Νομίζω ότι η υπομονή μου εξαντλείται...

Καλημέρα σε όλους,

Με τον σύντροφό μου μετράμε 4,5 χρόνια και είμαστε 30 ετών και οι δύο. Αγαπιόμαστε πολύ και το δείχνουμε, είμαστε πολύ τρυφεροί ο ένας με τον άλλο, η ερωτική μας ζωή είναι πολύ καλή και γενικότερα τα πάμε αρκετά καλά καθώς υπάρχει καλή επικοινωνία μεταξύ μας. Έχω όμως ένα θεματάκι...

Εδώ και 1 χρόνο βλέπω ότι σκέφτομαι συνέχεια (ακόμη και καθημερινά) το που θα καταλήξει αυτή η σχέση και οφείλω να πω ότι λόγω αυτού δεν είμαι πολύ καλά ψυχολογικά. Έχω δικό μου σπίτι, παίρνω 500 ευρώ/μήνα και αυτός βγάζει το πολύ 200-300/μήνα αλλά δεν συγκατοικούμε παρά μόνο κοιμόμαστε μαζί το βράδυ στο σπίτι μου. Του έχω πει ότι βαρέθηκα την όλη κατάσταση (να ζούμε λες και είμαστε φοιτητές) και ότι θέλω να συγκατοικήσουμε, να φέρει τα ρούχα του, να μαγειρεύω, να τρώμε και γενικότερα να ζούμε μαζί. Αναφέροντας το θέμα αρκετές φορές και απο διάφορες άλλες συζητήσεις μας κατάλαβα και ένιωσα σαν να μου λέει δικαιολογίες γιατί δεν αισθάνεται έτοιμος χωρίς όμως ποτέ να μου το έχει πει αυτολεξεί. Απ'τη μία μου λέει για τα οικονομικά του που δεν αισθάνεται άνετα με τόσο λίγα λεφτά, απο την άλλη μου έδωσε να καταλάβω ότι αισθάνεται μικρός (ένας φίλος του αρραβωνιάστηκε στα 27 του και τον θεώρησε μικρό για κάτι τέτοιο). Επίσης μου είπε ότι επειδή τώρα έχει κάποια ψυχολογικά θέματα που περνάει κι επισκέπτεται ψυχολόγο (όχι κάτι πολύ βαρύ αλλά κάτι αρνητικές σκέψεις που τον βασανίζουν λόγω άγχους), να κάνω λίγη υπομονή μέχρι να νιώσει καλύτερα.

Όλα αυτά μου τα έχει πει σε διάφορες συζητήσεις που γίνονται κατα καιρούς. Του έχω προτείνει να αλλάξει δουλειά αλλά δεν φαίνεται να θέλει (έχει οικογενειακή επιχείρηση και δεν θέλει να την αφήσει). Γενικότερα με απογοητεύτει η κατάσταση και η συμπεριφορά του, δεν φαίνεται να θέλει να προχωρήσουμε (ενώ μου λέει ότι σκέφτεται τη ζωή του μαζί μου κι ενώ το ξέρω ότι με αγαπάει), ούτε έχει φιλοδοξίες για τον εαυτό του (να βρει δηλαδή μια λίγο καλύτερη δουλειά για να αισθανθεί και πιο σίγουρος για τον εαυτό του). Βλέπω ότι είναι αρκετά ανώριμος ακόμη και με κάνει να μη μπορώ να βασιστώ επάνω του.

