Η εγκυμοσυνη και αυτος..

Τελικα...ειμαι εγκυος ναι...το εμαθα σημερα το πρωι...ημοτυν αρκετα ψυχραιμη και προετοιμασμενη,χθες βραδυ ηρθε εξω απο το σπιτι μου,με πηρε τηλεφωνο ειπε να κατεβω και οτι αν δεν κατεβω θα χτυπαει το κουδουνι μεχρι να βγω,κατεβηκα..με περιμενε με κοκκινα λουλουδια,με πηρε και φυγαμε..ελειπα ολο το βραδυ..ημασταν μα2ι..ειπε οτι θα ειναι διπλα μου σε οτιδηποτε και αν γινει,οτι αν ειμαι τελικα εγκυος θα παρουμε μα2ι μια αποφαση και οτι θα με στηριξει οσο μπορει...μετα απλα με ειχε αγκαλια και δεν μιλουσαμε..με πηρε ο υπνος καποια στιγμη..βρεθηκα στα χερια του το πρωι...πηγαμε μα2ι και καναμε ξανα τη χοριακη..δεν εφυγε λεπτο απο διπλα μου..οταν βγηκαν τα αποτελεσματα και εδειξε πως ειμαι εγκυος με φιλησε με αγκαλιασε και ειπε πως οτι και να γινει θα το περασουμε μα2ι...τωρα γυρισα σπιτι μου απο χθες βραδυ..σε δυο ωρες θα τον ξαναδω..θα μιλησουμε μα2ι στη μητερα μου..ετσι αποφασισαμε..δεν ξερω αν κανω καλα...

καλα κανεις.. αντε με το καλο!

Καλα κανεις, να της μιλησετε...σκεψου ομως πρωτα τι θελεις εσυ, μετα συζητα με το αγορι σου τι θελετε και μετα μιλατε στη μητερα σου. Με αυτη τη σειρα ακριβως. Οι λογοι γιατι πρεπει να τα κανεις με αυτη τη σειρα ειναι αυτονοητοι...εκτος αν ηδη ξερεις τι θα κανεις οποτε δεν εχει σημασια.

Ειπε θα μιλησουμε,θα συ2ητησουμε παλι τι θα κανουμε..μου αρκει που θα ναι διπλα μου,μα2ι μου οτι αποφαση και αν παρουμε...θα ναι εκει...εμενα μου αρκει αυτο...ενιωσα ανακουφισμενη και πολυ ομορφα που θα ναι εκει...να πω εδω οτι ο φιλος μου ειναι κατα των εκτρωσεων..εγω δεν ξερω τι θελω..ειμαι μολις δεκαοκτω..εχω ονειρα..εχω γραψει παρα πολυ καλα..περναω στη σχολη που θελω..ενα μωρο τωρα.θα αλλα2ε ρι2ικα τη 2ωη μου...περνανε διαφορα απο το μυαλο μου...αλλα εφοσον ειμαι μα2ι του...ηρεμω..δεν με παρατησε...αν θελει να το κρατησουμε? πως ναι θα το μετα?...φοβαμαι..

Της Χοριακής ...το κάγκελο δηλαδή!
Άντε με το καλό!!!!
Εγώ ήμουν σίγουρος πως ήσουν έγγυος,γι'αυτό ήδη σου είχα κάνει τα βαφτίσια!

Quote:

---

Originally Posted by STAVROS

Της Χοριακής ...το κάγκελο δηλαδή!
Άντε με το καλό!!!!
Εγώ ήμουν σίγουρος πως ήσουν έγγυος,γι'αυτό ήδη σου είχα κάνει τα βαφτίσια!

---

σε ευχαριστω...χαχα εμα ναι γιαυτο ειχαμε ηδη βρει ονομα

Η Χοριακή πόσο ήταν?

Quote:

---

Originally Posted by kapakapa

Ειπε θα μιλησουμε,θα συ2ητησουμε παλι τι θα κανουμε..μου αρκει που θα ναι διπλα μου,μα2ι μου οτι αποφαση και αν παρουμε...θα ναι εκει...εμενα μου αρκει αυτο...ενιωσα ανακουφισμενη και πολυ ομορφα που θα ναι εκει...να πω εδω οτι ο φιλος μου ειναι κατα των εκτρωσεων..εγω δεν ξερω τι θελω..ειμαι μολις δεκαοκτω..εχω ονειρα..εχω γραψει παρα πολυ καλα..περναω στη σχολη που θελω..ενα μωρο τωρα.θα αλλα2ε ρι2ικα τη 2ωη μου...περνανε διαφορα απο το μυαλο μου...αλλα εφοσον ειμαι μα2ι του...ηρεμω..δεν με παρατησε...αν θελει να το κρατησουμε? πως ναι θα το μετα?...φοβαμαι..

