Για σας παιδιά, έχει σπουδάζει κανείς και να έχει ταυτοχρονονα μια τόσο σοβαρή ψυχική διαταραχή;Εγώ είμαι απόφοιτος βέβαια θα κάνω ενα μεταπτυχιακό όμως επειδή έχω βαρύ ΙΨΔ με φοβιζει αυτό το πράγμα οτι μπορεί να μην τα βγάλω πέρα.
Printable View
Για σας παιδιά, έχει σπουδάζει κανείς και να έχει ταυτοχρονονα μια τόσο σοβαρή ψυχική διαταραχή;Εγώ είμαι απόφοιτος βέβαια θα κάνω ενα μεταπτυχιακό όμως επειδή έχω βαρύ ΙΨΔ με φοβιζει αυτό το πράγμα οτι μπορεί να μην τα βγάλω πέρα.
σχιζοφρένεια και φιλολογία περίγελως στη σχολή...μια χαρά θα τα καταφέρεις όλα στο μυαλό είναι...τέλειωσα με λίαν καλώς...βγήκα στην αγορά εργασίας ...κοινωνικοποιήθηκα...μη μασάς beautiful mind...μπορείς και θα τα καταφέρεις...ανήκεις στο 3 τοις εκατό που πάσχει από μία ιδιαίτερη ασθένεια και την διαχειρίζεσαι και θες να μου πεις ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα...ευκολάκι θα το βρεις...έχουμε γεννηθεί για τα δύσκολα...ΓΕΡΑ ΜΕ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ...;)
Eγώ δεν κατάφερα να τελειώσω το ΤΕΙ μου για πολλούς και διάφορους λόγους.Έκανα οτιδήποτε ήταν δυνατό για να μη πάρω πτυχίο χαχαχα τόσο χάλια...Δεν διάβαζα για 3 χρόνια,είχα ψυχολογικά,δεν ήμουν κοινωνικός,ξενυχτούσα στον υπολογιστή,δεν είχα βάσεις και δεν στρώθηκα να τις καλύψω,ήμουν σε μια σχολή που πήγα κατα τύχη γιατί δεν είχα υψηλό βαθμό και ούτε ήξερα τι έπαιζε με το αντικείμενο.Σπούδαζα Μηχανολογία.Είναι από τις δύσκολες σχολές των ΤΕΙ αλλά αν έχεις μια σειρά στα 6 χρόνια βγαίνει. 6,5 χρόνια ήταν ο μέσος όρος αποφοίτησης. Στον 7ο χρόνο και ενώ χρωστούσα πολλά υποτροπίασα.Πάσχω κ γω από σχιζοφρένεια.
Επειδή είναι μια πάθηση που προσβάλει τους άνδρες στην αρχή της ενήλικης ζωής τους και πάνω σε σχολείο ή σπουδές οι δυσκολίες είναι μεγάλες.Χάνεις χρόνια.Αλλά δεν είναι ακατόρθωτο.Παίζει και η περίπτωση.Πόσο σε επηρεάζει η πάθηση.Είναι ένας μεγάλος αριθμός παραγόντων για το αν τα πας καλά στην ανάρρωση.
Υπάρχουν πολλά άτομα με σχιζοφρένεια που τα καταφέρνουν με τις σπουδές και έχουν μια παραγωγική ζωή.Με προσπάθεια και λίγη τύχη πολλά μπορούμε να καταφέρουμε.
Εσύ έχεις και ΙΨΔ... Στη μελέτη έχεις τίποτα περίεργα τελετουργικά?? που σε καταβάλλουν αν δεν τα ακολουθήσεις?
Αν προσπαθήσεις να κάνεις το μεταπτυχιακό και παραλληλα αγωγή και ψυχοθεραπεία??
Σπούδασα κι εγώ με ψυχολογικά έκανα πρακτική και τώρα είμαι αγρότης δουλεύω πέντε ώρες το πρωί και μετά κάθομαι και όχι κάθε μέρα ανάλογα τον καιρό
Και εγω τα εβγαλα περα αλλά νομιζω οτι περασα και αγχος παθολογικο στα ορια της ψυχωσης.
