Καλησπέρα σας.
Είμαι 27 ετών, μένω στην Αθήνα και πριν από μία εβδομάδα περίπου ξεκίνησα να μιλάω με ένα παιδί μέσω Facebook. Αυτός είναι 37 ετών και μένει στη Θεσσαλονίκη, αλλά έρχεται συχνά Αθήνα λόγω επαγγέλματος. Μου έστειλε αίτημα φιλίας, και ξεκίνησε στενό μαρκάρισμα. Με φλέρταρε και μου είπε ότι του αρέσω. Εγώ στην αρχή ήμουν επιφυλακτική, αλλά κατάλαβα όσο περνούσαν οι μέρες ότι μου άρεσε να μιλάω μαζί του. Βέβαια, είχα καταλάβει από την αρχή ότι κάτι συνέβαινε, καθώς είμαστε φίλοι στο Facebook, αλλά μπορώ να δω μόνο τις δημόσιες αναρτήσεις του, ύποπτο. Επίσης, παρατήρησα ότι ενώ στην αρχή μου έστελνε μηνύματα όλη τη διάρκεια της ημέρας, μόλις είδε ότι εγώ ανταποκρινόμουν, μιλούσαμε κυρίως πρωί και λιγότερο απόγευμα και βράδυ. Μου είχε πει μάλιστα ότι μόλις κατέβαινε ξανά Αθήνα, θα πηγαίναμε για ένα καφέ για να γνωριστούμε. Ήταν πολύ διαχυτικός κι ερωτικός μαζί μου, κάτι που δεν ξέρω εάν είναι καλό ή κακό. Μου έλεγε ότι ήθελε να κάνουμε έρωτα και τέτοια. Ενώ μιλούσαμε ωραία και καλά, ξαφνικά, προχθές το πρωί, κι ενώ μιλούσαμε χωρίς να συμβαίνει τίποτα, βγαίνει από το Facebook. Του έστειλα εγώ να δω εάν είναι καλά και μου είπε να μην ανησυχώ, ότι κόλλησε το ίντερνετ και τον πέταξε έξω. Του είπα "ΟΚ, όταν μπορείς, στείλε μου. Φιλιά". Δυστυχώς όμως, από τότε έχουν περάσει τρεις μέρες και τίποτα, ενώ τον βλέπω ενεργό στο Facebook. Του έστειλα προχθές μία καλημέρα, αλλά ούτε καν το διάβασε. Του ξανάστειλα χθες να του πω καλημέρα, αλλά ούτε αυτό το διάβασε. Με έχει βάλει σε πάγο κι έχω στεναχωρηθεί όχι τόσο για την απόρριψη (με στεναχωρεί βέβαια κι η απόρριψη, καθώς δε γίνεται να με έχεις από πίσω και μετά να εξαφανίζεσαι), αλλά για τη συμπεριφορά του. Πρώτον, είναι 37 ετών άντρας, όχι μωρό. Πολύ πιθανόν να υπάρχει άλλη στη ζωή του (κοπέλα, σύζυγος, ίσως και παιδιά), αλλά γιατί τότε μπήκε στη διαδικασία να με πλησιάσει; Δεύτερον, θα μπορούσε για λόγους τακτ να πει μία καλημέρα κι αν ήθελε να ξεκόψουμε, τί πιο απλό και πιο ειλικρινές να πει ότι είναι με άλλη, ότι τα ξαναβρήκε με την πρώην του, ότι έχει δουλειές και δεν προλαβαίνει, ή απλά να πει "δε θέλω να συνεχίσουμε να μιλάμε". Κανείς δε θα του ζητούσε εξηγήσεις. Όλο αυτό με έχει πάρει από κάτω, γιατί δεν είμαστε μωρά παιδιά, αλλά μεγάλοι άνθρωποι κι εγώ είμαι της άποψης ότι όταν έχουμε να πούμε κάτι, να το λέμε ευθέως κι όχι να κρυβόμαστε. Τί συμβαίνει; Τί να κάνω; Να του ξαναστείλω;
