Φφφφ

Καλησπέρα..δεν ξέρω απο που να αρχισω.χρονια παλευω με αυτο που λεγεται θλιψη αγχος πανικοι απογοητευση αλκοολ.δεν μπορω να βγω ρε γαμωτο.νιωθω οτι παντα εδω θα επιστρεφω και οτι δεν θα προχωρησω.νιωθω οτι θα ακροβατω συνεχως μεταξυ ζωης και παραιτησης σαν κατι να με κραταει πισω.Παλευω να τα βρω εκει εξω με τους φυσιολογικους να μπω στον κοσμο τους να ακολουθησω τις πορειες τους αλλα παντα γυρναω εδω.κ αυτη τη φορα πιο εντονα γιατι βλεπω και τα χρονια φευγουν.εφτασα 26 πια και παλι τα ιδια..απο τα 20 μου παλευω με αυτα και παλι γυρναω στα ιδια.κ ενταξει τοτε ημουν μικροτερη ειχα ελπιδες οτι κατι θα αλλαξει.δεν μπορω να ζω αλλο ετσι πρεπει να κανω κατι δραστικο.εχω σκεφτει την αυτοκτονια αλλα ξερω δεν ειναι λυση και ειμαι κολωστρα.αλλα απο την αλλη το μονο που ξερω ειναι οτι δεν θελω να προσαρμοστω σ αυτην την κατασταση που ειμαι,να μου γινει συνηθεια και να ζω ετσι.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.

Καλησπερα! Γενικότερα έχεις ασχολίες στη ζωή σου?

Μεχρι προσφατα δουλευα αλλα τα συναισθηματα μου ηταν τα ιδια.στη δουλεια ψιλοξεχνιομουν αλλα ειχε πεσει πολυ η αποδοση μου,φοβηθηκα την απολυση μου γι αυτο και παραιτηθηκα.ασχολιες αν εχω τωρα δεν εχω μονο λιγο γυμναστηριο παω οποτε θυμηθω.αλλα δεν εχω και κινητρα.μου εχουν μεινει πλεον λιγοστοι φιλοι(γνωστοι δεν μπορω να ανοιχτω γι αυτα που αισθανομαι)οι οποιοι κανουν τις ζωες τους, εχω συμπτωματα πανικου και πολυ χαμηλη αυτοεκτιμηση για να κανω νεους, στην οικογενεια εεχουμε πολλα θεματα και οι δικοι μου ειναι κ αυτοι παραιτημενοι.

Πολύ θετικό έστω και το λίγο που πηγαίνεις στο γυμναστήριο! Το καλύτερο θα ήταν να πηγαίνεις βόλτες με φίλους να ξεχνιέσαι. Όσο για το ότι δεν αναπτύσσεις εύκολα φιλίες, το ακούω συχνά αυτό απο άτομα της ηλικίας μας. Δεν πρέπει να παραιτείσαι. Σκέψου κάτι που σου αρέσει και κυνήγα το. Βρες μια δουλειά ή κάποια δραστηριότητα που να σε γεμίζει. Εκεί μπορεί να βρεις άτομα να κάνεις παρέα, που κι ακόμη αν δεν τα προσεγγίσεις εσύ μπορεί να σε προσεγγίσουν αυτά, αρκεί να είσαι ανοιχτή σε νέες γνωριμίες.

Αυτο ειναι το αποτελεσμα...τι το προκαλεσε ομως;; τι συνεβη;
Κανεις ψυχοθεραπεια;