Απλα δεν θα ξεχασω οτι τα εβαλα κατω και ειπα ή προχωρας ή γυριζεις. Απαντησα προχωρα μαρι... για το γαμωτο, μη δωσεις την χαρα σε κατι καθικια να πουν οτι εισαι αδυναμη ... ετσι μου κοψε.
Οταν ολοκληρωσα δεν ενιωθα τιποτα. Ειχα ηδη χασει αρκετα κομματια μου. Συνεπως, ναι ολα γινονται υποθετω αρκει να εχεις σωστους συμμαχους για να μην εχουν μετα τεραστιο κοστος.
@Mara.Z Βασικά ένα απ τα σημαντικά μου προβλήματα είναι πως όταν παω να κάνω μια δραστηριότητα εκείνη την ώρα μου σφηνονονται κάτι σκατοειδες κ δεν θέλω να κάνω τίποτα μετά. Φαντάσου σαν κατάθλιψη, βέβαια αρκετές φορές δεν το βάζω κάτω κ όταν προσπαθώ να ασχοληθώ με κάτι με φεύγουν οι ρυμαδιασμενες σκέψεις κ τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα
@Mara.Z
Η λογική είναι απλή αν τις «γράφεις « τις εμμονές σου θα σε γράψουν και αυτές, αλλιώς την έχασες την μπάλα, δεν πρέπει να δίνεις σημασία τις σκέψεις γιατί αλλιώς θα καθεσε με τις ώρες & θα θα σκέφτεσαι απ το φόβο χωρίς να κάνεις τίποτα(ετσι συμβαίνει με εμένα κάποιες φορές). Επίσης εκτός από βαρύ ΙΨΔ, έχω & ψυχώ σωματικά φαντάσου έχω τόση δυνατή προκταλγια που δεν μπορώ να κάτσω, φοβάμαι να φάω γιατί θα με ποιοασουν αέρια και κράμπες εντέρου και πόνοι, ο γιατρός μου με έγραψε ένα αντί ψυχωτικο (dogmatil ) που ειδικεύεται σε τέτοιες περιπτώσεις & από τότε είμαι πολύ καλύτερα να είναι καλά ο άνθρωπος
επαθα το ψυχωτικο οταν ημουν στο 5ο ετος της σχολης τα παρατησα για εναμιση χρονο δε μπορουσα να συγκεντρωπω περυσι περασα 2 μαθηματα ενα σε καθε εξεταστικη και σε αυτην περασα 2 ευτυχως δε χρωσταω πολλα.στη προηγουμενη εξεταστικη μου χαν βγει πολλες φοβιες απο το αγχος οποτε αν δω οτι δε μπορω δε πιεζομαι.εγω λεω να προσπαθησεις και αν δεις στη πορεια οτι ζοριζεσαι πολυ αστο.κι εγω θελω να κανω μεταπτυχιακο αλλα δεν αντεχω το αγχος των εξεταστικων.βεβαια μπορεις λογικα να πας και χαρτι απο το γιατρο σου στη σχολη εγω πχ στα προφορικα τους λεω οτι περασα ψυχωτικο επεισοδιο κι ετσι μου κανουν πιο ευκολες ερωτησεις
και εγω τελειωσα σχολη με φαρμακο.
το θεμα ειναι οτι το φαρμακο καταστελλει τον εγκεφαλο οποτε ειναι και πολυ πιο δυσκολο να τελειωσεις την σχολη σε σχεση με το να μην επαιρνες και ας μην εχεις υποτροπες.
καθε φαραμακο βεβαια εχει λιγο διαφορετικη γνωσιακη επιπτωση.
βοηθαει αμα διαβαζεις λιγο απο ενα βιβλιο καθε μερα..