---

Για αυτο σου ειπα σκεψου πρωτα μονη σου τι θελεις...δηλαδη τι ο,τι θελει αυτος θα κανεις; Οπως σε κοβω οτι σου πει ναι θα λες...
Αμα σου πει οτι το θελει και οτι θα σε στηριξει και σε καθησυχασει οτι θα ζησετε μαζι στο μικρο σπιτι στο λιβαδι θα πεις ναι...αλλα εγω δεν θα γενναγα ουτε μισο παιδι που λεει ο λογος αν δεν ειχα δυνατοτητα να το μεγαλωσω μονη μου ΑΝ χρειαζοταν (που μακαρι να μην χρειαστει σε σενα) κι ας λεει οποιος θελει οτι θελει...
Ειναι πολυ μεγαλη αποφαση αυτη και πρεπει να γινει υπευθυνα, με γνωμονα τη λογικη και με γνωμονα τα γεγονοτα/τις σταθερες στη ζωη σου. Με σχεδιο α και β και γ μη σου πω...το μωρο δεν ειναι απλα μωρο. Ειναι ενας ανθρωπος. Μπορεις να στηριξεις εναν ανθρωπο ενω χρειαζεσαι η ιδια στηριξη;
Πριν ανακουφιστεις απο τα γλυκολογα του σκεψου τι μηχανισμους στηριξης εχεις χωρις αυτον (για καλο και για κακο, σαν σχεδιο β ρε παιδακι μου)...λεφτα στην ακρη εχεις; Δουλεια εχεις; εστω προυπηρεσια σε δουλεια καποια εργασιακη εμπειρια; Ειδικοτητα η καποια τεχνη για να βασιστεις για να βγαζεις το γαλα του παιδιου σου εχεις; Η θα εισαι εξαρτημενη απο το πατερα του παιδιου σου; Γιατι ναι ειναι κι αυτος υπευθυνος για το παιδι του λογικα και θα μπορει στη χειροτερη των περιπτωσεων να πληρωνει διατροφη...σε αυτο θα βασιστεις ομως; Θες να εισαι "δεμενη" ετσι τροπο τινα με καποιον; Αν κατι χαλασει στη σχεση σας τι θα κανεις τα στραβα ματια; Γιατι ξερω κοπελα που λογω οικονομικης εξαρτησης και μωρου παιδιου κανει τα στραβα ματια ενω δε χωραει να περασει απο τις πορτες με τις περικοκλαδες στο κεφαλι. Αντε στο μηνα που γνωριζεστε μελι γαλα (που εχεις να λαβεις και τη συμπεριφορα του μς το θεμα με τα μνματα υποψη, πολυ γρηγορα ειχατε δραματα) ...μετα; Ξερεις αν θα ειναι ετσι μετα; Ναι ζησε τον ερωτα σου κλπ βουρ αλλα πρεπει να εχεις ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ δικλειδες ασφαλειας. Επισης σκεψου θα μπορεσεις να σπουδασεις παραλληλα αν το θες; Οι γονεις σου θα σε στηριξουν σε αυτο; Θες το παιδι σου να το μεγαλωνουν οι παππουδες; Ασχετα τι σου λεει το αγορι σου θες εσυ και εισαι ετοιμη να γινεις μανα; Σκεψου τα αυτα σοβαρα ΜΟΝΗ ΣΟΥ. Για καλο στο λεω... Ωστε οταν μιλησετε ξανα να εχεις μια εικονα για ολες τις παραμετρους που πρεπει να λαβετε υποψη και να φερεις και καποια δικα σου θελω στο τραπεζι, οχι οτι σου πει αυτος...να εισαι ετοιμη.
Και μετα οταν μιλησετε στη μητερα σου προτεινω να λαβεις σοβαρα υποψη ο, τι θα σου πει...αυτα....
Ελπιζω να πανε ολα καλα απο εδω και περα.

xaxaxaxa
τι ειναι παλι αυτο?
αρλεκιν γραφεις?

με τετοια αγωνια και γεγονοτα που ζεις, ειχες την σκεψη αντι να συνεχισεις το θεμα σου να ξεκινησεις καινουριο με τιτλο " η εγκυμοσυνη κι αυτος"?
οκ....

την παρασκευη δεν ειχαν βγει καν τα αποτελεσματα κι εκεινος σου ζητησε χρονο με νευρα.
και δευτερα πρωι βγηκαν τα ΔΕΥΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ της δευτερης χοριακης που κανατε μαζι, ποτε?

σε καθε περιπτωση σε μια τετοια περιπτωση ανηλικης κοπελας με τετοιο προβλημα η μονη ενδεδειγμενη λυση ειναι να μιλησει στους γονεις της.

Αυτα ειναι σοβαροτατα θεματα , θελουν πολυ σκεψη και περισυλλογη , δεν αρκει η καλη θεληση ............. δωσε βαση στο τι θα πουν οι γονεις σου .......και λαβε το σοβαρα υπ οψιν .......

Από την στιγμη που υπαρχει εγκυμοσυνη πρεπει να μιλησεις με τους γονεις σου αν δεν το εχεις κανει ηδη, οσο ρομαντικα και να τα βλεπεις τα πραγματα και ισως λογικο λογω της ηλικιας σου ενα παιδι ειναι μια μεγαλη ευθυνη και χαρα φυσικα για οποιον αποφασισει να την αναλαβει. Νομιζω η Ναταλια σου ειπε ακριβως αυτο που σκεφτομαστε ολοι οσοι διαβαζουμε το θεμα σου. Οσο ερωτευμενη και αν εισαι υπαρχουν πολλα που πρεπει να λαβεις σοβαρα υποψη σου πριν παρεις την οποια αποφαση. Και κυριως να δεις τι θες εσυ. Οχι τι θελουν οι γονεις σου η τι θελει ο συντροφος σου αλλα εσυ. Οταν προκειται για κατι τετοιο δεν κανεις χαρη σε κανενα, ουτε εισαι αβουλη. επειδη λες οτι ο φιλος σου ειναι κατα των αμβλωσεων, ωραια σεβαστο, αν εσυ δεν θες να το κρατησεις ομως τι θα γινει? Σου λεω την μια εκδοχη. Θα εναρμονιστεις με τν φιλο σου πανω στον ενθουσιασμο σου και μετα? Τον ξερεις ενα μηνα μολις και εχει δωσει ηδη δειγματα καποιας συμπεριφορας. Εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι πριν παρεις την οποια αποφαση θα πρεπει να σκεφτεις πολυ καλα να μιλησεις στους γονεις σου και απο κει περα να αποφασισεις τι θες. Καλο το συναισθημα, ο ερωτας κλπ αλλα οταν προκυπτει κατι τοσο σοβαρο οσο ειναι ενα παιδι η λογικη πρεπει να μπει μπροστα πανω απ ολα για το δικο σου καλο.

θα σου δωσω συμβουλη, να κανεις αυτο που εσυ γουσταρεις, θελει δεν θελει το παιδι αυτο η μανα σου, ο μικρος πατερας κλπ...
ειναι δικη σου αποφαση!! κ κανενος αλλουνου! το σωμα σου ειναι δικο σου! κ το μωρακι εσυ θα το φας στη μαπα πιο πολυ...
ευχομαι οποια αποφαση κ να παρεις εσυ πανω απ ολα να νιωσεις ανακουφισμενη!!
το παν ειναι να μην μετανοιωσεις για τιποτα! να σε προειδοποιησω οτι η εκτρωση ειναι ασχημη εμπειρια κ μετα σε κανει να νιωθεις καπως...εγω προσωπικα την βιωσα πολυ ασχημα..ενιωθα αδεια κ μετανοιωσα τοτε..
ενιωσα πως δεν ειχα να περιμενω τιποτα αλλο πια...εκανα μια ακτρωση κ μετα συνεχισα την ζωη μου κ υστερα τι?
δεν μπορω να περιγραψω ποσο αδεια ενιωσα....βασικα ενιωσα καταθλιψαρα κ ηθελα να γυρισω τον χρονο πισω να το ξαναεχω στην κοιλια μου. Ακομα κ τωρα που σου το εγραψα αυτο..αναστεναξα...λυπαμαι πολυ βασικα.

