Printable View
Λοιπόν ξυπνάς ένα πρωί και σου λέει ο γιατρός ότι έχεις πρόβλημα όλοι πιστεύουν υποτίθεται ότι τα προβλήματα λύνονται με συζήτηση παπάρια μαντολεσ αν δε στρώσεις κωλο δε γίνεται τίποτα θα σας πω μερικές συμβουλές και ότι καταλάβει ο καθένας εγώ πάντως είμαι σε άψογη κατάσταση ώρες ώρες πολλές ώρες τώρα τελευταία λοιπόν φάρμακα ότι δίνει ο γιατρός διατροφή σπιτικό φαγητό κανένα τσάι το απόγευμα αντί για μπύρες και το πολύ δύο τρεις καφέδες ελληνικούς μα
Καλό ύπνο και αυστηρή πειθαρχία στο πρόγραμμα όποιος θέλει μπορεί να μπει στο shizofreneia. Com να δει και συμπληρώματα διατροφής που βοηθάνε αυτά όλα είναι για σχιζοφρένεια τα άλλα όλα είναι παιδικές αρρώστιες πάρτε ασπιρίνες τα άλλα όλα περνάνε πανεύκολα τι σχιζοφρένεια τη δίνω τρία με πέντε χρόνια γυμναστική και διατροφή με φάρμακα και όποιος δεν έχει κουράγιο να το βρει από εκεί που δεν έχει αλλιώς μια ζωή θα κλαίγεστε αυτά όλα είναι εγγυημένα με δέκα αστέρια Μισέλεν απλά η σχιζοφρένεια θέλει πειθαρχία
Σε ευχαριστουμε ελις για τις δωρεαν πληροφοριες και την ενημερωση. Σιγουρα νους σωμα ψυχη οταν ερχονται σε ανισσοροπια ε γινεται και μια εκρηξη...
υπαρχει φως αντε να το δουμε επιτελους !!!!
Το φως στο τελος του τουνελ το σβησανε , λογω περικοπων στις δαπανες ..........
Eίναι πολλοί οι παράγοντες που ευνοούν την ανάρρωση από μια ψυχική πάθηση.Εγώ θα προσθέσω κάποια.
Στήριξη από οικογένεια και φίλους.
Σωστά φάρμακα στη σωστή δοσολογία με συνεργασία έμπειρου και καλού γιατρού.
Ενημέρωση για το πρόβλημα.
Σωστή λήψη φαρμάκων.
Καλή διατροφή.
Γυμναστική.
Διάβασμα.
Χόμπυ.
Δουλειά.
Μουσική.
Αποφυγή υπερβολικών ποσοτήτων αλκοόλ,καφέ.
Αποφυγή ναρκωτικών ουσιών.
Προσωπικά έφαγα τα μούτρα μου και έμαθα.Πλέον είμαι τόσο συνεπής και υπεύθυνος που τρομάζω με τον εαυτό μου.Έχω γίνει πολύ τακτικός.Μετά από 3,5 χρόνια είμαι σε ύφεση και δεν διακρίνω συμπτώματα της πάθησης.Η ύφεση συμτπωμάτων (remission) έχει 1 χρόνο τώρα.Φτύνομαι για να μη ματιαστώ για το κίνητρο μου να κάνω πράγματα.Ένας φυσιολογικός μπορεί να βαριέται περισσότερο από μένα στην καθημερινότητα του.Εμένα τον τελευταίο μήνα είναι γεμάτη η μέρα μου και μου κάνει καλό.Νομίζω χρειάζομαι λίγο ακομα βελτίωση στην σκέψη,στις κοινωνικές δεξιότητες και στην λειτουργικότητα και θα είμαι έτοιμος για δουλειά.
Η πειθαρχία που λέει ο elis για μένα μεταφράζεται σε ρουτίνα δραστηριοτήτων.