Μπαινω 5ο έτος και χρωστάω πάρα πολλά. Εγώ που πάντα ήμουν άψογος στις υποχρεώσεις μου, έφτασα σε ένα σημείο που ποτέ δεν φανταζόμουν. Μπορεί η ζωή μου να μην ήταν ποτέ τέλεια, όμως στο θέμα των σπουδών κλπ ήμουν παραπάνω από καλός. Η ερώτηση είναι γιατί; γιατί έφτασα σε αυτό το σημείο
Καταρχήν το θέμα ξεκίνησε από την τρίτη λυκείου. Κατάφερα μεν να περάσω στην σχολή που πάντα ήθελα, όχι όμως στην Αθήνα που πάντα ήθελα αλλά σε κάποιο επαρχιακό τμήμα(προερχόμενος ήδη από μια άλλη επαρχιακή πόλη). Αυτό το γεγονός ήταν πολυ καθοριστικό. Από την πρώτη στιγμή δεν αποδέχτηκα ότι βρέθηκα σε αυτή την πόλη. Ούτε μια στιγμή δεν την συμπάθησα. Ξεκινώντας την σχολή δυσκολεύτηκα πολύ. Τα πράγματα ήταν χειρότερα από ότι φανταζόμουν. Πολύ δύσκολα και απαιτητικά τα μαθήματα. Στα περισσότερα όσο κι αν προσπαθούσα δεν κατάφερα να τα περάσω. Πέρασα πολύ άσχημες περιόδους κατάθλιψης και απίστευτου άγχους μέσα σε αυτά τα χρόνια. Στο θέμα των ερωτικών και φιλικών σχέσεων είχα απίστευτα σκαμπανεβάσματα. Ειδικά το θέμα παρέα με απασχόλησε πολύ και σε γενικές γραμμές απέτυχα. Τώρα μπαίνοντας 5ο έτος, βρίσκομαι καταρρακωμένος να χρωστάω τα 26 από τα 40 συνολικά μαθήματα της σχολής. Η εξεταστική έχει ξεκινήσει ήδη και σήμερα πληροφορήθηκα ότι κόπηκα στο ένα από τα δύο μαθήματα που έχω δώσει ως τώρα. Σκέφτομαι ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχίσει. Δυστυχώς η έως τώρα αποτυχία μου με έχει καταβάλλει και με δυσκολεύει στην συγκέντρωση. Έχω 10 ημέρες μέχρι να τελειώσει η εξεταστική. Μέσα σε αυτές τις 10 ημέρες σκοπεύω να δώσω 8 μαθήματα. Τελειώνοντας την εξεταστική αποφάσισα να κάνω κάτι που 22 χρόνια τώρα ποτέ δεν τόλμησα. Να πάω σε ψυχολόγο. Ως τότε όμως, οι επόμενες ημέρες καλώς ή κακώς είναι καθοριστικές για την πορεία μου στην σχολή.
Αυτό που θα ήθελα από εσάς είναι να μου πείτε τι μπορώ να κάνω. Τι θα κάνατε εσείς στην θέση μου; Τι σκέφτεστε προκειμένου να πετύχετε κάτι; Τι κάνετε για να συγκεντρωθείτε σε αυτό που σας ενδιαφέρει να καταφέρετε; Κάποια απλά εφαρμόσιμα ενδεχομένως πράγματα που πιστεύετε ότι αποδίδουν. Με περιμένουν πολύ δύσκολα και καθοριστικά μαθήματα. Ο Νικόλας πρέπει να αλλάξει. Ο Νικόλας πρέπει να βρει τον εαυτό του. Συγγνώμη και σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας
Δύο απλές συμβουλές όταν διαβάζεις κάτι να το θυμάσαι έτσι το τρία στη μία εξεταστική γίνεται πέντε στην άλλη κ δεύτερον από τα οχτώ που έχεις διάλεξε τέσσερα κ πάρε τρία ή πέντε θα εκπληχθεισ με πόσο λίγο διάβασμα ακόμα το τρία γίνεται πέντε αλλά να τα κατανοείς στα άλλα θα πας για τα θέματα
εγω σπουδασα πανεπηστημειο με καταθλιψη επαιρνα θεραπεια, επισης ειμαι δυσλεκτικος εχω μια δυσκολια στην αναγνωση γραφη απομνημονευση παραπανω, και τελιωσα καθηστερημενα. τωρα εχω ψυχωση, η καταθλιψη μου περασε, η μετεξελιχθικε η ασθενεια , δεν ξερω. Σκεφτομαι και εγω να κανω μεταπτυχιακο απο αποσταση δεν εχει πανεπηστημειο εδω που ζω...... δυστηχως εξι χρονια μετα την αποφοιτηση δεν βρισκω δουλεια..... και σκεφτομαι να αλλαξω κλαδο και απο περιβαλλον και ιχθυολογια , να παω πληροφορικη....... κατα τα αλλα τα πρωινα ασχολουμε με αγροτικα, σημερα εκοβα σταφυλια........
