τελικα?
ψάχνω θέματα απο παλιά...και εννοειται τουλαχιστον απο τους λίγους που το καταφεραν το έγραψαν και το μοιραστηκαν εδώ.
Κάποιος τωρα πιο πρόσφατα, υπάρχει να μας μοιραστεί την εμπειρία του
μπας και πάρουμε λιγο δύναμη εδω πέρα οι υπόλοιποι?:p
Printable View
τελικα?
ψάχνω θέματα απο παλιά...και εννοειται τουλαχιστον απο τους λίγους που το καταφεραν το έγραψαν και το μοιραστηκαν εδώ.
Κάποιος τωρα πιο πρόσφατα, υπάρχει να μας μοιραστεί την εμπειρία του
μπας και πάρουμε λιγο δύναμη εδω πέρα οι υπόλοιποι?:p
Εγώ μάλλον έχω κατάθλιψη με ψυχωτικα στοιχεία κι όχι ψύχωση με καταθλιπτικά πάντως ζω κανονικά με προβλήματα Χάρης στη φάρμακα για κατάθλιψη κάνουν δουλειά συνεχίζεις τη ζωή σου κανονικά
μονο με φάρμακα?
κι εγω παίρνω αλλα κ ο ιδιος ο γιατρος λέει οτι μπορώ και χωρις αυτά και δεν θα μου λύσουν τα θεματα μου ποτέ αυτα, δηλαδη τν χαμηλή μου εκτίμηση.
φυσικα και υπάρχουν νεραιδουλα μου...αλλα οπως καταλαβαινεις με την θεραπεια της καταθλιψης εφυγαν, δεν χρειαζονται πλεον ψυχικη στηριξη. Καποιες ελαχιστες φορες αποχεραιτησαν ..εγω πετυχα κανα δυο θεματα τετοιου ειδους, αλλοι εφυγαν σιωπηλα. αν κοιταξεις θα δεις οτι ειναι λιγα τα μελη που ειναι πολλα χρονια εδω
αν θες να δεις για ανθρωπους που ξεπερασαν την καταθλιψη εδω ειναι μαλλον το λαθος μερος. μπορεις να το γκουγκλαρεις.
εχουν μιλησει αρκετοι ανοιχτα για αυτο το θεμα.
μερικοι που θυμαμαι ειναι ο Μαρκουλάκης, ο μαλελης, ο αθεριδης αλλα και πολοι αλλοι ανθρωποι ... καλη ιδεα πάντως θα το κοιταξω και εγω ;)
ναι κι εγω ειδα απο διάσημους απλα δεν μιλουν ολοι αναλυτικα ξέρεις και δεν ειναι κ πολυ βοηθητικο!
διαβασα πρόσφατα για τον Τσορτσιλ νομίζω...
όταν ζεις σε μια τόσο προβληματική χώρα που μόνο άγχος και στρες σου δημιουργεί πως είναι δυνατόν να ξεπεράσεις κάτι τόσο δύσκολο άραγε
όταν όλοι οι άνθρωποι γύρω μας καταρρέουν όταν βλέπεις τόσα ανέκφραστα και προβληματισμένα πρόσωπα κάθε μέρα μπροστά σου που να βρεις την δύναμη να καταπολεμήσεις αυτή την μάστιγα που λέγετε κατάθλιψη
ζούμε σε μια χώρα τόσο ηλιόλουστη με τόσες ομορφιές που είναι μια όαση στην έρημο
ας εκμεταλλευτούμε αυτό το δώρο κι ας ανοίγουμε κάθε μέρα τα πατζουρια της ψυχής μας να μπαίνει λίγος ήλιος να γαληνεύουμε
αχ giang τι ωραια που τα γραφεις...ετσι είναι..
βρηκα αυτο... αν βρω κατι αλλο θα στο στειλω http://www.e-psychology.gr/forum/thr...BD%CE%B9%CE%B1
γράφοντας αυτό νεράιδα μου πέρασε ένας στοίχος τραγουδιού απ το μυαλό μου το τ αφιερώνω σ όλους τους συνφορουμιτεςQuote:
Originally Posted by Νεραιδα
Γιάννης Χαρούλης
Έλα πάρε με
μες στο βυθό σου να βρεθώ
ν’ αγαπηθώ να λυτρωθώ
Έλα πάρε με
στα γαλανά σου τα νερά
δώσε στα όνειρα φτερά.