Οπότε εγώ από όλα αυτά το μόνο που καταλαβαίνω είναι ότι απλώς το αναβάλει και χρονοτριβεί γιατί απλώς δεν είναι έτοιμος. Ετσι στο μυαλό μου τριγυρνά συνέχεια ότι παρόλο που τον αγαπάω δεν μπορώ να τον παρακαλάω για κάτι που προφανώς δεν θέλει ακόμη, και ότι όσο κι αν δεν θέλω, ίσως θα ήταν καλύτερα να το διαλύσουμε γιατί μου φαίνεται ότι θα περιμένω για πολύ καιρό ακόμη. Νιώθω ότι ώρες ώρες με δουλεύει με όλα αυτά που λέει και ότι δεν έχει το θάρρος να μου πει στα ίσια ότι δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο γιατί φοβάται (και καλά κάνει) ότι θα με χάσει. Μου είναι τόσο δύσκολο όμως γιατί πραγματικά τον αγαπώ,τον θέλω στο πλάι μου, να κάνουμε οικογένεια κτλ αλλά πολλές φορές νιώθω ότι εκμεταλεύεται την αγάπη μου, ότι με θεωρεί δεδομένη και ότι θα τον περιμένω για πάντα! Είμαι πολύ προβληματισμένη τον τελευταίο καιρό και νομίζω ότι η υπομονή μου εξαντλείται...

Πείτε μου τη γνώμη σας! Εσείς πως το βλέπετε;

Γεια σου lullaby...το οτι δεν θελει να συζησετε ενω δεν εχει ο ιδιος ενα επαρκες εισοδημα μου δειχνει οτι ειναι μια χαρα ωριμος...δε θέλει να βασιζεται η συγκατοικηση σας πανω σου και καλα κανει. Απο εκει και περα λογικο ειναι να αισθανεται "μικρος ακομα" αν δεν εχει το προαναφερθεν εισοδημα...πως θα νιωσει οτι παταει στα ποδια του; Οτι ειναι υπευθυνος, οτι δημιουργει/προσφερει κατι χρησιμο και οτι υπαρχουν ανθρωποι που εστω και μερικως βασιζονται πανω του; Οτι εχει καποιο ελεγχο της ζωης του;
Εχει ακομα τη ψυχολογια του "προστατευομενου μέλους", - για να μη πω του παιδιου-, οχι του αυτονομου ενηλικα και αυτο ειναι πολυ συχνο φαινομενο στη τελευταια γενια και οχι μονο στην ελλαδα. Ρε συ εξω αστειευονται οτι ειναι bad at "adulting" (απο το adult που σημαινει ενηλικας και για χαβαλε τον εκαναν ρημα).
Και το κομματι της οικογενειακης επιχειρησης ισως δε βοηθαει οσο θα επρεπε η γινεται με τελειως λαθος τροπο και βολευεται σε μια κατασταση που οκ...δεν ειναι υγιης...αλλα και να προσπαθησει να ασχοληθει με κατι αλλο..σαν τι δηλαδη; Ετσι που ειναι οι καιροι ισως ειναι λογικο να φοβαται να το επιχειρησει και να βασιζεται στην ασφαλεια της οικογενειακης επιχειρησης (που δε φτανει αλλα τουλαχιστον ειναι ενας φαρος, ενα σημειο αναφορας για αυτον)...ειναι καπως παγιδευμενος και το οικονομικο κομματι ισως τον επηρεαζει πιο πολυ/πιο βαρια απο οσο νομιζεις...

