη αυτονομια, εστω συγκατοικησε με καμια κοπελα, εστω μια φοιτητρια χαμηλων τονων οπου απλα θα μοιραζεστε λογαριασμους τιποτα αλλο, απομακρυνση απο τον κακοποιητικο συντροφο και μετα ψυχοθεραπεια.


Αυτο ειναι ενα πλανο που κατεβαζει το δικο μου φτωχο μυαλο. Δεν λεω οτι ειναι ευκολακι, ισα ισα... καθε αλλαγη ειναι καρα δυσκολακι. Ομως... αν ειχες γεννηθει για να καταπιεζεσαι και να πιστευεις πως σου αξιζει ολο αυτο δεν θα ειχες ψυχοσωματικες ενοχλησεις. Εφοσον εχεις, ενα υγιες κομματι σου σε παροτρυνει να αλλαξεις. Να σε αναλαβεις. Να μαθεις να σε φροντιζεις.

Πιστευω πως σε τετοιους αγωνες απο το " πουθενα " καμια φορα εμφανιζονται ανθρωποι να μας συμπαρασταθουν, μπορει να μην τους καταλαβουμε εκεινη την στιγμη.

Εαν ο συντροφος σου δεν ηταν τοσο ελεγκτικος και καταπιεστικος δεν θα προτεινα να αποχωρησεις. Αλλά ... σου κανει κακο.

Θα παψεις να φοβασαι τα παντα, οταν νιωσεις καλυτερα για την κατερινα, για να νιωσεις καλυτερα πρεπει να δωσεις τις δικες σου μαχες, οχι για τα κομπλεξ της μαμας ή του συντροφου.

Υπαρχει ελπιδα απλα θελει και σωστους βοηθους.

Εισαι επαρχια, ψαχνεις ψυχολογο, αν και η ανωνυμια βοηθαει πολυ στο σαιτ εαν πεις εστω σε ποιο νομο αναζητας οποιος νιωθει οτι ξερει καποιον καλο θα σου στειλει ειτε σε ενα μαιλ που θα μας γραψεις ειτε σε ινμποξ οταν θα εχεις συμπληρωσει 50 ποστ.

Μακαρι οπως και οσο μπορουμε να βοηθησουμε.

γραφω γρηγορα γιατι φοβαμαι.χθες εκανα μια κινηση-εσκυψα και ενιωσα εναν πονο δυνατο κατω απ τον αυχενα και μου χτυπησε σε ωμους και στερνο.στιγμιαια.απο χθες μεχρι σημερα το εχω παθει αλλες 4-5 φορες αλλα μονο οταν κινουμαι και στιγμιαια.οταν ξαπλωνω η ειμαι ακινητη ολα καλα.αλλα φοβαμαι.πριν εναμιση μηνα σχεδον εκανα καρδιογραφημα και τριπλεξ.αυτη τη στιγμη δεν με ηρεμει τιποτα.διαβασα και συμπτωματα στο ιντερνετ.βοηθηστε σας παρακαλω.

Κατερινακι μου, αυχενικο θα ειναι λογικα. Αρα κολαρο, παυσιπονα. Σε εναν γιατρο να πας.

:(:(:( Μην διαβαζεις απο το ιντερνετ γιατι θα φανταζεσαι τα χειροτερα και θα σε ριχνει κι αλλο ο φοβος.

Μην σε πατας τοσο κατω ρε γμτ. Ευχομαι να το δεις συντομα αλλιως και να ξεκινησεις να σε βαζεις προταιρεοτητα.

Μπορεις ! Όλοι μπορουμε. Απλά μας εκαναν να πιστεψουμε οτι η αρρωστια μονο μας καθιστα ανθρωπους αξιους για προσοχη κατα καποιο τροπο.

Σ΄ευχαριστω παρα πολυ που μου απαντας..κανεις δεν ασχολειται μαζι μου.κανεις..ντρεπομαι κι εκνευριζομαι που εχω γινει ενας τοσο αδυναμος ανθρωπος.μισω τον εαυτο μου.τη ζωη μου..ολα..τα παντα..

Μην ντρεπεσαι που σου φερθηκαν ανθρωποι με προβληματα με προβληματικο τροπο. Μην ντρεπεσαι που σε κακοποιησαν ψυχολογικα. Μην ντρεπεσαι που εχεις εναν αλλον χαρακτηρα που αρνειται να γινει αυτο που του διδαξαν.
Ναι οκ καλα τα γραφω ( μη νομιζεις και εγω προσπαθω να τα πεταξω απο πανω μου ολα ετουτα) !!!!

Υποφερεις επειδη δεν σου ταιριαζει το χειριστικο κακοποιητικο δηθεν στυλακι.
Αλλά ναι εισαι Μονη σου στον αγωνα. Πιστεψε με και 10 φιλους να ειχες αν δεν ηξεραν απο τετοιο περιβαλλον παλι δεν θα καταλαβαιναν.

