υπαρχει διπολικη με μονο καταθλιπτικη φαση?

χαιρεται. εχω δει αρκετους ψυχιατρους. ο καθενας λεει το δικο του. ειμαι 34 και εχω παρατηρησει πως απτα 20 μου καθε 3-4 χρονια περνουσα καταθλιψη. τα τελευταια χρονια εχει γινει καθε χρονο. μετα εχω νευρα, θυμο, φευγω απο πολεις, δουλειες, τα μαζευω και παω οπου με βγαλει. ενας γιατρος μου ειπε ειναι διασπαση. τωρα μου ξανατυχε να μην μπορω να κοιμηθω. και εχω αρχισει και σκεφτομαι μηπως ειναι διπολικη. δεν εχω τις κλασσικες μανιες οπως τις διαβαζω ομως. αλλα, κουραστηκα να αλλαζω δουλειες, πολεις, στοχους, φιλους και ναμαι συνεχεια down.

Γεια σου, εχεις αλλαξει ψυχιατρους προφανως επειδη αλλαζες και πολεις ?
Καθε φορα τονιζες την αναγκη σου αυτη για αλλαγη και μετα το πως αισθανοσουν ?
Εχεις κανει ποτε παραλληλα με αγωγη και ψυχοθεραπεια - κατα καποιο τροπο ταξιδι στην αυτο γνωσια ?

Quote:

---

Originally Posted by sparklyshark

χαιρεται. εχω δει αρκετους ψυχιατρους. ο καθενας λεει το δικο του. ειμαι 34 και εχω παρατηρησει πως απτα 20 μου καθε 3-4 χρονια περνουσα καταθλιψη. τα τελευταια χρονια εχει γινει καθε χρονο. μετα εχω νευρα, θυμο, φευγω απο πολεις, δουλειες, τα μαζευω και παω οπου με βγαλει. ενας γιατρος μου ειπε ειναι διασπαση. τωρα μου ξανατυχε να μην μπορω να κοιμηθω. και εχω αρχισει και σκεφτομαι μηπως ειναι διπολικη. δεν εχω τις κλασσικες μανιες οπως τις διαβαζω ομως. αλλα, κουραστηκα να αλλαζω δουλειες, πολεις, στοχους, φιλους και ναμαι συνεχεια down.

---

Δεν εκδηλώνουν όλοι οι διπολικοί τη μανία όπως τη διαβάζουμε στο διαδίκτυο και περιγράφεται γενικά. Ναι υπάρχουν διπολικοί που εκδηλώνουν μια στάσιμη κατάσταση προς την κατάθλιψη, ενώ κάποιοι για να ξεφύγουν από αυτή, προκαλούν την υπομανία ή την μανία τους με τη χρήση διεγερτικών, επειδή έχουν κουραστεί από την κατάθλιψη. Το θέμα είναι να μπορέσεις να βελτιώσεις τον εαυτό σου και όχι να του κοτσάρεις μία ταμπέλα. Για εμένα προσωπικά πλέον από αυτά που έχω νιώσει το ζητούμενο είναι να βρεθεί κάποιος ψυχίατρος που δεν θα έχει αυταρχικές τάσεις, δεν θα είναι χούντας του στυλ αυτά είναι τα φάρμακα, θα τα παίρνεις και αν γουστάρεις, το θέμα είναι να βρεθεί ένας ψυχίατρος ο οποίος θα μπορέσει να σε βοηθήσει να βελτιωθείς με φάρμακα ή χωρίς, αλλά προπαντώς να μην σε πιέζει στην κατεύθυνση της φαρμακευτικής αγωγής και να είναι άτομο που θα έχει διάθεση συζήτησης και συνεργασίας. Έχω παρατηρήσει για παράδειγμα πως κάποιοι ψυχίατροι προτιμούν να το παίζουν αυταρχικοί και να χάνουν κάποιον από πελάτη, από το να συζητήσει μαζί με τον ασθενή για την καλύτερη δυνατή λύση. Αν μιλάμε μάλιστα για ψυχίατρους εξωτερικών ιατρείων νοσοκομείου ή ψυχίατρους του ΙΚΑ άστα να πάνε, την ψωνίζεις από κούπες. Εγώ για καλή μου τύχη από αυτά που έχω ακούσει από μία φίλη μου διπολική βρήκα έναν τέτοιο ψυχίατρο αλλά δεν τον έχω επισκεφτεί, απλώς ξέρω πως είναι άτομο που δεν πιέζει στα φάρμακα, δεν σου λέει θα πάρεις αυτά, σε ρωτάει αν θα ήθελες να πάρεις φάρμακα και το συζητάς μαζί του για το τι θα πάρεις. Τώρα θα τον επισκεφτώ και θα δω τι θα παίξει με αυτόν....

