Μεγάλο πρόβλημα με οικογένεια-ερωτικές σχέσεις

Καλησπέρα σε όλους!Πριν περάσω στο ψητό,θα ήθελα να κάνω μια μικρή εισαγωγή που είναι αναγκαία.

Είμαι 24 και πριν 4 χρόνια διαγνώστηκα με επιληψία και άρχισα φαρμακευτική αγωγή,πάντα με ιατρική καθοδήγηση.Η δοσολογία μεγάλη,μου άλλαξε τον τρόπο ζωής.Από εκεί που ήμουν εξωστρεφές άτομο και έκανα πολλές δραστηριότητες,κατέληξα να παραιτηθώ απ'τη δουλειά,να σταματήσω τις δραστηριότητες και τη σχολή,αφού κατέληξα να κοιμάμαι 12 ώρες τη μέρα το λιγότερο.Εκτός αυτού,υπάρχουν ζαλάδες,πονοκέφαλοι,έντονη σωματική κόπωση,όλα παρενέργειες των φαρμάκων.

Άνα περιόδους ένιωθα καλύτερα και δούλευα λίγες ώρες,κάνοντας και δραστηριότητες στο βαθμό που ήταν δυνατόν.Πριν 3 μήνες χώρισα από μια σχέση 2 χρόνων με πολύ άσχημο τρόπο.Υπήρχε σημαντική απόσταση (μισή μέρα ταξίδι),και ήταν δύσκολο να ανταπεξέλθω οικονομικά και σε επίπεδο σωματικής δύναμης,μιας και έκανα 3 μέρες να συνέλθω μετά απο κάθε ταξίδι.Παρ'ολα αυτά,έκανα κατάθεση ψυχής για να πάνε όλα καλά απ'την αρχή της σχέσης μέχρι και την ύστατη στιγμή.Στο τέλος,όμως,δεν υπήρχε η ανάλογη ανταπόκριση απ'την πλευρά της.Να τονίσω ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα να έρχεται στο μέρος μου μιας και είναι ανήλικη και δεν της το επέτρεπαν οι γονείς της.Άρα όλο το βάρος των συναντήσεων -και γενικότερα της επιβίωσης της σχέσης-έπεσε πάνω μου.

Πριν απ'τον χωρισμό (εξαιτίας μεγάλων τσακωμών) και μέχρι τώρα βλέπω εφιάλτες καθημερινά και νιώθω ένα μεγάλο βάρος να με καταπλακώνει.Η λέξη χαμόγελο πλέον άγνωστη.Αυτό επιδεινώθηκε πριν 1 μήνα,όταν ήθελα να πάω να δω την πρώην μου για τα γενέθλιά της,όπου και οι γονείς μου με απείλησαν πως αν προέβαινα σε κάτι τέτοιο,δεν θα υπήρχε η δυνατότητα να επιστρέψω σπίτι.Χρησιμοποιώ τη λέξη "απείλησαν",διότι δεν είμαι σε θέση να είμαι τελείως ανεξάρτητος λόγω της κατάστασης,γεγονός που γνωρίζουν πολύ καλά.Από τότε έχουν ψυχρανθεί οι σχέσεις μου μαζί τους,αν και μου μιλάνε σαν να μην συνέβει τίποτα.Η δικαιολογία για την πράξη τους είναι ότι φοβόντουσαν μήπως πάθω κάτι ή μου κάνει κάτι το συγγενικό της περιβάλλον λόγω της ηλικίας της και μιας και μένει σε ένα πολύ μικρό μέρος.

Επιπλέον,όσες προσπάθειες έχω κάνει για να βρω κοπέλα έχουν πέσει στο κενό.Είμαι αρκετά εμφανίσιμος,φέρομαι με τον ίδιο τρόπο όπως και παλιότερα,που δεν υπήρχε ανάλογο θέμα.Η αυτοπεποίθηση στο ναδίρ και φοβάμαι ότι θα είμαι για πάντα μόνος,μιας και με ενδιαφέρει μόνο η προοπτική μιας σοβαρής σχέσης.Το πάλεψα όσο μπορούσα μιας και είμαι χαρούμενο άτομο και δεν μ'άρέσει να παραιτούμαι,όμως βλέπω ότι η κατάσταση χειροτερεύει επικίνδυνα.Τι θα κάνατε στη θέση μου;Μια ποιοτική και ευχάριστη σχέση είναι το μόνο γεγονός που μπορεί να με κάνει ευτυχισμένο.