Διαβασες την προταση μου ? στο πανω πανω μηνυμα ?

Κατερινακι μου ξεκινα απο καπου. Σιγα σιγα αλλά μονο για την κατερινα.

Δεν εχω τροπο γμτ να σου δειξω οτι ειναι πολυσυνθετο το θεμα και εχουμε οπως δηποτε αναγκη απο καποια χερακια που δεν χτυπανε αλλά μας δινουν μια ωθηση να σηκωθουμε.

Κατι ακομα... οσο και εαν παρατησεις τον εαυτο σου, οσο και στον πατο να φτασεις - Δεν θα νιωσεις αγαπη απο τους κακοποιητες- ισα ισα θα εχεις παρει και το σκληρο μαθημα οτι δεν τους αξιζει η δικη σου αδυναμια !

Αλλά βλεπεις ειναι καπως παραξενη ιστορια αυτη της ιασης.

Εγω θα σε ενθαρρυνω να προχωρας !!! Εσυ γραψε με, μην μου απαντησεις, βρες 1000 δικαιολογιες, ολα αυτα ειναι φυσιολογικα σταδια ενος ψυχισμου που τον εχουν μαυρισει.

Κανεις μα κανεις σε αυτην την πλαση δεν εχει το δικαιωμα να σε κανει να μισεις τον εαυτο σου τοσο πολυ που να τον σκοτωνεις εμμεσα. Κανεις !!!

δεν ημουν ετσι..παντα ημουν αυτη που ειχαν για αχρηστη κι αδυναμη και στα δυσκολα-στα πολυ δυσκολα μονο εγω τα εβγαζα περα.οσο εγωιστικο κι αν ακουγεται.και μονο τοτε με αποδεχονταν.και για λιγο.και μετα φτου κι απ την αρχη.με επεισαν αραγε οτι ειμαι ολα αυτα που πιστευουν;γιατι;τι κερδιζουν;
constantly σ΄ευχαριστω που ασχολεισαι..με βοηθας πολυ..παρα πολυ..

Ακου κατερινα μου.
Ολοι βολευονται με εναν ανθρωπο που τα βγαζει περα, στηριζει, λεει ναι και ειναι παθητικο.
Εσυ ομως αγανακτησες. Να χαιρεσαι που αγανακτησες. Οποιος νοσει σημαινει οτι μπορει και να ιαθει.
Δεν ειναι ευκολη η αλλαγη. Ειναι ζορικη. Χωρις ομως εστω μικρο αλλαγες με σωστη καθοδηγηση ενος εμπιστου και ειδικου πως να τα βγαλεις περα ? Προσωπικα μακαρι να ξερα το πως να το εγραφα και να βοηθουσα κοσμο που δεν μπορει να παει πουθενα.

Δε μπορεις να φανταστεις ποσο πεισμα βαζω για να μην υποκυπτω σε οσα με επεισαν οτι μου αξιζουν. Ειμαι παθουσα σου απαντω απο ψυχη. Χρειαζεσαι τον χρονο σου αλλά κυριως σωστους ανθρωπους.

οχι,οχι,οχι.τιποτα δεν μπορω να αλλαξω.δεν βγαινω καθολου εξω απ το σπιτι δεν εχω δουλεια-δεν βρισκω δουλεια,δεν εχω χρηματα,δεν εχω ουτε ενα ευρω και ντρεπομαι.ντρεπομαι-δεν μπορω να φροντισω τον εαυτο μου.ζητησα βοηθεια και η πορτα ειναι κλειστη.καθε μερα.κι ολο κλαιω.και θελω τοσο πολυ να χτυπησω το κεφαλι μου στον τοιχο με τοση δυναμηγια να σταματησω τη μιζερια μου για να τα σταματησω ολα.βαρεθηκα.βαρεθηκα.δεν αντεχω αλλο.

Kατερίνα μου,καλησπέρα!! ,Καταρχάς,πόσο χρονών είσαι κούκλα μου?? Λοιπόν, όλοι έχουμε ιστορίες με φοβίες μου...εγώ το έπαθα μέσα στις καλοκαιρινές μου διακοπές,μου βγήκε ψυχοσωματικά το άγχος που είχα και νόμισα οτι θα μείνω στον τόπο...κάθε μέρα περίμενα την ώρα που θα πάθω ανακοπή...αλλά η πλάκα ήταν οτι δεν καθόμουν μέσα! Μέχρι που οι μέρες περνούσαν και δεν πάθαινα τίποτα και με διαβεβαιώσεις διαφόρων ειδικοτήτων ιατρών άρχισα να αποκτώ δύναμη, άρχισα γυμναστική και μέρα με τη μέρα άρχισα να ξεχνώ αυτή τη φοβία και να είμαι όλο και καλύτερα! Φυσικά ακόμα δεν είμαι οπως παλιά...αλλά αισθητά πολύ καλύτερα!!! Αν προβάλλεις τις φοβίες λογικό να αισθάνεσαι τόσο άσχημα γτ όλες οι φοβίες μας τρέφονται απο τέτοια συναισθήματα και καταστάσεις. Δείξε πυγμή, αγάπα τον εαυτό σου και συμπεριφέρσου σε αυτόν σαν να είναι ο καλύτερος σου φίλος!!