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Καλησπέρα..δεν ξέρω απο που να αρχισω.χρονια παλευω με αυτο που λεγεται θλιψη αγχος πανικοι απογοητευση αλκοολ.δεν μπορω να βγω ρε γαμωτο.νιωθω οτι παντα εδω θα επιστρεφω και οτι δεν θα προχωρησω.νιωθω οτι θα ακροβατω συνεχως μεταξυ ζωης και παραιτησης σαν κατι να με κραταει πισω.Παλευω να τα βρω εκει εξω με τους φυσιολογικους να μπω στον κοσμο τους να ακολουθησω τις πορειες τους αλλα παντα γυρναω εδω.κ αυτη τη φορα πιο εντονα γιατι βλεπω και τα χρονια φευγουν.εφτασα 26 πια και παλι τα ιδια..απο τα 20 μου παλευω με αυτα και παλι γυρναω στα ιδια.κ ενταξει τοτε ημουν μικροτερη ειχα ελπιδες οτι κατι θα αλλαξει.δεν μπορω να ζω αλλο ετσι πρεπει να κανω κατι δραστικο.εχω σκεφτει την αυτοκτονια αλλα ξερω δεν ειναι λυση και ειμαι κολωστρα.αλλα απο την αλλη το μονο που ξερω ειναι οτι δεν θελω να προσαρμοστω σ αυτην την κατασταση που ειμαι,να μου γινει συνηθεια και να ζω ετσι.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.

---

καλημερα μελινα.
με ποιον τροπο παλευεις?
εννοεις οτι τα σκεφτεσαι?

Καλημερα Νεραιδα τι μου το προκαλεσε;χμμ οπως ανεφερα ξεκινησε με κρισεις πανικου το ολο θεμα οι οποιες με οδηγησαν στο να χασω την αυτοεκτιμηση μου να πιστευω οτι θα τρελαθω και τετοια.Να σημειωσω οτι ο αδερφος μου πασχει απο σχιζοφρενεια γεγονος που με αγχωνει μηπως παθω κ γω κατι αντιστοιχο καποια στιγμη με αποτελεσμα να απποφευγω καταστασεις μην τυχον και μου πυροδοτησουν κ μενα αυτο
REMEDY απο τα 20 μεχρι τα 26 που ειμαι τωρα διαρκως το παλευω.Με επιαναν οι καταθλιπτικες φασεις και σκεψεις ολο αυτο το διαστημα αλλα τις αποφευγα.Δουλευα ειχα επαφες με τον κοσμο τον φυσιολογικο προσπαθουσα να γινω μερος του να κανω σχεσεις αλλα συνεχως επιστρεφω στο μηδεν.Σαν κατι να μην πηγαινει καλα με εμενα σαν το οσο και να προσπαθω δεν θα γινεται τιποτα.Απλα τωρα χανεται η ελπιδα.Σε ψυχολογο ειχα παει περοστασιακα στο παρελθον το μονο αποτελεσμα που μου ειδα ειναι μια ανακουφιση των συμπτωματων πανικου τωρα ξαναξεκινησα ψυχοθερσπεια αλλσ δεν βλεπω φως

Μελινακι καλημερα, εχουμε καποια κοινα σημεια στις ιστοριες.
Νιωθεις οτι εχεις κλειστει μεσα σε 4 τοιχους του μυαλου σου και δεν υπαρχει παραθυρο να βγεις ?

Καλημερα constantly curius..Ναι νιωθω παγιδευμενη μεσα στις σκεψεις μου.η μια διαδεχεται την αλλην(ολες αρνητικες εννοειται).Η ψυχολογος μου λεει οτι σαν να εχω βαλει ενα μαυρο πεπλο μπροστα και να μην βλεπω.αλλα τι να δω;αντικειμενικα δεν υπαρχουν πραγματα στη ζωη μου που να με κανουν εμενα να νιωθω καλα νιωθω οτι βρισκομαι στο μηδεν και πρεπει να ξεκινησω απο την αρχη σαν ενα ρισταρτ ας πουμε αλλα οχι να επιστρεψω εκει που ημουν τοσο καιρο νομιζω οτι αυτο-κοροιδευομουν οτι ειμαι καλα.εσενα τι σου συμβαινει? Τι σκεφτεσαι?

Μελινα μου, ειλικρινα " δεν εχει αρχη και τελος δεν εχει νοημα " που λεει και ο στιχος.
Εν αρχη ηταν ΓΑΔ μετα εγινε μειζον καταθλιψη τωρα ειναι συναισθηματικη διαταραχη - ταμπελιτσα δεν ζητησα.
Κανω ψυχοθεραπεια για 1 φορα στη ζωη μου ενω βασανιζομαι 5 χρονια διχως συμβουλευτικη.
Καποιες μερες ειναι καλες, μετριες , ανυποφορες , μαυρες, γκρι.