Κατα τα αλλα γιατι πηγαινει σε ψυχολογο; Ξερεις γιατι ενα ατομο ανωριμο χωρις ευθυνες εχει τοσο αγχος; Τι σκεψεις τον βασανιζουν; Ισως σε βοηθουσε να τα συζητουσατε και αυτα (χωρις να το πας σε κοινα ονειρα κλπ, καθαρα για να δεις πως ειναι κ τι νιωθει αυτος δηλαδη)...
Ομως απο εκει και περα ΔΕΝ μπορω να σου πω αν υπαρχουν συναισθηματικοι η αλλοι ψυχολογικοι παραγοντες που τον κανουν να χρονοτριβει...δε θελω να σου βαζω λαδι στη φωτια αλλα που λεει ο λογος μπορει με εσενα να ειναι τεσσερα χρονια και με μια αλλη να παντρευτει σε μισο χρονο. Μπορει απλα να μη μπορει μα φανταστει πρακτικα το μελλον σας μαζι...Γιατι; Δεν έχω ιδεα. Αν τον ρωτησεις φυσικα θα σου πει ζουζουμουζου σ'αγαπω απο οσα περιγραφεις και οτι θελει να ειστε μαζι μπλα μπλα και θα μιλησει για ενα αοριστο μελλον...το θεμα ειναι το εννοει και απλα νιωθει μη ετοιμος; Το εννοει αλλα υποσυνειδητα δεν θεωρει πως ειστε καταλληλοι ο ενας για τον αλλον; Δεν το εννοει καν και απλα βολευει το τωρα γιατι περναει καλα; Αυτο εσυ πρεπει να το βρεις...και βασικα μπορει να μη σε νοιαζει καν, το θεμα μπορει για εσενα να ειναι απλο: "συγκατοικηση/γαμο θελω, τωρα τα θελω, μπορεις; Ωραια, οχι; Αντε γεια παω να βρω καποιον που μπορει" . Δε ξερω πως αισθανεσαι εσυ για τη κατασταση αλλα μαλλον ετσι αντιλαμβανομαι οτι αισθανεσαι... ; Μπορει και να κανω λαθος. Παντως φυσικα και δεν αξιζει να πιεζεις για κατι τετοιο, φανταζομαι θες να θελει για να λειτουργησει το ολο πραγμα σωστα, ε αν υποκυψει απλα σε πιεση θα σου γυρισει μπουμερανγκ...Θα ελεγα οσο ηλιθιο και αν φαινεται/ακουγεται ακολουθα το ενστικτο σου. Πιστευω παρα πολυ στη χρησιμοτητα και αξιοπιστια του ενστινκτου.

καλησπερα λαλαμπαι.
τωρα που μενει ο φιλος σου?
στους γονεις του η μονος του?
ολα καλα με τις δικες σου ανησυχιες, αλλα οταν ο ανδρας εχει εισοδημα 200 ευρω τον μηνα, ειναι κανονικος ΛΟΓΟΣ να μην αισθανεται ετοιμος για γαμο, και οχι δικαιολογια.
ειδικα μιας και μιλησες για οικογενεια! πως θα κανει οικογενεια καποιος με 200 ευρω? γινεται?

Εφόσον έχεις δικο σου σπίτι είναι πολυ καλό. Και φαντάζομαι οι γονείς σας ολο και κατι βοηθάνε. Εγω δηλ εφόσον έχεις δικο σου σπίτι θα ερχόμουν κατευθείαν και για οικονομία και για να βλεπόμαστε πιο πολυ με την ησυχία μας. Η γνώμη μου είναι οτι μαλλον δεν είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα αυτό και εδω που τα λέμε οι άντρες γενικά δυσκολεύονται πολυ μ' αυτά, ας πηγαίνει καλά η σχέση.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλησπερα λαλαμπαι.
τωρα που μενει ο φιλος σου?
στους γονεις του η μονος του?
ολα καλα με τις δικες σου ανησυχιες, αλλα οταν ο ανδρας εχει εισοδημα 200 ευρω τον μηνα, ειναι κανονικος ΛΟΓΟΣ να μην αισθανεται ετοιμος για γαμο, και οχι δικαιολογια.
ειδικα μιας και μιλησες για οικογενεια! πως θα κανει οικογενεια καποιος με 200 ευρω? γινεται?