Quote:

---

Originally Posted by katerinakilg

οχι,οχι,οχι.τιποτα δεν μπορω να αλλαξω.δεν βγαινω καθολου εξω απ το σπιτι δεν εχω δουλεια-δεν βρισκω δουλεια,δεν εχω χρηματα,δεν εχω ουτε ενα ευρω και ντρεπομαι.ντρεπομαι-δεν μπορω να φροντισω τον εαυτο μου.ζητησα βοηθεια και η πορτα ειναι κλειστη.καθε μερα.κι ολο κλαιω.και θελω τοσο πολυ να χτυπησω το κεφαλι μου στον τοιχο με τοση δυναμηγια να σταματησω τη μιζερια μου για να τα σταματησω ολα.βαρεθηκα.βαρεθηκα.δεν αντεχω αλλο.

---

Κανα επιδομα ? κανα baby sitting ? κατι να μαζεψεις εστω 30 ευρω να πας σε ενα ειδικο ? Εχω στα threads μου ενα θεμα με τιτλο δωρεαν, δες και εκει μπας και κατι βοηθησει.
Μακαρι να μπορουσα να κανω κατι παραπανω κατερινα μου.

viviann,τωρα που το λες εχεις δικιο.μου θυμιζεις τον εαυτο μου στην πρωτη κριση πανικου οι συνεπειες της οποιας ηταν ολεθριες για μενα.ειχα κλειστει και παλι τοτε στο σπιτι αλλα οχι σ αυτα τα χαλια που ειμαι τωρα.θυμαμαι τοτε λοιπον οτι απλα ξυπνησα μια μερα και ειπα στον εαυτο μου οτι απ το να περιμενεις να πεθανεις σπιτι σου δν βγαινεις εξω κι οτι γινει;αν ερθει η ωρα σου τι σπιτι τι εξω;δε μπορεις να φανταστεις ποση δυναμη μου ειχα δωσει τοτε.και βγηκα και δεν επαθα και τιποτα.κι ολα καλα.απλα τωρα ειναι ολη αυτη η αδρανεια η ανεργια η ακυρωση απο πολλοι κοντινους μου ανθρωπους και η κακοποιηση το αισθημα οτι δεν μπορω να καταφερω τιποτα που με εχει κανει ενα φυτο.παντως σ ευχαριστω που μου εγραψες την εμπειρια σου. α η ηλικια μου ειναι 33.
constantly τιποτα απ αυτα που μου λες δεν υπαρχει..εκανα ομως καποιες αιτησεις για δουλεια.δεν τα παραταω..
απ ο,τι καταλαβατε ξεκινησα να απανταω για να νιωθω λειτουργικη.φοβομουν να γραψω την αποψη μου μη τυχον και θεωρηθει ακυρη και χαζη..
αγωνιζομαι παντως..κι ο,τι γινει..

Εγώ είχα στείλει έμάιλ σε όλο τον κόσμο όταν είχα εξωπυραμίδικα μη στεναχωριέσαι δεν απαντάει κανείς μόνο ένας μου απάντησε για κατάθλιψη ή άλλοι με αγνόησαν πανηγυρικά όποτε μη στεναχωριέσαι είναι γενικό το κακό

Αν η απάντηση σου δεν είναι καλή σε σημείο εκνευριστικό θα βρεθεί κάποιος που θα στο πει να σαι σίγουρη εγώ το κάνω αυτό άμα δω απαντήσεις ότι να ναι για καιρό το λέω καλό κακό δεν ξέρω αλλά θα στο πούμε να ξέρεις τα άλλα δεν τα διάβασα που λέτε είναι πολλά

Quote:

---

Originally Posted by katerinakilg

απ ο,τι καταλαβατε ξεκινησα να απανταω για να νιωθω λειτουργικη.φοβομουν να γραψω την αποψη μου μη τυχον και θεωρηθει ακυρη και χαζη..
αγωνιζομαι παντως..κι ο,τι γινει..

---

Θελει κουραγιο και δυναμη να πολεμας χωρις εφοδια και συμμαχους. Δεν λες κατι χαζο, ουτε κατι ακυρο. Οποιος ξερει απο σκοταδια μπορει να καταλαβει.
Ευχομαι συντομα να σου συμβει κατι καλο, μια δουλεια ? ενας καλος ανθρωπος ? κατι...
Τουλαχιστον να ξερεις πως εισαι ηδη πιο πανω απο τη παγιδα. Αγωνιζεσαι δεν παραιτηθηκες !

