ξανα απο την αρχη

Χρονια μειζωνα καταθλιψη με 23 εισαγωγες .φαρμακα ταλαιπωρια,όσο είχα μπει σε μια σειρά Όλα στραφη
Γύρισα από γερμανια που πήγα να κανω μια νέα αρχή και είμαι ξανα στο μηδέν
Ξανα χάπια.αϋπνία.Δεν με χωράει ο τόπος,ανησυχία.φοβίες
Έπαθα μέχρι αλλεργία.
Παίρνω και ζαναξ πλέον για τον πανικό.
Το χειρότερο είναι πως έπαθα αλλεργία σε αντιβίωση για τα δοντια και τρέμω μη πειστεί τώρα γιατί δεν μπορώ να πάρω
Πάω στο νοσοκομείο ημέρας καθημερινά.
ΔΕΝ αντέχω άλλο τόση μοναξιά.Δεν περνάει η μερα
Νιώθω πως πεθαίνω πλέον.
Προσπαθώ να πάρω καμία φορά τηλέφωνο σε ψυχολογική υποστήριξη 197 αλλά όλο μιλάνε
ΔΕΝ αντέχω άλλο.φοβαμαι

Αφου ειχανε μπει ολα σε μια σειρα πριν γιατι να μην μπουν ξανα..; Τωρα δεν εισαι σε θεση να το σκεφτεις μπορει και να σε εκνευριζει...
Τωρα εισαι κουρασμενη ψυχικα και σου φαινεται βουνο αλλα η λογικη λεει πως θα γινει και αυτο. Ετσι δεν ειναι;
Για τη ωρα μενει να κανεις κουραγιο και να μην τα παρατας.
Μπορεις να μιλησεις για τους φοβους σου και οτι ηθελες να πεις στη γραμμη βοηθειας εδω, εγω ειμαι ολη προσοχη. Τη μοναξια την νιωθεις επειδη οντως εισαι μονη η ειναι εκεινη η μοναξια που νιωθεις μεσα σου και με παρεα; Γιατι νιωθεις οτι πεθαινεις; Γραφεις εδω, παιρνεις σε γραμμη βοηθειας...εγω βλεπω ενα ατομο που ζει και σπαρταραει και θελει να βοηθησει τον εαυτο του. Τι φοβασαι;

Είμαι ειδική περίπτωση.Έχω ζήσει και ζω ρατσισμό λόγο διαφορετικότητας
Δεν έχω φίλους και οικογένεια.Νιώθω τόση μοναξιά
Θέλω να βγω για έναν καφέ και είμαι μόνη.
Ζω συνέχεια την απόρριψη.ακόμη και στο νοσοκομείο ημέρας με δέχτηκαν με όρους.
Δεν έχω και οικογένεια και δεν μπορω να μιλήσω σεκανεναν.
ΝΑΙ θέλω να ζήσω Αλλά φοβάμαι

Είμαι κοπέλα από διόρθωση φύλου
Ξέρω ότι πολλοί ίσως το δουν ρατσιστικά Αλλά είμαι άνθρωπος
Πήγα εξωτερικο για λίγο να δουλέψω και να έχω μια φυσιολογική ζωή.
Εδώ ούτε δουλεια μου δίνουν.
Μόνο απόρριψη,ρατσισμό και απομωνοση

Οταν λες διαφορετικοτητα; Τι εννοεις; Καλα δεν εχει ισως και τοση σημασια. Η διαφορετικοτητα ειναι δικοπο μαχαιρι, το εχω βιωσει σε μικρο βαθμο. Μπορει να ειναι καλο μπορει να ειναι και κακο. Μπορεις να την αφηνεις να σε καταβαλλει και να αισθανεσαι στο περιθωριο η μπορεις να την αγκαλιασεις να εχεις ψηλα το κεφαλι και να λαμψει θετικα εκει που μετραει, οσο και αν προσπαθουν να σε χτυπανε απο αγνοια τα μικρα μυαλουδακια γυρω γυρω. Και ο κουτσος και ο στραβος και ο γκαβος και ο πρασινος αν αγκαλιασει το οποιο στοιχειο της διαφορετικοτητας του ΑΝΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ και με φυσικοτητα και πει "ναι αυτο ειμαι τρεχει κατι;" δεν θα σκεφτει κανεις καν να του ζητησει το λογαριασμο, βασικα θα αναγκαστει ασυνειδητα να το δεχτει ως φυσιολογικο επισης. Οτι σε κομπλαρει φορα το σαν πανοπλια και θα δεις...θα γινει και νορμα ;)