επιπλεον να ξερεις οτι μπορεις κ να σπουδασεις εχοντας κ το μωρακι μαζι αρκει να σε βοηθησουν κ οι δικοι σου..
χαιρομαι για την εκβαση με τον τυπο που ηρθε με λουλουδια κλπ..
σιγουρα ομως δεν ειναι κ ο πλεον καταλληλος συντροφος να στηριχτεις εφοσον ηταν αρκετα ασταθης τον τελευταιο καιρο..οποτε αν κρατησεις το μωρακι να ξερεις οτι απλα εσυ θα εισαι η λεβεντισα στην ολη φαση..
επιπλεον υπαρχει κ συλλογος που στηριζει κοπελες κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης τους οταν νιωθουν ανημπορες κλπ..
μπορεις να απευθυνθεις..λεγεται "αγκαλια"..γενικα εγω πλεον με οσα περασα ...αστο δεν θελω να πω..γιατι δεν θελω να επηρρεαζω κανεναν τελικα..
ειναι πραγματικα μια σοβαρη αποφαση...που κρινεται η ζωη σου απο δω κ περα.
υ.γ. οχι τελικα θα το πω...δεν αντεχω σορρυ..αλλα η εκτρωση ειναι για μενα ο.τι χειροτερο υπαρχει.......
ναι δεν ειματε ουτε οι πρωτες ουτε οι τελευταιες..αλλα δεν παυει να ειναι μια βαθια πληγη στην ψυχη.

Κι εγώ από την προσωπική μου εμπειρία συμφωνώ με την anxious4ever.
Εγώ πληγώθηκα ανεπανόρθωτα από ένα τέτοιο γεγονός στα 18 μου και το χιλιομετάνιωσα και επίσης δεν μπόρεσα να ξανακάνω παιδιά. Όχι λόγω της άμβλωσης αλλά από διάφορα άλλα θέματα που προέκυψαν αργότερα.
Θέλει πολλή σκέψη η απόφαση και βασικά πρέπει να κάνει αυτό που θέλει από την καρδιά της ανεξάρτητα από τις συνθήκες.
Έχω φίλες μου που έμειναν έγκυες και το κράτησαν το παιδί και έκαναν και σπουδές και καριέρα και καλούς γάμους. Μπορώ να πω οτι οι ευθύνες βοηθανε τον άνθρωπο όταν υπάρχει θέληση.
Είναι δική σου όμως η απόφαση kapakapa, αποκλειστικά δική σου. Προσπάθησε να ηρεμήσεις, να σκεφτείς και να νιώσεις.. αυτό που θέλεις.

κριμα που δεν μπορεσες να κανεις παιδακια...αλλα κ η ζωη χωρις παιδακια ειναι υπεροχη επισης!!
εισαι ελευθερη..να κανεις ο.τι θελησεις..κοιμασαι οσο εσυ θελησεις..κανεις τις διακοπες σου κ δεν εχεις εννοιες..
μια χαρα κ ετσι κ αλλιως..
εγω δνε ξερω αν θα κανω παιδακια..νομιζω οτι πλεον το εχω βγαλει απο το κεαλι μου πια..ειμαι 37 κ μου φαινομαι λιγο να βαριεμαι να κανω παιδακι..+ νιωθω πια μεγαλη γι αυτο..
περναω ομορφα στη ζωη μου επισης οποτε δεν με νοιαζει ιδιαιτερα..εχω τα ανηψια μου τα οποια τα εχω σαν παιδακια κ νιωθω πολυ ομορφα μαζι τους.

νταξ θεμα μη αποκτησης παιδιων λογω αμβλωσης ειναι εξαιρετικα σπανιο..εγω προσωπικα τα τσεκαρα ολα πριν 1 χρονο μεχρι κ λαπαροσκοπικα κ ειναι ολα ανοιχτα(σαλπιγγες κλπ)..
πρεπει φυσικα να ειναι καλος ο γαιτρος κ να τον εμπιστευεσαι για να κανει κατι τετοιο..γιατι καποιοι δεν καθαριζουν σωστα το ενδομητριο..δημιουργουνται φλεγμονες κ φραζουν τις σαλπιγγες..
παντως μετα την εμπειρια της εκτρωσης πραγματικα ειναι κατι που δεν θα θελα ποτε ξανα να περασω στη ζωη μου!
ειχα παθει μετατραματικο σοκ μετα..εβλεπα παιδακια κ εκλαιγα..εβλεπα εγκυες κ ετρεμα..
ηταν ενα απο τα πιο ασχημα πραματα που εχω βιωσει ποτε..!!
οταν βλεπω εγκυα της λεω απλα "κρατα το κ ο.τι γινει..ξεκολλα μη το ριξεις"
αυτο λεω..

Κι εγώ δεν είμαι της άποψης οτι η τεκνοποίηση είναι μέσο ολοκλήρωσης της γυναίκας. Αν ήταν έτσι, ο κόσμος μας θα ήταν υπέροχος γιατί οι 9 στις 10 γυναίκες τεκνοποιούν, οπότε, τα παιδιά θα έπρεπε να γίνονταν ολοκληρωμένες προσωπικότητες κι αυτά.
Αντιθέτως, βλέπουμε πως τα παιδιά γίνονται θύματα των στρεβλώσεων του χαρακτήρα των γονιών, των απωθημένων τους και της έλλειψης πραγματικής αγάπης και ευθύνης. Δυστυχώς!
Και μην νομίζεις οτι οι γυναίκες που κάνουν παιδιά αγαπούν τα παιδιά πραγματικά. Συνήθως αγαπούν μόνο τα δικά τους παιδιά. Για τα παιδιά τα άλλα δεν δίνουν δεκάρα!
Θα σου πω ένα παράδειγμα. Έχω μια γειτόνισσα με δύο παιδιά. Όσο τα παιδιά ήταν μικρά βγαίναμε βόλτες και πηγαίναμε και διακοπές μαζί κι εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα, ούτε ο άντρας μου. Τώρα που τα παιδιά της είναι φοιτητές και είπαμε να πάμε ένα διήμερο εκδρομή, είπα να πάρω μαζί μου τον 8χρονο ανηψιό μου και μου είπε όχι(!) , επειδή λέει τα παιδιά την ενοχλούν και δεν τα αντέχει!