Στις κρισεις πανικου απο ενα σημειο και μετα θυμαμαι πως εκανα πολυ περπατημα, χαπια δεν επαιρνα, συνηθισα την αυπνια, τη φτωχεια, την κατασταση και καποια στιγμη μειωθηκαν τα συμπτωματα.
Εκ πειρας δηλαδη αιντε αυτο παλευεται χωρις ψυχιατρο ενα διαστημα.

Το μονο που με κραταγε ορθια ηταν μια φωνη που ελεγε, οχι ΡΕ, προχωρα !!! Αργοτερα την εχασα βεβαια, αλλά δεν πτοουμαι ... οι μαχες ειναι πολλες.
Δεν εισαι μονη σε αυτο το κομφουζιο, πιστευω παρα πολλες ψυχες παλευουν. Για αυτο ευχομαι να βρεθει και ενας καλος ανθρωπος κοντα σου. Εστω με μια καλημερα βρε αδερφε... με ενα χαμογελο, με ενα αυθεντικο " τι κανεις " ? Να μειωνει λιγουλακι την μοναξια σου.

με βοηθατε παρα πολυ..παρα πολυ ομως..ολοι περναμε δυσκολα αλλα ειναι πολυ σημαντικο να μπορεις να μοιραστεις με ανθρωπους που σε καταλαβαινουν τα σκοταδια σου ,τις ανησυχιες σου,τους πανικους σου και τις προσπαθειες σου να βαλεις τα χερια κατω και να σηκωθεις.εστω κι αν ξαναπεσεις μετα.εστω οτι εγω σημερα εβαλα το ενα χερι κατω για να σηκωθω..κι ο,τι καταφερω..αν πεσω εδω θα ειμαστε παλι..

δεν ανοιγω καινουργιο θεμα γραφω εδω.λοιπον αδιαθετησα γυρω στις 7 μερες νωριτερα.αυτο μου εχει ξανασυμβει μονο μια φορα μετα απο μεγαλη στενοχωρια.εγιναν δυο γεγονοτα.ενας πολυ ασχημος τσακωμος με τον συντροφο μου -οκ εχει ξαναγινει-και με την οικογενεια μου.δεν τσακωθηκα πολυ με την οικογενεια μου απλα τυχαια βρηκα ενα χαρτι που ειναι πολυ ασχημο για μενα .για το εξοχικο μου που το συντηρουσα και το συντηρω εγω με ο,τι εχω και δεν εχω και πηγαν και μου εκοψαν το ρευμα.εχω στενοχωρηθει παρα πολυ γιατι τωρα πλεον δεν μπορω να κανω επανασυνδεση.δεν με ρωτησαν.εγω το συντηρουσα.ειμαι πολυ στενοχωρημενη.αυτοι δεν πηγαιναν ποτε.ολα εγω τα εφτιαξα εκει.δεν με υπολογιζουν.απο τοτε δηλαδη πριν 3 μερες το βραδυ που κοιμαμαι ιδρωνω παρα πολυ σε καποια φαση.δεν ξερω τι ειναι.και το πατησα στο google και μου εβγαλε καρκινο ή πρωιμη εμμηνοπαυση.δεν θελω να πεθανω.ισως εχω ονειρα.δν με υπολογιζουν πουθενα με πολεμανε.κι εγω ειμαι πολυ αδυναμη.ειμαι ανεργη-δεν εχω λεφτα ουτε να κρατησω αυτα που ειχα απ τον μπαμπα μου.μονο εκει ηρεμουσα.γραφω ασυναρτητα.συγγνωμη αλλα εχω πιει λιγο.οταν πινω νιωθω λιγο καλυτερα για λιγο.παλευω παρα πολυ για να βρω μια δουλεια να μην τους ενοχλω.που δεν τους ενοχλω περα απο ενα πιατο φαγητο κι αν.μου λειπουν πραγματα που ντρεπομαι να τα γραψω αλλα βρισκω λυσεις.δεν τους ενοχλω.τι να κανω πια;δεν αντεχεται αυτο που μου κανουν.ειναι ωραιο δηλαδη να πολεμας τον αλλο οταν δεν εχει οπλα να σε αντιμετωπισει;δεν θα το εκανα ποτε.και τωρα που γραφω δν φτανουν ολα αυτα που περναω σκεφτομαι κιολας οτι θα ειμαι αρρωστη και γονατιζω.δεν αντεχω αλλο.