---

Κανονικά μένει στους γονείς του αλλά βρισκόμαστε το βράδυ και κοιμάται στο σπίτι μου αλλά δεν συγκατοικούμε, δεν τρώμε μεσημεριανό μαζί, δεν έχει τα ρούχα του σε μένα κτλ. Το ξέρω ότι δεν γίνεται με 200 ευρώ γι'αυτό και του πρότεινα να ψάξει για άλλη δουλειά ή ακόμη και για 2η δουλειά παράλληλα με τη δική του αλλά δεν τον βλέπω πρόθυμο και απογοητεύομαι. Ξέρω ότι μ'αγαπάει και ότι θέλει να είναι μαζί μου, μου λέει ότι δεν μπορεί μακριά μου αλλά δεν κάνει κάτι για να έρθει να μείνουμε μαζί κι εγώ είμαι σε φάση πλέον που βαρέθηκα αυτή τη κατάσταση και θέλω να τον βλέπω περισσότερο και να ζούμε στο ίδιο σπίτι. Απ'ότι φαίνεται όμως μόνο εγώ τα θέλω όλα αυτά και δυστυχώς δεν λειτουργεί έτσι μια σχέση...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Εφόσον έχεις δικο σου σπίτι είναι πολυ καλό. Και φαντάζομαι οι γονείς σας ολο και κατι βοηθάνε. Εγω δηλ εφόσον έχεις δικο σου σπίτι θα ερχόμουν κατευθείαν και για οικονομία και για να βλεπόμαστε πιο πολυ με την ησυχία μας. Η γνώμη μου είναι οτι μαλλον δεν είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα αυτό και εδω που τα λέμε οι άντρες γενικά δυσκολεύονται πολυ μ' αυτά, ας πηγαίνει καλά η σχέση.

---

Συμφωνώ αλλά αυτοί οι άντρες θα πρέπει να πάρουν το θάρρος να πουν στα ίσια ότι δεν είναι έτοιμοι ούτως ώστε αν η κοπέλα δεν είναι διατεθειμένη να περιμένει για μεγάλο διάστημα, να προχωρήσει τη ζωή της. Σωστά; Αν του πάρει άλλα 4 χρόνια για να νιώσει έτοιμος νομίζει ότι εγώ θα πρέπει να τον περιμένω;

Δοκιμαστικά το μεγαλύτερο διάστημα που έχετε μείνει σπίτι σου σαν συγκατοίκηση ποσο είναι;

Quote:

---

Originally Posted by lullaby

Κανονικά μένει στους γονείς του αλλά βρισκόμαστε το βράδυ και κοιμάται στο σπίτι μου αλλά δεν συγκατοικούμε, δεν τρώμε μεσημεριανό μαζί, δεν έχει τα ρούχα του σε μένα κτλ. Το ξέρω ότι δεν γίνεται με 200 ευρώ γι'αυτό και του πρότεινα να ψάξει για άλλη δουλειά ή ακόμη και για 2η δουλειά παράλληλα με τη δική του αλλά δεν τον βλέπω πρόθυμο και απογοητεύομαι. Ξέρω ότι μ'αγαπάει και ότι θέλει να είναι μαζί μου, μου λέει ότι δεν μπορεί μακριά μου αλλά δεν κάνει κάτι για να έρθει να μείνουμε μαζί κι εγώ είμαι σε φάση πλέον που βαρέθηκα αυτή τη κατάσταση και θέλω να τον βλέπω περισσότερο και να ζούμε στο ίδιο σπίτι. Απ'ότι φαίνεται όμως μόνο εγώ τα θέλω όλα αυτά και δυστυχώς δεν λειτουργεί έτσι μια σχέση...

---

η δουλεια του τωρα, ειναι παρτ ταιμ?
δεν ειναι μικρο πραγμα αυτο που ζητας, να βρει μια παραλληλη δουλεια.
να κανει διπλοβαρδιες για να ταισει τα 8 παιδια του? γιατι να μπει σε τοση ενταση?
το να αλλαξει δουλεια ειναι πιο λογικη απαιτηση, αλλα εχεις κατι συγκεκριμενο στο μυαλο σου? με την τωρινη ανεργια θα αφησει δικια του δουλεια και θα ψαχνει εναν εργοδοτη να τον εκμεταλλευεται 12ωρα για 400 ευρω? εκτος να εχεις συγκεκριμενες [προτασεις η εχει καποια σοβαρη εξειδικευση και ξερεις οτι θα βρει δουλεια, κι αυτος αδιαφορει.
γενικα, αυτο που βλεπω, ειναι οτι το παιδι ειναι βολεμενο αυτη τη στιγμη.
εχει μια δουλεια με πολυ λιγα λεφτα μεν, που τα εχει μονο για χαρτζηλικι, δε, μιας και προφανως τα εξοδα διαβιωσης τα καλυπτουν οι γονεις, εχει εσενα για καλοπεραση και διανυκτερευση κι ο μηνας εχει εννια :)