Το μονο που εχω να σου πω ειναι να το πας μια μερα τη φορα, τιποτα αλλο. Σιγα σιγα θα αρχισεις να καταλαβαινεις γιατι εισαι χαλια, γτ γυριζεις στο μηδεν, τι σε εχει πνιξει, θελει πολυ πεισμα, κουραγιο και πιστη οτι θα βγεις απο το μαυρο.
Εγω ετσι λειτουργω. Μια μερα τη φορα. Με εχει κανει λιγο πιο συντονισμενη και λιγοτερο φοβικη για αρχη.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Μελινακι καλημερα, εχουμε καποια κοινα σημεια στις ιστοριες.
Νιωθεις οτι εχεις κλειστει μεσα σε 4 τοιχους του μυαλου σου και δεν υπαρχει παραθυρο να βγεις ?

---

Καλησπέρα.
Αυτά τα σημεία είναι κοινά στις περισσότερες περιπτώσεις.Μπορείς να το πεις ''η ίδια ιστορία με διαφορετικό πρόσωπο/άτομο''

Για παράδειγμα το ότι η κοπέλα είναι 26 και νιώθει 50 και μιλάει για τα 6 χρόνια (20-26) σαν να πέρασαν δεκαετίες,είναι κοινό σημείο για πολλούς που υποφέρουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση ή αυτούς που βαδίζουν στην ζωή τους με τις ζωές των άλλων.

Σιγουρα ειναι κοινο σημείο αλλα το θέμα ειναι οταν εχεις παρασυρθεί τόσο απο αυτό και χανειε την ελπιδα σου.Δεν θελω να φτασω 35 και παλι εδω επιστρεφω.Αυτο δεν θα το αντεξω.Φοβαμαι οτι εχω ναρκωθει εχω συνηθισει στο ''κενο'' κ εχει γινει πλεον κομματι του εσυτου μου που μισω.Και δεν το γουσταρω ουτε μπορω να το αποδεχτω.

Έχεις δοκιμάσει να βάλεις ένα στόχο στη ζωή σου απλό, για παράδειγμα να πηγαίνεις γυμναστήριο κάθε ημέρα και να πετύχεις το σώμα που θα σου άρεσε; Σου το λέω αυτό για να δώσεις στον εαυτό σου κάτι που να σε κάνει να θαυμάζεις τον εαυτό σου.Η γυμναστική και τα αποτελέσματα της είναι θεραπευτικά για άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη. Μπορείς επίσης να δοκιμάσεις τη γιόγκα η οποία έχει θεραπευτικές ιδιότητες και απελευθερώνει όταν γίνεται σωστά ενδορφίνες με αποτέλεσμα να νιώθεις ευφορία.

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Καλημερα Νεραιδα τι μου το προκαλεσε;χμμ οπως ανεφερα ξεκινησε με κρισεις πανικου το ολο θεμα οι οποιες με οδηγησαν στο να χασω την αυτοεκτιμηση μου να πιστευω οτι θα τρελαθω και τετοια.Να σημειωσω οτι ο αδερφος μου πασχει απο σχιζοφρενεια γεγονος που με αγχωνει μηπως παθω κ γω κατι αντιστοιχο καποια στιγμη με αποτελεσμα να απποφευγω καταστασεις μην τυχον και μου πυροδοτησουν κ μενα αυτο

---

Μια κρίση πανικού δεν είναι η αρχή.Την κρίση πανικού αν ήθελε κάποιος να την εξηγήσει με απλά λόγια θα έλεγε πως είναι το αποκορύφωμα της πίεσης που νιώθουμε ή η συσσωρευμένη πίεση.Σκέψου ένα ηφαίστειο και την λάβα του.Η κρίση πανικού είναι η λάβα.Εν ολίγης μέχρι να έρθει η κρίση πανικού έχουν προηγηθεί άλλες καταστάσεις που μπορεί να μη τις δώσαμε σημασία.
Μετά λίγο πολύ η κατάληξη είναι σχεδόν ίδια σε όλους.Αποφυγή,φόβος για να μην ξανασυμβεί και τα σχετικά.