Οσο για τη κυριολεκτικη και συναισθηματικη μοναξια...πως εγινε αυτο παλι, δεν θα μπω καν στη διαδικασια να σου πω οτι σε καταλαβαινω, εγω ειχα μια περιοδο μονο την οικογενεια μου και ενιωθα μονη. Αλλα να σου πω κατι; Τι σε εμποδιζει να βγεις για ενα καφε; Μια βολτα καπου που σου αρεσει; Να ξεκινησεις να κανεις πραγματα που αγαπας για εσενα; Και μονη να εισαι δεν θα νιωθεις τοση μοναξια αν κανεις πραγματα που αγαπας. Βεβαια τι λεω σε ανθρωπο με καταθλιψη, μαλλον λιγα ειναι τα πραγματα που σου φερνουν ευχαριστηση.
Αλλα τρωγοντας ερχεται η ορεξη. Παρε συνειδητα αποφαση να δοκιμασεις να κανεις πραγματα και που ξερεις, μπορει να αρχισεις να βρισκεις ξανα την ορεξη σου για ζωη, μπορει να γνωρισεις νεα παρεα... Ειναι χοντρο ζορι. Αλλα δεν θα σταυρωσεις τα χερια ετσι δεν ειναι;
Σκεψου στιγμες στη ζωη σου που ησουν ευχαριστημενη εστω για λιγο. Κατι ομορφο. Γιατι να μην ζησεις/νιωσεις ξανα κατι ομορφο; Και ας κρατησει για λιγο...δεν αξιζει;
Το ΝΑΙ σου μου αρκει για να ξερω πως θεωρεις κι εσυ οτι αξιζει...τι φοβασαι λοιπον ακριβως;

Quote:

---

Originally Posted by stellagr

Είμαι κοπέλα από διόρθωση φύλου
Ξέρω ότι πολλοί ίσως το δουν ρατσιστικά Αλλά είμαι άνθρωπος
Πήγα εξωτερικο για λίγο να δουλέψω και να έχω μια φυσιολογική ζωή.
Εδώ ούτε δουλεια μου δίνουν.
Μόνο απόρριψη,ρατσισμό και απομωνοση

---

Τωρα καταλαβα...τι να σου πω κοπελα μου, ζορι. Ειναι πολυ στενομυαλη η κοινωνια μας. Αν εβρισκες δουλεια βασικα θα σου ηταν ευκολοτερο. Αλλα ετσι που ειναι τα πραγματα με την αγορα εργασιας το ιδιο λουκι περνανε ολοι ειτε γεννηθηκαν αντρας ειτε γυναικα ειτε γιβωνας. Εντωμεταξυ δεν ξερω και πολλα πραγματα για το θεμα και σορυ αν σου φαινεται χαζη η ερωτηση μου αλλα στο κομματι των φιλων εστω η γνωστων...τι στο διαολο εισαι η μονη τετοια κοπελα στην Ελλαδα; Χλωμο το βρισκω. Δεν υπαρχει καποια κοινοτητα κατι; Καλα το ιδανικο θα ηταν να μπορεις να ανοιχτεις σε οτι παρεες γουσταρεις χωρις να "γκετοποιειται" η να "κλικοποιειται" η κατασταση αλλα δεν ειμαστε ετοιμοι σαν κοινωνια κακα τα ψεμματα και καπως πρεπει να κανεις μια αρχη και να βρεις μια στηριξη, ετσι δεν ειναι;
Εντωμεταξυ τι ηθελες και γυρισες στη ψωροκωσταινα; Και πιο πισω ειμαστε σε ολα και δουλειες δεν εχει και φευγουν ολοι (καλη ωρα κι εγω θα φυγω)...