ΑΑ ΚΑΛΑ ναι εννοειται οτι δεν σημαινει οτι αγαπουν ολα τα παιδια...
δεν συμφωνω κ γω με το οτι η ολοκληρωση εινια να κανεις παιδια..για μενα ολοκληρωση ειναι ο.τιδηποτε μας κανει ευτυχισμενους κ μας κανει να αισθανομαστε πληροτητα..ειτε εινια καποιο χομπυ, ειτε παιδια, ειτε σχεση..ο.τιδηποτε που σε κανει να νιωθεις απλα ηρεμος κ χαρουμενος.καποτε το θεμα παιδι το ειχα σαν κατι ρομαντικο μεσα στο μυαλο μου..μεγαλωνοντας αντιληφθηκα πως το μεγαλωμα ενος παιδιου δεν ειναι καθολου ρομαντικη αποφαση..αλλα ειναι μια δουλεια η οποια απαιτει ισορροπια, ηρεμια κ μεγαλη ευθυνη.
κ οσες ονειραυτηκαν ενα παιδι με τον συντροφο τους...πολλες απο αυτες μη πω ολες γυρισαν κ ειπαν οτι δεν εχει καμια σχεση με το ρομαντικο της υποθεσης.
πιθανον ειμαι πολυ ρομαντικη για να μου χαλασω την πραγματικοτητα μου με ενα παιδι..
καλα εινια τα παιδια..αλλα των αλλων που λενε.
εγω θελω απλα να ειμαι ελευθερη!
επιπλεον εχω αναπτυξει μια αισθηση..οτι δεν θελω να μεγαλωνω ανθρωπους..
προτιμω να μεγαλωνω ζωακια..να βοηθαω ανυπερασπιστα πλασματα κ ηδη εχω 2 μικρα σκυλακια τα οποια ειναι η ζωη μου! περναω υπεροχα μαζι τους, εχουν πολυ πλακα! ειναι σαν μωρακια κ αυτα..θελυον προσοχη κ υπευθυνοτητα..κ το παν για μενα ειναι οτι ειναι τοσο αθωα οποια ηλικια κ να φτασουν..
οι μικροι ανθρωποι γινονται μεγαλοι ανθρωποι ρε γμτ...αυτο ειναι που με χαλαει...
υ.γ. νομιζω πως μαμησαμε το θεμα της θεματοθετριας...χοχοχο

μερικες φορες επισης σκεφτομαι το εξης...ποιο ειναι το νοημα να μεγαλωνεις ενα παιδι?? γιατι να συνεχισω εγω τον κοσμο?
κ σε τι κοσμο θα το φερω επισης..κ ειμαι ετοιμη εγω να θυσιασω τα παντα για ενα παιδι?
η απαντηση μου ειναι ...οχι...
τεσπα..αποψεις ειναι αυτες..δεν ξερω αν καποια στιγμη αλλαξω γνωμη..μπορει κ ναι.. μπορει κ οχι..
παντως αν με ρωτησει καποιος πως φανταζομαι τον εαυτο μου σε 15 χρονια..θα ελεγα..οπως ειμαι τωρα...χαχαχα!

Τα σκέφτομαι κι εγώ αυτά. Προσωπικά, π.χ. θα προτιμούσα να μην έχω υπάρξει κι ας μην με έχουν βρει και τα χειρότερα στην ζωή μου. Απλά, δεν μπορώ να διαχειριστώ πολλά πράγματα λόγω άγχους. Ίσως γι αυτό δεν μπόρεσα να διαχειριστώ και την υπόθεση της εγκυμοσύνης, γιατί στην πραγματικότητα ήθελα να το κρατήσω το παιδάκι αλλά αγχωνόμουν και δεν τολμούσα να το πω στους γονείς μου. Ο πατέρας μου, ενώ ήταν πολύ θρησκευόμενος ήταν πολύ ανεκτικός σε αυτά. Η μητέρα μου, αντίθετα ήταν πολύ μικροαστή και δεν ανεχόταν τέτοιες "ντροπές" στην οικογένεια.
Ο άνθρωπος είναι τραγική ύπαρξη, όπως λέει και μια φίλη μου.

Τα παιδια ειναι υπερεκτιμημενα,στην αρχη σου δινουν πολυ χαρα οσο ειναι μικρα,μετα οσο μεγαλωνουν,μεγαλωνουν και τα προβληματα μαζι τους.

Εχει γινει θεμα κοινωνικης καταξιωσης το παιδι,οπως ο γαμος και η δουλεια.Τον ατεκνο τον βλεπουν και λιγο σαν ατυχο ή αποτυχημενο.Αυτο νομιζω σπρωχνει πολλους στο να κανουν παιδι.

Quote:

---

Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος

Τα παιδια ειναι υπερεκτιμημενα,στην αρχη σου δινουν πολυ χαρα οσο ειναι μικρα,μετα οσο μεγαλωνουν,μεγαλωνουν και τα προβληματα μαζι τους.

Εχει γινει θεμα κοινωνικης καταξιωσης το παιδι,οπως ο γαμος και η δουλεια.Τον ατεκνο τον βλεπουν και λιγο σαν ατυχο ή αποτυχημενο.Αυτο νομιζω σπρωχνει πολλους στο να κανουν παιδι.

---

Ν αγιάσει το στόμα σου!

Quote:

---

Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος

Τα παιδια ειναι υπερεκτιμημενα,στην αρχη σου δινουν πολυ χαρα οσο ειναι μικρα,μετα οσο μεγαλωνουν,μεγαλωνουν και τα προβληματα μαζι τους.

Εχει γινει θεμα κοινωνικης καταξιωσης το παιδι,οπως ο γαμος και η δουλεια.Τον ατεκνο τον βλεπουν και λιγο σαν ατυχο ή αποτυχημενο.Αυτο νομιζω σπρωχνει πολλους στο να κανουν παιδι.

---

]
συμφωνω απολυτα + πολλοι το κανουν κ πιεζονται..κ μετα παθαινουν κ ψυχολογικα κ δεν γουσταρουν την ζωη τους..εχω αρκετες φιλες που εκαναν παιδια κ μου ειπαν "κατσε στ αυγα σου..ειναι απαισια η ζωη μου ....μη κανεις παιδια! απλα ζησε!"

Το θέμα είναι ΤΕΛΕΙΩΣ υποκειμενικό. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί κάνουν παιδιά γιατί "πρέπει", χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει τις αλλαγές που θα φέρουν στη ζωή τους.

Μην πάμε όμως στο άλλο άκρο. Δεν κάνουν απαίσια τη ζωή. Σου δίνουν χαρά, αγάπη άνευ όρων, ζεστασιά, περηφάνια όταν πετυχαίνουν κάτι. Σε κάνουν να βλέπεις τα πάντα με άλλη ματιά, πιο αγνή και ενθουσιώδη όταν είναι μικρά και είναι η καλύτερη παρέα όταν μεγαλώσουν. Οκ, σου τρώνε μέρος του "ελεύθερου χρόνου" σου όταν είναι μωρά και πολλά-πολλά-πολλά λεφτά (ειδικά στην εφηβεία). Το θέμα είναι τι θέλει ο καθένας να κάνει σε αυτόν τον "ελεύθερο χρόνο" του.