Quote:

---

Originally Posted by katerinakilg

δεν ανοιγω καινουργιο θεμα γραφω εδω.λοιπον αδιαθετησα γυρω στις 7 μερες νωριτερα.αυτο μου εχει ξανασυμβει μονο μια φορα μετα απο μεγαλη στενοχωρια.εγιναν δυο γεγονοτα.ενας πολυ ασχημος τσακωμος με τον συντροφο μου -οκ εχει ξαναγινει-και με την οικογενεια μου.δεν τσακωθηκα πολυ με την οικογενεια μου απλα τυχαια βρηκα ενα χαρτι που ειναι πολυ ασχημο για μενα .για το εξοχικο μου που το συντηρουσα και το συντηρω εγω με ο,τι εχω και δεν εχω και πηγαν και μου εκοψαν το ρευμα.εχω στενοχωρηθει παρα πολυ γιατι τωρα πλεον δεν μπορω να κανω επανασυνδεση.δεν με ρωτησαν.εγω το συντηρουσα.ειμαι πολυ στενοχωρημενη.αυτοι δεν πηγαιναν ποτε.ολα εγω τα εφτιαξα εκει.δεν με υπολογιζουν.απο τοτε δηλαδη πριν 3 μερες το βραδυ που κοιμαμαι ιδρωνω παρα πολυ σε καποια φαση.δεν ξερω τι ειναι.και το πατησα στο google και μου εβγαλε καρκινο ή πρωιμη εμμηνοπαυση.δεν θελω να πεθανω.ισως εχω ονειρα.δν με υπολογιζουν πουθενα με πολεμανε.κι εγω ειμαι πολυ αδυναμη.ειμαι ανεργη-δεν εχω λεφτα ουτε να κρατησω αυτα που ειχα απ τον μπαμπα μου.μονο εκει ηρεμουσα.γραφω ασυναρτητα.συγγνωμη αλλα εχω πιει λιγο.οταν πινω νιωθω λιγο καλυτερα για λιγο.παλευω παρα πολυ για να βρω μια δουλεια να μην τους ενοχλω.που δεν τους ενοχλω περα απο ενα πιατο φαγητο κι αν.μου λειπουν πραγματα που ντρεπομαι να τα γραψω αλλα βρισκω λυσεις.δεν τους ενοχλω.τι να κανω πια;δεν αντεχεται αυτο που μου κανουν.ειναι ωραιο δηλαδη να πολεμας τον αλλο οταν δεν εχει οπλα να σε αντιμετωπισει;δεν θα το εκανα ποτε.και τωρα που γραφω δν φτανουν ολα αυτα που περναω σκεφτομαι κιολας οτι θα ειμαι αρρωστη και γονατιζω.δεν αντεχω αλλο.

---

νιωθω σπο αυτα που γραφεις οτι αυτομαστιγωνεσαι....οταν τα βλεπουμε τοσο τεραστια..τελικα δεν εχουμε δει οτι υπαρχουν λυσεις...γραφεςι πολυ υποτιμητικα για σενα ..κ ντρεπεσαι αρα μεσα σου υπαρχουν στιβαγμενες ενοχες..που καποιος σου τις εβαλε..δεν ξερω την ιστορια σου..απλα θα σε συμβουλευα να ξεκινησεις αμεσα ψυχθεραπεια σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας κοντα σου οπου ειναι δωρεαν..δεν γινεται να αφησεις ολο αυτο το πραμα μεσα σου να φουντωνει κ να γιγαντωνεται! ειμαι σιγουρη οτι δεν θελεις να ζεις μιση ζωη...ετσι δεν ειναι?
δρασε..κανε κατι για ολο αυτο..! υπαρχουν επιλογες.αποκλειεται να μην υπαρχουν..κ πρωτα απο ολα πρεπει να πας κ σε ψυχιατρο να ξεκινησεις κ καποια αγωγη για να ανεβεις λιγο..να νιωσεις παλι εσυ, δυνατη για να επεξεργαστεις ολα αυτα..ειλικρινα! καντο! σε παρακαλω!

σκεφτομαι οτι δεν γινεται ρε παιδια ενας ανθρωπος να υποφερει τοσο κ να μην του χτυπαει την πορτα καποιος να βοηθησει ή να μην χτυπαει ο ιδιος μια πορτα!! δνε γινεται!! κατι πρεπει να γινει με αυτο το πραμα..ψυχες που χανονται καθημερινα σε μαυρο σκοταδι..(τι ποιητικο..τεσπα)..ολο κ καποια λυση θα υπαρχει..ετσι δεν ειναι?

οταν δεν εχεις χρηματα κι οταν το κψυ ειναι χλμ μακρια απο σενα κι εσυ εχεις φοβιες και δεν μπορεις να πας τοσο μακρια μονος τοτε ναι..μαλλον γινεται..κι οποιος σου χτυπησει την πορτα απλα θα σου πει παρε τη ζωη σου στα χερια σου.μονο που αυτος που στην χτυπαει ειναι πιο υγιης απο σενα στεκει καλα δεν ειναι ανεργος κλπ..σορυ αν κουρασα.