Σας ευχαριστώ προκαταβολικά!

Quote:

---

Originally Posted by Toxotis

Καλησπέρα σε όλους!Πριν περάσω στο ψητό,θα ήθελα να κάνω μια μικρή εισαγωγή που είναι αναγκαία.

Είμαι 24 και πριν 4 χρόνια διαγνώστηκα με επιληψία και άρχισα φαρμακευτική αγωγή,πάντα με ιατρική καθοδήγηση.Η δοσολογία μεγάλη,μου άλλαξε τον τρόπο ζωής.Από εκεί που ήμουν εξωστρεφές άτομο και έκανα πολλές δραστηριότητες,κατέληξα να παραιτηθώ απ'τη δουλειά,να σταματήσω τις δραστηριότητες και τη σχολή,αφού κατέληξα να κοιμάμαι 12 ώρες τη μέρα το λιγότερο.Εκτός αυτού,υπάρχουν ζαλάδες,πονοκέφαλοι,έντονη σωματική κόπωση,όλα παρενέργειες των φαρμάκων.

Άνα περιόδους ένιωθα καλύτερα και δούλευα λίγες ώρες,κάνοντας και δραστηριότητες στο βαθμό που ήταν δυνατόν.Πριν 3 μήνες χώρισα από μια σχέση 2 χρόνων με πολύ άσχημο τρόπο.Υπήρχε σημαντική απόσταση (μισή μέρα ταξίδι),και ήταν δύσκολο να ανταπεξέλθω οικονομικά και σε επίπεδο σωματικής δύναμης,μιας και έκανα 3 μέρες να συνέλθω μετά απο κάθε ταξίδι.Παρ'ολα αυτά,έκανα κατάθεση ψυχής για να πάνε όλα καλά απ'την αρχή της σχέσης μέχρι και την ύστατη στιγμή.Στο τέλος,όμως,δεν υπήρχε η ανάλογη ανταπόκριση απ'την πλευρά της.Να τονίσω ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα να έρχεται στο μέρος μου μιας και είναι ανήλικη και δεν της το επέτρεπαν οι γονείς της.Άρα όλο το βάρος των συναντήσεων -και γενικότερα της επιβίωσης της σχέσης-έπεσε πάνω μου.

Πριν απ'τον χωρισμό (εξαιτίας μεγάλων τσακωμών) και μέχρι τώρα βλέπω εφιάλτες καθημερινά και νιώθω ένα μεγάλο βάρος να με καταπλακώνει.Η λέξη χαμόγελο πλέον άγνωστη.Αυτό επιδεινώθηκε πριν 1 μήνα,όταν ήθελα να πάω να δω την πρώην μου για τα γενέθλιά της,όπου και οι γονείς μου με απείλησαν πως αν προέβαινα σε κάτι τέτοιο,δεν θα υπήρχε η δυνατότητα να επιστρέψω σπίτι.Χρησιμοποιώ τη λέξη "απείλησαν",διότι δεν είμαι σε θέση να είμαι τελείως ανεξάρτητος λόγω της κατάστασης,γεγονός που γνωρίζουν πολύ καλά.Από τότε έχουν ψυχρανθεί οι σχέσεις μου μαζί τους,αν και μου μιλάνε σαν να μην συνέβει τίποτα.Η δικαιολογία για την πράξη τους είναι ότι φοβόντουσαν μήπως πάθω κάτι ή μου κάνει κάτι το συγγενικό της περιβάλλον λόγω της ηλικίας της και μιας και μένει σε ένα πολύ μικρό μέρος.

Επιπλέον,όσες προσπάθειες έχω κάνει για να βρω κοπέλα έχουν πέσει στο κενό.Είμαι αρκετά εμφανίσιμος,φέρομαι με τον ίδιο τρόπο όπως και παλιότερα,που δεν υπήρχε ανάλογο θέμα.Η αυτοπεποίθηση στο ναδίρ και φοβάμαι ότι θα είμαι για πάντα μόνος,μιας και με ενδιαφέρει μόνο η προοπτική μιας σοβαρής σχέσης.Το πάλεψα όσο μπορούσα μιας και είμαι χαρούμενο άτομο και δεν μ'άρέσει να παραιτούμαι,όμως βλέπω ότι η κατάσταση χειροτερεύει επικίνδυνα.Τι θα κάνατε στη θέση μου;Μια ποιοτική και ευχάριστη σχέση είναι το μόνο γεγονός που μπορεί να με κάνει ευτυχισμένο.