Έλα πάρε με
σ’ άλλα ταξίδια μακρινά
στου δειλινού τα μενεξιά
Έλα πάρε με
δώσε μου αίμα και μιλιά
σε χρυσαφένια ακρογιαλιά.
Έλα πάρε με
εκεί που το κορμί λυγάει
εκεί που το κορμί γελάει
Έλα πάρε με
και θεϊκός μου γίνε στίχος
που τον χορεύει ο ρυθμός
κι ο ψάλτης ήχος.
Quote:
Originally Posted by rea
αυτό είναι προ κρίσεις χαχαχαχαχαχα
ρεα νεραιδα όλα ξεπερνιούνται δουλεία θέλει και ανθρώπους να σε κάνουν να ξεχνάς τα προβλήματα σου και να σε γεμίζουν αισιοδοξία
rea κι εγω θα παραθεσω αυτα που βρήκα εδω...απλα τωρα εν μπορώ!
giang φοβερος ο χαρουλης! κ απο τα αγαπημενα μου κομματια!
κι εσυ καταθλιψη αντιμετωπιζεις?
ετσι ειναι...εχουμε ξεχασει να γελαμε πια. ακομα και τα παιδια γελανε λιγοτερο. και ειναι περιεργο αυτο γιατι οσο περιεργα και να ειναι τα πραγματα σημερα, οι προηγουμενες γεννιες εζησαν πολυ χειροτερα πραγματα απο εμας, πεινες δικτατοριες , εμφυλίους , κατοχη και ομως σημερα η καταθλιψη ειναι πιο εντονη απο ποτε αλωτε.Quote:
Originally Posted by giang
σημερα ηρθε μια γρια στο μαγαζι, εβριζε και καταριοταν για τους προσφυγες για τους κουμουνιστες για τους αθεους... το μονο που ηθελα ηταν να φυγει ... τοση αρνητιλα!!... ηταν 75 χρονων..και αναρωτιεμαι, ποσο ξοδεμα ζωης ειναι να φτασεις τελικα σε αυτην την ηλικια και αντι να εισαι γεματος μνημες με αγαπη και ευγνωμοσυνη τελικα να γινεσαι μια υπερηλικη μαζα μισους..
θέλω να πιστεύω πως όχι δεν ξέρω αν είναι κατάθλιψη η ανεργία η έλλειψη αυτοεκτίμησηςQuote:
Originally Posted by Νεραιδα
πάντως αν μου έλεγες πριν 4-5 μέρες (γράφτηκα κι έγραψα στο φόρουμ) να μετατρέψω της σκέψης μου σε γραπτό λόγο θα σε έλεγα τρελή λολ
την είχε τώρα η τηλεόραση και την μοιράζομαι μαζί σας
η καλύτερη διαφήμιση και με διάφορα
Εγώ θα σας τα ξαναπώ εφόσον συνεχίζεις τη ζωή σου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπάρχει πιθανότητα βελτίωσης δηλαδή η χαμηλή αυτοεκτίμηση το μόνο που σου κάνει είναι ναι είσαι κάπως πεσμένη και να κάνεις αρνητικές σκέψεις εγώ είχα για χρόνια γιατί τέλος πάντων με το σκεπτικό μου δικαιολογείται αλλά μόλις έμαθα μια δουλειά αυτό άλλαξε πλέον έχω αυτοπεποίθηση ότι πατάω κάπως στα πόδια μου κι αυτό έγινε γτ είδα ότι μπορώ να βγάλω το ψωμί μου αν χρειαστεί κι έτσι ησύχασα ξέρω αρκετά πραγματάκια πλέον για τη δουλειά μου κι έτσι άλλαξε αυτό και πάντα ενημερώνομαι για τα καινούρια εργαλεία κλπ τέλος πάντων όπως κρίνω εγώ για το επίπεδο μου μια χαρά είναι οι γνώσεις μου και οι ικανότητες μου πλέον παλιά με βαθμολογούσα αρνητικά κι ας τα κατάφερνα σε μερικά όσο προχωράω όμως βλέπω ότι βγάζω δουλειά κι όχι κομμάτια όπως παλιά οπότε άλλαξε αυτό