και γω σπουδαζω φαρμακευτικη 1 μαθημα περασα μεσα σε αυτο το χρονο που εχω ψυχωση...το θεμα ειναι πως ο νους μ πεταει αλλου δε βρισκω κινιτρο να διαβασω,,πιστευω εχω την ικανοτητα να πετυχω κ να παρω πτυχιο μονο αν σοβαρευτω...αν κ τωρα π ανεβηκα στη πολη π σπουδαζω με πιασαν φοβιες πριν 3 μηνες ξεκινισα το αμπιλιφαι 15 μγ κ τρ επειδη ακουω κατι σαν τζιτζικια π ακουγοντα σαν ντραμς νμζ υποτροπιαζω κ ο γιατρος τα εκανε 30μγ..αν δεν γινω κλτρα θα ξανιαγινω ζομπι αν μ προσθεσει ρισπερνταλ δραμα...
Δεν σου έκανε το αμπιλιφαι;αν στο γυρίσει σε ρισπερνταλ να του πεις ρισπελεν καλύτερα..είναι γενοσημο και είναι πολύ πολύ καλύτερο.. τουλάχιστον σε εμένα..καλή δύναμη με την σχολη σου..Quote:
Originally Posted by darkprincess
Αγαπητέ Nicolas (αλλά και darkprincess). Μικρός είσαι για να τα παρατήσεις. Λάθος σου αν το κάνεις. Πολλοί που αργησαν να τελειωσουν τις σπουδες τους, πέτυχαν έπειτα στον εν λόγω επαγγελματικό τομέα εκει που αλλοι που τελείωσαν τις σπουδες στα τεσσερα χρονια ειχαν προβλήματα επαγγελματικής επιβίωσης. Άρα βρίσκουμε πρώτα τα πόδια μας και στεκόμαστε!!
Τα 26 μαθήματα που σου μείνανε βάλετα σε πρόγραμμα π.χ. 4 ή 5 ανά εξάμηνο, δλδ μεχει εκει που οι δυναμεις σου, επιτρεπουν να τα παιρνάς. Και δευτερον, για να τα πας καλα στο πρωτο (μαθηματα - εξετασεις), βρες αυτα που σου φτιαχνουν τη διαθεση και σου διωχνουν τα αρνητικά συναισθηματα π.χ. φιλιες, χόμπις, ιδίως το φιλίες, ητοι βρες τα καταλληλα για σενα ατομα που θα σου προσφερουν επικοινωνια, ενθαρρυνση, εξοδους, αναμεσα σε συμφοιτητες, υφισταμενες φιλιες και γνωριμιες κλπ ώστε να σου ανεβαινει η διαθεση και αρα να εχεις ορεξη για μελετη.
Επίσης, τους τοπους τους φτιαχνουνε οι ανθρωποι δλδ αν δεν εχουμε καπου φιλους ή δεν παιρναμε καλα με τους ανθρωπους εκει, τότε όλο εκεινο τον χωρο πχ πόλη την βλέπουμε μαύρη.
Επίσης 8 μαθηματα σε 10 μερες μου φαινονται πολλα, θα προτιμουσα αν υπαρχει βεβαια καιρος να επιλέξεις πχ τα 3 ή 4, το πολύ 5 αν δεν ειναι ιδιαιτερα δυσκολα.
Σας ευχαριστώ όλους για τις απόψεις και τις συμβουλές σας. Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Έχουν μείνει μόνο 2 μαθήματα. Σήμερα εξετάστηκα σε ένα εργαστήριο που είναι προφορικό και από το άγχος μου έκανα λάθος και ο καθηγητής μου ανακοίνωσε πως κόπηκα. Μπαίνω 5ο έτος και δεν έχω περιθώρια. Είμαι σε πλήρη απόγνωση. Γυρνώντας σπίτι σκεφτόμουν να αυτοκτονήσω και να αφήσω σημείωμα κατηγορώντας το σύνολο των καθηγητών για αυτή μου την κατάληξη. Δεν ξέρω πραγματικά. Προς το παρόν τουλάχιστον προσπαθώ να ηρεμήσω
ξερεις νικολα εεε οι καθηγητες σου πολυ που χεστηκαν..... ο συριζα κατεργησε το νομο για της διαγραφες μπωρεις να αποφοιτησης οσα χρονια και να καθυστερησης.....