Σας ευχαριστώ προκαταβολικά!

---

Τι προσπάθειες?

Εννοώ ότι σε περίπτωση που μια κοπέλα δείξει με τον τρόπο της ενδιαφέρον θα κινηθώ αναλόγως,όμως πέρα από μια μικρή ομιλία δεν υπάρχει κάποια άλλη εξέλιξη.Θέλω επίσης να προσθέσω ότι όλο αυτό με έχει επιρεάσει και στον διάβασμα για τη σχολή και δεν είμαι καθόλου συγκεντρωμένος.Κανονικά θα ήθελα να νοικιάσω ένα δικό μου χώρο,όμως τα χρήματα απ΄τη δουλειά δεν φτάνουν,επίσης ζούμε σε δύσκολες οικονομικές συγκυρίες και χωρίς καθόλου πτυχίο πολύ λίγες οι ελπίδες εύρεσης εργασίας,γι'αυτο άρχισα και πάλι να παρακολουθώ τα μαθήματα από αυτό το εξάμηνο.Βέβαια σε αυτό έπαιξε ρόλο ότι ο γιατρός άρχισε να μου μειώνει την ποσότητα των αντιεπιληπτικών μιας και τόσα χρόνια δεν έπαθα κάποια κρίση,οπότε και οι παρενέργειες ελαττώνονται σταδιακά.

Εγω δεν καταλαβα το τι ψαχνουμε να λυσουμε
Α) το πως να ανταπεξελθεις με τις επιληψιες
Β) πως να ξεπερασεις εναν χωρισμο
Γ) πως να βρεις καινουργεια σοβαρξ σχεση
Δ ) κατι αλλο που προφανως δεν το επιασα
Επισεις θα ηθελα να μαθω περισσοτερα ηια τις επιληψιες βεβαια ειναι ασχετο με το θεμα αλλα εαν μπορεις μια μικρη περιγραφη θα την εκτιμουσα με την ενοια πως αισθανεσε εκεινη την ωρα πως πριν πως μετα εαν υπαρχουν τροποι να την σταματησεις- ελενξεις κλπ;-)

Αυτό στο οποίο αναζητώ λύση είναι το Γ.

Ευχαρίστως να σου πω για τις επιληψίες,το θεωρώ πολύ θετικό γιατί υπάρχει άγνοια και είναι καλό να υπάρχει ενημέρωση.Ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια του ύπνου μέρα παραμέρα,κουνώντας χέρια και πόδια,5 λεπτά πριν το ξύπνημα.Ούτε τρίξιμο δοντιών,ούτε άλλους σπασμούς,ούτε ομιλία/κραυγές.Δεν καταλάβαινα τίποτα,απ'τους γονείς μου έμαθα τι γίνεται.Απευθυνθήκαμε σε νευρολόγο ο οποίος σύστησε να κάνω ΗΕΓ με στέρηση ύπνου.Αυτό δεν έδειξε κάτι και ξαφνικά μετά από 4 μέρες έχω την 1η εκδήλωση επιληπτικών επεισοδίων ενώ είμαι ξύπνιος με απώλεια επικοινωνίας (λιποθυμάω,μετά απο μισό λεπτό συνέρχομαι και μετά πάλι το ίδιο χωρίς να σταματάει).Με πάνε καρφί στο νοσοκομείο,όπου νοσηλεύομαι και κάνω τις απαραίτητες εξετάσεις.Αυτή την περίοδο περίπου 12 ωρών απ΄την πρώτη λιποθυμία μέχρι το πρωί που ξύπνησα στο κρεβάτι του νοσοκομείου δεν θυμάμαι τίποτα.Μετά από λίγες μέρες παίρνω εξιτήριο και αρχίζω φαρμακευτική αγωγή αφού εντόπισαν απ΄την κλινική εικόνα εστιακή επιληψία.Ως τώρα δεν έχω κανένα επιληπτικό επεισόδιο,απλά μου άλλαξαν 3-4 φορές φαρμακευτική αγωγή γιατί είχα φτάσει να κοιμάμαι 16 ώρες την μέρα και τις υπόλοιπες ήμουν φυτό,δεν μπορούσα να βγω απ'το σπίτι ούτε για ένα 10λεπτο περπάτημα.