Quote:
Originally Posted by rea
Μπα , ρεα , υπαρχουν πολλοι που μπερδευουν την κακη διαθεση , με την οριτζιναλ κτθλψη , οπως ο Μαλελης , ποσο μου την δινει ο τυπος ........αφου ρε φιλε , εισαι εις θεση να κανεις ολοκληρο δελτιο ειδησεων , τι σοι κτθλψη εχεις ? ο πραματικος κτθλκος δεν ειναι λειτουργικος .....ουτε ο Αθεριδης , ουτε ο Μαρκουλακης , αφου παιζουν στο θεατρο , δεν εχουν κτθλψη ...........εγω το 11 ,12 , 13 που ειχα πλεον εντονη κτθλψη , ουτε στο σουπερμαρκετ δεν μπορουσα να παω , ζοριζομουν ακομη και γι αυτο ........ αρχισα την πανω βολτα , μετα απο μια σχεση που εκανα , στα μεσα του 2014 , και καταλαβα οτι η κτθλψη δεν ειναι ανικητη , οπως νομιζα , χρειαζεται καποιο κινητρο για να ξεπερασεις την κτθλψη , η να το βρεις , η να το εφευρεις ...........ευκολο δεν ειναι παντως ......και να μην τα παιρνεις ολα κατακαρδα + θετικη σταση ........
Παντως , ελλειψη αυτοεκτιμησης , ποτε δεν παρουσιασα , μαλλον εχω μεγαλα αποθεματα αυτης .........
Εγώ μακ να σου πω ότι τι νιώθω τη μαλακιά στο κεφάλι μου αλλά με τα φάρμακα μπορώ και συνεχίζω τη ζωή μου αλλά αν με συναναστροφέις φυσικά λέω βλακείες και στη δουλειά πάνω θα κάνω και καμιά μαλακιά με προβλήματα δηλαδή αλλά συνεχίζω δε γίνεται αλλιώς απλά πρέπει να βρω κάποιους να με ανεχτούν κάπως γιατί το μυαλό μου είναι πουρές συνήθως
όπως είπα και πιω πάνω άτομα να σε στηρίζουν και σου σου φτιάχνουν την διάθεση όλα τα καταφέρνεις με δουλειά και δύναμηQuote:
Originally Posted by Macgyver
εύχομαι σ εσένα και σε όλους το 16 η λέξη κατάθλιψη να είναι μια απλή λέξη
όταν μιλάμε για τόσο γνωστά και πετυχημένα ονόματα έχουν τρελή υποστήριξη από πίσω τους
από ασπιρίνες μέχρι κόκα
Αγαπητε giang , σευχαριστω για την ευχη σου , και εγω ευχομαι στους συμπαθουντες καταθλιπτικους , να την ξεπερασουν , γιατι ξεπερνιεται , ομως οπως σωστα επισημαινεις , ειναι σημαντικοτατη η οιοδηποτε υποστηριξη ................. οντως , αυτοι οι ανθρωποι , οι ' γνωστοι' και ' πετυχημενοι ' εχουν αφθονη υποστηριξη απο πολλες πλευρες ........... εγω δεν ειχα καμμια στηριξη , πλην της οικονομικης ανεσης που εχω , που δεν απεδειχθη ιδαιτερως βοηθητικη .................. βεβαια θα πει καποιος , καλυτερα πλουσιος και καταθλιπτικος , παρα αφραγκος και καταθλιπτικος , αν και , παλι δεν ειμαι σιγουρος γι αυτο , αν ισχυε , η Σουηδια , που δεν υπαρχουν φτωχοι , δεν θαταν η 1η χωρα παγκοσμιως με πρωτη αιτια θανατου τις αυτοκτονιες λογω κτθλψης ....