Ψυχολογικά θρίλερ βλέπεις?Όχι αστυνομικά ή σπλατερ-ιές.Ψυχολογικά.
Αν έχεις δει κάποια στιγμή,θα έχεις καταλάβει ότι όλη η αγωνία του θεατή βρίσκεται στην αναμονή.Αγχώνεσαι περιμένοντας χωρίς να ξέρεις στην ουσία τι περιμένεις.
ΑΝ λοιπόν υπήρχε μια θεωρία συνομοσίας για τις φοβίες,θα ήταν ακριβώς αυτή.Το να φοβάσαι για κάτι που ΘΑ ή ΑΝ έρθει.
Σε μπέρδεψα?

Μελίνα γεια σου..(παρένθεση:έχεις το αγαπημένο μου όνομα)..
δεν έχω να σου πω τίποτα για να σε βοηθήσω μόνο να προσθέσω τον εαυτό μου στη λίστα με τους αμφιταλαντευόμενους ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο..ανάμεσα στην προσπάθεια και την παραίτηση..
Σήμερα ήτανε να πάω σε ένα σεμινάριο σχετικό με τη σχολή μου το οποίο το πληρώνουν οι γονείς και δεν πήγα έτσι απλά..γιατί έτσι..
και είμαι 27 χρονών..λίγο πιο μεγάλη από σένα και σκέφτομαι ακριβώς όπως εσύ..
σκέφτομαι τα χρόνια που έχουν περάσει χωρίς να τα έχω αξιοποιήσει..10 χρόνια χαμένα..και έτσι όπως το πάω με τα πισωγυρίσματα φοβάμαι μήπως και παρατήσω και αυτό που έχω ξεκινήσει,τη σχολή δλδ..
σε κάτι που διαφέρουμε είναι στο ότι εσύ έχεις δουλέψει ενώ εγώ όχι ακόμα κι αυτό με ρίχνει ακόμα πιο πολύ γιατί αισθάνομαι ανίκανη να δουλέψω..
Αλλά έτσι όπως το νιώθω και δουλειά να είχα το πιθανότερο να με διώχνανε ή να έφευγα όπως εσύ..
Προσπαθώ τόσα χρόνια να ισορροπήσω κι εγώ όπως κι εσύ,έχω καταφέρει να φτιάξει το συναίσθημά μου με φάρμακα,δλδ το ιατρικό κομμάτι,αλλά ψυχολογικά είμαι στα ίδια,σκέφτομαι το ίδιο όπως παλιά,απελπίζομαι το ίδιο,έχω τις ίδιες τάσεις φυγής και γενικά δεν έχω καταλάβει τίποτα απ'τη ζωή..
Ειδικά από ένα σημείο και μετά τα χρόνια περνάνε από πάνω τους σαν αράχνες..δεν τα καταλαβαίνεις αλλά σε αραχνιάζουνε..σε παλιώνουνε ενώ εσύ μένεις αχρησιμοποίητος..σαν ένα αραχνιασμένο ντουλάπι..
Ενώ έχεις πράγματα μέσα σου έχεις εγκαταλείψει τόσο πολύ τον εαυτό σου που αισθάνεσαι πως τα έχεις χάσει και τα έχεις ξεχάσει όλα..

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Μεχρι προσφατα δουλευα αλλα τα συναισθηματα μου ηταν τα ιδια.στη δουλεια ψιλοξεχνιομουν αλλα ειχε πεσει πολυ η αποδοση μου,φοβηθηκα την απολυση μου γι αυτο και παραιτηθηκα.ασχολιες αν εχω τωρα δεν εχω μονο λιγο γυμναστηριο παω οποτε θυμηθω.αλλα δεν εχω και κινητρα.μου εχουν μεινει πλεον λιγοστοι φιλοι(γνωστοι δεν μπορω να ανοιχτω γι αυτα που αισθανομαι)οι οποιοι κανουν τις ζωες τους, εχω συμπτωματα πανικου και πολυ χαμηλη αυτοεκτιμηση για να κανω νεους, στην οικογενεια εεχουμε πολλα θεματα και οι δικοι μου ειναι κ αυτοι παραιτημενοι.