Kάντε μια λίστα με τα πράγματα που αγαπάτε και σας ενδιαφέρουν,είτε να μάθετε,είτε να εξελίξετε και κάντε ένα πρόγραμμα δραστηριοτήτων.Ημέρας και εβδομάδας.Τοποθετήστε κάποιους ρεαλιστικούς στόχους.Υπάρχει στο ίντερνετ το πως πρέπει να είναι δομημένος ένας στόχος.Η ρουτίνα ειδικά στην σχιζοφρένεια βοηθάει στο να αποκτήσει δομή η μέρα και να μη είναι αποδιοργανωμένη.Νομίζω σε όλες τις παθήσεις βοηθάει να πειθαρχήσει το μυαλό με την καλή έννοια.Αν έχεις γεμάτη μέρα μειώνονται οι αρνητικές σκέψεις και βοηθάει στο να αποκτήσουμε μια θετικότερη εικόνα για τον εαυτό μας.
Συμφωνω,εφοσον εχει επελθει μια χημικη σωστη ισορροπια βεβαια πρωτα στον εγκεφαλο και δεν τα βλεπεις γκρι ή μωβ ή αργα ή ματριξ ολα αυτα ειναι καλα εφοδια για μια καλη αναρρωση ... παντως υπαρχουν και πισω γυρισματα μεχρι που ερχεται η στιγμη που ριχνεις τη μουτζα και λες τελος.Quote:
Originally Posted by serios
Ποσο θα θελα να το λεω πιο συχνα και πιο συχνα... να βαζω στοπ, τελείες σε κακες παρορμησεις, υποθετικα θα επρεπε ηδη να ειμαι χαρουμενη για την βελτιωση μου, ελα ομως που φοβαμαι ακομα μη τυχον και παλινδρομησω σε υφεση και νιωσω ρακος ;
θερινες ανησυχιες.
Αυτά που λέει ο Σείριος είναι τα τέλεια ότι πιο κοντά σε αυτά είναι θεραπεία μην ακούτε τους γιατρούς λένε μαλακές άμα τα κάνεις αυτά που λέμε για πέντε χρόνια θεραπεύεσαι το δίνω με εγγύηση είμαι στα τρία χρόνια κι έχω περάσει πράγματα που ούτε φαντάζεστε ότι υπάρχουν οι δυνάμεις του ανθρώπου είναι τεράστιες
Σε σε έτσι είναι τα πρώτα χρόνια της βελτίωσης μετά από ένα χρόνο φεύγουν αυτά και αποκτάς αυτοπεποίθηση
μετα απο τοσο τρενακι του τρομου, λιγο καλα, λιγο γαματα, λιγο απαισια χαλια μαυρα χειροτερα καλυτερα, χαπια, κι αλλα χαπια, προσπαθειες, κενο, προσπαθειες, λαθη, προσπαθειες παλι λιγο χαρα μεγαλο κενο.Quote:
Originally Posted by elis
τοσα χρονια πλεον ... δεν ξερω. Θελω να πιστευω οτι περασαν τα χειροτερα αλλά ξέρω και οτι επιασα πατο. Μονο εγω πρεπει να μου υποσχομαι και να το κραταω οτι δεν θα ξανα αφηνω εμενα σαν χαλί. Δηλαδη αν μου εχει μεινει κατι μεχρι σημερα απο το μπλα μπλα που παω και κανω ειναι οτι εχω ολη την ευθυνη. Εγω πρεπει να με προστατευω απο υφεσεις, κατρακυλες και τα γνωστα. Θα κρινω τελικα το αποτελεσμα οταν αντιμετωπισω ΜΟΝΗ τα πιο βαθια μου κολληματα.