δεν κουρασες!!! ειναι δυνατον να κουρασες??τι λες παιδι μου! καλα κανεις κ τα λες!ρε συ μια φιλη δεν εχεις?εναν φιλο που να σε μεταφερει σε ενα κεντρο ψυχ υγειας?που μενεις?αληθεια..που?

ναι εχω φιλες που με συμβουλευουν αυτα που εγραψα πριν.εχω φιλες αλλα καμια δεν περναει ο,τι εγω.εχω φιλες που εχουν καταφερει πραγματα.εγω τιποτα.δεν μπορουν ολοι να σε καταλαβουν.εχω κουραστει να προσπαθω να βρω λυση.και να μη μπορω.κουραστηκα.δεν γραφω που μενω για ευνοητους λογους.οχι αθηνα οχι σε καποιο αστικο κεντρο.

καλε αυτες οι φιλες δεν εχουν ενα αυτοκινητο να σε πανε σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας??
μονο κ μονο σαν εξυπηρετηση..κ τι εννοεις οτι εχουν καταφερει πολλα?
αυτα τυχαινουν..δεν υπαρχει συγκριση.ο καθενας τραβαει το δρομο του.. μπορει αυτες να εχουν κατι καταφερει το οποιο εσυ δεν το καταφερες..κ εσυ να εχεις καταφερει κατι το οποιο αυτες δεν εχουν καταφερει..
κοιτα κοπελα μου θα σου πω το εξης...αν δεν κοιταξεις να κινητοποιηθεις να βρεις θεραπεια δεν προκειται αυτο που εχεις να περασει..προσπαθησε να πας σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας με καποιον.να σε παει εννοω.
ειναι μεγαλο κριμα να υποφερεις τοσο ενω πραγματικα υπαρχει λυση!

επιπλεον κ γω πασχω απο αγχωδεις διαταραχες 20 χρονια τωρα.. καμια φιλη δεν καταλαβαινει τι παιρναω...κανεις ποτε δνε θα καταλαβει τι περναμε..αν δεν το περασει κ ο ιδιος.
ομως εγω φωναζω βοηθεια κ ας μην καταλαβαινουν..χεστηκα δεν θελω να με καταλαβουν..να με βοηθησουν θελω!
οποτε κανε το ιδιο..σιγα μη καταλαβει κανεις τι περναμε..γινονται αυτα??ειλικρινα αν μεναμε κοντα θα σε πηγαινα εγω εναν γιατρο..ειλικρινα ομως! μενω αθηνα..

γεια σε ολους..γραφω την εξελιξη μου..καλη δεν τη λες..επειτα απο ενα τριημερο απιστευτου ψυχολογικου πολεμου και ενω εγω εκανα την υπερβαση ξεπερασα τον εαυτο μου για να κρατησω τη σχεση μου( ....)ειμαι ενα ερειπιο.και τιποτα δεν εχει ξεκαθαρισει.δεν μπορω να σηκωθω απ το κρεβατι,νυσταζω συνεχεια..το στομαχι μου ειναι συνεχεια ανακατεμενο..νιωθω οτι σβηνω..μου βαζει πολυ δυσκολα.ολα απ την αρχη..με λεει υστερικη,νευρικη οτι εχω αλλαξει οτι δεν ειμαι ο ανθρωπος που ερωτευτηκε.και λεει οτι εγω πρεπει να τον κανω να με ερωτευτει ξανα.εγω ομως δεν εχω αλλη ενεργεια.ουτε να σκεφτω ουτε να κανω πραγματα..του εχω πει οτι ειμαι σε αθλια κατασταση κι οτι θελω τη βοηθεια του.κι αντι να βοηθησει λεει οτι εγω πρεπει να τον βοηθησω.του τα εχω δωσει ολα.κι αν κατι με εχει φερει σ αυτο το αθλιο σημειο τωρα στη ζωη μου ειναι αυτος.με τις απαιτησεις του.αλλα μ εχει κανει κι εχω προσκολληθει τοσο πολυ πανω του που νιωθω οτι δε μπορω χωρις αυτον.τι μου συμβαινει επιτελους;δεν θελω να ειμαι ετσι..θελω να εχω ενεργεια..να ζω φυσιολογικα οσο γινεται..αλλα οι σκεψεις μου και το σωμα μου με καθηλωνουν..

