apisteuti monaksia mesa sti sxesi

mexri prin ligo kairo pisteya oti i sxesi mou einai oti kalitero mou exei sumvei ta teleutaia xronia.. ton teleutaio kairo aisthanomai oti prepei na xwrisw.. den thelw na to kanw alla einai tosi i monaksia pou niwthw pou ftanw sta oria tis katathlipsis(an den exw ftasei idi). Kapote eixame koina oneira, koinous stoxous.. koina thelw... twra pia tipota... tou edwsa ta panta giati ektimisa ta osa eixe kanei ekeinos gia mena. afierwsa ti zwi mou se auton giati me epeise oti to idio exei kanei kai ekeinos.. apo tote omws ola allaksan. twra pia me exei kai to kserei.. den kanei tipota gia na diatirisei to pathos na diatirisei ton erwta.. den mporw na prospathw allo moni mou...

πεσ του το καλη μου...ιλιανα..

kai ti tha vgalw legontas to? tha prospathisei gia ligo kairo kai meta molis katalavei oti o xwrismos mas einai pia makria tha paretithei... exw kourastei na prospathw sunexws gia na kratisw mia sxesi... einai toso duskolo loipon auto pou eimaste stin arxi mias sxesis auto na diatirithei kai stin poreia? opws aisthanomouna prin ena xrono, osa diekdikousa tote, osa prosfera.. tosa kai alla tosa kanw kai twra...

οταν ειχα κ εγω σχεση καλη μου,ειχα χρονια, υστερα αοι καποιο διαστημα αυτο επαθε κ εκεινος,με ειχε σιγουρεψει.δεν σας γνωριζω αλλα αν δεις οτι με συζητηση δεν γινεται κατι καντον να ζηλεψει(αλλα εσυ παλι χαλια θε εισαι σε περοτωση που δεν καταλαβει τπτ)
απλα σταματα να δινεις...δεν νομιζω να μην καταλαβει την αλλαγη...ολα αυτα σε περιπτωση που θες να αποφυγεις τον χωρισμο σαν πρωτη κ μοναδικη λυση...δεν ειναι κ τα καλυτερα...

αλλα κυριως κ πανω απο ολα......μη παθεις οτι επαθα κ εγω στο τελος...μην ισοπεδωσεναι,μην ψαχνεις να βρεις τα γιατι σου φερεται διαφορετικα,μηην προσπαθεις πολυ να σου φερεται καλα....αφου σταματησε να σε καλυπτει φυγε γιατι δεν θα φυγεις αλωβητη απο αυτη την ιστορια οταν πια θα εχει ερθει το τελος απο μονο του(ειτε σε 1 μηνα,ειτε σε 2ρονια...)εσυ θα εισαι αυτη που θα εχει πληγωθει πολυ....

νομιζω οτι απλως ηρθες η ωρα να χωρισεις - τιποτα λιγοτερο η περισσοτερο....
Οσο ν αφορα αυτα που γραφεις οτι δοθηκες πολυ κατ εμε ειναι ασχετα.

Είναι πολύ εύκολο να σπάσεις μένα βράχο, να κόψεις ένα σίδερο, να σταματήσεις ένα τραίνο....... αρκεί να ξέρεις τον τρόπο και να έχεις τα εργαλεία.
Χωρίς αυτά τα δύο πάντα θα ψάχνεις πως να σπάσεις τον νέο βράχο που βρήκες ή πως να λυγίσεις το καινούριο σίδερο ή πως να σταματήσεις το άλλο τραίνο που θα έρθει μπροστά σου.

Προαπαιτούμενο φυσικά είναι η θέληση


PS (Αν μπορούσες να μη γράφεις grikis....)

Quote:

---

Originally posted by iliana12
tou edwsa ta panta giati ektimisa ta osa eixe kanei ekeinos gia mena. afierwsa ti zwi mou se auton giati me epeise oti to idio exei kanei kai ekeinos

---

Λάθος τρόπος σκέψης που οδήγησε σε λάθος αποτέλεσμα.