Αυτό που δεν αντέχω είναι φοβία που γύρισε.
Πχ εχω ένα πρόβλημα στο δόντι.Πρέπει να πάρω αντιβίωση
Ε νομίζω θα πάθω αλλεργικο σοκ και θα πεθάνω μόνη χωρίς βοήθεια.
Πριν λίγες μέρες πήρα και νόμιζα πως πνίγομαι (ήταν αγχος) και έτρεχα για όρο σε νοσοκομείο.
Δεν αντέχω αυτή τη ζωη

Α εχεις δηλαδη ψυχοσωματικα σωστα; Αυτο ειναι αλλο λουκι...παιρνεις καποια αγωγη για το αγχος σου, κανεις θεραπεια;
Το λογικο κομματι σου ξερει τι σου συμβαινει ετσι, ασχετα που σε κυριευει ο φοβος...οπως το καταλαβαινω μαλλον θα μπορουσες να επιβληθεις στο αγχος σου αν δεν ησουν καταβεβλημενη και απο τη μοναξια και τη στενοχωρια σου και τωρα το ενα φερνει το αλλο σε ενα φαυλο κυκλο. Καπου πρεπει να τον σπασεις ομως αυτο τον κυκλο εσυ. Τωρα απο τη καταθλιψη και τη μοναξια θα ξεκινησεις, απο το αγχος θα ξεκινησεις, εσυ ξερεις τι ειναι πιο εφικτο. Με το μα αρχισεις να διαχειριζεσαι το ενα μπορει να αρχισει να υποχωρει και το αλλο η να εχεις περισσότερη ελευθερια κινησεων/κουραγιο ωστε να αντιμετωπισεις και το αλλο κομματι.

Κανείς δεν ασχοληται μαζί μου
Συχωρεστεμε Αλλά δεν αντέχω άλλο
Να προσέχετε το σκυλάκι μου
Ας τελειώνω εδώ να ησυχάσω
Αντιο

Ασε τις χαζομαρες λεω εγω. Γραφεις εδω γιατι θες να ζησεις. Και ναι κανεις δεν ασχολειται με τη παρτη μας οπως θα θελαμε γιατι ειναι χρεος μας να ασχολουμαστε ΕΜΕΙΣ με τον εαυτο μας και να τον ΑΓΑΠΑΜΕ.
Αν θες να μας γραφεις εδω να δουμε πως θα αρχισεις να ασχολεισαι με τον εαυτο σου και να τον αγαπας καντο, θα δουμε τι ακρη μπορουμε να βρουμε. Αλλα μη μας λες χαζα για το σκυλακι σου. Αμα το βρω και δεν εισαι εκει θα το κανω σουπα :P
Για αυτο κατσε εκει που εισαι να το φροντιζεις.

Δεν μπορώ αλήθεια.συχωρεστεμε

Γειά σου Στέλλα! Νομίζω οτι πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως η κατάθλιψη είναι που σε κάνει να μην θέλεις να συνεχίσεις. Όμως στην πραγματικότητα δεν είναι όλα μαύρα, η αρρώστια τα κάνει να φαίνονται έτσι. Και πρέπει να καταλάβεις επίσης οτι στην Ελλάδα κανείς δεν βρίσκει πλέον δουλειά εύκολα.
Γιατί δεν μένεις εδώ να τα πούμε λίγο, να σου πούμε την γνώμη μας, να γνωριστούμε, να ξαλαφρώσει λίγο η καρδούλα σου;

Ρε παιδιά οκ.πέρασε η κρίση
Νιώθω τόσο αδεια
Τίποτα δεν με γεμίζει
Ότι και να μου προτίνεις μου φαίνετε μαυρο

Μια μου φταίει το σπίτι.Δεν κάνω τίποτα όλη μέρα και σκέφτομαι όλο μαύρες σκέψεις.Είμαι και μόνη.
Στην Ελλάδα δεν έχω ελπίδες να βρω πότε δουλεια

Στέλλα, είναι δύσκολο πράγμα να βρεις δουλειά στην Ελλάδα "την σήμερον ημέραν". Εγώ είμαι 47 και άνεργη εδώ και πολύυυυ καιρό και έχω φίλες που τα παιδιά τους φεύγουν έξω, άλλος Αμερική, άλλος Αγγλία, άλλος Γερμανία, παιδιά με πολλά προσόντα και μεταπτυχιακά να είναι άνεργα δύο χρόνια, τρία. Και ο αδελφός μου είναι άνεργος 4 χρόνια τώρα. Εγώ αυτή τη στιγμή φτιάχνω κοσμήματα και τα πουλάω σε γνωστούς και φίλους για πολύ λίγα λεφτά.
Αν δεν βρίσκεις δουλειά εδώ γιατί δεν δοκιμάζεις να ξαναφύγεις, μέχρι να στρώσει κάπως η κατάσταση στην Ελλάδα. Ή να ασχοληθείς με κάτι. Εγώ π.χ. έμαθα κόσμημα στον Δήμο δωρεάν επειδή είμαι άνεργη.Ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις φίλους και αν υπάρχουν πράγματα που σε χαροποιούν και σε γεμίζουν.