Γενικά ο οργανισμός μου αντιδρά πολύ άσχημα στα φάρμακα,ακόμα και τώρα που παίρνω τα πιο "ελαφριά",κοιμάμαι 10 ώρες,νιώθω ζαλάδες,δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ στο διάβασμα,νιώθω πολύ βαρύ το σώμα μου.Όλα αυτά σε υπερβολικό βαθμό.Το κοίταξα μήπως είναι η "ιδέα" μου,πήγα και σε ψυχολόγο και σε ψυχίατρο και αποφάνθηκαν ότι όντως δεν υπάρχει κάποιο θέμα από ψυχολογικής/ψυχιατρικής σκοπιάς.Θέλω να κάνω δραστηριότητες και το σώμα μου δεν αντέχει.

Πιστεύω να βοήθησε αυτή η εκτενής περιγραφή :)

Ευχαριστω για την περιγραφη οπως καταλαβες ηδη μου αρεσει να μαθαινω καινουργια πραγματα στο θεμα μας ομως τωρα
Αφου κουραζεσε-νιωθεις κουρασμενος απο την αγωγη μια καλη ιδεα για γνωριμια θα ηταν μεσο ιντερνετ το αρνητικο ειναι το ποσοστο επιτυχιας ειναι μικρο οχι και δεν θα πρεπει να παιρνεις σοβαρα την καθε μια ( ας μην ξεχναμε οτι και οι γκομενες εχουν ξεφυγει περισσοτερο απο τους αντρες) αλλα ισως βρεις καποια σαν εσενα που να θελει και εκεινης σοβαρη σχεση
Πλανο β ...βγαινεις εξω οσο γινετε περισσοτερο κοβεις κινηση
1) εαν εχεις το κουραγια να μηλισεις σε καποια το κανεις εστω και ενα γεια ( δεν ξερω εαν εχει προβλημα σε αυτο εαν εχεις μου το λες να σο αναλυσω )
2)υπαρχουν καποια σαιτ που βαζεις αγγελια οτι ειδες καποιον - καποια στο δρομο σου αρεσει και θες να την ξανα δεις- γνωρισεις αρκετοι γνωστοι βρηκαν αυτη που εψαχναν ( ομογω δεν το πιστευα στην αρχη)
Αποτι λες το εμφανησιμος ειναι θετικο αφου εκανες και την πρωτη σχεση λογικα ξερεις τι και οως θα το πεις μην ανχωνεσε καθολου το καλο πραγμα αργει να γινει
Καλη επιτυχια και ενοητε περιμενω νεα σου η και αποριες

Το άγχος και η απογοήτευση δυστυχώς υπάρχουν όσο βλέπω ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά.Και για να το κάνω πιο συγκεκριμένο,μέσω τσατ ή δεν υπάρχει απάντηση ή και να υπάρχει,μετά από 2 μηνύματα τελειώνει η κουβέντα χωίς λόγο και αιτία.Μετά θεωρώ ότι παίζει ρόλο και η ατυχία και οι περίεργες περιπτώσεις που τυχαίνουν.Για παράδειγμα,μιλούσα με μια κοπέλα,τα πηγαίναμε μια χαρά και της είπα ότι θα πάω στην κοντινή πόλη που μένει για να συναντηθούμε.Αυτή χάρηκε κι έλεγε οτι δεν είχε ξανακάνει άλλος για κείνη κάτι αντίστοιχο.Ελα που όμως μια μέρα πριν την συνάντηση εξαφανίστηκε από προσώπου γης :P

Στο να βγω έξω και να μιλήσω θα ήθελα τις ιδέες σου για το τι μπορώ να πω.Είμαι μαγκωμένος διότι δεν κοιτάζω ούτε φλερτάρω με άλλες όταν είμαι σε σχέση,και έχουν περάσει 2 χρόνια απ'την τελευταία φορά που έκανα κάτι αντίστοιχο.

Είμαι σε σημείο που πιστεύω ότι υπήρχε μόνο τύχη που τα έφτιαξα με την πρωην μου,που γνωριστήκαμε μέσω ιντερνετ,μιλούσαμε και προέκυψε τυχαία (όπως συμβαίνει με τις περισσότερες σχέσεις).Δεν καταλαβαίνω τι πάει στραβά,είναι λες και κάποιος με έχει καταραστεί διότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο και σε τόσο έντονο βαθμό.Πάντα αργεί να γίνει το καλό το πράγμα,απλά είμαι άτομο που κάνει την 1η κίνηση και δεν περιμένω να έρθει κάτι μόνο του σαν μάννα εξ'ουρανού (θα 'χε πλάκα να γίνει και αυτό αλλά που τέτοια τύχη).

Σ'ευχαριστώ πολύ για τι συμβουλές σου και για τη στήριξη!