Καλή μου,
περνάω την ίδια κρίση στη σχέση μου με τον άντρα μου τον τελευταίο θα έλεγα καιρό.
Δεν πιστεύω βέβαια ότι έπαψε να με αγαπάει, απλά θεωρώ ότι εφόσον πιστεύει ότι έχει μια σταθερή και καλή σχέση μαζί μου, έχει δώσει προτεραιότητα σε άλλους τομείς όπως π.χ. η δουλειά.
Εγώ από την πλευρά μου καλούμαι να εργαστώ, να φροντίσω παιδί και σπίτι. Ας μην τραβήξω την κλάσσική ανάλυση περί ευθυνών εργαζομένων γυναικών.
Ας μην αναφερθώ και στο τραγικό δίδυμο καναπές-τηλεόραση στο τέλος της δικιάς του δύσκολης ημέρας.
Αυτό που νιώθω στο τέλος της δικιάς μου ημέρας είναι το απίστευτο συναίσθημα μοναξιάς μέσα σε ένα γεμάτο από κόσμο σπίτι.
Η λύση? Μίλα μαζί του, υποχρέωσε τον να κουβεντιάσετε.
Το να χωρίσεις έτσι απλά δεν μου φαντάζει λύση.
Δεν ξέρω αν είσαι παντρεμένη ή αν αναφέρεσαι στη σχέση σου, για μένα είναι το ίδιο.
Πώς προδικάζεις το αποτέλεσμα ότι \'\'θα προσπαθήσει για λίγο και μετά πάλι τέλος\'\'.
Αν έχει συμβεί στο παρελθόν ξανά και ξανά τότε πάω πάσο. Σημαίνει ότι ο άνθρωπός σου δεν έχει διάθεση να διατηρήσει τη σχέση σας.
Αν όμως συμβαίνει για πρώτη φορά τότε μήπως να παλέψεις λίγο τη φουρτούνα?
Εγώ αυτό κάνω. Και μου κοστίζει βαθιά, αλλά αξίζει τον κόπο.
Μην αναλώνεσαι στο να βάζεις στη ζυγαριά πόσα έχεις κάνει εσύ και πόσα αυτός.
Θα νιώσεις η ίδια πότε δεν αξίζει να παλεύεις πια ή απ\'την άλλη θα απολαύσεις τα κεκτημένα του αγώνα σου.

Βίκυ μου ξέρω ότι οι περισσότερες σχέσεις είτε εντός είτε εκτός γάμου έχουν αργά η γρήγορα το ίδιο αποτέλεσμα.. απλά όταν τον γνώρισα και «αποφάσισα» να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο μετά από πραγματικά πολύ ώριμη σκέψη ήμουνα πεπεισμένη ότι είναι διαφορετικός.. και πραγματικά στον ένα χρόνο συγκατοίκησης με είχε πείσει ότι είχα δίκιο.. τώρα έχουν αλλάξει κατά πολύ τα πράγματα και κάθε φορά που προσπαθώ να κάνω κάποια συζήτηση μου πετάει το κλασικό πια «είσαι υπερβολική» δεν ξέρω ίσως και να είμαι αλλά για να δώσω και ένα πολύ απλό παράδειγμα να μου πείτε και εσείς δλδ αν όσα σκέφτομαι είναι υπερβολικά.. πριν λίγο καιρό είχαμε την πρώτη μας επέτειο (συγκατοίκησης) το προηγούμενο βράδυ λοιπόν μου έφερε λουλούδια, του έδωσα και εγώ το δωράκι του και το βράδυ έκλεισε έτσι. Ανήμερα λοιπόν γυρνάμε από τη δουλειά και… έκατσε στο pc μέχρι την ώρα που κοιμήθηκε… ok το θυμήθηκε.. ok μου έφερε και τα λουλούδια μου… αλλά τι να τα κάνω? Δεν είπα να βγούμε έξω ούτε να κάνουμε τίποτα το τρελό.. αλλά πίστευα ότι εκείνη την ημέρα τουλάχιστον θα ήμασταν μαζί… αλλά φαίνεται ότι μόνο εγώ έχω ανάγκη κάτι τέτοιο…

Η μοναξιά έρχεται εκεί που ο κόσμος εγκλωβίζεται. Οταν ξέρουν και οι δυό να ζωγραφίζουν δεν βαριούνται ποτέ. Και η λέξη \"είσαι το μωρό μου\" ακούγεται μπορεί και για πάντα.


Υ.γ

Για μαθήματα ζωγραφικής μόνο με u2u.