Να ξέρεις πάντως πως ο διαχωρισμός της κατάθλιψης με την διπολική είναι μια δύσκολη περίπτωση, γιατί το υπομανιακό επεισόδιο δεν είναι και κάτι φοβερό που θα σε κάνει να πετάς στα σύννεφα. Και μπορει κατά περιόδους να ζεις μια υπομανία, αλλά να μην την καταλαβαίνεις... Δεν είναι όλα by the book στην διπολική, ούτε όλοι οι διπολικοί ζούνε τα ίδια. Υπάρχουν διπολικοί που καταλήγουν με εισαγγελική στα ψυχιατρεία, υπάρχουν διπολικοί που δεν παίρνουν τίποτα και έχουν γίνει ένα με την κατάθλιψη, έχουνε κάνει την κατάθλιψη μέρος της ζωής τους, είναι αναλόγως την εκάστοτε περίπτωση. Εγώ περισσότερα έμαθα από την φίλη μου την διπολική για την διπολική και περισσότερο στοχευμένες και ενδιαφέρουσες ερωτήσεις μου έχει κάνει εκείνη, παρά οι τέσσερις ψυχίατροι που έχω επισκεφτεί. Και επειδή βλέπω ότι το έχει η κοπέλα με την διπολική γιατί ταλαιπωρείται χρόνια και έχει επισκεφτεί δεκάδες ψυχίατρους για να καταλήξει στον δικό της όπου της έχει βελτιώσει τη ζωή, έχω πάρει την απόφαση να επισκεφτώ τον γιατρό της και να κάνω ό,τι μου πει...

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Γεια σου, εχεις αλλαξει ψυχιατρους προφανως επειδη αλλαζες και πολεις ?
Καθε φορα τονιζες την αναγκη σου αυτη για αλλαγη και μετα το πως αισθανοσουν ?
Εχεις κανει ποτε παραλληλα με αγωγη και ψυχοθεραπεια - κατα καποιο τροπο ταξιδι στην αυτο γνωσια ?

---

και λογω αλλαγης πολεων, αλλα και λογω του οτι τους βαριομουν ή δεν εβλεπα καποια βελτιωση. αγωγη μου εχουν δωσει 4 φορες. 3 φορες πηρα αντικαταθλιπτικα...τα οποια σταματουσα μεσα σε 2 βδομαδες γιατι ενιωθα καλυτερα η γιατι μια φορα μου ειχαν προκαλεσει πολυ εντονα ονειρα, και μια φορα μου δωσανε ριταλιν, οπου δεν ειδα καμια διαφορα.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Το θέμα είναι να μπορέσεις να βελτιώσεις τον εαυτό σου και όχι να του κοτσάρεις μία ταμπέλα. Για εμένα προσωπικά πλέον από αυτά που έχω νιώσει το ζητούμενο είναι να βρεθεί κάποιος ψυχίατρος που δεν θα έχει αυταρχικές τάσεις, δεν θα είναι χούντας του στυλ αυτά είναι τα φάρμακα, θα τα παίρνεις και αν γουστάρεις, το θέμα είναι να βρεθεί ένας ψυχίατρος ο οποίος θα μπορέσει να σε βοηθήσει να βελτιωθείς με φάρμακα ή χωρίς, αλλά προπαντώς να μην σε πιέζει στην κατεύθυνση της φαρμακευτικής αγωγής και να είναι άτομο που θα έχει διάθεση συζήτησης και συνεργασίας.