Ας παρουμε το παραδειγμα σου ....μιλαγατε πανω απο μηνα οταν της ειπες να βρεθητε ? οινπερισσοτερες γυναικες θελουν ενα μηνα και πανω για να " εμπιστευτουν " και παλι εχουν ερωτηματικα ειναι το γνωστο timing που ολοι μισουμε γτ ειτε κανουμε κατι πολυ νωρις ειτε κατι πολυ αργα :p
Τωρα για τα τσατ που τελειωνουν γρηγορα η δεν περνεις καν απαντηση συνηθως ποιο ειναι το πρωτο μνμ που στελνεις? απαντας με ερωτησεις? μηοως απαντας μονολεκτηκα? μηοως η αλλη απαντα μονολεκτηκα? εαν απανταει εκεινη μονολεκτηκα τι κανεις εσυ γιαυτο ωστε να την ξανακερδισεις? οπως ειπα και σε ενα αλλο θεμα εαν δεν εχεις ξεκαθαρη εικονα για εκεινη εαν ενδιαφερετε ειτε απλα απανταει απο βαρεμαρα κανε ερωτησεις κλειδη ηερωτησεις παγιδα και ετσι κερδιζεος χρονο χωρις να δινεις στοιχεια σου αλλα μονο παιρνοντας στοιχεια της

Τωρα για το εξωτερικο φλερτ - καμακι εδω εχουμε αλλους κανονες παιζει ρολο η γλωσσα του σωματος ο τονος της φωνης και αυτο που λεμε να " κοψεις κινηση" οσο ποιο γρηγορα μπορεις γτ αλλιως οι επιπτωσεις θετικες ειτε αρνητικες ειναι αμεσες
Τωρα τι εχουν κοινο τα δυο αυτα μεταξυ τιυς .....και στις δυο περιπτωσεις η συζητηση θα αρχισει σαν να μην την βλεπεις ερωτικα αλλα σαν φιλη ωστε να αισθανθει ανετα ( να μην σε χαρακτηρησει πεφτουκα η λιγουρη κιολας)μετα θα περασεις στην επιθεση να τις κανεις καποια κομπλημεντα γενικα να της δειξεις οτι σου αρεσει αλλα και εκεινη με προσοχη γτ μπορειτε να μιλατε χωρις να εκεινη να αισθανετε κατι για σενα
Οσο για την τυχη υπαρχει αλλα γινετε μονο εαν ακολουθεισεις πιστα τα σημαφια της ζωης που σου υποδηκνειονται ;-)

1 μήνα μιλούσαμε και είχε ήδη πει οτι θα έρθει Αθήνα για μια δουλεία με τους γονείς της και θα κάτσει 2-3 μέρες ώστε να συναντηθούμε,αλλά τελικά αυτό δεν έγινε.Με το που το ειπε της έκανα αντιπρόταση για να πάω εγώ στο μέρος της και το πήρε πολύ θετικά,ήταν μεγάλη έκπληξη.Πιστεύω ότι ίσως αυτός ήταν το λόγος που ξέκοψε,δηλαδή δεν ήταν ως άτομο έτοιμη να δεχτεί στην πραγματική ζωή ένα άτομο που της προσέφερε χαμόγελο και ευχαρίστηση.Γιατί διαφορετικά ούτε θα είχε ανοιχτεί λέγοντας ότι είναι στεναχωρημένη γιατί έχει πολλά προβλήματα στη ζωή της και θέλει αν πάρει χαρά,ούτε κάθε μέρα θα με έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνο να μιλάμε και να λέει έχεις πλάκα και άλλα κοπλιμέντα όχι φιλικού ενδιαφέροντος.

Συγκεκριμένο τρόπο δεν έχω,είναι αναλόγως τη στιγμή.Μπορεί να προσέξω κάτι στη φωτογραφία και να πω κάτι σχετικό,ή να ρωτήσω πως ήταν η μέρα της ή πάμε στο τάδε μέρος σε 1 ώρα είναι οκ και άλλα.Απαντάω με ερωτήσεις ή βάζω να μαντεύει πράγματα,πάντα με χιουμορ ως το κύριο συστατικό.Αν απαντάει μονολεκτικά θα ρωτήσω αν η τάδε λέξη είναι η αγαπημένη της και τι λένε οι φίλοι της γιαυτο.Αυτό με τις ερωτησεις παγίδα δεν κατάλαβα τι εννοείς.