Ναι εμεινα στασιμη, ναι ηθελα μια παυση, ναι αδειασα, παρελυσα απο τη λυσσα τη μανια την κακια του κοσμου και το τι ειμαστε, περασα φαση που μισουσα την ανθρωπινη φυση, περασα φαση ρομποτικη, περασα φαση αλκοολικη, περασα τελικα με μια μασκα παγωμενης πολλα σταδια πολυ εντονα π επρεπε να ειχα απο τα 18 ψυχιατρο. Δεν κλαιγομαι. Αλλα ημουν αρρωστη και δεν το ηξερα και αυτο μου στερησε πολλα χρονια χαρας. Μακαρι να τα ζησω εστω αργοτερα.
Σε σε γνώμη μου είναι ότι θέλει γυμναστική αλλιώς θα πάρει πολύ καιρό να ξέρεις πάρε ένα ποδήλατο και κάνε βόλτες το να βρεις κουράγιο να αντιδράσεις είναι το πενήντα τα εκατό της επιτυχίας το τι θα κάνεις είναι το άλλο μισό
Quote:
Originally Posted by elis
Elis εγραψες πολυ μεγαλη αληθεια. Οποια και αν ειναι η διαταραχη το να αντιδρασεις για να βγεις απ τα σκ@@@@ και να μαθεις να ξανα ΖΕΙΣ ειναι και το μεγαλο ρισκο - στοιχημα. Τωρα τελευταια προσπαθω περισσοτερο. Και παλι μια φωνη μεσα μου, μου λεει να δεις που θα τα κανεις ολα παλι Π@@@@ και θα γινεις παλι χωμα. Προσπαθω να πατησω ποδι και να πω σκασε ρε γαμωτο οχι ... εχω προσπαθησει, εχω βελτιωθει αλλά αυτη ωρες ωρες μου καθεται στο ΛΑΙΜΟ εκει... σουβλισμα
Μετά από κανένα χρόνο θα έχεις αυτοπεποίθηση πίστεψε με δε θα σε νοιάζει το πάνω κάτω και κάποια στιγμή θα γίνει μόνο πάνω
Από τη στιγμή που θα αντιδράς κανένα χρόνο θα σε πάρει να βρεις τι από αυτά που λέμε σου ταιριάζει
Ελακο το καταλαβαινω εγκεφαλικα αυτο που λες και μπορω να δειξω θετικη πιστη πως ισχυει αλλα δεν μπορω να αφησω απ εξω την ερωτηση... τοτε γιατι βαραμε υποτροπες; εγω εχω αυτη τη διαγνωση πχ το παλευω σωστα πλεον, παλια το παλευα λαθος. ο αλλος εχει την αλλη στρωνουμε για ενα διαστημα και μετα ξαναγυριζουμε πισω ; για ποιο λογο ; μας λειπει το μπαχαλο; θελουμε την αρρωστια μας ; ειναι θεμα συνηθειας ;
δε σου ζηταω να μου δωσεις απαντησεις ντε κ καλα κτλ
απλα δε ξερω αν το εχεις σκεφτει και εσυ. το ζητημα υποτροπες πισω γυρισματα κτλ
Εγώ το θέμα υποτροπών το βλέπω σαν μέρος της πάθησης από την στιγμή που δεν υπάρχει ίαση.Τα φάρμακα σε καλύπτουν ένα 70% στην σχιζοφρένεια και υπάρχουν κάποιες συνθήκες που μπορεί να την πυροδοτήσουν ακόμα και αν τα παίρνεις σωστά. :( Με φοβίζει η αλήθεια είναι.Θα ήθελα να είμαι σταθερός και να μη ξαναπάθω επεισόδιο ξανά αλλά είναι αρκετά δύσκολο.Ενας από τους μεγαλύτερους στόχους αν όχι ο μεγαλύτερος είναι να μη ξαναυποτροπιάσω.
Δεν ξέρω τι να πιστέψω στα περι ψυχιατρικής.Υπάρχουν θεωρίες αλλά όχι αποδείξεις.Υπάρχουν φάρμακα αλλά όχι λύσεις.Δεν ξέρω σε τι ευθυνομαι προσωπικά εγώ και σε τι το περιβάλλον μου ή τα γονίδια μου.