ΔΕΝ χρειαζεται να μην σε αγαπαει για να μην θελει να αφησει αυτο το βολεμα, ειναι αρκετο το οτι δεν τουε ιναι απαραιτητο η ισως και επιθυμητο να παντρευτει συντομα.
αυτο πιστευω οτι συμβαινει.
αν εσενα σε ανησυχει και εισαι βεβαιη οτι δεν σε καλυπτει πλεον η σχεση στην φαση που ειναι, βαλε τα θελω σου κι αν δεν ανταποκριθει, προχωρα παρακατω.

παντως και οι δυο εχετε πολυ λογικα ζητουμενα. κι εσυ που θελεις γαμο σε οριζοντα κοντινο, κι εκεινος που δεν θελει.
ισως απλα θελετε διαφορετικα πραγματα.

Συγνώμη γιατί είμαι ηλίθιος εσύ τώρα έχεις δικό σου σπίτι τι βγάζεις με πεντακόσια ευρώ και θες γάμο δε βλέπεις ότι δε βγαίνει εσύ δηλαδή είσαι άνετη μετά πεντακόσια δηλαδή θα κάνεις και παιδί με πεντακόσια ευρώ εσύ και τριακόσια αυτός εγώ τριακόσια θέλω μόνο για τσιγάρα και καφέδες όχι να πληρώσω και λογαριασμούς θα μας τρελάνεις εσύ

Και είμαι φτωχός δεν κάνω πλάκα όλη μέρα καφέ και τσιγάρο δε φτάνει για παραπάνω

Quote:

---

Originally Posted by elis

Συγνώμη γιατί είμαι ηλίθιος εσύ τώρα έχεις δικό σου σπίτι τι βγάζεις με πεντακόσια ευρώ και θες γάμο δε βλέπεις ότι δε βγαίνει εσύ δηλαδή είσαι άνετη μετά πεντακόσια δηλαδή θα κάνεις και παιδί με πεντακόσια ευρώ εσύ και τριακόσια αυτός εγώ τριακόσια θέλω μόνο για τσιγάρα και καφέδες όχι να πληρώσω και λογαριασμούς θα μας τρελάνεις εσύ

---

Δεν ξέρω αν είσαι ηλίθιος αλλά σίγουρα δεν διάβασες αυτά που έγραψα! Δεν θέλω να κάνω παιδί αλλά να συγκατοικήσουμε. Δεν χρειάζεται μία περιουσία για να το κάνει κανείς αυτό. Επίσης του πρότεινα να βρει άλλη δουλειά ή μία 2η για τον εαυτό του, όχι για μένα, και όχι να μείνει με τα 200 που βγάζει τώρα. Διάβαζε προσεκτικά σε παρακαλώ για να μη γίνονται παρεξηγήσεις

Μήπως είναι τεμπέλης ? Εχει δουλέψει γενικά?