Αν μια κοπέλα κοιτάει και πας,δεν πιστεύω ότι είναι τόσο χαζή που πιστεύει ότι πας για να γίνεται φίλοι.Το λιγούρης και το πέφτουλας είναι γιαυτούς που δεν τους αρέσουν και αν υπήρχε έστω και λίγη τύχη,δεν θα ήμουν σε αυτή την θέση,γιατι δεν γίνεται να κάνεις τα ίδια πράγματα στο παρελθόν,τότε όλα καλά και τώρα τίποτα.

Πάντως θα σε συμβούλευα να μην την ενοχλήσεις παλι την κοπέλα οσο κι αν πονάει, μπορεί να βρεις το μπελά σου σε πολλά επίπεδα εφόσον είναι ανήλικη. Εγω λέω μήπως χρειάζεσαι χρόνο να το ξεπεράσεις και μετα να σκεφτείς για κατι αλλο. Για την ώρα θα σου λεγα διάβασε για σχολή.

Quote:

---

Originally Posted by Toxotis

1 μήνα μιλούσαμε και είχε ήδη πει οτι θα έρθει Αθήνα για μια δουλεία με τους γονείς της και θα κάτσει 2-3 μέρες ώστε να συναντηθούμε,αλλά τελικά αυτό δεν έγινε.Με το που το ειπε της έκανα αντιπρόταση για να πάω εγώ στο μέρος της και το πήρε πολύ θετικά,ήταν μεγάλη έκπληξη.Πιστεύω ότι ίσως αυτός ήταν το λόγος που ξέκοψε,δηλαδή δεν ήταν ως άτομο έτοιμη να δεχτεί στην πραγματική ζωή ένα άτομο που της προσέφερε χαμόγελο και ευχαρίστηση.Γιατί διαφορετικά ούτε θα είχε ανοιχτεί λέγοντας ότι είναι στεναχωρημένη γιατί έχει πολλά προβλήματα στη ζωή της και θέλει αν πάρει χαρά,ούτε κάθε μέρα θα με έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνο να μιλάμε και να λέει έχεις πλάκα και άλλα κοπλιμέντα όχι φιλικού ενδιαφέροντος.

Συγκεκριμένο τρόπο δεν έχω,είναι αναλόγως τη στιγμή.Μπορεί να προσέξω κάτι στη φωτογραφία και να πω κάτι σχετικό,ή να ρωτήσω πως ήταν η μέρα της ή πάμε στο τάδε μέρος σε 1 ώρα είναι οκ και άλλα.Απαντάω με ερωτήσεις ή βάζω να μαντεύει πράγματα,πάντα με χιουμορ ως το κύριο συστατικό.Αν απαντάει μονολεκτικά θα ρωτήσω αν η τάδε λέξη είναι η αγαπημένη της και τι λένε οι φίλοι της γιαυτο.Αυτό με τις ερωτησεις παγίδα δεν κατάλαβα τι εννοείς.

Αν μια κοπέλα κοιτάει και πας,δεν πιστεύω ότι είναι τόσο χαζή που πιστεύει ότι πας για να γίνεται φίλοι.Το λιγούρης και το πέφτουλας είναι γιαυτούς που δεν τους αρέσουν και αν υπήρχε έστω και λίγη τύχη,δεν θα ήμουν σε αυτή την θέση,γιατι δεν γίνεται να κάνεις τα ίδια πράγματα στο παρελθόν,τότε όλα καλά και τώρα τίποτα.

---

Στο πρωτο ναι οντως δεν ηταν ετοιμη αν και δεν σου κρυβω δεν καταλαβα τι γιατι
Ερωτησεις οαγιδα ειναι οι ερωτησεις που σε " βολευουν " ανεξαρτητα την απαντηση
Πχ θες να βγουμε εξω ? εαν ναι....ωραια θα βρεθουμε εκει κλπ ....εαν οχι μου αρεσει που λες ευθεως τι θες και τι οχι
Οποτε και στις δυο περιπτωσεις η γκομενα σε πσορνει με καλο ματι
Εδω θα συμφωνησω μαζι σου αλλα δεν ενουσα αυτο οι περισσοτεροι αντρες πλησιαζουν καποια που τους αρεσει με στοχο να την κερδιζουν και συνεχισουν να εχουν αυτο στο μυαλο τους καθολη την διαρκεια συζητησης ....αυτο τους κανει να ανχονονται και μετα εαν φανε ακυρο να απογοητευονται διπλα ενω εαν εχεις στο μυαλο σου το φιλικα θα εισαι πιο χαλαρος και θα σου βγει η σεξυ πλαυρα σου ποιο ευκολα ποιο φυσικα και ενοητε μεγαλητερη πιθανοτητα να κερδισεις και μικροτερη να απογοητευτης