Ακόμα αγκομαχώ να τελειώσω. Στο μεταξύ πήγα και στρατό για να τελειώνω και ουσιαστικά έχασα 2 εξεταστικές. Τι θα κάνω; Ο νόμος για τις διαγραφές επανέρχεται κι εγώ μπαίνω στο 7ο έτος. Έχω προσπαθήσει τόσο και όμως δεν έχω αποδώσει, 10 μαθήματα ακόμα+διπλωματική. Πιστεύω ότι αν τελειώσω την σχολή θα λυθούν όλα μου τα προβλήματα. Το ξέρω ότι δεν είναι 100% αλήθεια αυτό αλλά σίγουρα πολλά θέματα θα λυθούν έχοντας πάρει το πτυχίο, θα έχει φύγει μία από τις μεγαλύτερες έννοιες μου. Όλη μέρα κλαίω και προσπαθώ να διαβάσω. Είναι τόσο δύσκολο να τελειώσεις ειδικά όταν μένεις σε άλλη πόλη πλέον καθώς δεν υπάρχουν τα λεφτά. Δεν θέλω να χαραμιστεί ο κόπος μου. Κανείς δεν το θέλει αυτό. Θέλω την ψυχική μου (και σωματική πάντα) υγεία. Και μόνο αν έχω τελειώσει θα μπορώ να είμαι καλύτερα
Θα δώσουν σίγουρα Ν χρόνια αποφοίτησής για τους παλιούς, τίποτα δεν τελειώνει με την αποφοίτηση μετά στην εργασία είναι χειροτερα
Τελειωσα τη σχολη μου σε σχεδον εικοσι χρονια Νομικη συγκεκριμενα. Εχω χασει και καποιες εξεταστικες στις οποιες δεν διαβαζα σχεδον καθολου. Αυτο που βιωνω ειναι η αισθηση οτι δεν εχω καθαρο μυαλο και χρειαζεται πολλη προσπαθεια για να διαβασω. Εχω παθει ενα ψυχωτικο επεισοδιο και παιρνω αγωγη. Το επαθα προς το τελος των σπουδων απο το πολυ αγχος. Δεν ζητησα απο τους καθηγητες να με βοηθησουν και δεν ξερω αν θα με βοηθουσαν αν ζητουσα.
Αν θα μπορουσα να τελειωσω πιο γρηγορα δεν ξερω. Με θυμαμαι στις εξεταστικες τι αγχος ειχα και αμφιβαλω. Παντα ενιωθα οτι οι δυναμεις μου ηταν μεχρι ενα σημειο μετα με εγκατελειπαν.