:P

Κοριτσάκι λυπάμαι που θα στο πω αλλά πολλές από αυτές τις στιγμούλες που έχεις ανάγκη, θα παραμείνουν ανάγκη που δε θα ικανοποιηθεί.
Μην κολλάς στα δεντράκια, το δάσος να κοιτάς μη σου καεί

Γιʼ αυτό και βλέπω σαν τη μόνη λύση πια το χωρισμό... είμαι πολύ μικρή για να αρχίσω να συμβιβάζομαι τόοσο πολύ... (το έκανα κάποτε σε άλλη σχέση και δεν μου βγήκε σε καλό) απλά θέλω να έχω κάποιον δίπλα μου που να έχουμε τα ίδια θέλω... Κρίμα να μην είναι αυτός... είμαι τρελά ερωτευμένη ακόμα μαζί του και μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να του πω \"τέλος\"...

Δεν είσαι ερωτευμένη, απλά ζητάς καλυμμένα πίσω αυτά που κατά τη γνώμη σου έδωσες.

Κάνεις μεγάλο λάθος… Δεν ζητάω τίποτα πίσω… δεν είπα ποτέ ότι δεν μου έχει δώσει εκείνος… Ίσα ίσα ,μου έδωσε στην αρχή τόσα πολλά που με έκανε (εκτός από το να συνηθίσω να παίρνω) να δώσω και εγώ πολλά παραπάνω από ότι φανταζόμουνα… Έχω εκτιμήσει αφάνταστα όσα έχει κάνει εκείνος για μένα απλά με έχει πληγώσει το γεγονός ότι εγώ εκτός από το ότι τον αγαπάω είμαι ακόμα πάρα πολύ ερωτευμένη και θέλω να συνεχίσω να δίνω.. εκείνος από την άλλη μου έχει παραιτηθεί… έχει βολευτεί.. αρχίζουμε να χάνουμε τις ισορροπίες…

Μη πανικοβάλλεσαι.Πριν, τώρα, ύστερα, δεν ξέρω πότε και κάτω από ποιές συνθήκες, να ξέρεις κάτι. Δεν μας βαριέται ποτέ ο άλλος, άν εμείς δεν βαριόμαστε τον εαυτό μας.

Αν δεν σε ικανοποιεί αυτή η σχέση βρες τρόπους να την αλλάξεις. Μίλησε μαζί του και όταν σου ξαναπεί πως είσαι υπερβολική πες του πως μπορεί και να είσαι αλλά, έτσι αισθάνεσαι και αυτό δεν αλλάζει. Είναι κουτό μα προσπερνάμε τα συναισθήματα των άλλων επειδή δεν τα αντιλαμβανόμαστε. Και εγώ δυσκολεύομαι να καταλάβω κάποια συναισθήματα των άλλων γιατί μου φαίνονται παράξενα όμως οι άλλοι τα αισθάνονται άσχετα με τη γνώμη μου. Η ουσία όμως είναι πως πρέπει να σε ακούει ο σύντροφος σου γιατί είναι αδύνατο να ξέρει καλύτερα από σένα πως αιθάνεσαι και ακριβώς επειδή είναι ο σύντροφος σου. Η επικοινωνία είναι σημαντική σε μία σχέση και πρέπει να την έχεις. Δικαιούσαι να αισθάνεσαι ικανοποίηση από τη σχέση σου, άλλωστε αν δεν ικανοποιείς κάποιες ανάγκες σου μέσω αυτής για ποιό λόγο να συνεχίσεις να την έχεις?;)

Έχεις δίκιο sofiabi2 το ξέρω ότι πρέπει να του μιλήσω. Πάντα το ήξερα.. αυτό που με φοβίζει και δεν το έχω κάνει ακόμα είναι η κατάληξη αυτής της κουβέντας… αισθάνομαι όμως ότι δεν πάει άλλο.. δεν είναι σωστό για κανέναν να συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμούς. Ούτε για μένα ούτε και για κείνον.. θα του μιλήσω… το συντομότερο δυνατόν θα του μιλήσω…

Οι σχέσεις iliana δεν μένουν ίδιες με το πέρασμα του χρόνου, περνάμε διάφορες φάσεις στη ζωή, μπορεί οι προτεραιότητες να αλλάξουν, αλλά η αποξένωση και το τέλμα δεν είναι η δεδομένη κατάληξη, ούτε αν αυτό συμβεί είμαστε υποχρεωμένοι να το δεχτούμε.