Νομίζω το να κάνουμε ότι μπορούμε για να πάρουμε την ζωή στα χέρια μας , να αναδυθούμε από τις στάχτες μας και να δημιουργήσουμε μια φιλοσοφία ζωής που θα μας πάει μπροστά είναι το βασικότερο.Εγώ το βλέπω σαν ευκαιρία να πλάσω κάτι καινούριο.Από κει και πέρα ακόμα και οι άνθρωποι που δεν έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει η ζωή.
Σειριε α ν εχω καταλαβει καλά εγω εχω κλινικης μορφης προδιαθεση και μη ιασιμη καταθλιψη. Δηλαδη στοχος μου να ειμαι παντα στο οριο και να κανω ο,τι καλυτερο μπορω για να μην ξυπνησω κανα πρωι και μου φαινεται παλι η ζωη αγνωστη κ δεν σηκωνομαι απο ενα κρεββατι. Ειχα διαβασει ενα αρθρο που μιλουσε στα αγγλικα για την διαχρονικη καταθλιψη και ποσο πεισμα θελει να το ψιλο αφηνεις στην ακρη και να αντιδρας που λεει και ο ελις να πηγαινεις κοντρα ας πουμε και να λες, οχι ρε παιδι ... εγω επιλεγω ΖΩΗ.
Νομιζω πως οπως αν ενας ανθρωπος εμφανισει καρκινο και τον νικησει και μετα ζει με τον φοβο τυχον επανεμφανισης καπως ετσι ειναι και οι μαχες με τις ψυχικες νοσους. Το σωστο λεει ειναι ζεις χωρις την σκεψη αυτη. Τι θα γινει αν ξανα παθω το ιδιο ; απλα ειμαι σε κομβικο σταδιο μιας μεταμορφωσης που δεν ξερω ποιος εαυτος θα υπερισχυσει. Ο υγιης που με κοπο χτιζω ή ο αρρωστος ;
Θα υπερισχύσει αυτόν που τρέφεις!!! :D
Εγώ άλλαξα όλο το σκεπτικό μου κάνω διατροφή μέχρι ένα βαθμό γυμναστική ένα δίωρο τη μέρα παίρνω τα φάρμακα μου σωστά δεν παίρνω συμπληρώματα προσέχω τον εαυτό μου κι έχω αυτοπεποίθηση ότι δε θα το ξαναπΆθω λόγω γυμναστικής δέκα χρόνια μετά είμαι σε άψογη κατάσταση και σιγά σιγά θα κόψω φάρμακα και θα το ρίξω στη γυμναστική και στη διατροφή όχι υπερβολικά αλλά μέχρι ένα σημείο θα το πάω περιμένω να αρχίσω τη μείωση για να το τερματίσω
δηλαδη ο elis θεωρει παιδικες διαταραχες ας πουμε την αντικοινωνικη και την σχιζοσυναισθηματικη...και πριν προλαβει κανας φωστηρας να πει οτι η αντικοινωνικη ειναι επιλογη τοτε καλο θα ναι να αναρωτηθει γιατι υπαρχει σαν διαταραχη επισης λεμε για το στιγμα των ψυχωσεων αλλα κανςις δεν λεει για το στιγμα της αντικοινωνικης σε περιπτωση εγκληματικης πραξης ο ψυχωτικος υποβαλεται σε θεραπεια ενω ο αντικοινωνικος βγαζει τουφα και ξανακανει τα ιδια κατα την αποψη οι αντικοινωνικοι πρεπει να υποχρεουνται απο τα δικαστηρια να υποβαλονται σε θεραπεια αλλιως να βγαζουν τουφα και οι σχιζοφρενεις τι ειναι αυτοι ειδικη κατηγορια; οπως υπαρχει ανωμαλια στο μυαλο ενος ψυχωτικου ετσι υπαρχει και στου αντικοινωνικοι και για να σας προλαβω ναι ο ψυχωτικος αν κανει κατι το κανει γιατι δεν εχει επαφη ο αντικοινωνικος το κανει γιατι εχει αδυναμια να ελεγξει τον εαυτο του αμα δεν ξερετε πως ειναι αυτο το πραγμα μην μου απαντησετε καν