---

Προσπάθησε να πηγαίνεις λίγο περισσότερο στο γυμναστήριο.
Θα σε κάνει να ξεχαστείς κάπως!

Καλησπερα παιδια
Mindcrime αυτον τον καιρο δεν εχω θεσει καποιο στοχο περαν απο αυτο που αναφερεις οτι να ζασω καποια κιλα που θελω για να νιωσω καλα αν και δεν ειμαι σε φαση να τον πετυχω διοτι ειμαι σε υπερενταση γενικα εννοω οτι σκεφτομαι διαφορα δεν ειμαι σε θεση να ηρεμησω και να θεσω απλους στοχους.εχω απογοητευτει αυτοακυρωθει.
Ntouvroytza σιγουρα η κριση πανικου ειναι ενα σημα οτι κατι δεν παει καλα απλα εγω μετα αποαυτην αλλαξα σαν ατομο με αποτελεσμα να φτασω σε σημειο σημερα να μην ξερω τι μου γονεται.Ξεκινησε ως φοβος μην τρελαθω(ειναι ο αδερφος μου) στη συνεχεια σε αυτοαναλυση τι κανω πως το κανω πως φαινεται ειναι λογικο με αποτελεσμα να αυτοκαλουπωθω να μην εμπιστευομαι τον εαυτο μου και τις αποψεις μου.ειχα ως λυση την απαθεια να κρυβομαι να μην αντιδραω και γενικα οπως πανε τα πραγματα με αποτελεσμα να φτασω εδω κοινως γαμησε τα
Favvel σ αυτο που περιγραφεις σε καταλαβαινω απολυτα ειναι πολυ ασχημο ρε γαμωτο να μας σβαινει

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Καλησπερα παιδια
Mindcrime αυτον τον καιρο δεν εχω θεσει καποιο στοχο περαν απο αυτο που αναφερεις οτι να ζασω καποια κιλα που θελω για να νιωσω καλα αν και δεν ειμαι σε φαση να τον πετυχω διοτι ειμαι σε υπερενταση γενικα εννοω οτι σκεφτομαι διαφορα δεν ειμαι σε θεση να ηρεμησω και να θεσω απλους στοχους.εχω απογοητευτει αυτοακυρωθει.
Ntouvroytza σιγουρα η κριση πανικου ειναι ενα σημα οτι κατι δεν παει καλα απλα εγω μετα αποαυτην αλλαξα σαν ατομο με αποτελεσμα να φτασω σε σημειο σημερα να μην ξερω τι μου γονεται.Ξεκινησε ως φοβος μην τρελαθω(ειναι ο αδερφος μου) στη συνεχεια σε αυτοαναλυση τι κανω πως το κανω πως φαινεται ειναι λογικο με αποτελεσμα να αυτοκαλουπωθω να μην εμπιστευομαι τον εαυτο μου και τις αποψεις μου.ειχα ως λυση την απαθεια να κρυβομαι να μην αντιδραω και γενικα οπως πανε τα πραγματα με αποτελεσμα να φτασω εδω κοινως γαμησε τα
Favvel σ αυτο που περιγραφεις σε καταλαβαινω απολυτα ειναι πολυ ασχημο ρε γαμωτο να μας σβαινει

---

Πόσα κιλά είσαι?Ύψος?

Πρεπει για να νιωθω εγω καλα να χασω 3-4.αλλα αυτο που κολλαει;

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Πρεπει για να νιωθω εγω καλα να χασω 3-4.αλλα αυτο που κολλαει;

---

Δεν το ρωτάω για κακό....

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Πόσα κιλά είσαι?Ύψος?