Να ξέρεις πάντως πως ο διαχωρισμός της κατάθλιψης με την διπολική είναι μια δύσκολη περίπτωση, γιατί το υπομανιακό επεισόδιο δεν είναι και κάτι φοβερό που θα σε κάνει να πετάς στα σύννεφα. Και μπορει κατά περιόδους να ζεις μια υπομανία, αλλά να μην την καταλαβαίνεις... Δεν είναι όλα by the book στην διπολική, ούτε όλοι οι διπολικοί ζούνε τα ίδια. Υπάρχουν διπολικοί που καταλήγουν με εισαγγελική στα ψυχιατρεία, υπάρχουν διπολικοί που δεν παίρνουν τίποτα και έχουν γίνει ένα με την κατάθλιψη, έχουνε κάνει την κατάθλιψη μέρος της ζωής τους, είναι αναλόγως την εκάστοτε περίπτωση. Εγώ περισσότερα έμαθα από την φίλη μου την διπολική για την διπολική και περισσότερο στοχευμένες και ενδιαφέρουσες ερωτήσεις μου έχει κάνει εκείνη, παρά οι τέσσερις ψυχίατροι που έχω επισκεφτεί. Και επειδή βλέπω ότι το έχει η κοπέλα με την διπολική γιατί ταλαιπωρείται χρόνια και έχει επισκεφτεί δεκάδες ψυχίατρους για να καταλήξει στον δικό της όπου της έχει βελτιώσει τη ζωή, έχω πάρει την απόφαση να επισκεφτώ τον γιατρό της και να κάνω ό,τι μου πει...

---

Καταλαβαινω τι εννοεις. Δεν θα ηθελα να εχω καμια ταμπελα πανω μου. Απλα βλεπω πως εδω και παρα πολλα χρονια δεν νιωθω οκ. Αυτο με τις αλλαγες εργασιων, ονειρων, πολεων..μεχει κουρασει. Εχω τοσο καιρο που προσπαθω να μην κοινωνικοποιουμαι. Δεν νιωθω δυναμη να βγαινω εξω. Νιωθω οτι εχω καταστρεψει τη ζωη μου με συνεχεις λαθος επιλογες. Επισης, σε ολες μου τις δουλειες μαλωνα λολ. Και δεν τις κατανοουσα. Ισως γιαυτο να μου ειπαν για διασπαση προσοχης. Οσοι ψυχιατροι εχω επισκεφτει μου δινανε παντα φαρμακα. Αγχωλυτικα και αντικαταθλιπτικα. Δεν ενιωθα πως κανεις απο αυτους ακουγε η πως ηθελε οντως να δουλεψουμε με τις ανησυχιες μου. Μουχει τυχει να μη με βρει και ενδιαφερον περιστατικο ψυχιατρος και να αρνηθει να με δει. Θα ηθελα να μην ειχα κανενα θεμα. Απλα με βλεπω πως ταλαιπωριεμαι και νιωθω πως κατι δεν κανω καλα στη ζωη μου.
Ελπιζω να βρεις τις απαντησεις που θελεις στον γιατρο της φιλης σου και να σε βοηθησει!