Θεωρώ παιδική αρρώστια την κατάθλιψη και το άγχος μέχρι ένα βαθμό σοβαρό δηλαδή έχω φτάσει δύο φορές στην κατάθλιψη να μην μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι και τις δυο το ξεπέρασα την ψύχωση δεν μπορώ να την ξεπεράσω με τίποτα άγχος είχα πάντα κοινωνική φοβία την ξεπέρασα αυτά που ξέρω και ξεπέρασα τα θεωρώ παιδικές ασθένειες εσύ μιλάς για κάτι που δεν ξέρω αλλά είναι σοβαρό κατάθλιψη και άγχος φεύγουν όπως σε περιέγραψα σε δύο τρία χρόνια εγγυημένα τα άλλα δεν τα έπαθα δεν τα ξέρω
σαυτα που ειπες τωρα συμφωνω εξαλου οσον αφορα το θεμα της καταθλιψης η δικια μου προσωπικη γνωμη ειναι πως καποιος πρεπει να δοκιμασει πρωτα αλλα πραγματα πρωτου παρει αγωγη π.χ. εγω για την καταθλιψη και το αγχος εχω ας πουμε το τρεξιμο που ειναι αρκετα θεραπευσιμο καθως παραγει ολες τις ουσιες στον εγκεφαλο σεροτονινη ενδορφινες κλπ οσο για την σχιζο νομιζω ειναι δυσκολο να το μαζεψει καποιος επειδη ειναι συνολο διαταραχων αν δεν απατομαι ισως να κανω και λαθος
Όλοι εδώ μέσα η κατάθλιψη έχουν η άγχος η είναι πυροβολημένοι λίγοι έχουμε σοβαρό πρόβλημα
εγω πρωτη διαγνωση εχω εθισμενη προσωπικοτητα και για μενα ειναι το πιο σοβαρο για το οποιο πρεπει συνεχεια να κανω κατι δευτερον εχω μερικα χρονια παραληρημα επερνα και εκοβα τις αγωγες οποτε ηθελα και ξανα υποτροπιασα με σοβαρες παρανοιες αρση αναστολων ευερεθιστοτητα και βια οπως εχουμε ξαναπει περνω παλι αγωγη με αντιψυχωτικα απλα απ οτι καταλαβα η γιατρος μου ψαχνει να βρει αν εχω και κατι αλλο γιατι της ειπα οτι στις βιαιοπραγιες ηξερα τι εκανα αλλα δεν μπορουσα να με κοντρολαρω και δεν ενιωθα τυψεις βασικα ημουν δημοσιος κινδυνος σε 6μηνες υποτροπης βιαιοπραγησα 3 φορες συν τραμπουκισμους και απειλες κυριολεκτικα δεν ειχα αναστολες τι να πω δεν ξερω τωρα εχω μαζευτει καπως
Πρέπει να παίρνεις τα φάρμακα απαραίτητα αυτό είναι σίγουρο τώρα δεν ξέρω με τις ουσίες τι παίζει και τα φάρμακα από εκεί και πέρα δεν τα ξέρω τα δικά σου καθόλου το μόνο που είναι σίγουρο ότι πρέπει να δεις τα πράγματα πιο χαλαρά για το καλό σου όπου και να είσαι συνέχεια θα μπλέκεισ αλλιώς
ειμαι σε αποχη απο ουσιες και αλκοολ 1 χρονο και περνω μονο αντιψυχωτικα στην τελευταια υποτροπη ειχα συνεχεια παραληρημα ασταματητα ημουν σε τρελα επισης ειχα μεγαλη ταχυτητα σκεψης περιεχομενο των παραληρηματων ηταν διαβαζουν τις σκεψεις μου και εγω τις δικες τους ακουγα τις σκεψεις μου δυνατα με παρακολουθουσαν με καταδιωκαν στο δρομο ενιωθα οτι υπηρχε καμερα μεσα στο κεφαλι μου οτι μου κανουν ψυχολογικο πολεμο