Πηγές τελικά σε ψυχολόγο Νικόλα? Είμαστε κι άλλοι που περνάμε παρόμοιες καταστάσεις... Εγώ προσωπικά ήμουν μια ζωή άριστη μαθήτρια με πολλές επιτυχίες και στα μέσα της Δευτέρας λυκείου άρχισαν τα πρώτα περίεργα συμπτώματα τα οποία δεν διαχειρίστηκα σωστά σίγουρα εν μέρη λόγω του τελειομανους χαρακτήρα μου... Από τα 18,5 ξεκίνησαν τα πολύ άσχημα που βιώνω μέχρι και τώρα που είμαι 24...Η διάγνωση έως τώρα ήταν ιδεοψ. Διαταραχή...Αντί για οδοντιατρική πέρασα φυσικόθεραπεία και στη σχολή χρωστάω σχεδόν τα πάντα...Πρόσφατα πηγα σε ψυχολόγο....Σίγουρα μπορει να σε βοηθήσει πάρα πολύ αρκεί να προσέξει κανείς να κάνει καλή επιλογή...Και αν δεν δεις πρόοδο με έναν ψυχολόγο ψάξε καλά τι έφταιξε ,ψάξε στο ίντερνετ κάποια κείμενα που σε συμβουλεύουν πως να βρεις έναν καλό ψυχολόγο και ύστερα πιο προσεκτικά κάνε μια δεύτερη επιλογη.Αν δεν έχεις πάει μέχρι τωρα...Δεν ξερω τι κάνεις . Δεν πειράζει αυτό με τα μαθήματα συμβαίνει...Για εμένα προσωπικά είναι μια κακή περίοδος στην οποία συνέβαλε ένας μεγάλος αριθμός παραγοντων...Δεν χρειάζεται να συγκρινομαστε με αλλους δεν ξέρουμε ούτε το χαρακτήρα τους, ούτε τι βοήθεια έχουν αυτή, ούτε πως τα έφερε η ζωή σ αυτους κ.λπ. κ.λπ...Το θέμα είναι να κοιτάξουμε το δικό μας πρόβλημα και να προσπαθησουμε, έστω να προσπαθήσουμε να το αντιμετωπίσουμε.Γενικα θεωρώ ότι στα ερωτήματα που θέτεις την καλύτερη απάντηση θα έχει ο ψυχολόγος...Θα σου πω δυο πράγματα βέβαια κι απ' την πλευρά μου. Καταρχάς αναφέρεις το γεγονός πως πέρασες σε άλλη πόλη σαν να είναι κάτι φοβερά σημαντικό...Δεν κατάλαβα γιατί δυσανασχετεί με την πόλη από τη στιγμή που είπες πως κατάφερες να περάσεις στη σχολή που πάντα ήθελες....Μήπως σε πείραξε που δεν έβγαλες τόσο ώστε να περάσεις Αθήνα? Ερώτηση κάνω δεν έχω καταλάβει....Πάντως αν είναι το τελευταιο που αναφέρω επειδή στις πανελλήνιες ο βαθμός που βγάζουμε δεν δείχνει τι ακριβώς αξίζουμε αλλά είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων (βάσεις από προηγούμενα έτη,σωστή διαχείριση άγχους,καλό πρόγραμμα,ύπαρξη δυνατού κινήτρου,ενδεχομένως καλή οικογενειακή υποστήριξη,τύχη ,χαρακτήρας ευνοϊκός για τις απαιτήσεις των πανελληνίων π.χ. να μην απογοητεύεται εύκολα) δεν θεωρώ ότι υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος να ασχολούμαστε με το σε ποια περιοχή περάσαμε...Εκτός και αν θεωρείς πως αυτό είχε να κάνει με τις δυνατότητές σου...Και αν τυχόν το σκέφτεσαι βεβαιώσουν ότι είναι όντως έτσι......Η πόλη είναι τόσο χάλια?
Λοιπον επειδη διαβασα και τα παρακατω μνμ τα οποι αναφερουν και αυτοκτονια !!! θεωρω οτι πρεπει να απευθυνθεις σε ψυχολογο οπωσδηποτε αν δεν το εχεις κανει μεχρι τωρα....Μην το παρεις στραβα παρακαλ. Το λεω πολυ φιλικα και δεν υπαρχει τιποτα κακο σε αυτο.....Δυστυχως δεν εχω μπαταρια και θα μου κλεισει το κιν. ...Δεν προλαβαινω να γραψω τα υπολοιπα που θελω....