χαχαχαχα όταν είσαι στα down σου δεν τα θέλεις τα λεφτάQuote:
Originally Posted by Macgyver
μόνο για να αγοράσεις βοήθεια χρειάζονται
το θέμα είναι τα τα έχεις όταν ανεβαίνει να μπορείς να βγεις και να μη σκέφτεσαι αν θα πεις ούζο η θα βάλεις μια ουισκαρα να γουστάρεις
Εντάξει βρε Μακ, δεν μπορείς να ξέρεις πώς ήταν. Ειδικά αν μια δουλειά φτάνεις πλέον στο σημείο να την κάνεις "μηχανικά" που λέμε, αναγκαζόταν να πηγαίνει. Τον έχω ακούσει να μιλάει σε εκπομπή και έλεγε πως αμέσως μετά την δουλειά κλεινόταν σε ένα δωμάτιο και έβλεπε αστείες σειρές για να γελάει και να ξεχνιέται. Άσε που πάθαινε και κρίσεις πανικού. Πάντως με έχει προβληματίσει και μένα. Εδώ εγώ με το ζόρι σηκώνομαι κάθε πρωί, με το ζόρι θα πάω μέχρι το περίπτερο, με το ζόρι διαβάζω απλά βιβλία για να κάνω κάποια μαθήματα και κάθε φορά έχω το άγχος πως θα τα κάνω σκατά και θα γίνω ρεζίλι. Ειλικρινά μπράβο του, θέλει πολλύ δύναμη να μην παρατήσεις δουλειά/σχολή/οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα όταν είσαι κουρέλι. Θυμάμαι ότι ένιωθα τόσο άσχημα όταν πήρα αναστολή εξαμήνου που ρώτησα την ψυχίατρο αν όντως ήμουν τόσο άχρηστη που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στην σχολή και να τα βγάλω πέρα. Την απάντησή της, την φαντάζεσαι. Κατάθλιψη και λειτουργικότητα δεν πάνε μαζί, αλλιώς δεν θα είχαμε κατάθλιψη :( Παρόλα αυτά, το ίδιο άσχημα νιώθω που κάθομαι σπίτι και όλοι οι άλλοι προχωράνε τις ζωές τους.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Μακάρι όλο αυτό να είναι απλά μια σκατά φάση και να το ξεπεράσουμε. Δεν παλεύεται τόση δυστυχία.
έχω περάσει και περνάω πολύ δύσκολα και όλα ξεκινάνε από τα οικονομικά εχω φτάσει στο σημείο να περνάω εβδομάδα ολόκληρη μόνο με μακαρόνια έβλεπα να μαυρίζει η ψυχή μου και να μη μπορώ να πάω ούτε για έναν καφέ
εχω κάτσει εβδομάδες σπίτι κλεισμένος σ ένα δωμάτιο και η μονή μου παρέα η τηλεόραση κι ένα ραδιο σιντι
τελικά το πήρα απόφαση μισή ντροπή δική μου μισή δική τους βγήκα και πήγα σε φιλικά καφέ και τους είπα να με κεράσουν καφέ (kafe kerasi- καφέ κεράσι δεν έχουμε) ναι το έκανα κι αυτό δεν ντρέπομαι
αλλά σηκώθηκα βγήκα έξω μίλησα με κόσμο :)
έτσι απλά μια κατάθεση ψυχής
Quote:
Originally Posted by -moonlight-
φοιτήτρια κι εσυ??
ειχα μια ομαδική εργασία σημερα
εγω φυσικά έκανα τα λιγότερα
καμια σχεση με τους υπολοιπους , οι οποίοι πετανε
κ γ αλλη μια φορα νιωθω τοσο άκυρη και που πάω
και με διορθωσαν για λαθη
..........ωραια πραγματα..........
περιγράψτε μια μέρα σας απο το πρωί μέχρι το βράδυ .................οτιδηποτε συναισθηματα,σκέψεις , πράξεις π κάνετε λογω αυτης της κατάστασης εννοω
χαχαχαχα ξυπνάω στη 7 έως 9 καφέ σκέτο tv pc 2 καφές από 10 έως 13 βγαίνω για καφέ γυρνάω σπίτι από 13 έως 15Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
από εκεί και πέρα ανάλογα τα οικονομικά η κατεβαίνω για καφέ τ απόγευμα η για καμιά μπύρα το βράδυ η κάθομαι σπίτι
σκέψεις: δεν νομίζω ότι σταματάω να σκέφτομαι ακόμα και τώρα που γράφω το μυαλό δουλεύει από τελείως άκυρες μέχρι
πως θα αντιμετωπίσω μια τυχόν επιτυχία
συναισθήματα από κλάμα μέχρι να χαζογελάω μόνος μου κυκλοθυμία στο κόκκινο
Στον τίτλο μόνο όπως βλέπεις.Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
Ομαδική εργασία ε; Εγώ προτιμώ να λειτουργώ μόνη μου. Σημασία έχει ότι μπορείς να κάνεις κάτι κι' αν μην είναι το μαξ που θα μπορούσες υπό άλλες συνθήκες. Πραγματικά σου βγάζω το καπέλο.