εβλεπα κρυφα μηνυματα οταν μου μιλαγαν κτλπ επισης απαντησε μου σεμια αποροια το τελευταιο διαστημα πριν ξεκινησω παλι αγωγη εβλεπα προσωπα γνωστον μου σε προσωπα αλλονων πολυ καθαρα μολις πηγαινα να τους χαιρετησω αλλαζε η οψη αυτο ειναι καμια ψευδαισθηση η απλα τιποτα; επισης τωρα εχω σταματησει με επιθετικοτητα και βιαιοτητες ειμαι πιο κουλ απλα εχω πολυ κενο και απαθεια δεν νιωθω τυψεις και ας πουμε δεν συμποναω απλα με την αγωγη εκτος απο τις παρανοιες μπηκαν χαλιναρια επισης στην παρορμηση και στις ανυπαρκτες αναστολες...αυτο
Όλα αυτά που λες είναι ψυχωτικα όλα ένα προς ένα και ένα έφτανε εσύ τα έχεις όλα τα φάρμακα είναι απαραίτητα δεν το συζητώ για μια πενταετία το λιγότερο
Και μετά θεραπεύεσαι elis;Quote:
Originally Posted by elis
Γιατι την λες "παιδικη" βρε ελακο ; οταν ουτε να βαλεις νερο μπορεις, ουτε να φας, ουτε να δουλεψεις, ουτε να μιλησεις, ουτε να κουνηθεις.. ζωντανος νεκρος. εγω ετσι περασα το βαρυ μ επεισοδιο και απο τοτε δεν θελω ουτε κατα διανοια να επιστρεψω εκει πισω. δε φτανει που ημουν εκτος ειχα και πολλη πιεση απο το περιβαλλον. δεν ξερω αν ειναι καλο κακο - καταλαβαινα οτι εχω πεσει πολυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ υυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ αλλά οταν αρχισα να σκεφτομαι καθε μερα αυτοχειρια ειπα οκ ---- ξανα τρεχουμε για αγωγη---
γιατι ομως παιδικη ; εννοεις οτι ειναι απλη ; οτι ειναι θεμα παιδικων καταλοιπων και απωθημενων ;
Να προσφέρω ελπίδα - ελπίζω όχι φρούδα - λέγοντας ότι υπάρχουν δύο περιπτώσεις αποθεραπείας από την σχιζοφρένεια σύμφωνα με το ντοκυμαντέρ Take These Broken Wings το οποίο σκηνοθέτησε ο πρώην ψυχοθεραπευτής Daniel Mackler. Η μια αποθεραπευμένη λέγεται Joanne Greenberg και η δεύτερη Catherine Penney. Η πρώτη εκ των δύο προχώρησε στη συγγραφή σχετικών βιβλίων. Οι εκθέσεις και οι μελέτες οι οποίες αναφέρονται μέσα στο ντοκυμαντέρ υπάρχουν και πράγματι αποτυπώνουν τα συμπεράσματα τα οποία αναφέρει ο Robert Whitaker. Υπάρχουν διαθέσιμα στο διαδίκτυο για όποιον γνωρίζει αγγλικά και θέλει να τα διαβάσει ο ίδιος.Quote:
Originally Posted by serios
Καμιά ψυχική πάθηση δεν είναι παιδική με την έννοια του εύκολου και του περαστικού.Σίγουρα υπάρχουν διακυμάνσεις στο πόσο δυστυχία και δυσλειτουργικότητα δημιουργούν.Κοινός παρανομαστής είναι η δυστυχία και η δυσλειτουργικότητα.Η διαφορά είναι τα κουσούρια που μπορεί να αφήσει μια πάθηση ως αναπηρία και οι προγνωστικοί παράγοντες.Η κατάθλιψη πιστεύω έχει καλύτερους προγνωστικούς παράγοντες από ότι η σχιζοφρένεια όσον αφορά την λειτουργικότητα και την ποιότητα ζωής.