Quote:

---

Originally Posted by sparklyshark

Καταλαβαινω τι εννοεις. Δεν θα ηθελα να εχω καμια ταμπελα πανω μου. Απλα βλεπω πως εδω και παρα πολλα χρονια δεν νιωθω οκ. Αυτο με τις αλλαγες εργασιων, ονειρων, πολεων..μεχει κουρασει. Εχω τοσο καιρο που προσπαθω να μην κοινωνικοποιουμαι. Δεν νιωθω δυναμη να βγαινω εξω. Νιωθω οτι εχω καταστρεψει τη ζωη μου με συνεχεις λαθος επιλογες. Επισης, σε ολες μου τις δουλειες μαλωνα λολ. Και δεν τις κατανοουσα. Ισως γιαυτο να μου ειπαν για διασπαση προσοχης. Οσοι ψυχιατροι εχω επισκεφτει μου δινανε παντα φαρμακα. Αγχωλυτικα και αντικαταθλιπτικα. Δεν ενιωθα πως κανεις απο αυτους ακουγε η πως ηθελε οντως να δουλεψουμε με τις ανησυχιες μου. Μουχει τυχει να μη με βρει και ενδιαφερον περιστατικο ψυχιατρος και να αρνηθει να με δει. Θα ηθελα να μην ειχα κανενα θεμα. Απλα με βλεπω πως ταλαιπωριεμαι και νιωθω πως κατι δεν κανω καλα στη ζωη μου.

---

Το οτι ειναι ταλαιπωρια και οτι φερνει κουραση ειναι γεγονος.
1. Συνηθως αντικαταθλιπτικο- αγχολυτικο τουλαχιστον 6 μηνες αγωγη και κουβεντα με τον ειδικο, για να κρινεις λεν αποτελεσμα.
2. Οι ψυχιατροι συνηθως ειναι πιο αποστασιοποιημενοι απο το τι μας προβληματιζει, οι ψυχοθεραπευτες πληρωνονται για να ακουν ή να δειχνουν οτι ακουν πιο τρυφερα στοργικα μπλα μπλα μπλα.
3. Ποιο ειναι το κυριο συναισθημα που εχεις για την ζωη ? οτι ειναι μια προκληση ή οτι ειναι ενα βασανο και αιντε πως θα περασει η μερα ?



Συμφωνω παρα πολυ με τον Mind οτι διαγνωση μπορει να κανεις ενας αριστος γιατρος για διπολικη γιατι ειναι "υπουλη" στην διαγνωση. Εαν καταλαβα καλα, κλινεις προς την απογοητευση, λες τερμα θα τα αλλαξω ολα, ξεκινας απο το μηδεν. Καποια στιγμη λες... τι εχω κατακτησει εως τωρα ?

Δεν ξερω... εγω με συνεδριες βαστιεμαι.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Το οτι ειναι ταλαιπωρια και οτι φερνει κουραση ειναι γεγονος.
1. Συνηθως αντικαταθλιπτικο- αγχολυτικο τουλαχιστον 6 μηνες αγωγη και κουβεντα με τον ειδικο, για να κρινεις λεν αποτελεσμα.
2. Οι ψυχιατροι συνηθως ειναι πιο αποστασιοποιημενοι απο το τι μας προβληματιζει, οι ψυχοθεραπευτες πληρωνονται για να ακουν ή να δειχνουν οτι ακουν πιο τρυφερα στοργικα μπλα μπλα μπλα.
3. Ποιο ειναι το κυριο συναισθημα που εχεις για την ζωη ? οτι ειναι μια προκληση ή οτι ειναι ενα βασανο και αιντε πως θα περασει η μερα ?



Συμφωνω παρα πολυ με τον Mind οτι διαγνωση μπορει να κανεις ενας αριστος γιατρος για διπολικη γιατι ειναι "υπουλη" στην διαγνωση. Εαν καταλαβα καλα, κλινεις προς την απογοητευση, λες τερμα θα τα αλλαξω ολα, ξεκινας απο το μηδεν. Καποια στιγμη λες... τι εχω κατακτησει εως τωρα ?

Δεν ξερω... εγω με συνεδριες βαστιεμαι.