---

Έλα ρε Why... Όχι και στα θέματα που δεν πρέπει...

Εντομεταξύ τα ίδια μου λέει και μένα η ψυχολόγος (αυτό με το μαύρο πέπλο). Θέλει χρόνο η ψυχοθεραπεία, ειδικά εφόσον είσαι στην αρχή, λογικό είναι να μην βλέπεις φως.

Το ξερω απλα δεν ειναι αυτο που με προβληματιζει για την ωρα.σορυ αν φανηκα επιθετικη.

Quote:

---

Originally Posted by -moonlight-

Έλα ρε Why... Όχι και στα θέματα που δεν πρέπει...

Εντομεταξύ τα ίδια μου λέει και μένα η ψυχολόγος (αυτό με το μαύρο πέπλο). Θέλει χρόνο η ψυχοθεραπεία, ειδικά εφόσον είσαι στην αρχή, λογικό είναι να μην βλέπεις φως.

---

Διάβασε την απάντηση μου,πάνω ακριβώς από το post σου!

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Διάβασε την απάντηση μου,πάνω ακριβώς από το post σου!

---

Ξέρω ότι δεν είσαι κακοπροαίρετος, αλλά ντάξει ρε φίλος, είπαμε :p

Moonlight εσυ ποσο εισαι περνας κατι παρπαντως.η ψυχοθεραπεια σε βοηθησε καθολου;
Why always me απλα να σου πω οτι αυτο με το γυμναστηριο το κανω χρονια! Δεν λεω με βοηθησε σε καποιες φασεις στο να ξεχαστω και με αποτελεσματα κλπ απλα τα θεματα τα δικα μου ειναι αλλα.ευχαριστω για το ενδιαφερον παντως.

Είμαι στην 8η συνεδρία. Προς το παρών δεν μπορώ να πω ότι με βοηθήσε γιατί κάθε φορά προκύπτουν κι' άλλα κι' άλλα κι' άλλα θέματα και κάθε φορά αναλύουμε κάτι διαφορετικό. Δεν ξέρω, μάλλον είναι νωρίς ακόμα, ή δεν είμαι εγώ έτοιμη, δεν το πήρα απόφαση, κάτι τέτοιο. Θέλει υπομονή και πολλύ προσπάθεια, κουράγιο. Εσύ πότε ξεκίνησες; Ζεις στο ίδιο σπίτι με τον αδερφό; Αυτός πώς είναι; Ακολουθεί αγωγή προφανώς ε; Ρωτάω γιατί αντιλαμβάνομαι πως σε επηρρεάζει αρνητικά όλο αυτό που φαντάζομαι πως θα περνάτε.

Ευτυχως δεν ειμαστε στο ιδιο σπιτι τωρα.ειναι σε οικοτροφειο διοτι εκανε επικνδυνα πραγματα.απλα ειναι κατι που δεν μπορω να αποδεσμευθω απο αυτο μπαινω σε φαση συγκρισης μην το παθω και ετσι.κ γω ιδιαιτερη βοηθεια απο ψυχολογο δεν βλεπω εχω κανα διμηνο που παω απο τα χριστουγεννα κ μετα με επιασε εντονα και πριν κανα μηνα που παραιτηθηκα απο τη δουλεια περισσοτερο.

Ρε συ λογικό είναι, εδώ το παθαίνουμε εμείς (καλά, όχι όλοι :p) που δεν έχουμε ψυχωτικό άτομο στην οικογένεια, πόσο μάλλον εσύ. Όμως δεν μπορείς να ξέρεις και η ανησυχία σε τρώει. Το καταλαβαίνεις αλλά σίγουρα είναι δύσκολο να το διαχειριστείς. Ίσως δεν έπρεπε να παραιτηθείς, εκτός κι' αν σε έτρωγε το άγχος, το καταλαβαίνω. Όταν είσαι πολύ άσχημα και συμβαίνουν διάφορα, μέσα σε διάστημα 2 μηνών ειδικά λογικό είναι να μην σε βοηθάνε τα λόγια και οι αναλύσεις που γίνονται τις ώρες των συνεδριών. Το μετά είναι το θέμα και πόσο είσαι σε θέση να τα εφαρμόζεις μ' αυτά που συμβαίνουν ή νιώθεις. Δώσε χρόνο αλλά βάλε πείσμα και από μόνη σου! Εγώ αν δεν είχα και λίγο αυτοέλεγχο δεν θα σου έγραφα τώρα. Για να είσαι εδώ ενώ μέσα σου νιώθεις τόσο σκατά, κάτι σημαίνει! :)