Quote:

---

Originally Posted by stellagr

Μια μου φταίει το σπίτι.Δεν κάνω τίποτα όλη μέρα και σκέφτομαι όλο μαύρες σκέψεις.Είμαι και μόνη.
Στην Ελλάδα δεν έχω ελπίδες να βρω πότε δουλεια

---

Εχεις εντοπισει σωστα καποιες βασικες πηγες της καταθλιψης σου εκει στα bold. Κανεις δε θα σε παρει απο το χερακι να σε βγαλει, οοοσο ανουσιο και αν σου φαινεται τωρα πρεπει να αποφασισεις και να πεις: "σημερα θα δοκιμασω αυτο με τα κοσμηματα στο δημο πχ" που λεει και η κασσανδρα. Η δε ξερω και εγω τι αλλη δραστηριοτητα. Η σημερα θα παω βολτα με το ποδηλατο. Η θα δοκιμασω να κανω κατι αλλο που μου αρεσει μονη μου. Αν δεν ξερεις τι σου αρεσει ξεκινα να κανεις πραγματα...ετσι απλα, σε αυτοματο πιλοτο.
Απασχολησε το μυαλο σου ωστε να μη κανεις τοσες σκεψεις.
Οσο για το θεμα της δουλειας...κακα τα ψεμματα ειναι ζορικα πολυ για ολους στη χωρα. Εγω στη θεση σου θα εφευγα παλι. Βεβαια εσυ ξερεις καλυτερα ποιες ειναι οι συνθηκες που σε οδηγησαν σε αυτη σου την αποφαση.

stellagr.ΔΙΑΒΑΣΑ το μνμ σου κ ομολογω οτι στενοχωρεθηκα παρα πολυ!
σε παρακαλω..μη νιωθεις οτι εισαι διαφορςετικη!
εγω στον κυκλο μου εχω πολλους διαφορετικους ανθρωπους κ περναμε ομορφα!
θελω να πω οτι δεν ειμαστε ρατιστες..ουτε κ γω φυσικα ειμαι.
ο κολλητος μου ειναι γκευ κ η κολλητη μου λεσβια.
προσφατα ειχα παει στο pride ενω ειμαι streight.
μη σκεφτεσαι αρνητικα καθολου για αυτο που εισαι!
το παν ειναι να βρεις απαγγειο κ παρεουλα να σε αγκαλιασει γι αυτο που εισαι.
γενικως συναναστρεφομαι με πολυ σοβαρα κ ωριμα ατομα τα οποια δεν ειναι streight.
δεν μας ενδιαφερει αυτο..ουτε καν το κοιταμε αυτο..δεν μας αφορα οι σεξουαλικη κατευθυνση οποιουδηποτε.
υπαρχουν μερη στα οποια μπορεις να συναναστραφεις κ να εισαι παντα αποδεκτη..κ γιατι να μην εισαι στην τελικη.
επιπλεον το οτι δεν βρισκεις δουλεια δεν εχει να κανει με το τι εισαι..γενικως κανεις δεν βρισκει δουλεια..μη το βλεπεις ετσι σε παρακαλω.
ευχομαι να εισαι καλα! ο.τι θελεις στειλε μου πμ. μη μενεις μονη σου..μιλα μαζι μας..ειμαστε εδω να σε βοηθησουμε!!!

Έμεινα Στο ψυχιατρείο 5 μέρες.άρχισα αντιψυχωσικα πάλι και συνήλθα.πλέον δεν περνω αντικαταθλιπτικά .Γιατί διάθεσή για ζωή εχω απλά το άγχος και οι φόβοι με καταβάλουν
Άρχισα τα dogmatyl .τα παίρνει κανεις σας?