ξυπναω 9 η ωρα περιπου αλλα ξανακοιμαμαι μεχρι 11-12
ξυπναω σκεπτομενη πως αλλη μια μερα σκατα ξεκινησε
συνηθως μεσημερι παω σχολη
οτν γυρισω μπορει ν κοιμηθω λιγο παλι
μετα προσπαθεια να ασχοληθω με τα της σχολης μ με μηδαμινα αποτελεσματα συνηθως...
ε εχω αρχισει να πηγαινω λιγο καμια βολτα με φιλους απογευμα η βραδυ
αλλιως ασχολουμαι παραλληλα με το pc συνηθως...κ με το φορουμ εδω πλεον
συναισθηματα: θλιμμενη,απογοητευμενη φουλ, καθολου ικανοποιημενη με το οτιδηποτε..
σκεψεις: άστο καλύτερα... είτε εγω περναω πολυ ασχημα απ τα Χριστουγεννα είτε λογω καταθλιψης
ελαχιστες θετικες σκεψεις...κ νεύρα κατα διαστηματα
....αυτα τα ωραια..
Ξυπνάω γύρω στις 10-11, πίνω σίδηρο και βιταμίνες που με κρατάνε χορτάτη ευτυχώς, κάθομαι στον καναπέ μπαίνοντας στο φόρουμ ή διαβάζοντας κάτι βιβλία ψυχολογίας που αγόρασα, μετά το ρίχνω στο φαγητό, συνεχίζω να διαβάζω καταθλιπτικά πράγματα στο ίντερνετ ή να ακούω καταθλιπτική μουσική, ακούω τους γύρω να μου την λένε ή να υπάρχουν οι γνωστοί καυγάδες που κάποιες φορές κλείνομαι και στο δωμάτιο και έτσι περνάει όλη η μέρα. Με λίγο διάβασμα βιβλίων, μουσική και ίντερνετ. Πλέον προσπαθώ να βγαίνω λίγο έξω. Όταν μου ζητάει ο αδερφός βόλτες παίρνουμε το αυτοκίνητο και τριγυρνάμε στην πόλη γύρω στην 1-1:30 ώρες, κάποιες άλλες φορές πηγαίνω σε συγγενικά πρόσωπα για να αλλάζω λίγο περιβάλλον, κάνω και λίγη σκυλοθεραπεία και πλέον προσπαθώ να με πιέσω να ξεκινήσω λίγο περπάτημα που το παράτησα! Μια φορά την βδομάδα πηγαίνω σε ψυχολόγο που είναι σε άλλη πόλη αλλά αμέσως μετά γυρνάω πάλι σπίτι. Και κάθε Τρίτη κάνω μάθημα σε ένα κοριτσάκι, οπότε ξυπνάω γύρω στις 10 και μέχρι τις 1 προετοιμάζομαι με έντονο άγχος κάθε φορά πώς θα τις τα πω, αν με φτάσει η ώρα, αν με καταλάβει, ακόμη κι' αν θα τα καταλάβω ΕΓΩ αυτά που θα διδάξω και είναι ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ. Για γέλια και για κλάματα είμαι :pQuote:
Originally Posted by Νεραιδα
Για τις σκέψεις, πραγματικά μην μιλήσω. Άλλες φορές δεν νιώθω τίποτα, κάποιες άλλες από το έντονο άγχος δεν ησυχάζω και σκέφτομαι πως δεν την βγάζω καθαρή αν συνεχίσω έτσι, άλλες φορές οι καταστάσεις γύρω μου μου προκαλούν γέλιο ενώ δεν θα έπρεπε και ακόμη περισσότερες φορές σκέφτομαι πως τίποτα δεν θα αλλάξει και πως θα ήταν καλύτερα "να την κάνω". 2 πράγματα με κρατάνε ακόμη εδώ, ο πόνος που θα προκαλούσα στους δικούς μου και η δειλία γιατί δεν ξέρω τι υπάρχει μετά και αν όλα τελειώνουν εδώ, ούτε αν πετύχαινε αυτό που θα έκανα, αν το έκανα (είμαι δειλή είπαμε, ευτυχώς για τους γύρω μου :p). Η κατάθλιψη (οκ, σε συνδιασμό με αγχώδη διαταραχή) είναι μακράν ό,τι χειρότερο έχω ζήσει από άποψη λειτουργικότητας και συναισθημάτων, είναι σαν να έχω παραλύσει και να μην μπορώ να κάνω κάτι γι' αυτό.