Μελινακι εμενα απαντηση δεν μου εχει δωσει ψυχιατρος για το γαιτανακι. Ισως περιμενουν οι ιδιοι οι ασθενεις να φτανουμε στο συμπερασμα, τι ειναι αυτο που μας κανει να επιστρεφουμε εκει οπου πληγωνουμε τους εαυτους μας.

Οτι εγραψες εσυ και η favvel τα ιδια σκεφτομαι εδω και πολλους μηνες. Άλλες μερες νομιζω οτι δεεε ... ετσι θα παει το ολο και αλλες μερες λεω - ωπα ρε παρτο αλλιως, ακομα και να δοκιμασεις να κανεις μια εναλλακτικη διαδρομη ειναι αλλαγη, ακομα και να πεις οχι ρε μυαλο δεν ειναι ολα μαυρα εγω θα κατσω με το ζορι και θα βρω κατι φωτεινο, ετσι να στην σπασω.
Δεν θελω πια να σκεφτομαι του τυπου " αντε, παει, με νικησε αυτο" , "ετσι θα μαι για παντα αλλά και χειροτερη"...
οχι.
Οταν ξεκινανε οι πολλες σκεψεις κανω zoom out και λεω " και ποιος σου εγγυαται καλε οτι δεν σε περιμενει κατι πολυ καλυτερο ή κατι πολυ χειροτερο, απο αυτο που τωρα εσυ νομιζεις για χειροτερο ? " και εκει ηρεμω.

Κατα τα αλλα... βραστα. :(

Το γεγονος ομως πως εχεις συνειδηση του πως ξεκινησε, τι ακολουθησε και μπορεις να αφουγκραστεις τον εαυτο σου ειναι τοσο σημαντικο. Το μονο που μενει ειναι να σου δωσεις χρονο να βιωσεις καποια αισθηματα, καποιες αληθειες, να δεις με ψυχολογο πως θα παει.

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Καλησπερα παιδια

Ntouvroytza σιγουρα η κριση πανικου ειναι ενα σημα οτι κατι δεν παει καλα απλα εγω μετα αποαυτην αλλαξα σαν ατομο με αποτελεσμα να φτασω σε σημειο σημερα να μην ξερω τι μου γονεται.Ξεκινησε ως φοβος μην τρελαθω(ειναι ο αδερφος μου) στη συνεχεια σε αυτοαναλυση τι κανω πως το κανω πως φαινεται ειναι λογικο με αποτελεσμα να αυτοκαλουπωθω να μην εμπιστευομαι τον εαυτο μου και τις αποψεις μου.ειχα ως λυση την απαθεια να κρυβομαι να μην αντιδραω και γενικα οπως πανε τα πραγματα με αποτελεσμα να φτασω εδω κοινως γαμησε τα

---

Δεν είναι σήμα ότι κάτι δεν πάει καλά.Είναι ότι το πρόβλημα έχει προχωρήσει αρκετά.Εκεί ξεκινάνε οι φοβίες σε όλους,όχι μόνο σε σένα.Αυτό γίνεται γιατί είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση για το άτομο.Γι'αυτό κι όταν δυσκολεύει το θέμα,δεν ξέρεις τι έφερε τι.Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα?Η κρίση πανικού έφερε την κοινωνική φοβία ή το αντίθετο?Την κατάθλιψη ή το αντίθετο.Γενικά όλα αυτά είναι αλληλένδετα.Όχι όλα σε όλα σε όλους κι όχι τα ίδια σε όλους.