---

Εχω κανει συνεδριες για μηνες, και ψυχαναλυση, εννοω με ψυχοθεραπευτη. Και ψυχολογο δοκιμασα πιο μικρη. Αλλα δεν αλλαζουν και πολλα. Η μπορει να λεω οκ νιωθω καλυτερα..και σε λιγους μηνες να ξαναπεφτω.
Ναι αισθανομαι κυριως απογοητευση. Εκτος οταν με πιανει τρελα και παραιτουμαι :P. Αλλα το κυριο συναισθημα μου ειναι ποσο βαριεμαι, και πιο το νοημα. Δεν εχω παραιτηθει, αλλα ..βαριεμαι κυριως. Καμια φορα ξυπναω και ειμαι ετοιμη να κατακτησω τον κοσμο αλλα οχι πολυ συχνα. Και απογοητευομαι πολυ ευκολα. Αλλα σε αυτο ισως εχει παιξει ρολο οτι απο τοτε που τελειωσα το πανεπιστημιο δεν εχω κατανοησει τις δουλειες που εχω κανει, και εχω μεινει να νιωθω ηλιθια και ανικανη. Αλλα ειμαι πολυ ευαισθητη και τα περνω ολη πολυ τοις μετρητοις.

Αρα εχεις κανει καποια δουλιτσα με τον εαυτο σου και τους ειδικους, μη νομιζεις θαρρος θελει και αυτο.
Μπορει απλα να βαριεσαι ευκολα, να πληττεις και να νιωθεις μονιμα ανικανοποιητη... συμβαινει και αυτο.

Κατα τα αλλα μπορει να μην ελαβες ποτε σωστη διαγνωση και θεραπεια. Δεν εχω να προσθεσω κατι περισσοτερο.
Παντως να ξερεις, δεν εισαι η μονη, κουβαλαμε ολοι απο ενα δισακι και προχωραμε... τωρα εαν κολλαμε ανα περιοδους σε καποια σημεια αυτο πλεον δεν ξερω ποιος αλλος μπορει να το λυσει. Μακαρι να ηξερα και να σε βοηθουσα.

Εαν θες δοκιμασε να κανεις μια πιο σταθερη, συστηματικη προσπαθεια με καποιον ειδικο που θα εχεις ενημερωθει οτι ειναι καλος.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Αρα εχεις κανει καποια δουλιτσα με τον εαυτο σου και τους ειδικους, μη νομιζεις θαρρος θελει και αυτο.
Μπορει απλα να βαριεσαι ευκολα, να πληττεις και να νιωθεις μονιμα ανικανοποιητη... συμβαινει και αυτο.

Κατα τα αλλα μπορει να μην ελαβες ποτε σωστη διαγνωση και θεραπεια. Δεν εχω να προσθεσω κατι περισσοτερο.
Παντως να ξερεις, δεν εισαι η μονη, κουβαλαμε ολοι απο ενα δισακι και προχωραμε... τωρα εαν κολλαμε ανα περιοδους σε καποια σημεια αυτο πλεον δεν ξερω ποιος αλλος μπορει να το λυσει. Μακαρι να ηξερα και να σε βοηθουσα.

Εαν θες δοκιμασε να κανεις μια πιο σταθερη, συστηματικη προσπαθεια με καποιον ειδικο που θα εχεις ενημερωθει οτι ειναι καλος.

---

Δυστυχως στα τυφλα παω καθε φορα σε ειδικο. Δεν ξερω για κανεναν ειδικο, παω οπου δω οτι εχει καλο βιογραφικο. Πχ εψαχνα για ΔΕΠΥ, και δεν βρηκα κανεναν βορεια ελλαδα! Κανεναν! Πηρα τηλ 2 και μου λενε δεν υπαρχει καν η δεπυ σε ενηλικες!
Αλλα λεω να το δωσω μια τελευταια προσπαθεια. Αυτο που με κουραζει δεν ειναι η απαισιοδοξια μου, αλλα το οτι δεν εχω τπτ να μου αρεσει σταθερο και κανενα ονειρο για δουλεια. Τη μια μερα θελω να γινω δασκαλα, την αλλη νοσοκομα. Ειναι κουραστικο.