Quote:

---

Originally Posted by katerinakilg

γεια σε ολους..γραφω την εξελιξη μου..καλη δεν τη λες..επειτα απο ενα τριημερο απιστευτου ψυχολογικου πολεμου και ενω εγω εκανα την υπερβαση ξεπερασα τον εαυτο μου για να κρατησω τη σχεση μου( ....)ειμαι ενα ερειπιο.και τιποτα δεν εχει ξεκαθαρισει.δεν μπορω να σηκωθω απ το κρεβατι,νυσταζω συνεχεια..το στομαχι μου ειναι συνεχεια ανακατεμενο..νιωθω οτι σβηνω..μου βαζει πολυ δυσκολα.ολα απ την αρχη..με λεει υστερικη,νευρικη οτι εχω αλλαξει οτι δεν ειμαι ο ανθρωπος που ερωτευτηκε.και λεει οτι εγω πρεπει να τον κανω να με ερωτευτει ξανα.εγω ομως δεν εχω αλλη ενεργεια.ουτε να σκεφτω ουτε να κανω πραγματα..του εχω πει οτι ειμαι σε αθλια κατασταση κι οτι θελω τη βοηθεια του.κι αντι να βοηθησει λεει οτι εγω πρεπει να τον βοηθησω.του τα εχω δωσει ολα.κι αν κατι με εχει φερει σ αυτο το αθλιο σημειο τωρα στη ζωη μου ειναι αυτος.με τις απαιτησεις του.αλλα μ εχει κανει κι εχω προσκολληθει τοσο πολυ πανω του που νιωθω οτι δε μπορω χωρις αυτον.τι μου συμβαινει επιτελους;δεν θελω να ειμαι ετσι..θελω να εχω ενεργεια..να ζω φυσιολογικα οσο γινεται..αλλα οι σκεψεις μου και το σωμα μου με καθηλωνουν..

---

κατερινα καλησπερα.
Κανε κουραγιο κοριτσι μου.Σταματα να παρακαλας να δεχτουν το προβλημα σου,ατομα που βλεπεις οτι δεν προκειται να το δουν ως προβλημα.πηγαινε σε ειδικο που θα δωσει βοηθεια στο προβλημα σου.Βρες τη θεληση και τον τροπο να φτασεις εκει,για να βοηθησεις εσυ τον εαυτο σου,αφου δεν μπορουν οι δικοι σου.
Ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο αλλα σε ρωτω,συγγενεις,φιλη,ενα ατομο επιστο δεν εχεις να ζητησεις να φιλοξενηθεις και να κανεις εκει μια προσπαθεια νεας αρχης;να ζητησεις να σε μεταφερουν;
ειδα οτι οδηγας κι εσυ.το παθαινω κι εγω αυτο να τρεμουν τα ποδια μου στην οδηγηση,ταχυπαλμιες κλπ.σταματαω παιρνω βαθιες ανασες,κανω ενα τσιγαρο,βαζω μουσικη ή παιρνω τηλ την φιλη μου να μιλησω λιγο,μεχρι να ηρεμησω.μετα συνεχιζω παλι κι οταν με ξαναπιασει ξανασταματω.
μηπως να δοκιμασεις να πας σε κψυ με στασεις κι εσυ?

κι εγω αυτη την τακτικη ακολουθω..
καποτε βοηθησα ανθρωπους ,ημουν παντα εκει και ισως τελειως εσφαλμενα εχω τη πεποιθηση οτι θα επρεπε τωρα να με βοηθησουν κι αυτοι .και για να ειμαι ειλικρινης μονο απ αυτον(το συντροφο)εχω την απαιτηση.γιατι εγω εγινα η δικη του "ψυχολογος"για να συζητησει για να μοιραστει για να λυσει τα δικα του θεματα.ξερω ειναι χαζη η απαιτηση μου.εγωιστικη.εγω ομως αρρωστησα για να τον κανω καλα.θα μου πεις προβλημα μου.μαλλον θα επρεπε να ειχα καταλαβει αυτο που λενε " ο εαυτος σου πανω απ ολα". τελοσπαντων,σκατα ειμαι.και ειμαι και ηλιθια γιατι μπαινω στο τρυπακι οτι ολοι θα με κατηγορησουν που θα πρεπει να παρω επιστημονικη βοηθεια για να λυσω τα θεματα μου.οτι θα ειμαι η κακομοιρα η ανωριμη που δεν μπορεσα να αντιμετωπισω τα προβληματα μου.οτι ενας ερωτας με εστειλε σε ψυχιατρο.ειμαι αυτοτιμωρητικη μαλλον.γιατι εγω σε ψυχιατρο και οχι αυτος ας πουμε.γιατι να τον εχω αναγκη κι αυτος εμενα πλεον οχι;δεν συγχωρω στον εαυτο μου τα λαθη μου.ποτε δεν το εκανα.πιο πολυ απ ολους κρινω εγω εμενα.ισως ειναι ασυναρτητο αυτο που γραφω αλλα ηπια ενα ποτηρακι κρασι να χαλαρωσω.ελεεινη ε;