Εσύ δηλαδή συντηρείς σπίτι και σου φτάνουν για να βγαίνεις πεντακόσια ευρώ? δεν καπνίζεις δεν πίνεις καφέ? Μόνο άμα καπνίζεις είναι εκατόν είκοσι ευρώ το μήνα με ένα πακέτο τη μέρα δε σε κατηγορώ αλλά δε βγαίνει αυτό που ζητάς διατροφή δε δίνεις πέντε ευρώ τη μέρα για φαγητό είναι εκατόν πενήντα ευρώ λογαριασμούς λοιπούς δε σου βάζω ξέρεις ότι υπάρχει τεκμήριο διαβίωσης τρεις χιλιάδες ευρώ το χρόνο με το οποίο φορολογούνται οι επαγγελματίες? Σου λέει αφού ζεις και αναπνέεις τρία χιλιάρικα θα τα φας δεν έχει σημασία τι δηλώνεις είναι νόμος της εφορίας δηλαδή εσύ τώρα λες ότι μπορείτε να τα βγάλετε πέρα στο λέω δεν μπορείτε εγώ βγάζω τριακόσια δε φτάνουν ούτε για τσίχλες

Quote:

---

Originally Posted by elis

Εσύ δηλαδή συντηρείς σπίτι και σου φτάνουν για να βγαίνεις πεντακόσια ευρώ? δεν καπνίζεις δεν πίνεις καφέ? Μόνο άμα καπνίζεις είναι εκατόν είκοσι ευρώ το μήνα με ένα πακέτο τη μέρα δε σε κατηγορώ αλλά δε βγαίνει αυτό που ζητάς διατροφή δε δίνεις πέντε ευρώ τη μέρα για φαγητό είναι εκατόν πενήντα ευρώ λογαριασμούς λοιπούς δε σου βάζω ξέρεις ότι υπάρχει τεκμήριο διαβίωσης τρεις χιλιάδες ευρώ το χρόνο με το οποίο φορολογούνται οι επαγγελματίες? Σου λέει αφού ζεις και αναπνέεις τρία χιλιάρικα θα τα φας δεν έχει σημασία τι δηλώνεις είναι νόμος της εφορίας δηλαδή εσύ τώρα λες ότι μπορείτε να τα βγάλετε πέρα στο λέω δεν μπορείτε εγώ βγάζω τριακόσια δε φτάνουν ούτε για τσίχλες

---

Βρε καλέ μου elis, γιατί δυσκολεύεσαι να πιάσεις το νόημα; Γι'αυτόν ακριβώς το λόγο του πρότεινα να βρει μια δουλειά σαν υπάλληλος ή κάπου, τέλος πάντων, που να του αποφέρει περισσότερα χρήματα. Όχι πολλά χρήματα, απλά περισσότερα. Γιατί αυτά που βγάζει δεν φτάνουν ούτε για τσίχλες, όπως λες κι εσύ, και έτσι δεν μπορεί να κάνει τίποτα στη ζωή του και είναι ολόκληρος άντρας 30 ετών! Στη φάση που είναι τώρα εννοείται και ΔΕΝ μπορεί να συγκατοικήσουμε αλλά αν δεν κάνει κάτι κάποια στιγμή στη ζωή του ώστε να αλλάξει τη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, δε θα μπορέσει ούτε με μένα αλλά ούτε με ΚΑΜΙΑ κοπέλα να προχωρήσει τη ζωή του ούτε σε 10 χρόνια! Δεν πιστεύω ότι του είπα κάτι υπερβολικό ούτε κάτι ακατόρθωτο. Στο χέρι μας είναι να το κάνουμε να λειτουργήσει και αν το θέλει κανείς όλα γίνονται. Κατάλαβε σε παρακαλώ αυτό που εννοώ γιατί ειλικρινά έγινε κουραστικό να σου εξηγώ!!!

Και όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο ΟΧΙ, δεν καπνίζω οπότε μου μένουν 120 ευρώ (σύμφωνα με τους υπολογισμούς σου) για τις πιο σημαντικές ανάγκες μου και σε περίπτωση που αναρωτιέσαι, οι γονείς μου δεν μου δίνουν φράγκο! Αν κάνεις σωστή διαχείριση μια χαρά τα βγάζεις πέρα και δεν σου λείπουν ούτε τα ψώνια σου ούτε οι έξοδοί σου!