ΔΕΠΥ και πανεπιστήμιο δεν πάνε μαζί. Δεν μπορείς να δηλώνεις πτυχιούχα πανεπιστημίου και να λες παράλληλα πως πάσχω από ΔΕΠΥ. Αλλά παρόλα αυτά ακόμα και αν έπασχες από ΔΕΠΥ-που προσωπικά το αποκλείω- σου έδωσαν ήδη φάρμακο (ritalin) και λες πως στη περίπτωση σου δεν βοήθησε καθόλου. Τον ψυχίατρο δεν τον κάνει το βιογραφικό, τον δημιουργούν οι αρχές του. Προσωπικά τον ψυχίατρο θα τον έψαχνα από την αρθογραφία του. Για παράδειγμα υπάρχει ένας στη Βόρειο Ελλάδα, στο Σαλόνικα ο οποίος είναι αντικαθεστωτικός. Είναι εκτός του πλαισίου πες μου τι έχεις να σου πω τι φάρμακα θα σου γράψω. Δεν θα σου πω το όνομα γιατί απαγορεύεται από τους κανόνες του φόρουμ νομίζω, αλλά αν ήμουν Σαλόνικα σε εκείνον θα πήγαινα. Είναι τηλεοπτικός αστέρας και συγγραφέας τα υπόλοιπα βρες τα μόνη σου... Το ζήτημα με τους ψυχίατρους δεν είναι τι βιογραφικό έχουν, το ζήτημα είναι να ακούσουν όσο πιο καλά γίνεται τον ασθενή για να μπορέσουν όσο το δυνατόν περισσότερο να του δώσουν μία θεραπεία που πραγματικά θα του βελτιώσουν τη ζωή...

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

ΔΕΠΥ και πανεπιστήμιο δεν πάνε μαζί. Δεν μπορείς να δηλώνεις πτυχιούχα πανεπιστημίου και να λες παράλληλα πως πάσχω από ΔΕΠΥ. Αλλά παρόλα αυτά ακόμα και αν έπασχες από ΔΕΠΥ-που προσωπικά το αποκλείω- σου έδωσαν ήδη φάρμακο (ritalin) και λες πως στη περίπτωση σου δεν βοήθησε καθόλου. Τον ψυχίατρο δεν τον κάνει το βιογραφικό, τον δημιουργούν οι αρχές του. Προσωπικά τον ψυχίατρο θα τον έψαχνα από την αρθογραφία του. Για παράδειγμα υπάρχει ένας στη Βόρειο Ελλάδα, στο Σαλόνικα ο οποίος είναι αντικαθεστωτικός. Είναι εκτός του πλαισίου πες μου τι έχεις να σου πω τι φάρμακα θα σου γράψω. Δεν θα σου πω το όνομα γιατί απαγορεύεται από τους κανόνες του φόρουμ νομίζω, αλλά αν ήμουν Σαλόνικα σε εκείνον θα πήγαινα. Είναι τηλεοπτικός αστέρας και συγγραφέας τα υπόλοιπα βρες τα μόνη σου... Το ζήτημα με τους ψυχίατρους δεν είναι τι βιογραφικό έχουν, το ζήτημα είναι να ακούσουν όσο πιο καλά γίνεται τον ασθενή για να μπορέσουν όσο το δυνατόν περισσότερο να του δώσουν μία θεραπεία που πραγματικά θα του βελτιώσουν τη ζωή...

---

Υπαρχουν πολλοι με δεπυ που εχουν παει πανεπιστημιο. Εγω που πηγα λυκειο εξω, ειχαμε πολλους καλους μαθητες με διασπαση, και ειχαμε και στο πανεπιστημιο. Νομιζω ειναι λιγαααακι τραβηγμενο το οτι κανεις με δεπυ δεν μπορει να παει στο πανεπιστημιο. Υπαρχουν πετυχημενοι ανθρωποι με δεπυ, υπαρχουν πτυχιουχοι, καθηγητες κτλ. Στην Ελλαδα εχουμε τη νοοτροπια οτι δεπυ θα πει και καταρα.