Και κατι ασχετο με το θεμα αλλα μπορει να ξερεις
στην επιληψια μπορεις να ακους φωνες? Να βλεπεις φωτα? Να αισθανεσε πιο ελαφρυς η κατι τετοιο η να πεφτεις απο καπου?
Γενικά μπορει να ειναι εαν απο αυτα η περισσότερα?
Εαν δεν θες να απαντησεις εδω στειλε στο μειλ μου
[email protected]

@kerasi Αυτό με τη ηλικία δεν με ανησυχεί γιατί οι γονείς της ξέρουν πόσο είμαι και δεν υπάρχει θέμα.Αυτό είναι θέμα των δικών μου γονιών,που από τότε που έγινε το σκηνικό με τη θεραπεία και άρχισαν τα φάρμακα φέρονται παρανοικα.Το μόνο που φοβήθηκα είναι ότι θα με πετάξουν στο δρόμο και γνωρίζω ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να σταθώ εντελώς στα πόδια μου.Σ'ευχαριστώ για τη συμβουλή απλά μου είναι πολυ δύσκολο να κάτσω να διαβάσω,και λόγω των φαρμάκων και λόγω αυτών που γράφω παρακάτω.Θα το παλέψω βέβαια μέχρι τέλους,ελπίζω να βγει.

@artnaben Αμα ήξερα το γιατί θα το έγραφα.Τα υπόλοιπα θα τα πω μέσω μαιλ.

Ήρθε η στιγμή να αναφερθώ εκτενέστερα στις σχέσεις με την οικογένεια,μιας και η κατάσταση χειροτερεύει.Απ'τη στιγμή που έγινε αυτό με το νοσοκομείο και άρχισε η θεραπεία με τα φάρμακα οι γονείς μου έγιναν άλλοι άνθρωποι.Πίστευαν ότι κάνω θέατρο που κοιμόμουν 16 ώρες τη μέρα,θέλαν να βγαίνω μόνο με κάποιο φίλο έξω για να μην πάθω κάποιο επιληπτικό επεισόδιο και χτυπήσω στο κεφάλι και πεθάνω.Δεν μπορούσα να πάω για τρέξιμο,ποδήλατο κλπ.Άμα η ώρα ήταν μετά τις 1 το βράδυ καναν ολόκληρο σκηνικό επειδή ειπε ο γιατρός να κάνω καλό νυχτερινό ύπνο.Δυστυχώς τραγική ήταν και η συμπεριφορά του νευρολόγου,που αντί να τους μιλήσει για τις παρενέργειες των φαρμάκων,έλεγε ότι πολλά τα φαντάζομαι,και είναι η ιδέα μου και να συνεχίσω τη ζωή μου κανονικά σαν να μην συνέβει τίποτα.Καταλαβαίνω ότι το έλεγε για να με ενθαρρύνει,όμως με αυτό τον τρόπο τους έδωσε την δυνατότητα να με λένε τεμπέλη και άχρηστο.Και δεν νομίζω ότι κάποιος χωρίς λόγο θα παρατούσε δουλειά,σπουδές και δραστηριότητες που του αρέσουν.Προφανώς και δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω σωματικά.

Μετά από 4 χρόνια έχουν καταλάβει κάποια πράγματα αλλά ελάχιστα.Συνέχεια επεμβαίνουν σε ότι με αφορά,παραβιάζουν τον προσωπικό μου χώρο,αν ξεχάσω τα φάρμακα έστω για 1 ώρα θα μου τη πούνε άσχημα.Όλα στο όνομα της προστασίας και της αγάπης μπλα μπλα μπλα.Με τον πατέρα μου έχω να μιλήσω από τότε που με απείλησε και μιλήσαμε πάλι χθες για να ξανατσακωθούμε.Μου είπε ότι αν χρειαστεί θα με ξανααπειλήσουν,ότι έξω στην κοινωνία υπάρχουν χειρότερες απειλές και ότι η οικογένεια γι'αυτο το λόγο είναι εδώ για να με προστατεύει.Και δεν είναι σοβαρός λόγος αυτό που έγινε για να μη του μιλάω.Η μητέρα μου λέει ότι εγώ έχω διαλύσει την οικογένεια για βλακείες και αντί να είμαστε αγαπημένοι έχουμε έρθει σε αυτό το άσχημο σημείο επειδή κάθομαι και στεναχωριέμαι από μόνος μου.