Και για να απαντήσω και στον/στην cube (συγγνώμη δεν γνωρίζω το φύλο) έχω καταλάβει ότι είναι λιγάκι τεμπελάκος, μαθημένος στα εύκολα και το κυριότερο δεν έχει μάθει να αναλαμβάνει ευθύνες. Αλλά θεωρώ ότι στην ηλικία που είναι πρέπει να "μεγαλώσει" κάποια στιγμή...

Ακριβώς κούκλα δε μπορεί να προχωρήσει με καμία κοπέλα λόγω οικονομικού εσύ με τα πεντακόσια και χωρίς χρέη είσαι προνομιούχα αυτό λέω αν έχει χρέη η οικογένεια του δε θα κάνει τίποτα ποτέ τα οικονομικά παίζουν μεγάλο ρόλο πλέον

Απ' οτι φαίνεται δεν είναι τα λεφτά το πρόβλημα. Και την τρελή κληρονομιά να κερδίσεις αύριο το πρωί, θα σου πει παλι τα δικα του.

Επισκέπτεται ψυχολόγο, βασανίζεται (όπως γράφεις) λόγω μη εύκολα διαχειρίσιμου άγχους, το οποίο εσύ περνάς στα ψιλά. (btw τα λεφτά πού τα βρίσκει? απ τα 200 είναι?)

Σου ζητάει να κάνεις λίγο υπομονή μέχρι να νιώσει καλύτερα.

ίσως κρίνει πως πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσει τα δικά του θέματα ( άγχος και δουλειά) και μετά να προχωρήσει σε αλλαγές τύπου συγκατοίκησης στη ζωή του.

ίσως μια συγκατοίκηση είναι αυτή τη στιγμή μακριά από τις δικές του προτεραιότητες - χωρίς να σημαίνει ότι δε σ αγαπάει.

Quote:

---

Originally Posted by imagine

Επισκέπτεται ψυχολόγο, βασανίζεται (όπως γράφεις) λόγω μη εύκολα διαχειρίσιμου άγχους, το οποίο εσύ περνάς στα ψιλά. (btw τα λεφτά πού τα βρίσκει? απ τα 200 είναι?)

Σου ζητάει να κάνεις λίγο υπομονή μέχρι να νιώσει καλύτερα.

ίσως κρίνει πως πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσει τα δικά του θέματα ( άγχος και δουλειά) και μετά να προχωρήσει σε αλλαγές τύπου συγκατοίκησης στη ζωή του.

ίσως μια συγκατοίκηση είναι αυτή τη στιγμή μακριά από τις δικές του προτεραιότητες - χωρίς να σημαίνει ότι δε σ αγαπάει.

---

Το συμπέρασμα είναι ότι όντως για διάφορους λόγους δεν είναι καθόλου έτοιμος για κάτι τέτοιο. Το αντιλαμβάνομαι κι εγώ, δεν είμαι χαζή. Όμως ήδη έχω αρχίσει και βαριέμαι αυτή τη κατάσταση και νομίζω ότι δεν μου έχουν μείνει πολλές αντοχές ακόμη - χωρίς να σημαίνει ότι δεν τον αγαπάω. Και όταν βλέπεις ότι ο άλλος δεν θέλει και έχει βολευτεί χωρίς τις παραπάνω ευθύνες, απογοητεύεσαι. Δεν μπορώ να τον παρακαλάω να κάνει κάτι που δεν θέλει και απ'την άλλη δεν μπορεί κι αυτός να με έχει στην αναμονή μέχρι.... πότε; Να περιμένω 1,2,3 χρόνια; Μήπως παραπάνω; Αόριστο! Αυτό δυστυχώς σημαίνει ότι δεν είμαστε στην ίδια φάση και με κάνει να σκέφτομαι μόνο ένα πράγμα πλέον.... και ειλικρινά δεν θέλω καθόλου... :(

Τι θα κάνατε εσείς;