ηρεμησε...μην τα βαζεις με τον εαυτο σου.(το κανω κι εγω αυτο κι οταν ειμαι ηρεμη βλεπω το κακο που μου κανω)
χαζη δεν ειναι η απαιτηση.ετσι θα επρεπε να κανει.να σου σταθει κι ας μην μπορει να σε καταλαβει.
ετσι πρεπει να γινεται στους δικους μας ανθρωπους κι απο μερους μας.οταν υπαρχει ασθενεια ΟΛΑ πρεπει να πανε στην ακρη και να βοηθαμε οσο μπορουμε.την ψυχικη ασθενεια δυστυχως λιγοι την καταλαβαινουν γιατι δεν ειναι ορατα ολα τα συμπτωματα.
πολλες φορες κι εμεις οι ιδιοι μπερδευομαστε και δεν καταλαβαινουμε τον εαυτο μας.
οταν ομως βλεπεις οτι η βοηθεια και η κατανοηση δεν ερχεται απο τους δικους σου παρτο αποφαση και ζητα βοηθεια απο αλλου!
Σκληρο....το ξερω,το εχω νιωσει πολυ καλα...οταν υπεφερα μονη στα νοσοκομεια,τωρα που τραβαω το λουκι μου...νοιαστηκαν ξενοι κι οχι οι δικοι μου...
ομως αυτο ηταν!επρεπε να το αντιμετωπισω ετσι οπως ηταν,οσο κι αν με πονουσε.
ζηταω βοηθεια απο οπου νομιζω οτι θα μου δοθει κι αν δεν μπορουν κανω οτι μπορω μονη μου.
πεφτω σηκωνομαι και συνεχιζω,λαθη σωστα και συνεχιζω...παραιτουμαι παλευω....συνεχιζω.

ναι στην συγκεκριμενη περιοδο που εισαι τοσο χαλια "ο εαυτος ΣΟΥ πανω απο ολα" ...
ισως να πρεπει να το δουλεψουμε αυτο και για παντα μη σου πω.....να βαλουμε επιτελους τον εαυτο μας,την ψυχικη ηρεμια μας,πανω απο ΟΛΑ

................................

δεν ξερω ακριβως γιατι γραφω..και δεν ξερω και τι απαντηση να περιμενω..ποσο φυσιολογικο ειναι να σε χτυπαει καποιος και ποσο φυσιολογικο ειναι να σου λεει μετα οτι ειναι καλος ανθρωπος,σ΄αγαπαει,οτι εσυ το προκαλεσες..εγω μπροστα μου εβλεπα(αποψε)ενα τερας μεχρι που ειπα σταματα θα παω στην αστυνομια και μου ειπε πηγαινε και δεν θα σε πιστεψει κανεις.και λεει οτι μ αγαπαει.αλλα εγω σιχαινομαι τον εαυτο μου πλεον.δε ξερω τι να κανω,δε ξερω τι νιωθω..εχω αηδιασει..

Quote:

---

Originally Posted by katerinakilg

δεν ξερω ακριβως γιατι γραφω..και δεν ξερω και τι απαντηση να περιμενω..ποσο φυσιολογικο ειναι να σε χτυπαει καποιος και ποσο φυσιολογικο ειναι να σου λεει μετα οτι ειναι καλος ανθρωπος,σ΄αγαπαει,οτι εσυ το προκαλεσες..εγω μπροστα μου εβλεπα(αποψε)ενα τερας μεχρι που ειπα σταματα θα παω στην αστυνομια και μου ειπε πηγαινε και δεν θα σε πιστεψει κανεις.και λεει οτι μ αγαπαει.αλλα εγω σιχαινομαι τον εαυτο μου πλεον.δε ξερω τι να κανω,δε ξερω τι νιωθω..εχω αηδιασει..

---

σηκω και φυγε κοπελα μ οσο πιο γρηγορα μπορεις και μην τ ξαναδωσεις σημασια.ειναι δυνατον να καθεσαι να τον ανεχεσαι?
οπως εισαι και μην δωσεις καμια αλλη ευκαιρια γτ θα το ξανακανει

μα καλα τι ανθρωποι ειναι αυτοι που πατε και μπλεκετε?και σας αρεσουν κιολας και επιμενετε εκει.μαλλον πρεπει να σηκωθεις να φυγεις απο αυτους τους ανθρωπους πρωτα απολα.εγραψες οτι ησουν παντα η πιο δυνατοι.αν ησουν μπορεις να εισαι ακομα,δεν αλλαζει αυτο.με οποιοδηποτε κοστος πρεπει να φυγεις απο εκει να βρεις μια δουλεια,ας ειναι οτι ναναι και με λιγα λεφτα,να νοικιασεις μια φθηνη γκαρσονιερα και να ηρεμησεις επιτελους και καθε μερα θα πηγαινουν ολα καλυτερα.ειναι δυσκολο,θα εχει ζορι στην αρχη αλλα πρεπει να βρεις την δυναμη να το κανεις για το δικο σου καλο.

Κατερίνα, παιδιά έχεις?