Μου ρίχνουν ευθύνες ενώ τα λάθη είναι δικά τους και δεν τα παραδέχονται.Δεν γουστάρω να υποχωρώ και να προσπαθούν να με βγάλουν τρελό,ούτε να κάνω μια νέα σχέση και να επέμβουν ξανά.Χρειάζομαι βοήθεια,τι να κάνω;

Να τους πεις να σε καταλαβουν να αρχισεις τα λες ολα και μετα να φυγεις χωρις να περιμενεις απαντηση και αν πας ακομα στο συγκεκριμενο γιατρο προτεινο να αλλαξεις δεν ειναι για να ερθετε σε αντιπαλα στρατοπεδα με την οικογενεια ακομα και να φανταζοσουν αυτα που λεει επισεις ολοι ξερουμε οτι τα φαρμακα μας αποδιοργανονουν τον υπνο την διαθεση ολα μεχρι να ξανα φτιαχνει κατι απο την αρχη πρεπει πρωτα να γκρεμιστει
Μιλησε οσο μπορεις με την οικογενεια σου με ηρεμους τονους οχι για καυγα απλη συζητηση να να μιλας μαζι τους οσο δυσκολο και εαν ειναι μην ξεχνας οτι εχουν παθει κι εκεινοι ενα μεγαλο σοκ ασχετα εαν δεν το διαχειριζονται σωστα ;-)

Οι τσακωμοί που λες οι μεγάλοι, για ποια θέματα γίνονταν;

@arntaben
Στην αρχή τους έλεγα αυτό που νιώθω με ήρεμο τόνο,έκανα αρκετό καιρό υπομονή (συγκεκριμένα 2 χρόνια) αλλά τελικά δεν έγινε τίποτα,συνέχιζαν το βιολί τους.Μια χαρά τους σκέφτομαι,εκείνοι απορώ αν έχουν σκεφτεί τι ψυχική φθορά έχουν προκαλέσει και πόσο με έχουν τρελάνει όταν δεν μπορώ και να ξεσπάσω κάπου τα νεύρα που δημιουργούν.Και οι φίλοι μου λένε να κάτσω και να τα βρω μαζί τους,απλά δεν έχω καμία όρεξη να συμφιλιωθούμε.Στην αρχή τον συγκεκριμένο γιατρό τον είχαν σαν θεό γιατί είναι απ'τους λίγους στη χώρα που ειδικεύονται στην επιληψία και δεν ασχολείται γενικά και αόριστα με τη νευρολογία.Πήγα και σε άλλους 5 νευρολόγους,ο καθένας όμως έλεγε και από κάτι διαφορετικό και τελικά κράτησα τα κοινά σημεία όλων.Για τη διάθεση δεν έπαιξαν ρόλο τα φάρμακα,χαρούμενος ήμουν όσο και μεγάλες να ήταν οι ζαλάδες/πονοκέφαλοι/σωματική κόπωση.Απλά τώρα θέλω να μιλάω μόνο με ανθρώπους που είναι ήρεμοι και ευδιάθετοι.

@kerasi
Οι τσακωμοί αφορούν πολλά πράγμα όπως...πιστεύουν ότι κάνω θέατρο που κοιμάμαι πολλές ώρες,ότι "παίζω" τον κουρασμένο,ότι βαρέθηκα να δουλεύω και να σπουδάζω και έγινα τεμπέλης.Επιπλέον πιστεύουν ότι αν δεν είμαι στις 1 το βράδυ στο κρεβάτι,κινδυνεύω να έχω επιληπτικό επεισόδιο και αν γίνει αυτό,μπορεί εκεί που περπατάω στο δρόμο,να λιποθυμήσω,να χτυπήσω στο κεφάλι και να πεθάνω.Η γνώμη τους είναι ότι έχω κλειστεί και ότι έχω παραιτηθεί απ'τη ζωή και ότι το μόνο που κάνω είναι να ρίχνω την ευθύνη στα φάρμακα.

Συγνώμη αν βγάζω μια νευρικότητα απλά πολλά τα χρόνια που ασκείται αυτή η πίεση και έχω αγανακτήσει.Είναι λες και έχουν πάθει αμνησία και έχουν ξεχάσει το πόσο δραστήριος ήμουν μέχρι να συμβεί όλη αυτή η περιπέτεια με την υγεία μου.