Μια σχέση δεν κρατιέται και δεν εξελίσσεται μόνο από το αρχικό πάθος, σκέψου λοιπόν τι άλλα σας ενώνουν, τι μπορείτε να μοιράζεστε, σε τι ταιριάζετε, σε τι μπορεί να συμπληρώσει ο ένας τον άλλον και βέβαια πες του τα...γιατί σε φοβίζει η κατάληξη της κουβέντας; Θεωρείς δεδομένο ότι δεν θα σε καταλάβει ή ότι δεν θα σου εξηγήσει τη δική του άποψη; Τη βλέπεις σαν προοίμιο χωρισμού;

Πίστεψέ με μια σχέση κρατιέται από τον έρωτα… Η αγάπη δεν είναι αρκετή πολλές φορές να διατηρήσει μια σχέση. Όταν υπάρχουν υποχρεώσεις παιδία κλπ ναι είναι λογικό.. Αλλά μια σχέση χωρίς επιπλέον υποχρεώσεις θα βαλτώσει χωρίς έρωτα…
Από τη μία σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει λόγος να συμβιβαστώ σε μια σχέση που δεν μου προσφέρει αυτά που ζητάω, από την άλλη ΕΓΩ είμαι ακόμα πολύ ερωτευμένη μαζί του… Θα του μιλήσω και σύντομα μάλιστα αλλά ξέρω ότι δεν θα βγάλει πουθενά. ΑΝ ήτανε ερωτευμένος όπως δηλώνει όταν κάνουμε τέτοιου είδους συζητήσεις θα είχε την ανάγκη να βρεθεί μαζί μου… Ξέρω ότι μʼ αγαπάει και μάλιστα πολύ αλλά είναι αρκετό αυτό? Δηλαδή σε 5-6 χρόνια από τώρα πόσο ακόμα θα έχει βαλτώσει αυτή η σχέση?

Ρε παιδια ετσι ειναι οι σχεσεις,
αλλοτε εχουν τα πανω τους και αλλο τα κατω τους

Δεν σημαινει οτι καθομαι σε μια σχεση μονο οταν περναω καλα.....
Και στα δυσκολα καθομαι και προσπαθω να τα αλλαξω....
Αρκει βεβαια να θελουμε να αλλαξει η κατασταση.....

Καντε αλλαγες μπορει να βοηθησουν.....
Αλλαγες στην καθημερινοτητα, στην εμφανιση, στο κρεββατι...
Ανανεωθητε μεταξυ σας δοκιμαζοντας καινουργια πραγματα....
Δουλεψτε την σχεση σας για να μην σας αφησει.....

Τζένη μου δεν μπορεί όμως να το δουλεύει μόνο ο ένας… μια σχέση για να πάει μπροστά θέλει και τους δύο. Πόσο μπορείς να την κρατήσεις μόνος?

Quote:

---

Originally posted by iliana12
Τζένη μου δεν μπορεί όμως να το δουλεύει μόνο ο ένας… μια σχέση για να πάει μπροστά θέλει και τους δύο. Πόσο μπορείς να την κρατήσεις μόνος?

---

Έχω την εντύπωση, και να κάνω λάθος με διορθώνεις, οτι ουσιαστικά αυτό είναι το πρόβλημα. Οτι νιώθεις μόνη σου σε αυτή τη σχέση. Εσύ μόνη την κρατάς, μόνη αναρωτιέσαι, μόνη προβληματίζεσαι. Ίσως αυτή την αίσθηση της μοναξιάς να χρειάζεται να μοιραστείς με τον άλλον. Μήπως τότε το μόνη γίνει μαζί.

Αν ειναι μονο ενας σε μια σχεση και δεν υπαρχει πιθανοτητα βελτιωσης τοτε παιρνεις την αποφαση και φευγεις...
Μια ζωη θα ζησουμε και ειναι πολυ μικρη για να καθομαστε να συμβιβαζομαστε............
Δεν σημαινει βεβαια οτι αν φυγουμε απο αυτην την σχεση θα κανουμε ευκολα αλλη η οποια βεβαια θα ειναι καλυτερη.........Υπαρχει πολυ μοναξια γυρω μας...
Και οι σχεσεις ολοενα και δυσκολευουν.Πιστεψτε με σας το λεω γιατι εχω μεγαλη πειρα.............

Iliana η \'αγάπη\' βέβαια δεν αρκεί, είτε υπάρχουν παιδιά είτε όχι. Συχνά δύο ασύμβατοι άνθρωποι που έχουν χάσει την ερωτική τους διάθεση και απλά συντηρούν τις \'υποχρεώσεις\' που δημιούργησαν σαν ζευγάρι, ονομάζουν \'αγάπη\' την οικειότητα, τη συνήθεια, το βόλεμα.