Σίγουρα η σχιζοφρένεια θεωρείται από τις σοβαρότερες ψυχικές ασθένειες αν όχι η σοβαρότερη για πολλούς λόγους.Όλες όμως οι ψυχικές παθήσεις έχουν αντίκτυπο στην ευτυχία μας και πως βλέπουμε τον εαυτό μας και ερμηνεύουμε τον κόσμο.Ας μη συγκρίνουμε τον βαθμό δυσκολίας γιατί είναι κάτι σχετικό και αφορά πολλούς παράγοντες.
Θα σου πω σε σε μου γιατί είναι παιδική η κατάθλιψη είναι απώλεια ενέργειας σε τραγικό βαθμό δεν είναι κάτι τραγικό το χω ζήσει δυο φορές μέχρι τώρα και το ξεπέρασα βέβαια τώρα είμαι σα πενηντάρης στο μυαλό αλλά εντάξει μου άφησε δηλαδή κουσούρια αλλά ξεπερνιέται με φάρμακα γυμναστική και διατροφή το έκανα δυο φορές και κόβω τα χέρια μου ότι περνάει εξάλλου το λένε και οι γιατροί τη γυμναστική τι θεωρώ απαραίτητη για να μπορείς να αλλάζεις την κατάσταση του οργανισμού όσο προχωράει το σώμα ανεβαίνει και το μυαλό φάρμακα είναι απαραίτητα οπότε ξεκινάς περπάτημα όσο μπορείς κάθε μέρα και σε λίγα χρόνια περνάει αλλά ξέχνα την ανεμελιά που είχες πριν το πάθεις ή κατάθλιψη στην χειρότερη μορφή της είναι με ψυχωτικα στοιχεία το έπαθα δυο φορές και τις δυο σηκώθηκα με πολύ αγώνα αλλά σηκώθηκαQuote:
Originally Posted by Constantly curious
Τα φάρμακα είναι απαραίτητα για να σκέφτεσαι λίγο θετικά όλοι ακούμε το μυαλό μας και εκεί είναι το λάθος νομίζουμε ότι σκεφτόμαστε είναι και σωστό εγώ πλέον σταμάτησα να εμπιστεύομαι το μυαλό μου και θεραπευτικά
Χμ... η αληθεια ειναι οτι εγω ενιωσα απωλεια ταυτοτητας μετα απο ολα αυτα και ας εκανα γυμναστικη και διατροφη --- μονο με ψυχοθεραπεια κατι παει να γινει και εχει γινει - ενιωθα η πιο τελειωμενη που το μυαλο της, την προδωσε και την εριξε τεζα, οτι δεν ηξερε τελικα τιποτα απο ζωη και ας ειχε ηδη χρονια με νευρωσεις φοβιες πανικους αλλα το παλευε κ το κερασακι ηταν ααυτο. ε λεω... οκ --- τι να ζω πια ;; δε βλεπω φως.
τοτε ολα αυτα... σημερα και εγω κανω λιγοτερο μονολογο με τον εαυτο μου ή γενικως προσπαθω να βιωνω παρα να ζω σαν σε ταινια...αυτο το λενε κ καλα - αποσυνδεση απο τον εαυτο - δεν νιωθεις, τι νιωθεις.
σε ευχαριστω που μου εξηγησες.