Δεν είπα ότι είναι κατάρα, μια πάθηση είναι η οποία αντιμετωπίζεται ικανοποιητικά συνήθως με φάρμακα. Αλλά μου έδωσες και ένα κλειδί. Μου λές πως τελείωσες το λύκειο έξω. Κοίταξε να δεις έξω, μπορείς να καταθέσεις χαρτιά πως πάσχεις από ΔΕΠΥ και οι καθηγητές να σου πούνε πως ο μέσος μαθητής για την τάδε εργασία θέλει 15 ημέρες εσένα θα σου δώσουμε25 ημέρες, ο μέσος μαθητής έχει χρονικό περιθώριο εξέτασης ενός μαθήματος τρεις ώρες, εσένα θα σου δώσουμε πέντε ώρες. Αυτά δεν νομίζω να τα κάνουν στην Ελλάδα, εκτός αν έχουν αλλάξει τα πράγματα τόσο πολύ... Υπάρχουν και φοιτητές όμως που πήγανε στην Οξφόρδη για σπουδές αλλά το πανεπιστήμιο δεν έδωσε επιμήκυνση στα χρονικά όρια με αποτέλεσμα οι φοιτητές που έπασχαν από ΔΕΠΥ να αναγκαστούν να τα παρατήσουν....

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Δεν είπα ότι είναι κατάρα, μια πάθηση είναι η οποία αντιμετωπίζεται ικανοποιητικά συνήθως με φάρμακα. Αλλά μου έδωσες και ένα κλειδί. Μου λές πως τελείωσες το λύκειο έξω. Κοίταξε να δεις έξω, μπορείς να καταθέσεις χαρτιά πως πάσχεις από ΔΕΠΥ και οι καθηγητές να σου πούνε πως ο μέσος μαθητής για την τάδε εργασία θέλει 15 ημέρες εσένα θα σου δώσουμε25 ημέρες, ο μέσος μαθητής έχει χρονικό περιθώριο εξέτασης ενός μαθήματος τρεις ώρες, εσένα θα σου δώσουμε πέντε ώρες. Αυτά δεν νομίζω να τα κάνουν στην Ελλάδα, εκτός αν έχουν αλλάξει τα πράγματα τόσο πολύ... Υπάρχουν και φοιτητές όμως που πήγανε στην Οξφόρδη για σπουδές αλλά το πανεπιστήμιο δεν έδωσε επιμήκυνση στα χρονικά όρια με αποτέλεσμα οι φοιτητές που έπασχαν από ΔΕΠΥ να αναγκαστούν να τα παρατήσουν....

---

Και γω που το τελειωσα δεινοπαθησα. Κλαμα, πιεση, ηρεμηστικα,αρρυθμιες. Αλλα δεν ξερω αν ειχε δικιο ο γιατρος που με διεγνωσε. Καμια φορα νομιζω πως ειναι θεμα mood και οχι δεπυ. Εψαξα τον γιατρο που ειπες, αλλα δεν ασχολειτε κανεις με δεπυ

Quote:

---

Originally Posted by sparklyshark

Εχω κανει συνεδριες για μηνες, και ψυχαναλυση, εννοω με ψυχοθεραπευτη. Και ψυχολογο δοκιμασα πιο μικρη. Αλλα δεν αλλαζουν και πολλα. Η μπορει να λεω οκ νιωθω καλυτερα..και σε λιγους μηνες να ξαναπεφτω.
Ναι αισθανομαι κυριως απογοητευση. Εκτος οταν με πιανει τρελα και παραιτουμαι :P. Αλλα το κυριο συναισθημα μου ειναι ποσο βαριεμαι, και πιο το νοημα. Δεν εχω παραιτηθει, αλλα ..βαριεμαι κυριως. Καμια φορα ξυπναω και ειμαι ετοιμη να κατακτησω τον κοσμο αλλα οχι πολυ συχνα. Και απογοητευομαι πολυ ευκολα. Αλλα σε αυτο ισως εχει παιξει ρολο οτι απο τοτε που τελειωσα το πανεπιστημιο δεν εχω κατανοησει τις δουλειες που εχω κανει, και εχω μεινει να νιωθω ηλιθια και ανικανη. Αλλα ειμαι πολυ ευαισθητη και τα περνω ολη πολυ τοις μετρητοις.