και εγω εχω βαρια ιψδ κ δν μπορω να τελειωσω τη σχολη μ δινω συνεχεια πανελληνιεςQuote:
Originally Posted by IPPOKRATIS1991
ειμαι 27χρονων κ ειμαι ακομα 2ετος γτ δν εχω περασει τπτ κανονικα 5ο. εδωσα γ ιατρικη καθισα δυο χρονια μετα ξαναεδωσα για να φυγω κ περασα στην πρωτη σχολη π ειχα περασει κ ειχα κατσει δυο χρονια κ εκ τοτε μ κολλησε μια ιδεα και δν μπορω θελω να ξαναδωσω πανελληνιες γ να μπορεσω να συνεχισω εχω χασει πολλα χρονια κ ημουν αριστη κ ικανη μαθητρια. σοσ βοηθεια εσυ αμα εισαι μικρος μην αγχωνεσαιQuote:
Originally Posted by Nicolas
Πραγματικά είμαι στην 19η εξεταστική μου και ακόμα φαίνεται τόσο μακριά το πτυχίο δεδομένου των δύσκολων μαθημάτων που μου έχουν μείνει συν της διπλωματικής που δυσκολεύομαι να βρω λόγω μεγάλου έτους. Η ζωή μου πάει από το κακό στο χειρότερο, είμαι χωρίς σχέση, όλοι οι φίλοι μου είναι μακριά, όλη μέρα κλαίω και υποφέρω. Αν είχα το πτυχίο θα υπήρχε τουλάχιστον ένα πράγμα για να είμαι περήφανος. Αλλά ούτε αυτό δεν κατάφερα. Και δεν ξέρω τελικά αν η αποτυχία μου στο Πανεπιστήμιο είναι η αιτία της κακής μου ψυχολογίας ή το αποτέλεμα
Καλησπέρα.. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αυτό που σπουδάζεις είναι κάτι που σαρεσει? Πως είσαι γενικά σαν φοιτητής? Σχεση είχες ποτέ?? Τι σε αγχώνει περισσότερο?Quote:
Originally Posted by Nicolas
ΦΙΛΤΑΤΟΙ ΕΓΩ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΣΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΠΡΩΤΑ,ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΠΟΥΔΕΣ Κ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΔΙΖΟΥΝ...ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΑΥΤΟ...
Συγγνώμη που απαντάω μετά από δύο χρόνια. Δυστυχώς το αντικείμενο της σχολής μου μού αρεσε πολύ αρχικά. Στην πορεία όμως κατάλαβα ότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στα δύσκολα μαθήματα της.Quote:
Originally Posted by george1520
Πλέον έφτασα αισίως στο 9ο έτος. Και χρωστάω εδώ και έναν χρόνο μόνο ένα(1) μάθημα! Και ο καθηγητής ήδη με έχει κόψει δύο φορές, μεθαύριο το δίνω πάλι και μου είναι τόσο δύσκολο να ανταπεξέλθω. Ενημέρωσα τον καθηγητή τις δύο φορές που δεν με πέρασε ότι το μάθημα του ειναι το τελευταίο και ταυτόχρονα ότι πάσχω από αγχώδη διαταραχή, δεν νοιάστηκε όμως. Θέλω πολύ αυτή η φορά να είναι η τελευταία, δυστυχώς το άγχος μου σε συνδυασμό με το γεγονός ότι εργάζομαι αρκετές ώρες, δυσκολεύει για άλλη μια φορά το να περάσω.
Περιμένω πολύ την ώρα που θα το δώσω, δεν λέει όμως και αυτός να βοηθήσει έστω και λίγο, δεν τον νοιάζει καθόλου...
Ακόμα κόβομαι... Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά,το μάθημα έχει υποχρεωτική εργασία και είναι υποχρεωτικό να μαι με κάποιο άτομο μαζί ομάδα και δεν έχω κανέναν, που σημαίνει ότι θα με βάλει αυτός με όποιον θέλει. Δεν ξέρω με ποιον μπορεί να με βάλει και τι θα συμβεί και φέτος. Όλη μέρα το μυαλό μου είναι σε αυτό, δεν θέλω να βγαίνω από το σπίτι για τίποτα άλλο εκτός από το να πάω για δουλειά. Πονάει το στομάχι μου από το άγχος και την στεναχώρια. Ώρες ώρες νιώθω ότι θα ήταν καλύτερα να μην ζω από το να περνάω όλη αυτή την κόλαση κάθε χρόνο για ένα και μόνο μάθημα που με κρατάει από το πτυχίο. Εννοείται ο καθηγητής δεν μου δίνει καμία σημασία όσο κι αν του ζητάω βοήθεια απεγνωσμένα, αντίθετα είναι ειρωνικός.
Εγώ δεν μπορώ να συγκεντρωθω μετά το επεισόδιο και από μνημη είμαι χάλια και δυσκολεύομαι πολύ στο διάβασμα και έχω παρατήσει το ΤΕΙ εδώ και 3 χρόνια ενώ είμαι στα τελειώματα χρωστάω λιγα