Το μωρακι θα το κρατησουμε...αυριο θα μιλησουμε στη μητερα μου,ξερω οτι δεν ειναι ευκολο και εχει παρα πολλες ευθυνες αλλα ειναι μια μικρη ψυχουλα και ειναι πολυ κριμα να χαθει,και αν το μετανιωσω και αν δεν μου ξανα δωθει η ευκαιρια,θα εχω τυψεις μια ολοκληρη 2ωη γιατι θα νιωθω υπευθυνη που χαθηκε μια 2ωουλα απο ενα δικο μου λαθος..οσες δυσκολιες και να ερθουν ελπι2ω μονο να μαι δυνατη..αποφασισα και να σπουδασω και ολα αρκει να χω βοηθεια..απο το αγορι μου και τους γονεις μου...στους δικους του μιλησαμε σημερα,τους φανηκε πολυ καπως ολο αυτο αλλα ειπαν πως δεν θα ηταν σωστο να μεινω μονη μου και φανηκαν προθυμοι να με γνωρισουν και να με βοηθησουν..δεν ξερω πως θα παει...θα μιλησουμε και αυριο στους δικους μου..

Ο φιλος σου λοιπον θα σε βοηθησει, με τη σχεση τι θα γινει? Δεν τον βλεπω ζεστο.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Ο φιλος σου λοιπον θα σε βοηθησει, με τη σχεση τι θα γινει? Δεν τον βλεπω ζεστο.

---

κανεις απο τους δυο μας δεν ειναι τοσο 2εστος ακομη..

Quote:

---

Originally Posted by kapakapa

Το μωρακι θα το κρατησουμε...αυριο θα μιλησουμε στη μητερα μου,ξερω οτι δεν ειναι ευκολο και εχει παρα πολλες ευθυνες αλλα ειναι μια μικρη ψυχουλα και ειναι πολυ κριμα να χαθει,και αν το μετανιωσω και αν δεν μου ξανα δωθει η ευκαιρια,θα εχω τυψεις μια ολοκληρη 2ωη γιατι θα νιωθω υπευθυνη που χαθηκε μια 2ωουλα απο ενα δικο μου λαθος..οσες δυσκολιες και να ερθουν ελπι2ω μονο να μαι δυνατη..αποφασισα και να σπουδασω και ολα αρκει να χω βοηθεια..απο το αγορι μου και τους γονεις μου...στους δικους του μιλησαμε σημερα,τους φανηκε πολυ καπως ολο αυτο αλλα ειπαν πως δεν θα ηταν σωστο να μεινω μονη μου και φανηκαν προθυμοι να με γνωρισουν και να με βοηθησουν..δεν ξερω πως θα παει...θα μιλησουμε και αυριο στους δικους μου..

---

Εαν εισαι οντως 18 οπως λες εγω με την σειρα μου οντως κι εγω 18 θα σου πω την γνωμη μου
Σιγουρα το εχεις σκεφτει καλα το θεμα? θα κλειστεις μεσα αρκετο καιρο μεχρι να μεγαλωσει το μωρο εισαι σιγουρη οτι δεν θα υπαρχουν εντασεις μεταξυ εσενα και του συντροφου σου που θα εμποδισουν την καλη ψυχικη ανπτυξη του μωρου? ολα τα λεω γτ πριν λιγες μερες ο πατερας του παιδιου σου δεν ηθελε να σου μιλησει και σε αφηνε για αργοτερα..... Το μωρο εκτος απο μεγαλη χαρα εχει και ευθηνες που συνεπαγονται με ξενυχτια εξοδα κλπ κλπ εχεις σκεφτει πως θα διαβαζεις για την σχολη σου ενω το βραδυ στην αρχη ια σηκωνεσε καθε 2-3 ωρες να ταιζεις το μωρο? μετα το αλλαζεις η να δεις πως παει αμα ειναι αρρωστο κλπ κλπ και θα ηθελα να ρ τησω τι ενοης δεν θα σπυ ξανα συμβει κατι τετοιο? ενα μωρο μπορει να γινει οποτε το θες εσυ και η σχεση σου ειτε αυτη η σχεση ειναι η τωρινη ειτε μια αλλη αργοτερα
Εαν θυμαμαι καλα καπνιζεις κιολας φανταζομαι οτι ξερεις ηδη οτι αυτο πρεπει να το κοψεις λογω της εγκυμοσυνης ....
Εγω δεν ειμαι ουτε κατα των εκτρωσεων ουτε υπερ ειμαι υπερ της προφυλαξης και της υπευθυνοτητας
Απλα ξανασκεψου το

Quote:

---

Originally Posted by arntaben

Εαν εισαι οντως 18 οπως λες εγω με την σειρα μου οντως κι εγω 18 θα σου πω την γνωμη μου
Σιγουρα το εχεις σκεφτει καλα το θεμα? θα κλειστεις μεσα αρκετο καιρο μεχρι να μεγαλωσει το μωρο εισαι σιγουρη οτι δεν θα υπαρχουν εντασεις μεταξυ εσενα και του συντροφου σου που θα εμποδισουν την καλη ψυχικη ανπτυξη του μωρου? ολα τα λεω γτ πριν λιγες μερες ο πατερας του παιδιου σου δεν ηθελε να σου μιλησει και σε αφηνε για αργοτερα..... Το μωρο εκτος απο μεγαλη χαρα εχει και ευθηνες που συνεπαγονται με ξενυχτια εξοδα κλπ κλπ εχεις σκεφτει πως θα διαβαζεις για την σχολη σου ενω το βραδυ στην αρχη ια σηκωνεσε καθε 2-3 ωρες να ταιζεις το μωρο? μετα το αλλαζεις η να δεις πως παει αμα ειναι αρρωστο κλπ κλπ και θα ηθελα να ρ τησω τι ενοης δεν θα σπυ ξανα συμβει κατι τετοιο? ενα μωρο μπορει να γινει οποτε το θες εσυ και η σχεση σου ειτε αυτη η σχεση ειναι η τωρινη ειτε μια αλλη αργοτερα
Εαν θυμαμαι καλα καπνιζεις κιολας φανταζομαι οτι ξερεις ηδη οτι αυτο πρεπει να το κοψεις λογω της εγκυμοσυνης ....
Εγω δεν ειμαι ουτε κατα των εκτρωσεων ουτε υπερ ειμαι υπερ της προφυλαξης και της υπευθυνοτητας
Απλα ξανασκεψου το