Αυτό το έχω και εγώ.Βάζω ξυπνητήρι στις 08.30 και σηκώνομαι απο το κρεβάτι στις 12.00 στη καλύτερη.Σε αυτές τις ώρες είτε ξανακοιμάμαι,είτε χαζεύω στο smartphone..Μετά επειδή μόνος μου,πρέπει να μαγειρέψω για να φάω γιατί για λόγους υγείας και οικονομικούς δε γίνεται να τρως συνέχεια junk food απέξω.Εκτός και αν πρέπει να πληρώσω κανένα λογαριασμό κτλ τότε θα σηκωθώ και πριν τις 12.00.Μετά το μεσημέρι έρxoμαι στη δουλειά και μένω μέχρι το βράδυ ή αργά το απόγευμα.Δουλεύω και παράλληλα χαζεύω και στο νετ και εδώ στο φόρουμ.Γενικά κάτι που έχω στη ζωή μου είναι ότι σπάνια μπορώ να κάνω μόνο ένα πράγμα και να μείνω συγκεντρωμένος μόνο σε αυτό για πολύ ώρα.Μετά απο λίγο θα βαρεθώ και θα θέλω σίγουρα να κάνω κάτι άλλο παράλληλα.Αλλες φορές είμαι στον κόσμο μου.Μια μέρα πριν κάνα δίμηνο περπάταγα σε ένα πεζοδρόμιο εδώ στην πόλη μου ένα βράδυ και μου επιτέθηκε ένα σκυλί.Με δάγκωσε στο παντελόνι ευτυχώς χωρίς να πιάσει πόδι.Καλά μου έκανε όμως γιατί αυτό κοιμόταν αμέριμνο και εγώ περπατούσα αφηρημένος και το κλώτσησα αφού δεν το είδα και πέρασα απο πάνω του. :( Το γεγονός ότι μένω μόνος και πρέπει να παλεύω για την επιβίωση μου πιστεύω ότι με έχει σώσει απο τις πολύ κακές ημέρες που οι σκέψεις με ξεπερνάνε και με αγχώνουν και αν δεν έπαιζε το ένστικτο της επιβίωσης δε θα έβγαινα καν απο το σπίτι.Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
admforall κατάθλιψη κι' εσύ;
Η ρουτίνα σε σώζει. Είσαι στον σωστό δρόμο!
Κοίτα εγώ έχω βεβαιωμένα απο ψυχίατρο πριν κάποια χρόνια ΓΑΔ και Διάσπαση προσοχής.Για κατάθλιψη δεν ξέρω σίγουρα.Ξέρω όμως ότι αυτά που έχω δεν προέκυψαν σήμερα ή χθες αλλά από τότε που με θυμάμαι ως άνθρωπο.Εγώ για μένα θα έλεγα ότι πιστεύω ότι έχω και μια ελαφριά μορφή δυσλεξίας ή κάτι σε αυτισμό..Είναι φορές που νιώθω σαν τον forest gumb..