---

αυτη η οριακη συμπεριφορα ειναι κατι που θα πρεπε να εξετασεις με ψυχοθεραπεια..το να τα παρατας συνεχεια δεν θα αλλαξει τιποτα.Μπαινεις σε φαυλο κυκλο κ παλι το ιδιο θα γινεται..αν το παρεςι σοβαρα κ ασχοληθεις με ψυχοθεραπεια κ φαρμακοθεραπεια σιγουρα θα δεις αποτελεσματα..δεν γινεται να περιμενεις ιαση χωρις να προσπαθησεις.

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

αυτη η οριακη συμπεριφορα ειναι κατι που θα πρεπε να εξετασεις με ψυχοθεραπεια..το να τα παρατας συνεχεια δεν θα αλλαξει τιποτα.Μπαινεις σε φαυλο κυκλο κ παλι το ιδιο θα γινεται..αν το παρεςι σοβαρα κ ασχοληθεις με ψυχοθεραπεια κ φαρμακοθεραπεια σιγουρα θα δεις αποτελεσματα..δεν γινεται να περιμενεις ιαση χωρις να προσπαθησεις.

---

ναι μου ειπαν ειναι λογω δεπυ. βαριεμαι τα παντα

ΤΙ ειναι το δεπυ?

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

ΤΙ ειναι το δεπυ?

---

Διαταρραχη ελλειματικες προσοχης και υπερκινητηκοτητας

Να σε ρωτήσω κάτι... Σε όσους ψυχίατρους έχεις πάει πόσοι σου έχουν πει πως πάσχεις από ΔΕΠΥ? Τι σε κάνει να νιώθεις τόσο σίγουρη ότι πάσχεις από αυτή την πάθηση; Διάβασα πως έχεις πάρει το ritalin και αναρωτιέμαι τι είδους βοήθεια περιμένεις από έναν ψυχίατρο όταν το ritalin είναι το φάρμακο που χορηγούν σε αυτή την πάθηση; Να σου γράψει για παράδειγμα concerta? Mα και αυτό μεθυλφαινυδάτη είναι, άντε το πολύ πολύ να βρεθεί κάποιος άλλος και να σου γράψει μοδαφινίλη και το strattera. Αλλά οκ αναρωτιέμαι τι είδους βοήθεια αναμένεις από έναν ψυχίατρο όταν οι επιλογές φαρμάκων που υπάρχουν είναι πολύ λίγες και ήδη έχεις δοκιμάσει μία οπότε σου μένoυν άλλες δύο...

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Να σε ρωτήσω κάτι... Σε όσους ψυχίατρους έχεις πάει πόσοι σου έχουν πει πως πάσχεις από ΔΕΠΥ? Τι σε κάνει να νιώθεις τόσο σίγουρη ότι πάσχεις από αυτή την πάθηση; Διάβασα πως έχεις πάρει το ritalin και αναρωτιέμαι τι είδους βοήθεια περιμένεις από έναν ψυχίατρο όταν το ritalin είναι το φάρμακο που χορηγούν σε αυτή την πάθηση; Να σου γράψει για παράδειγμα concerta? Mα και αυτό μεθυλφαινυδάτη είναι, άντε το πολύ πολύ να βρεθεί κάποιος άλλος και να σου γράψει μοδαφινίλη και το strattera. Αλλά οκ αναρωτιέμαι τι είδους βοήθεια αναμένεις από έναν ψυχίατρο όταν οι επιλογές φαρμάκων που υπάρχουν είναι πολύ λίγες και ήδη έχεις δοκιμάσει μία οπότε σου μένoυν άλλες δύο...

---

χρειαζομαι βοηθεια με την οργανωση μου και αλλα. καμια φορα θεωρω πως δεν ειναι δεπυ και πως ειναι κατι με mood