---

Εντασεις σιγουρα υπαρχουν και στις καλυτερες σχεσεις και στα πιο ευτυχισμενα 2ευγαρια ακομη και σε αυτους που ειναι χρονια μα2ι..ετυχε αυτο στη 2ωη μου τωρα και να για να ηρθε κατι τετοιο τωρα παει να πει πως καποιος λογος θα υπαρχει..ενα μωρακι σιγουρα εχει ευθυνες αλλα ειναι οτι πιο ομορφο να ξερεις πως θα φερεις στο κοσμο μια νεα 2ωουλα..σε οποια ηλικια και αν εισαι..ειναι ενα δωρο απο το Θεο.πολλες γυναικες λενε πως μετα απο μια εκτρωση ειναι δυσκολο να ξαναφερουν ενα μωρακι στον κοσμο ειτε απο προβληματα που εμφανιστηκαν αργοτερα ειτε για ψυχολογικους λογους..και φυσικα ειναι πως θα επηρεασει εμενα ψυχολογικα μια εκτρωση..οπως εχω ξανα πει εχω περασει παρα ποολλα.μετα απο μια εκτρωση δεν ξερω πως θα ειμαι..πιστευω οτι η καταθλιψη θα ναι το επομενο βημα απο ενοχες και μονο.και οσον αφορα τη σχολη..αν υπαρχει καλη θεληση και βοηθεια..ολα γινονται..

Α) Ο λόγος που ήρθε κάτι τέτοιο στη ζωή σου είναι η απροσεξία. Μην φορτώνουμε στη μοίρα την ελλειπή προφύλαξη.

Β) Κι εγώ είμαι της άποψης να το σκεφτείς πολύ-πολύ καλά πριν αποφασίσεις. Είσαι τρομερά μικρούλα. Έχεις διάβασμα, σχολή, δουλειά μετέπειτα... Σχέσεις, γνωριμίες, φιλίες, έρωτες, κτλ
Ζύγισέ τα καλά. Το θέμα δεν είναι να είσαι μαμά, αλλά να είσαι μια ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ μαμά με ένα -όσο είναι δυνατόν- ευτυχισμένο παιδί.

Γ) Εγώ ξέρω πολλές γυναίκες που έκαναν έκτρωση κ μετά έκαναν παιδιά. Είτε το κρατήσεις είτε όχι, να βρείς καλό γιατρό.

Δ) Καλό κουράγιο σε ό,τι κι αν τελικά κάνεις :)

Αγαπητη καπα απο τη στιγμη που έκανες το ποστ σκέφτομαι αν πρέπει να γράψω ή όχι...ευχομαι ή ρεμεντι να έχει δίκιο ότι πρόκειται περί αρλεκιν...τελοσπαντων δεν θα επεκταθω σε πολλά τι πως και γιατί θα σου πω μόνο ότι συμφωνω με την αρν, πρέπει να το σκεφτείς ξανά πολύ πιο σοβαρά...οι λόγοι που παρουσιαζεις για να το κρατήσεις είναι τελείως λάθος...απο εκεί και πέρα κάνε όπως νομιζεις, μιλα στη μητέρα σου και βλέπεις.

kapakapa με το καλό να γεννήσεις το μωράκι σου και όλα να πάνε όπως τα ονειρεύεσαι.Θέλω να σε ρωτήσω κάτι όμως.Υπάρχει κάποιος λόγος που σε όλα σου τα κείμενα αντί για το γράμμα ζ χρησιμοποιείς το 2? μου χτυπάει κάπως περίεργα στο μάτι και είπα να ρωτήσω..

Βρε παιδιά γιατί την προτρέπετε να το ρίξει το παιδάκι;
Δεν ισχύει οτι μπορείς να κάνεις παιδιά όποτε θέλεις. Εγώ έκανα έκτρωση στην ηλικία της και μετά δεν μπόρεσα να ξανακάνω παιδάκι λόγω βαριάς ενδομητρίωσης που παρουσίασα αργότερα και έκανα συνέχεια αποβολές. Μετά, αρρώστησε με κατάθλιψη ο άντρας μου και δεν άντεχε τίποτα.
Για μένα η άμβλωση ήταν η πιο τραυματική εμπειρία της ζωής μου. Δεν μπόρεσα ποτέ να το ξεπεράσω, όχι μόνο εγώ που δεν έκανα τελικά άλλα παιδιά αλλά και γνωστές που ξέρω με παιδιά. Ξεριζώνεται το ίδιο σου το είναι, στιγματίζεσαι ψυχικά για την υπόλοιπη ζωή σου.
Η κολλητή μου φίλη είχε μείνει έγκυος στα 18, φοιτήτρια στο 1ο έτος, όπως η περίπτωση της kapakapa και το κράτησε και τελείωσε και την σχολή της και έπιασε δουλειά και έκανε και καριέρα και να φανταστείτε οτι οι δικοί της όταν έμαθαν την εγκυμοσύνη την πέραξαν έξω από το σπίτι μαζί με τα πράγματά της.
Εγώ που δεν το κράτησα (κι εγω φοιτήτρια στο 1ο έτος τότε) τελικά δεν κατάφερα στην ζωή μου τίποτα.
Ό,τι καταφέρνουμε στη ζωή έχει περισσότερο σχέση με την υγιή ψυχολογία παρά με τις συνθήκες γιατί αυτές βολεύονται. Όταν όμως αποκτήσεις μια χάλια ψυχολογία τότε αχρηστεύεσαι.
Γιατί την αποθαρρύνετε τόσο πολύ; Μπορείτε να πάρετε εσείς την ευθύνη μιας έκτρωαης ή να την διαβεβαιώσετε οτι όλα θα πάνε καλά μετά την έκτρωση και οτι μετά θα κάνει άλλα παιδιά και δεν θα έχει ψυχολογικά προβλήματα;
Αφού η κοπέλα είναι έτοιμη να αγαπήσει το παιδάκι που θα φέρει στον κόσμο αυτό σημαίνει πολλά, αυτό είναι το σημαντικότερο που χρειάζεται ένα παιδί. Δεν είναι ανάπηρη, ούτε ανίκανη. Αφού οι γονείς του αγοριού το δέχτηκαν, αυτό σημαίνει οτι θα έχει τουλάχιστον βόήθεια από κάπου. Αν είναι και οι γονείς της την δουν αποφασισμένη να το κρατήσει θα την στηρίξουν κι αυτοί.
Στην τελική, υπάρχει και ο σύλλογος προστασίας αγέννητου παιδιού που βοηθάνε και καλύπτουν πλήρως όλα τα έξοδα μέχρι την γέννηση του παιδιού και δύο χρόνια μετά και ακόμη προσφέρει και φιλοξενία στις ανύπαντρες μητέρες και βοήθεια στην εύρεση εργασία.
Και κάτι άλλο: Όταν βρεις την δύναμη μιας τέτοιας απόφασης (της γέννησης του παιδιού) μετά δυναμώνει η θέλησή σου να προσπαθήσεις, να παλαίψεις και να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου γιατί έχεις ήδη μία νίκη, ένα κατόρθωμα, ένα κίνητρο που δεν μπορείς να το αγνοήσεις ποτέ, το ίδιο σου το παιδί που σε εμπνέει να συνεχίσεις.