Νιώθω χαζός λόγω κάποιων περιστατικών πχ σαν αυτό με το σκυλί που μου συμβαίνουν απο τότε που υπάρχω και θυμάμαι.Αλλά και άλλων πραγμάτων που έχω βιώσει.Οι άνθρωποι στο καθημερινό μου περιβάλλον που είναι κυρίως το εργασιακό καθώς φίλους εδώ που είμαι δεν έχω και με ζουν από κοντά καθημερινά αρκετές ώρες της ημέρας,με θεωρούν πανέξυπνο επειδή τα καταφέρνω και βρίσκω λύσεις εκεί που φαινομενικά δεν υπάρχουν καθώς μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω και δίνω τον καλύτερο μου ευατό,φιλότιμο και καλόκαρδο,επειδή τους κάνω τα χατήρια αν περνάει απο το χέρι μου κτλ.
Εγώ όμως δεν νιώθω μια χαρά άτομο.Νιώθω διαφορετικός από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο και ότι δεν είμαι σαν όλους εσάς.
Quote:
Originally Posted by admforall
αν μιλήσω για τον τρόπο που γράφεις και εκφράζεσαι μόνο για δυσλεξία δεν σε βλέπω
διαφορετικότητα στο ότι βρίσκεις λύσεις εκεί που η άλλοι δεν μπορούν δεν είναι μειονέκτημα
όσο για το καλόκαρδος φιλότιμος είναι κάτι που σπανίζει στης μέρες μας
το ν αγαπάς αυτό που κάνεις είναι μεγάλο προτέρημα
Τι χαζός λέει, κρατήστε με! Αν είσαι εσύ μια φορά χαζός εγώ είμαι 10! :p Πραγματικά δεν το λέω για να σε παρηγορήσω ούτε θα έγραφα κάτι αν δεν το εννοούσα αλλά είσαι πραγματικά έξυπνος. Τα γραπτά σου αυτό μου βγάζουν. Το περιστατικό με τον σκύλο μάλλον μπορεί να δικαιολογηθεί λόγω διάσπασης προσοχής, όχι; Δεν είμαι και διαβασμένη γι' αυτό το θέμα. Πραγματικά αν με δεις σε μια υπεραγορά να ψάχνω λάχανα θα με θεωρήσεις τελείως χαζή. Την τελευταία φορά ρωτούσα την υπάλληλο που είναι το σπανάχι και γελούσε ειρωνικά μαζί μου. Έχω κοινωνική φοβία ρε φίλε, εντάξει, και λίγη στραβομάρα. Ε δεν θα μας βάζουν και δεν θα βάζουμε τόσο εύκολα στον εαυτό μας την ταμπέλα του χαζού παιδιού ε; Εξάλλου χαζό παιδί χαρά γεμάτο δεν λένε; Βλέπεις να ισχύει αυτό για εμάς;
Το έριξα στην πλάκα και στις παροιμίες τώρα! Δεν είναι κακό να είσαι διαφορετικός, μαγκιά σου θα έλεγα! Και ευτυχώς που δεν είσαι σαν όοολους τους άλλους.
χαχαχαχαχα εγω θα σου ελεγα το πηρε ο ποπαυ λολQuote:
Originally Posted by -moonlight-
Χαχαχαχαχα υπό άλλες συνθήκες θα σου κρατούσα μούτρα αλλά έχε χάρη που σε συμπάθησα εσένα :pQuote:
Originally Posted by giang
Νεραϊδούλα μου, σε καληνυχτίζω μ' αυτό. Το είδα πριν λίγο μπροστά μου και με συγγκίνησε.
Δύο άνδρες , και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου .Του ενός άνδρα του επιτρεπόταν να σηκώνεται όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να κατέβουν τα υγρά από τα πνευμόνια του .
Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου . Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος .Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες. Μιλούσαν για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους,τα σπίτια , τις δουλειές τους , τη συμμετοχή τους στη στρατιωτική θητεία , πού ήταν σε διακοπές.
Κάθε απόγευμα , όταν ο άνδρας στο κρεβάτι με το παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί , περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον συγκάτοικό του όλα τα πράγματα που έβλεπε έξω από το παράθυρο.Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου ο κόσμος του διευρυνόταν και ζωντάνευε με όλη τη δραστηριότητα και το χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.
Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια όμορφη λίμνη. Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ιδωθεί στο βάθος. Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλα αυτά με θεσπέσια λεπτομέρεια , ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό. Ένα ζεστό απόγευμα , ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραψε μία παρέλαση που περνούσε...
Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική - μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.
Μέρες , βδομάδες και μήνες πέρασαν . Ένα πρωί , η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερό για το μπάνιο τους και είδε το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο , ο οποίος είχε πεθάνει ειρηνικά στον ύπνο του. Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα .
Μόλις θεωρήθηκε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο . Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή , και αφού σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο .
Σιγά, επώδυνα , στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα για να δει για πρώτη φορά του τον έξω κόσμο . Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι. Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο .
Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να κάνει το συχωρεμένο συγκάτοικό του να περιγράφει τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο. Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο. Είπε "Ίσως ήθελε απλώς να σου δώσει θάρρος."
Επίλογος: Υπάρχει τεράστια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους , παρά τη δική μας κατάσταση. Η μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη , αλλά η ευτυχία όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται. Αν θέλεις να νιώσεις πλούσιος , απλώς μέτρησε όλα τα πράγματα που έχεις που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν.
ποτο κερασει - ελληνοφρενεια ετσι ??? ολα τα λεφτα... μεγαλη μαγκια σου αυτο που εκανες. Βγηκες πιο πανω και απο τους δηθεν πανω !!!Quote:
Originally Posted by giang
:cool: Υποψιαζομαι οσοι το ξεπερασαν δεν ειχαν λογο να μπουν να το δηλωσουν.
Απο την αλλη οταν κατσεις να ακουσεις ιστορια ανθρωπου που νικησε τον καρκινο θα δεις οτι τα σταδια ψιλο αναλογουν... και τι μενει στο τελος ? Οτι ολα γινονται συνθετα και δυσλειτουργικα ενω το νοημα ειναι η συμπλευση και η εναρμονιση, οτι ειναι να γινει θα γενει... αλλά οχι να κανουμε και οτι μας ερθει και μετα να κατηγορουμε την τυχη μας !!!
Ένας από τους μεγαλύτερους τερματοφύλακες όλων των εποχών και ο καλύτερος σήμερα, ο τερματοφύλακας της Γιουβέντους ο Μπουφόν έχει δηλώσει πως ο μεγαλύτερος αντίπαλος που συνάντησε στη ζωή του ήταν η κατάθλιψη. Φανταστείτε λοιπόν δύο πράγματα πως η κατάθλιψη δεν κάνει διακρίσεις, πως το οικονομικό δεν αρκεί για να μην σε ακουμπήσει ποτέ αυτή η ασθένεια. Μπορούμε όμως να την ξεπεράσουμε. Με λίγη προσπάθεια και από μέρους μας. Με μία απλή καλημέρα όπου υπάρχουν στιγμές που δεν έχουμε τη δύναμη να τη πούμε, εμείς πρέπει να βρούμε τη δύναμη να χαμογελάσουμε και να τη πούμε. Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε τις αιτίες που μας προκαλούν κατάθλιψη εμείς πρέπει να βρούμε τη δύναμη να σταθούμε απέναντι της και να κόψουμε ανεξαρτήτου κόστους τον γόρδιο δεσμό!
Κι εγω συνεχιζω , elis , την ζωη μου , οπως ποως , ισως ναταν καλυτερα να δουλευα , ελα ομως που δεν χρειαζεται πλεον , ουτε και οι εποχες ευνοουν δουλειες , οποτε ειμαι σε αναγκαστικη αδρανεια , κακο το θεωρω να μην δουλευεις , οχι να δουλευεις για βιοπορισμο , δεν λεει , αλλα εστω να δουλευεις για την πλακα σου ...................... για συναναστροφες δεν εχω ιδαιτερη ορεξη ..........Quote:
Originally Posted by elis
Πλεον ειμαι σε καλυτερη κατασταση , δεν χρειαζομαι ιδιατερη βοηθεια , αλλα εχω ' ιδρυματοποιηθει ' , οπως οι φυλακισμενοι , αισθανομαι πιο ανετα σπιτι μου , παρα εξω ,,,,,,,,,,,,,,,, σιγουρα παντως ειναι καλυτερα να κλαις σενα γιωτ , παρα σενα λεωφορειο ...........Quote:
Originally Posted by giang