Αν πάλι μια σχέση κρατιέται από τον έρωτα τελειώνει όταν ο έρωτας τελειώσει, είτε μονόπλευρα είτε κι από τους δύο. Το να νιώθει κανείς \'ερωτευμένος\' δεν αρκεί για μία επιτυχημένη και αμοιβαία ικανοποιητική σχέση. Υπάρχει μια γερή βάση πάνω στην οποία ο έρωτας συνεχώς ανανεώνεται; (ταίριασμα, επικοινωνία, κοινές επιθυμίες κλπ) Αν ναι τα όσα λέει η tzeni σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν. Και αν βλέπεις ότι δεν υπάρχει διάθεση για βελτίωση επίσης σωστά λέει ότι φεύγεις...

Επειδή και εγώ στη ζωή μου έχω βιώσει τη μοναξιά στο έπακρον ήρθε η ώρα να φύγω (αν και απίστευτα ερωτευμένη) .. Καλύτερα να νιώθεις μόνος και να είσαι, παρά μέσα στη σχέση.





«Βαρετός είναι ένας άνθρωπος που αφαιρεί τη μοναξιά σου χωρίς να σου παραχωρεί συντροφιά». Gian Vincenzo Gravina

Κανε αυτο που νομιζεις καλυτερο για σενα...............

Ξερω παντως οτι οι εντονες σχεσεις με πολυ παθος δεν κρατανε για παντα............

Quote:

---

Originally posted by Tzeni
Κανε αυτο που νομιζεις καλυτερο για σενα...............

Ξερω παντως οτι οι εντονες σχεσεις με πολυ παθος δεν κρατανε για παντα............

---

Η δικιά μου δεν είχε ποτέ το έντονο πάθος… είχε λίγο απʼ όλα και γιʼ αυτό πίστευα ότι θα κρατήσει… το κακό ήταν ότι όσο πέρναγε ο καιρός εγώ τον ερωτευόμουνα όλο και περισσότερο και εκείνος έχανε σιγά σιγά το τόοοσο ενδιαφέρον.. χάσαμε τις ισορροπίες....

Έχεις καμία ιδέα γιατί μπορεί να συνέβη αυτό?Αυτή η ανισσοροπία?

Quote:

---

Originally posted by iliana12
Επειδή και εγώ στη ζωή μου έχω βιώσει τη μοναξιά στο έπακρον ήρθε η ώρα να φύγω (αν και απίστευτα ερωτευμένη) .. Καλύτερα να νιώθεις μόνος και να είσαι, παρά μέσα στη σχέση.

Καλή μου μη βιάζεσαι ν\'αντιδράσεις.
Δεν υπάρχει ηλικία στο συμβιβασμό, αν εσύ έτσι θες να ονομάζεις τον αγώνα για τη θεμελίωση μιας σχέσης.
Οι σχέσεις καμμιά σχέση δεν έχουν στην πραγματική καθημερινή ζωή μ\'αυτές που βλέπουμε στην τηλεόραση.
Μάλλον δεν είσαι πραγματικά ερωτευμένη.
Όταν είναι κανείς μέσα στη δίνη του έρωτα θέλει να δίνει, να δίνει, να δίνει και πάλι να δίνει.
Αυτό που πέρνει είναι η χαρά απ\'την προσφορά του.





«Βαρετός είναι ένας άνθρωπος που αφαιρεί τη μοναξιά σου χωρίς να σου παραχωρεί συντροφιά». Gian Vincenzo Gravina

---

Τελικά τι έκανες?

Τελικά προσπάθησα να του μιλήσω και καταλήγαμε στο ίδιο πράγμα… πάλι ήμουνα υπερβολική… Φοβήθηκα να το συνεχίσω… όσο και να καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει λύση στο ζήτημα μου δεν μπόρεσα να του πω να χωρίσουμε…
Πραγματικά δεν ξέρω πως να το χειριστώ πια το θέμα.. ο καιρός περνάει , κάθε μέρα απομακρύνεται ο ένας από τον άλλον όλο και περισσότερο. Δεν θέλω να τον χάσω.. Θέλω απλά να γίνουν τα πράγματα όπως παλιά…

προσπάθησε κι άλλο ... πεισε τον να σε ακούσει... Ίσως δεν έχει καταλάβει ότι τα εννοεις
τα περασα κι εγω...