(έκανα copy paste το σχόλιο μου γτ φαινόταν μισό)

Κανείς δεν την προτρέπει να το ρίξει βασικά, απλά της λέμε να το σκεφτεί πιο σοβαρά. Το "φοβάμαι πως δεν να μπορέσω μετά να κάνω παιδιά" και το "φοβάμαι πως θα έχω τύψεις/ψυχολογικα μετά την εκτρωση" είναι λάθος λόγοι για να φέρεις έναν άνθρωπο στο κόσμο. Πρώτον εντάξει σε κάποιες τυχαίνει να μη κάνουν παιδιά μετά και κάποιες κάνουν μετά από μία εκτρωση όσα θέλουν...οσο για τον ψυχολογικό αντίκτυπο μιας έκτρωσης ναι λογικά θα υπάρχει και δεν είναι ευχάριστο για κανέναν...απλά αν τα βάλουμε σε μία ζυγαριά από τη μία έχουμε πιθανη στενοχώρια και ψυχολογικά απο μία εκτρωση και απο την άλλη έχουμε πιθανότητα για ψυχολογικά από μία οικογένεια που δεν είναι έτοιμη να είναι οικογένεια...και όχι μόνο για την ίδια αλλα μπορει και για το παιδί, ένας άνθρωπος με προβλήματα παραπάνω. Δεν το λέω για κακό, το λέω για να εστιάσει ή κάπα στο τι σημαίνει να μεγαλώνεις έναν άνθρωπο ετσι...; Απλα πρέπει να το συνειδητοποιήσει...επίτηδε� � λέω άνθρωπο και όχι μωρακι, δεν θα είναι πάντα ένα χαριτωμενο μωρακι για αγκαλιτσες οπως βλέπω να το φαντάζεσαι καπα...θα αρχίσει να μεγαλώνει, να μιλαει, να σε ρωτάει πράγματα, θα ζει ένας άνθρωπος με το παράδειγμά σου, μπορείς να είσαι καλο παράδειγμα; Θα είσαι τριάντα χρονών εκεί που όλοι αρχίζουν δειλά δειλά να σκέφτονται γάμο και παιδιά και θα έχεις παιδί στην εφηβεία. Το καταλαβαίνεις ότι θα σε απομονωσει αυτό σε μεγάλο βαθμό από νωρίς έτσι; Αν θέλεις να αφιερωσεις την δεκαετία των 20 σου στο να εισαι μάνα οκ...αλλά πρέπει να συνειδητοποιησεις ότι θα χάσεις πραγματα και απαιτούνται θυσιες, δεν γινονται όλα μαζί...κάπου θα κάνεις και τα δικά σου αλλά κάπου θα υποχωρήσεις. Αν είσαι ετοιμη να υποχωρήσεις οκ...οι υποχωρήσεις δεν σημαίνουν πως δεν μπορείς να είσαι γενικά ευχαριστημένη απο τη ζωή σου αλλά μην έχεις μία εντελώς ονειρική εικόνα. Φοιτητική ζωη πχ...οι συμφοιτητές σου θα είναι εξω βράδυ κι εσύ με το μωρό. Ή θα το αφήνεις στη μαμά σου για να κάνεις πάρτι με ανθρώπους με τα μυαλά στα κάγκελα; Δεν σου λέω να μη γεννήσεις, απλά θέλω να σε γειωσω λίγο στη πραγματικότητα για να πάρεις ό,τι απόφαση πάρεις υπεύθυνα...μέχρι τώρα έχεις υπάρξει υπεύθυνη στη ζωή σου; Να ξέρεις πως μπαινεις στα βαθια από μικρή...αυτό...μη το περνάς στο ντουκου. Χωρια που ξέρεις τον πατέρα ένα μήνα και ήδη είχατε προβλήματα. Είναι λάθος να βασιστείς εκει, αν σε στηρίξουν οι γονείς οι δικοί σου ναι οκ. Απλά εγώ λέω να σκεφτείς πιο αναλυτικά και σοβαρά τι σημαίνει το ότι θα γίνεις μητέρα...
Συμφωνω με κάποιον που ανέφερε ότι σε αυτά δεν υπάρχει τυχη, ήταν δικη σας απροσεξια. Σε 15 χρονακια τι θα πεις στη κορη σου; Έλα μωρεεε αφού προσέχει το αγόρι σου, τι τις θες τις προφυλαξεις ότι γίνει θα γίνει για κάποιο λόγο...; Φαντάζομαι όχι...απλά βρε κοπέλα μου...θα είναι δύσκολο να μεγαλώνεις και να ωριμάζεις ή ιδια και να μεγαλώνεις ένα παιδί παράλληλα...μη το παίρνεις αψηφιστα...μπορεί να κάνω λάθος αλλά μου δίνεις μια αίσθηση επιπολαιότητας, τι να σου πω, μακάρι να κάνω λάθος. Σκεψου το καλά τι σημαίνει αυτό που θες, μιληστε με τη μητέρα σου και βλεπεις...από εκει και πέρα με το καλό να σου πάνε ολα όπως τα θέλεις και να είναι υγιές το παιδάκι και να είστε και οι δύο χαρούμενοι...

επίτηδες λέω άνθρωπο και όχι μωρακι, δεν θα είναι πάντα ένα χαριτωμενο μωρακι για αγκαλιτσες οπως βλέπω να το φαντάζεσαι καπα...θα αρχίσει να μεγαλώνει, να μιλαει, να σε ρωτάει πράγματα, θα ζει ένας άνθρωπος με το παράδειγμά σου, μπορείς να είσαι καλο παράδειγμα; Θα είσαι τριάντα χρονών εκεί που όλοι αρχίζουν δειλά δειλά να σκέφτονται γάμο και παιδιά και θα έχεις παιδί στην εφηβεία. Το καταλαβαίνεις ότι θα σε απομονωσει αυτό σε μεγάλο βαθμό από νωρίς έτσι; Αν θέλεις να αφιερωσεις την δεκαετία των 20 σου στο να εισαι μάνα οκ...αλλά πρέπει να συνειδητοποιησεις ότι θα χάσεις πραγματα και απαιτούνται θυσιες, δεν γινονται όλα μαζί...κάπου θα κάνεις και τα δικά σου αλλά κάπου θα υποχωρήσεις. Αν είσαι ετοιμη να υποχωρήσεις οκ...οι υποχωρήσεις δεν σημαίνουν πως δεν μπορείς να είσαι γενικά ευχαριστημένη απο τη ζωή σου αλλά μην έχεις μία εντελώς ονειρική εικόνα. Φοιτητική ζωη πχ...οι συμφοιτητές σου θα είναι εξω βράδυ κι εσύ με το μωρό. Ή θα το αφήνεις στη μαμά σου για να κάνεις πάρτι με ανθρώπους με τα μυαλά στα κάγκελα; Δεν σου λέω να μη γεννήσεις, απλά θέλω να σε γειωσω λίγο στη πραγματικότητα για να πάρεις ό,τι απόφαση πάρεις υπεύθυνα...μέχρι τώρα έχεις υπάρξει υπεύθυνη στη ζωή σου; Να ξέρεις πως μπαινεις στα βαθια από μικρή...αυτό...μη το περνάς στο ντουκου. Χωρια που ξέρεις τον πατέρα ένα μήνα και ήδη είχατε προβλήματα. Είναι λάθος να βασιστείς εκει, αν σε στηρίξουν οι γονείς οι δικοί σου ναι οκ. Απλά εγώ λέω να σκεφτείς πιο αναλυτικά και σοβαρά τι σημαίνει το ότι θα γίνεις μητέρα...
Συμφωνω με κάποιον που ανέφερε ότι σε αυτά δεν υπάρχει τυχη, ήταν δικη σας απροσεξια. Σε 15 χρονακια τι θα πεις στη κορη σου; Έλα μωρεεε αφού προσέχει το αγόρι σου, τι τις θες τις προφυλαξεις ότι γίνει θα γίνει για κάποιο λόγο...; Φαντάζομαι όχι...απλά βρε κοπέλα μου...θα είναι δύσκολο να μεγαλώνεις και να ωριμάζεις ή ιδια και να μεγαλώνεις ένα παιδί παράλληλα...μη το παίρνεις αψηφιστα...μπορεί να κάνω λάθος αλλά μου δίνεις μια αίσθηση επιπολαιότητας, τι να σου πω, μακάρι να κάνω λάθος. Σκεψου το καλά τι σημαίνει αυτό που θες, μιληστε με τη μητέρα σου και βλεπεις...από εκει και πέρα με το καλό να σου πάνε ολα όπως τα θέλεις και να είναι υγιές το παιδάκι και να είστε και οι δύο χαρούμενοι...

Kι εγώ ξέρω γυναίκα με πολλές εκτρώσεις, πάνω από 5, και έκανε και παιδιά τελικά.. είναι λόγος αυτός για να κάνεις ή να μην κάνεις έκτρωση? όχι.......
Αρχικά σκέφτεσαι κατά την γνώμη μου ότι θες αυτόν τον ''άνθρωπο'' στη ζωή σου, χώρια από τις ενοχές....Τα υπόλοιπα πως θα αντεπεξέλθει καποιος είναι αναλόγως τον άνθρωπο, εσύ ξέρεις τον εαυτό σου... Όπως να σκέφτεσαι το ενδεχόμενο αν....''αν πάθει κάτι η μάνα μου, αν εξαφανιστεί ο φίλος μου, αν δεν έχω στήριξη, αν έρθει το τέλος του κόσμου :p θα ανταπεξέλθω?''

θελω να σταθω λιγο σε αυτο...

Εγώ που δεν το κράτησα (κι εγω φοιτήτρια στο 1ο έτος τότε) τελικά δεν κατάφερα στην ζωή μου τίποτα.

αλλη μια που επειδη δεν εφερε στον κοσμο ενα παιδι...παλι νομιζει οτι δεν καταφερε στην ζωη της τιποτα...
λες κ το παιδι ειναι ολος ο κοσμος.....δεν λεω αλλα..νομιζω καταλαβατε..

θα είναι δύσκολο να μεγαλώνεις και να ωριμάζεις ή ιδια και να μεγαλώνεις ένα παιδί παράλληλα...μη το παίρνεις αψηφιστα..
πολυ σωστη κουβεντα...

επιπλεον επειδη θα μπορουσα να ειμαι ΚΑΙ γυναικολογος..
η ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗ.. που επαθε καποια απο εδω ...δεν οφειλεται στην ΕΚΤΡΩΣΗ!
μη λετε **** κ φοβιζετε τον κοσμο!!ενδομητριωση σημαινει οτι το ενδομητριο(η καλυψη της μητρας που ματωνει καθε μηνα..) μεταναστευει μεσω των σαλπιγγων σε αλλα οργανα..
ειναι θεμα καθαρα κληρονομικο..κ απλα της ετυχε να εκδηλωθει μετα την εκτρωση της..κ εκτρωση να μην ειχε κανει παλι θα το παθαινε...ειναι θεμα γεννετικο.
το μονο που μπορεις να παθεις απο την εκτρωση ειναι να μη σε καθαρισουν καλα κ λογω φλεγμονης μεσα στην μητρα να βουλωσουν οι σαλπιγγες..που αργοτερα εχει ως επιπτωση να μην μπορει το σπερμα να περασει απο τις σαλπιγγες κ να βρει το ωαριο..οκ?
η ενδομητριωση δεν ειναι κατι που συμβαινει λογω εκτρωσης..
κ πλεον επειδη η εκτρωση γινεται με αναρροφητηρα κ οχι με τον παλαιο τροπο..ειναι πραγμα σπανιο να αφησουν μεσα υπολειμματα...κ να παθει κατι η γυναικα.

ο καθενας γραφει ο.τι να ναι...

Εγώ στο μόνο που θα σταθω γιατι εντελει η επιλογη ειναι δικη σου και το αν θα το κρατησεις η οχι ειναι επισης κατι πολυ υποκειμενικο ειναι το οτι καθυστερεις παρα πολυ να μιλησεις στην οικογενεια σου. Οι πρωτοι που θα επρεπε να μιλησεις κοριτσι μου ειναι αυτοι, γιατι σε οτι και αν αποφασισεις αυτοι θα ειναι διπλα σου και τωρα και μετα. Το μονο που θα σου πω με καθε καλη διαθεση ειναι να μην επενδυεις σε τριτους που ουτε σε ξερουν οπως οι γονεις του φιλου σου ουτε και σε αυτον ακομη, με βαση οσα εχεις γραψει. Μιλα στην οικογενεια σου και μετα κατεληξε τι θα κανεις.

πωπω 18 χρονων κ θα γινουν γονεις...πωπω!!! απαπα!!
ειναι τοσο παιδια ρε παιδια....τοσο ανωριμα κ μικρα...πφφφ